L'Chaim-to-life

Beste vrienden!

Zeer binnenkort is het Rosh Hashana. Ik wil u graag een verhaal vertellen wat het gat laat zien tussen de visie van L'Chaim to Life en de oude ideeën van "dienstknechten en meesters" en de onwetendheid van wat liefdadigheid op een hoger niveau inhoudt. Een paar dagen geleden kreeg ik een buitenlands telefoontje van iemand die onze verslagen leest en tot mijn verbazing vroeg: "Neem me niet kwalijk Daniel, maar ik zie helemaal geen mensen in miserabele omstandigheden op jullie foto's. Alleen maar gelukkige mensen, vol van energie en vreugde.... Ik wou dat ik kon zeggen dat ik zo gelukkig ben." Toen ik mezelf en mijn geduldige begrip weer een klein beetje teruggevonden had , antwoordde ik hem: "Beste meneer, de reden dat u deze vreugde ziet, is vanwege de reële hulp die wij bij de mensen brengen en dit is geheel conform onze visie - de rivier van vreugde tussen jongeren en ouderen te stimuleren en te voorschijn laten komen. De vreugde is het resultaat van de vele uren werk die in deze overlevenden is gestoken. Dit is het meest kostbare voedsel deze dagen! Inderdaad deze mensen hebben onze hulp en connectie nodig. Het moge duidelijk zijn dat deze mensen in de begintijd dat we hen bezochten niet zo blij waren ! Ze hadden een zure en teleurgestelde houding, maar we brachten hen een nieuwe boodschap, gebracht op een totaal nieuwe manier. Niet door een arrogante en trotse organisatie, die hun rijkdom funderen op de ellende van anderen en in een aantal gevallen (helaas) aan hun eigen ego en organisatie tegemoet komen. Natuurlijk hebben onze geadopteerde overlevenden hulp nodig en die geven we ze met ons hele hart en op een snel tempo, maar het belangrijkste punt, ten aanzien van de jongeren en de ouders, is zo duidelijk , dat wat u op de foto's ziet het resultaat is van waar we in geloven en wat we doen. " Helaas was zijn antwoord nogal droog:"Ik wil graag de armoede zien die ik verwacht te zien, de tragedie in haar volle omvang, om mezelf te overtuigen dat mijn hulp nodig is..." Ik antwoordde hem: "Als dat zo is, dan zijn we bereid u op te nemen in ons vrijwilligersprogramma, op grond van uw eigen woorden, want dan bent u misschien wel degene die hulp nodig heeft...." En dit was het einde van onze gesprek.

Beste vrienden! zo vlak voor de hoogtijdagen ontwaakt opnieuw het grote ego-monster door de manipulatieve gebruikers van de ellende, en spelen ze systematisch in op het geweten van mensen die zichzelf een minder belangrijke plaats toebedelen als hun naaste, waardoor ze rijkdommen vergaren die niet aan hen toegedacht zijn. Wij in "L'Chaim to life" zijn er trots op en er heel gelukkig mee dat we kunnen meedelen dat onze visie een hogere geestesgesteldheid teweeg brengt in de harten van een ieder die bij ons betrokken is. Onze activiteiten reiken verder, de zaden zijn gezaaid en de loten spruiten al uit. Voor al die mensen die een gevoelig oor hebben en een open hart, u begrijpt deze reactie waarschijnlijk wel: "Blijft u met ons meespelen in het het orkest en laten we 'ja' zeggen tegen het leven?!"

Met dank aan de G-D van Israel, de Eeuwige, Die nooit liegt !
Vreugde, vreugde, vreugde,

Daniel

Dinsdag, afgelopen week, kwam Rabbi Shachar, met een grote tas voorraden, voor een tijd vaarwel zeggen aan onze winnaars in deze regio. Hij had al afscheid genomen met "Shana Tova" van de overlevenden die hem zo dierbaar zijn en elk van hen heeft hem begroet en zeiden dat ze hem zouden missen en wensten dat hij snel terug zou komen. Ik dank hem ook, voor het zijn van zo'n geweldige partner met veel inzet ons de afgelopen acht jaar begeleidde. We zullen het licht van zijn gezicht missen, zijn muziek en zijn gezin, die ons vergezelden als de studenten op vakantie waren. We wensen u, Rabbi Shachar, veel geluk bij uw nieuwe project van gezinsadoptie in Katzrin.

Op donderdag diezelfde week ontmoette ik de studenten in Neve Michael, met Zvia , die ongeveer 30 nieuwsgierige studenten verzamelde om naar mijn oriëntatie-gesprek te luisteren. Ze luisterden met interesse en zagen de video van de 'Mars van het Leven'. De nieuwe sociaal coördinator van de school was ook bij onze ontmoeting en was onder de indruk en bood direct aan om de 'Mars van het Leven' de volgende keer te steunen. Het resultaat van deze avond was dat 15 studenten ingetekend hebben om binnen het project te helpen. We zullen op woensdag onze winnaars bezoeken. Een nieuwe start, nieuwe studenten en nieuwe horizons! Laten we onze winnaars en onszelf alleen het goede toewensen voor het project de komende tijd.

Neve Michael

Zvia (links op de foto)

Woensdagmiddag kwamen we samen met enthousiaste studenten die onze winnaars voor de eerste keer bezochten. We waren in twee groepen verdeeld, één met Zvia en één met mij. Dit keer hadden we honing, appels en wat groenten bij ons om het nieuwe jaar te zegenen. Zvia ging met de studenten naar Shoham, waar Rachmill (gezegend zij zijn herinnering) woonde. Rachmill wordt gemist. Veel studenten spraken hun verlangen naar hem uit. Ze hielden zoveel van hem dat één van de meisjes van het afgelopen jaar zei dat ze niet verder kan met het project omdat het haar zo verdrietig maakt omdat ze hem zo mist. Yonna was heel blij met het bezoek.

Yonna

Ishiyahu was ook heel blij en praatte met ons op een rustig plekje en vertelde over de operatie die hij moet ondergaan, komende zondag (repareren van zijn pacemaker). We wensen hem sterkte gedurende de operatie en een snelle genezing. Mordechai wachtte zelf om geholpen te worden, maar was blij om ons te zien en groette de bezoekers. De andere groep ging eerst met mij naar Chayia & Morris . We konden het huis niet in vanwege een gaslek en we groetten hen alleen maar en lieten de tassen achter. Vandaar gingen we naar Klara. Daar namen we een appel en sneden deze in stukjes en opende de honingpot, zongen en spraken vrolijk met deze dappere vrouw, die geen gemakkelijk leven heeft. Ze genoot er erg van. Van daar gingen we naar de Boaron's en Rachel vertelde me hoe ze ons project waardeert en ze voelt dat we een deel van haar familie zijn..... Zippora was heel blij ons weer te ontmoeten en vroeg ons haar te helpen met het opruimen van haar tuin, die niet veel aandacht had gehad. Gizela, kwam net terug uit het ziekenhuis. We stopten haar midden in een Skype discussie met haar enige zoon die in Amerika woont... ze had een paar maanden geleden haar man verloren en voelde zich heel eenzaam en toen we haar begroetten en omhelsden, begon ze te huilen en was heel dankbaar. Van daar gingen we Aliza bezoeken die echt op ons wachtte en heel blij was de studenten weer te ontmoeten. Deze dagen gaat zij door een serie zware onderzoeken omdat haar lever niet goed is en de doktoren proberen een medicatie te vinden voor de pijn die ze heeft.

Chaya met Rabbi Shachar

Klara

Gizela

We wensen iedereen van de "L'Chaim-to-life" familie een goed en zoet jaar!

Rivka

Shir: Op donderdag in de recruterings-week in de Mechinot, kwam ik op mijn oude school in Modiin om een introductie te geven aan de charmante studenten van de 7e klas. Twee ervaren studenten (die het afgelopen jaar meegedaan hadden met het vrijwilligerswerk bij "L'Chaim-to-life") waren meegekomen om te vertellen over hun ervaringen. We waren allemaal enthousiast en de studenten luisterden met nieuwsgierigheid naar mijn woorden en verhalen. De reacties waren heel positief en dat was op hun gezicht goed te zien. Na mijn uitleg tekenden ze voor de missie en bedankten me voor het starten van dit project in Modiin. Een van de studenten kwam naar me toe en vertelde me dat ze al een hele tijd de overlevenden wilde helpen, maar geen plek kon vinden waar ze dan kon doen. Ze is heel blij dat ze nu de kans heeft om ons te komen helpen.

Mijn bezoeken dit weekend: Mijn eerste bezoek was bij Mordechai. Ik kwam met chocoladekoekjes en een foto van onze eerste ontmoeting, die ik beloofd had te zullen laten afdrukken voor hem. Hij was blij met mijn gebaar en keek steeds weer opnieuw naar de foto. We spraken over veel dingen, voornamelijk over toewijding en hard werken. Hij vertelde me dat dit motief werkte en zijn hele leven met hem meeging. Ook wilde hij dat hij heel graag hadden willen meedoen aan de Olympische Schaak-kampioenschappen, maar dat hij het idee opgegeven had, omdat hij problemen had met slapen en niets hielp om dit probleem op te lossen. Hij bedankte me voor het bezoek en herhaalde zijn belofte komen dansen als ik ga trouwen.... en ik beloofde dat hij de eerste genodigde zal zijn. Daarna ging ik naar Shulamit en Chanan, vlak voor de voorbereiding voor Shabbat , omdat ik in ons telefoongesprek hoorde dat ze verdrietig was en ik kort langs wilde gaan om haar te bemoedigen. Ik had de speciale koekjes van mijn moeder bij me, die zijn heel populair bij degenen die ze geproefd hebben! En inderdaad zat Shulamit bij me en we hadden een prettig gesprek en het sterkte haar. Shulamit &Chanan en het gezin gaan door moeilijke dagen en we bespraken hoe belangrijk het is dat we ons op de goede dingen in het leven richten. We besloten om in elk telefoongesprek drie goede dingen te noemen en ons daarop te richten en daar blij mee te zijn. Ze dankte me voor mijn bezoek en de liefde die ze kreeg, en ik zei dat ze de sleutel naar mijn hart had gevonden en dat ik heel blij ben met onze band. Ik vertelde haar over onze ontmoeting met de nieuwe studenten en de bijeenkomst die we gepland hebben. Ze was heel blij en beloofde dat zij ook wilden komen.

Chaggit: Ik ging naarMordechai, dit keer met mijn jongste zoon Assaf. Hij bracht veel vrolijkheid en speelde met "Pitzhko" de mooie poes van Mordechai, en daarna begon Mordechai hem schaken te leren. Het was geweldig!

Chagit met Mordechai

Shir: Mijn Arabische lerares ontmoette em en vertelde me wat ze gehoord had van L'Chaim en bood aan om samen met de meisjes die 'kunst' bij haar studeren, iets voor de overlevenden in Modiin en Zfat te willen doen. Ze is leuke kaarten met de meisjes gaan maken voor de hoogtijdagen die er aan komen. Ik was hier heel erg blij mee en heb meegedaan met de meisjes in deze aktiviteit. Ondertussen vertelde ik ze van "L'Chaim". Ze maakte prachtige kaarten en ik weet zeker dat de winnaars hier heel erg blij mee zullen zijn wanneer ze een kaart krijgen voorRosh Hashana. Ze zijn gemaakt door de meisjes met oprechte harten. Ze hebben veel betekenis in de kaarten gelegd.

Kaarten maken voor de overlevenden

Onze geliefde Jaston, ligt al ruim een week in het ziekenhuis. Bidt u alstublieft voor hem dat er spoedig herstel mag komen.

Shir

Tijdens mijn bezoek aan Naftali, de laatste keer, klopte ik aan de deur en aan de kamer waar zijn computer staat en daar wachtte Naftali mij al op met een brede lacht van vreugde op zijn gezicht. Ik vroeg hem hoe het met hem ging en hij vroeg mij hoe het met mij ging. Ik vroeg hem of hij hulp nodig had op zijn computer? Naftali keek om zich heen om een briefje te vinden wat hij geschreven had, maar kon dit niet vinden. Ik vertelde hem dat ik tijdens onze komende bezoek als soldaat bij hem op bezoek zou komen. Naftali keek mij aan en vroeg me wat ik zou gaan doen in het leger en vanaf dat moment hebben we over 'mij' gepraat en ik realiseerde me dat het de eerste keer was dat ik de kans kreeg iets over mijzelf te vertellen. Na een lang gesprek wat ik tot nu toe gedaan had en wat ik zou gaan doen in de toekomst, keek ik op mijn horloge en realiseerde me dat ik al twee uur met hem had zitten praten. Ik had nog een afspraak staan met mijn zus, die ik heel graag wilde ontmoeten en die nu waarschijnlijk op mij zat te wachten, als ik niet snel naar haar toe zou gaan. Ik verontschuldigde me dat ik moest gaan en zijn reactie was dat deze afspraak belangrijker was. Ik nam afscheid van Naftali, tevreden over het feit dat we elkaar beter hadden leren kennen.

Zoals u op de foto ziet hebben deze enthousiaste studenten van de Mechina Maitzar ervoor gekozen om met L'Chaim to life in het nieuwe jaar in Kibbutz Genosar de overlevenden te gaan bezoeken. Volgende week zullen 14 jonge mensen me vergezellen voor het eerste bezoek. Ik zie er naar uit om ze hierin te begeleiden. Het zal hun geest vernieuwen en hun leven verfrissen.

Aan onze vrienden! Dit nieuws komt niet (zoals u gewoon van ons bent) twee weken na de vorige brief, maar wat eerder.
[ed. Dit in verband met Rosj Hasjana en de snelle ontwikkeling van het werk.]

Op weg naar Rosj HaSjana

Lieve vrienden! We hebben deze week bemoedigende dingen meegemaakt, doordat we nieuwe studenten mochten ontmoeten van zowel de oude als de nieuwe Mechinot. Zondagmorgen haalden Timek en ondergetekende Shir op van haar legerbasis en we reden naar Kibboetz Baram, die op een prachtige locatie ligt in Opper-Galilea. Daar begint een nieuwe Mechina, het kleine zusje van Mayan Baruch, Kfar Hanasie. De studenten waren enthousiast bij elkaar gekomen om te horen over het project dat hun leven kan veranderen.

Ik begon te vertellen over de visie van de stichting en ik merkte dat het in de loop der jaren steeds gemakkelijker wordt om deze unieke visie over te brengen naar hun levenslustige harten, die verlangen naar visie en waarden… Ik gaf het woord daarna aan Shir die op een heel toegankelijke manier vertelde over haar ervaringen en over haar hartsverlangen als lid van de jonge generatie, en op wonderbare wijze lukte het haar om de boodschap over het project zo over te brengen dat het de harten raakte. Deze Mechina zal, met de zegen van G´d, van start gaan in Zfaat. Ze zijn al van plan om Rosj Hasjana te vieren in Baram, waarbij ze de overwinnaars uit Zfaat meenemen naar hun club.

Daniel en Shir die spreken over L'Chaim

Vanaf Baram gingen we naar de Kibboets Mayan Baruch. Ook daar werd ons verhaal met groot enthousiasme ontvangen en Shir had het gevoel dat ze thuis kwam… op een plaats die haar leven diep raakt. Ook hier deelde ik de visie van "L´chaim" waarna Shir het van me overnam met inspirerende muziek en gezang dat rechtstreeks uit haar hart kwam. Met een korte video lieten we zien waar het project ten diepste om gaat. Het was een bijzondere en succesvolle dag!

De dag daarna ontmoetten Timek en ik de studenten van Kfar Hanasie. Ook daar lukte het om de boodschap over te brengen, en ik kreeg het idee dat de studenten stonden te trappelen om met het project te beginnen. Na mijn lezing kwam een van de studenten naar me toe en vertelde me dat ze tijdens mijn lezing had moeten huilen, maar omdat ze een bril draagt was dat niemand opgevallen. Ze legde me uit dat ze tijdens haar korte leven al vele lezingen had gehoord, maar zich er nooit zo diep in haar hart mee verbonden had gevoeld als deze keer. Ik bedankte haar voor haar openheid en glimlachte dankbaar in me zelf, de Almachtige dankbaar omdat de melodie blijft klinken, en steeds meer zielen hier in het land Israël, het gaan begrijpen.

Kfar Hanasie

Het is al bijna Rosj HaSjana en voor die tijd zullen alle Mechinot de overwinnaars voor de eerste keer ontmoeten. We hebben uw donaties nodig omdat ze ons helpen om middelen aan te schaffen voor onze geliefde overwinnaars.

Ik ben erg dankbaar voor de drie nieuwe takken van "L'chaim": In Rechovot onder leiding van onze geliefde Assaf. In Tzfat, onder leiding van Shir bij de Mechina in Baram, en in Chatzor onder leiding van Timek en de studenten van Kfar Hanasie. Deze vreugdevolle feiten zorgen ervoor dat we mensen bewust kunnen maken van onze visie van waarheid voor een betere generatie, die meer kan liefhebben, en zich meer verplicht voelt om licht uit te stralen naar de mensheid. En dat hebben we zo nodig in deze materialistische wereld.

Heel veel dank voor de kostbare mensen in het buitenland die doneren en ons de mogelijkheid geven om dit heilige project te mogen doen.

Onze dank.
Daniel

Shir: Afgelopen zondag was een magische en opwindende dag voor mij. Daniel, Timek en ik gingen op pad om vrijwilligers te werven voor de Mechinot in het noorden. We begonnen in Kibboetz Baram, bij de nieuwe Mechina die dit jaar voor de eerste keer gaat meedraaien in het project. De tak in Zffat, was mijn idee, toen ik daar destijds begon, en nu wordt die droom werkelijkheid en het was erg bijzonder om onze nieuwe vrijwilligers te ontmoeten. Daniel vertelde over de visie van de stichting, en hoe wij te werk gaan. Daarna vertelde ik mijn verhaal. Ze waren erg enthousiast en stelden heel veel vragen. Acht vrijwilligers van de Mechina zullen met mij meewerken bij de adoptie van vijf fantastische overwinnaars, en tijdens vakanties en feestdagen zullen een aantal van mijn vrienden en ik hen ondersteunen.

We waren nog vol enthousiasme toen we vertrokken naar onze volgende stop Kibboetz Dafna, en daar verrasten we Savta Sofia, die erg blij was om mij te zien en ook ik was natuurlijk erg enthousiast. Daarna gingen we verder naar Mayan Baruch, en hoe dichter we bij de Kibboetz kwamen, hoe enthousiaster ik werd. Het voelde of ik thuis kwam. Zittend in het klaslokaal, waar ik twee jaar eerder nog zelf had gezeten, herinnerde ik hoe ik had geluisterd naar de presentatie van Daniel, huilend vanwege zijn woorden, die me diep raakten. Toen ik begon te spreken trilde mijn stem van emotie, en ik vertelde over de tak die ik had opgezet in Modiin, en de dingen die we hebben gedaan om fondsen te werven voor de stichting, de Mars voor het Leven en de andere ervaringen die ik heb opgedaan bij "L´chaim". Door tot hen te spreken, hun enthousiasme te zien, realiseerde ik me wat een reis ik zelf al heb afgelegd, de liefde die me heeft omgeven, en wat een voorrecht het is om zulke mooie mensen te kennen, opa’s en oma’s te hebben in het hele land.

Shir met Sofia

De geweldige vrijwilligers uit Modiin: Daniel, Shuki, Timek, Rabbi Shachar en Rivka; deze groep die alles aanstuurt en dit alles mogelijk maakt, en nu ben ik hier met nieuwe vrijwilligers uit de "nieuwe" generatie... Het vervulde me met dankbaarheid en tevredenheid voor deze vervulling in mijn leven, en ik wens ons allemaal een jaar van liefde en succes, met nieuwe contacten doordat we geven vanuit ons hart, waarin we gezond van ziel zijn – dat is mijn wens voor de dierbare overwinnaars, voor de vrijwilligers en voor de sponsoren.

Deze week hebben we voor de eerste keer een bezoek gebracht aan de mechinot, om hen kennis te laten maken met het vrijwilligersprogramma van L´chaim. Elk jaar ontmoeten we de nieuwe enthousiaste studenten aan het begin van hun persoonlijke ontwikkelingsprogramma, voordat ze in dienst gaan in het leger. Komende week zullen de studenten beslissen of ze gaan meewerken in ons project.

De momenten waarop Daniel vertelde over zijn persoonlijke ervaringen met een aantal van de sjoa overwinnaars raken me steeds weer. De studenten waren ook geraakt en voelden zich aangesproken. Daniel en Shir waren in staat om het hart van al hun toehoorders te raken. Aan het einde van de presentatie sprak ik met een van de studenten die wil meewerken in het programma, en vertelde ik dat ik slechts acht studenten een plaats kan bieden. Hij zei: "Ik weet zeker dat er nog veel meer studenten zijn die mee willen werken in dit programma".

Afgelopen week gingen Shachar en ik op bezoek bij onze geliefde sjoa overwinnaars in Katzrin: Etja, Jafim, Tsila & Leonid, Ela, Shlomo en Shaul. Shachar gaat het project in Katzrin voortzetten, terwijl ik een nieuwe tak ga beginnen in Chazor met de studenten van Kfar Hanasi.

We konden niet op bezoek bij Talja. Ze ligt op dit moment in het ziekenhuis. Het gaat helemaal niet goed met haar. Ik weet niet of ze ooit nog naar huis zal terugkeren. Ik bid er wel voor. We zijn erg dankbaar als ook u voor Talja wilt bidden. Ze is een van de meest optimistische vrouwen die ik ooit hebt ontmoet, ook al moet ze zo veel lijden. Die gedrevenheid houdt haar in leven. Uit haar mond komt niets dan liefde, zegeningen en bemoedigende woorden. Verbazend!

Avraham was erg blij met de brief die hij kreeg van zijn Nederlandse vrienden: Margo en Sheila, die hem afgelopen jaar hadden bezocht. Aan de muur van zijn huis hangen al drie foto’s van de afgelopen drie jaar, die hij van mensen die hem hebben bezocht heeft ontvangen. De studenten bellen hem elke week om hem Sjabbat Shalom te wensen of om gewoon even van zich te laten horen. Een aantal studenten heeft de diensttijd in het leger al afgerond, maar houdt nog steeds contact met Avraham. Dat doet hem goed, zo tijdens de lange dagen. Maar Avraham verveelt zich nooit. Zijn boeken zijn zijn goede vrienden en nadat hij een oogoperatie heeft ondergaan kan hij weer lezen.

Avraham

Rosh Pina

Israel voelde zich afgelopen week niet zo goed. Hij krijgt geen eten door zijn keel en voelt zich een beetje depressief. Hij kan niet wachten tot hij de nieuwe studenten zal ontmoeten. Dat geeft hem hoop en reden om te wachten op iets nieuws.

Blanka was blij met mijn bezoek. We spraken over haar verleden en de hedendaagse politiek. Ze is dankbaar voor haar heldere verstand en houdt van verhalen vertellen. Ze heeft al bedacht wat ze de nieuwe studenten wil gaan leren. Blanka leeft bij de dag, ze maakt geen plannen voor de volgende dag. Ze is onlangs thuis gekomen nadat ze 5 dagen in het verzorgingshuis had gelegen. Ze is blij dat ze weer thuis is. Blanka liet me haar schilderijen zien, van toen ze nog jong was. Ze vroeg me om een foto te maken waar ze op staat zoals ze er nu uitziet (zie foto) haar lichaam is nu een stuk ouder, maar haar gezicht en ogen zien er nog precies zo uit als toen ze jong was.

Blanka

Chagit: De laatste keer dat ik op bezoek was bij Mordechai was ik daar maar liefst 4 uur lang, en we wisten dat er die laatste dagen van mijn vakantie tijd was om bij te praten, te lachen, en van Mordechai te leren hoe ik mamaliga moest maken. Hij zag er heel jong uit als hij zo bezig was in zijn keuken. Om dat te kunnen doen zijn we eerst naar de winkel geweest om het een en ander te kopen, en hij wist precies wat er nodig was. Het resultaat was verrukkelijk!!!

Mordechai

Deze keer was mijn bezoek wat korter en Mordechai vroeg me om gewoon zijn gast te zijn. Voor die gelegenheid had hij heerlijk ijs gekocht, en ik mocht het absoluut niet weigeren. Daarna reed ik met hem naar een speciale winkel om Russisch brood te kopen dat hij erg lekker vindt. Mijn dochter Noa vroeg me of ze Mordechai ook mocht ontmoeten, en hun ontmoeting was prachtig, er was een klik. Het is prachtig om een telefoontje van hem te krijgen omdat hij begint met de woorden: "Mijn geliefden", en daarna spreken we over van alles en hij vraagt me wanneer ik weer op bezoek kom... Het is een prachtige vriendschap.

Tal: Afgelopen vrijdag kwam ik voor de tweede keer bij Svetlana & Dimitri thuis nadat we elkaar een tijdje niet hadden gezien. Ze bedankten me voor mijn geschenk ter gelegenheid van Rosj HaSjana. Svetlana en ik zaten bij elkaar en spraken over haar ervaringen als nieuwkomer in Israël, het harde leven dat ze hadden gehad in Oekraïne, de taal en de moeilijkheden van het wennen aan een nieuw land. Daarnaast had ze zich ook nog verdiept in Photoshop en daarmee iets gemaakt. We kropen samen achter de computer, en ik probeerde hen hoe ze het programma efficiënter konden gebruiken. Ze bedankten me van harte en we dronken nog een kop koffie samen, waarna ik afscheid van hen nam tot mijn volgende bezoek.

Het is prachtig om in de nieuwsbrieven van L’Chaim te lezen over de toewijding van mensen, de enthousiaste bezoeken en om te zien hoe dit project is gegroeid. Ondanks verdriet, moeilijkheden en het overlijden van bejaarde Holocaust overlevenden die deel hebben uitgemaakt van het programma, is het hartverwarmend om te weten dat vele levens zijn aangeraakt doordat mensen werden opgenomen in een zorgzame organisatie. Het is een eer dat ik bijna vanaf het allereerste begin heb mogen meewerken met L’Chaim. Ik weet nog van een aantal van de eerste overlevenden omdat ik de gelegenheid had om op bezoek te gaan bij een aantal eenzame, vervallen huizen met hun trieste bewoners. Was het mogelijk dat Holocaust overlevenden, die uit een onvoorstelbare duisternis waren gekomen, en daarna hadden geholpen om dit land op te bouwen, op deze manier hun laatste dagen moesten doorbrengen? Helaas kwam de coördinator van L’Chaim, Daniel Braun, tot die ontdekking. Een aantal van de eerste ´leden´ van de L’Chaim familie, bleken nog maar een paar jaar te leven. Maar de vriendschap en praktische ondersteuning die plotseling in hun leven binnenkwam, bracht het het licht terug in hun ogen en daardoor stierven ze niet eenzaam en vergeten. Het was prachtig om de interactie tussen de bejaarde overlevenden en de jonge bezoekers te observeren, en ik heb talrijke keren van mensen gehoord dat ze het zo geweldig vonden. Een aantal had het zelfs over hun ‘kleinkinderen´. De jonge mensen waren ook erg enthousiast en het is prachtig als je beseft dat in de loop der jaren, in verschillende delen van het land, meer en meer jonge mensen bezoekers zijn geworden.

Ook al ben ik nu niet meer op dezelfde manier betrokken, toch geniet ik er steeds weer van als ik hoor over de blijvende verandering die L’Chaim maakt in de levens van de bejaarde overlevenden die hebben geworsteld in moeilijke economische omstandigheden. Een erg belangrijk aspect is dat ze hun waardigheid hebben teruggekregen, niet alleen door de voedselpakketten en de bezoekjes, maar ze hebben een nieuwe naam gekregen. Niet langer slechts Holocaustoverlevenden, maar overwinnaars plus een erkenning van wie ze zijn, mensen die hebben overwonnen in een uniek en verschrikkelijk tijdperk.

Het helpen van deze kostbare mensen, die binnenkort niet meer onder ons zullen zijn, is ongelooflijk belangrijk. Maar alleen als er geld binnen blijft komen kunnen we garanderen dat deze ouder wordende overlevenden die hulp nodig hebben, kunnen worden geholpen. Ik weet zeker dat de werkwijze van L’Chaim zichzelf heeft bewezen, dat het echt verschil maakt en dat jullie ondersteuning hen helpt om dat te blijven doen.

Het programma van activiteiten voor het komende jaar en meer nieuws

Deze maand beginnen onze activiteiten en deze zullen meer extensief zijn (wat ons zegent) hier in het heilige land van Israël. Dit zijn de plaatsen en instituten die betrokken zullen zijn bij ons project: in het noorden zullen vier Mechinot voor de feestdagen hun bezoeken starten aan onze dierbare winnaars, die ongeduldig op hen wachten, net zoals nieuwe overlevenden die net bij de "L'Chaim-to-life" familie zijn aangesloten.

De Mechina Maitzar op de Golan zullen hun eerste bezoek beginnen op 26 september en iedere maandag vanaf nu bezoeken brengen in Ginosar. Mechina Kfar Hanasi zal onze overlevenden in Rosh Pinna gaan adopteren evenals nieuwe winnaars in Galil Chatzor, vergezeld door Timek. Mechina Mayaan Baruch zal de prachtige traditie van het adopteren van winnaars voortzetten in Kyriat Shmona, Kfar Blum en Neot Mordechai. Dit allemaal op maandag, begeleid door Timek. Rabbi Shachar zal een project starten met gezinnen uit de omgeving, in plaats van studenten, die met hun kinderen ons zullen vergezellen voor permanente bezoeken in Katzrin. We geloven dat dit project betekenisvol zal zijn voor beide zijden en dat de winnaars de warmte zullen krijgen van de gezinnen.

In Zafat kunnen we met dank aan Shir's enthousiasme en interesse, een nieuwe groep bereiken met een aantal eenzame overlevenden die geadopteerd zullen worden door de nieuwe Mechina van Kibbutz Baram. Met al deze Mechinot zullen we een ontmoeting hebben komende zondag en maandag, en zullen alle nieuwe studenten vertellen over het project, zelfs als sommige van hen het al hebben gehoord en al iets over het project weten en zich al willen aansluiten.

In het midden van Israël zullen Rivka en Zvia, het project in Pardes Chana voortzetten met studenten van Neve Michael.

In het zuiden van Israël zal Shir doorgaan in de plaats Modiin met nieuwe studenten en meer winnaars. In de plaatsRehovot , zal onze dierbare Assaf, die vorig jaar in Mechina M. Baruch was, doorgaan met wat hij al begonnen was, een nieuwe groep op te bouwen in zijn woonplaats. In Jeruzalem, Beerseba and Sderot, zijn een paar vrijwilligers die hun bezoeken voortzetten.

Ook in Haifa, zijn een aantal winnaars te bezoeken en natuurlijk de weduwe van Gad, Tamar Bar Levav, die we blijven helpen zoveel we kunnen.

We zijn van plan om de komende feest Rosh Hashanna een gift te geven en hebben daarvoor uw donatie nodig. Deze gift is vol betekenis voor onze winnaars!

In de loop van het jaar zullen we de Mars voor het Leven hebben, dit maal in Maayan Baruch door de Mechinot daar.

We kijken allemaal uit naar een succesvol en vruchtbaar jaar, wat veel licht zal brengen aan iedereen die betrokken is. We hopen dat de essentie en het belang van dit project begrepen wordt door onze donateurs en door degenen die nieuw erbij komen. Mijn zegen aan alle actieve mensen en onze donateurs.

Daniel

Mijn bezoek aan Mordechai & Malka was vol opgetogenheid. Mordecahi vroeg om bezoeken in het verleden, maar niemand kon hem deze geven en hij had de hoop zelfs al opgegeven. Toen ik voorstelde hen te bezoeken, moest ik de hulp krijgen van hun dochter en kleindochter om hen te overtuigen toe te geven en in te stemmen om mij te laten hen te bezoeken. Ze toonden mij een film over hem en zijn leven, wat heel bewogen was, en we spraken erover na het kijken ernaar. Toen ik gedag zei, drukte Malka mijn de hand en zei: "Rijdt veilig, en kom veilig terug en het meest belangrijke is gelukkig te zijn". Tamar, hun dochter zei dat ze heel blij waren met mijn bezoek.

Assaf en Avraham

My tweede bezoek aan Avraham was ook heel belangrijk. Hij zit "vast tussen de muren" zoals zijn vrouw zegt, en het is een grote verandering, omdat zij nog werkt en mijn bezoeken laten hem zichzelf veel beter voelen. Ik bood aan om het mee te nemen naar de zee en daar de zonsondergang te bekijken. Zij vond het idee prachtig en zei dat hij al lange tijd niet uit huis was geweest. We spraken over zijn schilderijen en zijn beelden en over zijn familie. Ik hoop hem mee te nemen op ons volgende bezoek.

Shir : Gisteren had ik een dag vrij uit dienst en ik ging op bezoek bij Rozita. We ontmoetten elkaar in de Kenyon en wandelden arm in arm zoals een oma met haar kleindochter. Ik bood haar ijs aan en dat smaakte goed en we genoten ervan. We praatten over mijn diensttijd en over leven in het algemeen. Ik reed haar terug naar huis en haar man, die Alzheimer heeft en dementie wachte wakker in bed en dankte me voor de goede tijd die Rozita had, en zei Rosita: "Mijn sweetheart, ik heb je gemist en kon niet slapen zonderjouw omhelzing"... Ik was geraakt door deze liefdevolle opmerking, zelfs na 67 jaar samen te zijn en ik wenste mijzelf ook zo'n liefdesrelatie als zij hebben....

Rozita

Shir: Zeer binnenkort gaan we vrijwilligers vragen van de Mechina van Kibboets Braam voor bezoeken in Zffat. Het is prachtig om "L'Chaim-to-life" te brengen op de plaatsen waar ik ben en dit keer is het dichtbij mijn plaats waar ik dien. Larissa is een winnaar die kort geleden naar Zffat is verhuisd en wij hernieuwden onze connectie uit de tijd, twee jaar geleden in Kiryat Shmona en nu bezoek ik haar als soldaat. We hebben een Maipel cake met slagroom gemaakt en kaneel koekjes. Het was heel plezierig om samen te werken. Ze vertelde me hoeveel ze hield van koken en bakken. Ik hielp haar om de brieven te lezen die ze niet meer kon lezen en we schreven een bedankbrief aan de doktoren en het team die de zorg droeg voor haar man Anatoli (gezegend zij zijn herinnering). Het was heel belangrijk voor haar. Ze vertelde me dat ze begin september haar zoon en kleinkinderen een maand gaat bezoeken in de VS. Ze vertelde me van haar eenzaamheid in deze nieuwe plaats. In Kyriat Shmona had ze haar vrienden en nu is ze alleen. Ik beloofde haar onze bezoeken en ze was heel blij en opgelucht dat te horen. Ik wenste haar een goede reis en veilige terugkeer naar huis en het begin van een deel van de "L'Chaim-to-life" familie in Zffat te mogen zijn.

Op woensdag gingen Rabbi Shachar en zijn vrouw (na het ervaren van zijn roeping) en ik, op bezoek bij onze overlevenden en het was goed om te horen dat al onze overlevenden de groep studenten missen en Zvia van Neve Michael, en hen weer verwachtten. We hadden weer volle pakketten bij ons en ontmoetten Aliza die alles aan het voorbereiden was voor de trouwerij en u kunt op de foto zien dat ze er georganiseerd en goed gekleed is en er goed uitziet. Ze gaat nu beter na een hoop gezondheidsproblemen en we wensen haar het allerbeste toe.

Hadassa, Aliza en Rivka

Rabbi Shachar, Hadassa, Aliza

Clara & Lionid accepteerde Rabbi Shachar met zijn vrouw met blijdschap en groeten. Clara zorgt (helemaal alleen) voor Lionid, die dementie heeft in gevorderd stadium en weigert zelfs maar te horen, over de mogelijkheid hem naar enige openbare instelling te kunnen sturen. Onze hulp is vitaal voor hen, omdat ze een laag inkomen hebben. Ze zijn heel dankbaar voor onze band met hen.

Clara en Hadassa

Bji de Boaron's kregen we de informatie dat Rachel een kleine operatie ondergaan had en nu aan het bijkomen is daarvan de komende dagen. Avraham lijdt aan hartproblemen en we wensen hen beiden dat ze beter mogen worden.

Zippora, klaagde voor de verandering niet over ademhalingsproblemen. Dat ligt mogelijk aan het betere (koelere) weer, die voor de verbetering zorgt.

Chaia & Morris, leven met veel gezondheidsproblemen, maar onze bezoeken vrolijken hen op en ze zijn dankbaar voor de pakketten.

Hadassa met Chaya en Morris

Ons tweede bezoek bij Gizela, en we vonden haar heel boos vanwege een probleem dat haar hulp niet begreep. Gelukkig begrepen wij haar wel en konden samen de problemen helpen oplossen. Toen we terugkeerden was ze heel dankbaar voor onze hulp en vertelde hoeveel het voor haar betekent, deze band. Ook accepteerde ze het pakket met dank. Bij Mordechai en Ishayhu kwamen we om "Shalom" te zeggen en ze waren blij ons te zien. De groep studenten van Neve Michael en Zvia wordt op dit moment georganiseerd. Helaas zit Zvia de Shiva voor haar zwager en we condoleren haar en haar man en hopen haar spoedig weer vol energie te zien met de nieuwe groep.

Hadassa bij de Baorons'.

Groeten van mij, Rivka.

Licht uit het duister en meer nieuws

Lieve vrienden!

We gaan binnenkort weer actief aan de slag als Stichting "L'Chaim". De komende weken zullen we nieuwe studenten ontvangen die mee gaan werken in onze projecten. Het is nu tijd om de essentie en visie van "L'Chaim" aan te scherpen. We zien onszelf niet als filantropische organisatie, maar hebben wel de visie om de jonge generatie ruimte en waardering te bieden. We voelen ons vereerd dat we het privilege mogen hebben om de Shoa overwinnaars te helpen, hen licht te brengen, genade door te geven – de jonge generatie lijdt, zoals overal ter wereld, onder leegte, ze hebben geen visie, zijn verschrikkelijk eenzaam en ontberen betekenis [ed. van het leven]. De jonge generatie heeft zich vastgebeten in de wereld van Technologie, en daar hopen ze troost in te vinden… maar die wereld is verlaten en donker! Er is geen licht of boodschap over de essentie en over het menselijk potentieel – omdat die verborgen zijn. We zien het als onze opdracht om een liefhebbende hand uit te steken naar deze fantastische jonge generatie, en hen uit de diepte van de hel te trekken, uit de achtbaan van de hedendaagse wereld, een visie van licht, verbinding en een lied van geven, te geven, met de visie om harten met elkaar te verbinden. De oudere generatie maakt dat mogelijk voor de jonge generatie om onze dagen te vernieuwen zoals weleer! Het is geen project waarin helden zwakke mensen helpen. Dit project zoekt de kracht van beide partijen, en dat alles geeft hoop voor een andere manier in het materialistische en egocentrische tijdperk waarin wij leven. Het is als fris water dat voortkomt uit een droge rots in de woestijn. We reiken liefdevolle handen uit, en beschermen en helpen de jongere generatie - door dit project - om de wind en de geest van menselijke liefde te vinden, die binnen in onze ziel te vinden zijn – verborgen maar niet uitgeroeid. We investeren in deze jongeren en hopen dat zij een betere boodschap zullen brengen aan ons volk en misschien een voorbeeld kunnen zijn voor de hele wereld. We laten mensen en menselijkheid zien, en laten ellende niet voor 'wat het is'. Het is een gemeenschappelijke dans. Jong en oud worden opgeroepen om zich te verbinden in die dans… samen!

Dat roept de vraag op wat jonge mensen hebben te zoeken in een dans met oude mensen? Hoe kan een dans tussen zulke verschillende generaties succesvol zijn? Het wonder is dit: het wonder is diep vanbinnen. Er is geen verschil tussen de generaties. Elk hart voelt en kan zich verbinden in ware liefde en diepe verbondenheid. Als ze zich beiden uitstrekken om zich te verbinden, dan worden ze een prachtige bloem van blijvende éénheid (= Het lied van de ziel).

Jullie, lieve vrienden die Stichting "L'Chaim" ondersteunen, onthoud alsjeblieft en schrijf het op je hart: je helpt niet alleen overlevenden maar je helpt de jongere generatie door hun geest aan te raken met de boodschap "heb je naaste lief als jezelf", als manier van leven, en niet als iets dat voorbijgaat. We zijn een klein eiland in de bossen van krankzinnigheid, en de wereld zal zichzelf te gronde richten. Maar uit vernietiging komt altijd iets nieuws voort. Ik heb het gevoel dat wij aan een heel bijzonder gebouw werken: we bouwen aan hart en menselijkheid, en dat is een klein kaarsje. Maar, het vuur zal groter worden! We vragen degenen die dit lied begrijpen om dit unieke project te blijven ondersteunen en u zult gezegend worden.

Shabbat Shalom!

Daniel

Een voorbeeld van een hulpvraag uit de stad Jeruzalem aan de kleine organisatie Stichting "L'Chaim". Natuurlijk kunnen we ons afvragen waar de middelen zijn van de stad Jeruzalem of van andere grotere organisaties?... Maar waarschijnlijk krijgen we daar geen antwoord op. Daarom, lieve gevers, zijn we dankbaar als jullie hierop willen reageren:

Shalom, Daniel en Rivka!

1. Bedankt voor jullie hulp bij het kopen en repareren van een Airconditioning in het huis van Shoshana Shpitzer. Ik weet zeker dat zij en haar dochter hierdoor een betere zomer, zonder lijden, zullen hebben.
2. Ik vraag jullie hulp bij de aanschaf van een oven waarin mevrouw Eva Manov kan bakken. Ze is een overlevende die bij haar volledig gehandicapte dochter woont, en haar enige inkomen is de sociale bijstand en een kleine toelage.
Laat me alstublieft weten hoe we kunnen samenwerken en haar kunnen helpen.

Zegen, Esti Sofer - Bach, Maatschappelijk werker- Jeruzalem

Modiin

Shir: Mijn weekendbezoekjes

Donderdagavond ging ik op weg met heerlijke, zelfgebakken koekjes, die mijn moeder had gemaakt, om op bezoek te gaan bij mijn geliefde Rozitza. Het was een van de mooiste bezoekjes ooit. Twee uur lang spraken we over verscheidene onderwerpen: we lachten, werden enthousiast en hebben zelfs samen gehuild. Tien jaar geleden verhuisden zij en haar man Miki naar Modiin en ze kenden er helemaal niemand, waardoor ze zich erg eenzaam en ongelukkig voelden. Vijf jaar geleden kreeg Miki Alzheimer en werd hij dement en moest zij voor hem zorgen. Gelukkig voor haar kwam ze vier jaar geleden een vrouw tegen die haar voorstelde aan iemand van haar eigen leeftijd en vandaag de dag heeft ze het druk met allerhande bezigheden, ze is vaak creatief bezig en is gelukkig, zelfs als ze tussendoor voor haar zieke man zorgt. Ze vertelde me dat ze altijd overal de oudste is (85) en omdat ze veel namen heeft (Rozitz, Rachel, Rozitza...) kan de doodsengel haar niet vinden en daarom leeft ze nog steeds... Ik zei tegen haar dat ze nog steeds leeft en gezond is vanwege haar vastbeslotenheid, kracht, optimisme en de glimlach op haar gezicht. Ze is erg blij met haar vrienden en kan niet wachten om haar nieuwe bezoekers van Stichting "L'Chaim" te ontmoeten.

Rozita is geboren in Joegoslavië, en tijdens de oorlog vluchtte ze van plaats naar plaats; om zich te verbergen voor de Duitsers, wisselde ze vaak van plaats. Een aantal dingen hebben haar naar eigen zeggen gered... een kettinkje dat ze voor haar 7e verjaardag heeft gekregen van haar moeder met een hangertje met "Moshiko" (Rabbi Mozes) die de twee tafelen (van de tien geboden) vasthoudt, waar op de achterkant het gebed "Sjema Israël" is geschreven. Daarnaast hangers van een bloem (van haar grootmoeder) en een klein hartje dat haar broer ooit aan haar moeder gaf. Ze vertelde me dat ze telkens als ze honger had (en dat was altijd...) de gewoonte had om "Sjema Israël" te zeggen terwijl ze de hanger vasthield, en dat gaf haar hoop. Aan het einde van de oorlog was ze nog maar 13 jaar, en ze liep 40 kilometer in ijzige kou, sneeuw, stof en honger, met de wetenschap dat ze naar de plek moest gaan waar haar oom en tante verbleven. Ze kwam inderdaad op die plaats aan, en toen ‘s avonds de boeren en haar familieleden aan tafel zaten voor het diner deed ze de deur open; ze zag een groot brood op de tafel, en in plaats van dat ze Shalom zei, zei ze brood, en viel daarna flauw. Haar tante pakte hete stenen en gaf haar de warmte die ze nodig had, en toen ze wakker werd was haar eerste woord: brood! Ze gaven haar een stukje brood met jam, en het was het beste stukje brood dat ze ooit had geproefd...

De pendant van Rozita

Shir en Rozita

Haar verhalen waren opwindend en ik ben zo blij dat we deze bijzondere verbintenis mogen hebben, om haar te kunnen helpen in deze moeilijke en ongelukkige periode van haar leven, nu zowel zij als haar echtgenoot gezondheidsproblemen hebben; dat we haar kunnen helpen door er voor haar te zijn en naar haar te luisteren.

Op vrijdag ging ik verder met mijn bezoekjes. Ik begon bij de charmante Lea. We spraken over geschiedenis, reizen, over haar liefde voor boeken, en ze vertelde me hoe erg ze het vond dat ze niet meer kan lezen en niet meer kan reizen omdat ze haar zicht bijna kwijt is (na 4 beroertes)... Door haar verhalen heeft de geschiedenis een nieuwe betekenis gekregen, door te horen over de verbanning van haar over- overgrootvaders uit Spanje of over haar vlucht als 8-jarig meisje uit Joegoslavië, toen ze met andere kinderen door Italië naar Zwitserland werd gesmokkeld en de eerste keer niet werd toegelaten. Pas bij de tweede poging bij een andere grensovergang kregen ze toestemming om het land binnen te gaan... Ze sprak over de samenwerking van de bezette bevolking met de Duitsers enerzijds, en anderzijds over een kerkelijke leider die zulke kinderen een schuilplaats gaf. Ik heb zoveel geleerd van haar verhalen, meer dan welke geschiedenisles die ik ooit heb gevolgd...

Mijn volgende bezoek was aan kostbare Mordechai. We spraken ongeveer drie uur met elkaar. Hij vertelde me over zijn familie en kinderen. Over alle soorten werk die hij had gedaan en hij vertelde me dat ijver en investeren belangrijke dingen zijn in het leven. Hij zei dat hij een goed leven had gehad in Rusland en dat hij een mooi salaris verdiende, een gratis appartement kreeg van de overheid en veel waardering kreeg. Maar “bloed kruipt waar het niet gaan kan”, en als Jood wilde hij aliya maken naar Israël. Hij was erg verbaasd dat Chagit (zijn nieuwe vrijwilliger) en ik tegen hem zeiden dat wij geloofden dat het Gods geschenk voor hem was. Ik vertelde hem dat ik dit werk deed omdat ik me een afgezant voel en dat ik mijn land wil helpen, verantwoordelijkheid en verplichtingen op me wil nemen, dat ik andere mensen het gevoel wil geven dat ze geliefd zijn en dat ik me daardoor beter voel. Hij was het met me eens en zei dat hij dat zou blijven doen zolang hij leefde.

Mordechai en Shir

Mijn laatste ontmoeting was met mijn geliefde Janet & Jaston. Het was een kort bezoek maar we hadden veel plezier. Zaterdag zal hun kleinzoon "Shabbat Chatan" (vrijgezellenfeest) hebben, voordat hij volgende week trouwt. Ze zijn allebei erg blij en Janet, als goede moeder, helpt hem bij alle voorbereidingen. Ik zei tegen hen dat als God mij ooit zal zegenen met een bruiloft, zij de uitnodiging als eerste persoonlijk van mij zullen krijgen.

De bezoekjes waren zo geweldig en ik had een grote glimlach op mijn gezicht toen ik klaar was, omdat ik begreep waarom ik het doe en wat ik erdoor ontvang – liefde en geven aan anderen. Mag God hen allemaal de kracht en gezondheid geven om de
bezoekjes te kunnen blijven ontvangen, en dat ik al deze mooie gevoelens mag blijven houden en uitdelen.

Shir, Moria en Tair: Vrijdag gingen we op bezoek bij Svetlana & Dimitri. Het was ons laatste bezoek voordat we met onze diensttijd beginnen. We namen voor hen een prachtige foto mee met de hartelijke groeten. Ze waren er erg blij mee. We zaten bij elkaar om bij te praten over alle nieuwe dingen die gebeurd waren. We zullen ze blijven bezoeken.

Shir, Moria en Tair

Beste Tair en Moria! Succes met jullie diensttijd! We hopen van jullie te horen en jullie weer te zien (tenminste op foto’s). We wensen jullie een prachtig en interessant jaar. Ontzettend bedankt voor de bezoekjes, en blijf het licht brengen overal waar je komt.

De "L'Chaim" familie

Rechovot
Ik ontmoette Avraham, samen met hem sta ik op de fot, zijn vrouw was niet in de buurt. We spraken over ons land, over geschiedenis en andere zaken. We vertelden elkaar over onze levens. Ik ging ook op bezoek bij Tobi en haar man en we hadden het over familie, de wereld en geschiedenis. Ik bood aan hen advies te geven over hun kleine tuin. Ook heb ik nog een boek gelezen waarin het levensverhaal van Tobi wordt verteld, het is erg interessant.

Israel en Assaf

Dat was ons nieuws van de afgelopen week. Shabbat Shalom!

Rivka

De connectie van de mens met de G-ddelijke vonk in zijn ziel

Beste vrienden!

In deze brief wil ik graag een onderwerp bespreken 'verbonden aan het verschuiven van de opmerkzaamheid gebeurende in de wereld' die ons nieuwe opmerkzaamheid brengt. Gedurende deze periode voelen veel mensen de zwaarte hiervan en verliezen soms de hoop door de dramatische bewegingen die in de wereld opkomen. De wijze mensen en de profeten uit vroegere generaties wisten hoe ze een donkere periode moesten duiden. Dit is inderdaad zo'n donkere periode en er zijn verstandige en goede mensen die zelfs hun G'd liefhebben en toch op een punt van wanhoop komen en omkeren en alles opgeven en zichzelf openen voor de onzin van zinloze programma's om hun eigen leven te gaan leiden. Maar er is een prachtige boodschap die misschien licht zal brengen en bemoediging zal doorgeven en zielen kracht zal geven. Eerst moeten we weten wat, zoals eerder geschreven (wat er ook gebeurd) de juiste manier is om de wegen van de mensheid te corrigeren op weg naar het koninkrijk, op weg naar de hemel. Nu zullen we de symbolische ziel raken die zich uit in gevoelige zielen. De persoon die met een goed hart wandelt, wenst te geven en te ondersteunen, helpt woorden van licht te verspreiden, maar vaak een negatieve boodschap krijgt van mensen die hun boodschap weigeren te ontvangen.

In deze situatie kan een man van waarheid zichzelf eenzaam en wanhopig voelen, zonder ondersteuning of opbeurende woorden en sluit hij zichzelf op in een tempel van wanhoop, sluit de gordijnen van zijn huis en ziel en geeft zijn hoop op een goede wereld, op. Maar iemand anders, die hetzelfde uitzicht heeft en ervaart en ziet, vraagt zichzelf af: Als G'd Zichzelf hetzelfde zou zeggen, wanneer zou Hij zien dat Zijn wereld wegzinkt in zijn schepping? Maar de mensen zullen wonderlijk genoeg momenten van 'omhoog getild worden' kennen, omhoog reikend met een opmerkzaam hart: Is dit wat ik voel? Dit is wat ze tegen zichzelf zeggen: "Is de Schepper wanhopig? Zou Hij stoppen met Zijn licht te laten stromen? Zou Hij zich terugtrekken vanwege de verkeerde daden van Zijn zonen en dochters?"

Het antwoord is helder: G'd geeft nooit op! Hij ziet onze geestelijke wanhoop, onze armoede, onze hulpeloosheid. Hij voelt onze pijn en verweesdheid. Hier is een groot wonder: we hebben allemaal een geestelijke vonk in ons, zoals er staat: "G'd heeft de mens naar zijn beeld geschapen". Is het mogelijk dat we allemaal de slechtheid en de pijn van de wereld voelen? En dan ontwaakt er een nieuwe kracht in ons en vragen we te mogen zijn als onze Vader in de hemel om al deze pijn te zien als een goede kans om meer licht te verspreiden bij iedere stap, wetend dat de Almachtige het op deze manier wil. Dit is de manier zoals de genadige Vader handelt naar Zijn zonen en dochters om verbonden te zijn met alle levende zielen. We verwijderen de taal van ons eigen ik weg door te kijken met een gelimiteerd en apart perspectief. We passen onze gezichtshoek aan om het universum lief te hebben en het prachtige scheppingslied te zingen onder de noemer: "Houd van je naaste als van jezelf". We verheffen onze ziel uit de armzalige positie van het 'arm [van geest] zijn' en een ieder van ons neemt een nieuwe manier van kijken aan, niet meer vragend om genade van de Almachtige, en zelfs werkend aan verzoening, zoals proberen te vragen om Zijn liefde. Hiermee wil ik eindigen: We zijn in het midden van de periode "tussen de moeilijkheden" en vlakbij het Vasten van de 9de Av. Dit is het vasten voor de vernietigde Tempel en de haat die nergens op gebaseerd is. Wij in "L'Chaim-to-life" verplichten onszelf door te gaan met het doen, met liefde, steun, opwekken en bekrachtigen, van de grote gave die we hebben gekregen van G'd:

Ik verrastte Blanka en mijn bezoek was bijzonder. Ze verwachtte me niet en kijk hoe blij ze was. Haar lichaam ziet er niet uit als 90+ jaar! Ze doet het nog goed en is gezond. In haar geest is ze nog jong. Blanka is heel intelligent en wijs, vol van geest en levenswijsheid. Als ik praat over wat er in de wereld gebeurd, legt ze haar hand op de TeNaCh en geeft wijze antwoorden. Ze is verbazingwekkend en houd van de studenten en zij van haar. Yam en Eden van vorig jaar blijven in contact met haar. Ze kijkt me aan en legt uit: "Elke vrijdag bellen Yam en Eden me en wensen me "Shabbat Shalom". Ze kijkt ernaar uit om nieuwe studenten te mogen ontvangen. Blanka heeft al plannen: ze zal hen de wortels van Eretz Jisrael leren. Ze heeft een boek in het Hongaars waaruit ze hen zal leren. Ze probeert het boek ook in het Ivriet te vinden.|

Blanka

Eli-Ram was blij met de beste wensen van Margo en Sheila en voor de postzegels die ze hem gestuurd hebben! Zijn uitzicht in de achtertuin is veranderd, omdat ze nieuwe huizen aan het bouwen zijn daar. Ze hebben de bomen aan één kant van zijn huis weggehaald, dus zijn huis en de tuin krijgen nu veel zon, stof en herrie. Hij kan er niets aan doen, maar het geeft hem extra stress in de hete zomer. Ook Eli-Ram heeft plannen voor de volgende groep studenten. Hij wil het verhaal van zijn leven schrijven (geschreven en op video). Ik wens hem toe dat hem dat mag lukken.
Moishe, Tzachi, Avraham, Zivanit (Zelma) en Batia wachten geduldig op de volgende groep studenten. Dat zal nog even duren.
Ruth houdt erg van de studenten, maar heeft besloten om hen dit jaar niet te ontvangen. Ik hoop dat ze zich nog bedenkt, want ze heeft afgelopen jaar zoveel aan hen gehad.

Eli-Ram

Katzrin

Jafim was blij toen ik met een pakket verse groenten en fruit kwam. Maar wat hem het meest blij maakte was dat hij tien dagen geleden opa geworden is! Zijn eerste kleinzoon is geboren. Ver weg in Wit-Rusland. Daar probeert zijn zoon geld te verdienen met een Israëlisch bedrijf. Daar heeft hij ook zijn liefde gevonden en heeft nu een kind. Jafim hoopt zijn kleinzoon spoedig te kunnen zien. Ook Jafim verlangt naar de studenten. Hij houdt ervan met ze te zitten en hen verhalen te vertellen.

Met Ela, Etja, Shlomo and Shaul, Tsila en Leonid is alles goed, naast alle dagelijkse beslommeringen die ze allmaal hebben met hun leeftijd. Shlomo's vrouw LiLi was ,verbazingwekkend, beter en opgeknapt. Haar gezicht glom en ze zag er 100 keer gezonder uit. Dank aan HaShem voor dit wonder.

Kiryat Shmona

Het gaat goed met onze overlevenden in Kiryat Shmona, op Ida na. Ze heeft nog steeds problemen met haar benen. Dat veranderd niet. Ze is erg dankbaar dat haar hoofd goed functioneert. Iedereen was blij elkaar weer te zien en de pakketten werden met vreugde ontvangen.

Larissa was zo dankbaar voor het bezoek dat Shir haar bracht in Tzfat en de hulp die ze kreeg bij de afwikkeling van de papiermolen na het overlijden van Anatoly. Shir: Ik ken Larisa and Anatoli (gezegend zij de herinnering aan hem) en vond het een voorrecht hen te bezoeken. Vanaf de eerste minuut hadden we goed contact en was er meteen een klik. Gelukkig ben ik gelegerd in Zfat en is Larisa verhuist naar Nof Kinneret wat heel dicht bij Zfat ligt. Toen ik hoorde van het overlijden van Anatoly heb ik toegezegd dat ik het contact met Larisa zal oppakken. Samen met Larisa heb ik van de buitenlucht genoten, die hier erg verbaast over was en me een hug gaf. We brachten de tijd door in haar nieuwe huis, samen met twee van haar zonen, die ook bij hun moeder op bezoek waren. De gebruikte talen waren wisselend : Russisch, Engels, Hebreeuws en het meest belangrijk : de taal van het hart. Mijn bezoek was nogal emotioneel. Larisa mist Anatli en was erg verdrietig. Ze vertelde me veel verhalen en ze liet me ook foto's zien. Het huis was verwaarloosd gedurende de periode dat ze voor de zieke Anatoly had moeten moeten zorgen en er zijn veel problemen door achterstallig onderhoud met het huis. Ik vertelde haar dat we bezig zijn om een tak van "L'Chaim" aan het opstarten zijn in Zfat. Ze was erg blij dat te horen en dat ze opnieuw onderdeel uit zou maken van onze L'Chaim-familie. Ondanks alle emoties was het een vreugdevol bezoek waar heel veel liefde in te vinden was. Ik zie er naar uit haar opnieuw te bezoeken en wens Larissa het allerbeste.

In Neot bezocht ik Steve, Iby and Rachel. We zijn deze bezoeken het afgelopen jaar begonnen en kunnen bijna niet wachten om de nieuwe studenten in deze bezoeken te begeleiden het komende jaar.

Dit jaar willen we ook met L'Chaim gaan werken in Chazor-city , dichtbij Rosh Pina.

Daar heb ik samen met Shuky Jaffa ontmoet voor de eerste keer. Samen bezochten we nog twee families, overlevenden uit Tunesia. Shoshana, Rachel and Josef. We zullen beginnen met deze drie families. Later zal het mogelijk zijn meer families te bezoeken. In de afgelopen week ben ik in de gelegenheid geweest om alle drie de families te kunnen bezoeken. Dank u wel voor uw support en uw gebeden.

Jaffa, Rachel en Josef

Jaffa en Shoshanna

Shalom,
Timek

Deze keer hadden we een prachtige ervaring. Rabbi Shachar kwam met zijn vrouw Hadassa en vier van zijn kinderen (hij heeft zeven prachtige kinderen): Nachat, Nachman, Shlom-ya and Elyiashiv. Hun vader is al heel lang betrokken bij L'CHaim-to-life, sinds het begin van het werk in Pardes Chana. Rabbi Shachar wilde graag delen met zijn gezin en laten zien wat hij doet voor de stichting. Ze gedroegen zich voorbeeldig en konden door deze ervaring zelf meemaken waar hun vader zich mee bezighoudt.

Leonid (links), Hadassa (rechts) met twee van haar kinderen

Het licht in de ogen van onze winnaars, bij het binnenkomen van de kinderen en Hadassa, onthulde een andere houding dan anders. Mijn eerste bezoek was aan Chayia & Morrris . Zvia hun dochter, had voor alle vier de kinderen een klein kadootje en voor mensen en voor mensen die normaal gesproken van ons een kado krijgen, was dit voor ons echt een verrassing. De blije gezichten en de vreugde waren zo echt en overtuigend. Bij Klara and lionid, kwam hun financiële situatie ter sprake. Klara gaf de kinderen snoepjes. We hadden een groot pak met fruit en groenten bij ons en ze bedankten ons meerdere keren. Rachmill was ook erg blij ons te zien, ook al werd ons verteld dat hij ziek was.

Morris and Chaya, with Rabbi Shachar and his childeren

Rabbi Shachar with Rachmill

Mordechai en Yehshyia waren erg blij ons te zien. We hebben een nieuwe overlevende ontmoet Gizela. Ze is zeven maanden geleden haar echtgenoot verloren en voelt zich erg eenzaam. Ze is in Transylvania geboren aan de Hongaarse kant. Na de overeenkomst met Parijs ging het over in Roemeense handen. Ze lijkt erg aardig en het is bijna onmogelijk om je voor te stellen dat ze 89 jaar oud is.

Gizela met Rivka

Gizela heeft in Auschwitz gezeten en twee verschrikkelijke weken lang, moest ze "werken" in het crematorium, waarna ze werd verplaatst naar Bergen Belze.Hier heeft ze tot aan het eind van de oorlog minutie in elkaar moeten zetten. Vandaar ging ze naar Zweden en daar werd ze drie maanden lang behandeld in een ziekenhuis vanwege ondervoedingsverschijnselen. Vanuit Zweden kwam ze naar Israel. Haar enige zoon woont in de V.S. Hij heeft dagelijks contact met zijn moeder. Ze bezoekt ook een dagopvang, wat haar dagelijks afleiding geeft. Toen ik haar een zak met groente en fruit kwam brengen, zei ze dat we de eerste groep mensen waren die haar iets kwamen brengen. Ze liet blijken hoe blij ze hiermee was en ook hoe het haar gevoel van eenzaamheid doorbrak. Lieve Aliza, ligt in het ziekenhuis met longontsteking en zelfs hier, zelfs hier maakt ze geintjes over alles wat haar overkomt, hopende dat ze snel weer terug naar huis mag. Laten we haar een spoedig herstel toewensen.

Rivka

Graag laat ik u een brief lezen van Rivka Hodayia , student van de Ulpana in Kfar Pienes (vlakbij Karkur), een vrijwilliger die ons geholpen heeft met haar vriendin Orit. Het was niet eenvoudig en ook niet veilig om nog op bezoek te gaan na haar studies in de namiddag, maar ze stond er op om desondanks toch te gaan. Ze bewees dat ze speciaal is en uniek in haar manier van doen, en zo doende was de blauwe hemel de limiet ... Al heel snel zal ze beginnen aan haar betekenisvolle diensttijd in het nationale leger (ze zal zich vervoegen bij een groep religieuze meisjes) en dit is wat ze schreef aan ons: " Daniel, Rivka stichting "L'Chaim"! Ik wil jullie allemaal bedanken voor het voorrecht om deel te mogen zijn geweest van de stichting "L'Chaim". Datgene wat jullie doen voor de jongeren en de overlevenden, staat gelijk aan een vorm van heilige aanbidding! Wat jullie doen, doen jullie betekenisvol en met echte goede wil en dit is geweldig! Ik heb het voorrecht gehad Chava te hebben mogen leren kennen (gezegend zij haar herinnering) en ik ben er zoveel rijker van geworden. "De Mars voor de levenden" (waar ik met mijn vriendin Orit aan meegedaan heb) was zo goed georganiseerd, ik hoop dat er een vervolg op komt. Deze marsen geven zoveel kracht aan twee kanten [oud en jong]. Ik hoop dat jullie hier mee doorgaan en ook met de zorg voor de ouderen. Het brengt zoveel vreugde aan de winnaars.

Mijn diepe waardering en dank,
Rivka Hodayia

Adi en Naomi: Vandaag hebben we onze geliefde Shlomit & Chanan opgezocht . Adi had cinnamonkoekjes gebakken en ik ( Naomi) had verse rolletjes gemaakt. Shulamit ontving ons met een gelukkig en stralend gezicht. We zaten rond de tafel al etende en pratende over onze reis die we nu snel zullen gaan maken naar Polen en over het leger waar we zullen gaan dienen. Chanan zat niet bij ons aan tafel. Hij voelde zich niet lekker, maar voordat we weggingen vroegen we Shlomit om hem onze hartelijke groeten en liefde over te brengen. Het was erg intiem en een heerlijk samen-zijn. We houden erg van deze twee mensen.

Deze week, ben ik gebeld door een charmante en unieke vrouw die me vroeg of ze zich ook mocht aansluiten bij onze stichting en onze winnaars mocht bezoeken. Na terugkeer uit Polen was ze tot het besluit gekomen om de overlevenden te helpen . Ze heeft haar eigen gezin maar besloot desondanks om te geven en maakte zeer snel verbinding met Mordechai. Het lijkt me dat dit een hemelse verbinding is. Hier is haar indruk van het bezoek: "Ik ben niet zeker, of woorden het enthousiasme kunnen uitleggen die we ervaren hebben tijden dit eerste bezoek. Mordechai is 87 jaar oud maar vol van vitaliteit en hij heeft een goed gevoel voor humor. We spraken alsof we elkaar al jaren kenden. We hebben veel gelachen en zelfs recepten uitgewisseld . Mordechai houdt er van om te koken maar zijn benen staan niet toe dat hij te lang in de keuken staat. We besloten om samen te koken, en hij leert me om Mamaliga en gevuld knoedel te maken - wat een vreugde! Hij vroeg me waarom ik hem op wilde zoeken en ik voel de vervulling in mijn ziel over deze bezoekjes! Het lijkt het begin van een prachtige vriendschap.

Chagit

Gisteren bezocht ik voor de tweede keer Mordechai. Het is een speciale man voor mij. Na de eerste kennismaking vertelde hij me hoe moeilijk het is voor hem om iemand te vinden om zijn huis bij te houden en ik begrijp hoe belangrijk dat voor hem is. We hebben in de supermarkt samen inkopen gedaan. Mordechai denkt dat hij teveel eet, maar voor zover ik het zie heeft hij weinig nodig.Hij kocht voornamelijk mineraalwater en toen we vroegen of de boodschappen misschien thuisbezorgd konden worden, weigerden het winkelpersoneel dat omdat hij nog geen 200 Nis had besteedt. Waarom doen ze dit een oude man aan??? Mordechai heeft me overgoten met complimenten en bedankjes en het verwarmt mijn hart.

Chagit

Heel veel dank aan de stichting "L'Chaim" en aan de "angel" Daniel, die voor ons in de bres springt: Ik ben een overlevende van Kiryat Tivoon. Ik ben mijn echtgenoot verloren in februari j.l. en sinds die tijd moet ik dealen met allerlei soorten en maten moeilijkheden en tussen alle moeilijkheden door moet ik me staande zien te houden met allerlei zaken aangaande mijn levensonderhoud als het de internationale wetgeving aangaat. Recen had ik urgent hulp nodig met een Aircondition die kapot was gegaan. Hij was erg oud en ik had een bad nodig om het water te verzamelen wat uit het apparaat liep. Toen ik Bat El belde, die aangesteld is in deze regio om de overlevenden te helpen, bracht ze me meteen met Daniel in contact om hulp te krijgen. Daniel begreep meteen mijn probleem en wist wat hij er aan moest doen. Hij vond de juiste man die me kon helpen met het ophangen van een nieuw apparaat en vertelde me: " Lieve Roza, voor de aankomende shabbat heb jij een ander apparaat hangen in je huis." En dat is wat er gebeurd is. Ik geloofde niet dat er nog goede mensen waren die al hun tijd en energie willen geven om ons te helpen - ons de overlevenden- en kon niet rustig worden, tot de woorden van Daniel bewaarheid werden. Daniel, heeft me niet eens zijn volle naam genoemd en organiseerde goede mensen voor mijn probleem, binnen enkele dagen. Nu kan ik weer genieten van een Airconditioner die werkt en heb ik geen grote teilen meer nodig om het water op te vangen.
Ik stuur u mijn groeten vanuit de grond van mijn hart naar de donoren in het binnen- en buitenland, die ons ondersteunen en aan ons denken. Daniel, ik wens u alle zegeningen toe voor uw heilige project. Moge God u zegenen, voor al het goede wat u voor ons doet."

"We zijn sprakeloos en willen je hartelijk bedanken. Je hebt een hart van goud en bent in de gelegenheid om overlevenden te helpen. God zegene je en zal je belonen voor alle goede dingen die je in deze wereld gedaan hebt.

Roza's kinderen

Investeren in mensenlevens en het nieuws van deze week

Lieve vrienden!

Met grote vreugde en vol enthousiasme zijn we bezig met de voorbereidingen van een nieuwe periode van bezoekjes met nieuwe studenten. Tijdens deze periode hebben onze vertegenwoordigers een ontmoeting met de leiders van de Mechinot en andere instituten om samen het programma voor het op hand zijnde nieuwe jaar voor te bereiden. Daarnaast gebeuren er mooie dingen in de Amuta. Asaf, uit Mechina Maayn Baruch, een van de studenten van afgelopen jaar, werkt aan een nieuwe tak in de stad Rechovot. Hij is een bijzonder geïnspireerd persoon die veel vernieuwende ideeën heeft. Nadat hij een jaar heeft meegedraaid in ons project met Menashe (mag zijn herinnering tot zegen zijn), begreep hij de visie van "L'Chaim" . Shir, onze vertegenwoordiger in Modiin, ondersteunt hem en helpt hem met het opstarten van zijn dependance. Van hem kreeg ik een SMS waar ik erg enthousiast van werd, waaruit zijn bijzondere inspiratie blijkt:
"Shalom Daniel! Ik had voor volgende week een afspraak gemaakt met de overwinnaars. Ik word er erg blij van en ik heb het gevoel dat ik klaar ben om te geven. De kleindochter van een van de overlevenden was verrast en erg blij met dit initiatief."

Het is bemoedigend om te zien dat we andere mensen mogen inspireren. Daar doen we het tenslotte voor. Ik sprak met Reout, de coördinator van de vrijwilligers in de Mechina Maitzar, en zij vertelde me dat ons project geliefd is onder de nieuwe studenten; Nadat ze van vrienden, die het jaar ervoor meedraaiden, hebben gehoord over hun bijzondere ervaring, willen ze ook met ons meewerken. Ik wil nogmaals duidelijk maken dat onze visie is om te investeren in mensen! Onder ander door het uitdelen van goederen, wat belangrijk is, maar waar het ten diepste niet om draait. Wat belangrijk is, is om samen met de nieuwe generatie een nieuwe taal te leren of terug te vinden: de taal van het hart! In dit project, maken de studenten kennis met die essentie, en het is zo mooi om het langzaam, maar meer en meer, te zien groeien. Ik ben verheugd dat steeds meer mensen, van hier en uit het buitenland, de bijzondere essentie van dit project begrijpen: investeren in de menselijke geest, om een licht te ontsteken in hun harten, om levendigheid te brengen die voortkomt uit het Bijbelse gezegde: Heb je naaste lief als jezelf! Wij geloven dat dit project het goede en het licht naar de wereld brengt, en we nodigen je uit om dit nieuwe lied met ons te blijven zingen en het te verspreiden onder anderen: door met ons mee te werken.

Daniel

Een bedankbrief van de families die drie dagen hebben uitgerust in Keshet op de Golan:
Shalom en zegen voor Stichting "L'Chaim" voor een fantastische Shabbat met onze gezegende families met vele kinderen! We willen vanuit de grond van ons hart, Daniel Braun en Shuki Kestenbaum bedanken, die met hun open hart en hartelijkheid een prachtige Shabbat hebben georganiseerd voor ons, zodat we konden rusten en genieten. Wij zijn drie families die een dergelijke vakantie niet kunnen betalen, maar dit team, dat haar uiterste best heeft gedaan om ons het allerbeste te geven, heeft het mogelijk gemaakt dat we de prachtige luchten van de Golanhoogten konden zien. Jullie zijn een geweldig team en we hebben weer nieuwe kracht opgedaan als families en ieder persoonlijk. Rabbi Shachar zong met zijn gitaar prachtige liederen over liefde voor Israël, verlossing en versterking en hij zorgde ervoor dat wij en ook onze kinderen daaraan konden meedoen en erg blij werden doordat we samen met hem zongen. Het was een heel bijzondere cadeau en we willen de mensen die geld hebben gegeven, waardoor dit mogelijk was, bedanken. We zijn ontzettend dankbaar, mag HaShem jullie zegenen voor het geschenk van jullie harten waardoor wij zo’n geweldige tijd mochten hebben.

Samen shabbat vieren !

Rabbi Shachar die zijn gitaar er bij pakt.

Namens de families Chazan, Shiftin en Chesdai.

Wij zijn de Chazan familie, Bedankt vanuit de grond van ons hart voor jullie vriendelijkheid aan ons betoond, zodat wij een heerlijke vakantie konden doorbrengen die met deze laatste Sabbat in Keshet weer voorbij is. Het was voor ons de eerste keer na 24 jaar dat we er op uit konden trekken en konden ontspannen. Zegen voor alles waar jullie mee bezig zijn. Met diepe waardering: Avi en Limor en de kinderen: Talia, Reot, Yedidia,Moshe,Shira, Zopia, Renana, Naama, Elia en Mordechai.

Reot (Maitzar): Hoi Daniel!
Ik heb nu twee jaar gewerkt bij de vrijwilligersprojecten in de Mechina in Maitzar, een betekenisvolle en uitdagende functie, samen met studenten vrijwilligers in plaatsen met een gevarieerde bevolking en met de overlevenden in Kibbutz Genosar. Ik besteed maar twee uren per week aan de bezoekjes, maar de verbinding tussen de overlevenden en de jongelui is diep, puur en opwindend. De meeste studenten houden contact door te bellen en bezoekjes te blijven brengen. Het effect van de projecten is dat mensen die er eens aan hebben meegewerkt dat aan anderen vertellen en nog voordat wij er ruchtbaarheid aan geven vragen ze ons of ze deel mogen zijn van "L'Chaim". Het gevoel van zin en bevrediging die door deze bijzondere verbinding met de winnaars ontstaat is misschien de enige kans die ze ooit krijgen om met zulke bijzondere mensen in contact te komen. Dit jaar is van grote invloed op hoe ze in de maatschappij zullen functioneren.

Eerste bezoek in Haifa
Tal : Ik wist niet of het zou lukken om een afspraak te maken met Naftali tijdens mijn laatste vakantie voor mijn installatie in het leger en ik wilde graag nog iets goeds doen. Toen Naftali de deur opende zag ik een glimlach op zijn gezicht. Hij nam me mee naar zijn werkkamer die vol lag met papieren en waar ook zijn computer stond. Hij verontschuldigde zich voor de rommel en vertelde me dat hij accountant was geweest en van geschiedenis hield. Op dit moment loopt hij er tegenaan dat hij niet zo heel goed overweg kan met de computer terwijl hij dat wel graag zou willen. Ik heb geprobeerd hem daarbij te helpen en ik hoop dat ik hem nog eens zal weerzien zodat we verder kunnen gaan waar we zijn gebleven.

Eerste bezoek in Rechovot
Asaf: Gisteravond nadat ik in de tuin had gewerkt, bracht ik mijn eerste bezoek aan Tobi. Het heeft lang geduurd voordat iemand bij haar op bezoek kon gaan, en gelukkig voor mij kwam mijn bezoek haar wel uit. Ze vertelde me dat ze van plan is om haar familie uit te nodigen in haar tuin, en dat zijn ongeveer 100 mensen. Ik zal haar daar heel graag bij helpen. We hebben gepraat over de tweede wereldoorlog en hoe die van invloed is geweest op de mensen in dit land. Ik hoop dat ze ervan heeft genoten en dat we vaker contact met elkaar zullen hebben.

Nieuws uit het Noorden
Nadat ik terug ben gekomen van een bezoek aan mijn familie in Nederland was ik blij dat ik weer op bezoek kon gaan bij mijn mensen. In Nederland heb ik een ontmoeting gehad met Lammie in Meppel en met haar team van L'Chaim vrijwilligers. Margo stuurde mij een aantal bemoedigende brieven die ik door mag geven aan de shoa-overwinnaars, met wie ze zich nauw verbonden voelt. Ik ben ook begonnen met het bezoeken van de scholen in voorbereiding op het komende jaar.
Ik ontmoette Israël uit Rosh Pina en ik vroeg hem hoe het met hem gaat nu hij zijn geliefde vrouw heeft verloren. Het gaat gelukkig heel goed met hem. Zijn oudste zoon woont naast hem zodat er levendigheid is rondom zijn huis. Israël rijdt op zijn scooter naar de stad en tuiniert af en toe wat. Elke dag wordt hij geholpen met schoonmaken en koken. (Israël is 92)!

Ik ontdekte dat Jafim uit Katzrin zich erg eenzaam voelde en in zijn huis was het een puinhoop. Hij lijkt daar helemaal niet bewust van te zijn. Hij vindt alles wel prima en hij vindt dat alles precies op de juiste plek ligt. Hij zegt dat hij iemand heeft die voor hem schoonmaakt, maar ik vraag me dat af. Het is hartverscheurend om te zien dat Jafim in dergelijke omstandigheden leeft. Tot op dit moment heeft hij de hulp van studenten en van mij afgewezen. Hij vond het wel fijn dat ik langskwam en hem wat extra maandelijkse ondersteuning kon geven van "L'Chaim-to-life", hij heeft dat heel hard nodig.

Shaul uit Katzrin, is erg blij omdat hij is verhuisd naar een nieuw appartement. De huiseigenaar van dit appartement is veel aardiger en hij is veel minder geld kwijt dan in het vorige appartement. Vorige maand heeft Shaul hard gewerkt om zijn huis gezellig te maken. Hij heeft nog meer creatieve plannen. Vanwege de zomerhitte was hij niet in staat om naar Jeruzalem te eizen om een bezoek te brengen aan de tandarts die zijn tanden gaat repareren.

In Kiryat Shmona, is Anatoli Limunsky gestorven (op 20 juli). Klara, Rina, Neli, Lisa en ik hebben Larisa en zijn twee zonen bezocht tijdens hun periode van rouw. Larisa was erg blij dat ik er was. Ze weet dat als ze iets nodig heeft, ze iemand heeft om op terug te vallen. Het afgelopen half jaar was de gezondheid van Anatoly hard achteruit gegaan. Naast het feit dat hij Parkinson had, kwamen er een aantal ernstige problemen bij waarvoor hij een poosje naar het ziekenhuis moest. Uiteindelijk heeft hij niet voor chemotherapie gekozen en heeft hij de laatste maanden van zijn leven thuis doorgebracht.
Larisa was erg verdrietig. Ze mist haar geliefde echtgenoot heel erg. Anatoly was een fantastische en liefhebbende man.
Het is moeilijk om mee te maken dat shoa overwinnaars sterven, maar we weten dat het kleine beetje liefde dat ze hebben gekregen van mij en de studenten tijdens de laatste jaren van hun leven, hen gelukkig heeft gemaakt en hen perspectief geeft en de wil om te leven.

Anatoly (foto is gemaakt in 2014)

Rouwen met Larissa om haar man Anatoly.

Shalom,
Timek

Modiin
Ofri: Afgelopen week hebben we een bezoek gebracht aan Janet & Jaston , en we waren erg blij om te zien dat de gezondheid van Jaston was verbeterd. We spraken over het nieuws en dronken limonade met een zelfgebakken cake. Aan het einde van ons inspirerende bezoek kregen we een klein cadeautje van hun als zegen voor onze vakantie.
Shir : Zelfs in de vakantie vinden onze vrijwilligers de tijd om onze overwinnaars te bezoeken, en dit vertellen ze ons daarover: Arbel en Shir: We gingen op bezoek bij Svetlana & Dimitri en namen Chass mee als cadeautje voor hen. Svetlana vertelde ons over de gezondheidsproblemen waarmee ze kampen. We hopen dat we hen de volgende keer in betere gezondheid mogen ontmoeten.
Shir: Tal, is een erg goede vriend van mij; ik heb samen met hem gestudeerd en we dienen samen in het leger. Hij heeft me verteld dat hij zich graag nuttig wil maken en daarom ergens wil geven als vrijwilliger en daarom vroeg hij of hij mee mocht naar de brunch van Amutat "L'Chaim" in Modiin. Ons eerste bezoek was aan Svetlana en Dimitri, en zij waren erg blij om te horen dat hij hen om de twee weken zal gaan bezoeken. Hieronder een paar van zijn indrukken:
'Afgelopen vrijdag ging ik met Shir naar Svetlana en Dimi. Toen Dimitri de deur opende, schudde hij mij de hand en Svet gaf me een hartelijke knuffel. Daarna nodigden ze ons uit om op de bank te gaan zitten; vier mensen van twee generaties. Eerst liet Svet me haar kleine kantoortje zien en een klein notitieblokje waarop ze allerlei aantekeningen had staan. Alles zag er keurig uit – verbazingwekkend! Dimitri, die zijn verjaardag had gevierd in de week daarvoor, nam een van de foto´s van de tafel en liet hem aan mij zien. Er stond een jonge soldaat op die in het Sovjetleger had gevochten. We hoorden grappige verhalen van Svetlana, en elke keer als Dimitri zich met het gesprek bemoeide was wat hij zei zo grappig dat we bleven lachen. Toen we bijna weggingen zei Svet: laten we rond de tafel gaan zitten en Dimitri´s verjaardag gaan vieren. Dat deden we dus, we dronken wat en aten van de heerlijke cake die Shir daarvoor had meegenomen. Daarna kusten we hen tot ziens. Het was een perfecte ochtend met opwinding, vreugde en positieve gevoelens dat we iets goeds hadden gedaan voor een fantastisch stel. Het was nog mooier dan ik me had voorgesteld, omdat wanneer je geeft, je dubbel ontvangt. Dat was een fantastisch privilege.'

Op de dag dat ik verlof had van het leger, lukte het me om een afspraak te maken met Shulamit nadat ik al heel vaak had geprobeerd om het juiste moment daarvoor te vinden, wat me telkens niet lukte. Ik was heel blij dat het deze keer wel uitkwam en we gingen samen naar een cafeetje. Daar spraken we met elkaar, lachten en hadden het over dingen die waren gebeurd. Ze vertelde me over de periode nadat ze drie weken geleden was gevallen, ze had steeds geprobeerd om uit te vinden waardoor dat had kunnen gebeuren en ze vertelde me dat ze nu bang was om te lopen omdat ze zich niet zo stabiel voelt. Met Chanan gaat het veel beter en dat is geweldig nieuws. Hun dochter ondergaat momenteel een chemokuur tegen kanker… Ik hoop dat ze daardoor beter zal worden. Ik vertelde haar ook over de verrassing die ik voor de afgelopen verjaardag van mijn moeder had geregeld, en Shulamit vertelde me dat zij altijd heel veel tijd en energie had gestoken in de verjaardagen van haar kinderen door verkleedkleren te maken en uitvoeringen te organiseren. We spraken erover hoe zeldzaam een ware vriendschap is en ze vertelde me dat ze een dergelijke vriend heeft. Ik word heel enthousiast van haar, elke keer dat we elkaar ontmoeten. Ik zie er naar uit haar weer te ontmoeten.

Shulamit

Op de laatste dag van mijn verlof, voordat ik terug ging naar het leger, ging ik op bezoek bij Lea.

Lea

Het was grappig en fascinerend, want ze deelde levendige verhalen en herinneringen. Ik vertelde Lea dat ik het weekend in Eilat had doorgebracht, en ze vertelde me over haar zus (dat haar herinnering een zegen mag zijn) die in Eilat had gewoond en die regelmatig bij haar op bezoek kwam toen ze nog leefde. Haar familie hield ervan om door het land te reizen en ze kent Israël van het noorden tot het zuiden. Doordat ze vier beroertes heeft gehad kan ze nu helaas niet goed meer zien en is ze niet meer zo stabiel. Ze vindt het heerlijk als haar kinderen en kleinkinderen op visite komen, en als ze samen eten tijdens de feestdagen. Ze heeft ontdekt dat het heel frustrerend is om een werkster in huis te hebben omdat ze nu niet meer onafhankelijk is. Maar naast dat alles is ze de meest optimistische van al mijn grootmoeders. Haar glimlach en positieve denken kenmerken haar. Ik hoop dat ze gelukkig en gezond mag blijven.

Timrat
Op vrijdag gingen we op bezoek bij Gad &Tamar in hun tijdelijke appartement in Migdal Haemek. We hadden challah en wijn meegenomen vanwege de Sabbat. Het was moeilijk om ze zo hulpbehoevend te zien waardoor ze hun huis niet meer uitkomen. We hebben ze beloofd dat we ze vaker zullen opzoeken.

Smadar

Daniel: Gad & Tamar, hun situatie is niet eenvoudig. We houden voortdurend contact met hen. Gad heeft de laatste 5 dagen doorgebracht in het ziekenhuis, omdat de stress zijn gezondheid heeft aangetast, gelukkig is het niet levensbedreigend. We houden contact en komen op bezoek bij Tamar. We helpen hen op dit moment al met de basisbehoeften. Toch is het een grote uitdaging en hun toekomst is onzeker. Het is zelfs nog niet zeker of ze terug kunnen naar hun huis nadat dat is gerenoveerd, of dat ze moeten verhuizen naar een bejaardenhuis. De beslissing daarover is aan de familie en lijkt nog ver weg. We staan voor ze klaar om te helpen zodra ze dat nodig hebben. Ik dank alle engelen met hun grote harten, die giften geven aan deze familie. Blijf dit alsjeblieft doen omdat ze het hard nodig hebben. We houden voortdurend contact met hun dochter Ruti.

Pardes Chana

Donderdag gingen R' Shachar en ik, eropuit voor onze bezoekjes. We begonnen met Rachmill, die deze keer erg druk was met zijn relatie en ons vertelde dat hij er naar verlangde om de studenten en de groep militaire slachtoffers uit Shmuel weer te zien. Hij vertelde ons dat hij erg in de war was geweest toen hij (na anderhalf jaar stilte) een telefoontje kreeg van zijn dochter die naar zijn zeggen voor hem een “vreemde” is en dat hij niet had geweten waar hij het met haar over moest hebben.

Mordechai

Na ons bezoek aan hem gingen we naar Mordechai, die vertelde dat hij erg tevreden is met het huis waar hij woont, omdat het hem geeft wat hij nodig heeft op zijn leeftijd: vredigheid. Ishayahu sliep en we lieten een briefje achter en gingen verder naar Chaya en Morris. Deze keer waren hun twee dochters er ook, en ze zaten (voor de verandering) buiten en spraken met ons. Chaya had haar been verbrand en die zat in het verband.

Chaya en Morris

Daarvandaan gingen we naar Klara en Lionid. Voor hen is het pakketje erg belangrijk, en deze keer zaten er basisbehoeften, fruit en groenten in. Ze waren erg blij om het te ontvangen.

Klara en Leonid

Bij de Boarons, lieten we de pakketjes achter en gingen verder naar Zippora, die juist terug kwam uit het ziekenhuis omdat ze al lange tijd kampte met hoofdpijnen. We ontmoetten ook haar dochter met haar twee meisjes. Ze vond het fijn dat we langs kwamen. De laatste die we bezochten was Aliza. Ze gaf ons een glas water en vertelde ons dat het niet zo goed met haar gaat en dat ze een dag in het ziekenhuis had gelegen vanwege hoge bloeddruk. Wij wensen al onze overwinnaars gezondheid en het allerbeste.

Aliza

Rivka

Een briefje van de dochter van Gad en Tamar

Mijn oprechte dank aan u allen - die dit werk doen , voor de support en de wil om mijn ouders echt te willen helpen.

1. Zowel voor mijn vader als mijn moeder een goede bril, zodat hun zicht verbeterd.

2. Allebei moeten ze hoognodig naar een tandarts om hun gebit na te laten kijken.

Gad & Tamar Bar Levav - Verslag van de verwoestende brand

Deze week waren we getuige van een tragedie en (desondanks) een groot wonder ten aanzien van onze geliefde overwinnaars Gad and Tamar Bar Levav. Vanwege de nalatigheid van een techniciën die een reparatie uitvoerde aan het apartement van hun buren, rondvliegende vuurspatjes (als gevolg van de klus die geklaard moest worden) en het bijzonder hete weer, ontstond er brand in het huis van de buren en werd ook het huis van Gad en Tamar in de as gelegd. Gelukkig was er een buurman die het zag gebeuren en zich haastte om aan de deur van Tamar en Gad te kloppen. Uzi, hun zoon, die ook in huis woont, heeft het voor elkaar gekregen om zijn ouders veilig uit huis te krijgen, zonder dat ze hierbij gewond raakten. God zij gedankt hiervoor. Dankzij goede connecties heeft Uzi een plek gevonden in Migdal Haemek, waar hij met zijn ouders mag blijven. Alles wat ze hadden is verbrand. Gad belde mij op en was erg geëmotineerd:" Toen me dit overkwam, wist ik dat ik niet alleen stond, vanwege de stichting L'Chaim to life. "

Gad and Tamar

In mijn opinie, is dit een groot wonder! De Nazis, verbrandden vele Joden, maar Gad en Tamar werden gered en ook in dit vuur werd ze geen haar gekrenkt. Ondanks dat ze alles kwijt zijn, is hun geesteskracht niet geweken. We wachten het moment af waarop de verzekering aan zal geven wat er gedekt is door hun verzekering. Zo snel mogelijk zullen we met details komen. We zullen naast Gad en Tamar blijven staan in de situatie waarin ze belandt zijn.

Twee dagen later is het plaatje wat duidelijker en kunnen we wat actie gaan ondernemen. In de eerste plaats ben ik gaan kijken wat er nog van het huis overgebleven is na deze brand. Daarna heb ik contact gezocht met hun dochter Ruti, die in Petach Tikva woont. Van haar vernam ik dat inderdaad al hun bezittingen verbrand zijn! Ze heeft om te beginnen met haar ouders eerst wat kleding aangeschaft, maar wat ze verder nog nodig hebben gaat veel verder dan dat: meer kleding en voor persoonlijke verzorging en bovenal nieuw meubilair moet opnieuw aangekocht gaan worden. De verzekering gaat er zorg voor dragen dat het huis opnieuw opgebouwd gaat worden en we hopen dat dat snel zal gaan, zodat ze snel weer naar hun eigen huis terug zullen kunnen gaan. Het is tragisch dat dit gebeurd is, maar zoals ik al eerder zei, er is een groot wonder gebeurd; ze leven alle drie nog en ze geven de moed niet op. Wetende dat ze niet alleen zijn!

Beste vrienden ! Ik , Daniel, heb beloofd dat met de hulp van de Almachtige, we willen proberen te helpen waar we kunnen in het opbouwen van een nieuw bestaan. We gaan niet passief toekijken, maar gaan proberen deze nood te lenigen. Wilt u mij helpen om efficiënt (met heel uw hart en vrijgevigheid) geld bij elkaar te brengen om in de eerste noodzakelijke kosten te kunnen bijdragen om de leefomstandigheden van deze mensen te verbeteren? We zullen ook deze mensen wat vaker gaan bezoeken om de moed er in te houden en het verlies wat draaglijker te maken door onze warmte met hen te delen.

Een kort overzicht van

- Rosh HaShana 12/9/15,
- Sukkot 1/10/15,
- Chanoeka 7/12/15,
- Tu Bishvat 25/1/16,
- "Mars voor het leven" 4/2/16,
- Poerim 24/3/16,
- Pesach, 22/4/16

Het Noorden

11/9/15: Ellen, Sophia en Ya'acov, onze dierbare supporters van L 'Chaim to life Nederland, vergezelden mij op mijn Rosh Hashana bezoeken aan de shoa-winnaars in Katzrin, Rosh Pina en Kiryat Shmona. Elk bezoek was uniek en speciaal.

Timek

Daniel en ik (Timek), hebben drie scholen in het noorden van Israël bezocht om de visie van "L'Chaim-to life" te brengen en het vrijwilligers programma uit te leggen aan de nieuwe studenten. Zoals verwacht waren de studenten van al de scholen erg onder d de indruk en geraakt gedurende de uitleg tijdens onze sessies. Daniel praatte met hen over de taal van het hart. Ratio is niet belangrijk in ons project, maar de taal van het hart en gevoelens.
9/10/15 Tijdens mijn laatste bezoek in Ginosar vertelde Eli-Ram me dat kortgeleden alle studenten van Mechina Meitzar, die meededen aan het"L 'Chaim-to life" project van twee jaar geleden, naar Ginosar waren gekomen en twee aan twee de overlevenden hebben bezocht, zoals ze gewoon waren om dit te doen in 2013. U kunt zich de opwinding voorstellen. Dit gebeurde ook in Kiryat Shmona met de laatste groep van studenten van Ma'ayan Baruch. Dit zijn de vruchten van het "L'Chaim-to life " vrijwilligers programma.
13/11/15:De start van de adoptie van overlevenden in Neot Mordechai, Kfar Bloom. 7/1/16 Warme soep brengen in het koude weer naar iedere overlevende.
29/3/16 Ik wil Daniël bedanken voor zijn hulp met het schenken van een rolstoel aan mijn moeder. Ik sprak vele mensen en organisaties, maar alleen Daniël heeft ons tot nu toe maar geholpen. Zafrir (Haifa).
24/3/16 Poerim viering met alle overlevenden (zie foto's).
24/4/16 Mechina Kfar Hanasie uit Boven Gallilea heeft besloten om een Pesach maaltijd te organiseren voor de overlevenden in de regio, die zo vaak vergeten worden en ook van de overheid niet de juiste hulp krijgt., met Daniel en Timek. Yael :"Het zal in onze herinnering blijven als een succevol en vreugdevol event en we hopen dat we begonnen zijn met een soort traditie in onze Mechina zal zijn.
5/6/16 Menashe uit Neot Mordechai is overleden. Gezegend zij zijn herinnering.

Menashe

De studenten van de Mechina Mayan Baruch

Mechina Kfar Hanasi

Pesach in Modiïn

Rabbi Shachar en Daniel, samen aan het zingen

Tom, Yam, Yael, Noam, Eden, Eial, Rachel en Esther (Rosh Pina)

Op bezoek bij Zina

Margo uit Holland

De Mars voor het leven: het was geweldig!!! een heerlijke atmosfeer die de geur en visie van stichting "L'Chaim-to life" uitdraagt. De Mars was een gave uit de hemel en een groot voorrecht en echte liefde voor Israël en voor de glorie van de mensheid. Het voelde als als één grote familie. De studenten van Neve Michael, de Mechinot en de hoge school "Yachad" waren zo aimabel, begeleidend en beschermend naar de ouderen, heel natuurlijk. De kracht en de kwaliteit van de van deze jongelui, die hun tijd en liefde gaven aan deze ouderen, die het land opbouwden, was voelbaar. De kloof tussen de generaties verdween gewoon. Margo en Sheila (uit Nederland) bezochten ons en deden mee met de Mars. We voelden ons alsof we verliefd waren op hen beiden. Margo: Ik heb een levensveranderend effect op de komende generaties gemerkt. Wat een voorrecht om hier een klein deel van uit te mogen maken. Het maakt me meer gemotiveerd dan ooit om te gaan en te vertellen aan de mensen in Nederland over jullie. Jullie maakten het voor ons een onvergetelijke reis en zoals Sheila zei: "Een reis voor het leven.... Jullie zijn kosbaar en prachtig!!"

"De mars van de levenden"

T"u Bishavat

Klara, Neli, Anatoli, Raya en Rina

De groep die Pardes Chana bezoekt

Pardes Chana: Afgelopen woensdag was het een terugkomdag van de studenten van Neve Michael. De meesten van hen gaan met ons verder en waren opgetogen opnieuw te beginnen.en hun vrienden weer te ontmoeten, de overlevenden, die ook heel blij waren hen weer te ontmoeten.
9/10/15 Benyamin Litman is overleden.
14/10/15 Juni: het geven van een plafond-rotor aan Klara en Lionid.
20/6/16 Vaarwel feestje voor het einde van het jaar. Onze bezoeken met de leden an de club van gewonden mensen van de IDF en terreur slachtoffers bij Rachmill, Ishayhu en Aliza zijn gestart met veel enthousiasme. We ontmoetten zondag om 9 uur met de oriëntatie-woorden van Daniël en gingen met door de groep zelf gemaakte kado's op pad. Het voelde geweldig.

Aliza en Rivka

Oriëntation verzorgd door Daniel

Modiin: Kervers nieuws: Onze beste Shir heeft het voor elkaar om oude school over te halen deel te nemen aan het project. Veel succes Shir !
4/10/15 : Ik heb geen twijfel dat we hier starten, heel opwindende activiteiten en ik ben trots om de mooie kant van deze jongelui te zien van mijn eigen school. Ik kan niet wachten op de openings bijeenomst met studenten en overlevenden. Ook plannen we een fondsen wervings event in Jeruzalem volgende maand.
16/10/15: De opening van de tak van "L'Chaim-to live" in Modiin: De bijeenkomst was prachtig. Jongens en meisjes van de 7e en 8e groep, dorstig voor iets anders, naar diepere dingen; dorstig naar wat wij te vertellen hadden, namen ze al onze woorden op.
10/3/16 Fondsen werving in Modiin door Shir en de vrijwilligers van de hoge school "Yachad": Een jong meisje genaamd Shir,verraste ons met unieke fermheid en visie en onder haar leiding en hulp de charmante studenten van de hoge school "Yachad" , met een uitzonderlijke avond die tot doel had bekendheid van Stichting "L'Chaim-to life" en ook financiële giften binnen te halen. De school hal was vol met mensen. De studenten verkochten eten en drinken en een charmante zanger zong vrijwillig en raakte de harten van zijn luisteraars.
24/3/16 Shir: morgen (zondag) start ik mijn militaire basistraining in het leger en ik draag in mijn hart de groeten mee van de "L'Chaim-to life" familie.
24/4/16 Seder Pesach met overlevenden als één gezin. Juni: Nieuwe winnaars komen bij "L 'Chaim-to life" in Modiin.

Het Yossi Nativ quartet

Beer Sheva: Onze overlevenden bedankten me voor de feestgaven, gegeven door stichting "L'Chaim-to life" en groetten mij en de stichting.
14/1/16 Roza is 100 jaar geworden (foto met de burgemeester van Beer Sheva).
3/3/16 Efrat heeft een dochter gekregen. Begin mei is Rozelia overleden. Haar dochter bedankte ons voor alles wat wij hebben gedaan in haar leven. Ook de Media was op de holocaust herdenkingsdag heel druk met Otto's jarenlange probleem een appartement op de begane grond te krijgen van Amidar ( tot nu toe is dat nog niet gelukt).

Otto

Zvi samen met Shir

Rosita

Timrat
1/10/15 : Voor Yom Kippoer hebben we besloten, nadat we de Siddoer van Tamar & Gad en het boek van Yom Kippoer gezien te hebben, die heel oud waren en sommige paginas waren stukgelezen, om hen een nieuwe te brengen. Yedidja and Hillel, kwamen bij hen en brachten de nieuwe boeken en de verassing en de opwinding was echt een toppunt. Ze vertelde me dat, nadat ze de boeken gekregen hadden, ze allerlei lekkernijen te eten kregen voor het feest, en dat onze aandacht en ‘denken aan hen’ hun harten verwarmde en hen veel vreugde gaf.
19/4/16 We gingen op bezoek bij Gad en Tamar in Timrat, met voorraden voor Pesach en matzes. Ze waren allebei heel blij met ons bezoek en met de voorraden. Tamar vertelde ons dat ze Seder viert zoals ze zich dat herinnerd van haar ouders met alle symbolen van het feest.

19/4/16 We gingen op bezoek bij Gad en Tamar in Timrat, met voorraden voor Pesach en matzes. Ze waren allebei heel blij met ons bezoek en met de voorraden. Tamar vertelde ons dat ze Seder viert zoals ze zich dat herinnerd van haar ouders met alle symbolen van het feest.

28/6/16 Shoshana Shpitzer uit Jerusalem vroeg ons om een airconditioner en kreeg het één dag daarna geïnstalleerd en wel in huis. We kregen een aardige brief van haar sociaal werker met groeten en dank voor onze snelle actie.

2/6/16 Veel dank aan onze vrijwilligers van de Mechinot die hun studie nu afronden en zich voorbereiden om in dienst te gaan bij de IDF en we weten dat het "L 'Chaim-to life" project voor altijd in hun hart zal blijven.

De zon zal van haar verborgen plaats uitgaan

We hebben hier in Israel de laatste paar weken erg warm weer gehad, hetgeen voor ons allemaal moeilijk te verdragen is. Het ergste van deze hoge temperaturen is het gevoel van malaise en 'het gemis aan energie'. Er staat geschreven in de Bijbel dat aan het eind van de tijd "de zon haar verborgen plaats zal verlaten" , en ik zou graag in willen gaan op dit idee. Vooropgesteld dat het mijn idee is en dat u het daar niet mee eens hoeft te zijn. Wanneer de Almachtige in de Parshat "Hazinu (Luister!") zegt, dat deze periode een periode is waarin Hij zijn gezicht verbergt, heeft dat geen betrekking op het menselijke gezicht maar spreekt het van een verhulling van het licht van de Almachtige, om het goddelijke licht te verdunnen. Dat wil zeggen, de goddelijke geest (Sh'china). G-d zegt eigenlijk: "Laten we eens kijken wat er gebeurt als Ik Mij even niet laat zien…" Het betekent een gevoel van uitputting van energie, de lucht is er nog steeds en er hangt een gevoel van wildernis in de lucht. Zoals Amos omschrijft:" Degene die de Almachtige vergeet, heeft honger en dorst"... Het omschrijft het gevoel van droogheid en wandelen in de woestijn waarin de dorst alleen maar toeneemt. Er staat ook geschreven: " en de jonge vrouwen en jonge mannen zullen het bewustzijn verliezen... " Natuurlijk, ook dit heeft een dubbele betekenis van geestelijk en fysiek 'bij bewust zijn'. In deze boodschap ligt enig optimisme en veel geluk. De dorst en de honger en het 'gevoel van flauwvallen' roept in onze harten het bewustzijn op van onze behoefte aan het goddelijke licht, die nieuw leven aan onze ziel geeft: "Er is niemand anders dan alleen Hij, de Eeuwige "! Uit het vaag gevoel en de verwarring van energie, die bijna als hulpeloos ervaren kan worden, treedt ons hart binnen , de schreeuw gaat uit naar de juiste bron: het goddelijke licht - naar de Almachtige Zelf.

Deze week kreeg ik de kans en het voorrecht om de visie van "L'Chaim" onder de aandacht te brengen van een overlevende in Jeruzalem met weinig geld, die samen woont met haar dochter in hetzelfde huis. Het heeft verwachtingen gecreëerd. De maatschappelijk werkster schakelde "L 'Chaim" in om een Air Conditioner te plaatsen bij deze vrouw. Wonderbaarlijk genoeg, met een voortdurend gebed en goede wil, begrijpende hoe hoog de nood was en door op de juiste manier hulp in te schakelen , ondanks dat er geen financiën voor voorhanden waren, was het niet moeilijk om hulp te realiseren en bleek de uitvoering er van goed te doen. Dank u wel geliefde donoren en vergeet u ons alstublieft niet, we hebben uw hulp zo hard nodig. Er is zoveel nood om te lenigen onder de overlevenden. Helaas is het zo dat de meeste organisaties nu een vakantiestop hebben vanwege persoonlijke vakantiedagen. Het dringt steeds meer tot ons door dat de betekenis van vakantie een "verdraaid" begrip is en haar werkelijke betekenis verliest wanneer daar niet op de juiste manier mee omgegaan wordt. Lami, onze vriendin uit Nederland herinnerde mij er aan dat de Almachtige nooit op vakantie gaat / is : "De Redder van Israel sluimert noch slaapt" behalve op de Shabbat en op hoogtijdagen, omdat ook de Hoogheilige rust nodig heeft... hij die dit kan begrijpen, zal begrijpen waar ik het over heb.

We zullen hier de hele zomer blijven en we zullen blijven helpen waar we kunnen en wanneer we kunnen.

Shoshana uit Jerusalem, is na zoveel jaren nog steeds bij ons. Deze zomer kon ze de hitte in haar huis niet meer verdragen en vroeg om de hulp van een maatschappelijk werkster. Ze vertelde haar van "L'Chaim to Life". Zo snel als Daniel hiervan hoorde, zorgde hij er voor dat er binnen twee dagen een Airconditioner geplaatst werd. Ik sprak met haar en ze was sprakeloos en erg dankbaar voor de snelle reactie. Onderstaand de brief van de maatschappelijk werkster.

Aan Daniel, Stichting "L'Chaim-to life"!

Ik wil u stichting graag bedanken voor de hulp aan Shoshana Shpitzer, een overlevende en al jaren bekend bij ons. Shoshanna is 94 jaar oud en ze heeft alleen maar een uitkering van de nationale sociale verzekering. Een dergelijk bedrag als nodig is voor een Airconditioner kan ze onmogelijk opbrengen, alhoewel het haar wel zou helpen om de zomer en de winter goed door te komen. Op het moment dat ik om uw hulp vroeg kwam er binnen één dag reactie en Daniel organiseerde meteen dat er een Airconditioner geplaatst zou worden in haar huis.

Ik ben zo dankbaar voor een organisatie als "L'Chaim-to life" en een ieder die bijdraagt aan deze organisatie om de overlevenden te helpen; om deze mensen een beter leven te geven in deze laatste periode van hun leven.

Eén jaar is er verstreken, en ik ontdek dat dromen werkelijkheid als we het heel graag willen, zelfs als je in moet gaan tegen de main stream...

Dit laatste jaar, leerde ik nieuwe grootmoeders en grootvaders kennen, en nog eens tien prachtige nieuwe zusters en broers. Ik ontmoette mijn familie die mijn hele leven met mij mee zullen blijven gaan, waar ik ook naar toe zal gaan.

Ik ervoer vervulling, tevredenheid, ik heb gestudeerd over het leven, familie, over mezelf, over geven, toewijding en vooral over liefde zonder einde. Alles wat ik kan zeggen vanuit het diepst van mijn hart is "Dank u wel lieve winnaars, mijn lieve grootmoeders, voor de liefde en de warmte, de knuffels en uw verhalen, en het privilege om in uw huizen binnen te mogen komen en deel te mogen zijn van uw hart.
En ook jullie lieve vrijwilligers, voor jullie volharding, jullie goede wil en het geven (van elk moment) met jullie hart. Dank jullie wel voor wat jullie waren in het afgelopen jaar, het was boven verwachting. Veel dank aan Daniel en Shuki, die dit project hebben gecreëerd 12 jaar geleden en het voorrecht om hieraan deel te mogen nemen.

Op onze laatste bijeenkomst (voor dit jaar) hebben we ons opgesteld in een kring en hebben we onze ervaringen gedeeld, ervaringen die we nooit zullen vergeten. Er werden kadootjes gegeven aan de winnaars en aan de vrijwilligers, foto's werden uitgewisseld en er was veel enthousiasme, ons herinnerend alles wat we hadden doorgemaakt, gedurende het jaar.

Met tranen in mijn ogen en enthousiasme in mijn ogen, wens ik iedereen toe dat het vieren van het leven en de liefde nog vele jaren mag duren.

Zvi samen met Shir

Het is mijn wens dat we volgend jaar weer tijd met onze familie mogen doorbrengen.

Kort nadat we het jaar afgesloten hadden, ging ik door met mijn bezoeken aan de nieuwe winnaars, waaronder Rozita, die we het komende jaar zullen gaan bezoeken: Rozita ontving me met veel enthousiasme. Ze opende de deur en vertelde me op wat voor manier ze uit Yoegoslavië kwam, nadat ze weggelopen was van de oorlog en van plaats tot plaats trok om een veilige plek te vinden.

Rozita

In Israel ontmoette ze Miki haar echtgenoot en samen startte ze een nieuw leven, zonder persoonlijke bezittingen. Ze moesten verhuizen van het ene naar het andere apartement en leden honger en armoede. Ze kregen drie kinderen. Nu spreken twee van hun dochters niet met hen omdat ze het oneens zijn met hun ouders naar veilige accomodatie te verhuizen, tegen hun wil om voor de eerste keer in hun leven een eigen huis te kopen.

Miki, lijdt aan dementie en andere ziektes, and ze zijn bijna 90 jaar. Rozita lijdt door het zien van het verlies van de persoonlijkheid van haar man en ik beloofde haar dat ze mij heeft gewonnen als haar dochter en dat ik haar niet zal verlaten, wat er ook gebeurd..... Zelfs na al haar lijden, probeert ze te lachen en ik wens haar het beste en beloof mezelf dat ik alles zal doen om haar licht in haar leven te geven. Na haar ging ik naar Zvi en we lachten en genoten echt met elkaar. Ik hielp hem met de computer en omdat hij een muzikant is, toonde ik hem videos van onze beste zangers en hij genoot er zichtbaar van. Zvi is verschillend van alle andere winnaars, hij is heel onafhankelijk, leeft als jonge mannen en heeft wat hij nodig heeft en bezoek ook af entoe zijn kinderen, maar meestal is hij alleen en heeft mijn bezoeken toch nodig.

Mij laatste bezoek was bij Lea thuis. Ze is mooi van binnen en van buiten. Ze liet me haar receptenboek van de familie zien die haar dochter schreef toen ze 12 jaar was.. We spraken over de situatie in het land en ze vertelde me hoeveel ze van Israel houdt. Ze zag dat ik een armband met de Magen David om had en vertelde me over de Magen David die haar zus al draagt sinds de Shoa en de Britse tijd in Israel. Ik las Lea voor omdat ze dit niet meer kan na 4 hartaanvallen. Ik beloofde haar voor te lezen iedere keer als ik kom.

Vorige week ging de groep van de club voor gewonde mensen van Z.H.L uit Gan Shmuel naar Ruti to Aliza. Ze lachten en spraken over wat er gebeurd en probeerden elkaar beter te leren kennen.

Aliza

Op maandag ging ik met een groep om Rachmill te bezoeken. We namen hem mee naar het groene gebied en ook naar de poel waar paarse lelies bloeien en het ziet er prachtig uit (zie foto) en we zaten in de schaduw van de bomen en gaven hem een nieuw schilderij die door één van de mensen van de groep geschilderd was, maar zelf niet kon komen en hij vond het prachtig. Rachmill sprak met on s en was blij, maar plotseling vroeg hij ons mee terug te gaan naar huis en na twee minuten zakte hij in elkaar en moesten we een zuster waarschuwen. Zij bracht een rolstoel om hem mee te nemen en we lieten hem bij de zusters. Als resultaat hiervan besloten we hem op zomerdagen niet meer mee te nemen uit zijn tuin en zo dicht mogelijk bij huis te blijven met hem. Later kregen we informatie dat hij uitgedroogd was vanwege de hitte.

Prachtige lelies

Een schilderij geven aan Rachmill

Maandag gingen rabbi Shachar en ik alleen samen op bezoek bij onze winnaars vanwege de zomervakantie van de studenten. We begonnen bij Aliza, die uit het gerechtsgebouw kwam omdat haar buurman klaagde vanwege een grote boom in haar tuin, waarvan hij denkt dat die omgezaagd moet worden en daarom al lange tijd haar lastig valt. Er is nog niets besloten, maar de rechter leek op haar hand en we hopen op een goede oplossing in deze zaak. Ze vertelde ons over haar kleindochter, die een zenuwinzinking had, maar nu weer beter gaat. Daarvandaan gingen we naar de Boarons. Met hen spraken we over hun gezondheid en probeerde Avraham over te halen minder te roken.

De Baorons'

Daarna zochten we Zippora op, ze liet ons heel trots de nieuwe kleuren zien van haar plafonds, welke door haar dochter bijgewerkt waren en ook had ze meer orde in huis aangebracht door de bergen kleding (welke haar moeder meestal niet nodig had) netjes opgeruimd had. Bij de ingang van het huis zagen we nieuwe planten staan. Ze dankte ons hartelijk voor de zakken met fruit en groenten die we bij ons hadden. Van Zippora gingen we naar Klara en Lionid. We zagen en hoorden van hen hoe ze genoten van het pas geverfde plafond en hoe blij ze waren met de groenten en het fruit. Het helpt hen het hoofd boven water te houden. We vonden Chaiya (opnieuw) liggen in haar bed, en Morris, in her bed. Morris (die de stem hoorde van zijn geliefde rabbi Shachar) hield ons gezelschap. Voor zover het mogelijk was hebben we met beiden een gesprek proberen te voeren. Rachmill genoot van mijn bezoek op woensdag, hij was tevreden over zijn leven en over de liefde die hij ervaart van de studenten en vrijwilligers van L'Chaim. Hij zit veel beter als voorheen in zijn vel en we hebben ons bezoek binnenshuis gehouden.

Chaya

Zondag zullen we Gan Shmuel Aliza, Rachmill and Meir opzoeken.

Rivka

Timek (die de bezoeken in het noorden doet) is momenteel voor een speciaal bezoek in zijn thuisland (Nederland) en zal halverwege de maand juli terugkomen. We zullen dan de bezoeken opnieuw gaan opstarten en ook de studenten van de Mechinot in het noorden hierbij gaan betrekken.

Wereldomvattend herstel van het Koninkrijk van Shaddai

We gaan verder met ons verhaal over het Feest van Shavuot, we moeten niet vergeten dat het feit dat we de Torah hebben ontvangen door middel van het Hebreeuwse volk, onderdeel was van het corrigeren van de wereld ten behoeve van het Koninkrijk van Shaddai. Waar gaat dat om? Het koninkrijk van de Almachtige vraagt mensen om God de hoogste plaats te geven in hun leven hier in het land der levenden, en dat betekent dat we heiligheid moeten brengen in onze levens op aarde. Er ligt een dikke laag slijk over de hele aarde en ook over de mensen. Het leeft in lichamen van vlees en bloed en het brengt met zich mee dat het herstellen van de wereld een lange en verraderlijke reis is, waarin de mensen met vallen en opstaan leren hoe ze onderscheid moeten maken tussen heilige dagen en gewone dagen, tussen goed en slecht, tussen licht en donker. Helaas is de wereld van vandaag als een kleuterschool, en de uiteindelijke sublieme geestelijke bestemming ligt mijlenver af van onze levens van alledag. De mensheid wandelt in de duisternis als gevangene van zichzelf, als slaaf van onbelangrijke dingen, waardoor onrealistische grenzen van het ego worden geopend, die de waarheid onder ogen brengen. Het geweld neemt toe, de technologie ontneemt mensen het zicht op de werkelijkheid waardoor ze het proces van de wereld zouden kunnen begrijpen en waarin ze door de dingen die ze hebben meegemaakt begrijpen hoe ze het moeten toepassen in in het herstel van de wereld. Door de mist der tijd en de geestelijke blindheid zijn ze niet in staat om de grootsheid van de tijden te begrijpen, noch de nieuwe wind die opsteekt en van ons verlangt dat we groeien. Een van de belangrijk instrumenten in dat proces is de relatie met een andere persoon, een belangeloze verbinding, van hart tot hart, waardoor de zielen van de mensen die elkaar ontmoeten, worden opgetild, waardoor ze ervaren wat het betekent om te leven, om opnieuw te ontwaken met nieuwe inspiratie als unieke schepping, de zin van het leven te zien; de diepe essentie van het heilige der heiligen! Er is geen betere mogelijkheid om mensen weer in verbinding te brengen met zichzelf en met de goddelijke sprank in hun innerlijk, dan door een ontmoeting van hart tot hart met een ander mens; een ontmoeting waarin ze van elkaar leren en die weerkaatst zoals een spiegel, waardoor sterke energie weerklinkt; en alleen als het ego aan de kant wordt gezet kunnen we zien dat die ander ook een compleet organisch deel van ons is. Dergelijke ontmoetingen moeten zorgvuldig worden geregisseerd. Ik heb het niet over ontmoetingen om elkaar te vleien om hetzelfde terug te ontvangen, die worden opgepompt door charismatische leiders waardoor mensen afhankelijk en leeg worden, ver weg van zichzelf en van hun eigen kracht. Ik heb het over inspirerende ontmoetingen, waarbij zowel de gever als de ontvanger de hemel ziet. Het gaat om integere communicatie waarin een heilige melodie weerklinkt en waardoor op een hoger niveau herstel wordt bewerkt. In de jaren waarin Amutat "Lechaim" bestaat, hebben we dat wonder elk dag mogen meemaken, hoe pure verbindingen mensen kunnen optillen tot de hemel. Het is een kostbaar iets in deze materialistische en egocentrische wereld waarin wij leven Ik voel me bevoorrecht dat ik aan het hoofd mag staan van dit project dat "l'chaim heet: om de vreugde te mogen ervaren van een betekenisvolle Joodse schepping (in het Hebreeuws: lechargish Chedvat Yetzira Yehudit mashmaotit). Het is daarnaast een voorrecht dat we de zegen van de Almachtige mogen ervaren, doordat we een consistent project mogen doen dat een gezonde kleur brengt op de wangen en licht in de ogen van de mensen die we mogen dienen. Het is een project dat is toegewijd aan een visie van eenvoudig en nederig blijven, waarin we licht en vreugde mogen weerkaatsen die voortvloeit uit deze heilige ontmoetingen die herstel brengt aan ons land en aan de rest van de wereld. Het is een groot voorrecht dat we daarbij worden ondersteund door mensen overzee: Lammy – voorzitter van "Lechaim" in Nederland, Margo in het zuiden, Marianne die van Engels naar Nederlands vertaalt , Kees van "Shoresh", Pim en Roze van "Christenen voor Israël", Pieter van "Bait Emuna",CHRICHCHE van " De gemeenschap" en alle andere mensen die hier in Israël actief zijn. En natuurlijk bedanken we ook onze vrienden uit Noorwegen met name Hans en Signe, en ook onze vrienden uit Singapore, Bruno en Gru, Yudit Setz en van de "christelijke ambassade", Maxine uit Australië, onze vrienden in Zweden en de VS en natuurlijk onze vrijwilligers en de Shoa overwinnaars in dit land, en Shuki de penningmeester. Boven alles danken we de Almachtige die dit project meer zegent dan we ons konden voorstellen.

Binnenkort zullen er nieuwe vrijwilligers komen en intussen gaan wij verder met onze zomeractiviteiten.

Onze soldaat Shir vertelt: Vandaag, 9 juni 2016, kwam ik rechtstreeks uit het Leger om de taarten van mijn moeder op te halen die ze heeft gemaakt voor de nieuwe overwinnaars die zullen deelnemen aan onze tak van "L'Chaim", in Modiin.

Ik ben begonnen bij de charmante Tzvi, die alleen woont in zijn huis en veel verschillende soorten instrumenten heeft. Hij heeft 20 jaar in het Politieorkest gespeeld. Tzvi komt uit Roemenië, en als kind woonde hij bij zijn stiefmoeder die erg wreed voor hem was omdat zijn vader naar een kamp was weggevoerd om dwangarbeid te verrichten. Hij is meestal alleen. Soms gaat hij op bezoek bij zijn kleinkinderen in in Jaffa and Modiin, en past hij daar op. Hij speelde voor mij gitaar en ik heb daar erg van genoten. Van nu af aan zal hij hopelijk niet meer alleen zijn.

Vandaar ging ik verder naar Avraham en Mona, die vol levenslust en charme zijn. Ze vertelden me dat ze een fulltime baan als opa en oma hebben. Hun kleindochter Shira (6 jaar oud) kwam langs en vertelde me dat dit "Taxis Saba" is, waarop hij vertelde dat hij zijn kleinkinderen naar school bracht, en naar andere lessen. Mona kan bijna niet lopen maar overstelpt ze met warmte en liefde. Tijdens mijn bezoek bracht Avraham Maya en iemand anders mee. Ze komen allebei uit Roemenië, en waren bereid hun verhaal met mij te delen. Ze lieten mij een boek zien dat was geschreven door een vriend van Avraham, die ze in de oorlog hadden ontmoet en ze waren erg enthousiast over de ideeën van "L'Chaim" en de bezoekjes.

De volgende dag ging ik op visite bij Mordechai. Hij komt uit Rusland. Hij heeft veel dingen meegemaakt in zijn leven. Hij was officier in het Russische leger, hij was directeur van een bejaardenhuis en toen hij naar Israël verhuisde werd hij gymleraar en leraar schaken. Hij deed mee aan een wereldschaakcompetitie en een aantal keren was hij daarbij DE vertegenwoordiger van Israël. Tijdens ons eerste telefoongesprek voelde ik al aan dat we echt een klik hebben en toen ik in mijn uniform bij hem kwam vertelde hij me hoeveel respect hij heeft voor de soldaten in Israël, en hoeveel hij van zijn land houdt. Hij vertelde me ook over zijn vrouw die zes jaar geleden is gestorven en het was fijn om hem zo beter te leren kennen.

Hij heeft me beloofd om me tijdens mijn volgende bezoek de beginselen van schaken te leren. Ik kan niet wachten....

Lea, ontmoette ik met twee van haar kinderen en twee van haar kleinkinderen. We hadden een warme en fijne tijd samen. Ze heeft vier keer een beroerte gehad en is daardoor bijna blind geworden. Ze vertelde me dat ze heel erg hield van lezen en dat ze dat heel erg mist, en ze vertelde me dat ze hoopt dat de vrijwilligers haar willen voorlezen. Haar familie was heel enthousiast toen ze over Amutat "Lechaim" hoorden, en ze vertelde me dat zij zich heel actief inzetten als vrijwilligers bij onder andere een instelling die kinderen met bijzondere behoeften helpt, bij een bejaardenhuis, en ook op een geriatrische afdeling in het ziekenhuis. Het was geweldig om zulke goede mensen te mogen ontmoeten.

Het laatste bezoek was een beetje gecompliceerd. Rozita voelde zich niet zo goed toen ik kwam. Ze is 85 jaar oud en haar echtgenoot Miki wordt volgende maand 89. Ze komen uit dezelfde stad in Joegoslavië, en ze kwamen zelfs met hetzelfde schip naar Israël, maar hebben elkaar hier pas leren kennen en sindsdien zijn ze al 67 jaar samen. Rozita heeft het er erg moeilijk mee dat ze haar man langzamerhand achteruit ziet gaan doordat hij aan Alzheimer lijdt en onlangs heeft ze iemand moeten aannemen die bij hen thuis voor hem zorgt. Ze vertelde me dat ze niet kon praten over de moeilijke dingen die ze in de oorlog heeft meegemaakt maar ze vertelde me wel een herinnering over politiemannen die achter haar aan renden om haar op te pakken... Rozita is actief bij veel seniorenactiviteiten maar ze is niet gelukkig en ik hoop dat onze bezoekjes wat vreugde mogen brengen in haar leven.

Over twee weken vieren we het einde van het vrijwilligersjaar, en tot dan wens ik jullie alle goeds.

Tair en Moria: Wij hebben een kort bezoek gebracht aan Svetlana en Dimitri , Svetlana vertelde ons over haar universitaire studie en gaf ons nuttige adviezen hoe we alles kunnen bereiken wat we willen. Zoals altijd was het fantastisch om hen te ontmoeten.

Het gaat goed met Yossef, hij is vriendelijk en optimistisch. Toch vindt hij het moeilijk om zijn huis te verlaten, en hij is erover aan het nadenken om te verhuizen naar een aanleunwoning, en hij heeft zich er zelfs al voor ingeschreven, al weet hij nog niet zeker of hij het wel wil.. Hij vertelde mij dat hij meer uren heeft aangevraagd bij de Sociale Verzekering, maar dat die aanvraag is afgewezen, zodat hij nu voor die extra uren moet betalen omdat hij ze wel degelijk nodig heeft.

Suzan heeft bijna drie weken in het ziekenhuis gelegen vanwege een hoge bloeddruk, en ze is pas weer thuis gekomen. Ze heeft nog geen reactie gekregen op haar aanvraag om te verhuizen naar Natanyia.

Olga, heeft erg hoge koorts gehad en ze moest naar het ziekenhuis om te worden onderzocht, ze klonk erg zwak en ik heb haar beloofd om over een aantal dagen weer terug te komen. Ze heeft mijn bezoek toen afgezegd omdat ze bang was dat ik het virus ook zou krijgen.

Otto woont nog steeds op de derde verdieping en hij heeft nergens baat bij gehad, ook al had hij een TV in zijn huis, toch is er niets veranderd. Zijn gezondheid is niet erg goed, maar ik ging bij hem op bezoek met mijn dochtertje en hij was erg blij om haar te zien waardoor hij even niet meer aan zijn problemen hoefde te denken.

Dat is het nieuws uit het zuiden. Vriendelijke groeten voor jullie allemaal. Efrat.

Vandaag, dinsdagmiddag, kwamen we bij onze overwinnaars, en namen hen mee om feest te vieren met ons en om toegewijde studenten van Neve Micheal te ontmoeten, namelijkl Zvia en Shiri ter gelegenheid van het einde van hun studiejaar. Voor de gelegenheid hadden we voor hen een certificaat van waardering gemaakt voor

al-or, Maiya, Priel, Elinor, Sara, Galit, Etxv, Efrat, Liel, Hodayia, Sara H, Salomon, Ortal, en ook voor anderen die mee helpen; De vreugde die ze het afgelopen jaar met zich hebben meegebracht (kijk maar naar de foto's) was onvergetelijk: zingen, dansen, gelach en knuffels.

En natuurlijk Rabbi Shachar met zijn gitaar en zijn eindeloze vriendelijkheid in alles wat hij doet. En ik, die altijd zoveel mogelijk heb geprobeerd om de dingen te organiseren en te regelen, hier in Pardes Channa, zodat het beste kan worden gedaan voor onze overwinnaars. En boven allen Daniel die de uitvoerder is en het hoofd van het project van Amutat Lechaim.

Het was echt een vruchtbaar jaar waarin we samen de feestdagen hebben gevierd en vele wekelijkse bezoeken hebben mogen afleggen waarin we mochten geven en ontvangen. In het certifaat schreven we:"De wereld is gefundeerd op drie dingen: de Torah, werk en liefdadigheid" en ook "Er is geen mens die niet ook maar een klein beetje in staat is om te geven, want als hij dat niet zou hebben, zou de wereld vernietigd zijn. Daarom zorgde de Almachtige ervoor, dat dat sprankje voor eeuwig in de mensheid zou blijven". Het was een erg vrolijk feest. Daniel vertelde de studenten hoe zeer hun toewijding werd gewaardeerd; R' Shachar deelde een aantal gedachten uit de Parasja van de week en begroette de studenten en vertelde hen hoeveel warmte zij brachten aan onze overwinnaars. Ik gaf ieder van hen een certificaat van waardering, en Tal-or speelde Israëlische liedjes op haar klarinet, en daarna speelde iemand met haar mee op de gitaar en gingen we dansen en zongen we samen. Ook Aliza sprak en ze vertelde hoezeer ze genoot van de bezoekjes en Zvia bracht ons allemaal een heerlijke verfrissing en gaf ons ook foto´s van

Rachmill, Ehosyia en Mordechai. Het was een vrolijk afscheidsfeest en we gingen allemaal voldaan terug naar huis. We wensen Zvia en de groep een goede zomervakantie , en we hopen ze weer te mogen begroeten in september.

Engelen met een boodschap

Ik ben heel blij jullie te kunnen vertellen over het begin van een uniek project, wat als uit de hemel gegeven kwam. Zoals ik vorige keer vertelde was ik uitgenodigd op de herdenkingsdag om te vertellen over het project van "L' Chaim-to-life". Ik ontmoette een groep gewonde mensen uit de IDF en door terreur in hun club in kibboets Gan Shmuel en ik voelde direct de geest van het gezegende werk en de grote liefde die aan deze mensen gegeven wordt, onder leiding van Noa Feldman- de manager van de club.

Het was duidelijk van beide zijden dat dit het begin is van een goede samenwerking, met de massarende werking van genezing en intensivering. De eerste stap die we gezet hebben was de voorbereiding van bijeenkomst waarin we een keuze gemaakt hebben voor de juiste winnaars [voor deze groep mensen]. Noa organiseerde de groep, die direct al enthousiast waren, klaar om de naderende "strijd", van hart tot hart, aan te gaan. Ook ik gaf mijn nederige bijdrage door op zondagmorgen hierbij aanwezig te zijn om mijn zegen hieraan te geven en de diepe reis te bestuderen waarin we veel gevoelens zullen gaan tegenkomen en wat een grote kans is om op te boksen tegen bestaande situaties en die te verbeteren. In feite is het een heilige [apart gezette] sessie die de winnaars samenbrengt met gewonde mensen, door een krachtig licht van hen uit te laten gaan, wat ze voornamelijk hebben gewonnen [op zichzelf; door de moeilijkheden die ze doorstaan en verwerkt hebben] doordat ze zoveel doorgeven. Er bestaan twee vaten in dit leven: één vat is gevuld met bitterheid en één met zoetheid: om het zoete uit het bitter te halen. Het kiezen van het zoete vat is het intensiveren en uitstralen van fantastisch licht van een hoopvol en een vast bestaan en brengt genezing voor allen die het raakt. Na de openingsbijeenkomst, met woorden van bemoediging van Noa en Rivka zijn we op weg gegaan om onze gezamenlijke weg te bewandelen. Ik wil besluiten met de volgende woorden: de hele dag was er op gericht om 'licht en heiligheid te vestigen'. Ik voelde me omhoog opgetild en het was lang geleden dat ik me zo gevoeld heb.

Ik wil Noa's toegewijdde vrouw complimenteren, die een een goede partner is voor onze nieuwe gezamenlijke weg vol liefde, met mogelijkheden en krachtig wandelend als een engel. Dat geldt ook voor Ruti die in de club werkt en ook aan het project gaat deelnemen en ook de andere 'engelen' ; de groep vrijwilligers die veel vreugde en 'een genezende massage' zullen brengen aan onze winnaars. Goed gedaan Rivka, die de bezoeken accuraat en gevoelig voorbereidde, om het vanaf het begin tot een succes te maken.

Daarnaast ondersteunen wij en geven wij direct hulp, dankzij uw giften - beste vrienden uit de hele wereld. Of het nu orthopedische schoenen, een plafond-ventilator of een behandeling aan de tanden is aan degenen die het urgent nodig hebben. Ik wil u hartelijk bedanken, vanuit de grond van mijn hart. Ik weet dat het niet alleen uit uw portemonnee komt, maar met name uit uw hart!

Veel dank aan onze vrijwilligers van de scholen die hun studie afronden en zichzelf voorbereiden om de IDF in te gaan. We weten dat "L'Chaim-to-life" in hun harten zal blijven.

We danken onze loyale vrienden ver weg en in Israel: aan de uitstekende vrienden die vertalen uit het Engels naar de Nederlandse en de Noorse taal en alle actieve mensen die dit doen voor het volk Israël en de stichting "L'Chaim-to-life". Het is een groot voorrecht met u samen te werken. We vragen om onze speciale campagne, de directe hulp, te kunnen voortzetten. Er zijn er honderden, duizenden, die dit soort hulp nodig hebben.

De allerbeste wensen voor u allen
Daniël

Daniel, die het één en ander vertelt over L'Chaim to Life.

Onze bezoeken met de mensen va de club van gewonde mensen uit de IDF en de terreurslachtoffers bij Rachmill, Ishayhu en Aliza zijn begonnen met veel enthousiasme. We ontmoetten elkaar op zondag om negen uur, met Daniels woorden van oriëntatie en daarna van Noa, de manager van de club. Beiden vertelden ons over hun "vlinders in de buik" en hun enthousiasme over dit nieuwe begin van een nieuwe samenwerking. Daarna sprak ik (ondergetekende) en gaf hen een idee wie ze zouden gaan ontmoeten. Daarna verdeelden we ons in drie groepen en startten onze missie met een spiegel, als een geschenk gemaakt door de bezoekers (zie foto). We gingen naar Rachmill en Ishayiahu en de groep met adrenaline in de lucht, maakte dat de winnaars gingen praten en de communicatie prima verliep. Er werden al plannen gemaakt om dingen samen te doen, in actie te komen en oude mogelijkheden en talenten wakker te schudden, die vergeten waren. Ruti ging met haar groep naar Aliza en daar was ook een opgetogen bijeenkomst en Aliza vertelde hen over de tijd dat ze als kind in Italië in een gesloten kamp zat. De communicatie was heel goed en gezond. De ontmoetingen met de winnaar waren opwindend en tilden onze zielen op. Het is een begin van een mooie vriendschap. We voelden dat deze eerste stap, een goede stap was en we zullen allemaal onze energie steken in een vervolg hierop. Aan het einde van het bezoek groetten we elkaar en gaven we de nieuwe vrijwilligers een mooie plant.

Noa

Noa: "De wereld is gebouwd uit verschillende mensen die wonden dragen op hun lichaam en ziel. Ze komen uit verschillende plaatsen uit verschillende oorlogen, maar hebben veel gemeen met elkaar. Hun dagelijkse strijd is het privilege om met eer te leven met de hulp geaccepteerd te worden door de samenleving om hen heen. Onze manier om hiertegen bestand te zijn, is onze lach, bemoedigende woorden, een houding te hebben van genade [naar elkaar toe] en aandacht te geven. Wij allemaal verdienen het en toch moeten we het geven. Dat moeten we niet vergeten, noch de kracht die het ons geeft als we samen, samenwerkend, het geloof in de mens en de goede dingen die we hebben, koesteren. We moeten hand in hand de weg gaan en geven van hart tot hart en dit is de manier om allemaal te winnen en sterker te worden."

Op maandag waren Zvia en de studenten uit Neve Michael, Rabbi Shachar en ik onderweg met veel plezier en levensmiddelen voor de winnaars. De Boarons vertelden ons over wat zij hebben ervaren als kinderen in Tripoli (Hoofstad van Lybië) en hoe ze weg moesten rennen en zich verstoppen op de daken, terwijl ze het schreeuwen, het vuur en het schieten beneden hoorden, tot er een boodschapper uit Israël kwam en 's nachts groepen meenam en hen naar Israël smokkelden. Zipora ontving ons, dankbaar voor de tas vol voorraden. Ze vertelde ons dat terwijl ze eten bereidde voor haar kleindochter , hete olie over haar hand "sprong" en haar hand vol brandwonden zat, waarvan ze nu probeert te genezen. Daarvandaan gingen we naar Aliza die hele lekkere ijstaart voor ons gemaakt had. Aliza is altijd blij ons te zien. Ze vertelde ons over haar kleindochter die depressief is en Rabbi Shachar bood aan om haar te ontmoeten en met haar gitaar te spelen zoals ze tevoren al eens gedaan hadden toen ze bij Aliza was. Haar kleindochter en ook Rabbi Shachar had hier erg van genoten. Maar helaas kon de kleindochter nu niet komen en gingen we verder naar Clara en Lionid met een nieuwe plafond-ventilator voor hun slaapkamer, die stichting "L'Chaim-to-life" voor hen gekocht had. Toen Rabbi Shachar hoorde dat ze het zo heet hadden in deze kamer besloot hij om deze direct te monteren voor hen. Na twee uur samenwerken hadden we de ventilator aan het werk. Om 20.00 uur verlieten we hen. Daarbij moet ik vertellen dat deze Tzaddik (rechtvaardige) nog terug moest naar de Golan hoogte!! Deze man verspreid met zijn gitaar en opgewektheid alleen maar goeds waar hij ook is. U bent een lot uit de loterij beste Rabbi Shachar! U kunt zich voorstellen hoe dankbaar Klara en Lionid waren en ze bedankten ook de stichting "L'Chaim-to-life" voor het prachtige kado wat ze hebben gekregen.

Clara en Leonid

Zvia en de jongedames bezochten Rachmill, Mordechai en Yonna. Ze namen Rachmill mee op een wandeling in de tuimen en hij zei dat de frisse lucht hem zo blij maakt. Thuis bij Mordechai deden ze oefeningen en dansten (zie foto) met Rachmill. Ze voelden zich prima toen ze weer naar buiten gingen.

Rachmill

Een gesprek van hart tot hart

Mordechai

Chaya en Morris

Het uitwisselen van telefoonnummers bij Aliza thuis.

We komen nu vlakbij het einde van het jaar en bereiden ons voor om opnieuw een einde van een jaar te vieren.

Beste wensen,
Rivka

Eind van het jaar. Het feest in Mayan Baruch:

De studenten van de Mechina Mayan Baruch hadden in de Kibboetz een prachtig afscheidsfeest georganiseerd voor de overwinnaars uit Kiryat Shmona. De overwinnaars kregen een warm welkom en de sfeer was erg spontaan.

Mordechai, Ludmila, Israel, Rachel en Lisa

Klara die kadootjes geeft aan de studenten.

Een zegen uitgeschreven door Ruth.

We maken allemaal deel uit van een prachtige familie en die band blijft bestaan, ook al hebben we afscheid genomen. De studenten houden contact met de overwinnaars en de deur staat altijd voor hen open.

Shiraz (een van de studenten) zei tegen de overwinnaars: "We hebben zo’n "mazal" (geluk) gehad dat we mee mochten helpen in het L' Chaim Project.

Rina antwoordde: "en wij hebben "mazal" gehad dat jullie bij ons zijn gekomen"….

De studenten en de winnaars bedankten mij en de Stichting 'L' Chaim-to-life", die dit allemaal mogelijk hadden gemaakt.

De studenten hadden voor iedereen een persoonlijke wenskaart gemaakt met daarop een foto. De overwinnaars hadden voor elk van de studenten munten gekocht als symbool om elkaar nooit te vergeten.

Er is veel liefde en vriendschap ontstaan in deze korte tijd die ze met elkaar hebben doorgebracht. Die warme liefde zal nog lange tijd in de harten blijven.

Het was de bedoeling dat de ouderen de studenten het dansen zouden leren. En dat ging fantastisch.

Samen een wals dansen

Ofir maakte een diavoorstelling van alle foto’s die ik in de loop van het jaar had gemaakt.

Voordat we naar huis gingen, zijn we samen naar de plek gegaan waar we de mandarijnboom hadden geplant tijdens het TuBeShvat feest. De boom doet het erg goed. De tuinman van de kibboetz zorgt voor de boom. De studenten hebben een bord gemaakt met daarop: "Boom van Lechaim" en alle namen van de overwinnaars en de studenten.

Lisa die het geplantte boompje water geeft.

Daar zeiden ze nogmaals hoe ze dit project waardeerden en bijna niet kunnen wachten tot het volgende seizoen begint.

Afgelopen week heb ik de overwinnaars in Katzrin bezocht en hun maandelijkse bijdrage gegeven.

Jafim kreeg extra hulp omdat hij dat het meest nodig heeft van alle mensen die we ondersteunen. Hij nam onze hulp met grote vreugde en dankbaarheid aan.

Asaph en ik, gingen op bezoek bij Menashe en Freddy. Asaph heeft een bijzondere band opgebouwd met deze twee lieve sjoa-overwinnaars.

Hij heeft ook het initiatief genomen om elke week 4-5 probleemkinderen (10-11 jaar) mee te nemen (waarvoor hij de verantwoordelijkheid heeft, als onderdeel van zijn vrijwilligerswerk). Dit ging erg goed. Menashe en Freddy houden van kinderen, en de kinderen kregen zoveel liefde van hen. Dit zal absoluut van invloed zijn op hun verdere levens.

Ik hoop dat ik het werk waar Asaph mee is begonnen ook volgende jaar kan uitbouwen in Kfar Blum met nieuwe, toegewijde studenten.

Shalom,
Timek

Alon: Afgelopen donderdag gingen we op bezoek bij Janet & Jaston. Zij heette ons hartelijk welkom maar vertelde ons dat Jaston zich niet goed voelde en in slaap was gevallen. Na een poosje kwam hij er toch bij en gingen we samen naar het balkon voor frisse lucht. We zagen hoe blij Jaston was om ons te zien, en hoe het al veel beter met hem ging. Janet maakte heerlijke Bureka’s klaar en serveerde die met haar beroemde Nana thee.

Janet, Alon, Roi, Jaston en May

Tair: Gisteren, gingen we op bezoek bij Svetlana & Dimitri nadat we hen al een poosje niet meer hadden gezien. Ze hebben allebei een moeilijke tijd achter de rug en we besloten om Rummikub mee te nemen. Ze kenden het spel niet en wij leerden het aan hun en speelden het een tijdje onder het genat van de cake die we hadden meegenomen, om hen met dit alles wat op te beuren. We hadden een heerlijke tijd met elkaar. Svetlana schreef een lied over onze tijd samen: Wat een verrassing, de meisjes kwamen, namen een cake mee en maakten ons blij, Dimitri speelde – wat een vreugde, Bedankt meisjes, het was geweldig. Heel erg bedankt.

Adi: Wij zijn op bezoek geweest bij de charmante Shulamit & Chanan. We gingen op de veranda zitten, vlakbij de kruiden die we bij ons vorige bezoek hadden meegenomen. Het ging al veel beter met hen en ze ontvingen ons erg hartelijk. We spraken met elkaar en hadden het erg goed samen.

Arbel: op woensdag gingen we op bezoek bij Svetlana. Dimitri voelde zich niet zo lekker en bleef in zijn kamer. Ze vertelde ons over de zware dag die ze had gehad toen er een leiding was gesprongen in hun gebouw, en toen zij, als een van de mensen die verantwoordelijk zijn voor het gebouw, het probleem moest oplossen en zich daar erg verantwoordelijk voor voelde. Daarnaast nam ze de tijd om met ons te praten en leerde ons zelfs de namen van de kleuren in het RUSSISCH. We hadden een erg gezellige tijd en zien uit naar de volgende ontmoeting

De nieuwe projecten van "L' Chaim"

Beste vrienden!

Vorige week vertelde ik jullie over de spannende ontmoeting met de club voor mensen die gewond zijn geraakt in het leger of door terreuracties. Ik heb deze mensen kunnen vertellen over ons intensieve project: het L 'Chaim-to-life project, dat een speciale band schept tussen de jongere en de oude generatie en genezing en geestelijke verhoging brengt aan beide groepen.
Het helpt hen om de geheime kracht te vinden, die als een schat in hen verborgen ligt, wachtend om gevonden te worden. Deze mensen die verwond zijn, hebben zware traumas opgelopen en hebben over zoveel methoden gehoord die hen konden helpen, dat ze er moe van worden, zoals ik vorige keer al zei. Voordat ik mijn lezing begon voelde ik dat veel negativiteit veranderde in verwachting, hoop en een nieuw geloof dat de werkwijze van L' Chaim paste bij hun mogelijkheden. Gisteren kwamen Rivka en ik samen met de magager van de club om onze plannen te delen en om een gezamenlijk werkplan op te stellen dat veel licht zal toevoegen aan het leven van de deelnemers. Het was een diep gesprek en we kregen veel ideeën. Ruti, een van de toegewijde teamleden kwam en voegde zich bij ons. Aan het einde van onze bijeenkomst was de beslissing gemaakt: op zondag 29 mei 2016 zullen de mensen van deze club beginnen met het adopteren en worden geadopteerd door winnaars van Pardes Chana. We hebben het programma precies zo opgebouwd, dat het zeker met zekerheid lang door zal kunnen lopen. We hebben onze ervaringen en wijsheid gedeeld en hebben ervaren dat we dezelfde taal spreken. We zullen beginnen met vier vrijwilligers en zullen drie Shoahwinnaars bezoeken. De bezoeken zullen in de ochtend plaatsvinden. Ik moet zeggen dat we ons voelden alsof we in het verhaal van Assepoester waren. 'De schoen pastte om de voet.' Het is een gevoel van creatieve vernieuwing en versterking dat licht zal toevoegen aan de samenkomst van mensen; mensen gemaakt door de Almachtige, zelfs met hun beperkingen. U zult hier meer over horen in onze komende verslagen.

Dit is de plek om 'dank je wel' te zeggen voor de geweldige activiteiten die plaats hebben gevonden tijdens de vakantie en daarna. Veel dank aan de actieve mensen in de wereld: uit Noorwegen, Australië, Singapore, Zweden, America en in het bijzonder de geweldige groep uit Nederland met Lammie en Margo en Kees van "Shoresh", en Pim van Christenen voor Israel (CvI), die dag en nacht geld inzamelen en het woord verspreiden onder goede vrienden van het zuiden tot het noorden. Ze doen dat met heel hun hart, ook al wonen ze niet dichtbij ons.

Opnieuw vraag ik u om aandacht te geven aan mijn speciale verzoek voor overlevenden die gebitsverzorging nodig hebben en ook andere medische noden hebben. Overlevenden die lijden door het niet hebben van genoeg geld voor de noodzakelijke medische behandelingen. Donaties zijn begonnen binnen te komen, maar we hebben een lange weg te gaan om het doel te halen. 300 oudere overlevenden zullen eindelijk een makkelijker leven hebben als ze dit special bedrag van 10.000 NIS zullen krijgen.

De zomer is heet in het heilige land. We hebben dringend hulp nodig met airconditioners en hulp bij het betalen van de elektriciteitsrekeningen en meer. Ook kunnen we meer maandelijke sponsoren gebruiken die ons met met maandelijkse bedragen kunnen helpen meer overlevenden te kunnen ondersteunen.

Mijn moeder had smakelijke cakebollen voorbereid voor iedereen en ik bracht het naar hen toe

Janet en Jaston, kijken vol verwachting uit naar de komende trouwdag van hun kleindochter. Ze vertelden me hoveel ze genieten van de bezoekers en blij zijn met hun bezoeken. Jaston ondergaat nog steeds behandelingen om zijn gezondheid te verbeteren en ik wens hem volledig genezing toe. Hij vertelde me over zichzelf gedurende de Shoa, waarin hij als een kleine jongen dode lichamen moest brengen naar een verzamelplaats vanuit zijn straat. Ook het constante bombarderen waardoor ze steeds bang waren.
Voor Svetlana en Dimitri bracht dit een hoop herinneringen naar boven, en Lionid vertelde me in het Russisch, Svetlana vertaalde het samen met hulp van de computervertalingen, en stond erop om het ook op de juiste manier in het Ivriet te kunnen zeggen. Hij vertelde ons over de poging van zijn gezin te ontsnappen naar Oezbekistan, waarbij ze onderweg in een goederentrein gebombardeerd werden, waarbij veel mensen de dood vonden. Hij was de verantwoordelijke "man" op de leeftijd van zes jaar. Hij moest zijn moeder helpen met zijn jongere broertjes.
Ik ging als laatste naar Shulamit en haar charmante dochter. Chanan wacht op een pacemaker voor haar hart en vanwege zijn slechte situatie ligt hij regelmatig in het ziekenhuis. Ik hoop dat de operatie hem een volledig herstel brengt. De ontmoeting met Shulamit's dochter was hartverwarmend. We praatten over hun familie en Shulamit lachtte veel (Ik had dit al een hele tijd niet meer van haar gehoord.) We spraken over het belang van een goede opleiding en Shulamit deelde haar ervaring met kinderen met moeilijkheden.
Dit waren mijn bezoeken aan de winnaars voor deze week.

Shir

Jaston, Shir en Janet

Shir, Svetlana en Leonid

Een kado voor Chanan, voor de tijd die hij in het ziekenhuis moet verblijven.

Arbel en Shir bezochten Svetlana en Lionid: Op donderdag ontmoetten we hen en hielpen Svetlana met de computer. Ze toonde ons clips van een Russische zanger en wij toonden haar Um-Kul- Tom, een bekende Egyptische zanger. Svetlana leerde ons het Russische alfabet en om 20.00 uur stonden we samen en luisterden twee minuten naar de siren ter gedachtenis aan alle oorlogsslachtoffers. We keken ook een deel van de ceremonie op TV en dat raakte ons.
We kunnen nauwelijks wachten op onze volgende bezoek.

Afgelopen vrijdag gingen Adi en ik op bezoek bij Shulamit and Chanan, nadat hij een lange week in het ziekenhuis had gelegen. Hij gaat deze week de langverwachtte implantatie van een pacemaker krijgen. We wilden hem een beetje opfleuren met wat hem te wachten staat de komende week en brachten hem geschreven groeten van mijzelf en Adi en twee andere meisjes die hem ook regelmatig opzoeken, maar deze keer niet in de gelegenheid waren om bij ons bezoek te zijn. Adi had cupcakes gebakken met de symbolen er op van de Onafhankelijheidsdag en ik bracht hem foto's van onze bezoeken, met de bedoeling dat hij ze mee gaat nemen als hij in het ziekenhuis ligt. Hopelijk voelt hij zich dan een beetje beter als hij daar alleen ligt... Shulamit en Chanan vonden dit zo'n leuke geste. Shulamit liet ons foto's zien van haar tentoonstelling en van haar studenten toen ze nog een jonge lerares was. Ze kon niet stoppen ons te bedanken en haar verwondering uit te spreken dat onze relatie zo warm was, ondanks het gat in onze leeftijden. Ik antwoordde haar dat ik dankbaar was voor hun goede wil en dat ik een deel van hun leven mag zijn. We hopen en bidden dat Chanan goed door de operatie heen zal komen en snel zal herstellen.

Shir

Het laatste bezoek van de studenten was geweldig. Eerst bezochten de studenten de winnaars in hun huizen alwaar ze hen hun kadoos brachten en de persoonlijke briefjes waarop zegenbedes waren geschreven. De meeste studenten hebben beloofd om in contact te blijven met hun winnaar van dit jaar.

Aan het eind van het bezoek, nodigde Eli-Ram alle 20 studenten uit om samen met de andere winnaars van de kibboets in zijn huis pizza te komen eten. Hij had ze speciaal besteld om zijn waardering te laten zien voor dit geweldige fijne jaar. Dit wordt bijna een traditie. EliRam was zo dankbaar en sprak opnieuw over het feit dat hij dankzij de bezoeken van de studenten geen ambulance meer nodig had om hem naar het ziekenhuis te brengen naar de de emergency -hulpverlening. In het verleden kwam dit soms wel drie keer per week voor. Nu zet hij wekelijks twee schilderijen op het sociale netwerk en Facebook. Eli-Ram liet ons het groeiende aantal schilderijen zien die aan de koelkast hangen van de studenten waarmee hij bevriend is geraakt het afgelopen jaar.De studenten zullen zeker nog terug komen, ondanks het feit dat ze straks in militaire dienst zijn. De winnaars hebben zich er van overtuigd dat op speciale dagen en op hun verjaardag ze een telefoontje krijgen van de studenten of een mooie kaart met felicitaties hierop. Ze zijn sinds vele jaren niet meer alleen en dat geeft ze mentale kracht. De studenten blijven herhalen dat dit vrijwilligersproject het meest fantastische project is wat ze gedaan hebben gedurende hun studie aan mechina Meitsar. Het was een gezegend jaar.

Samen aanwezig zijn in het huis van Eli-Ram.

Een zegen voor Ruth

Dit bezoek was voor de studenten van mechina Mayan Baruch het laatste bezoek aan de overwinnaars van Kibboets Neot. Dit was het eerste jaar dat we Ibi, Rachel and Steve hebben geadopteerd. Toen we hiermee startte wisten de winnaars niet wat ze er van moesten verwachten, nu zijn ze dankbaar en gelukkig voor deze wonderbaarlijke hartsrelaties met de studenten en zouden ze deze bezoeken voor geen goud meer willen missen. U kunt de vruchten van deze bezoeken zien op de mooie foto's.

Yam: Aan Ibi mijn beste vriend! U hebt zoveel van waarde toegevoegd aan mijn leven dit jaar. We hebben samen gestudeerd, door uw toedoen begrijp ik meer van het leven. Ik ben zo gelukkig dat ik de kans heb gehad om u te leren kennen. Ik heb me voorgenomen om u ook deze zomer te blijven bezoeken en daar mee door te gaan als ik in militaire dienst zit. Als u in het centrum aanwezig bent, zal ik u graag blijven ontmoeten. Ik wens u het beste toe in gezondheid en in geluk in dit leven.

AanIsrael: Onze bijeenkomsten waren wonderbaarlijk en erg interessant. We hebben veel van u geleerd en hebben de levensinstelling en de manier van leven die u ons voorgehouden hebt, gewaardeerd en opgepikt.

Dank u wel,
Elinor, Gil en Tom

Er zijn nog veel meer mooie brieven waarin de studenten de overwinnaars bedanken voor de mooie tijd die ze met hen doorgebracht hebben.

De meisjes Juli, Shir en Shiraz bezochten Klara en Mordechai, voordat de andere studenten bij hen kwamen en gingen vervolgens naar Neot. We hadden een geweldige tijd waarin we Rummikub gespeeld hebben met elkaar. Klara heeft verschillende medische problemen en moest naar een dokter in Rosh Pina. Haar dochter kwam haar ophalen om met haar mee te gaan.
Speciaal voor de winnaars in Kiryat Shmona, plannen de studenten een vaarwelpartijtje in de Mechina Ma'ayn Baruch aan het eind van deze maand. We hopen dat de winnaars van Neot en Dafna hier naar toe zullen komen.

Shaul liet ons zijn nieuwe appartement zien, een paar straten verder naar beneden gelegen van zijn vorige huis. Hij is zo gelukkig met zijn nieuwe appartement. Hij is erg in zijn nopjes met zijn balkon. Eyal en Elinor bleven bij Shaul. Ze hebben een goede relatie met hem opgebouwd in het afgelopen jaar. Het is moeilijk te geloven dat dit jaar zo snel voorbij is gegaan en de studenten hun eigen weg weer zullen gaan. Shaul ontving de studenten altijd met een open hart in zijn huis. Hij vertelde eindeloze hoeveelheden verhalen over zijn interessante leven. Het was altijd leuk om bij hem te zijn en de tijd was altijd te kort.

Ook Etja ontving de studenten met open armen. Yam en Yael bezochten haar deze keer. Ze wilde hen zo graag haar verhaal vertellen over de Shoa, maar haar Hebreeuws is zo gelimiteerd zodat we goed geluisterd hebben en de puzzelstukjes in elkaar hebben proberen te leggen. De volgende keer nemen de studenten iemand mee die Russisch spreekt, zodat Etja haar verhaal kwijt kan aan ons in haar eigen moedertaal. Jafim, Shlomo en Ela hadden afspraken staan met een dokter, waardoor we moesten besluiten ze een andere keer op te zoeken en hallo te zeggen. Dat zal pas weer aan het eind van deze maand zijn.

Tom: Israel was geweldig . Het was een beetje verdrietig om vaarwel te moeten zeggen. We maakten een mooie fot van Eyal, mijzelf en Israel en zette die in een mooi lijstje. Hij was er erg blij mee. Eden: We hebben een goed bezoek gebracht aan Blanka.

We hebben over veel dingen gepraat. Ze is altijd blij als we komen en ze vertelde ons gisteren dat ze nog nooit zo'n goed contact had gehad met bepaalde studenten van onze mechina als met ons!

Zvia en een groep studenten kwamen naar onze meest eenzame winnaars, die we eens per week bezoeken. Rachmill en Yonna kwamen naar buiten en het was een paar uur voor Memorial Day waarin we de soldaten die gevallen zijn in alle oorlogen gedenken. We zongen met hen liederen voor deze dag. Yonna vroeg na een korte tijd of ze het erg vonden als ze weer naar huis terug ging, maar Rachmill probeerde de tijd met de bezoekers te rekken. Dit omdat hij met zijn familie niet zo'n goed contact heeft en met de studenten wel. De studenten zijn bijna zijn familie. De bezoeken en de attenties geven hem [mentaal] lucht en dat is precies wat hij nodig heeft. We geven aandacht aan hem als we bij hem zijn en hij ziet altijd weer uit naar het volgende bezoek. Yehoshayia was deze keer een erge goede gastheer en vertelde ons wie de mensen waren die met hem in het zelfde huis leefden. Vandaar gingen we naar de lokatie waar de Memorial day gehouden zou worden.

Op maandag verzamelden we ons in de hitten, om onze winnaars te bezoeken met een groot pak fruit en groenten. Bij Klara & Lionid, werden we dankbaar binnen gelaten en we probeerden hen te helpen met wat interne problemen. Klara heeft te dealen met allerlei kleinere problemen, vanwege de dementie van Lionid. Hun dochter komt ze soms helpen en hun zoon is in de VS. Hij is doctor in de wiskunde in de Universiteit van Berkeley. Vervolgens zijn we naar Aliza gegaan, die blij was om ons te zien. Ze gaf ons water en cake, die ze zelf gebakken had. Ze weet altijd hele interessante verhalen te vertellen en we houden erg van haar. Daarna bezochten we Chaya & Morris . De gitaar en de muziek (waar Morris erg van houdt) brengt veel vreugde.

Tal en Aliza

Een mooie foto van Rabbi Shachar en Morris

De volgende die we bezochten was het echtpaar Boaron. Ze worstelen erg met hun gezondheid, maar konden erg genieten van ons bezoek. Zippora nam in dankbaarheid het groentenpakket aan en vertelde ons dat haar bronchites al een stuk beter ging. Shiri en de meisjes kwamen aan bij Rachmill die zich dit keer beter kon focussen en beter communiceerde. Ook met Yonna en Mordechai hebben we gesproken en ze waren erg blij om ons te zien. Binnenkort hopen we meer vrijwilligers te hebben, zodat we meer mensen kunnen bezoeken.

Rachmill met één van de studenten

Gedurende deze laatste twee weken, was ik op zoek naar een student die Yossef kon bezoeken. We publiceerde de vraag en hierop reageerde een student om Yossef te bezoeken. Yossef vond het erg leuk. We hopen dat het contact verder goed zal verlopen tussen Yossef en deze studente.

Gisteren was ik bij Roza. We speelden Rumicub, en ze vond het erg leuk. Zelfs op haar hoge leeftijd is ze erg bij de tijd en dat maakt mijn bezoeken erg interessant. Ik kocht voor haar een groot voedselpakket en daar was ze erg dankbaar voor.

Eén dag voor de Memorial Remembrance Day van de Shoa, werd ik gebeld door vrijwilligers uit het leger en ze vroegen mij wie van de overlevenden ze konden bezoeken. Ik heb ze in contact gebracht met Otto en dat maakte zijn dag gemakkelijker te leven. Hij was erg opgewonden over dit onverwachtse bezoek en de soldaten gaven hem de symbolen van hun legereenheid.Hij vertelde mij over dit bezoek. Op dezelfde dag hoorde hij ook dat hij een appartement zal gaan krijgen (over twee weken) op de begane grond, zonder trappen. We hopen het beste voor hem.

Dit is mijn verhaal voor deze week,
Efrat

Onafhankelijkheidsdag

11 mei 2016, 3 Ijar 5776

Volgend op de Herdenkings Dag voor de oorlogsslachtoffers, begint de viering van het 68e jaar van Israëls onafhankelijkheid. En zoals ik al vaker in het verleden heb gezegd, is deze dag , naar mijn bescheiden mening , een ontkenning van de werkelijke betekenis van de onafhankelijkheid als een heilige natie- zijnde in een eeuwig verbond met de Eeuwige. En dat is de enige reden dat we deze dag vieren. Maar helaas, het eetfestival, het geven van onderscheidingen willen wel eens andere opvattingen in de hand werken: “ik en mijn kracht”…en in dit alles ontstaat een schadelijke hoogmoed en zelfingenomenheid… Maar op de Herdenkingsdag voor de Shoah kreeg ik een speciale gelegenheid: ik was uitgenodigd om het verhaal van L’Chaim te vertellen in een groep van het Israëlische leger (IDF) voornamelijk voor invalide veteranen. Mensen die tijdens één van de oorlogen of terreuraanvallen, geestelijk of lichamelijk gewond zijn geraakt.

Ik kwam naar kibboets Gan Shmuel en ik wist niet wat ik tegen deze mensen moest gaan zeggen die niet op hun best waren… Zoals altijd, bleef ik een tijdje stil en trok me even terug om de Eeuwige te vragen om me te leiden om die woorden te spreken die het hart van deze geweldige mensen zou raken. Ik was verbaasd hoe de vijandige atmosfeer gewoon verdween zodra ik begon te spreken en de woorden recht in hun harten binnenkwam. Het wantrouwen verdampte gewoon en het ontwikkelde zich tot een vreugde om te scheppen. Er was geen twijfel: zij gaan meedoen met de L' Chaim-familie. Komende maandag gaan Rivka en ik de manager van deze groep, Noah, ontmoeten om een programma op te zetten voor drie soorten groepen: Shoah overlevenden, risico jongeren en IDF-gehandicapte veteranen. Deze ontmoetingen, dat weten we uit ervaring, zullen het innerlijk van deze mensen verdiepen/versterken en in plaats van gevoelens van mislukking te hebben en vernieling, zal er een verborgen vastberadenheid en dankbaarheid (diep vanuit hun binnenste) tevoorschijn komen en zullen ze zich ontwikkelen vanuit de situatie van [het gevoel van] slachtoffer zijn tot een overwinnaar.

Ik geloof met mijn hele hart dat als deze mensen deel zijn van het project, het hen zal versterken en hen hun eigen kracht doen ontdekken en hun onafhankelijkheid. De bekwaamheid in elk van deze situaties dichter bij de echte menselijke geest te komen en elkaar op te richten met geweldige zegeningen. Als een mens gevoelens heeft van ellende en hulpeloosheid, maar opeens ontdekt dat de wonderbare wereld die geschapen is door de Almachtige, is dat een geweldig kado en zet dat kracht vrij. Ik kan bijna niet wachten op hun deelname na onze volgende ontmoeting komende week.

Nieuws van deze week / en de Shoa herdenkingsdag

Vanavond (woensdag), zullen we de Holocaust Remembrance en Bravery Day herdenken. Maar, zoals u van mij al eens eerder gehoord hebt, worden deze dagen vaak beleefd als een evenement, rituelen en ceremonies zonder enige boodschap. Het is een feit dat de media, tv en vele geschreven artikelen spreken over de trieste situatie van de overlevenden van de Shoah, over het niet verkrijgen van hun privileges als overlevenden. Dit refrein wordt steeds vaker herhaald als de Shoahdag dichterbij komt. Aan het eind van deze dag, naderen we het volgende festival dat is het hoogtepunt van de evenementen, "Independence Day". Meestal is deze dag nogal gericht op eten en worden er woorden gesproken waar weinig inhoud aan gegeven wordt.

Een dag na de Memorial Day, worden de overlevenden wederom vergeten en zal er wederom geen oog zijn voor hun situatie. Wij, degenen, die met veel overlevenden een hechte band hebben, krijgen dagelijks telefoontjes over hun eindeloze hulpeloosheid. Wanhoop en teleurstelling zijn onderdeel van het leven voor deze kostbare harten. Elk jaar wordt het erger. Deze mensen worden ouder , en de manier waarop ze in één woord worden behandeld is "beschamend". Er zijn duizenden van hen, die het opgeven en wachten om gered te worden van dit leven, door te sterven. Dit gaat in ieder geval op voor de mensen die niet lijden. Natuurlijk, zijn er een aantal van hen wier lot beter was; zij die op konden staan uit de gruwel van de Shoa en een leven in overvloed konden opbouwen, met warme en ondersteunende gezinnen. Sommigen van hen waren gezegend met de mogelijkheid om zich te uiten en hun verhaal te vertellen. Er zijn veel clubs in Israël en in de wereld voor de overlevenden, waar de mogelijkheid bestaat om wat cultuur op te snuiven, reizen te maken en ga zo maar door (hetgeen deze mensen ook echt verdienen). Ik spreek over degenen die "vast" zitten in hun huizen, eenzaam en ziek zijn en niet op deze clubs kunnen komen omdat ze zich het vervoer er naar toe niet kunnen permiteren (het gaat om duizenden oudere mensen). Alle vertegenwoordigers van deze organisaties willen hun activiteiten met veel trots laten zien. Het is comfortabeler om met heldere en indrukwekkende evenementen te komen en de zure waarheid te vergeten: "We kunnen degenen die het heel hard nodig hebben niet echt helpen" .... Amutat "L' Chaim" zorgt voor deze mensen. Voor ons, zijn het Shoah-overwinnaars, we voelen onze plicht jegens hen tot hun laatste dag !!! Dit is een groot voorrecht voor ons! Deze winnaars, leren ons elke dag, wat gerechtigheid is! We zijn al 12 jaar dag en nacht bezig met het dichter bij elkaar brengen van harten, en het verlichten van plaatsen waar de donkerheid [ed. van de wanhoop] heerst. Ondanks dat we een kleine stichting zijn, en één uit vele duizenden, geven wij steun aan enkele honderden Shoa-overwinnaars.

Wij geloven niet in ceremonies op de manier waarop ze worden uitgevoerd tijdens deze dagen. Ze herdenken de dood in plaats van leven. Dit is de reden, dat we hier als organisatie niet aan deelnemen en de voorkeur geven aan het organiseren van evenementen zoals 'De mars voor het leven', vakanties of reizen, waarin een boodschap ligt van leven ! En bovenal: doen we regelmatige en constante bezoeken [wekelijks], het hele jaar door.

Nu hebben we een grote uitdaging: Ik krijg veel verzoeken om te helpen met de kosten voor medische zorg als gebitsverzorging, geneeskunde, gehoorapparaten en nog veel meer. Tot nu toe waren we niet in staat te helpen met deze kosten vanwege ons beperkte budget, behalve voor dringende gevallen. Onze vrijwilligers hielpen met het renoveren van huizen, het aanleggen van airconditioners, elektrische scooters en met elektrarekeningen en het aanreiken van voedselpakketen. Ook proberen we iets te doen met de overlevenden op onze feestdagen, en vooral de regelmatige bezoeken en de prachtige verbinding die zijn gemaakt tussen de jongeren en de oudere generatie, hebben hoge prioriteit. Nadat we ons gerealiseerd hebben dat zo veel overlevenden geen fundamentele hulp krijgen, heb ik besloten om te proberen of ik een eenmalige bedrag voor elk van de overlevenden bij elkaar zou kunnen krijgen van 10.000 Nis, die hopelijk 300 winnaars kan helpen. Dat betekent, 3.000.000 Nis. Binnen een week of 10 dagen, zouden we in staat zijn om medische hulp te kunnen geven aan overlevenden die het hard nodig hebben. Als we tenminste maar 100 of 50 van hen zouden kunnen helpen (als we in staat zijn om dit bedrag bijeen te krijgen) zou dat zo'n grote zegen zijn voor deze mensen. Uiteraard blijven we het gewone werk doen, met de hulp van G-D, zullen we in staat zijn om meer overlevenden in hun laatste jaren te kunnen begeleiden.

Aan het eind van mijn epistel wil ik u graag zeggen dat het een groot voorrecht om betrokken te zijn bij dit gezegende project.

Voor u, onze vrienden over de hele wereld, duizendmaal dank voor het 'zijn met ons', in de loop van zoveel jaren, en de energie die u hierin steekt.

Shir: Op het einde van de vakantie en na een lange week in het leger, heb ik genoten van de vele bezoeken in het land. Het eerste bezoek was bij Shulamit en Chanan in Modiin. Doordat ik Shulamit belde, hoorde ik dat ze erg overstuur was. Ze vertelde me dat Chanan al een hele tijd erg depressief is vanwege zijn slechte gezondheid en dat dit van invloed is op hun relatie. Het deed me zeer om dit te horen en ik heb haar belooft dat als ik in het weekend thuis zou zijn ik haar mee uit neem. Ze hoeft alleen maar te kiezen wat ze zou willen doen: een restaurant bezoeken, naar de bioscoop gaan, haar haar laten doen bij een kapper, wat ze maar wilde en op mijn kosten. Ze was erg enthousiast over mijn voorstel. Op donderdag kwam ik thuis, maar Shulamit en Chanan hadden een aantal vrienden op bezoek uit het noorden, we moesten onze dag samen voor de komende week uit te stellen. Na een reis met mijn familie waarbij ik een mooi boeket van de bloemen verzameld had van de plaats die we hebben bezocht, ging ik aan het eind van de middag naar Shulamit en bracht de bloemen bij haar langs. Haar vreugde was enorm. Ik kan de warme verbinding en de liefde tussen ons niet uit te leggen. Ik kan niet wachten om samen met Shulamit dit weekend een dagje samen wat leuks te gaan doen.

Op de laatste vrijdag en zaterdag, ging ik, samen met twee van mijn beste vrienden naar het noorden, en kon niet een bezoek van onze beste vrienden missen: onze 'grootouders' wonen daar. We zijn begonnen met een bezoek aan Klara, Mordechai en Anatoli, met Klara's blinchess, (en deze keer Kusher voor Pessach), en daarna een goede Remi spel. We lachten en hadden een leuke tijd samen . We wilden eigenlijk niet naar huis bij ons vertrek.

Shir, Klara en Eldar (rechts van de foto)

Op zaterdag (shabbat) gingen we naar Kibbutz Dafna, om Sofia en Simcha te bezoeken. Sofia zag er erg goed en ik en Maitar (Mijn beste vriend) verraste haar met ons bezoek. Zij was erg blij.

Eldar, ging naar Simcha nadat hij haar bijna een jaar niet gezien had. Deze vrouwen heeft ons vorig jaar 'geadopteerd' en opende haar huis voor ons -.. Het voelde alsof het ons huis was, zelfs na een jaar. Ik kwam opnieuw thuis. We spraken over het leven, het laatste nieuws, en lachte zo veel . Dit is het bewijs, dat je familie kunt kiezen ... We wensen voor iedereen een goede gezondheid en goede bezoeken toe (zoals wij dat ervaren hebben).

Elder en Simcha

Mijn korte reactie [ed. Daniel], voor onze geweldige partner binnen L'Chaim: Shir, over haar bezoek met haar vrienden, aan de winnaars in het noorden.

Beste Shir en vrienden! Feestdagen en Shabbats zijn apart gezette dagen [heilige dagen] maar er zijn veel mensen die juist op die dagen hun eenzaamheid als zwaar ervaren en de heiligheid er van wordt aangevoeld als ongemak. Alle geestelijke en lichamelijke pijn wordt juist sterker ervaren op deze dagen. De tijd lijkt stil te staan, en het kan de reden zijn dat juist dan de tranen komen. Jij, mijn lieve vriendin, heiligde de feestdagen en Sabbath briljant en ik ben sprakeloos. In plaats van het vieren van je vakantie van het leger, in partijen met je eigen leeftijd, heb je er voor gekozen, om je hart en tijd te geven aan eenzame winnaars en heb je het belangrijkste gebod op een prachtige manier geïmplementeerd : "Houd van die ander - als van jezelf '. Juist op de dagen wanneer ze het zo nodig hadden... Het is in mijn ogen echt geweldig. Een nieuwe prioriteit en een nieuw lied !!! Van zulke gemotiveerde mensen als jij bent, zou ik er veel meer willen hebben.

Arbel en Moria: Vandaag, De Shoa herinnerings dag. Op deze bijzondere dag, bezochten we onze overlevenden Svetlana & Dimitri. Svetlana vertelde ons dat ze een jaar en 9 maanden was, toen de oorlog begon, en over haar moeder en haar familie - die andere families gered hebben, haar ontmoeting met Lionid, en de Aliya naar Israël. Haar liefde voor het chasse spel en voor Israël. Het was erg spannend en interessant. Voor ons, waren deze verhalen de meest indrukwekkende die we hoorden deze gedenkwaardige dag.

Bezoek aan Svetlana

Shir: Gisteren bezochten we Janet & Jaston bezoek na een lange tijd waarin we ze niet hadden kunnen opzoeken. Jaston was erg moe en zwak, maar werd wakker toen we kwamen en was erg blij om ons te zien. Janet bereidde voor ons een zeer smakelijke pizza, en we ontmoetten haar dochter met haar man. Ze vertelden ons dat hun dochter (J & J grand-dochter) gaat trouwen - binnenkort. Het was heel goed om ze te ontmoeten en met hen spreken.

Rozelia, is overleden, en haar dochter Zvia, heeft ons in een bericht hartelijk bedankt voor wat we hebben gedaan voor haar moeder tijdens haar leven en hoopt dat we ons gezegende project blijven doorzetten.

De media was erg druk vandaag met de situatie van Otto uit Beer Sheva. Efrat, onze representator in Beer Sheva, is de zorg voor zijn probleem voor een lange tijd toevertrouwd. We hebben een video over Otto gemaakt, die laat zien hoe hij vast zit op de derde verdieping en hoe lastig het is voor hem om uit zijn huis te komen. De nationale maatschappij Amidar, "kan dit niet oplossen ..." Vandaag was de dag, dat zijn verhaal in "Walla nieuws" op de radio kwam, en nog veel meer. Laten we hopen dat het naar buiten brengen van dit specifieke probleem zal zorgen voor een snelle oplossing.

Olga is een erg vriendelijke vrouw, maar helaas wordt haar gezondheid steeds minder goed. Ze vertelde me dat ze de nacht van Pesach heeft doorgebracht met een vriend die heel dichtbij haar staat , waardoor ze beiden niet alleen waren. [ed. Volgens de Joodse traditie waak je de nacht voor Pesach, omdat het Joodse volk ook waakte vlak voor de uittocht.] Olga vertelde me over haar eenzaamheid, desondanks een andere vrijwilligster, een mevoruw die voor haar zorg en werk uit handen neemt, en mij. Ze bedankte me voor mijn bezoek en voor de coupons die "L'Chaim" haar heeft gegeven.

Olga en Efrat

Yossef was vandaag erg aardig. We hadden een goed gesprek en hij was grappig en interessant. Zijn gezondheid gaat achteruit en hij kan er niet toe komen om de club te bezoeken waar hij graag komt. Hij voelt zich eenzamer dan ooit. Ik ben op zoek gegaan naar een andere bezoeker voor hem. Hij bedankte ons voor de coupons.

Yossef

Efrat

Na de lange vakantie, waarin onze winnaars ons echt gemist hebben, was ons bezoek een bron van grote vreugde en geluk. We hadden een grote zak met groenten en fruit bij ons. Het meest spannende bezoek was bij Chaya en Morris huis. Voor de eerste keer dat we elkaar buiten ontmoetten, in de tuin aan de voorkant van het huis, riep Morris, opgewonden om R 'Shachar (zie de foto's) en de meisjes. Het was voor de verandering, een ontmoeting met lachen en plezier. Eliza vertelde ons verhalen en wilde van de meisjes te horen, hoe hun vakantie was geweest. Zippora, nodigde ons, voor verandering,voor verandering, uit in haar huis en besprak met ons een aantal problemen die zij de laatste tijd ondervond. De Boarones, waren ook zo blij ons te zien en vertelde over zichzelf. Rachel, gaf een geschenk aan Tal en beiden waren erg blij. Klara en Lionid wachtte ons met nieuwsgierigheid op en vertelde verhalen over Rusland en hun familie. Ze bedankte ons voor de zakken met fruit en groente, die hen heel veel helpt . Zvia, Shiri en de meisjes , ging naar Rachmill, die erg blij was om met hen uit te gaan. We hebben ook Yona bezocht, die erg boos was (om wat voor reden dan ook) maar kalmeerde voor haar bezoekers. Voor Mordechai, hadden we een verrassing dat maakte hem erg blij. Zvia gaf hem een mooie ingelijstte foto van zichzelf, met de wensen van ons. Hij was zo dankbaar en blij dat hij niet kon stoppen om ons te bedanken voor de mooie foto.

Deze week, op woensdag, zal de Memorial Day gehouden voor de Shoah. Voor sommige mensen is het moeilijk dag met herinneringen aan de slechtste periode in hun leven. Wij wensen hen toe, te zien wat ze bereikt hebben in dit leven, ondanks wat ze meegemaakt hebben.

Chaya

Morris
(loskomende emoties vanwege het feit dat zijn vrouw weer buiten kwam)

Mordechai (met Yona naast hem)

Rachmill

Beste wensen voor iedereen.
Rivka

Rosh Pina
Yael bezocht Rachel. We hebben bijna twee uur met haar doorgebracht. Ze opende zichzelf en vertelde ons over haar ervaringen tijdens de Shoa, en over haar familie. We brachten echt een hele goede tijd met haar door.

Yam had Blanka bezocht: Het was geweldig !! We verbleven 2 uur en spraken met elkaar over een heleboel! De holocaust, en haar familie.
Tom bezocht Israël: We hadden zeer goede tijd lachen met Israël, en hij vertelde ons over zijn dienst in het leger. Het gaat redelijk goed met hem. Zijn kleindochter zoekt hem vaak op.

Dafna
Shir heeft Sofia bezocht: Het bezoek was erg leuk, Sofia was blij om ons te zien. We reisden rond de kibboets met haar Kalnoit. Het was een leuk bezoek. Zie foto.
Rom, kwam naar Simcha met Shiraz. Het bezoek was erg interessant. Ze gaat naar Nederland voor een bezoek.

Pesach: van slavernij naar vrijheid

Het verheerlijken van de mensheid

We spreken over Technologische vooruitgang in de wereld en tegen deze aanname wil ik mijn bezwaar uitspreken, omdat de wereld de echte glorie van de mensheid, die ze voedt en koestert, vergeten heeft. Zelfs filantropische organisaties, die zichzelf beschouwen als redders van de wereld, handelen helaas met een arrogantie en hoogmoed, zoals meesters hun slaven behandelen. Uiteindelijk rust er geen zegen op dit systeem, dat "het systeem heiligt". Veel goede en degelijke mensen worden in de wereld te schande gezet en afgewezen. Het lijkt erop dat de visuele wereld heel oppervlakkig is en de schoonheid in hun dagelijkse essentie niet kan zien. Ik moet u eraan herinneren lieve vrienden dat stichting"L'Chaim-to-life" druk bezig is met het samenbrengen van ouderen en jongeren in een 'van-hart-tot-hart-relatie', de menselijkheid van persoon tot persoon, waarbij men er in slaagt om in de communicatie al het goede vanuit zichzelf te gebruiken. We moeten weten, dat als we die manier van communiceren niet als onze hoogste prioriteit hebben, de wereld ondergaat op een statische, ontaarde en pathologische manier. Ik hoop dat meer en meer mensen de visie, van de menselijkheid, en de kracht, die werkt in stichting"L'Chaim-to-life", zullen begrijpen.

In een brief schreef Margo : "Israël is G'ds land en de mensen zijn Zijn uitverkorenen .... Zijn oogappel".

Dat is wat ik altijd gezegd heb, maar ik heb het nu meegemaakt dit keer, op een veel diepere manier; er is een geestelijk klimaat, dat ik de twee vorige keren niet heb waargenomen. Heb ik tot nu toe geslapen????? Deze groep mensen: de overwinningen en de jongeren zagen er toegewijd uit, uit het hart, met waardigheid, liefde kracht en alert. Allemaal met dezelfde gevoelige aandacht. Net als iedereen lees ik ook de wekelijkse rapporten, die mooi zijn. Maar nu ... nu hebben we het zelf gezien. We voelden het en hoorden de geluiden van de muziek .... een totaal ander verhaal, in het midden van zoveel liefde ! Het komt nog steeds bij mij binnen, als druppels water die op droog land vallen, één voor één. Door middel van deze kostbare mannen en vrouwen kon Hashem langzaam mijn hart, dat op slot zat, openen; nieuwe openbaringen, soms erg pijnlijk, maar goed. De manier van 'zijn' van deze ouderen en jongeren hebben de muren rond mijn hart afgebroken. Dat vervult me met grote dankbaarheid en vreugde. Deze mannen en vrouwen zijn nog steeds sterk aanwezig binnen in mij en hebben een levensveranderende effect op de volgende generaties (en zeker ook op mij!) Wat ik zag was dat de jongeren hun harten openden voor hen. Wat een verandering vindt er plaats in dit prachtige samenzijn: van hart tot hart ... wat een voorrecht om hier een klein deel van te mogen zijn. Het maakt me meer dan ooit gemotiveerd om door te gaan en de mensen in Nederland alles overl jullie te vertellen: U allen maakte het voor ons een mooie, onvergetelijke reis, en zoals Sheila zei: een reis voor het leven ..... Jullie zijn kostbaar en mooi !!

Mijn ervaringen zijn onbeschrijfelijk ... Zonder woorden werd er veel verteld ... zonder woorden elkaar te begrijpen .. .. een kijkje in elkaars' ogen zegt meer dan genoeg, je voelt het in je hart.

Toen ik de winnaars ontmoette, voelde ik dat er iets veranderde ... het gebeurde gewoon. Het voelde als eindelijk thuis te komen en elke keer kreeg ik een warm gevoel in mijn hart.

De warmte van de winnaars, de moed en de kracht die uit hen komt is zo bijzonder! In de tuinen van Zichron Yacov waren de winnaars de bloemen van de tuin. Avraham van Ginosar die we bezochten na de mars zei: '' Weet je, toen ik in de tuinen was, voelde ik me weer jong!'' Wat een openbaring! Avraham had niet meer het gevoel dat hij op dat moment 94 was !!!

Door deze bijeenkomsten met de winnaars, met de studenten en de weeskinderen uit Pardes Chana, de hele tijd dat we in Israël; vond er een verandering plaats in mijn leven en mijn hart. Ik nam Israël en het Joodse volk voor altijd in mijn hart !

Nieuws uit het Noorden

Katzrin

Ik zie dat de contactenmet Jafim en de studenten elk bezoek dieper groeien. Jafim was erg blij om de studenten te zien. Ze geven hem vreugde en voldoening. De studenten willen echt helpen Jafim om de orde te maken in zijn huis, maar hij kan dit niet accepteren. In plaats daarvan vroeg hij een aantal van zijn vrienden in Katzrin, om te helpen, en zijn huis, ziet er veel beter dan voorheen ..
Shaul is aan het verhuizen deze week, naar een ander appartement en één van de studenten had aangeboden hem te helpen. Shaul is blij met de verhuizing, ook al is het moeilijk, want zijn huidige huisbaas, gaf hem emotionele problemen, die hij niet meer aankon.
Ela is nog steeds onder medische behandeling, maar hoopt snel weer gezond te zijn, zodat ze weer in staat zal zijn om de studenten te ontvangen. Etja is een gelukkige vrouw die de leerlingen liefheeft en vertelt hen verhalen half in het Jiddisch en half in het Hebreeuws. De studenten houden van haar en brengen haar een vreugdevolle tijd in haar kleine huis.
Shlomo en zijn vrouw Lili worstelen met hun gezondheid. Shlomo verliest kracht. Emotioneel is het moeilijk om om te gaan met de huidige gezondheidstoestand. Maar hij is een vechter en zal niet opgeven.
Talja is heel erg ziek. Ze nauwelijks kan zien, maar toch is ze optimistisch. Het is een genot voor mij om kwaliteits tijd met haar door te brengen. Ik ben er verbaasd over dat ze nog steeds blij is in haar omstandigheden.

Daniel

Rosh Pina

Blanka was blij om ons te zien. Ze is blij om de studenten te ontvangen en hen waarden van het leven te leren.
Israël heeft zijn lieve vrouw verloren op 24 maart. De studenten en ik, hadden het voorrecht om bij hem te zitten en met hem en met zijn familie te treuren.

Dafna

Rom en Ohad bezocht Simcha. Simcha kreeg ook een bezoek van haar kleinkinderen. Ze glom van geluk.

Ginosar

Ik kreeg bezoek van een aantal Nederlandse vrienden en ze gingen met me mee op onze bezoeken in Ginosar.

Batya had haar verjaardag, en de studenten bracht haar cadeautjes en ballonnen.

Gal hielp Avraham met zijn nieuwe tuin. Avraham is 94 geworden en werkt hard om zijn tuin mooi te maken. De studenten te helpen hem met daarmee .. Yuval's oma overleed, en dus kon hij niet mee met Gal vandaag.

EliRam had een huis vol met studenten. Ze hadden veel plezier samen. EliRam legde uit dat als de studenten, om welke reden dan, een week niet kunnen komen, het erg moeilijk voor hem is. De studenten geven hem de energie die hij zo nodig heeft. Zonder de hulp van de studenten zou hij niet in staat zijn om te werken met de computer. De computer is voor hem een sociaal venster. Hij post zijn schilderijen op de Facebook en blijft in contact met de studenten van de afgelopen 4 jaar en met zijn familie in Frankrijk.

Izik, was blij om me te zien en hij legde aan mijn Nederlandse vrienden uit, hoe het is om een Shoa overlevende te zijn. Izik is een optimist en hij is G'd dankbaar voor. Zijn familie werd vermoord. Maar hij overleefde en nu is er een nieuwe generatie geboren. Hij heeft kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Shalom,
Timek

Shir en Arbel: vrijdag, kwamen we bij Svetlana en Dimitri op bezoek. We hebben geluisterd naar een lied over de holocaust, gezongen door Svetlana's vriend. Het was heel mooi. We keken naar Oekraïnse talenten, dat was heel interessant. Het was zeer aangenaam. We kunnen niet wachten om ze weer te ontmoeten.

Shiri: Deze week, hadden we een aantal mensen met gezondheidsproblemen en de studenten hadden een excursie, dus waren er minder studenten die mee konden op bezoek.

Rachmill was enthousiast om ons te hebben. Het lijkt mij dat de moeite om te spreken Rachmill een hoop frustratie geeft. Yonna was erg blij om ons te ontmoeten, maar weigerde om uit te gaan. Mordechai voelde zich niet goed en bleef in zijn bed.

We kwamen ook bij de Boarons op bezoek en ze waren erg blij om ons te zien.

Aliza, moest dringend naar de dokter, waardoor we haar gemist hebben. Volgende keer zullen we meer overwinnaars opzoeken.

Het Poerimfeest en haar betekenis

Fondsenwerving avond in Modiin door Shir en de vrijwilligers van de "Yachad" school

We hebben nog geen tijd gehad om de opwinding over de "Mars voor het Leven" te verwerken, en aan het einde van de week toen de shabbat voorbij was,werd ik uitgenodigd in Modiin om een prachtig evenement in de geschiedenis van de stichting "L'Chaim-to-life". Een jonge vrouw, Shir, met uniek doorzettingsvermogen en visie, verraste ons. Onder haar leiding, met hulp van de studenten aan "Yachad", kwam een prachtige avond tot stand, waarin "L'Chaim-to-life" voor het voetlicht werd gebracht, en ook financiële steun werd gegeven. De hal van de school was vol mensen. De studenten verkochten eten en drinken en een charmante zanger zong als vrijwilliger en raakte de harten van het publiek. Shir sprak woorden die raakten alsof ze in steen gebeiteld werden. Ook de studenten traden op. Ik had het voorrecht een paar woorden te mogen zeggen en was geroerd om te zien dat de visie van stichting "L'Chaim-to-life" uitstraalde naar andere harten hier in Israël.

Dit is mijn kans om vanuit de grond van mijn hart Dank u, Dank u, Dank u te zeggen tegen alle actieve vrijwilligers die deelnamen aan de mars en de avond waarop fondsen werde gewerfd in Modiin. U / jullie zijn allemaal werktuigen van het licht en deze dagen hebben we deze lichtdragers (en wat ze voortbrengen) nodig. Natuurlijk ook onze hartelijke dank aan onze donoren in binnen - en buitenland, waar ze zich ook maar bevinden.

Veel zegen,
Daniel

Zoals het organiseren van een Bar Mitzva feest of trouwerij, met veel genoegen, ging de droom van één avond voorbij, snel als licht. Zo was deze fondswervings-avond ook voor stichting "L'Chaim-to-life".

Ik wil alle mensen danken die kwamen en deze avond een donatie gaven. Aan diegenen die dit hielpen organiseren en daarbovenop ook de vrijwilligers en het commitee van "Yachad", Miriam en natuurlijk mijn familie en vrienden, waarvan ik zoveel houdt. Het is heerlijk om goede mensen met goede wil te hebben. Ik voel me bevoorrecht dat ik deze avond mocht organiseren met mijn vrijwilligers. Allemaal bedankt voor wie jullie zijn en voor wat jullie doen. Ik ben trots op jullie en waardeer ieder van jullie en wens dat we goede dingen kunnen blijven doen en geven en daardoor ook krijgen en dromen zullen vervullen. Zoals ik deze avond begrepen heb, kunnen dromen werkelijkheid worden als we er in geloven en er een sterk verlangen naar hebben.

Shir

Over het project...

Het uitvoeren van het evenement

Fondsen inzamelen door het verkopen van goederen.

De vrijwilligers

Yossi Nativ van het kwartet, speelt op de avond

Maandag en we zijn op weg naar onze overlevenden. Deze keer hadden we heel speciale bezoekers bij ons, Margo en haar nicht Gail uit Holland, om uit de eerste hand te ervaren wat het is om de "Mars voor het leven " mee te maken en deze dag - de dag waarop we onze overlevenden bezoeken. Het was erg spannend allemaal, want Margo is al een deel van ons team en de communicatie die ze had met iedereen was prachtig, en die van Gail ook. Rabbi Shachar bracht ze bij ons vanuit het noorden om ze de gelegenheid te geven met ons mee te gaan. Allereerst bezochten we Rachmill en daar hebben we gezongen onder leiding van Rabbi Shachar met zijn gitaar. Iedereen voelde zich blij na afloop van dit bezoek. Zvia met de twee meisjes, zochten Yona op, die er niet zo van houdt om het huis uit te gaan, maar ze nam de meisjes mee naar haar kamer en hier vertelde ze over haar werk als verpleegkundige en liet ze de familiefoto's zien. Haar dochter probeert haar zo vaak mogelijk op te zoeken. Ze is ook erg trots op haar dochter. Mordechai nodigde hen ook uit op zijn kamer en vertelde ze wat levensverhalen van zichzelf. Ik nam de andere meisjes mee om Chaya op te zoeken. Helaas konden we niet lang blijven, want er bleek een gaslek in huis te zijn en dus belden we voor een reparateur om het lek te dichten. Vandaar gingen we naar Rachel and Avraham. Zij vertelden ons over hun gezondheidsklachten en over de familieomstandigheden. We zaten op de waranda en hier ontmoetten we ook twee van de kleinkinderen. Vervolgens zochten we Aliza op, bij Aliza hebben we geholpen om de schone was op te ruimen en vervolgens hebben we haar heerlijke chocoladecake gegeten, terwijl ze ons verhalen vertelde uit haar leven. Het was erg interessant. Na een poosje kwamen ook Margo en Gail met Rabbi Shachar binnen met de twee meisjesl. Aliza's dochter vergezelde ons en ze vertelde ons van haar schilderhobby. Margo deelde met haar dat ook zij graag schildert. Beiden deelden hun ervaringen als hobbyschilders en aan het eind van het bezoek gaven ze elkaar een foto van zichzelf. We sloten dit bezoek af met de nodige omhelzingen en afscheidszoenen. De vriendelijke atmosfeer bracht aan twee kanten veel geluk.

Mijn zegen,
Rivka

Margo, Zvia en de gelukkige meisjes

De meisjes houden veel van Aliza

Goede tijden met de dochter van Aliza

Rachmill krijgt een kleine verrassing van Margo

Rachmill in het midden van de belangstelling

Vandaag heb ik Yossef Chadad ontmoet. Het was erg leuk. We hebben samen tijd doorgebracht en we hebben veel gepraat. Ik heb hem geholpen met alles wat hij nog moest doen.Ik heb hem aangeboden om hem in te schrijven voor de blindenbibliotheek, zodat hij kan luisteren naar boeken, wanneer hij alleen thuis is.

Verder heb ik Shmuel and Sara opgezocht. Het was de eerste keer dat ik bij hen kwam na een periode in het ziekenhuis. Dit echtpaar heeft het moeilijk om weer terug te komen in de regelmaat van het normale leven, vanwege een drukkende pijn die het herstel bemoeilijkt. Shmuel is erg verzwakt en Sara maakt zich zorgen om hem. Ze bezoeken inmiddels weer hun vereniging en de hierbij behorende activiteiten. De noodzaak van een taxi deze dagen, maakt dat het een uitdaging is voor het maandelijks budget. We hebben samen een goede tijd doorgebracht en ze zeiden dat ik voor hen ben als hun dochter. Ook hebben ze liefde opgevat voor mijn kleine baby.

Over "De mars voor het leven"

Als ik in één woord moet omschrijven wat de Mars voor het leven was, dan is dat met het woord "verbazingwekkend" !!! De sfeer was hemels, wat ook de essentie en de visie van de stichting "L' Chaim-to-life" is. De mars was een kado vanuit de hemel en het was een groot privilege om dit te mogen doen. De liefde voor Israel was voelbaar aanwezig en ook was er oog voor het mooie wat het 'mens-zijn' tot uitdrukking bracht.

De "Mars voor het leven", is een volgend opwindend punt in het bestaan van Stichting "L'Chaim-to-life" bij al zijn gevarieerde activiteiten. Onze Shoa winnaars, degenen die konden komen om het evenement bij te wonen, waren een belangrijk deel van het evenement. Het voelde als een familiereünie. De studenten van Neve Michael, de Mechinot en de hoge school "Yachad", begeleidden en beschermden de ouderen, en deden dat op een heel natuurlijke manier. Je voelde de kracht en de kwaliteit van deze jongelui, die hun tijd en liefde gaven aan de ouderen die dit land opgebouwd hebben. Het gat tussen de generaties verdween gewoon in het niets.

Het was niet eenvoudig om het zo te organiseren dat alle mensen op de juiste tijd kwamen en op tijd konden starten met een versnapering. Natuurlijk de beste wensen aan Daniël, die degene is die dit uitgedacht en uitgewerkt heeft, zodat het uitgevoerd kon worden. Dit evenement zal altijd in onze gedachten blijven. Na de mars voerden de vrijwilligers stukjes op en zongen en spraken een speech uit. Neta uit Maitzar, zei in haar toespraak prachtige woorden over de essentie om deel te nemen aan dit project en de impact die het heeft gehad op het leven van de deelnemers, in termen van het verkrijgen van de erfenis van deze Shoa winnaars, als een volgende generatie.

Ook Shulamit uit Modiin vertelde dat gedurende de jaren, geen enkele van de acties van andere organisaties waar ze bij betrokken waren, zo effectief en met zuivere bedoelingen waren als die van stichting "L'Chaim-to-life". Shir bracht haar gevoel over als oprichtster van de stichting in Modiin.

Shuky, de chauffeur van de bus.

Tal, vermaakt de overlevenden in de bus met zijn mondharmonica.

De groep uit Modaïn.

Aan het eind van het programma werden alle certificaten van dank uitgereikt aan de deelnemende scholen en instellingen. Met dank voor hun toewijding.

De bijeenkomst werd afgesloten met het nationale volkslied.

Daniel en Rabbi Shachar zingen samen het "Hatikva".

Rivka

02-03-2016 is een datum die ik mijn leven lang niet meer vergeet. Het is de dag van de tweede "Mars voor het leven" in Israël. Ik schrijf deze woorden en voel me opgewonden. Zoals gewoonlijk is het heel gemakkelijk om dit op te schrijven, maar wat ik ook schrijf, woorden kunnen niet uitdrukken wat deze dag voor mij betekent. Afgelopen jaar deed ik als student in Mechina Mayan Baruch mee aan de mars en dit jaar het ik het voorrecht om al aanwezig te zijn tijdens de brunch, die ik voorbereid heb in Modiin, met de Shoa winnaars en studenten van mijn oude school "Yachad" en ik ben er eindeloos blij over. Ik voel me bevoorrecht de stichting te hebben mogen leren kennen. Daniël die dit zo perfect doet met zijn hele hart. Ik ben bevoorrecht dat ik de Shoa winnaars uit Kyriat Shmona, Dafna en Modiin mag kennen. En ik ben bevoorrecht dat ik tien goede studenten heb die me vrijwillig helpen en mijn waardering voor hun werk is groot. Ik ben zo blij voor het ontstaan van deze groep van stichting "L'Chaim-to-life". Veel dank aan alle mensen hier en in het buitenland die dit allemaal mogelijk hebben gemaakt.

Ik hoop dat degenen die deelnemen in dit evenement, deze jongelui, ons land in een betere plaats om te leven zullen kunnen veranderen. Wat over is, is ons allen gezondheid en succes in dit project te wensen en dromen uit te laten komen. Ik hoop dat we elkaar zullen ontmoeten in goede en blije evenementen. Onze fondswervings avond zal deze shabbatsavond zijn en ik hoop dat dit ook een succes wordt.

Shir

Shir spreekt de overlevenden toe.

***

Alle overlevenden uit het noorden: Kyriat Shmona, Rosh Pina en Ginosar hadden een blijde en speciale dag. Ze genoten van de mars in de Baron Rothschild tuinen. Het was fijn om samen te zijn met de studenten van de Mechinot: Mayan Baruch, Kfar Hanasi en Meitzar.
De studenten toonden hun grote genegenheid aan de overlevenden zoals u kunt zien in de foto's.

Alex Talmor

Asaph en Israel

Avraham van kibbutz Ginosar.

Margo tussen de overlevenden.

Mindel samen met zijn vrouw.

De Rabbijn spreekt.

Rachel van Rosh Pina en Aliza op de tweede rij (schuin achter Rachel).

Shaila met Klara.

De mars begint..

Op de banner staat geschreven: "Shma Israel, Adonai Elohenu, Adonai Echat."
"Hoor Israel, de HEER onze G-D is één G-D."

Zingende bezoekers.

Aliza, Zvia, Bella, Ortal en andere overlevenden.

Overlevenden, Rabbi Shachar en onze Nederlandse bezoekster Margo (in het midden).

De zee in zicht...

En de plaats waar je over de zee heen kon kijken.

De Mars voor het Leven

Volgende week, op een goede tijd, zal, met de hulp van Hashem, de tweede "Mars voor het Leven" van stichting "L'Chaim-to-life" weer plaatsvinden. Ik wil u herinneren aan wat deze Mars symboliseert voor ons in vier woorden: De heiligheid van leven! De laatste 11 jaar heeft stichting "L'Chaim-to-life" met Grote Geestdrift, levens geheiligd door de oude en jonge generatie bij elkaar te brengen, met als doel 'om elkaar te ontmoeten'. Dit is een waarachtige boodschap van toegewijde samengebrachte harten, van hart tot hart, als zijnde ons eigen vlees en bloed. Deze verbinding versterkt de geest van alle partners. We geloven dat zo'n project in al zijn puurheid , liefde en de serieuze intenties, maar voornamelijk in z'n consistentie, een grote zegen brengt voor de wereld waarin we leven. De "Mars voor het Leven" is een soort jaarlijkse opsomming, wat alle schoonheid en heiligheid van dit projekt verenigd door tijdens deze mars samen hand in hand te lopen en te zeggen: "Ja! Ja! Ja! Op het leven!!!

We bidden tot de G'd van Israël om het voorrecht van een prachtige dag met mooie bloesems aan de bomen na de gezegende regen in de "Gardens of life" in Ramat Hanadiv! Aan jullie, onze vrienden in de wereld: Veel dank voor jullie geweldige steun door de jaren heen.

Daniel

Shir, Shiraz en Juli bezochten Klara, Mordechai en Anatoly. We hadden een goede tijd samen. Klara had blinches gemaakt, zoals ze vaker doet als we hen bezoeken. We praatten over de Mechina, en over wat de meisjes zouden gaan doen als ze het jaar hierna hun militaire dienstplicht zouden vervullen?

Juli, Klara en Anatoly

Asaf en Rom bezoeken Manashe enFreddy elke week, samen met de pupillen van de school. Manashe is zo blij wanneer hij de kinderen ziet. De vriendschap met deze kinderen is zo'n kostbaar goed.

Rom en Shiraz bezochten Steve. Steve deelde zijn levensverhaal met hen. Steve is geboren in Berlijn in 1939, hij werd met de kindertransporten naar Engeland gestuurd. Zijn ouders zijn naar Aushwitz gestuurd en hier overleden. In 1948, werd hij naar Eretz Jisrael verscheept op een primitief schip. Steve heeft problemen ondervonden om gewend te raken in Israel zonder zijn ouders en andere familieleden. Deze eenzaamheid is zijn hele leven met hem meegegaan. Hij is getrouwd en samen met zijn vrouw kreeg hij drie prachtige kinderen. Steve liet ons zijn fotoboek zien, waarin foto's stonden over de Onafhankelijkheidsdag.

Shir, Juli en Ofer bezochten Rachel. Voor Rachel zijn de bezoeken aan haar heel erg belangrijk. Ze ziet er elke week enorm naar uit. De studenten bereidden een maaltijd voor Rachel en samen hadden ze een hoop plezier.

Ibi had het druk met het maken van schilderijen voor haar kleinkinderen, die ze zal ontmoeten in Tel Aviv deze week. Asaf, Omer en Ohed maakte Ibi gelukkig. Ze spraken over Ibi's huidige leven.

Rosh Pina

Israel had veel plezier met Tom en Ayal. De vriendschap van Yael met Rachel groeit. Rachel was erg gesloten in het begin toen we haar bezochten. Yael heeft er een heleboel energie in moeten steken om dichterbij haar te kunnen komen. En ze heeft succes gehad!

Genosar

Lior: Noam en ikzelf (Lior) gingen naar Batia. We praatten over alles wat zich voorgedaan had in de week ervoor.

Yuval: Gal en ikzelf (Yuval) hebben Avraham geholpen zijn tuin weer netjes te krijgen. We hadden een goede tijd met hem. Ook met hem hebben we gesproken over wat er allemaal gebeurd was in de week daarvoor.

Noam: Ofek en ikzelf (Noam) gingen naar Zachi, we dronken samen wat en praatten over het leven. Het was een goede tijd.

Dana: We hebben pasta gemaakt voor Eli-Ram and Irit. Het smaakte goed en het was leuk.

Atalia: Ruth heeft haar volgende breiles aan ons gegeven. We praatten veel en het was een leuke tijd.

Vandaag (donderdag), ben ik (Zvia) met zes jongens en meisjes van Neve Michael naar Rachmill toegegaan We hebben ze gemaakt tot een deel van zijn eigen familie. Het licht schijnt weer in zijn ogen, dat maakt het alles waard om hem te bezoeken en hem weer gelukkig te zien. Hij was geveld door de griep, maar wilde desondanks toch graag naar buiten gaan en 'wanneer Rachmill je ergens om vraagt, dan doe je dat voor hem . Wie kan Rachmill nu iets weigeren? ' Het schijnt dat de regelmatige grote weersveranderingen de lichamen van van onze ouderen verzwakt. Ze worden ziek en het herstel gaat langzaam. Yeshaia is deze week ook ziek geweest, hij heeft een inhalator gekregen en is nog steeds niet hersteld. Mordichai kan het eindelijk zonder longapparaat redden in zijn normale dagelijkse bezigheden en was erg blij om de groep weer te ontmoeten, zonder in bed te liggen. Yonna liep op haar sandalen en wilde niet mee naar buiten toe. We hebben haar dus ontmoet in de lobby van haar huis. Ze houdt van zingen en van onze wekelijkse bezoeken en is er trots op om ons te mogen ontvangen. Onze bezoeken brengen haar een goede gemoedstoestand, geluk en maken dat er aan twee kanten positieve gevoelens leven.

Onze zegen,
Zvia en de groep

Rachmill met zijn bezoek. Ze houden van Rachmill en hij houdt van hen.

Shir: Na veel technische uitval in het huis van Janet and Jaston (als een gebrek aan electriciteit) en andere problemen, konden ze gedurende de week niet de vrijwilligers ontvangen. Daarom ging ik op de shabbat naar Jaston en Janet toe. Het was een levendig bezoek en gaf ons beiden kracht. Janet vertelde me wat de familie die week overkomen was en we spraken over de kracht van de wil om door te gaan als we in onszelf geloven. Ze vertelden me allebei over hun zoon, over 'hoe hij zijn benen verloor in de eerste Libanese Oorlog en hoe hij zichzelf gerevalideerd heeft, een familie gesticht heeft, is doorgegaan met zijn werk, heeft gestudeerd en uiteindelijk een succesvolle manager van een belangrijk bedrijf geworden is. Het was echt heel opwindend om ze te horen vertellen over hun zoon, met stralende ogen, waar de trots in te lezen was. Ik vertelde hen over de "Mars voor het leven" die in voorbereiding is en over de geplande avond waarin er een fundraisingactie op touw was gezet om geld in te zamelen voor dit evenement. Ze waren erg enthousiast over beide avonden.

Ik heb Janet en Jaston een betere week toegewenst, met een goede gezondheid en goed nieuw en kan niet wachten om ze volgende week weer op te zoeken.

Dit is ons nieuws voor deze week, Shabbat Shalom.

Rivka

Vanuit donkere tunnels zal God's licht schijnen en zal er genezing zijn

De nieuwe taal, die we moeten bestuderen, is niet eenvoudig. Het geen gebruikelijke taal. Een taal, die we heel goed moeten begrijpen - geschreven in het boek der boeken - de Bijbel! Het bevat prachtige schatten en geeft ons de mogelijkheid om door zulke donkere periodes te gaan zoals nu. In het boek Deuteronomium 32: "20 En hij zeide: 'Ik zal Mijn gezicht voor hen verbergen, Ik zal zien wat hun einde zal zijn; want ze zijn een zeer uitgesproken generatie, kinderen in wie geen trouw is." en verder in Deuteronomium 32: "36 God zal Zijn volk oordelen en Zich bekeren voor Zijn knechten; wanneer Hij ziet dat hun kracht weg is en er is niets over, opgesloten of vrij." We studeren uit wat geschreven is dat onze G'd zijn gezicht voor ons verbergt, wat betekent dat het licht van ons weggenomen wordt en dat is een situatie waarin we toe moeten geven dat we verwaarloosd zijn en heel treurig van binnen, en dat zonder dit licht.
Dit gaat verder in Psalm 147: "10 Hij verheugt zich niet in de kracht van het paard; Hij heeft geen plezier in de benen van een man. 11 God heeft plezier in hen die hem vrezen, in hen die wachten op Zijn genade."

En opnieuw begrijpen we dat het missende is binnen het verborgen licht van de Almachtige. We zijn op het einde van de weg, zonder enige hoop, maar met de hoop van Zijn komende openbaring: de koning der koningen. Alle andere manieren zijn, zoals meer dan ooit duidelijk is, geblokkeerd en niet bereikbaar voor ons. We wachten in een woestijn, in een donkere mist in de velden. Maar de "troost" is in die moeiten, want uit zulke benauwde situaties en langdurig geduld richten we ons geloof en vertrouwen - dit zijn de enige gereedschappen om te overleven in deze chaos en vernietiging in deze tijden. Maar wij zijn niet vol rust! De bijbel leert ons dat we veel meer kunnen leren over wie we zijn, de bijzondere schatten, die de Almachtige in ons heeft gelegd. Zoals staat in de psalmen "Uit mijn vlees zal ik mijn G'd zien". Het betekent dat de realiteit ons leert te begrijpen dat Hij zichzelf toont en dat licht vanuit ons binnenste stroomt en dat dit de reden is van een schoonmaak periode van afkicken van de verslavingen. Hier hebben we hulp vanuit de hemel, die ons helpt bestuderen waar we staan met onze verslaving en wat we moeten doen om het nieuwe licht te krijgen en onze verwondde ziel te laten genezen. Uiteindelijk in het kort: niet met pakkende woorden, maar met een echte ervaring van het gevoel van bloed in ons hart in deze tijden. Maar het geheim van aandacht moeten we allemaal bestuderen en leren.

Volgende maand hebben we twee blije gebeurtenissen: “Mars voor het leven” op 2 Maart en de vakantie van Purim,welke we zullen vieren met onze overlevenden:”Mishloach Manot”
Vriendelijke groet, Daniel

Pardes Chana:

We verzamelden ons in Neve Michael. De toegewijde meisjes en jongens, Shiri, R' Shachar en ik, splitsten ons op in 3 groepjes,en begonnen met de bezoekjes: R Shachar ging de Boarons bezoeken, Avraham opzoeken nadat we hem niet hadden gezien vanwege een slechte gezondheid. Zoals je ziet, was hij heel blij om hen te ontmoeten. Zippora ontving hen met een grote glimlach en beloofde ons te komen en mee te gaan met de “Mars voor het leven”. Vanuit daar, verzamelden Shiri en de groep die Rachmill mee uit namen, speelden en oefenden met de gitaar en de klarinet het stuk dat ze zouden gaan spelen in de “Mars voor het leven”. Helaas, onze Rachmill werd opgenomen in het ziekenhuis met een soort beroerte, en zelfs om maar naar buiten te lopen, was moeilijk voor hem, deze keer, en de jongens en de meisjes ondersteunden hem, toen ze hem ophaalden Wij hopen voor hem, dat hij weer beter wordt Yona wilde niet naar buiten, en we moesten haar keuze accepteren Mordechai wordt nog steeds beademd op de ademhalingsmachine, en kon niet naar buiten, zelfs al zou het weer goed zijn. Ik ging met de meiden naar Chaya en Morris, en zelfs hun dochter ging met ons mee, ze werkten heel erg mee, en verheugden zich met ons. Vanuit hier gingen we naar R' Shachar en waren bij het oefenen van de muziek. Toen, gingen we naar Aliza, die goede verse koek voor ons had bereid, en blij was ons te ontvangen. We brachten een grote gulle tas vol met groenten naar elk van onze overlevenden Zvia kon niet met ons mee deze keer, maar in gedachten was ze bij ons,

Rivka

De laatste vrijdag zijn we Gad & Tamar gaan opzoeken We zagen Gad de tafel voor Shabbat voorbereiden. Hij was zo blij dat we twee chalot (broden voor bij de Shabbat) meebrachten, die hij nog miste op de tafel, want hij kon ze niet krijgen. Hij deelde zijn moeilijkheden met ons, over het niet zo makkelijk uit de voeten te kunnen door gebrek aan vervoersmogelijkheden, en wij boden aan, om hen te helpen, wanneer ze dit soort hulp nodig hadden, wanneer ze het ons lieten weten. Zelfs het brengen van medicijnen, en wat ze ook nodig hebben. Hij was blij met dit aanbod en zei dat dat veel zou helpen. We spraken een tijdje, groetten ze Shabbat Shalom, en gingen ons eigen Shabbat voorbereiden.

Nieuws vanuit het Noorden van Katzrin

Mijn bezoek met de studenten van Mechina Kfar Hanasi, was vol vreugde, zoals altijd Shaul ons toonde, (fAyal, Elinor en mij ) plaatjes van zijn creatieve werk 30 jaar geleden. Hij heeft muren vol gehangen met prachtige mozaiekscenes in de stad van Carmiel. Deze mozaiek is daar nog steeds te zien. Shaul was extreem creatief toen hij jong was, en heeft exclusieve methoden ontworpen voor vele gebouwen en vele uitvindingen. Vandaag de dag heeft hij daar geen energie meer voor, maar hij is nog steeds geinteressseerd in welk soort nieuw ontwerp en nieuwe uitvindingen in de wereld.

Etja geniet zoveel van de studenten, Yam en Yael bezochten haar deze keer .

Jafim toonde Tom en Eden een film en praatte over zijn jeugd, zijn moeder en hoeveel hij haar mist Ze is zes jaar geleden overleden op de leeftijd van 91 jar oud. Jafim werd geboren tijdens de Shoa (WW2) en groeide op in Ukraine. Zijn vader stierf aan het front. Hij was enigst kind. Zijn moeder was intellectueel, en vond een manier om haar eigen leven te redden en dat van haar zoon, van de wrede Nazi's . Velen van Jafim's familie hebben het niet overleefd

Ela reist twee keer per week naar Kiryat Shmona voor Fysiotherapie. Haar benen doen haar pijn. Shlomo is depressief en zijn vrouw Lili, worstelt met haar gezondheid. Ze zijn al 61 jaren samen en heel gelukkig met elkaar.

Asaf en Rom bezochten Freddy en Manashe. Asaph: “Het was vol betekenis. We praatten met Freddy over politiek, de oorlogen waarin hij heeft gediend in het leger en andere onderwerpen. Manashe keek vandaag vrolijk. Hij is blij om de kinderen te zien die we meenemen op onze bezoeken.

Dafna
Shir, Shiraz en Juli hebben altijd veel plezier met Sophia, Chaineke en Lea, in Beit Ela, het verpleegtehuis. Asaf en Ofer bezochten Israel en zijn vrouw. Ze voelen zich stukken beter. Rom en Omer, hebben Simcha bezocht, een vrolijke vrouw, met een warm hart.

Genosar
Ran, Hila en Dani gingen naar Moshe en praatten over de afgelopen week, het was een heerlijke middag.
Ofek: Bij Zachi praatten we over haar familie, het was heerlijk bij haar.
Lior en Noam gingen naar Batia . “We hebben gepraat over de afgelopen week, het was heel plezierig, we hebben ook gewandeld met haar in de kibbutz.
Yuval: Vandaag heb ik Avraham in de tuin geholpen en daarna met de computer.
Ataliya: Wij waren bij Ruth. We praatten en Ruth leerde mij en Karin hoe je moest breien.
Dana: We hebben pizza gegeten bij Eli-Ram's huis en hebben Taki gespeeld met Irit.

Ataliya: We zijn bij Ruth geweest. We hebben gepraat en Ruth heeft ons leren breien.

Weer een vruchtbare week voorbij met veel tevredenheid.

Vriendelijke groet,
Timek

Shabbat Shalom

Geloof, de enige oplossing in deze dagen

Zoals ik al zei in mijn recente berichten, is de periode waarin wij leven een tijd waarin de oude bekende wereld langzaam aan het zinken is, om plaats te maken voor de nieuwe wereld. Een dergelijke situatie wordt "tussen de tijd" genoemd , als het oude niet meer relevant is en zijn smaak verliest, en toch is het nieuwe nog niet bekend of in ons gevonden. Deze situatie moet begrepen en aanvaard worden. We moeten de oude ideeën loslaten, omdat die niet meer ten dienste staan van onze groei en de nieuwe wind, die onze geest vult, blokkeren. Het is een worsteling die zichzelf kenmerkt met veel conflicten. We moeten moedig zijn om de nieuwe taal te leren. Interessant!

Een van de meest efficiënte manieren, die de Almachtige gebruikt in ons voordeel, is door ons bewustzijn te verduisteren zodat we zonder richtingsgevoel onze (levens)weg lopen . Het voelt alsof Hashem ons heeft vergeten of ons heeft verlaten, heeft zoals geschreven staat in Jesaja 49: 14 "Maar Sion zegt: God heeft mij verlaten, en de God heeft mij vergeten. Kan ooit een moeder haar zuigeling vergeten, dat zij zich niet zpu ontfermen over de zoon van haar schoot? Ja, dezen kunnen vergeten, maar toch zal ik u niet vergeten. " Het betekent dat Hashem ons verlaat nooit ook maar een ogenblik. Het is waar dat hij zijn gezicht verbergt waardoor we ons soms verwaarloosd voelen, met rust gelaten en toch worden we geen ogenblik aan ons lot overgelaten, ook al lijkt het zo. Hier is een ander vers dat hoop en kracht geeft. Jesaja 50: 10 "Wie van u vreest de Heer, luistert naar de stem van Zijn Dienstknecht? Laat degene die rondwaart in de duisternis, zonder een straal van licht, vertrouwen op de Naam van de Heer en steunen op zijn God. "

Het betekent dat er een belofte is. Zelfs als het donker om ons heen is, en als er geen duidelijke oplossing gezien wordt, heeft Hashem ons niet vergeten. Inderdaad, zoals reeds gezegd, is een dergelijke situatie nodig voor onze ontwikkeling van het creëren van een nieuwe hemel, door het begrijpen van de menselijke oplossingen en menselijke wijsheid. De cultuur van idolen verdwijnt en zal niet meer relevant zijn. Het lijkt erop dat er geen oplossing is. Dergelijke situaties kunnen , als deze te lang duren, angst creëren voor degenen die geen geloof hebben. Dit is de reden dat het geloof [ ed. : levend in de praktijk van alle dag] het allerbelangrijkste is wat we deze dagen nodig hebben. De wetenschap dat er niemand anders is naast Hem! Wetende van onze innerlijke ziel, en dit is de sleutel, om Hashem te ontdekken vanaf dit moment tot in de eeuwigheid.

Zvia en studenten uit Neve Micheal, gingen naar Rachmill, Yona, Mordechai en Isyahu toe om ze te bezoeken. Zoals gewoonlijk was Rachmill erg opgewonden en wachtte hen op, om buiten te zijn in de tuinen en de frisse lucht. Onlangs had hij last van een hoge bloeddruk en dit moet weer gaan zakken. Ze gingen samen de tuin in om deze te gaan bekijken en plezier te hebben. Ook Yona deed met ze mee, ze houdt er van als ze allemaal zingen en haar wat geluk brengen. Yehoshaya moesten ze opzoeken in het ouderenhuis, in zijn bed. Ook Mordechai lag op bed en aan de beademingsmachine om hem te helpen om correct adem te halen. Deze vier mensen zijn eenzaam. Als we hen opzoeken, brengen we ze wat licht in hun bestaan.

Rachmill

Ishaiahu

Het 'vieren' van vreugde in het zorgcentrum waar Rachmill en Yona wonen.

Arbel en Shir: Tijdens ons bezoek aan Svetlana & Dimitri hielpen we haar om te kijken naar een goede computer, omdat de hare niet meer goed werkte. Svetlana vertelde ons dat de vele veranderingen in het weer niet goed waren voor haar gezondheid. We hebben er van genoten om hen weer te ontmoeten.
Adi en Alon: Vandaag hadden we ons bezoek aan Shulamit en Chanan. Chanan, zag er veel beter dan voorheen, en sprak over zijn talent van het nemen van foto's, en ook over de antisemitisme toen hij nog in Oostenrijk woonde, als jonge man. Het was erg interessant en nieuw voor ons. Shulamit, gaf ons een lekkere soep en cake, en vertelde ons over haar jeugd. Alon maakte een video van Shulamit waarin ze spraken over het belang van de stichting L'Chaim en de bezoeken en de vreugde die het hen brengt.

Nieuws uit het Noorden

Ik wil nogmaals benadrukken dat ik een fantastische tijd heb doorgebracht met de studenten aan de overlevenden deze week in Kyriat Shmona. We brachten de tijd met Lisa. Ze had zelf gebakken appeltaart voor ons op tafel staan, het was heerlijk. We spraken over haar jeugd. Ze is geboren in Oekraïne i n de regio genaamd Vinicka Oblast, waar Hitler zijn residentie had. Het was erg moeilijk voor alle Joden om te overleven tijdens de oorlog. Lisa, was het enige kind. Haar ouders hebben 10 jaar moeten wachten op een baby, en toen Lisa werd geboren, stierf haar moeder drie dagen later. Haar vader hertrouwde, en al snel begon de oorlog. Lisa leefde 4 jaar in het getto. Er was geen eten en 's nachts, brachten goede mensen wat te eten. Lisa zag de Nazi's, het doden van mede-Joden. Op de dag dat de oorlog bijna eindigde, verzamelden de nazi's alle Joden die in geslaagd om in leven te blijven, in de getto's, dat wil zeggen om ze te doden. Lisa stond met al die mensen klaar om te worden gedood toen opeens een generaal te paard het ghetto inreed en de Nazi's sommeerde om hun wapens in te leveren. Lisa overleefde op wonderbaarlijke wijze de oorlog. Haar vader is overleden als een soldaat in het Russische leger. Lisa werd alleen en getraumatiseerd achtergelaten, zonder ouders. Het was erg moeilijk om een dergelijke afschuwelijke verhaal te horen vertellen...

Lisa

Klara zal binnenkort weer worden geopereerd aan haar ogen (katharax). We bidden voor haar voor een volledig herstel. Eliahu was erg ziek. Gelukkig is hij nu weer een stuk opgeknapt en weer thuis uit het ziekenhuis. De Alzheimer van Nicolay is erger geworden, maar zijn lichaam is nog steeds sterk. Zina reist dagelijks, om bij hem te kunnen zijn in het verzorgingshuis. Ida's vertragingen krijgt erger. Ze heeft Antibiotica nodig en de artsen kunnen niet veel doen om te helpen bij dit probleem. Haar dochter uit Haifa, is nog steeds bij haar om haar te helpen.

Steve was blij om ons te zien. Vanwege zijn gehoor hadden we moeite om contact met hem te krijgen, maar dat probleem is nu opgelost. Hij wachtte ons bij het busstation op, in de koele lucht. Hij is enthousiast over het idee om mee met de "Mars voor het leven" in Zichron Yakcob. Rachel is zo blij met de bezoeken van de studenten. Ze is meer en meer opgewonden. Shir en Juli bezoek haar nu een aantal keer en bouwde al een goede relatie met haar. Ibi zal 91 volgende maand. Haar blik is zo jong en ze is ook jong in haar geest en lichaam. Ze hebben dagprogramma en reist naar de universiteit van Tel Chai in het programma studies voor ouderen. Ze is begonnen om Engels te leren. Ze rijdt op haar fiets in de kibboets. Het is zo geweldig. Ze houdt van de studenten en kan niet wachten tot het volgende bezoek.

Yael bezocht Rachel. Vorige maand, zat Rachel niet goed in haar vel en was ze een beetje depressief. Maar nu is ze blij met de studenten. Ze wil naar de "Mars voor het leven". Dit is een goed teken. Tom bezocht Israël. Hij had een fantastisch gesprek met hem Tom: ".... Het was een uitstekend gesprek, tijdens het drinken van een kop koffie hadden we een uur lang een goed gesprek. Het was erg leuk." Yam bezocht Blanka Yam: "Blanka is een zeer intellectuele vrouw, 90+ jaar oud . Ze houdt om te praten over het zionisme en de Tenach. Ik houd zoveel van haar. "

Ofek: "Ik bezoek Zachi elke week als ik kan. Ze liet me een aantal oude foto's zien en het was erg leuk."

Ataliya: "Daniel, Jonathan, Karin en ondergetekende bezoeken we Ruth elke week. Zoals altijd, gaf ze ons cake en koekjes We praatten over het leven en we hadden een zeer goede tijd met haar..."

Ran: "Andere studenten hadden fantastische tijd met de overlevenden. EliRam, Zalma, Moshe and Batiya. Avraham was niet thuis en sommige studenten waren ziek We spraken over de " Mars voor het leven "en maakte plannen voor deze dag."

Ik heb Suzan opgezocht. Ze was ziek zoals altijd in de winter, en zeer teleurgesteld van de overheid die haar niet laat genieten van het leven zoals ze zou willen. Mijn bezoek gaf haar veel vreugde. Omdat de leerlingen examens hadden, miste ze de bezoekjes. Ze vroeg me om mijn baby mee te brengen de volgende keer, omdat ze van kinderen houdt en zelf geadopteerd was als kind. Ze dankte de stichting L'Chaim voor de hulp voor het verkrijgen van een Air-Condition.

Vorige week heb ik een bezoek gebracht aan Olga. Ze lijkt zwakker, maar is nog steeds in een goed humeur. Vooral wanneer ik kom om haar te bezoeken. Financiëel overleeft ze maar nauwelijks. Zij wacht tot de winter beëindigt zal zijn en het voor haar gemakkelijker zal zijn om het huis uit te komen. Ze probeert de kachel vanwege haar lage inkomen niet te gebruiken. Ze houden van kinderen en baby's en het was charmant met haar te spreken hierover.

Olga

Efrat

Dit was ons nieuws voor deze week. Shabbat Shalom!

"Hart tot hart" als een Weg om het koninkrijk van Shadai te repareren

Op de juiste tijd, en met de hulp van HaShem, zullen we de tweede "Mars voor het leven" gaan organiseren.
Dit soort evenement valt onder de categorie visie van 'hart tot hart', zoals Maleachi 4: 6 zegt: "En hij zal het hart van de vaderen tot de kinderen keren, en het hart van de kinderen tot hun vaderen ; " Dergelijke werk is om harten dichter bij elkaar te brengen, en toe te zien op een project vol glorie - zoals Hashem dat ingesteld heeft. Sociaal leven is gebaseerd op recht en heiliging van het leven. Een hand reiken aan een mens in een crisis. Niet als een éénmalige suggestie, maar vanuit het diepe innerlijke gevoel vanuit ons menselijke hart; mijn eigen vlees. Er staat geschreven: ""En gij zult niet op het bloed van uw naaste staan" ... en nog veel meer: "... Heb je naaste lief als uzelf". Deze heilige superieure opdrachten kunnen volbracht worden en we kunnen een heilig en verlicht sociaal leven leiden, rechtvaardigend dat we de kroon van de schepping zijn. In Jesaja 11:5 staat dat in onze dagen een tak van Isaï zal ontspruiten: "Gerechtigheid draagt hij als een gordel om zijn lendenen, en trouw als een gordel om zijn heupen." Het betekend dat wanneer de Boodschapper zal komen (aan het eind van de dagen) om redding te brengen, het Zijn werk zal zijn om uit te checken waar we staan als een sociale groep of als individuele persoon in ons lichaam en in onze harten - Gerechtigheid ! Wanneer deze begrippen een onderdeel zijn van onze levens en onze harten.

Ik zou graag wat dieper ingaan op de betekenis hiervan: Deze dagen zijn beschreven in Amos; we zullen leegheid, honger en dorst ervaren. Alles wat [we ervaren] staat als een muur in tussen onze wil en onze droom. Alsof er iemand is die wil voorkomen dat we onze verlangens, hier en nu, zoals ook voorgaande generaties voor ons ervaren hebben. Waarom is dat? Hier treedt het principe 'geloof' in werking. Onze G-D probeert ons een nieuwe taal te leren, waarin we onze eigen wil (met als centrum ons ego) moeten reduceren en een wachttijd vraagt, in welke, zeer waarschijnlijk weinig tot geen indrukwekkende dingen gebeuren. In de mist van deze wachttijd, zijn er mogelijkheden waarin vele acties ondernomen kunnen worden: allereerst kunnen we ons hart scherpen door de simpele en dagelijkse dingen te doen, door ons hier meer op te focussen. Om aandacht en vreugde te brengen op dit moment; wat een leven in het hier en het nu mogelijk maakt. Het is moeilijk zo gefocust te zijn wanneer we voortdurend productief zijn en steeds meer willen en meer, als voortdurend blijven springen van de ene plaats naar de andere. De Almachtige met Zijn goedheid en genade, laat ons niet weglopen en plotseling en ineens staat daar ineens het Bijbelse concept: "omdat het zo dicht bij je, en het is in je mond en je hart te doen", wat meer en meer aan relevantie wint. Vanaf die plaats kunnen we gemakkelijk zien (door het liefhebben van de medemens en het voelen van de belangrijkste dingen in het leven) dat "... je je naaste liefgehad hebt als jezelf en met heel je hart: 'En je hield van je God met heel je hart en met heel je ziel en al je kracht ".

Conclusie: Wij, binnen de stichting L'Chaim", focussen ons er op om harten dichter bij elkaar te brengen, de enige manieer om te werken met de verschillende tinten en opinies van alle betrokkenen bij dit project. De connectie is voor de mens, zoals hij is, met de geur van de hemel en een enorme zegen die hierin verborgen ligt. We zullen de herinnering terugbrengen naar ons hart dat de oude wereld, waarvan het materiaal instort als de toren van Babel (aan de voorkant van je ogen) en het nieuwe gebouw gebaseerd op geloof en veiligheid (met rechtvaardigheid en barmhartigheid ). Dit is de basis voor de opstanding van verlossing en het samenbrengen van de harten.

My zegen,
Daniel

Katzrin
De helft van al mijn studenten was ziek deze week, geveld door griep, maar desondanks hebben we met degenen die nog wel gezond waren een goede tijd gehad met de overlevenden. Ayal en Elior bezochten Shaul. Hij vertelde over zijn kindertijd en liet ze een Japans programma zien. Etja is erg lief en geniet erg van de bezoeken van de studenten elke keer. Tom and Yael brachten tijd met haar door en gingen daarna door naar Jafim. Tom houdt erg van de gesprekken met Jafim. Jafim liet de jongens een You-Tubefilm zien, die ze erg goed vonden. De film ging over Stalin, de voormalige dictator van de Sovjet Union na de tweede wereldoorlog.

Vervolgens hebben we Shlomo opgezocht, die ons zijn verhalen vertelde over de Israelische oorlogen. De ergste oorlog vond hij Yom HaKippur. Hij was als parachutist naar het Suez Channel gestuurd om te vechten tegen Egypte. Arik Sharon was zijn commandant.

Genosar
Een beroemde dame in Ginosar is overleden. Ruth Alon, de vrouw van de voormalige minister van van onze regering Igal Alon. Ze kwam naar Israel in 1937, voor de shoa. Na de shoa, adopteerde ze veel weeskinderen, die overleeft hadden zonder hun ouders. De begrafenis was op het moment dat de studenten bij ons waren. Alle inwoners van de kibbutz en de overlevenvden hebben de begrafenis bijgewoond om Ruth (gezegend zij haar herinnering) te eren. Na de begrafnis zochten de studenten 'hun overlevenden' op en brachten ze tijd met hen door.
Aharoni: "Avraham en ik hebben samen een boom omgehakt in zijn tuin en samen hebben we genoten van wat vruchten van de boom.
Guy: "Yuval, Shira Eliya ik, hadden een goed gesrpek met Zivanit (Zelma). We hebben haar geholpen haar afwas te doen en haar huisje een beetje op orde te krijgen."
Dana: "Ik heb Eliram bezocht. We hebben samen veel plezier gehad. Samen met Irit, hebben we Remi gespeeld."
Karin: "Karin, Daniel Yehonathan ik hebben samen met Ruth een spel gespeeld. Dat doen we al drie weken en Ruth wint het altijd van ons!"

Ruth en Irit

Kfar Blum en Dafna
De studenten from Mayan Baruch, hebben Fardi in Dafna bezocht, Fardi is een nieuwe Shoa-winnaar die de studenten hebben gevonden in kibbutz Kfar Blum. Fardi was sportleraar op een school en iedereen kende hem. Fardi komt uit Oostenrijk. Zoals u ziet brengen de studenten om hem heen, hem een beetje terug in de geschiedenis. Terug op de school waar hij werkte.

Fardi

Israel's vrouw heeft haar schouder gebroken en heeft hier erg veel pijn aan. Israel helpt haar zoveel hij kan . Ze konden helaas nu de studenten niet ontvangen. Dat is een beetje jamme,r maar uiteindelijk hebben ze elkaar in ieder geval nog even over de telefoon gesproken.
Shir en Ohad hebben Sophia bezocht: "Het was leuk. We brachten koekjes en bloemen voor haar mee. Ze was gelukkig." Bekijkt u zeker ook de foto van Sophia met haar scooter, waarmee ze op de kibbutz zichzelf kan verplaatsen.

Shalom,
Timek

We hebben onze studenten in twee groepen opgesplitst: Rabbi Shachar met zijn gitaar, en de meisjes die Chaya bezocht hebben, die nogal klaagde over haar gezondheid en ook al lijkt het dat de situatie gewoon waar is, toch wordt ze zwakker. Ze vecht niet terug. Toch, om de lach te zien die er op haar gezicht komt als we komen, betekend toch dat stukje licht wat we mogen brengen en dat is veel voor haar. Van Chaya gingen we naar Aliza, die een nacht in het ziekenhuis had doorgebracht vanwege een erg hoge bloeddruk, maar desondanks toch het bezoek van de studenten niet wilde missen. Haar kleindochter, speelde samen met Rabbi Shachar op haar gitaar en samen met de meisjes hebben ze gezongen. Aliza was gelukkig. Vandaar gingen we naar Rachel Boaron, die hen al opwachtte. Zvia ging met de andere helft van de groep naar Rachmill en nam hem mee naar buiten, de tuin in.Yona ging met hen mee, 'vliegende en lachende', ze voelde zich zo goed. Mordechai voelde zich niet lekker, maar hield toch zijn bezoek een poosje gezelschap. Steeds opnieuw zien we weer dat deze korte (wekelijkse bezoekjes) heel veel betekenen voor onze overlevenden. We brengen ze met vreugde een klein beetje van de vreugde die we zelf ook ervaren.

Rachmill en de meisjes, buiten het gebouw, in de tuin.

Rabbi Schachar, één van de studenten en Rachel Baron

MODIIN

Alon, Mai en Ofri : Afgelopen week bezochten we Janet & Jaston. Janet bereidde voor ons een 'homemade Pizza' die heel erg lekker smaakte.In het huis van Janet en Jaston lijkt er altijd wel iets van een lekkere maaltijd (of in ieder geval iets voedzaams wat lekker smaakt) aanwezig te zijn. We hebben een video gekeken met Jaston, als voorbereiding op een fondraisingavond hier in Modaiin, waarin ons projfect genoemd wordt. We houden er van om dit echtpaar te bezoeken.

SHABBAT SHALOM!

Onze activiteiten om het leven te heiligen

De internationale Shoa Dag is net als T"u Bishavat een dag met visie; middels onze activiteiten heiligen we het leven. T"u Bishavat is de hoogtijdag van de bomen en haar connectie met geloof en veiligheid.

21 januari 2016, 21 Shevat, 5776

Het weer is koud in deze tijd, waarin we de hoogtijdagen vieren van het feest van de bomen: T"u Bishvat. Ik wil u graag iets meer vertellen over deze belangrijke vakantiedag in Israel, het speciale karakter en de schoonheid die het bezit en de connectie naar de menselijke ziel. De Bijbel spreekt al over de "De bomen van het veld". De importantie van deze dag is de wederopstanding en de vernieuwing van de essentie van het leven. We planten bomen, vernieuwen tuinen, we creëren nieuw leven, als een onderdeel van het werk waartoe we geroepen zijn op deze aarde als een onderdeel van ons leven. Het heeft zo z'n charmes - de manier waarop deze jaarlijkse wedergeboorte van de bomen begint met een kleine zaailing, dat zo langzaam uitgroeit tot een boom. Wij mensen kunnen een hoop leren van de bomen. Natuurlijk is het eenvoudiger om een feest als Tu Bishvat te vieren, met behulp van een kunstmatig planter welke geen goede herinnering achterlaat aan het "echte van dit leven".Het moet een diepte hebben in ons leven, wat een handtekening daarvan achterlaat op onze ziel. Ze zijn geen vervanging voor het echte werk; het nemen van de moeite om gaten te graven in alle weersomstandigheden, het planten van bomen, het regelmatig water brengen en de zorg voor de jonge boom, met een langdurige en nauwe verbinding met de boom, omdat "de mens is als een boom " [Psalm 1]. De boom, de schoonheid er van in de natuur en de vruchten zijn geweldig. Ze hebben een prachtige uitstraling en zijn gezond. Het is belangrijk om de educatieve waarde van deze vakantie; de duurzame visie en beoefende manier van het planten en het geven van een constante stroom water en bemesting terug te geven [aan de jongere generatie].

27 Januari j.l. was het de internationale Shoah-dag en zoals gewoonlijk zal deze dag ceremoniëel herdacht worden, met herinneringen, zonder daadwerkelijke betekenisvolle woorden en en slagkracht [ten aanzien van de Shoa- winnaars]. Er zijn veel Shoah- winnaars die (nog steeds) onder ons wonen, en velen van hen lijden onder de vernedering van het gebrek aan aandacht voor hun basisbehoeften. Als er geen plaats is voor de omstandigheden van de Shoa-overlevenden van nu in deze viering, dan is dit een plek om luid te huilen omwille van het leven en een reden om onze ogen, onze acties en ons wezen op te heffen naar de boom van het leven!

Wij, in Amutat "L'Chaim" hebben reeds elf jaar de verantwoordelijkheid voor hen op ons genomen , om samen met ze op trekken in een relatie die van hart tot hart is. Als vaders naar hun zonen, en zonen die liefde opvatten voor hun vaders. Vooral nu, tijdens T"u Bishvat, wanneer onze charmante studenten (in het gezelschap van de Shoah winnaars), samen "het lied van het leven planten", dat vol is van "je vriend lief te hebben als jezelf." Deze gezegende verbinding is een tuin van liederen met de geur van het leven; vol visie voor een betere wereld, waarin alles, wat gedaan wordt met veel liefde en eindeloos werk, tot stand gebracht wordt....

Aan u, onze lieve donateurs en lieve vrienden, alstublieft, alstublieft, alstublieft, helpt u ons om de laatste overlevenden van de Shoa terzijde te staan in de ceremony van het leven, om het leven te proclameren. Helpt u ons om meer Shoa-winnaars te adopteren, in plaats van alleen maar naar de eentonige ceremonies (met haar geur van de dood) te gaan en toe te zien hoe een hele generatie winnaars langzaam aan het weg vallen is [ed. : met alle lessen die we van hen kunnen leren]. Het is een geweldig voorrecht voor ons allemaal om voor hen te mogen zorgen!

Tu Bishvat en we hebben een nieuwe "tuin van leven" gestart in Neve Michael met Aliza, die de studenten een echte les gaf hoe een plant te planten. Ook een andere overlevende genaamd Bella, toonde de meisjes hoe de bloemen juist te zetten en te planten. Een andere belangrijke gast kwam erbij: Sima, de weduwe van Yitchak, die we willen blijven gedenken en herinneren, de artiest en grote leraar, die vele kunstwerken heeft nagelaten, waarvan er één de synagoge van Neve Michael verfraaid. De regen stopte met gutsen en we hadden alleen koel weer wat onze plannen niet stopte. U kunt op de foto's het bord zien met "Tuin van leven", gemaakt door de overlevenden en de studenten van het "L'Chaim-to-life" project.

Het was een prachtig gebeuren (zie foto's).

Vandaar gingen we met fruit en planten verder vieren met degenen die niet bij het planten zelf konden zijn. We kwamen bij Chaya met Ortal, haar geliefde student, met de bloemen en gedroogd fruit, zoals het behoort bij Tu Bishvat. Dit keer waren haar dochter Zvia en Ora, onze vrijwilligster, die haar iedere week bezoekt, ook bij ons en Chaya was blijer dan ooit. We gingen naar Rachmill, die wachtte op ons. Gisteren was hij gevallen en ons was verteld dat hij mogelijk in bed zou liggen.... maar Nee! Hij wachtte op ons vlakbij de deur en ging met ons mee, al zijn pijn vergetend, en vertelde dat hij het nauwelijks kon geloven dat we met dit weer kwamen. De jongens en meisjes zongen feestliederen en alle mensen inclusief Yona, luisterden aandachtig en waren blij met ons. Vandaar gingen we met Rachmill met het hele gezelschap naar Mordechai die een beademingstoestel nodig heeft om stabiel adem te kunnen halen. Yehoshaya lag in bed en het bezoek liet hem opstaan. Het was een echt opwekkend bezoek waarbij we de vreugde en het geluid van het feest brachten.

Samen zingen met Rachmill

Rivka

Op Tu Bishvat plantten de Shoa overlevenden van Kirjath Shmona met de studenten van Mayan Baruch een boom, het symbool van leven en vruchtbaarheid. Als een boomzaad hebben deze mensen, met vele anderen, de verschrikkingen van de Shoa op wonderlijke wijze overleeft. De meesten van hen hebben iemand verloren, hun hele familie: vaders, moeders, zussen, broers, ooms, tantes en meer. Zelfs hoewel ze verder leefden als wezen, eenzaam, zijn ze toch een nieuw leven begonnen en zijn daarin geslaagd! Het planten van een boom is voor deze helden van de Shoa heel belangrijk en onvergetelijk om te doen. Het geeft hen een krachtige aansporing om te leven en te overleven en om de moeilijkheden van vandaag aan te kunnen.

Ook voor de jonge studenten is dit onvergetelijk. Ze hebben een boom geplant met degenen die na 70 jaar nog steeds de Shoa hebben overleefd! Er is geen andere of betere uitdrukking voor de overlevende dan een nieuwe boom te planten.
Na het planten van de boom vierden we blij het feest met de vruchten van het land, het zingen van liederen, dansen en samen plezier maken, zoals u op de foto's kunt zien.

De studenten maakten een bord met alle namen van de overlevenden aan de ene kant en aan de andere kan de namen van alle studenten.. De boom is geplant in kibboets Mayan Baruch op het Mechina-terrein.

De studenten van Kfar Hanasi hebben Israel en Blanka uit Rosh Pina bezocht en hadden een heerlijke tijd samen met hen.

Noa en Adi : Vandaag bezochten we Shulamit en Chanan. Dit keer leek Chanan veel beter te zijn dan hiervoor. Beiden vertelden ze over de onafhankelijkheids oorlog (we waren hier op school juist over aan het leren). We warmden op met hete thee en heerlijke cake en luisterden naar wat er nieuw was in hun leven. We waren blij te horen dat Chanan een boek gaat schrijven met een verzameling van zijn artikelen van toen hij jong was.

Moria en Tair: Deze week ontmoetten we Svetlana en Dimitri, die weer bij ons kwamen nadat we ze een poosje niet konden ontmoeten. Svetlana was klaar om naar de bijeenkomst van de opening van het Chabad Huis in Modiin te gaan. Ze vertelde onst over Chabad in het algemeen en hoeveel ze van Israël houdt. Het was interessant en we genoten opnieuw heel erg van dit bezoek.

Dit zijn de prachtige gebeurtenissen die oud en jong in het land verbinden, ons land, waar we thuishoren en de enige plaats voor ons als Israelis en Joden gelijk.

Onze dank voor de waardering die we ondervinden voor ons werk

Volgende week gaan we Too Bishvat vieren, de viering van de bomen, het moment waarop de bomen in de natuur ontwaken, de vakantie om het leven te vieren! En hier wil ik graag een paar woorden van dank uiten aan onze actieve partners in ons project,
welke leven plant en reeds 11 jaar leven geplant heeft, in vele harten.

Allereerst en bovenal wil ik de Almachtige danken, Die ons uitgekozen heeft om Zijn boodschappers te zijn om vele zielen op te wekken, ze op te vrolijken en te versterken, het beeld van G-D opwekkende in hun ziel, de glorie van hun menselijkheid vierende, welke in ons allemaal is. Ik ben de Almachtige heel erg dankbaar voor elke dag dat Zijn goedheid [naar ons toe]stroomt, al zaaiende om het het beste in ons te laten ontwaken, om de realiteit te vervolmaken, waarin we leven in deze dagen.

Dit is ook de plaats om mijn dank uit te spreken aan verschillende mensen die onze levensmissie ondersteunen.

Allereerst: Lammie Lassche, de hoofdverantwoordelijke van "L'chaim" in Holland. Deze speciale vrouw, zonder enige ervaring (voor ze begon met het ondersteunen van L'Chaim) , 70 jaar oud, heeft een 'verbazingwekkende kracht', haar gegeven door de Almachtige. Ze heeft een prachtige organisatie opgebouwd in Nederland waarin ze heeft laten zien een volledige partner te zijn van "L'Chaim" voor vele jaren, loyaal aan onze visie, zonder enige vergelijk, op dagelijkse basis. Het is een enorme zegen waar we van mogen genieten. Dank je wel Lammie!

Heel veel dank ook voor de fijne medewerkers die naast jou staan : Marian & Arie, Jun & Henny, Maria, Jenny en mijn goede vriendin Margo uit het zuiden des lands, en veel meer mensen die helpen in de winkel en meer mensen die hun licht laten schijnen in dit verlichte project.

Veel dank ook aan Kees, van "Shoresh" uit Holland, voor de lange periode waarin je naast de stichting "L'chaim" gestaan hebt.

Veel dank ook aan Peter en zijn vrienden van "Bait Emuna", voor hun fantastische bijdragen aan het zuiden.

Heel veel dank ook aan iedereen die regelmatig bijdraagt om het werk van L'Chaim mogelijk te maken:

Onze vrienden in Norwegen: Solvay, Hans, Anna, Jorild, en natuurlijk Signe & Hod, voor hun speciale liefde voor Israel en voor "L'chaim". Veel dank ook aan onze Noorse donoren, die al vele jaren bijdragen, zodat we met ons licht de harten van mensen kunnen bereiken.

Onze speciale dank aan : Merry Ong, from Singapore, met een vriendelijk hart, vol van liefde voor Israel.

Maxin & Bill, uit Australia, die ons helpen met taalgevoelige zaken en die zo'n liefde hebben voor Israel. Jozef uit Sweden, en zovele goede vrienden uit Amerika. Ook wil ik graag alle donoren bedanken wereldwijd ( ! ) die het werk van L'Chaim mogelijk maken.

Vervolgens wil ik graag al onze Israelische medewerkers bedanken.

En dan wil ik beginnen bij mijn belangrijke partner in het werk van "L'Chaim" , Shuki, die zijn werk doet in met grote liefde [voor de doelgroep] en met bescheidenheid en op vriendelijk beheerste manier het geld van onze stichting beheert, die zo veel mensen en Shoa winnaars geholpen hebben, door de jaren heen. Veel dank Shuki!

Mijn dank ook aan Rabbi Shachar, zijn naam is zoals hijzelf is: 'het licht van de morgenstond'! Al zoveel jaar brengt hij zijn licht en zijn muziek, direct bij het hart van de mensen. Hij geeft ze vitaliteit en kracht, week na week. Dank je wel 'Shachar van het licht'!

Veel dank ook aan Timek, een rustige man, die het licht van zijn ogen en zijn hart overdraagt op de studenten en de overlevenden van het Noorden, doende zijn werk met toewijding, week na week.

Veel dank ook aan de studenten die met hun mentale kracht en met toewijding liefde, loyaliteit werven, wanneer ze bij de overlevenden komen, met een gevend [innerlijk] licht en veel erbarmen. Dank jullie wel voor jullie toewijding aan ons project studenten!

Veel dank ook aan Shir, een jonge vrouw in het project. Dit project heeft haar hart geraakt en ondanks haar zware tijdschema en haar diensttijd in het leger, bouwt ze een tak op van L'Chaim in Modiin.

Mijn dank ook aan Efrat, in Beer Sheva (in het Zuiden) die met een tedere houding zo delicaat werk doet daar.

Ook mijn dank aan Rivka, die al mijn reacties van willekeur goed aankan en haar mannetje staat in alles wat we zoal meemaken [met de overlevenden] als ook, het coördineren van onze vestiging in Pardesh Chana.

Mijn hele speciale dank aan de studenten van Neve Michael, Zvia en Shiri, die het licht brengen naar de overlevenden. De laatste peroon en tevens een hele belangrijke persoon voor L'Chaim to Life: Bruno en Gro Weneski. Dank jullie wel voor jullie aandeel.

Ik herhaal, dit is de plaats om de Eeuwige de dank aan Degene Die een nieuw lied in onze mond legt. Het concept van de zorg aan de hulpbehoevende hebbende verplaatst, komt in plaats daarvan, de harts verbinding, het stimuleren en versterken van empowerment en waarden. Dit is de essentie van ons project. Het is de kans om enkele logica om deze materialistische wereld te brengen en het belangrijkste van dit werk is onze consistentie en de duur van het project.

Laten we hopen dat Hashem ons zal zegenen om nog vele jaren het licht aan Israël en de hele wereld te kunnen brengen!
Van mij, Daniel, die oprecht houdt van het volk van Israël, het land van Israël, de God van Israël en de Thora van Israël, almede ook de hele wereld.

Halleluja, halleluja, halleluja! |
Daniel

P.S. U kunt hier twee verhalen van onze vrienden in het zuiden van Nederland lezen, die laten zien, hoe het mogelijk is om met wat creativiteit, goede bedoelingen, en bovenal, met geloof, liefdevolle mensen en Israël donaties binnen te halen [voor onze overlevenden]. Goed gedaan, lieve vrienden!

Recent was er een oudere dame, die leeft in een ouderenhuis in het Noorden van Nederland. Ze dacht: "Wat kan ik doen om L'Chaim to Life" te helpen?" Ze houdt van het bakken van koekjes en cakes, dus bakte ze er een heleboel van in haar kleine keukentje. Iedereen die de heerlijk geur rook en zocht haar op. Ze verkocht de koekjes en de cakes en omdat ze goed is in het smakelijk bereiden van heerlijke koekjes en cakes, haalde ze het mooie bedrag van 240,00 euro op voor "L'Chaim". ,

Misschien is het een idee (als u niets hebt om te geven) om zoiets te doen als deze oudere dame??? Een ieder van ons heeft een talent gekregen van G-D....

Er is ook een man, die ons vertelde dat hij met regelmaat spaart en dit geld op zijn bankrekening zet. Recent ontdekte hij dat dit bedrag in vijf jaar verdubbeld was! Wat hij normaal in tien jaar spaarde, had hij nu in vijf jaar gespaard. Hij kwam voor zichzelf tot de conclusie dat het te maken moest hebben met zijn liefde voor Israel en hetgeen hij gegeven had aan haar inwoners, aan het land Israel! Hoe meer hij gaf, hoe meer hij teruggekregen had.

Denkt u hier eens over na en vraagt u zichzelf eens af wat u zou kunnen doen om L’Chaim to life te ondersteunen?
We hebben veel meer mensen die met hun hart betrokken zijn L' Chaim en het om weten te zetten in actie. We hebben uw hulp zo hard nodig. Zonder al uw goede gaven is er geen L'Chaim to life en geen hulp voor de overlevenden.

Margo

Nieuws uit het Noorden

Katzarin

Deze week ging ik met de studenten van Kfar Hanasi naar Katzrin. We brachten de eenzame overlevenden geluk en vreugde op een stormachtige en koude dag. De studenten bezochten Shaul, Etja en Jafim.
Ik bezocht Tsila and Leonid en ook Shlomo. Ela had een afspraak met haar dokter in Kiryat Shmona. Iedereen ontving een groot pakket met vers fruit en groente. Shaul vertelde Yam en Ayal, over zijn drie kinderen. Hij heeft nog nauwelijks contact met hen. Hij mist ze en voelt zich erg eenzaam. Elke keer als de studenten er zijn, dan bloeit hij helemaal op. Ook Etja houdt van de studenten. Ze vertelde Eden en Noam over haar kindertijd, over politiek en over haar kinderen en kleinkinderen.
Yael enTom bezochten Jafim. Jafim had een vriend over en dat was erg leuk voor hem, want Jafim heeft heel vaak niemand om zich heen. Zijn zoon is verhuist naar Rusland om geld te verdienen. Shlomo voelde zich redelijk depressief toen we kwamen. Zijn vrouw tobt al een hele tijd met haar gezondheid en Shlomo is daar best gespannen onder en dan voelt hij zich minder goed. Onze bezoeken brengen vreugde in huis. Heel langzaam kwam er een grote lach op het gezicht van Shlomo, toen hij zijn verhalen vertelde over de tijd dat hij soldaat in het Israelische leger was (in de vroege jaren van Israel).

Timek and Shlomo

Onderstaand de reacties van wat studenten over de bezoeken die we afgelegd hebben:

Groet,
Timek

Genosar
Hila: Ran, Dani en ik gingen naar Moshe. Zoals gewoonlijk bespraken we wat er die week allemaal gebeurd was. We hadden een heerlijke middag. Om een uur of zes gingen we naar Mika, en hadden we een goede tijd met haar.

Moshe

Noam: Ofek en ik hadden een leuk gesprek met Zachi zoals we meestal hebben en we dronken thee met cake er bij. We praatte over Nepal en over de erkenning die ze kreeg in het tijdschrift van Ginosar .

Dana: We hebben erg veel plezier gehad met Eliram. Samen met hem en zijn vrouw Irit, hebben we Rummikun gespeeld.

Noam: Vandaag hebben we een heel apart gesprek gehad met Batia over een kop thee, we hebben haar oude foto-albums bekeken en ze liet ons haar collectie zien. Het was een hele aangename middag.

Jonathan: Me en Daniel, hebben de tuin gedaan voor Ruth en vervolgens hebben we met Karin and Attalia een bordspel gespeeld met Ruth.
Aharoni: Yuval en ik hebben samen met Avraham de tuin gedaan vandaag. We hadden een geweldige leuke middag. Hij vertelde ons over de plaatsen waar zijn zoon werkt.

Dafna en Kfar Blum
Asaf: Menashe bezoeken is altijd heel speciaal.We spraken over zijn kindertijd. Hoe hij was geslagen door de Nazi's.

Ofir: Asaf en ik hebben een geweldige dag gehad met Israel en Tzafra. Ze waren erg aardig en het was interessant om een goed gesprek met ze an te gaan. Een paar weken geleden heeft Tzafra hurted haar arm bezeeerd en ze heeft er nog steeds pijn aan, maar het gaat langzamerhand steeds beter.

Maandagmiddag en we komen bij elkaar in de poorten van Neve Michael, allemaal: Rabbi Shachar, onze charmante en toegewijdde partner, hij en zijn gitaar, van Moshav Keshet in de Golan hoogten, Zvia, Shiri, de jongens en meisjes en ik, degene die schrijft en alles verzamelt wat er gebeurd om deze gebeurtenissen met u proberen te delen. We worden opgedeeld in kleine groepen en gaan op bezoek bij onze overlevenden, die blij op ons wachten. Dit keer gingen Shiri, Shir en de jongens met mij mee om Chaya te bezoeken. Ze zat op haar bed en vertelde ons dat ze vaak valt en haar tengere lichaam is bedekt met blauwe plekken en ook op haar hoofd.. Morris zet goededag vanaf zijn bed van onder zijn lakens. Zvia, hun dochter, zei dat we de enigen zijn die meeleven en hen komen bezoeken en hoe de voorraden hen helpen om beter te eten. Daarvandaan gaan we naar de grote groep die buiten in een cirkel zitten met Rachmill en Yona, die allebei blij zijn met de gelegenheid. Rabbi Shachar speelt op zijn gitaar en de overige bewoners in het huis genieten van all frisse en mooi zingende jongelui. Het was een soort repetitie voor de komende "Mars voor leven" die we voorbereiden voor begin maart. Daarvandaan bezochten ze Mordechai die ook blij was ze te zien en meedeed met het zingen. Mijn kleine groep ging door naar Aliza, die ons ontving met een zoen en omhelzingen. We praatten met haar en luisterden naar haar verhalen en waren blij bij haar te kunnen zijn. Opnieuw beëindigden we onze bezoeken met een goed gevoel om zoveel blijdschap te kunnen brengen aan degenen die het zo nodig hebben, met dank aan "L'Chaim-to-life" die dit ondersteund en het mogelijk maakt.

Aliza

Chaya

Rachmill

Yona

Arbel en Shir: 17 januari bezochten we Svetlana & Dimitri. Ze vertelde ons over de problemen waar ze een oplossing voor moeten vinden en over de week die achter ze lag. We zagen haar kleinzoon Dani dansen. Zoals gewoonlijk was dit een goed bezoek.

De nieuwsbrief van 15 januari 2016 (5 Sjewat 5776)

Deze week bezochten wij Rachel. Wij zijn: Shir, Shiraz en Juli, van Mayan Baruch. Rachel wachtte ons op met de cake die ze voor ons gebakken had. Rachel houdt er van om dit te doen, ze heeft er veel plezier in. Ze heeft niet zoveel contacten buitenshuis, naast haar kinderen, die verder weg leven. Ze ziet ze niet dagelijks. Onze bezoeken zijn dus een welkome verandering in haar dagen. We hebben gepraat over haar kindertijd in het ghetto en over Ilja, haar man die een paar jaar geleden overleden is. Ook vertelde ze over haar Aliyah die ze gemaakt heeft en nog veel meer.

Ik heb Ida opgezocht, samen met Klara. Ze heeft een groot probleem met haar voeten. Ze kan nauwelijks van de bank afkomen. Haar dochter uit Haifa, verblijft bij haar om haar te helpen. Helaas is ook zij behept met dezelfde aandoening en daar is ze niet blij mee. Ida leeft redelijk geïsoleerd en is altijd blij met onze bezoeken. Heel vaak heeft ze niet genoeg energie om bezoek te ontvangen. Ze kan er ook nooit bij zijn, wanneer we met de studenten iets organiseren, vanwege haar handicap.

Ida

Asaf en Rom bezoeken Menashe elke week. Deze keer namen ze drie jongens mee uit de klas waar ze deze jongens helpen gedurende de morgens. Dat was een grote verrassing voor Mordechai. Hij heeft zelf geen kinderen en hij verheugt zich altijd in hun bezoek en vroeg Rom om foto's mee te nemen. Hij liet de jongens het nummer op zijn arm zien, getatoëerd door de Nazies in het concentratiekamp in de Ukraïene. Hier waren de jongens erg van onder de indruk. Ze hadden nog nooit eerder iemand ontmoet met een nummer op zijn arm, ten gevolge van de gruwelen van de Nazis .

Menashe met de jongens

Asaf en Ofir gingen naar het huis van Steve. Steve heeft veel ellende tijdens de tweede wereldoorlog ontlopen omdat hij op het Kinder transport naar Engeland werd gezet. Na de oorlog verhuisde hij naar Israel en werd soldaat. Hij was de beste scherpschutter in Israel in zijn tijd. De studenten luisterde naar zijn levensverhaal met veel interesse.

Shir, Shiraz and Juli bezochten Rachel. Er is inmiddels al een hele hechte vriendschap ontstaan. Rachel houdt van de meisjes en van de andere studenten. Ze is zo blij met hen. Ze zou ze zo graag elke week in haar huis ontvangen.

Rachel

Ondergetekende (Rivka), Rom en Omer, bezochten Idi deze week. Het was bijna onvoorstelbaar om te horen wat Idi meegemaakt heeft gedurende WW2. Ze heeft in het werkkamp Auschwitz in Duitsland gezeten. Het was een half jaar voordat de oorlog eindigte. Alleen zij en haar zus hebben het kamp overleeft. Haar ouders, twee jongere zusjes en een klein broertje heeft ze nooit meer teruggezien. Ze zijn in het niets verdwenen. Dit is alles wat Idi nog kan weet van haar kindertijd...

Idi

Yam en Eden, van Kfar Hanasi, bezochten Blanka. Het was haar 89e of 90e verjaardag (ze weet het niet meer..). Ze hebben het samen gevierd. Yam: "Blanka was gelukkig met ons bezoekje. We houden er van om haar te bezoeken. Ze staat zo dicht bij me dat het voelt alsof ze mijn oma is. "

Blanka

Tom en Ayal bezoeken Israel. Ook hij vierde zijn verjaardag. Israel werd 92 jaar oud. De studenten hadden cake bij zich en vierden samen met Israel zijn verjaardag. Studenten en de jarige genoten beiden intens van dit bezoek.

Kibbutz Genosar

Eli-Ram, Ruth, Zelma, Batia, Mojshe, Avraham, Zachi. Allemaal hebben ze een kwaliteitstijd doorgebracht met de studenten. De studenten bereiden een show voor die gaat over hun leven in de Mechina . Ze hopen hiermee klaar te zijn voor Tu-b'Shvat (dat is al over enkele weken).

Vandaag (donderdag) ben ik (Zvia) met drie jongens en twee van Neve Michael bij Rachmill op bezoek geweest, die niet in een al te beste bui was deze keer. We namen hem mee naar buiten om wat vrienden te bezoeken in een ander huis en ontmoette Yehosiyahu en Mordechai. Yonna ging ook met ons mee en zoals u op de foto kunt zien, hebben ze samen met ons buiten gedanst en voelden zich weer een beetje gelukkiger, andere Holocaustoverlevenden meenemende in onze actie.Toen ik even navraag deed naar hoe het met Rachmill gegaan was de laatste dagen, hoorde ik dat hij deze week geweigerd heeft om alle soep die opgediend werd op te eten, maar de soep van de meisjes heeft hij met graagte gegeten. Het verplegend personeel vertelde ook dat als Rachmill weet dat we komen, hij het leven veel meer ziet zitten en dat hij met enthousiasme wacht op de studenten. De studenten van Neve Mechael houden er van om Rachmill op te zoeken (en ook de andere overlevenden). U kunt vaststellen dat er elke week meer studenten zijn die ons project willen meedragen met ons.

Links: Jona en Rachmill met de groep jongelui in de tuin. Rechts: Rivka met één van de studentes bij Rachmil.

Speciale groeten voor Rabbi Shachar op zijn verjaardag, van ons allemaal, vrijwilligers en overlevenden, hier in Pardes Channa en van de gehele "L'Chaims" famile.

Rivka

Alon, Ofri en Mai: Gisteren bezochten we Janet and Jaston. Jaston voelde zich niet goed en desondanks vertelde hij ons van zijn kindertijd. Hij is geboren in Tunesië . Toen hij 13 jaar oud was, kwamen de Nazis' naar Tunesië en werd hun het leven moeilijk gemaakt. Zijn broers werden naar werkkampen gestuurd en hun situatie zag er niet goed uit onder de omstandigheden. Zij die werk weigerden, werden neergeschoten. De Britse luchtmacht bombadeerde het kamp en Jaston herinnert zich nog goed hoe hij tunnels moest maken op de begraafplaats om te schuilen wanneer de Britten weer terug zouden komen. Een half jaar later moesten de Duitsers hun troepen terugtrekken van de stad en iedereen begon opgelucht adem te halen (de vader van Jaston dacht dat het niet echt was en dat het ging om een experiment van de Duitsers). Toen de staat Israel was uitgeroepen besloten veel families uit Tunesië weg te gaan en naar Israel te vertrekken. Veel burgers van Tunesië moesten reizen via Frankrijk. De familie van Jaston moesten een jaar lang wachten op een schip dat hen naar Israel (Haifa) zou brengen. De overtocht duurde vijf dagen. Jaston begon een winkel in schoenen. Toen hij Janet ontmoette is hij met haar getrouwd en ze leefden vele jaren als een gelukkig echtpaar. Dit is het verhaal van Jaston. Janet kwam terug van een dagtocht en vertelde ons over wat ze had meegemaakt. Roi, de man die zorgt voor de familie, maakte voor ons allemaal een lekker bakje thee en we hadden een fijne paar uurtjes samen. Voor ons was het een goede ervaring om dit mooie echtpaar weer te ontmoeten vandaag.

Tair en Moria: Vandaag (woensdag) hebben we Svetlana ontmoet. Helaas was Dimitri hier niet bij, hij voelde zich niet lekker. We realiseerden ons dat zijn gezondheidsprobleem niet eenvoudig is om mee om te gaan en hoe sterk Svetlana is. Ze is (mentaal) sterk en blijft altijd even geduldig, ook als de situatie niet zo gemakkelijk is. We zien altijd uit naar de bezoeken aan dit echtpaar. Elk bezoek is speciaal voor ons.

Tair, Moria, Svetlana en Dimitri

South

Efrat, onze nieuwe moeder, is teruggekeerd om haar werk voor ons weer op te pakken (slechts een maand nadat haar kindje geboren is) en hier is haar rapport.

Op donderdag bezocht ik Otto, die erg blij was om me te zien, vooral na de geboorte van mijn dochtertje. We spraken over verschillende dingen en het was een prettig bezoek. Ondanks dat het goed met hem gaat is hij boos op de woningbouwvereniging (Amidar), vanwege het feit dat ze hem geen huis willen geven op de benedenverdieping. Hij ziet het als een grote fout die ze maken. Hij klaagt ook dat alleen wij voor hem zorgen en dingen voor hem doen. Andere organisaties doen helemaal niets voor hem (volgens Otto).

Otto

Gisteren bezocht ik Roza. Haar geheugen laat het steeds meer afweten, maar ze is zo lief en prettig in de omgang en altijd zo blij als ik er ben. Ik vertelde haar dat de burgemeester van Beer Sheva zijn bezoek aan haar op zijn Face-book-pagina had gezet, vanwege haar verjaardag (101 jaar oud). Dat bezoek dat herinnerde Roza zich nog goed en ze vertelde me hoe opgewonden ze was over de ontmoeting met de burgemeester en over de felicitaties die hij overgebracht had. Ik heb haar koud-water-voorziening nog nagelopen (of het naar behoren werkte) en we zijn Remmi gaan spelen. Ik had zelfgemaakte kippensoep bij me voor haar en daar was ze heel erg dankbaar voor.

Afgelopen vrijdag , tijdens een behoorlijke regenbui, hebben we Tamar & Gad verrast, door het brengen van een Chalot en broodjes voor de heilige Shabbat. Ze waren erg verrast en een heleboel vragen brandden er los over het gebedsboek (Siddoer), toen we even bij hen gingen zitten. We hebben geprobeerd zo goed mogelijk antwoord te geven op alle vragen. Gad bedankte ons zo oprecht voor ons bezoek aan ons en zei dat Hashem ons gezonden had.….We hebben het ook als een privilege ervaren om deze Mitzva (goede daad) te doen en gingen naar huis om onszelf voor te bereiden op de Heilige Shabbat.

De Yeshiva studenten van Nachalat Itzchak.

Dit is ons nieuws voor deze week.
Shabbat Shalom!

Rivka

Over onverschilligheid, redenen en hoe er vanaf te komen.

Beste vrienden!

Er is een belangrijk punt wat ik u graag onder de aandacht wil brengen: kent u ook dat gevoel van mentale vermoeidheid, onverschilligheid die u overvalt? Het komt over de hele wereld voor en is de menselijke ziel eigen. Wat is de reden hiervoor?

De reden hiervoor is dat de mensheid eindeloos het materialisme consumeert en alles wat hiermee in verband staat en dat geldt ook voor de media. Op een bepaald moment komt de menselijke geest tot het punt dat het explodeert vanwege de hoeveelheid informatie en niet meer in staat is om het van zich af te schudden en op te staan, vanwege de last er van. De vermoeidheid komt voort uit het feit dat de ziel het juiste voedsel niet krijgt, dat wordt verondersteld haar te vullen met vitaliteit en kracht . Zoals we allemaal weten, is het materialisme is beperkt en is het doel er van om [de energie van de ziel?] uit te putten, verslavend en tragisch als het is, omdat mensen niet kunnen stoppen met het doelloos rennen van onderwerp naar onderwerp, waardoor er een onevenwichtige balans ontstaat waarin de aandacht voor sommige delen van ons lichaam ontbreekt. De verwaarloosde onderdelen kunnen niet het enorme potentieel (aanwezig in elke menselijke ziel) gebruiken. Deze monotonie waar de hele wereld om draait, kleineert de mens en zijn ziel. De mens wordt moe, onrustig en de visie ontbreekt. Het voelt aan als een gevoel van droogte, een woestijn ... In Amutat "L'Chaim", brengen we aan actieve mensen, prachtige voedsel voor de ziel, die een naam heeft: Menselijke actie! Vanuit het hart, geestelijk,
die de harten vult van de mensen die onze overlevenden met enthousiasme en tevredenheid bezoeken.. Met een vol hart, geestelijk en volhoudend, wat de harten vol maakt van degenen die het met enthousiasme en voldoening doen. Het is niet gemakkelijk om die energie en motivatie vol te houden vandaag de dag, nu het donker is en onverschilligheid overal is en zomaar vanuit een hoek opduikt.Slechts weinigen begrijpen wat we nu [in deze dagen] nodig hebben en bezitten het vermogen om ons op te vrolijken en te bewegen in de richting van G'Ds horizon van frisheid en vitaliteit.

Gisteren hadden we een speciale bijeenkomst, waarbij we menselijke warmte brachten naar de harten van de Shoah winnaars, en de harten van de jongeren raakten. We brachten zelfgemaakte soep naar ieder huis en daarmee waren de studenten vol licht, creativiteit en dat was veel belangrijker dan de soep zelf. Probeert u zich onze zieke, oude en vermoeide overlevenden zonder energie voor te stellen en een goede soep bereiden is dan iets wat vaak helemaal niet goed meer lukt. Plotseling kwamen de jongelui als engelen van licht in hun huizen, met handenvol hete soep en met een grote glimlach, liefde en vreugde en het privilege om dat licht te verspreiden naar deze verwonderde harten.

Beste vrienden, dit project blijft blijdschap brengen, het maakt een andere geest wakker en brengt licht in het leven van onze overlevenden. Licht in een sfeer van algemeen pessimisme in een omgeving met eindeloos terreur, corruptie en schreeuwerige melodieën die het privilege van ons bestaan op deze aarde ondergraven. Onze actieve vrijwilligers brengen veel licht (wat veel energie en langdurige visie eist), waarin we onze jongelui wekelijks aanmoedigen, nu al weer 11 jaar!!!

Opnieuw vraag ik: er zijn veel Shoah overwinnaars die we kunnen adopteren en hun harten en huizen kunnen verwarmen. We zijn een heel kleine organisatie met een enorme wil om dit licht te dragen, wat zoveel blijdschap kan brengen in de naam van de liefde van de G'D van Israël, de Israëli, het land Israël en de hele wereld. Ik zegen u, al onze vrienden en vraag opnieuw om meer supporters toe te voegen aan de "L'Chaim-to-life" familie om door te gaan met blijdschap en vitaliteit brengend aan de mensen: de glorie van humaniteit !

Vandaag (maandag) ging ons bezoek in de geest van het brengen van warmte aan de eenzame harten. Zvia en de jongedames van Neve Michael brachten warme soep an al onze overlevenden. De laatste dagen waren hier erg koud en op de bergen was zelfs sneeuw (in het noorden van de Golanhoogte). Het werd ontvangen met verrassing en waardering. Zelfs onze Zippora opende de deur voor Rabbi Shachar en de jongedames en sprak een poosje met ze. Zoals gewoonlijk stond ze dicht bij de deur, maar nodigde ons niet binnen. Vandaag was het anders; ze was meer bereidwillig om bij haar bezoekers te zijn. Rachel Boaron had vandaag een oogoperatie en konden hen opnieuw niet ontmoeten. Chaya was heel blij om hen te zien en Rabbi Shachar speelde op zijn gitaar voor haar. Morris was ziek en kon niet bij zijn geliefde vriend (rabbi Shachar) zijn. Chaya lag het grootste deel van de tijd in bed en het is moeilijk om haar vandaar weg te halen. Alleen Ora, als ze komt voordat de zon ondergaat, kan haar overtuigen een tijdje uit bed te komen en zelfs naar buiten te gaan. Ze was dankbaar voor de soep.

Chaya (die de heerlijke soep ruikt en zich wellicht afvraagt wat er achter haar kussen gebeurt? : ) ) Wat een mooie glimlach ligt er op haar gezicht!

Etja, Yam en één van de nieuwe studenten.

Vandaar gingen ze op bezoek bij Aliza, die heel blij was hen te zien en met ze te spreken. Zvia en Shiri gingen met de andere groep naar Rachmil om hem mee te nemen naar buiten. Hij was al opgewonden aan het wachten en was klaar om mee te gaan met hen om andere mensen te zien. Het lijkt ons dat het meegaan hem veel energie geeft en een beter humeur. Hij ziet er beter uit en zoals hij zegt, dat hij eindelijk geaccepteerd wordt waar hij verblijft en zoveel als hij kan probeert te genieten. Ze gingen naar Mordechai en Yona, de nieuwe overlevende en ze genoten ervan samen te zijn. Ze liet haar kamer en haar foto's zien en vertelde ons ook enthousiast over de mensen om haar heen. De soep zal opgewarmd worden en in hun magen blijven als warme herinnering van onze liefde voor hen.... Shiri schrijft: "Vandaag was het zo leuk om Rachmil mee te nemen om Mordechai en Yona te ontmoeten. De jongedames voelen de vreugde die ze naar de overlevenden brengen en dat geeft hen ook kracht om door te gaan...".

Deze week bracht ik met de studenten van Kfar Hanasi een zelfgemaakte groentesoep, "De Nederlandse Fantasie Soep" naar de overlevenden in Katzrin. Het recept kwam van mijn geliefde vrouw en ik maakte deze helemaal zelf. Mijn eerste keer!!! De soep werd goed ontvangen en opgegeten met veel plezier door de overlevenden en studenten. Het was weer een koude dag, we hebben winter in Israël. Geniet van de foto's.

Elk bezoek aan Avraham, door Yuval en Aharoni start eerst met werk in zijn tuin om Avraham te helpen zijn tuin mooier te maken en daarna praten ze met elkaar. Dit keer over zijn oom en zijn kindertijd.

Ofek bracht een CD compilatie naar Tzachi (zoals ze afgelopen week beloofde) met oude Israëlische liedjes die ze gevonden had op Youtube. Tzachi houdt ervan naar de muziek te luisteren en ze zingt de liedjes mee terwijl ze ernaar luistert. Het brengt goede oude herinneringen bij haar terug.

Tzachi

Zoals gewoonlijk wacht Eli-Ram op de studenten met vreugde en kan bijna niet wachten tot ze komen. U kun op de foto zien hoe blij Eli-Ram is. Dan praat hij veel en vertelt vele grappen. De studenten helpen hem om problemen op te lossen op zijn computer.

Eli-Ram

Ondanks de koude en de regen van afgelopen weekend kwamen we op bezoek bij Svetland & Dimitri. Er was zoveel warmte te vinden in ons bezoek aan haar. We sprakenover de situatie in het land en dat bracht Svetlana in tranen. Ik vertelde haar dat ze een echte Zioniste is en ze was blij om een nieuw woord te kunnen leren en wat het betekent. Ik hielp haar met een paar dingen op de computer en zij vertelde over Dimitri's zus die kort geleden overleden was en we zagen een paar video's met haar familie in verschillende periodes van hun leven. Ook zagen we een video hoe haar dochter onderscheiden werd als de beste medewerker en Svetlana was zo trot om dit te laten zien. Het is zo goed te weten dat er nog zoveel goede dingen zijn in dit land en in de wereld, zelf al zijn deze dagen vol terreur.

Shir en Arbel

MOGE WE ALLEMAAL EEN GOEDE EN EEN VREDIGE SHABBAT HEBBEN DEZE WEEK.

E-mail: danielxrw@gmail.com
Tel: 0(0972) 54 772 3510
Welkom op onze website: www.lechaimtolife.nl

Het verschil tussen Verlosser en Messias (Boodschapper)

De Bijbel is een heilig boek en de vorm van schrijven vereist nauwkeurigheid en het begrijpen van de taal. Helaas zijn er veel misverstanden en vervormingen die werden gecreëerd door de koppigheid om niet onderwezen te willen worden door het Joodse volk, dat werdt uitgekozen om een licht voor de wereld te zijn. Dus zullen we ingaan op deze kwestie die uitleg nodig heeft. Vandaag zullen we
de betekenis van de woorden Messias en verlosser en de belangrijkste verschillen ertussen bespreken.

We zullen beginnen met het woord Messias: Het woord Messias (ed: letterlijk 'Gezalfde') is in de Bijbel genoemd met betrekking tot de kroning van een koning door een profeet, die dit doet op het bevel van G'D. De gekozen koningen in het Eerste testament, zoals Saul en David, werden tot koning gezalfd door Samuel. Er is geen verband tussen het begrip ' verlosser en de Messias'.

Volgens de Bijbel is de Verlosser de Almachtige. Mozes was de boodschapper van de Almachtige. Hij werd gestuurd door de HEERE om het Israëlische volk uit te leiden uit Egypte, en hen het woord van de HEERE te onderwijzen. Hoe dan ook, de koning én de boodschapper zijn gekozen op basis van de wil van de HEERE: het geven van Zijn Geest als Hij wil, of niet - zoals de Geest teruggenomen werd van Saul na zijn ongehoorzaamheid. Samenvattend is in deze zaak duidelijk, dat de Messias een koning of een Messias van de oorlog is, bekroond door een profeet volgens des HEEREN wil. Er is geen verbinding met het woord 'verlosser'.

En nu, om dit te verduidelijken gaan we naar de profeet Jesaja 11: 1-3: "Een tak ontspruit aan de stronk van Isaï, een twijg ontbloeit aan zijn wortels. De geest van de HEER rust op hem, een geest van wijsheid en inzicht, een geest van beleid en sterkte, een geest van kennis en ontzag voor de HEER. Hij ademt ontzag voor de HEER. Hij spreekt geen recht naar uiterlijke schijn en hij doet geen uitspraak op grond van loze geruchten". Wij verstaan hier onder dat zelfs met deze prachtige clou over de komende Boodschapper die komt van de HEERE, Hij in Zijn raad en in Zijn zegen onder ons zal zijn, maar dat Hij vooral, in Zijn geest aanwezig zal zijn.

Nu de Verlosser: Ook hier, in Jesaja 43: 11, 12: "Ik, Ik ben HEERE; en naast Mij is er geen redder. Ik heb verkondigd, en Ik heb verlost, en Ik heb aangekondigd, en er was geen vreemde G'D onder u.; Daarom gij zijt Mijn getuigen, zegt de HEERE, en Ik ben G'D. "
Vers 14 zegt: Zo zegt de HEERE (Hier staat in de aloude geschriften de originele Naam van de Eeuwige Zelf), uw Verlosser, de Heilige Israëls: "
Jesaja 42: 8 zegt: "Ik ben HEERE, dat is Mijn naam, en Mijn eer zal Ik aan geen ander geven noch Mijn lof aan de gesneden beelden".
Jesaja 44: 6: "Zo zegt de HEERE, de Koning van Israël, en zijn Verlosser, de HEERE der HEERscharen: Ik ben de eerste en Ik ben de laatste en buiten Mij is er geen G'D".

Dus, kunnen we zien dat de Verlosser - de Redder, de Meester is, de Almachtige Zelf. Hij is het, en niemand anders dan Hij. De boodschapper komt altijd in de Naam van de HEERE. We moeten begrijpen dat we de tijd bereikt hebben, waarin de betekenis hiervan vernieuwd is, er is geen sprake van tussenpersonen, het komt rechtstreeks van Zijn geest, en dit is de betekenis van de verlossing zoals het aangezegd is door één van de profeten: "En zij zullen elkaar niet het woord van de HEERE hoeven te leren, omdat de kleinen en groten allemaal de HEERE zullen kennen". Het betekent dat we verhuizen naar een andere werkelijkheid, zonder enige verdraaide perverse animatie die door de geschiedenis heen een twist heeft gegeven aan de mensheid. We zullen ons huiswerk moeten maken op een nieuwe taal, een nieuwe hemel, een nieuwe aarde en ook op een nieuw hart [ed. begrip van zaken].

In deze periode maken we deel uit van dit proces (zoals al eerder uitgelegd), waarin de Almachtige stap voor stap de bekende wereld -de heidense wereld- vernietigt, door het verwijderen van de rekwisieten en de ondersteuning er van. Opnieuw is hier een duidelijk uitspraak in Jesaja 3: 1-3: "De HEER, de HEER van de machten, ontneemt Jeruzalem en Juda iedere stut en steun: alle stut van brood, alle steun van water, krijgsman en soldaat, rechter en profeet, waarzegger en oudste, hoofdman, notabele en raadsHEER, tovenaar en bezweerder". Dat alles verwijdert Hij, stap voor stap volledig van ons.

Dit is niet een geriefelijk proces, want het kan pijn veroorzaken. Lijdend aan het vertrek en het wegsmelten van de bekende, geeft het ruimte aan een nieuwe werkelijkheid. We moeten deel uitmaken van dit proces en het accepteren zonder te proberen weg te rennen. Het te bestuderen, bekijken, voelen en ervaren.

We moeten het geduld hebben dat vraagt om een echte strijd met onze gedachten die gewoon zijn vreemde vluchten te maken, om de afstand te kunnen overbruggen tussen het verleden en een toekomst die nog niet bestaat. We moeten studeren en ons snelle brein trainen, die ons niet de kans geeft om ons te focussen op het heden (het hier en nu). Hierbij alle schatten opgravend, die ons [door deze momenten] als een geschenk voor dit leven, gegeven worden! Zoals alles wat er is gezegd, zal het HEERlijk zijn om de ware Boodschapper te accepteren, die zal komen om de mensheid te helpen terug te keren naar de weg van het verbond en naar de Vader in de hemel. Ondertussen, totdat deze Boodschapper komt, zullen wij de boodschappers zijn, zoals er gezegd is: "In de geest van onze Mashiach Yehova. Een ieder van ons is geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis..

Kiryat Shmona
Eliahu werd voor de tweede keer naar het ziekenhuis gebracht. Hij heeft problemen met de coördinatie en eten. De oorzaak hiervan kan liggen in de hersenbloeding die hij heeft gehad. zijn vrouw Bracha en familie zijn zeer bezorgd over Eliahu en waren blij met mijn bezoek.
Lisa liet me het plafond zien en de muren van haar keuken en de andere twee kamers: waar het water en vocht uit het appartement boven haar in haar appartement loopt. Ze is wanhopig. Al twee jaar probeert ze met de verhuurder (Amidar) en de vrouw die boven haar woont te praten, zonder enig resultaat. De kakkerlakken (5-10 cm groot) rennen rond in haar keuken (ze woont op de 5e verdieping!). De muren tonen betonrot. Het behang en de verf zijn verdwenen. De beschutting van het kleine balkon is naar beneden gevallen omdat het water voortdurend naar beneden druipt. Al die tijd probeerde Lisa dit alleen op te lossen, maar ze kan niet meer en vroeg hulp van "L'Chaim-to-life". Wij zullen helpen met geld, maar eerst moeten we de problemen op te lossen, om met succes te kunnen beginnen aan het renovatiewerk. De verhuurder heeft als argument dat het niet zijn probleem is, maar het probleem van de bovenburen. Het appartement van de bovenburen is een privé appartement. De dame die daar woont is niet bereid met Lisa praten. We hebben nu een maatschappelijk werker van Kiryat Shmona benadert om ons te helpen deze problemen op te lossen, zodat we een werkman kunnen sturen om zelf de lekkage-problemen te herstellen.

Dank en de hartelijke groeten van alle overlevenden in Kiryat Shmona: Israël en Raya die hun verjaardag deze maand gevierd, Nicolai en Zina, Rina, Romeinse, Ida, Ina, Neli, Anatoly en Klara

Shalom,
Timek

De "L'chaim-to-life”familie, wensen Mazal Tov aan Zvia ( verbonden aan Neve Michaeal) met haar pasgeboren kleindochter. Al het beste van ons allemaal.

Timrat
We kwamen naar Gad met verse Chalot (broden) voor Shabbat. Hij was erg enthousiast en luisterde naar mijn uitleg over het belang van Chalot. We verlieten zijn huis en de ogen van Gad glommen van blijdschap.

Rabbi Meir, het hoofd van de Yeshiva in Migdal Haemek.

Modiin
Tair en Moria: Tijdens ons bezoek aan Svetlana & Dimitri werkten we met Svetlana op de computer, om haar te helpen met een aantal PC-problemen. Ze voegde ons als haar vrienden toe aan de Facebook en liet ons een aantal artikelen zien die zij heeft gepubliceerd. We leerden ons hoe we onze naam en adres konden schrijven in het Russisch, en we stelden vast dat Dimitri fan is van Macaabi Tel Aviv (Sport). Het was leuk en grappig. We kunnen niet wachten tot het volgende bezoek.

Ed.: Maleachi 3:1-5 zegt het volgende:
"Zie, Ik zend Mijn bode, om voor Mij uit de weg te banen. Plotseling zal dan de HEER in zijn heiligdom binnentreden, de HEER die u zoekt, de bode van het verbond, naar wie u met vreugde uitkijkt. Zie, Hij komt – zegt de HEER van de machten. Maar wie verdraagt de dag van zijn komst? Wie blijft er staande, als Hij verschijnt? Want Hij is als het vuur van de smelter, als het loog van de blekers.
Hij zal zijn als iemand die het zilver smelt en reinigt: de Levieten reinigt en loutert Hij, als goud en zilver. Dan zullen zij de HEER weer hun offergaven brengen zoals het hoort. Dan zal het offer van Juda en Jeruzalem de HEER bevallen, evenals in de dagen van weleer, in de vroegere jaren. Dan kom Ik naar u toe om recht te doen, om als een voortvarend aanklager op te treden tegen de tovenaars, de echtbrekers, de leugenaars, degenen die de dagloner zijn verdiende loon onthouden, die de weduwe en de wees verdrukken, die de vreemdeling opzij dringen, tegen al degenen die Mij niet vrezen – zegt de HEER van de machten."

Het blij maken van de Shoa-winnaars

Beste vrienden,

Dit keer, een paar woorden over de essentie van "L'Chaim-to-life": In deze donkere periode, kunnen veel mensen en vooral degenen die problemen als oude mensen, en de overlevenden, gebroken worden door de koude, vreemde en tirannieke reis van het leven. Elke week ben Ik verheugd om te zien en te voelen hoe het licht, de liefde en de vriendelijkheid aankomt , wat onze vrijwilligers brengen aan het leven van onze overlevenden, vooral degenen die gebroken zijn, eenzaam, verdrietig en zonder enige levenskracht. Deze mooie zielen op te zien bloeien door een dubbele hoeveelheid "infuus van de liefde", zonder terug te verwachten, en zo levend water naar de vermoeide ziel te brengen. We zijn al 11 jaar aan het werk en ik ervaar dat deze investering een grote zegen is en soms, een levensreddende project.

Beste vrienden, In deze donkere, materialistische wereld, zonder enige visie, is dit een uniek en bijzonder project Het geeft licht en goedheid voor allen die betrokken zijn:.. Shoah winnaars, vrijwilligers en donateurs. Laten we niet vergeten dat er meer overlevenden zijn die we graag binnen de L'Chaim-to-life familie zouden kunnen adopteren. Nogmaals Ik pleit voor [nieuwe] donoren die nieuwe Shoah winnaars voor hun rekening kunnen of willen nemen. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt het steeds moeilijker voor deze overlevenden aan het einde van hun levensweg. Laten we hen de bloei van liefde en licht geven , zodat onze overlevenden winnaars zullen blijken te zijn. [Ed. Traumatische ervaringen komen des te sterker naar boven als mensen ouder worden. Hulp hierbij zoals deze jongeren dat kunnen geven met behulp van eenvoudige middelen is meer dan welkom.]

Aan al onze niet-Joodse vrienden in de wereld, ik wens u prettige feestdagen.
G'd zal u zegenen,

Na het Chanoekafeest kwamen we bij elkaar met een prachtige groep uit Neve Michael met Shiri, R. Shachar en zijn gitaar en ondergetekende. Op weg naar onze bezoeken kregen we opeens een telefoontje van Or, de zanger die al een tijdje niet bij ons was en had besloten dat hij weer met ons mee wilde gaan, omdat hij het werk onder de Shoa-winnaars miste. We verdeelden de jongeren in twee groepen en gingen op pad om onze dierbare overlevenden te bezoeken. De groep die met mij en Shiri meeging, ging als eerste Rachmill bezoeken. We verrasten hem met Or, die samen met hem gezongen had op de "Mars voor het leven", vorig jaar, en zij zongen samen opnieuw het lied wat ze toen gezongen hadden (zie de foto). We namen Rachmill mee uit het huis waar hij verzorgd wordt, omdat hij die een half jaar lang al niet had kunnen verlaten op eigen initiatief... Hij was zo blij en als een kind in het paradijs. Hij keek overal waar hij liep rond, genietend van de wandeling en ons bezoek aan Mordechai. Hij ontmoette er een aantal mensen, die hij lang geleden ontmoet had en was hier heel opgewonden over. Shiri schreef: "De groep genoot er zo van te zien hoe Rachmill genoot toen hij buiten was, rond keek en zich vrij en geliefd voelde. We beseften toen nog meer hoeveel het de moeite waard is om hem te bezoeken en hoeveel we hem kunnen geven. We brachten met hem een echt goede tijd door en hij leek zo blij en fris".

Shiri en ik ontmoette een nieuwe overlevende, een aardige dame en haar naam is Yona. Ze was erg blij om ons te ontmoeten, en zullen we langer met haar volgende keer spreken. R.Shachar, ging met zijn groep naar Chaya & Morris, onder begeleiding van zijn gitaar zong hij met Morris. Ze zongen een lied wat hem zo ontroerde, dat hij begon te huilen. Hij houdt erg van R.Shachar. Eerst konden we vroeger alleen bij Chaya komen, Morris wilde er niets van weten, en werkte niet mee, hij was erg tegen en boos om alles wat met ons verbonden was. Maar moet je nu toch zien hoe de liefde en het begrip zijn hart heeft geraakt. Hij wil geen bezoek van ons missen. Van daaruit gingen we op bezoek bij Aliza, die ziek was, maar hun bezoek niet wilde missen en, zoals gebruikelijk, genoot ze er erg van. Ze vertelde verhalen en had plezier met hen. Van daaruit ging de groep naar de Boarons en Zippora. Ze brachten hen een mooi pakket voorraden, maar bleven niet lang.

Voor mij was het een geweldige ervaring om Rachmill mee te nemen en eens iets anders met hem te doen als anders. We zullen het volgende week opnieuw doen.

Rabbi Shachar met Morris

Aliza met één van de meisjes en Rabbi Shachar.

Hartelijke groet,
Rivka

Zoals elke week brachten de studenten een bezoek aan de overlevenden in Ginosar, bij hen thuis. Ruth vierde haar 93ste ! verjaardag. Ze ziet er twintig jaar jonger en zeer vitaal en actief uit. De studenten brachten haar een taart en schreven een zegen voor haar, haar veel zegen toewensend en haar bedankend voor de warmte en de gastvrijheid die ze hen geeft. Op de foto's, zie je haar stralen. Ran en Hilla, kwam naar Moshe, waar ze praatten over de voorbije week. We hadden een HEERlijke middag met elkaar. Daarna bezochten we Mika en hadden ook met haar een geweldige tijd. Yuval en Aharoni, ging naar Avraham en deed wat klusjes in de tuin. Later repareerden ze zijn printer. Daarna hadden ze een geweldig gesprek over de maatschappelijke kwesties in Israël.

De verjaardag van Ruth

De zegeningen voor Ruth voor het nieuwe jaar.

In Rosh Pina, bezochten de studenten Israël. Yael schrijft: "Rachel, zijn vrouw was niet thuis. Ik hou er echt van om Israël te bezoeken, met zijn verhalen over de Shoa".

In Kiryat Shmona bezochten Juli, Shir en Shiraz Rina. Op het balkon, speelden ze Rummikub met elkaar en hadden een leuk gesprek. Later bezochten de studenten Israël en Ludmila. Israël vertelde ons het ontroerende verhaal over zijn leven.

Israel

Rina from Kiryat Shmona

In Kibbutz Neot ontving Idi ons met een grote liefde. Een deel van de studenten had nog niet het ontroerende verhaal van haar leven gehoord tot nu toe. Idi liet ons foto's zien, ze toonde haar werk in de schoenenfabriek van de kibboets. Zie de foto. Ook Rachel had een interessant verhaal van de Shoa. Ze heeft haar beide ouders verloren en groeide alleen. Sinds ze een Aliya maakte (enkele jaren na het einde van de oorlog), belandde ze in kibboets Ein. Ze heeft een heel gelukkig en tevreden karakter. Ze houdt van de studenten in haar huis hebben. Het breekt haar lange uren van eenzaamheid.

Kfar Bloom: Manashe genoot van de studenten deze week. Elk bezoek, vertelt hij een beetje meer van zijn leven. Deze keer vertelde hij ons over de traumatische moment waarop zijn familie werd weggevoerd uit het getto. Het is in zijn gedachten achtergebleven als één van de slechtste momenten in zijn leven, en hij sprak erover.

En opnieuw sloten we een week vol activiteiten en goede bezoeken vol tevredenheid af.

Wij voegen hierbij de ontbrekende foto's van het bezoek op Chanoeka van Shir en haar vriend.

De boodschap van redding overeenkomstig de inzettingen, uiteengezet door Mozes

Vandaag wil ik graag de noodzakelijke processen met u onderzoeken, waarbij we het begrip 'verlangen naar redding' zoals dat beschreven staat in de Bijbel, in ons hart moeten opnemen en begrijpen, met de nadruk op het proces volgens gebeurtenissen. En dan wil ik beginnen met dat wat beschreven staat in Deuteronomium 6: 4 en wat als het hart gezien moet worden van de natie Israel en voor de wereld: "Hoor Israel, de HEER is onze G-D, Yehova is één." We moeten ons realiseren dat er maar één G-D is, één Koning en geen ander, zoals hier omschreven en dagelijks beleden wordt in de gebeden.

Het is niet een metaforische belofte die we als lichte informatie kunnen aannemen, zonder er veel mee te doen, maar dit principe gaat intens diep en is vol van betekenis. Hierdoor zijn reeds vele mythes en verstoringen verbroken, die al vroeger geleid hebben tot de vernietiging / teloorgang en verval van de mensheid, vanuit de gedachten en methoden die ruïnes achterlieten in de samenleving, onderweg naar Bet El! Het is al eens eerder ter sprake gekomen; ook vandaag gebruikt de Almachtige veel hulpprogramma's om zijn "stoute" kinderen van de oude wereld en de oude concepten en doctrines terug te brengen. Doctrines en concepten die helaas werden verdraaid en ons hebben gebracht tot dat punt van wat vandaag plaats vindt. Deze vernietiging / teloorgang is noodzakelijk om de harten van de mensen voor te bereiden op de nieuwe aarde en een nieuwe hemel, die komende is. Maar omdat we ons nu nog op deze aarde bevinden, wil ik graag wat licht werpen op een zeer belangrijke kwestie die vernietiging / teloorgang heet (en desondanks de aard ervan toch een positief proces is) omdat diegene die Zijn Naam respecteren en hoger achten, zien dat deze vernietiging / teloorgang langzaam en gecontroleerd gaat. Het geeft ons, Zijn zonen en dochters, tijd om [in het Woord] te studeren en het goede en het beste te nemen van deze zegen van dit proces. Met elke golf van correctie, hebben we de tijd om hier onze tijd aan te besteden en wat we gelezen hebben te verteren, doordat we de gebeurtenissen begrijpen.

Opnieuw zien we hier de betekenis van 'de reis van de correctie' waar we deel van zijn. Door er deel van uit te maken is het eerste wat we tegenkomen : het aanvaarden van veranderende percepties [begrip dat aangeeft hoe een persoon die iets waarneemt dat waargenomene beleeft en interpreteert] ! Het belangrijkste hiervan is niet de test van de resultaten, maar het besef dat de reis van de correctie niet statisch is en geen bekende structuur heeft, maar een dagelijkse strijd is , van uur tot uur, van minuut tot minuut, om te kiezen tussen goed of slecht, het vinden van de heilige bron die van oorsprong in ieder mens aanwezig is: de G'Ddelijke vonk!

We bezitten het vermogen om elk moment [dat we daar zelf voor kiezen], dichterbij te komen, om te willen zijn zoals de Almachtige is. Dat betekend dat we in staat te zijn om te begrijpen 'dat deze strijd hier op aarde is omdat we hier niet gekomen zijn om op onze louweren te gaan rusten, maar om deze wereld (waarin we leven) te repareren en onze G-D te vinden in de realiteit waarin wij leven'. Het gaat niet over duidelijke, significante overwinningen. De essentie van de overwinning is oneindige ontwikkeling zonder zelfvoldaanheid of zwakte, met constante uitdagingen van minuut tot minuut en bij elke ademhaling. In eenvoudige bewoording, op het moment van de grote repetitie [de terugkeer van de Messias] , worden we veronderstelt een "toelatingsexamen certificaat" te ontvangen, waarmee we kunnen aantonen dat we gevechten hebben meegemaakt , duizenden keren gevallen zijn (en ook weer zijn opgestaan!), dat we niet opgegeven hebben om door te gaan in dit leven; soms met succes en soms zonder succes en het nooit opgegeven hebben.

Dames en heren! Let u hier op! Het is de essentie van ons bestaan op aarde! Het proces van het studeren zelf is van belang.
Het resultaat hiervan behoort de Almachtige toe. Onze deelname aan dit proces wordt uitgedrukt door onze liefde voor Hem, door akkoord te gaan met de dagelijkse strijd, van minuut tot minuut en wat ons helpt in één woord is: geloof! Op het moment van terugkomst van de Messias, zal het worden ontdekt wat beschreven staat in Zacharia 14:9 : "De HEER zal koning zijn over de gehele aarde: op die dag zal de HEER de Enige zijn en Zijn naam de enige Naam." Zacharia 8:23 zegt: "Zo spreekt de HEER van de machten: ‘In die dagen zullen tien mannen, afkomstig uit volkeren van allerlei talen, één Joodse man bij de slip van zijn kleed vastgrijpen en tegen hem zeggen: “Met u willen wij meegaan, want wij hebben gehoord dat G'D met u is."

Samengevat: de gesproken afleiding, in deze tijdsperiode, is pijnlijk vooral voor degenen, die weigeren af te wijken van andere afG'Den (nieuwe ideeën, slechte gewoonten, buitenlandse afG'Den en meer). We moeten onszelf steeds opnieuw voorhouden dat Zijn naam Eén is ! De werkelijkheid is een deel van deze Ene G-D! Alle ideeën van scheiding, zijn een resultaat van de mentaliteit van de ballingschap .. Ondertussen [tot de grote repetitie] blijven we sterker worden en kunnen we deze kracht laten zien [aan onze medemens], wetende en vertrouwende dat deze generatie uitstekend is, met een groot vermogen om naar een nieuwe en echte wereld te lopen, met licht en harmonie, maar met nog veel meer uitdagingen, waar we geen idee van hebben...

Elke week, op maandagmiddag, arriveren onze 20 studenten om naar Kibbutz Ginosar te gaan om vreugde en geluk te brengen in de huizen van onze overlevenden.

Talja, Karin, Jonathan en Daniel hebben Ruth opgezocht. Al bij de deur van haar gezellige huis, werden ze geknuffeld door Ruth. Ruth vroeg hen om Sufganiyot [te vergelijken met onze oliebollen] te bakken . Terwijl ze daaran begonnen met groot enthousiasme, ging Ruth naar de buurman en vroeg om een ei. Na een tijdje gingen ze rond de tafel zitten en hadden ze een aangenaam gesprek met haar. Aan het eind van het bezoek, omhelsde alle studenten Ruth, gaven haar een zoen op haar wang en gingen terug naar de bus, met volle tevredenheid over dit bezoek.

Ruth

Ofek and Noam has visit Zachi. De studenten houden van Zachi. Zachi is een wijze en intelligente vrouw. Ofek, nam haar Smartphone en vond op YouTube een aantal oude Israelische liederen uit de zestiger jaren van Arik Einstein en meer. Zachi genoot er van. Ze luisterde, lachte, herinnerde zich de muziek en zong mee. De volgende keer wil Ofek cd's meenemen met muziek van deze zelfde periode. Daar zal ze blij mee zijn. Zachi wees naar de koelkast met een lach op haar gezicht. Daar, op de deur hing een brief van de studenten van het afgelopen jaar met foto's. Ze hebben nog steeds contact met Zachi.

Zachi

De brief op de koelkast.

Eliram heeft een nieuwe computer, waardoor hij met zijn familie in het buitenland in contact kan blijven en met vrienden op FB waar hij zijn nieuwe schilderijen laat zien. Terwijl zijn PC programma's fixte, had Dana een goed gesprek met de vrouw van Eli-Ram. Het is een ware vreugde voor mij om te zien hoe effectief deze programma's zijn voor de jongeren en de overlevenden. Het verandert het leven van beiden.

Eli-Ram

Timek

Shir : Na een tijdje dat we elkaar niet konden ontmoeten en na een moeilijke tijd, waarin ziekte een rol speelde, kon ik eindelijk mijn Shoah winnaars bezoeken, mij met hen vervullen. Allemaal hebben ze een mooie bloempot gehad om hun huizen te verlichten met de mooie heldere kleuren, chocolade - om hun leven een beetje zoeter te maken - en een taart, gemaakt door mijn lieve moeder (de appel valt niet ver van de boom ... Rivka) en (natuurlijk) een schriftelijke groet vanuit mijn hart.

Svetlana & Dimitri: Svetlans was blij met wat ik voor haar meegenomen had en ze vertelde mij over de 54 jaar dat ze nu al getrouwd was met Dimitri en hoe Dimitri onder het winkelen zomaar even verdwenen was voor een moment en haar verrast door haar een groot boeket met witte en paarse bloemen te brengen (zie de foto en de foto toen ze jong waren). Svetlana vertelde me hoezeer de bezoeken van Arbel en Shir door haar en Dimitri op waarde worden geschat en dat deze meisjes erg getalenteerd zijn op het bestuderen van het Russisch. Ze vertelde me ook hoeveel ze houden van ons land en wanneer ze zien op Facebook dat iemand iets negatiefs zegt over hun land, ze gelijk een respons geve en proberen om de zonnige kant van Israël te laten zien en wat ze geloven. Het is het meest inspirerende in mijn ogen. Onze bijeenkomst was warm en 'hart - vol'.

Op zaterdag ging ik naar Janet & Jaston, samen met een vriendin. Ze wilde met me mee om met eigen ogen te zien wat ik meemaak met de Holocaust-overwinnaars, nadat ze heel veel verhalen had gehoord. We hoorden hoe hun kleindochter ten huwelijk was gevraagd. We hoorden van de speciale verjaardag die Janet had gehad, hoe al haar kleinkinderen geweest waren en voor de hele familie een goede maaltijd gekookt hadden. Jaston noemde nog hoe opgewonden hij was geweest over het weerzien van een familielid die meekwam met de visite vorige week. Dit bezoek had zo z'n charme.

Het bezoek aan Sulamit & Chanan was kort, omdat de hele familie op bezoek zou komen. Sulamit had net een behandeling gehad aan haar tanden en met Chanan was het niet veel beter; zijn gehoorapparaat had de geest gegeven en dat frustreerde hem nogal... maar, hij vroeg ons om vaker te komen en ze genoten van zoveel de chocolade, dat was precies wat hij nodig had.

Ik hoop op een betere en gezondere periode voor al onze winnaars en vele spannende ontmoetingen met hen.

Arbel en Shiri: We brachten een kort bezoek aan Svetlana & Dimitri en toch was het net zo grappig en gezellig als altijd. Ze vertelden ons van de Chanoekavieringen en over hun kleinkinderen. We kochten een lekkere cake vanwege de Chanoeka en aten die samen lekker op. Het was goed hen weer te zien.

Zonder visie zal een natie verdwijnen

Beste vrienden!

In dit artikel zullen we deels belangrijke processen raken langs de doorgang die ons verplaatsen van de oude wereld naar een nieuwe hemel en aarde. Deze dagen zijn we getuige van een bepaalde werkelijkheid in de communicatie waarin corruptie en andere ongepaste gedrag blootgelegd worden, er ontbreekt een groot deel van de moraal: de feiten zijn dat de corruptie van religieuze leiders, politici, parlementsleden en hoge politieagenten, die gepubliceerd worden alle delen van ons leven raakt, en meer. Dergelijke informatie, stelt ons in staat om het ongepaste gedrag tussen mannen en vrouwen, mensen en geld, en de normen van leugens tegen de waarheid te zien. De afmetingen van deze rampen zijn enorm. De val van de mensheid in morele waarden is niet verrassend en is noodzakelijk voor de totale vernietiging / teloorgang van de oude waarden, die zijn blootgesteld aan hun diepe degeneratie en als een voortwoekerende ziekte. Het wissen ervan is niet eenvoudig. Het vereist diepe reflectie, een spirituele remake en het 'durven stellen van vragen' over de betekenis van de mens en zijn bestaan op aarde. We moeten niet vergeten dat de media niets superieurs ... en het lijdt geen twijfel dat wat zij brengen niet de waarheid is... en toch, is het als een instrument in de handen van de Maker (de Almachtige) omdat Hij hiermee de leugens op een duidelijke manier blootlegt om ons in te laten zien dat de noodzaak aanwezig is voor de G'Ddelijke openbaring en de verlossing van de wereld door de Almachtige Zelf. De jongere generatie van nu is het duidelijke bewijs van de samenvatting van duizenden jaren van ideeën, die door middel deze jonge generatie, het verval en de verstoring van de weg der waarheid onthult- de weg naar Bait El. Deze generatie is geweldig, ze is vol als een granaatappel [van zaden] slim, getalenteerd, met een open hart, die het licht van de boodschap van de dageraad mogelijk maken, zij het dat ze daar nog geen naam aan kunnen verbinden. Ze zijn hongerig en dorstig naar nobele waarden, en het belangrijkste is dat ze niet een voorbeeld hebben van de oude wereld met uitzondering van speciale gevallen. Voor hen bevat de oude wereld geen relevante boodschap, ze schoppen er tegenaan en vertrappen wat er van overeind staat, ze ruïneren de kleine druppeltjes licht, afkomstig uit het begin van de tijden. Dat is goed, want deze honger en dorst [naar hoe het ook anders kan] is spannend voor deze jonge verbazingwekkende harten en ook de oude generatie kan niet meer ontkennen dat de oude manieren lijden aan beschimmeling en de spinnenwebben van [het verleden]. De jonge generatie spreekt een nieuwe taal die de oudere dwingen te groeien en zich te openen om zich aan te passen aan de nieuwe taal die ons leven aandrijft nu [anno 5776 / 2015]. Wat is deze taal?
De technologische taal, die geen enkele menselijke boodschap heeft en slecht is in de communicatie van hart tot hart, van mens tot mens, als gezond geschapen wezens. Toch is er een verborgen zegen: Voor zover de technologie zich verder ontwikkelt en de menselijke verbindingen tussen mensen minder belangrijk worden, neemt de dorst en de honger [naar Adonai] toe en wanneer we, door de genade en de wil van de Almachtige, het einde van ons Latijn bereikt hebben (en dat geldt voor een ieder van ons) zullen we 'willen weten van' en zelfs hardop huilen voor een betere wereld, met eerbaarheid, respect, licht en schoonheid. Een plek waar de aanwezigheid van G'D Zelf zal stromen in de aderen van het leven van elke persoon afzonderlijk.

Volgende week zullen we de hoogtijdagen van Chanoeka vieren met onze Shoah-overlevenden. Alle evenementen, foto's en ervaringen zullen in een verslag komen te staan, zodat u een idee krijgt van hoe vreugdevol dit feest is voor onze overlevenden (en voor ons).

Mijn zegen en mijn diepe dankbaarheid ten opzichte van de Almachtige en degenen die Zijn Naam gedenken.

Nieuws uit het Noorden

Bezoeken in Katzrin met de studenten van de mechina Kfar Hanasi:

Ons bezoek aan Jafim's huis was interessant. Tom: "We spraken over de geschiedenis van Rusland, over Lenin en Stalin, we hebben geluisterd naar alle soorten muziek waar Jafim van houdt".

Ela, houdt er niet van om te praten over de Shoa. Yam: "We spraken over Ela's overleden man en twee zoons. Over haar familie en kleinkinderen. Ela is een creatief en warm persoon Ze verwendde ons met haar gastvrijheid...."
Noam + Eden: "Wij houden van Etja. Ze is zo lief. We spraken over haar leven als kind in de Oekraïne en over haar kleinkinderen en kinderen. Bij Shaul hebben we gepuzzeld en spraken we over de politiek van Japan. Shaul geniet van de kwaliteitstijd die we met hem doorgebracht hebben. "

Etja

Het bezoek van de studenten van de studenten van Maayan Baruch in Kfar Blum and Dafna:

Asaf, Rom and Ofer: We hebben Israel and Menashe bezocht. Deze keer hebben ze ons geen nieuwe verhalen verteld over de Shoa, zoals bij ons vorige bezoek. Ondanks dat de vorige bezoeken betekenisvol waren, hebben ze waarde toegevoegd aan ons contact". Shir, Judi, Shiraz en Rom hebben Sophia en Simcha bezocht: het contact wat we hebben met haar bloeit steeds meer op en we houden er van om haar op te zoeken.

Menashe

Aharon: "Yuval en ik hebben wat werk gedaan in de tuin met Avraham. We hadden een geweldige tijd. Hij vertelde ons ook over het beroep van zijn zoon."Noam: "Batia en ik hebben een goed gesprek gehad en dronken thee. We hadden een HEERlijke middag. Ik kijk uit naar onze volgende bijeenkomst over twee weken."
Noam: "Ofek en ik gingen (zoals we gewend zijn) naar Zachi , we dronken thee en bespraken de gepasseerde week. We hebben ook een spelletje gespeeld, maar omdat Zachi zich niet zo lekker voelde zijn we gestopt met spelen en in plaats daarvan hebben we nog even een praatje gemaakt."

Zachi

Zelma

Shir, onze energieser uit Modiin, verrast ons opnieuw en opnieuw. Deze keer heeft ze een feed-back vragenlijst gecreëerd voor de vrijwilligers die de bezoeken afleggen met goede energie en goede wil.

Tot nu toe, kan ik mijn vrijwilligerswerk afsluiten als een geweldige en bijzondere ervaring. Ik ben blij dat ik er voor heb kunnen kiezen om me te verbinden aan "Lechaim's" project met de bezoeken die ik aan dit geweldige echtpaar heb kunnen brengen.

De verbinding tussen ons en Svetlana & Dimitri, is heel bijzonder en interessant. We lachen veel en vertellen grapjes, maar er waren ook ernstige en waardevolle momenten. Zij zorgden voor ons voedsel en tot we weer veilig thuis waren, was iedereen erg enthousiast.
We hebben geen moeilijke opgemerkt tijdens ons bezoek en daarna. Naar mijn mening is een geweldig project op de manier waarop het nu gaat. De ontmoeting met de Shoah overwinnaars is als "een eiland van scheiding van het snelle tempo van de wereld rondom ons" en ik houd ervan. Svetlana is mededeelzaam, grappig en toch heeft ze ook zo haar zorgen. Dimitriy is een man van eer en in zijn rustige manier van doen is hij grappig. Ze zijn een geweldige paar en ik ben erg blij om ze te mogen bezoeken.

We wensen alle vrijwilligers en onszelf een inspirerend jaar toe.

De plaats waar we staan is Heilig land

Beste vrienden!

Vorige week hebben we gesproken over de gevoelens van honger en dorst die als een G'Ddelijke golf stromen in onze harten. En we konden begrijpen dat beide gevoelens, in eenvoudige woorden, een afkeer van ons bestaan creëren, van de manier zoals het is. We zeiden, dat een dergelijke situatie niet van toepassing is voor de mens, omdat zijn ziel verlangt naar iets nieuws. Toch is hij nog steeds in de oude wereld, en het nieuwe is niet duidelijk en is nog niet verschenen, terwijl het oude weerzinwekkend is , droog en zonder geur of smaak.

Laat ik u een revolutionair idee aan de hand doen. Laat ons het volgende voor onszelf memoriseren: De plaats waar we staan is een heilige plaats! Voor ons waarschijnlijk het meest geschikt, de exacte lokatie en de juiste plaats voor dit moment. Het is interessant dat we meestal denken dat we, om onze ziel gaandeweg te reinigen (om voldoening en tevredenheid te implementeren) we van plaats zouden moeten veranderen of zouden moeten veranderen wat we nu aan het doen zijn. Hopende dat de volgende plaats onze dorst zal lessen. Aan het eind van een nieuw moment, zullen we merken dat we, zelfs op een nieuwe plaats, alles toch weer oud zal worden in onze belevening en het proces zal opnieuw starten; we zullen opnieuw gaan zoeken naar nieuwe plaatsen die de dorst van onze ziel kan lessen. Een dergelijke vooruitzicht, is voorbij! Vandaag moeten we ons aanpassen aan de nieuwe situatie, waarin we leren met betrekking tot de interpretatie van de concepten die we tot nu toe hebben gebruikt. Het betekent dat 'in plaats van te proberen weg te vluchten' van de plaats waar we zijn, we ze een 'tijdelijke situatie' noemen.

Een ander belangrijk, kostbaar gegeven is, om te weten of de 'verborgen schatkamer - de schatkamer zonder een naam - die we niet kunnen benoemen of waarvan we de vorm nog niet zien, degene [of datgene] is die wij zoeken - al ons hele leven - daar juist te vinden is? Op de plaats waar we zoveel afkeer van hebben - het hier en nu! ... Maar wat als we ons in het heden bevinden en niet de hele tijd voor het moment van nu wegvluchten? Wat zullen we zien dat ons beangstigt ? Pijn, angst, problemen, waarvan we gewend waren om er van weg te lopen.

Hier hebben we een universele G'Ddelijke, prachtige lijn: Weest oplettend mijn vrienden! De innerlijke ruimte [of plaats], waar we zo afkerig van zijn, precies op die plaatsen, daar ligt de verborgen schat. Juist in die plaats en op die momenten, waar we volgens onze eigen interpretatie het gevoel hebben vast te zitten, niet in staat zijnde om die gebieden te kunnen doorvoelen [doorgronden] ... Om vervolgens uit te vinden dat verbazingwekkend genoeg het niet zo beangstigend is als we dachten en het tegenovergestelde waar is. Het brengt een geweldige introductie en groei tot stand in ons leven. Plotseling is de Almachtige er Zelf, naast de kwestie die we hebben gebruikt om een probleem of een ziekte te benoemen. In eenvoudige woorden: we kunnen begrijpen dat de hele tijd dat deze eigenschappen ons als idolen omsloten hadden ons beperkten in onze mogelijkheden. Ten onrechte dachten we dat ze echt waren en we hadden ons zelfs met hen geïdentificeerd. Als u dit gaat zien, dan gaat u ook ineens beseffen dat deze nieuwe verandering - welke naar onze wereld toekomt - in ons binnenste begint en diep in ons wezen aanwezig is [zal zijn] ! Het verandert onze kijk op het leven. Dan zal, alles wat we hebben verafschuwd, voor ons tot een grote uitdaging worden in een genezingsproces met een groot potentieel, doordat het ons uit de wereld van de verbeelding haalt. De wereld van de demonen en de geesten, die het stromende verfrissende water van de vrijheid afgescheiden houden en blokkeren op het land en in de wereld. Een heilige ervaring, en algehele verlossing, halleluja! Hallelujah! Hallelujah!

Blijft u zich altijd één ding herinneren: we zijn onderweg, in het midden van een proces. Elke dag en elk moment dat we leven hebben we nog niet het einddoel bereikt. Dit is waar het allemaal om gaat...

Op zondag 22 november hebben we Svetlana and Dimitri bezocht. Svetlana voelde zich niet goed, maar desondanks was ze toch heel erg blij dat we gekomen waren. Ze vertelde ons van haar kindertijd gedurende de Shoah, en hoe ze zich voelt in Israel. Ze deelde ook haar geloof met ons en de manier waarop ze haar leven organiseert. Dit bezoek werd aan twee kanten als heel plezierig ervaren.

Svetlana, Dimitri en Shir

We gingen op weg om Janet and Jaston te ontmoeten, met balonnen en cake. We hebben voor haar verjaardag gezongen.

Hun gezichten stonden zo gelukkig. We hebben een goed gesprek met hen gehad over alles wat er om hen heen gebeurde en we hebben hun dochter ontmoet (hun dochter is zo leuk). We hebben gezien hoe goed ze het doen als ouders en hoe goed ze zijn als mens.

Deze week hebben de studenten van Mayaan Baruch hebben onze overlevenden van de Kibbutz Naot Mordechai ontmoet.

Allereerst ontmoette we Steve die ons al aan de ingang van de Kibbutz opwachtte. Hij bracht ons naar het huis van Ibi and Rachel. Vervolgens hebben de studenten zich opgesplitst in groepjes en allemaal hebben ze kwaliteitstijd doorgebracht met onze overlevenden van de Shoa. Nadat ze twee uur geluisterd hadden naar de verhalen en vragen gesteld hadden, moesten we terug naar huis, anders hadden we er die avond nog steeds gezeten... De impact die deze gesprekken hadden, waren overweldigend. Shir zei: "Dit is waarom ik mezelf opgegeven heb voor dit project".

Het eerste bezoek aan Steve

Ibi is 90 jaar oud. Zij is geboren in Czechoslovakia. Ze ziet er uit alsof ze in haar zestiger jaren zit. Ibi is bijzonder helder in haar denken en is gezond. Ze heeft Bergen-Belzen, (één van de meest verschrikkelijke kampen) overleefd en herinnert zich de meest verschrikkelijke dingen van het Mengele Hospital, waar ze mee te maken heeft gehad.

Ibi met Juli, Asaph en Shir

Rachel, 91 jaar oud, afkomstig uit Berlijn, heeft al sinds 1933 vervolging en progroms meegemaakt. Eén maand voordat de oorlog uitbrak in 1939, werd ze gescheiden van haar moeder en op een kindertransport naar Zweden gezet. Daar bracht ze 7 jaar door en maakte vervolgens Aliya. Halverwege werd ze naar Cyprus gezonden en alleen maar vandaar kon ze doorreizen naar Palestina.

Steve, 84 jaar oud is geboren in Duitsland en nog steeds heeft hij heel veel energie. Hij overleefde de oorlog doordat hij als kind naar Engeland gestuurd is.

Ik heb alle overlevenden in Kiryat Shmona bezocht. Allemaal ontvingen ze pakketten met verse levensmiddelen en fruit. Zina bezoekt elke dag haar echtgenoot Nicolaj, in het verzorgingshuis. Het is moeilijk voor haar en ze is veel alleen maar erg gelukkig met het contact dat ze met ons en de jongeren van L ' Chaim to Life heeft in Kiryat Shmona.
Rina, noemde dat haar echtgenoot vier jaar geleden overleed. Shir Juli en Shiraz, hebben een goede tijd met haar doorgebracht.
Israel en zijn vrouw Ludmila, zijn bang voor de angstige tijd die we doormaken in Israel. Hun kinderen en kleinkinderen leven centraal in Israel waar de dagelijkse aanvallen plaats vinden. Dit heeft nogal effect op de inwoners.
Neli, Roman, Klara en Anatoly zijn gezond en dankbaar.
Rachel had haar kinderen en kleinkinderen op bezoek. Lisa en Ida vechten om hun gezondheid te behouden.
Anatoly and Lariza zijn verhuist naar Zfat, vanwege de slechte gezondheid van Anatoly. Wij en de groep van K. Shmona missen ze heel erg.

Rina, Shir, Juli en Shiraz

Studenten van Kfar Hanasie bezoeken de overlevenden van Rosh Pina

Yam en Eden, hebben een heel mooi bezoek afgelegd bij Blanka. Yam wrote: "Het was ons beste bezoek tot nu toe!!! We hebben gepraat over de Shoa en hebben haar levensverhaal gehoord.

Tom and Ayal schreven over hun bezoek aan Israel: "Het was heel erg speciaal en interessant. Ik heb het gevoel dat Israel meer op is. Het is erg opwindend om te zien."

Rachel kon de studenten deze week niet ontvangen, dus vergezelden Yael and Noam de studenten die Israel and Blanka zouden bezoeken.

Een brief voor Israel

Het was de verjaardag van Moshe. Ran en Hila bakten een cake voor hem en schreven een mooie zegen voor hem. Het was jammer dat Moshe zichzelf niet zo lekker voelde. Desondanks was hij heel erg blij met het bezoek van de studenten.

Moshe

De connectie tussen de overlevenden en de studenten van Ginosar verbeterd wekelijks. Ze leren elkaar steeds beter kennen.
Ruth liet ons één van haar schilderijen zien.
Avraham vertelde hen interessante verhalen uit zijn leven.
Eli-Ram, speelde spellen met de studenten en samen namen ze Batia mee in haar rolstoel in een wandeling over de ruimte van de Kibbutz.

Zvia en zes andere meisjes van Neve Michael, [die de afgelopen week niet met ons mee kon gaan, maar toch het vrijwilligerswerk door wilde zetten] kwamen om Rachmill, Yehoshya en Mordechai te bezoeken. Ze begonnen met een bezoek aan Rachmill die hier erg enthousiast over was en vroegen hem om samen met hen te zingen, te dansen en naar buiten te gaan. Rachmill was er erg gelukkig mee met al deze aandacht van deze aardige jongeren, die er van houden om hem op te vrolijken en het geduld hebben om te luisteren naar zijn langzame spreken. Ze namen hem mee naar buiten, zodat hij wat frisse lucht op kon snuiven en en hij zich weer heel even 'gezond jong' kon voelen. Een van de verpleegkundigen die even naar hem keek, kon haar ogen niet geloven, hoe de jongelui zijn gedrag beïnvloedde en zag hoe het licht op zijn gezicht terug kwam. Na een tijdje moesten de jongelui weer verder gaan en bezochten ze Yehosayia, die hen ontving met een glimlach van plezier op zijn gezicht. Ze hebben plezier gemaakt met de muziek op zijn cd-speler, hebben gezongen en gedanst met hem en ook met andere mensen die op het gezellig samenzijn afkwamen. Daarna gingen ze naar zijn kamer toe en vertelde hij hen zijn levensverhaal aan de hand van foto's. De tijd die de meisjes met hem doorgebracht hebben was een goede tijd. Mordechai, zocht Yehosayia in de loop van de middag ook nog op en ook hij genoot van het gezellige samenzijn van de groep.

Mordechai en Anatoly

We gaan de overlevenden in het Noorden van Israel deze week bezoeken en vandaag zijn we met de eerste bezoeken begonnen. En dat allemaal vanwege de goede wil en de gedrevenheid van onze nieuwe groep jongeren. In dit geval gaat het om de meisjes die afgelopen maandag niet met ons mee konden gaan. We hebben de grootste groep jongeren van Neve Michael, sinds ons project daar gestart is. Ik zeg niets meer, de foto's spreken voor zichzelf.

Rivka, Rachmill en de meisjes

Afgelopen week heb ik de charmante Suzan ontmoet. Ze is erg ondersteboven van het feit dat de overheid het zo af laat weten om haar te voorzien van een geschikt apartement in in Natania, waar haar toch al zo kleine familie woont. Ze is erg vriendelijk en het is erg plezierig om met haar te spreken.Haar liefde voor haar breiwerk helpt haar om bezig te blijven. Ze bedankte me voor haar bezoek. Ik heb haar beloofd dat ik terugkom.

Ik heb ook Ana bezocht. Ze ziet er zo goed uit en weet precies hoe ze dat moet doen. Haar humeur was good, maar toch kan ik zien gehoor, haar gezichtsvermogen en de manier waarop ze loopt minder worden, nadat ze veel van haar vrienden verloren heeft. Ze voelt zich alleen. Maar in haar optimisme laat haar nog steeds waarderen wat ze nog wel heeft en ook haar gevoel voor humor is ze nog niet verloren. Het is erg plezierig om bij haar te zijn.

Susan

Ana

We hebben Gad bezocht en ondanks dat hij al aangaf dat hij zich niet zo lekker voelde was hij erg blij met ons bezoek. We brachten hem de medicijnen die hij hard nodig heeft maar zich niet kan veroorloven. We hebben ook meteen een gaslek gerepareerd van zijn gasstel. Hij bedankte ons hartelijk en liet ons de groeten overbrengen aan de Rabbi.

Dit is ons nieuws van deze week. Laten we hopen dat het dit weekend een beetje rustig zal blijven.
Rivka

Geestelijke honger en dorst, volgens de profeet Amos

Ik heb een krachtige en precieze zin opgeschreven uit het boek van Amos, welke een geestelijke staat beschrijft:

Amos 8:11
Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERe HEERE, dat Ik een honger in het land zal zenden; niet een honger naar brood, noch dorst naar water, maar om te horen naar de woorden des HEEREN.

Vandaag, zullen we proberen te begrijpen wat 'honger en dorst' betekent? En wat is hun doel? Honger en dorst zijn de gevoelens van een gebrek aan voeding en droogte. Zulk een situatie creeert een grote onrust in de menselijke ziel. En, waarom is dat? De menselijke ziel is nooit rustig, wenst altijd meer te hebben en iets wat buiten bereik is, terwijl we vaak niet begrijpen, waarom dit zo is. De meeste mensen weten niet om te gaan met deze gevoelens, en zullen ze proberen om zichzelf te vullen met goedkope oplossingen, die toonloos de werkelijke reden voor deze gevoelens wegvagen. Het is interessant dat zelfs wanneer wij luisteren naar onze ziel, dat de innerlijke schatten die wij zullen blijven vinden, die ons werkelijk vullen met bevrediging en vreugde, ons niet blijvende vreugde zullen blijven geven. Een nieuwe honger en dorst zullen ons opnieuw vullen in ons innerlijk "zijn".

Het grote geheim dat we moeten onthouden, is dat onze onrust ons in beweging zet, om rond te kijken en te zoeken naar rust, nooit zal de onrust verdwijnen totdat de Verlossing komt!

Hier is mijn uitleg: het gevoel van innerlijke rusteloosheid en het grenzeloze verlangen om iets te vinden is een grote schat. Het ware verlangen komt vanuit het G'Ddelijke! Om opnieuw in éénheid te wandelen met de Allerhoogste is : thuiskomen! De Almachtige is eeuwig en in onze ziel is er een eeuwig deel wat nooit werkelijk tot rust komt, totdat het zich bevindt in de oneindige uitgebreide gebied van Hem Zelf. Deze innerlijke beweging stopt ons van wegzinken in een moera, of van het rusten op onze lauweren. Dit is een grote zegen, die ons die niet doet wegglijden van de juiste weg.... Nu, wanneer alle hoop verloren is, komt G-D, dank aan Hem, om ons op zijn Geestelijke golf op te stuwen, welke krachtiger is dan de afgelopen jaren. Mensen wandelen vandaag met het gevoel dat de grond schud onder onze voeten. Er is geen werkelijk bekend fundament welke troost en vertrouwen brengt... De oude wereld is ineen aan het storten van haar bekende vorm. Dit is de reden voor de honger en dorst, dat die nu groeit, maar de meeste mensen zijn niet in staat om deze paradox te pakken. De kloof tussen wat heeft bestaan en wat er nieuw is, is nog niet ontdekt! De oplossing lieve vrienden? Er is geen oplossing! We moeten in geloof en moed doorgaan, de schemerige weg te bewandelen, tussen de tijden door, welke het eind der tijden wordt genoemd. Er is geen enkele uiteindelijke oplossing. Alleen de Almachtige zal dit oplossen, wanneer Hij het gordijn wegneemt, het scherm, het verborgen Gezicht dat het licht zal weerstralen van Zijn bestaan, Zijn heilige Aanwezigheid zoals we zouden moeten weten. Er is geen enkel voedsel, of medicijn – dat zo goed is – om een oplossing te geven voor deze dorst. We moeten onthouden dat het geen vloek is, maar een grote zegen, En toch: is er nog een woord van troost? Hebben we nog een ander gereedschap, dat kan helpen om dapper te wandelen in zulke uitdagende tijden? het antwoord is: Ja! Geloof! Het geloof dat G-D in ons zoekt en dat met ons is, zelfs in Zijn verborgen manier.

Het betekent dat oplossingen gevonden kunnen worden, zonder uit deze staat te geraken, dan door te accepteren en het ermee eens te zijn, binnen ons innerlijk, dat deze gevoelens van dorst en honger grote zegeningen zijn! Ook moeten wij het geheim van elk moment te luisteren en met elke adem. Om te luisteren en leren binnen onszelf, en elke situatie te openbaren, elke zaak, een passende zaak in combinatie met ons welzijn en ons leren onderweg naar Beit El.

Uiteindelijk, is er een andere verrassing: de gevoelige persoon, degene die de leiding van G-D ervaart in elke situatie, in de diepte van de zaak, zal plotseling die stroom van van geluk en vitaliteit ervaren die komt van de bron van levende, zuivere wateren, vanuit de eeuwigheid.

Beste vrienden! Deze week zijn we gestart om nieuwe overwinnaars van de Shoah te adopteren. Opnieuw zou ik willen zeggen, dat ik het ervaar als een grote zegening en als een licht welke komt en gecreeerd wordt tussen de jonge en de oudere generatie, een gezonde oplossing, een verbinding tussen zielen.

Veel dank, aan al onze vrienden vanuit de wereld en Israel, die dit kostbare en belangrijke project ondersteunen.

Deze week was bijzonder voor onze 34 studenten, die deelnamen aan het L'chaim's project in het noorden van Israel. Deze morgen bezocht ik de overlevenden in Katzrin met de studenten van Kfar Hanasi.

Shaul, bracht kwaliteitstijd door met Noam en Eden. Hij vertelde ze zijn levensverhaal. Ze maakte puzzels en luisterde naar een Japanees lied wat Shaul heel erg mooi vindt. Het lied is een herinneringslied dat ging over de Tsunami welke in Japan voorgevallen is enkele jaren geleden. Ela had Yael, Tom en Eyal op bezoek. Ze vertelde ze haar levensverhaal uit Polen. Ze was haar ouders verloren en bleef achter als een wees. Ela werd verborgen door een priester in een weeshuis. Ze bakte een cake voor de meisjes. Etja sprak over haar toekomst in de Oekraine. Etja is bang en bezorgd, met wat er deze dagen in de wereld gebeurt. Talja is erg ziek. Ze is het meeste van haar gezichtsvermogen kwijt. Ze verzwakt steeds meer en kan nauwelijks haar lichaam bewegen zonder hulp. Ondanks haar situatie is ze hoopvol gestemd.

Shaul, Noam en Eden

Ela, Ayal, Yael en Tom

Etja, Eden en Noam

Jafim vertelde ons zijn levensverhaal en die van zijn ouders. Hij is geboren in 1945, aan het eind van de oorlog. Veel van zijn familieleden hebben de oorlog niet overleefd. Zijn ouders overleefden omdat ze vluchtten uit de Vinica-regio en zaten ondergedoken vlakbij de Roemeense grens, waar de Nazi's minder macht hadden. Jafim is getraumatiseerd door de oorlog en door de na-oorlogse periode. De studenten hebben aangeboden het appartement van Jafin eens lekker schoon te maken en ik hoop dat hij hiervoor open staat.

De studenten van Maayan Baruch, hebben voor de eerste keer de overlevenden in Kfar Blum bezocht, Menashe and Frida. Op een latertijdstip bezochten ze de overlevenden in kibbutz Dafna: Sophia, Simcha, Chaineke and Israel.

Asaph: Deze dag was erg belangrijk. Ondergetekende (Timek) en Ofir, bezochten Menashe from Kfar Blum. Het was erg interessant om hem te ontmoeten. Ik heb zijn woorden voor mezelf opgeschreven. Volgende week willen we hem weer bezoeken. Op een later tijdstip bezochten we Israel in Kibbutz Dafna. Israel, zoals je ons al verteld had, vertelden hij verhalen die stevig waren. Hij heeft een leuk huis en zijn vrouw Tzipora is ook leuk. We hebben samen thee gedronken en gegeten van de cake die Tzipora gebakken had.

Asaph en Mordechai

Rom en Ohad hebben Frida bezocht. Ze leeft in een verzorgingshuis. Ze is erg alleen en de bezoeken van de studenten zijn erg belangrijk voor de overlevenden. Ze kan zichzelf niet zo goed uitdrukken en ook was het niet eenvoudig om met haar te praten. De volgende keer, hebben we besloten, om actieve waardevolle dingen met haar te gaan doen. We hopen dat ze zich dan naar ons toe zal openen.

Andere studenten rapporteerden over hun bezoek aan Dafna. Shir: Het was heel erg fijn om Sofia te ontmoeten. We spraken over haar familie en ze liet ons foto's zien. Juli : We bezochten Nurit , ze was erg blij ons te ontmoeten. Onze discussie was erg interessant. Shiraz: Ons bezoek kan ik omschrijven als goed in een warme en goede atmosfeer. Simcha, wachtte op ons en vertelde ons over haar familie en haar verleden. Ze hoopt dat we vaker zullen komen. We kunnen niet wachten om haar weer te zien.

Kibbutz Ginosar

Vanwege een verandering in het schoolprogramma, besloten de studenten van Maitzar om een extra bezoek af te leggen aan de overlevenden van Ginosar. Ook al stond het niet in de planning voor die week. Zoals u kunt zien op de foto's komen de studenten en de overlevenden al dichter bij elkaar. De vreugde hierover was aan twee kanten zichtbaar.

Batja

Op maandag kwamen we bij elkaar, Rabbi Shachar die van de Golan hoogte af moest komen, de enthousiaste meisjes van Neve Mechael met Shiri,en ondergetekende, Rivka. We splitste onze groep op in drieën: Rabbi Shchar ging met de meisjes naar Chaya en Morris. Rabbi Shacahr had zijn gitaar bij zich en speelde voor Morris een welbekend Yiddisch liedje ("Mijn Yiddishe Mamme"). Het raakte het hart van Morris zo dat hij begon te huilen en dat gold ook voor de meisjes. Het was speciaal voor alle aanwezigen. Van daar gingen ze naar het echtpaar Boaron. Helaas was het niet mogelijk om hen te ontmoeten, dus lieten ze alleen het het voedselpakket met droge voedingsmiddelen voor hen achter. Dit echtpaar heeft veel medische moeilijkheden en heeft een heleboel medische zorg nodig in het ziekenhuis. Avraham is buiten bewustzijn geraakt in de bus, onderweg naar de kliniek. Probeert u zich voor te stellen hoe moeilijk hij dit vindt. Zippora, heeft last van Astma en ons bezoekje was maar kort. Vandaar gingen we naar Aliza, die zoveel van de meisjes houdt. Ze hugde ze en gaf ze een zoen en de meisjes (op hun beurt) houden zoveel van haar en bezoeken haar ook zo graag! Shiri die in Neve Michael werkt- alweer voor het tweede jaar- als een dienstvervangende plicht aan de maatschappij. Het wordt "National service" (Nationale Service) genoemd. Shiri ging met de meisjes naar Rachmill, die erg blij was om hen te mogen ontvangen en samen met de meisjes heeft hij gedanst en gezongen. Dit is wat Shiri daarover schreef: "Rachmill ziet er veel beter uit als de vorige keren dat we hem ontmoet hebben. Hij was zo blij om ons te zien. Hij danste en zong met ons en het was heel moeilijk om weg te gaan bij hem omdat het hem zo treurig maakte...." Van daar gingen ze Mordechai bezoeken en hij vertelde hen verhalen uit zijn verleden. Shiri schreef: "Met Mordechai was het heel goed. Hij vertelde ons over zijn vrouw, zijn zus en over zijn werk. Hij was heel blij ons te zien en het voelde heel goed." Van daar gingen ze naaar Aliza en het was een vergadering bij haar thuis. Ze genoot er echt van en sprak met ons en vertelde verhalen over haar leven. Ik ging op bezoek bij Esther en zij was dit keer op de praatstoel en vertelde me over haar familie, toonde foto's en praatte daar heel enthousiast over.

Aliza

Chaya

Esther and Rivka

Rachmill

We zullen op bezoek gaan met de meisjes die niet met ons mee konden op maandag en ze zullen volgende week dinsdag met Zvia mee gaan. Deze meisjes willen de bezoeken niet missen en onze overlevenden, de eenzaamsten zullen elke week bezoek ontvangen. We voelen hoe het project aan twee kanten veel betekent en de meisjes doen het met veel goede wil en blijdschap.

Mijn beste wensen voor u,
Rivka

Fondsenwerving voor de stichting "L'Chaim" in Jerusalem

Gisteren hadden we een geweldige en ongewone ervaring, tijdens een mooie reis van de Stichting "Lechaim". Dit alles startte op het moment dat een jong meisje met een groot hart, genaamd Rotem, die er afgelopen jaar er ook was (een goede vriendin van Shir) in het voor-militair programma van Mayan Baruch, maar er niet actiev bij betrokken was. Ze gaat zelf ook spoedig het leger in. Shir heeft aan haar gevoelens van angst en bezorgdheid voorbij kunnen gaan en het resultaat hiervan was dat ze (Rotem) nu een vreugdevol gebeurtenis vol licht heeft georganiseerd voor L'Chaim to Life. Het is duidelijk, dat er overal vreugde en licht kan zijn, als er met een open hart gehandeld word; zelfs in een cafe/pub in Yerushalaim, een plaats om te ontspannen voor jongelui, die niet dorstig zijn naar bier, maar zoeken naar een werkelijke invulling van hun verlangens (zover als dat gaat om werkelijke betekenis aan hun levens te geven).

Door de weken heen heeft Rotem gewerkt en gepland voor een prachtige realisatie van haar plannen, samen met Shir en de eigenaren van deze plaats, de pub/cafe, die met eindeloze vrijgevigheid gaven, zonder honorarium te vragen, na het horen van de Stichting en de kern van het doel van haar bestaan. Hetgene wat nog het meest mooi was, waren de twee zangers: de één is heel jong en zijn naam is Matan Ajami, en de tweede is welbekend, beroemd en geliefd, zijn naam is Nimrod Lev. Zij beiden hebben erin toegestemd om op te treden als zijnde hun donatie aan de Stichting. Ik had het voorrecht om het evenement te openen en veel jongelui vanuit vele plaatsen toe te spreken. Ik voelde hun harten, met mij voor een doel kloppende, verlangend om de boodschap met de kern van de zaak te horen, een echt verlangen, dat duidelijk van hen afstraalde.

Eerst, heb ik de eigenaren van de pub/ het cafe bedankt, en dan mij kerende tot de zangers, heb ik hen verteld: "Jullie zijn speciale mensen. Veel artiesten, doen vrijwillige optredens voor goede doelen, maar jullie hebben het gedaan zonder de media erbij en zonder publicatie ind e pers, zodat men hen er om eert. Maar hier, in dit bescheiden evenement, zonder publicatie op Face-book pagina's en Whats-up, hebben jullie je medeleven betoond. Simpelweg om de bedoeling van het geven, je te verenigen met de vreugde, van dit moment en deze manier van leven."

Ik vertelde: "Ze hebben de zegen van G'D ontvangen voor hun "geven". Natuurlijk ging ik door te vertellen over onze visie/ ons doel en de kern/essentie van ons project. Mensen kochten shirts, betaalden voor hun tickets, drinken en eten, wetende dat al het geld naar "L'Chaim" toeging. Ik voelde de liefde van HaShem in deze Yerushalaim pub (cafe). Al stond de pub vol rook, waar de alcohol verspreid werd, maar diep van binnen, was er de liefhebbende sfeer van de Israelische en Joodse schoonheid van "elkaar het beste elkaar toe wensen", die mij deden terugkeren naar huis rond drie uur in de morgen, vol vreugde en inspiratie. Deze plaats, zelfs al was het een plaats gevuld met rook en alcoholdampen, maakte dat ik het gevoel had, dat degenen die er waren, op zoek waren naar een geestelijke betekenis, en ik voelde en ademde een geur van liefde, met verenigde harten en voortdurende liefde.

- Rotem, een meisje en vrouw, met haar grote hart, om haar toewijding en vastbeslotenheid om te geven.

In de afgelopen week bracht ik met mijn vrienden van Holland en de studenten van Meitsar samen, bezoeken aan de overlevenden. We ervoeren hoe geweldig de studenten communiceerden met de Shoa-overlevenden. We bezochten Zelma, Eli-Ram en Moishe (zie de foto's beneden). De groep van Holland was erg onder de indruk van wat ze ervoeren, tijdens deze bezoeken. Daarvoor ontmoetten we Daniel, die hen uitlegden, hoe L'Chaim—to life handelt, en de visie die Lechaim heeft, om onze toekomst te bouwen op het verleden.

Foto links: Eli-Ram / Foto rechts: Moishe

Zelma

Deze week bezochten de studenten opnieuw Ginosar, hier volgen een paar terugkoppelingen van de studenten:

Jonathan en Lior gingen naar Batia's huis. We hadden een leuk gesprek met haar. We namen haar ook met de rolstoel mee naar het Yigal Alon centrum, naar het hotel en de boerderij. Batia heeft heel erg genoten.

Noam: Vandaag gingen we naar Tzahi en keken een film over haar leven. Het was heel interessant, we kijken er naar uit, om er met haar over te praten volgende week.

Gal: Vandaag kwam Avram een beetje later vanuit Tel Aviv. We hebben een kleine tijd met elkaar besteed en hebben een klein gesprek gehad.

Dana: Vandaag ging ik naar Eli-Ram en het was geweldig, we hadden ook een goed gesprek met Irit, zijn vrouw.

Omer: Deze week hebben de studenten van Mayan Baruch Dafna bezocht: Het was leuk. Elk koppel van ons gingen naar de bejaarde die ons was toebedeeld.

Israel had een afspraak met de tandarts, dus ging ik in plaats van naar hem, naar Sophia, en Asaph bezocht haar. Het was werkelijk leuk en veel plezier. Ze vertelde ons over haar leven in Argentinië en haar komst in Israel.

"Lieve Timek, het was heel leuk om Nitsolim te ontmoeten. Wij wachten op het volgende bezoek. Dank je."

Ohed vanuit mechina Ma'ayan Baruch: de ontmoeting met de overlevenden in Kiryat Shmona en in Dafna, waren heel interessant en ik leerde een hoop over de oorlog en van de pijnlijke verhalen van de overlevenden in hun leven, en daar nog bij, leerden we deze aardige en fascinerende mensen kennen. Ik heb ervan genoten om deel te nemen aan dit vrijwilligersprogramma.

Rom: Om deze overlevenden te ontmoeten en met hun te kunnen praten, fascineert mij werkelijk. Zie de foto met Anatoly...

Rom (links) en Anatoly (rechts). Daarnaast zit Moredechai de man van Klara.

Rosh Pina last week

Tom en Ayal (Kfar Hanasie) : MetIsrael ging het erg goed. Hij vertelde onze boeiende verhalen over zijn verleden. Hij is een speciaal persoon, die ons veel kan leren.
Yam en Eden : Hi Timek, mijn bezoek aan Blanca was geweldig en erg interessant. Ze is en echte Zionist. Ze verbindt ons aan Eretz Jisrael..
Yael en Noam: Rachel komt uit Roemenië en ze vond het heel erg fijn om ons te ontvangen, ze genoot van het bezoek, maar was desondanks erg zwijgzaam. Ik hoop dat ze meer van zichzelf wil laten zien als ze ons wat beter leert kennen...

Katzrin

Gisteren hebben de studenten van Kfar Hanasi en ondergetekende de overlevenden in Katzrin bezocht. Het was het eerste bezoek voor de studenten. Shlomo vertelde ons hoe hij bevrijd werd uit Auschwitz en hoe de Britten hem en andere wezen brachten naar Eretz Jisrael. Zijn nieuwe leven in Israel startte in Zfat. Het was in 1945 (nog steeds onder Brits mandaat), en ze werden omringd door gewelddadige Arabieren tot aan de de onafhankelijkheidsdag in 1948. Toen wij Etja ontmoetten, was ze een beetje bang, vanwege het feit dat wij elkaar nog nooit hadden ontmoet, en dat wij haar aanboden haar te helpen. Daar was ze een beetje bang voor; om dat aan te nemen. Ze was blij om de nieuwe studenten te zien en vertelde ons een beetje van haar verhaal vanuit Vinica, Ukraine. Shaul was enthousiast om ons te ontmoeten; hij kon niet wachten op het moment.

Shaul met de studenten.

Shlomo, altijd bereid te vertellen over wat hij meegemaakt heeft. Een prachtig mens.

We hadden een geweldig gesprek met hem en praatten over de huidige situatie in Israel, en hoe dat was voor Shaul om te wonen in de Golan Hoogtes. Ela ontving ons met veel gastvrijheid en liefde. Ze kwam net thuis uit het Zfat ziekenhuis. Ela kwam, als wees vanuit Polen naar Israel en nu is ze een weduwe en heeft twee zoons verloren. Een in het leger en de ander is aan kanker overleden. Ze heeft een dochter over, die voor haar zorgt.

Shalom,
Timek

Pardes Chana

We hebben onze bezoeken dit keer afgelegd met elf studenten van Neve Michael, en er volgen er meer; helaas waren niet alle studenten in de gelegenheid om aanwezig te zijn vandaag. De aantallen studenten die mee willen doen in ons project zijn toegenomen en we overleggen momenteel hoe we dit uit gaan werken in de praktijk, omdat ze allemaal erg enthousiast zijn. We hadden nu drie groepen bij elkaar. We begonnen met Chaya en Morris. Dit echtpaar heeft niet de kracht om heel krachtig in het leven te staan … en het is moeilijk om ze een beetje vrolijker te stemmen. Voor Morris is Rabbi Shachar de meest geliefde persoon onder ons. Wanneer hij komt is hij zo gelukkig en reageert hij positief op de aandacht die hij krijgt. Chaya kan het met de meeste van ons wel goed vinden en voor haar is Ora heel belangrijk . Ora bezoekt haar eens per week. Rabbi Shachar zocht ook Ester op, waarmee we al een paar jaar lang omgaan en elke keer als we haar bezoeken is ze erg enthousiast. Aliza, voelde zich niet goed, maar was blij met ons bezoek en vertaalde ons haar verhalen en vulde de tafel met handgemaakte koekjes en iets erbij te drinken. De studenten zijn erg gek op haar en elke bezoekje dat ze afleggen bij Aliza, zouden ze niet willen missen. Ik geloof zelf dat ze tijdens onze bezoekjes haar pijn tijdelijk even kan vergeten. Ook de Boarons, wachtten ons op met allerlei verfrissingen en voor de eerste keer hoorden we dat ze zich beter voelen. Het was zo goed om t horen en we wenste hen toe dat het zo zou blijven. Zippora, wachtte ons al op om ons allemaal te begroeten.
Zvia en ondergetekende gingen met de meisjes naar Rachmill. Deze keer was er niemand om voor ons accordeon te spelen, dus namen we hem mee mee naar buiten om even buitenshuis te zijn en zijn gedachten even bij andere dingen te bepalen als alleen maar zijn directe omgeving. Langzaam aan kan hij zichzelf steeds meer uiten en zoals u op de foto ziet, ligt er weer wat vreugde op zijn gezicht. Van Rachmill gingen we naar Robert, een nieuwe overlevende uit Roemenië, geboren in een werkkamp uit een Joodse moeder een Goyim vader, die niet aanwezig was in het kamp. Iemand had haar identiteit verraden en zo belandde ze in een werkkamp. Op de één of andere manier wist de vader van haar kindje de autoriteiten (mogelijk door het toesteken van een geldbedrag) zover te krijgen dat ze het kamp mocht verlaten, onder de voorwaarde dat ze hun woonplaats zo ver mogelijk achter zich moesten laten. Mordechai vertelde ons hoe hij als kind van vijf jaar oud gevangen werd genomen, omdat hij negatieve woorden gesproken had tegen een kerk in zijn woonplaats, die waren gehoord door kinderen in zijn directe nabijheid, die dit hadden doorgegeven aan de mensen verbonden aan deze kerk, waardoor het een zaak werd voor het gerecht. De rechter, besloot dat, nadat hij het hele verhaal aangehoord had, de kinderen onmogelijk deze woorden gehoord zouden kunnen hebben, vanwege de afstand die er was geweest tussen Mordechai en deze kinderen… Dit besluit redde hem… Dit was de eerste keer dat Mordechai zich zo vrij voelde dat hij er open over kon vertellen (en over meer uit zijn leven). We hebben hem gedag gezegd en toen we het huis verlieten ontmoette we een vrouw die de meisjes tijdens hun laatste bezoek ontmoet hadden en ze spraken met haar. Ze kuste ze en vertelden de meisjes hoe kostbaar ze waren. Uit dit soort ontmoetingen blijkt hoe kostbaar en delicaat de contacten zijn tussen de gevoelige studenten die we bij ons hadden en de overlevenden.

Foto links: Robert / Foto rechts: Mordechai

Rachmill

Mijn allerbeste wensen,
Rivka

Ik (Shir) heb vandaag mijn eerste bezoek als soldaat afgelegd: niet in uniform, omdat ik nog in het voortraject van mijn (actieve) dienstperiode zit. Vanaf nu zal ik elke vrijdag en zaterdag thuis zijn en kan ik in die tijd mijn geliefde overlevenden bezoeken. Jaston voelde zich niet goed, maar we hopen dat hij zich beter zal gaan voelen. Janet blijft met een toegewijd hart voor hem zorgen. Ik heb met haar gesproken, in een poging om haar wat meer relaxt in de thuissituatie te laten staan, vooral omdat er iemand in haar huis woont, die regelmatig bij kan springen. Het volgende weekend wil ik proberen met haar naar de bioscoop te gaan. Ik sprak ook met Svetlana en Dimitri, en Shulamit en Chanan. Beide koppels klaagden over hun gezondheid, maar zoals Shulamit zei:" Als we de wil en de kracht hebben om op onze voeten te kunnen staan als we 's ochtends opstaan, dan is het genoeg"….

Mai, Ofri, Alon: Op zondag (afgelopen week) hebben we Janet en Jaston ontmoet. Mai, bracht haar oom Dede met zijn vrouw Mili mee, die een tweedegraads neef is van Jaston, het was een heel gelukkig weerzien. We hoorden de herinneringen van beide zijden over hun leven in Tunis. Janet had voor deze speciale gelegenheid Farixa klaargemaakt. Het is een bepaald soort voedsel uit hun thuisland en erg smaakvol en onze eerste kennismaking met deze variant maaltijden.

Foto links: Janet & Jaston en Dede. Op de foto rechts kunt u zien hoe deze bezoekjes gewaardeerd worden.

Farixa en lemonwater ter ere van het bezoek.

Arbel en Shir: Op woensdag hebben we Svetlana en Dimitri bezocht. We dronken een kop thee met koekjes erbij en hoorden de levensverhalen van deze twee mensen. Svetlana deelde met ons wat allemaal meegemaakt had. Beide voelen ze zich een stuk beter na een week van medische behandeling. Svetlana voelt voor ons als familie. We kunnen bijna niet wachten op een volgend bezoek.

Shir, Arbel, Svetlana en Dimitri

Het nieuws van eind oktober 2015

30 oktober 2015, 17 Cheshvan 5776

Modiin
Tair en Moria: We hebben erg genoten van ons eerste bezoek aan Svetlana en Dimitri. We brachten ze chocolade en een mooie kaart die door hen met enthousiasme en in dankbaarheid aangenomen werden. We hebben samen thee gedronken, hebben naar hun familieverhalen geluisterd en hebben goede adviezen voor het leven meegekregen van Svetlana. Ze hebben ons tot tien leren tellen in het Russisch. Het was leuk en we zien uit naar een volgend bezoek aan dit echtpaar.

Shir: Mijn bezoek aan het Noorden

Onderweg naar de Mechina Mayan Baruch, hebben we eerst onze "grootouders" in Kiriat Shmona opgzocht. We hebben Klara, Mordechai en Anatoli bezocht. Samen met Klara hebben we haar overheelijke Blenches voorbereid en samen gegeten. Ook hebben we haar achterkleinkind gezien en Klara zong een lied voor ons (in het Russisch) over ons sterke en verbazingwekkende verdedigingsleger en hoe enerverend het is om ons land te dienen. Ze heeft ons wat persoonlijke adviezen gegeven en toen hebben we afscheid genomen van elkaar. Daarna zijn we naar Sofia gegaan. Sofia zat lekker buiten in het ouderenhuis "Ela". Ze was zo blij om ons te zien en liet ons weten hoe graag ze de studenten wil ontmoeten. Haar leven in het ouderenhuis vind ze niet gemakkelijk, maar ze neemt regelmatig deel aan de activiteiten en wandelt veel buiten in de kibbutz. Het is een hele mooie ervaring om te merken dat we ons bijna familie van elkaar voelen en ik hoop dat dat gevoel zo lang mogelijk blijft.

Volgende week gaan Shir en haar partners een actie ondernemen om fondsen te werven voor "L'Chaim". We wensen hen veel geluk en we wachten het rapport hierover af. Volgende week zullen we veel activiteiten hebben. U zult het gaan lezen in de volgende brief.

Foto's :
1. Tair, Moria, Dimitri en Svetlana.
2. Shir, Shiri, Sopia from Dafna.
3. Shir, Klara, Anatoli, Mordechai, Shiri en Daniel.

Beer sheva
Twee weken geleden heb ik Roza bezocht die 101 jaar oud werd !!! Ik bracht haar een prachtige pot vol met bloemen en daar was ze heel erg blij mee. Het leek er op dat ze in een goede bui was maar desondanks wordt ze oud. Ze wenste degenen die haar helpen een goede gezondheid toe.
Olga, is charmant en herstellende van een operatie die ze ondergaan heeft. Ze is wel verzwakt en gaat niet naar allerlei cursussen waar ze voor de operatie wel naar toe ging. Ze is erg enthousiast over mijn zwangerschap en het maakt dat ze spreekt over het begrip "familie" als iets wat heel belangrijk is.

Sara, heeft me gisteren gebeld en vertelde dat Shmuel, zijn been gebroken heeft en opgenomen is in het ziekenhuis. We zochten hem op en hij was positief over de situatie. Hij komt er wel overheen. Voor Sara, is de realiteit anders. Om te beginnen moet ze nu alles zelf doen en om elke dag naar Samuel toe te kunnen gaan moet ze elke dag een taxi bellen en dat is een behoorlijke uitdaging (financiëel gezien) voor haar. Ik ga daarom proberen haar zoveel mogelijk hierin tegemoet te komen door haar zelf op te halen de komende tijd en met haar mee te gaan.

Dit is het nieuws voor deze week,
Efrat

Shabbat Shalom voor een ieder van ons.

Veranderend bewustzijn tijdens onze reis naar de Verlossing

In mijn verhandeling vandaag, zullen we proberen om de noodzakelijke stappen te doorlopen in het proces van voorbereiding op een veranderend bewustzijn, die voor ieder van ons belangrijk is. Bewegend vanuit onze persoonlijke beleving (de leugen van afgescheiden compartimenten in onze ziel) richting het innerlijk waarnemen, door het verwijderen van het idee van compartimenten in ons innerlijk (G'ds bewustzijn) .
Maar, zoals gewoonlijk, moeten we, om in staat te zijn om dit genezende geheim te leren kennen, eerst de bron kennen van de ziekte. Opnieuw is het belangrijk om te noemen dat de weg naar genezing er geen is van ontkenning en wegrennen van de bron van deze ziekte. Door de essentie hiervan te begrijpen en te leren hoe hiermee om te gaan; door de taal en haar fluisteringen die ze spreekt te bestuderen. Haar manoeuvres en aanverwante zaken kunnen maar op één manier geleerd worden; onze ogen niet meer te richten op wat voor ogen is [om ons heen], maar contact te houden met de persoon die we zelf zijn [luisteren naar je eigen hart]. Helaas is het zo dat het geheim hiervan niet onderwezen wordt in onderwijsinstituten, noch in gebedshuizen. De studies over onze innerlijke wereld, de beweegredenen waarom we dingen doen of niet doen, de manier waarop we omgaan met deze innerlijke [persoonlijke] kracht, gaat alleen maar onszelf aan.

Het is geen andere filosofie maar een noodzakelijkheid die cruciaal kan zijn en dramatisch in deze periode, waarin we opgeroepen worden om [persoonlijke] verantwoordelijkheid te nemen voor onze [persoonlijke] huidige maatschappelijke horizon, parallel lopend aan die van de veranderingen op onze planeet.

Onderstaand een aantal teksten uit de Bijbel welke vertellen aan het volk van Israel over de mogelijkheid om te kiezen voor een leven in donkerheid of - als zegen - een leven in het licht. In één van de mooiste verzen (psalm 143:3) staat geschreven: "De vijand heeft mij vervolgd, mijn leven vertrapt in het stof, ik moet wonen in duisternis als de doden van eeuwen her." "Als de doden van eeuwen her" betekend de Westerse [materialistische] cultuur met haar geest van ketterij en materialisme, waarvan wordt verondersteld dat ze doof is als het de stem van de geest aangaat. Hierin zit één van de grootste lessen: één van de meest voorkomende risico's is om als een kuddedier de kudde na te lopen, zonder de zelfstandig of oorspronkelijk te denken, in plaats van de 'weigering om als een blad in de windval van de massa, mee te gaan in de maalstroom van de cultuur' die de mensen verblindt en meesleurt, zonder het vermogen te hebben om te oordelen, in totale verbanning van wat er in de de innerlijke ziel leeft [let op de details van wat er om je heen gebeurt]. Laten we tot de clue van dit verhaal komen: wanneer we vast komen te zitten in massale gebeurtenissen, evenementen en meningen (het maakt niet uit wat het karakter hiervan is) dan is daar een enorme kracht en beweging aanwezig. Een persoon die ver van zichzelf staat, volgt eenvoudig wanneer de kracht van de groep zichzelf voortstuwt, zonder de mogelijkheid om de situatie goed te beoordelen en dieper te verkennen. Helaas is dat wat de leefstijl vandaag de dag inhoudt. Eén van de redenen van de grote leugen, die mensen "verlichten" waardoor ze niet breken met deze leefstijl, is dat ze de zinloosheid er niet van inzien en afzakken naar het laagste punt van wijsheid. Dit is het gebrek aan de aanraking van de ziel, in de menselijke geest. Zijn eigen ziel, in zijn eigen lichaam, met zijn onafhankelijkheid, die zijn kracht is. Het betekent dat we de fluisteringen van onze ziel niet moeten negeren en haar pure waarneming [van haar omgeving]. Dit is hoe een eerlijk mens zijn [of haar] weg vindt, helemaal alleen, weg van de mensen die vergeten zijn wat voor kado ze ontvangen hebben en in hun domheid zich niet realiseren hoe groot zijn mogelijkheden zijn, omdat dat grote potentiëel in hem [de mens] is om "in Zijn beeld te zijn".

Dit is ook meteen de reden waarom het zo simpel is om de aandacht (van onze zielen) te verleggen van de goedkope massamedia met haar lege arrogante analyses (die vaak nog een vergissing zijn ook en mensen op het verkeerde been zetten) naar een leven geleid in zegen in de aanwezigheid van G-D. Het is wel eens vaker ter sprake gekomen; de weg waarlangs we onszelf beter leren kennen is voornamelijk de innerlijke taal van de stemmen en kenmerken daarvan en en de instorting van - (of de uitbreiding) van de pijnlijke, spannende of uit elkaar spattende gedragspatronen die we vanuit onze kindertijd meegenomen hebben in het dagelijkse leven van vandaag, zonder dat we ons daarvan bewust zijn.

Maar we moeten deze phenomenen niet zien als problemen die ons verlammen of als situaties die we niet kunnen overbruggen. Juist het tegenovergestelde moet voor ons belangrijk en geldend zijn. We moeten begrijpen dat wat we slecht noemen, een geweldige trigger is om de situatie te veranderen in iets goeds. Zo'n trigger wordt genoemd "de reis van het leven" of je noemt het "levenservaring door situaties heen". Dit principe is alleen werkzaam als je er moeite voor wilt doen. Het is "heiligend werk" welke vereist dat je echt wilt veranderen. Het vraagt vele uren van rustig aan doen en jezelf ontspannen. In deze tijden kun je het verbazingwekkende instrument gebruiken om zelf je eigen motivaties te doorgronden, welke genoemd wordt het "menselijk geweten". Hier ligt het fundamentele nieuws : deze kennis, die alleen maar persoonlijk doorgrond kan worden van binnenuit en niets met de buitenwereld te maken heeft, wordt omschreven in Job 19:26 "Hoezeer mijn huid ook is geschonden, toch zal ik in dit lichaam G'D aanschouwen."
De conclusie moet zijn, dat we ons moeten herinneren dat er hier op aarde geen garantie bestaat voor legendarische rijkdom, of bepaalde sprookjes die een begin en einde hebben. Daar is het niet mee te vergelijken. Het is een fascinerende eindeloze reis die zijn ups en downs en vele uitdagingen kent, wat van ons vraagt dat we onze wil hier achter zetten om met een innerlijke eerlijkheid te begrijpen, dat er niet één is zoals onze G-D! Maar om dat volle besef tot ons door te laten dringen, moeten we ook begrijpen [en gaan zien] dat we gemaakt zijn [als mens] uit een G-ddelijke substantie , omdat we gecreëerd zijn IN ZIJN BEELTENIS.

Mijn laatste zin in deze onderwijzing is voor diegenen die bezorgd zijn over de hypocrisie van de acties van wereldleiders ten opzichte van Israel. Alles wat we zien gebeuren is omwille van ons als Zijn volk en wordt toegestaan onder Zijn volledige volledige G'Ddelijke Voorzienigheid. In Spreuken 21:1 staat: "De gedachten van de koning zijn als waterstromen in de macht van de HEER, hij leidt ze waarheen hij maar wil." Dit is alles wat we hierover kunnen zeggen - niets meer dan dit !

Ik wens u toe dat u zichzelf een verandering in uw gedachtenpatroon kunt toestaan, het zal u vrijheid geven en uw harten openen.

Nieuws uit het Noorden

Kiryat Shmona

Gisteren heb ik met Klara de eerste bijeenkomst georganiseerd voor de studenten met de overlevenden in Kiryat Shmona. Ik heb de overlevenden opgehaald van huis en bracht ze naar de ruimte waar we deze gelegenheid georganiseerd hadden. Ook een aantal studenten (door ons gekozen) van Mayan Baruch, (een pre-militaire opleiding voorafgaand aan de legerperiode een jaar later) die geen vervoer hadden, heb ik opgepikt om hierbij aanwezig te zijn.

We hadden een belangrijke gast van een Hollandse organisatie hierbij uitgenodigd (een organisatie van vrienden voor Israël) Pim van der Hoff en zijn echtgenote. Ook Daniel was hierbij aanwezig.

Na Klara's introductie van de groep Ghetto-overlevenden uit de Oekraïne, Moldavië en BeloRusland en haarzelf, begonnen de studenten de gesprekken met de overlevenden aan te gaan en werd er ook samen gedanst. Beide groepen; de studenten en de overlevenden hadden erg uitgezien naar deze ontmoeting. Deze momenten maken me altijd heel erg blij en geven me ook een heleboel energie om door te gaan met de bijzonder mooie visie van L'chaim-to-life; het samenbrengen van de jeugd en de ouderen.

Onderweg vertelde één van de studenten mij (Asaf) dat hij heel speciaal zijn vrijwilligersprogramma op maandagmorgen had gekozen, zodat hij in de middag mee kon doen aan het project van L'chaim-to-life. Asaf kijkt er erg naar uit om de overlevenden te kunnen bezoeken, voor hem is dit "het echte leven". Kort daarna gebeurde het. Op de weg terug naar huis, vertelde Asaf mij wat voor impact deze bijeenkomst op hem gehad had. Hij zei: "Ik ben sprakeloos". Hij zal zijn bevindingen noteren in een dagboekje om het naderhand nog eens terug te kunnen lezen. Deze jongeman nam voor al de overlevenden tijd om persoonlijk met hen te spreken en dat gold ook voor de andere acht studenten in de groep. Ze mixten met de overlevenden alsof ze hen al jaren kenden. Er was geen taalbarriëre. De taal van het hart nam het over.

Laat mij hierbij uitleggen dat veel overlevenden erg weinig Hebreeuws spreken. Toch maakte dat niet veel uit tijdens deze ontmoetingen. Ik zag dat ook al spraken de overlevenden weinig Hebreeuws ze toch een kwaliteitstijd hadden met deze jongeren. Sommige studenten hebben hun eerste woorden Russisch geleerd. Allemaal gingen we tevreden naar huis, uitziend naar de eerste bezoeken in de huizen van deze oudere mensen.

De foto's laten zien hoe de interactie ontstond tussen onze jongeren groep en de ouderen.

Klara

Larissa

Neli

Zondag 18 oktober hebben Shir and Arbel, Svetlana & Dimitri bezocht. We hebben de verjaardag van Svetlana gevierd met chocoladecake, die we zelf gebakken hadden en we zongen voor haar in het Russisch. Ze was erg vrolijk en Dimitri maakte thee voor ons. We zaten samen rond de tafel, dronken onze thee en aten onze cake. We hadden het allemaal naar ons zin. Dimitri, liet ons foto's uit zijn kindertijd, van hun trouwdag , kinderen en kleonkinderen zien. Svetlana sprak openlijk haar mening over allerlei onderwerpen uit en haalde herinneringen op. Het was plezierig om bij hen te zijn.

Shir and Arbel

Het eerste bezoek bij Janet & Jaston: Het was bijzonder. Ze zijn zo innemend, en kennen het leven. Ontmoeten met hen maakt bij ons gevoelens los, hen te willen omhelzen, geestelijk en fysiek. We danken voor ons vermogen te luisteren en hun vermogen te kunnen vertellen. We hopen dat als net als Shir we hun kleinkinderen kunnen zijn zoals Shir al is. Dan zullen we weten of we hen zo'n liefde kunnen geven als Shir hen gaf voor wij kwamen... Ofri, Alon en Mai. |

Ofir, Asaf en Raya

Op donderdag 22/10 hebben we Shulamit and Chanan bezocht. We zaten in hun salon met een lekkere cake en spraken met hen. Shulamit vertelde veel verhalen en Chanan toonde ons foto's van een beroemde architect en toonde ons foto's van hun kinderen en hun gezinnen. Het was opwindend en de tijd vloog voorbij.

Adi, Noa en Neomi

Deze week bezoek ik de drie koppels in "LeChaim Mod'in", maar dit keer is het met de nieuwe en onvoorstelbare vrijwilligers en de chemie tussen hen verbaast mij.

We begonnen de week met onze lieve Janet and Jaston. Ze waren heel blij de vrijwilligers te ontmoeten. De gesprekken waren interessant en grappig. Jaston voelde zich beter en met zijn betere gevoel is ook zijn humor terug. Hij maakte ons veel aan het lachten. Het was een geweldig bezoek en de vrijwilligers waren enorm.

Later in de week kwamen we op bezoek bij Svetlana and Dmitri. De bijzondere meiden- Shir en Arbel brachten een HEERlijke cake mee met kaarsen en leerden zelfs twee Russische liedjes. Svetlana was echt emotioneel en ging uit haar dak. Het lachen verlichtte de kamer. Svetlana en Dmitri deden mee met de meiden en ze zongen blij samen. Bij elk bezoek zie ik hoveel ze willen en gezelschap nodig hebben. Svetlana praat met blinkende ogen en ze heeft altijd weer meer verhalen om te vertellen. Van tijd tot tijd, terwijl ze praat, vertelt Dimitri hier iets grappigs en zij vertaalt het in het Ivriet en we lachen samen. Het is behoorlijk verbazingwekkend om de verandering in hun stemmen en gezichten te zien vanaf dat we binnenkwamen. De treurigheid is weg en lach en blijdschap nemen die plaats in.

Op bezoek bij Shulamit en Chanan

Het derde en laatste bezoek van deze week waren perfect. Vanaf het moment dat we aankwamen bij hun huis stopte niemand in de kamer met lachten. Lieve Shulamit vertelde ons over haar ontmoeting met Chanan in het leger. Chanan toonde ons vele gezinsfoto's en ook foto's van zijn favoriete artiest. De conversatie was vloeiend, de meiden waren goed en Shulamit was heel emotioneel en heel geïnteresseerd in de verhalen van de vrijwilligers.

Vanuit mijn eigen perspectief dank ik G'd gewoon voor dit allemaal. De roerende woorden, de omhelzingen, de lach, de vreugde, komend van de holocaust winnaars en de vrijwilligers, vullen me met pure blijdschap. Dit project is net als een bloem. Het groeit iedere week groter en mooier dan de week ervoor. Volgende week zal ik in dienst gaan, weten dat er iets geweldigs aan het gebeuren. Volgende week zullen de andere twee meiden die naar Svetlana en Dmitrie bezochten, hen voor de eerste keer in hun eigen huis bezoeken. (Svetlana en Dmitri hebben twee groepjes vrijwilligers door de grote hoeveelheid vrijwilligers.)

Dit was ons eerste bezoek samen met onze nieuwe vrijwilligers uit Neve Michael. Shir ging met hen mee. De bezoeken waren in de geest van een nieuw begin.

Beide zijden missen elkaar. We zijn opgesplitst in vier groepen. De eerste groep ging naar Chaya. Ortal, die het project vanaf het begin mee maakt en Chaya's genegenheid gewonnen heeft, nam de leiding over en sprak met Chaya en Morris, stelde vragen en deed heel goed werk. We zijn daarom heel trots op haar. Chaya kreeg deze week Ora's bezoek ook (Ora's tweede jaar al weer) en ze gingen het huis uit om wat frisse lucht in te ademen.

Chaya

De tweede groep kwam bij Rachmill en de vreugde was compleet toen een accordeonist aankwam en de meiden samen met Shir en Rachmill dansten en zongen met de blijde muziek en het veranderde Rachmill's gezicht compleet. Een andere groep ging met rabbi Shachar mee naar Yehosya, die hen blij binnenliet in zijn kamer en hij vervolgde zijn levensverhaal met de foto's aan de muur. En vervolgens ontmoetten ze buiten zijn kamer andere overlevenden, die blij waren hen te leren kennen.

Aliza ontving ons met een brede glimlach, omhelzing en kussen en een tafel met wat te drinken erop en een speciaal door haar voor ons gebakken cake. We keken naar een aantal van haar foto's, van reizen die ze met haar man (gezegend zij zijn herinnering) maakte en daarna kwam een andere groep met Shir erbij en iedereen was gelukkig.

Op bezoek bij Aliza

Rabbie Shachar ging naar de the Boaron's, maar trof ze niet thuis en liet een zak vol groenten en fruit voor ze achter. Tzipora, was heel blij om rabbi Shachar te zien en toonde jaar dankbaarheid voor zijn komst en de tas. Esther viel drie weken geleden en ze heeft zoveel pijn dat ze niemand anders dan mij binnenliet. maar ze is zo dankbaar voor onze constante band met haar.

Ook Ishaya werd bezocht.

Het lijkt erop dat met deze nieuwe groep we een heel goed jaar gaan hebben. Veel dank aan Stiching L'Chaim-to-life die al zoveel jaar zorgt voor onze overlevenden.

Rivka

We willen onze schat Shir het beste toewensen voor haar nieuwe start in het leger. We zijn er zeker van dat je ook daar de beste zult zijn, want je bent verbonden met je hart. Veel geluk beste Shir, we zullen je volgen en wensen je het beste.

Israël bloedt

Lieve vrienden

Deze dagen ervaart het Israelische volk vreselijke, bloedstollende terroristen-aanvallen door Arabische jongeren,die als mensmonsters elk bewegend wezen wild aanvallen wat op hun weg komt. Dit is de plaats, om deze situatie in te schatten en te begrijpen hoe serieus diep de betekenis hiervan is.
Maar eerst moet er gezegd worden dat er gevochten moet worden, wanneer er terrorisme plaatsvind! :" Dood degene eerst die komt, om jou te doden", wanneer er een oorlog is, moeten wij begrijpen, waarom een aanval nodig is.

Om dit te begrijpen, moeten we een paar duizend jaren terug gaan, tot aan de tijd tot van Abraham en de relevantie van zijn verhaal in verband met deze brief. Zoals we weten, had hij twee zonen, de eerste Hagar's zoon (Sara's slavin) – Ishmael. Uit Abraham's verdriet kwam het nederige verzoek, voor het aangezicht van de Allerhoogste gebracht, dat de wereld gezegend zou worden door Ishmael's zaad. Maar de Almachtige was het niet met Abraham eens, en vertelde hem de buitengewone boodschap, die moeilijk te begrijpen is door de mensen:"Door jouw zaad zal de zegen komen, je zult een zoon krijgen van Sara, en de wereld zal door Hem gezegend worden."

De zoon [van de belofte], is Itzchak, dat betekent logischerwijs, dat alhoewel Ishmael de eerstgeborene is, Adonai toch de zaken omdraait en Itzchak als eerstgeborene zegent,en vanuit hem zal Israel geboren worden. Maar het verhaal is nog niet afgelopen. Wanneer Hagar wegloopt van Sara, hoort ze de woorden van een engel, die haar vertelt " terug te keren tot Sara met haar zoon Ishmael, want vanuit hem, zullen vele volken geboren worden. De eigenschappen van Ishmael en de volken, die uit hem voort zullen komen worden hier verklaard: "Want hij zal een wild mens zijn, en zijn hand zal tegen een ieder zijn".. Laten wij hier de betekenis van begrijpen, de betekenis van een wild mens, en hoe deze eigenschap van nature Israel treft en de gehele wereld van vandaag: het menselijk lichaam is als de wereld, met een hoofd, hart en innerlijke organen. Wanneer Israel het hoofd is, toegewijd aan het verbond met de Allerhoogste, heilig [apart gezet] voor Hem, wordt het hoofd geleid door de Heilige Geest (Ruach haQodesh) Die het hele lichaam leidt en bestuurt. Maar wanneer het hoofd en het hart niet goed functioneren (de innerlijke delen), neemt het eigenzinnige in ons mensen de overhand, als een wild dierlijk instinct. Het Israelische volk is het hart en het hoofd van de wereld. Maar wanneer het hart en het hoofd ziek zijn en de lage, wilde dierlijk dodende delen zich laten gelden, dan neemt het de positie van Ishmael in [de tweede zoon in plaats van de eerste, volgens het besluit van de Hemel]. Het staat geschreven in de Bijbel, dat het Israelische volk potentieel heeft om hoger te worden geplaatst, wat betekent dat het" fysieke en dierlijke instinct wordt gecontroleerd en bedwongen". Maar ook, heeft de Bijbel gezegd dat als het "hart en het hoofd"l, niet toegewijd is aan het Verbond, dat ze op een lage positie zullen staan,wat betekent dat Ishmael tijdelijk (de extreme Islamietische ISIS) de leiding zal nemen. Dit is wat wij nu kunnen zien. Maar wij moeten ons herinneren dat deze rol voor de eerstgeborene, welke Ishmael voor zichzelf nam, compleet tijdelijk is, en als een instrument is om Israel wakker te schudden , om opnieuw het hoofd te zijn, Itzchak terug te plaatsen, als de eerstgeborene zijnde. De terreur is niet alleen aan de grenzen, maar heeft elke plaatsbereikt,en het mes dat een Jood neersteekt, steekt ons hele volk, shockeert ons en maakt een ieder van ons nog alerter. Opeens betekenen de overdreven grote hoeveelheden consumptie-artikelen, persoonlijke bezittingen en het bezoeken van winkelcentra even helemaal niets meer. Nu vechten we voor onze zielen en levens! Het mes doordringt de diepte van onze zielen en harten, de wrede alarmwekker eist zonder rekening te houden met onze keuzes, een een diepere schreeuw en begrip, een schreeuw naar de G'd van het Universum, de Enige die ons kan redden van deze problemen.

In Jesaja 26:20 staat:
"Kom toch, mijn volk, ga uw binnenkamers in en sluit de deuren. Houd u nog even schuil tot de toorn voorbij is.
Want de HEER verlaat zijn woning om de misdaden van de bewoners van de aarde te straffen. De aarde brengt al het vergoten bloed tevoorschijn en houdt hen die werden vermoord niet langer verborgen. "

Het betekend dat we ons niet moeten verstoppen vanwege emoties als angst, maar toe moeten treden met onze ziel, de deur moeten sluiten voor allerlei geluiden afkomstig van een materialistische cultuur, om de fluisteringen van onze ziel beter te leren kennen. Om binnen te treden in stiltes als "Aäron behield zijn vrede." Opnieuw moeten we ons herinneren de sterke zin in de parasha van Haazinu (Deut. 32:39, en zouden we deze tekst moeten memoriseren, steeds opnieuw: "Erken dan dat Ik het ben, Ik alleen; er is geen G'D buiten Mij. Ik ben het die dood maakt en levend. Ik sla wonden en heel ze ook weer. Er is niemand die redt uit mijn hand." Het betekend dat (zoals ik al wel vaker gezegd heb in het verleden) dat we in een situatie gekomen zijn, waar we niet zomaar op eigen kracht uit komen. Politieke of militaire oplossingen (niet gebaseerd is op inspiratie op geloof) zullen hier de oplossing brengen, maar alleen maar een stabiel vertrouwen in HaShem, de G-D van de hemelse legers en de G-D van Israel ! Hij is Degene Die ons zal redden en niemand anders! Maar wat is de betekenis van onze aanwezigheid hier op aarde onder deze omstandigheden dan nog? Het is onze taak om niet de wereld te veranderen, maar ons innerlijk te veranderen; om het geheim te bestuderen van zelf-reparatie op basis van het unieke van ieder persoon voor zich. Om het geheim te bestuderen van onze ziel om stilte [rust] in ons eigen leven te brengen, door het bestuderen van de geest van dit moment; elk afzonderlijk moment op zich. Het vraagt van ons de moed om onze gewoonten te veranderen en af te komen van allerlei dimenties van verslavingen en het geheim te ontdekken om onze ziel te kalmeren en zoveel mogelijk buitensporige factoren uit ons leven te verwijderen (als mogelijk is) die onze ziel ziek maken, door ons te leren focussen. Lerende het geheim van onze kracht, onze onafhankelijkheid, onszelf en onze heiligheid. We hebben een vonk in onze menselijke ziel, afkomstig van Degene Die ons geschapen heeft, waarmee we connectie kunnen maken met Hem, waardoor dit mogelijk is.

Mijn zegen voor jullie, tezamen met mijn gebeden,
Daniel

Modiin

Een bezoek aan Svetlana en Dimitri is iets waar ik altijd heel erg naar uitzie. De blijdschap van Svetlana, die zich realiseert dat er hier en nu iemand is die van haar houdt, raakt me. Dimitri is een geweldige echtgenot en een mooi mens. Op de kalenders staan foto's van hun kleinzoon, die jarig zal zijn deze maand. Ook Svetlana viert haar verjaardag deze maand en ook haar foto hangt in de buurt van de kalender. Vanwege de pijn in Svetlana's hand doet Dimitri het meeste werk in huis. Toen ik hem voorstelde hem te helpen, zei hij dat ik al genoeg deed en ik kon hem niet op andere gedachten brengen. Svetlana, vertelde me dat toen ze 55 jaar oud was, ze in de Oekraine woonde en wetende dat ze Aliya ging maken naar Israel, begon ze Hebreeuws te leren. Dat deed ze helemaal alleen. Toen ze in Israel aankwam, kende ze al een beetje Hebreeuws. Je moet wel een sterke wil hebben om alleen Hebreeuws te gaan leren. Dit echtpaar wacht op de vrijwilligers die hen zullen gaan bezoeken.

Ik stond verbaasd! Jaston, zag er zo goed uit, met een brede lach op zijn gezicht, met gevoel voor humor die hij terug had en hij had heel veel energie; wat hij daarvoor niet had. Janet, leek meer relaxt te zijn, alsof sommige van haar dagelijkse zorgen haar minder zwaar vielen. We spraken over de moeilijke situatie waarin ons land zich bevindt en Jaston vertelde ons een verhaal uit zijn jeugd toen hij 4 jaar en zijn zusje 3 jaar was. Beiden zaten ze op de drempel van hun huis in Tunnis, dat erg dicht bij de markt lag. Zomaar opeens nam een vreemdeling hen bij de hand en liep met de kinderen de markt op, terwijl hun ouders zich nog niet bewust waren van wat er gebeurt was. Eén van de marktstaleigenaren zag ze lopen met de vreemdeling en vroeg hem waar hij de kinderen mee naar toe wilde nemen? De vreemdeling zei dat deze kinderen zijn kinderen waren en dat hij met ze naar huis ging.... De eigenaar van deze marktstal kende de familie goed en begreep uit zijn antwoord dat hij ze wilde kidnapppen en sloeg deze man. Het lukte hem om de kinderen terug te kunnen brengen naar hun ouders. Dit voorval laat zien hoe verschillend mensen zijn en dat we niet zouden moeten oordelen, alleen maar omdat we met uitersten te make hebben. Er zijn zoveel verschillende mensen en we zouden dat moeten weten. Janet en Jaston vroegen mij of ik de bezoeken wil continueren, ook wanneer ik met mijn dienstplicht begonnen zal zijn.

Vier maanden geleden, als student in the Mechina, dacht ik na over de mogelijkheid om een tak van "Lechaim" in mijn woonplaats Modiin te realiseren. Het moment kwam dat mijn droom bewaarheid werd en we samen met Daniel (enthousiaste vrijwilligers uit de 7e en de 8e graad en de Shoa-overlevenden) in een ruimte van mijn school fantastiche school " Yachad " zaten. We brachten twee generaties bij elkaar in een ontmoeting van hart tot hart. Het waren hele persoonlijke ontmoetingen tussen studenten en overlevenden, waar we met dankbaarheid op terugzien.

Daniel was de eerste die met de vrijwilligers sprak. Hij legde uit wat de stichting doet. Toen arriveerde de Shoa-overlevenden.
Janet en Jaston, Svetlana en Dimitri and Shulamit
Chanan kon helaas niet komen, omdat hij behandeld werd in het ziekenhuis. Zelfs ondanks een pijnlijke behandeling aan haar gebit kwam Shulamit toch nog bij ons, nadat ik het haar dringend gevraagd had. Aan het einde van de avond groette ze ons en vertelde ze dat ze een HEERlijke avond had gehad. We deden een korte kennismakingsronde en vertelde wat deze bijeenkomsten voor ons betekende. Shulamit zei dat het haar goed deed dat er nog jongeren waren die niet alleen geïnteresseerd waren in in zichzelf, maar ook in de oudere generatie. Ze zag de toekomst van haar land hoopvol in met deze jongeren. Vervolgens splitste we ons op in drie groepjes: één overlevende (of een echtpaar) met drie jongeren. Drie groepjes waarin meteen de goede atmosfeer en de warmte voelbaar waren.

Daniel begint met een korte inleiding

Ook Shir doet haar verhaal...

Shulamit met de meisjes

Janet en Jaston

Svetlana en Dimitri

De studenten van Kfar Hanasi

De studenten Tom, Yam, Yael, Noam, Eden, Eial, Rachel en Esther

Svetlana and Dimitri deelden wat verhalen uit hun leven en de vreugde was duidelijk hoorbaar vanwege het vele lachen om wat ze vertelden. Met Janet en Jaston, vond Mai (één van de meisjes) uit dat ze gerelateerd moest zijn aan de familie van Svetlana en Dimitri. Op de voorgelegde vraag door Shulamit of ze ergens anders zouden willen zijn als in Israel, was het antwoord:" Voor ons is er geen ander land dan Israel, het wederzijdse begrip is hier zo intens, waarom zouden we hier weggaan? We zijn hier in ons eigen land." Dit antwoord werd als erg ontroerend ervaren en raakte de hele groep. Aan het eind van de avond legden we al onze gesprekservaringen bij elkaar en trokken conclusies uit alles wat gezegt was. We gaven Svetlana voor haar verjaardag een heerlijk flesje parfum en ik gaf haar mijn oude mobiele telefoon (die voor haar nog erg uitgebreid is), omdat haar mobiele telefoon niet meer werkte. De reacties naderhand waren erg hoopgevend: de vrijwilligers kunnen niet wachten om hun bezoeken te beginnen en de overlevenden spraken hun dank uit voor de bijeenkomst en wat ze verwachtten van wat er komen ging. Wat mij aangaat, ik dank G-D voor alle deelnemers, die aan deze avond hebben deelgenomen en heel speciaal Daniel, zonders wiens hulp en support dit nooit had plaatsgevonden.

Ik wens mezelf en het hele team in Modiin toe dat we in staat zullen zijn ons best te doen om alles te doen voor deze Shoa-overlevenden wat we kunnen, moge ze gezegend zijn met geluk en een goede gezondheid. L E C H A I M !

Het openingsevenement

11 oktober 2015, 28 Tishrei 5776

Beste vrienden!

Op zondag, reed ik, ondanks de terreuraanslagen naar Modiin, om de vruchten te gaan bezien van een lange investering in de stichting "L'chaim-to-life". Ik ging met de verwachting om een nieuwe poort te openen en dit keer waren het de jongeren die volgde, om een droom te vervullen. Het evenement oversteeg mijn verwachtingen. Jongens en meisjes van de 7e and 8e graad, zoekende naar iets diepers, onze woorden indrinkende. Shir en ik waren beide verrast. De oudere overlevenden zeiden dat dit iets was wat ze nog nooit meegemaakt hadden, het was iets totaal nieuws. Meer kan ik er niet over zeggen. Opnieuw wil ik het dringende verzoek bij u onze sponsoren neerleggen om meer mensen te betrekken bij ons project, zodat we onze plannen kunnen uitvoeren. We zijn geen grote organisatie en elke donor is belangrijk. Laat ons samen meer overlevenden helpen.

Namens de overlevenden dank ik u allen voor alles wat u al voor ons gedaan hebt. Onze hartelijke dank en onze oprechte zegen voor u, uit Israel.

Daniel

Dit kleine stukje tekst is gepubliceerd op het Facebook van Svetlana, na onze bijeenkomst:

Voor Shir Shalev: I wil graag vertellen over Shir Shalev. Ik kan niet zo goed Hebreeuws schrijven, maar ik wil graag dat zij dit zal lezen wanneer ze morgenochtend opstaat. De bijeenkomst gisterenavond was zo exact en zo goed georganiseerd omdat Shir er zo serieus mee omgaat en een groot hart heeft. Ik veronderstel dat dit het resultaat is van haar goede opleiding, welke ze genoten heeft van haar ouders. Het evenement en het project waren zo succesvol omdat ze haar doel zo goed kent en het zo goed georganiseerd heeft. Als vrijwilliger kwam ze hier bij mij in huis en luisterde naar mijn verhalen. Ook al waren ze niet allemaal even plezierig. Dimitri en ik, hebben ook de managers van het project ontmoet, de vrijwilligers en twee andere families die ook behoren tot de overlevenden van de Shoa. Ze hebben ons van het project verteld.Het was echt perfect georganiseerd en de atmosfeer was erg zorgzaam. De studenten willen ons gelukkig maken en we zullen deze avond nooit meer vergeten. Op de 25e , gaat Shir het leger in. Ik wens haar veel geluk. Kom weer veilig terug naar huis Shir.

Onze eerste bezoeken met de studenten van from Kfar Hanasi in Rosh Pina gingen fantastisch. De nieuwe studenten vielen als een blok voor Israel, Rachel,and Esther. Voor Rachel was het het eerste bezoek. Ze is een nieuwe overlevende, die we in Rosh Pina ontmoette. Rachel komt uit Roemenië en is geboren in 1930. Ze maakte Aliya in 1950, en leefde voor vele jaren in Jerusalem. Nu woont ze in Rosh Pina om dichter bij haar dochter te kunnen zijn. Rachel was zo gelukkig om de studenten te ontmoeten. Ze kuste ze en omhelste ze toen ze arriveerde en toen ze weggingen deed ze het nog eens dunnetjes over. Esther is Rachel's vriendin en buurvrouw. Esther komt uit Bulgarije. De meeste van haar familie kwam om in de Shoa.

Israel is bekend voor ons omdat we hem al jaren bezoeken. Hij vertelde ons diepe verhalen uit de interneringskampen die ik nog nooit had gehoord. Israel was heel erg open; ik vind het leuk dat hij de studenten al zolang kende. Dit is de opbrengst van ons werk. Israel houdt er van om aandacht van ons te krijgen en van de jongeren. Israel is 91 jaar oud en dat veroorzaakt vaak de meeste problemen. Hij overwint zijn pijn en lacht en is altijd optimistisch. We zouden Blanka niet kunnen missen. Ze voelde zich ziek en had geen kracht om ons te ontvangen. Ze ontvangt de studenten zo graag en wil alleen daarom alleen al vol energie zitten als de studenten komen. Ze kijkt zo uit naar dit soort momenten, volgende week krijgt ze een nieuwe mogelijkheid om ze opnieuw in haar huis te ontvangen.

De studenten uit Mayan Baruch bezochten de Shoa-overlevenden in Dafna. Ruti de sociaal werkster in de Kibbutz, begeleidt ze de eerste keer. Vandaag hebben ze Sophia, Israel and Tsipora and Simcha ontmoet. Ruti introduceerde ze bij de overlevenden. De volgende keer zullen de studenten in groepjes opsplitsen en hun overlevende meer persoonlijke aandacht geven.

Dit was het tweede bezoek voor de studenten van Maitzar. Nog steeds is het heel nieuw allemaal, maar ze hebben prachtige persoonlijke connecties gemaakt met de overlevenden. Onderstaand wat reacties van de studenten:

- Het eerste bezoek was erg spannend. We kwamen terug met een heleboel verhalen die we gehoord hebben en ..... (de naam van de overlevende) kan niet wachten tot we weer op bezoek komen.

- Volgende week kunnen we helaas niet, omdat we dan een excursie hebben op school.

- Ik weet zeker dat we heel veel kunnen doen voor de overlevenden, om deze mensen een beetje gelukkiger te maken dan ze nu al zijn.

- Mijn bezoek met Hila aan Moshe was erg veelbelovend. Het was zo goed om hem te ontmoeten en te zien hoe zacht van aard deze man is. We hebben hem veel gevraagd, zodat we hem beter konden leren kennen. Tijdens het volgende bezoek willen we spelletjes met hem gaan doen, die hij leuk vindt. We zien erg uit naar de volgende ontmoeting. Dank u wel voor deze gelegenheid, Ran.

- Shira, Yuval, Elia en Gal, hadden een reuze leuke tijd met Zivanit (Zelma). Ze vertelde veel verhalen van haar leven en kon daar ook grapjes omheen om maken. We hebben haar geholpen met de tuin. We zien uit naar het volgende bezoek met Zelma.

- Karin en Atalja, gingen naar het huis van Ruth. Ruth liet ons al haar werk zien en vertelde een klein beetje over haar familie.

- Ondergetekende (Dani), heeft in z'n eentje Izik and Sarah bezocht, omdat mijn partner Roi, in het leger zat. Het was een kort en een vriendelijk bezoek.
We hebben gepraat en Sarah liet me zien wat ze allemaal gemaakt had.

- Yuval en Gal gingen naar Avraham. We hadden een leuk gesprek. Avraham stelde ons veel vragen, maar vertelde zelf ook heel veel van wat hij meegemaakt had.

Ik (Timek), bezocht de overlevenden en heb kwaliteitstijd met ze doorgebracht. Iedereen had wel iets te delen.
Etja had haar kleinzoon op bezoek, die in België woont. Ze zag haar achterkleindochter voor de eerste keer.
Shaul heeft wat problemen met zijn huisbaas, die hem uit het apartement wil zetten, alhoewel hij een geldig contract heeft om hier te mogen wonen. Hij heeft er een hekel aan om dergelijke argumenten te moeten beargumenteren, maar op de langere termijn zal hij toch het apartement uitmoeten en moet hij nu uit gaan kijken naar een ander woning. Dat veroorzaakt een heleboel stress.
Shlomo, was aanwezig bij de verlate besnijdenis van zijn achterkleinzoon. Dit maakte hem gelukkig. Shlomo kan niet wachten om de studenten te ontmoeten. Hij is gepassioneerd om met ze te spreken over het verleden.
Ela,voert een gevecht om haar gezondheid te behouden. Ze moet veel reizen om ziekenhuizen, artsen en physiotherapisten te bezoeken. Ze is alleen en dat maakt haar leven moeilijk. Dat is ook waarom ze zo blij is met de studenten. Ze brengen licht in haar leven.
Jafim is helemaal gelukkig met zijn nieuwe Air-co. welke hij gekregen heeft via "Lechaim" gedurende de warme nevelachtige warmte deze zomer. Hij heeft ook een partime baan gekregen van de gemeenteraad. Daar is hij heel erg blij mee. Het maakt dat zijn leven er wat gemakkelijker op wordt en weer wat betekenis krijgt.

Dank u wel voor al uw support, zonder dat zouden we niet kunnen doen, wat we nu wel kunnen.

Shalom,
Timek

Dit is ons nieuws voor deze week, ik hoop op een rustige shabbat voor ons allemaal.

Het nieuws van deze week

Vandaag (Donderdag), hebben we meerdere acties ondernomen. Allereerst hebben we de begrafenis van Benyamin Litman bijgewoond. Er waren niet zo heel veel mensen bij aanwezig, maar met elkaar hebben we de laatste weg met hem afgelegd, zoals we aan onze overlevenden beloofd hebben. Ondergetekende, Zvia, David (de directeur van Neve Michael) en Rami (die Benyamin eens per week opzocht, hem mee naar buiten nam en verwendde met ijs of een kleine trip naar de zee en hem ook begeleidde naar zijn gezondheidsonderzoeken, wanneer dat nodig was).

Ik ben (ondergetekende) met drie meisjes van Neve Michael, nog wat andere overlevenden op gaan zoeken. Allereerst zochten we Chaya op. Ze heeft enorme pijnlijke benen en kan nauwelijks lopen. Op de foto kunt u zien hoe blij ze is met de meisjes. Daarna zijn we naar Rachmill gegaan die erg verrast was om ons te zien. We namen hem mee de tuin in, stopten bij een struik die vol met bloemen stond, namen er een foto van hem en de meisjes. U kunt zien hoe blij hij is. We vertelden hem over Benyamin en we hebben samen gezongen. Rachmill leek op een bloem die heel veel water nodig heeft en dat hebben we hem gegeven. Hij kwam helemaal open. Toen ontmoette we een man met een Accordion, die kwam spelen voor de bewoners van het huis en hij speelde voor Rachmil een aantal liederen die hij mee kon zingen. We konden het niet beter bedenken voor Rachmill….

Chaya

Rachmill

De volgende overlevende waren Isaiah en Mordechai die ons met een brede lach ontvingen.

Deze keer nam Isaiah ons mee naar zijn kamer en liet ons zijn muur zien, die vol hing met foto's. Hij vertelde ons een klein beetje van zijn leven als soldaat, en Kibbutznik, blijken van waardering, diploma's en wat verhalen uit zijn leven. Het was erg indrukwekken. Mordechai, die met ons meeliep, zag dit voor de eerste keer en beide realiseerde zich dat ze elkaar onderweg naar Israel al ontmoet moesten hebben, ten tijde dat ze in Cyprus door de Britten geïnterneerd werden in lokale kampen, omdat ze Israel nog niet in mochten. Ze hebben hier een jaar gezeten. We hebben Mordechai en Isaiah achtergelaten in een situatie waarin ze elkaar nog veel meer gevonden hebben in een hechte vriendschap dan voor ons bezoek het geval was.

Na dit bezoek gingen we terug naar Neve Michael en onderweg vroegen de meisjes of we nog langs Aliza konden gaan, omdat ze haar zo misten. Omdat we geen tijd meer hadden is het daar niet van gekomen, omdat er een oriënterende bijeenkomst zou zijn met Daniel en nieuwe studenten. Deze bijeenkomst was om deze studenten kennis te laten maken met L'Chaim en te kijken wie van hen zou besluiten om door te gaan met het project. De meesten van de originele groep gaan alweer voor het derde jaar door met het bezoeken van de overlevenden.
Daniel legde uit aan deze nieuwe groep wat de stichting "Lechaim" betekend en het privilege van 'geven',vooral die overlevenden die eenzaam zijn en hulp nodig hebben. De studenten luisterden naar Daniel en toonden enthousiasme en interesse. We hopen dat meer studenten zich aan zullen sluiten als partners bij ons project.

Gedurende mijn laatste bezoek in Genosar, vertelde Eli-Ram me, dat heel recent alle studenten van de Mechina Meitzar, die twee jaar geleden meegedaan hadden aan "Lechaim", naar Ginosar waren gekomen en de overlevenden hadden opgezocht. Twee aan twee, net zoals ze in 2013 hadden gedaan. U kunt zich de opwinding die dat met zich meebracht wellicht wel voorstellen? Ook Zelma vertelde me dat ze nog steeds contact heeft met haar twee voormalige studenten. Ze wensen haar "Shabbat Shalom", of "Chag Sameach" tijdens de Joodse hoogtijdagen en feliciteren nog steeds met haar verjaardag. Ze gedenken met Zelma het overlijden van haar echtgenoot
(de "Azkara" van haar echtgenoot, vertaald: herdenkingsdag).

Deze contacten worden ook onderhouden (nadat de studenten gestopt zijn met het project) in Kiryat Shmona met de laatste groep studenten van Ma'yan Baruch. Dit is de opbrengst van het "L'chaim"s vrijwilligersprogramma.

Na een moeilijke tijd met ziekte en ziekenhuisbezoek, ontmoette ik uiteindelijk Shulamit en Chanan , hersteld van hun ziekte,
waarbij ik Chanan een volledig herstel van zijn ziekte (kanker) toewenste. Ik heb ze gemist en zij hebben mij gemist. Ons samenzijn was een emotioneel
samenzijn, van beide zijden. Ze hoorde van mijn bezoeken in Palma De Maiorka , vorige week en ze vertelden me grappige verhalen over hun reis met hun kleinzoon voor zijn Bar Mitzva. [Jongens mogen de wet voorlezen als ze 13 jaar worden en worden dan al volwassen gezien.] Toen ik ze vertelde van de stichting waren ze erg enthousiast en verbaasten zich over de gezegende acties. Shulamit was zo verbaast over wat ik deed hier in Modiin, dat ze me bijna aan het huilen maakte toen ze zei dat het heel duidelijk was voor haar dat ik deed wat ik deed uit mijn ziel en hart en dat ze de verbinding zo diep ervaarde als een aanraking vanuit de hemel zelf… Ik legde ze uit dat het mijn privilege was om hen te leren kennen, om te lachen met hen en samen blij te zijn over veel dingen.

Shulamit, Shiri en Chanan

Ik wens degenen die dit echtpaar gaan bezoeken (van mijn school) net zo'n speciale band en goede verbinding mogen ervaren als wij nu al hebben.

In mijn volgende rapport zal ik schrijven over de andere bezoeken die ik gebracht heb.

Yosef moest (zoals ik van hem gewend ben) even zijn verhaal kwijt dat hij zich alleen voelde, zonder gezelschap. Hij was erg blij met mijn pakket voor de hoogtijdagen en zei dat zijn Astma verbeterde, nadat het zo heet en vochtig was geweest. We besloten naar buiten te gaan de volgende keer als het weer blijft zoals het nu is.

Ook Anna, was erg gelukkig mij te zien en kreeg ook haar pakket voor de hoogtijdagen. Ze is charmant maar klaagt over het feit dat ze zoveel vrienden verliest doordat ze deze wereld verlaten. Ze heeft een goede vrijwilligster die veel voor haar doet en ook heeft ze nog familie (van haar broer, die helaas niet meer leeft). Ze voelt zich gelukkig omdat ze een goed leven heeft.

Benyamin, is erg gelukkig sinds hij naar zijn benedenwoning is verhuist. Hij heeft behoorlijk goed zijn best gedaan om de grond rondom zijn huis te bewerken. Er groeien nu al pepertjes en tomaten op zijn grond. Voor de eerste keer heeft hij mij over zijn verleden verteld. Hij was boer en werkte met de nieuwste technieken en leverde veel producten. Ook werkte hij met trucks op zijn boerderij.

Maiya, zo charmant, met een vol hart vol liefde, nooit klaagt ze. Ze was in een goed humeur en belde me vlak voor de hoogtijdagen om een goed nieuw jaar toe te wensen. Haar bezoekers van vorig jaar, blijven haar bezoeken en bellen haar op shabbat en gedurende de hoogtijdagen. Ze is van plan om Ido haar vrijwilliger te koppelen aan één van de de meisjes van de Ulpana, waarmee ze contact heeft....

Izik en Miriam, konden mij niet ontvangen omdat Izik een operatie had ondergaan en de omstandigheden niet gemakkelijk waren.
Ik ben nog wel naar ze toe geweest om mijn pakket te brengen en wilde deze bij hun deur achterlaten. Gelukkig was hun zoon aanwezig om zijn ouders te bezoeken en kon hij het pakket van mij aan pakken, zodat ik het toch aan ze kon geven. Hij heeft zijn ouders ook mijn hartelijke groeten overgebracht.

Ik wens u het allerbeste,
Efrat

De start van een nieuw seizoen

Deze week heb ik samen met Daniel de drie Mechinots (scholen) bezocht in het noorden om de visie van L'Chaim en het vrijwilligersprogramma aan de nieuwe studenten uit te leggen. Zoals verwacht, waren de studenten van de scholen erg onder de indruk en ontroerd tijdens deze sessies. Daniel vertelde hen met de taal van het hart wat ons werk inhoudt. De ratio is niet belangrijk in ons werk, het is de taal van het hart en de gevoelens. De vraag van de studenten was wat ze konden doen tijdens de bezoekjes die ze af gaan leggen en het antwoord was: "volg je hart en geef wat nodig is op het moment dat je binnenstapt bij onze overlevenden.

Ik zie uit naar de tijd die we door gaan brengen met de nieuwe studenten dit komende jaar.

Rosh HaShana Bezoeken

Ellen, Sophia en Ya'acov, en onze dierbare supporters van L'chaim-to-life uit Holland, hebben me vandaag gezelschap gehouden tijden de Rosh Hashana bezoeken, naar de Shoa-overlevenden in Katzrin, Rosh Pina en Kiryat Shmona. Elk bezoek was uniek en speciaal. Onderstaand wat impressies:

Katzrin
Etja from Katzrin, opende de deur van haar huis en verwelkomde de Hollandse gasten met een enorme omhelzing.

Jafim probeerde in woorden uit te drukken hoe ontzettend dankbaar hij was voor de airconditoning die hij mocht ontvangen middels giften. Het is een verademing voor hem. Ik zag hoe gelukkig en hoe tevreden hij was, ten opzichte van een paar weken geleden.

Shaul heeft urgent een behandeling van zijn gebit nodig door een tandarts. De overheid wil deze kosten niet voor haar rekening nemen.
Sophia en ik willen naar een oplossing gaan zoeken.
Ela is vorige week heel ongelukkig gevallen in haar tuin en heeft haar gezicht en knieën bezeerd. Ze heeft nog steeds heel veel pijn.

Rosh Pina

Israel is (eveneens) in zijn tuintje gevallen en heeft zijn voet bezeerd.
Blanka was zo blij ons te zien. Ze begon meteen een heel gesprek met onze Hollandse vrienden. Het was moeilijk om weg te gaan bij haar en misschien voor haar nog wel moeilijker om een volgend bezoek af te moeten wachten?

Kiryat Shmona

Het was Nicolay Platok's verjaardag. Zonder dat we hiervan op de hoogte waren kochten we cake voor Zina, zodat ze deze mee zou kunnen nemen naar het verzorgingshuis waar Nicolay momenteel verblijft. Nicolay's gezondheid is niet zo goed. Hij eet eigenlijk alleen maar als Zina bij hem is. Ze is elke dag bij Nicolay te vinden en zorgt dan voor hem. Ze is erg alleen en heeft eigenlijk helemaal niemand in Israel, behalve haar kleindochter die in Tel Aviv woont. Haar enige son,leeft in Donjesk in de Oekraine, daar waar momenteel heel hard gevochten wordt.
Anatoly and Larisa Limunsky, gaan verhuizen naar Safed. Anatoly's Parkinson wordt steeds erger en hij raakt in een steeds slechtere conditie.Ze kunnen niet meer in hun appartement (vier hoog, zonder lift) blijven wonen. We zullen ze heel erg gaan missen.
Ida was in betere stemming als de laatste keer, maar haar lichamelijke problemen blijven. Ze kan zichzelf nauwelijks handhaven in haar huisje en buiten komen is er al niet meer bij.

Klara verwelkomde ons als een echt Jiddische mamma. Met veel vreugde. Samen met mijn Hollandse gasten ben ik na afloop van de bezoekjes weer naar huis teruggereden.

Shana Tova,
Timek

Nieuws uit het noorden:

Beer Sheva
Shmuel & Sara, hebben me heel erg gemist en haalde me met vreugde binnen. Ze vertelde me hoe het met hen ging en lieten me de foto's zien van hun familie.Hun computer is erg oud en functioneert nog nauwelijk maar is erg belangrijk in hun leven. Ze kunnen zich geen nieuwe veroorloven. Ze bidden dat er een nieuwe student bij hen op bezoek zal gaan komen, nadat de student waar ze zoveel van houden weggegaan is. In financiëel opzicht redden ze het net, maar ze klagen nooit. Ze bedankten me voor de geschenken van Stichting L'Chaim-to-life en groette mij en L'Chaim-to-life. Daarna ben ik naar Suzan gegaan, die erg blij was mij te zien. De sociale werkster die bij haar kwam, komt niet meer bij haar. Deze mevrouw hielp haar in de strijd om een huis te vinden in Netaniya. Samen met een rijksmedewerker uit Beer Sheeva is ze naar Netaniya toegeweest en in plaats van haar huizen te laten zien, brachten ze haar naar een huis voor ouderen. Suzan voelde zich zeer gekrenkt en voelde zich er ziek van. Haar benen zijn verbeterd en ze was dankbaar voor de geschenken tijdens de hoogtijdagen. Ze bood me aan om te leren breien.

Otto begon (zoals ik van hem gewoon ben) met het klagen van zijn nood. Toen hij daarmee klaar was, vertelde hij me van het bezoek van zijn vrijwilliger. Hij wordt bezocht door een soldaat die net in dienst is en door iemand die voor hem voor niets een tweedehands airconditioner had geregeld. Zijn leven ziet er nu heel anders uit. Vanwege zijn negatieve mening over de overheid en de overlevenden, is ons bezoek aan hem van wezenlijk belang. We proberen zijn mening wat bij te schaven en hem wat zachter te maken. Zijn boodschap was: Goed gedaan stichting "L'Chaim-to-life" ! Hij bedankte ons voor de geschenken die hij tijdens de hoogtijdagen ontvangen heeft van L'Chaim-to-life.

Otto

Charmante Olga, voelt zich een stuk beter. Het lijkt er op dat haar krachten langzamerhand weer terugkomen. Ze functioneert weer en is weer gelukkig. Afgelopen maand heeft Olga haar zus verloren en dat veroorzaakte een groot verdriet, omdat ze de enige was die ze nog had van haar familie. Gelukkig heeft de dochter van haar zus een goede band met haar en is ze niet helemaal alleen. Onze geschenken werden in dankbaarheid aanvaard, de dankbaarheid goldt ondergetekende en de stichting L 'Chaim-to-life.
Roza was erg opgewonden over mijn bezoek en alles wat ik voor haar bij me had. Ze is charmant en hoorde wie de geschenken gedoneerd had als een gift uit liefde voor haar en de andere overlevenden en was erg dankbaar. Alle nieuwigheden kwam aan de orde en ook de vrijwilligster die voor haar zorgt. Ze leest opiniebladen en houdt bij wat er in de wereld gebeurt . Van Roza voor u : "Shana tova voor u allemaal!"

De jongelui van Neve Michael

Deze week kwamen alle studenten van Neve Michael weer terug op de school. De meesten gaan met ons door in het programma en waren erg nieuwsgierig om opnieuw te beginnen en de overlevenden te ontmoeten. Deze waren op hun beurt weer blij om hen te zien. We begonnen met Rachmil, die zo opgewonden was ons te ontmoeten, dat de tranen in zijn ogen stonden. Hij liet ons zijn schilderijen en tekeningen zien, die bestonden uit kleuren die een heel blad papier vulden. Zijn handen zijn een stuk stabieler en dat maakt dat het verven een stuk gemakkelijker gaat. Zvia, heeft met hem in de tuin gewandeld en sprak met hem. We zijn aan het kijken hoe we hem eens per week mee naar buiten kunnen nemen, om even weg te zijn van de plaats waar hij normaal verblijft. We hebben hem Shana Tova gewenst en zijn doorgegaan naar twee andere overlevenden, die ik een paar weken geleden ontmoet heb: Mordecai en Isihayhu. Beiden (zie foto's) vonden het fantastisch de nieuwe studenten te leren kennen, we hebben ze bij elkaar gebracht en zo ontstond het contact.

Chaya

Vandaar zijn we naar Chaya & Morris gegaan. Chaya lag op bed met allerlei blauwe plekken en kneuzingen, nadat ze twee weken geleden gevallen was. Chaya en Morris, missen alle twee de energie en de wil om van het leven te genieten en zitten vast in huis. Heel vaak komen ze er niet eens aan toe om even lekker in hun tuintje te zitten. De enige die ze mee naar buiten neemt is Ora, hun toegewijde vrijwilligster, die hen eens per week opzoekt. Nadat we Chaya en Morris ontmoet hebben, zijn we naar Aliza gegaan. Ze vertelde me over de behandeling voor haar ogen die ze gaat krijgen. Ze was erg blij om de studenten te ontmoeten. Rabbi Shachar, verraste ons met zijn nieuwe "look" (zie de foto). We vinden het fantastisch. Nu kunnen we voor de eerste keer zijn echte gezicht zien, niet bedekt door een baard. Het voelde bijna alsof we hem voor de eerste keer ontmoette.

Esther

Rabbi Shachar zocht Ester op, die momenteel heel veel medische testen ondergaat, maar zo dankbaar is voor onze bezoeken en het contact des te meer waardeert nu. De Boarons, waren erg blij ons te zien en groette ons tijdens deze hoogtijdagen. Zippora heeft erg veel last van het hete weer, omdat ze astma heeft en dit weer bijna niet te hanteren is voor haar. Benyamin, is in het ziekenhuis. De studenten hebben beloofd dat, als hij voor de hoogtijdagen nog thuis is, ze hem zullen bezoeken. Alle overlevenden hadden appeltjes met honing staan en waren erg dankbaar en groetten de L'Chaim-to-life en alle donoren met een goed hart, die het mogelijk maakte om deze bezoeken af te leggen met zakken met voldoende eten voor de overlevenden. Ook houden we erg veel van Rabbi Shachar. We koesteren zijn aanwezigheid bij ons. Hij komt regelmatig van de Golan Hoogte naar ons toe en doorloopt met zoveel liefde en barmhartigheid naar onze overlevenden toe de bezoekjes aan onze mensen. Wij allemaal hopen (en zouden dat zo graag willen zien) op een zoet en een goed nieuw jaar.

Met een hartelijke groet,
Rivka

Janet & Jaston: Na mijn opwindende bezoek en presentatie over "L'chaim-to-life" in Mechina Maayn Baruch, bezocht ik mijn geliefde grootouders in Modiin. Toen ik bij hun huis aankwam zag ik dat Jaston op zijn stoel lag te slapen, verbonden aan het apparaat wat zijn longen ondersteund. Zijn gezondheid ligt helemaal niet zo gemakkelijk en brengt moeilijke tijden voor hem met zich mee. Het eerste moment herkende hij me niet en toen hij zich realiseerde wie ik was, sloeg de teleurstelling een beetje toe dat hij me niet direct herkend had.

Hij vroeg zich af hoe hij zich zo kon vergissen, aangezien ik heel veel op zijn kleindochter lijk. Hij zat er op dat moment helemaal doorheen en we hebben geprobeerd hem wat op te vrolijken en moed in te spreken [Ed. : In deze periode waren de zandstormen nogal heftig in Israel en liep de nood nogal hoog op, juist voor mensen als Jaston.] Ik schreef een kaart voor hem om hem een gelukkig nieuw jaar toe te wensen en ook Janet huilde toen ik het voorlas aan hem. Het is voor Janet niet eenvoudig voor haar man te zorgen, vaak is het moeilijk en ze vertelde me dat ze al heel lang niets meer voor zichzelf had kunnen doen. Zelfs al krijgt ze hulp van de student die bij haar in huis is getrokken om voor Jaston te zorgen (24/7). Het voelt als onmogelijk om het huis te verlaten zonder Jaston, die juist probeert haar het huis uit te krijgen om zichzelf eens een keertje te verwennen door iets voor zichzelf te gaan doen. Hij heeft zelfs voorgesteld om haar een korte periode naar het buitenland te sturen en te gaan reizen. Haar verdriet gaf mij het idee om haar een keertje mee te nemen naar een bioscoop. Ze reageerde verheugd en vertelde me hoe lang ze dat al niet gedaan had. Jaston ging mee in haar enthousiasme en moedigde haar aan met mij mee te gaan. Dus zijn we de volgende dag naar de film " The story of love and dark" van Amos Oz (een bekende Israelische schrijver) gegaan, welke vertelt van een familie die Europa uitvluchtte, ver weg van de Shoah. We hadden een avond waarin de magische werveling van het "even uit huis weg zijn" voelbaar was en ik beloofde haar dat we dat maar eens vaker gaan doen. Ik heb aan willen tonen voor haar dat het Jaston beter is als ze af en toe ook eens iets voor zichzelf doet, omdat hij zich daar dan ook beter bij voelt (in haar belang). Ik ben er zeker van dat deze avond haar geholpen heeft om beter om te kunnen gaan met de situatie van Jaston.

Vandaag heb ik een hele speciale dame ontmoet die Lea heet. Lea is een"Holocaust overwinnaar" uit Polen. Lea is weduwe en heeft een dochter die een paar dagen geleden teruggekomen is naar Israel, nadat ze vijf jaar in het buitenland gewoond had. In eerste instantie wilde Lea mij niet ontmoeten, omdat ze zo teleurgesteld is over allerlei andere organisaties, die haar veel beloofden, maar niets waar maakten. Desondanks stemde ze toch in met mijn bezoek. De vrouw die mij over haar verteld heeft is Sara. Sara is een geweldige vrouw, die ook vrijwilliger is voor de "Holocaust overwinnaars". Ze is zelf een dochter van een "Holocaust overwinnaar". Nadat ze jaren voor haar moeder gezorgd heeft (inmiddels overleden),besloot ze andere "Holocaust overwinnaars" op te zoeken. "Eventueel wilde Lea mij wel ontmoeten....." Onze ontmoeting vandaag was een succes. Lea is eenvoudige, gevoelige en vriendelijke vrouw. Ze was erg emotioneel toen ze de geschenken (boodschappen voor de komende tijd) overhandigt kreeg voor de hoogtijdagen en toen ze mijn handgeschreven kaartje er bij zag, was ze in tranen. Nadat ze bekomen was, heb ik haar uitgelegd dat "L'chaim-to-life" heel precies te werk gaat voor en met degenen waar ze zich voor inzetten. Ze was echt geïnteresseerd in het aanbod om zich bij de "L'chaim-to-life's family in Modiin" aan te sluiten. En ik kan niet wachten om haar opnieuw op te zoeken en haar beter te leren kennen. Een ander stel dat ik via Sara leerde kennen is Svetlana en Dmitri. Ze kwamen 21 jaar geleden vanuit de Sovjet Union naar Nederland. Dmitri spreekt geen Hebreews, Svetlana een klein beetje. Zes jaar geleden is Svetlana gevallen en heeft ze haar hand bezeerd en daar heeft ze nu nog steeds last van. Dimitri zorgt voor haar met alles, inclusief het aankleden en een douche nemen. Ook zij waren geëmotioneerd door ons bezoek. Ze vertelden ons dat ze al die jaren weinig tot geen doeltreffende hulp ondervonden hebben van allerlei organisaties en ook niet wisten dat ze daar in prinicipe wel recht op hebben als "Holocaust overwinnaars". Ze hebben twee kinderen. Eén van hen woont in Modi'in, maar desondanks is weinig sprake van een bezoek of slechts van korte duur. Ze zeggen hier zelf van dat hun dochter hard moet werken om de kost te verdienen. Zoals we allemaal wel weten is er sprake van prioriteiten in het leven. Jonge vrijwilligers kunnen licht en vreugde aan hun leven toevoegen en dat is wat ik voor hen wens en hoop. Shulamit en Chanan bezoeken is, zoals altijd, iets wat mij met energie vult. Ik ontmoette Shulamit en degene die regelmatig voor dit stel zorgt, die bezig was een maaltijd te bereiden, passend bij deze hoogtijdagen. Toen Shulamits' hulp uit de keuken kwam, kwam ik binnen en maakte we samen de maaltijd af. De moeder van Shulamit was een rechtvaardige vrouw. Haar hele leven hielp ze andere mensen en zorgde ze voor haar eigen kinderen. Eén van hen heeft nu een kleine organisatie opgezet dat voedsel brengt naar mensen die het hoofd niet boven water kunnen houden. Shulamits' gevoeligheid en optimisme maken me iedere keer weer enthousiast.
Chana vertelden me over haar kindertijd in Wenen en haar bezoeken daar. Deze week heeft Chanan allerlei medische testen gehad. Het was zo goed om deze mensen te ontmoeten.

Shana Tova,
Shir

Nieuws: Onze dierbare Shir heeft het voor elkaar gekregen om haar oude school in te schakelen in het L'Chaim-to-life progamma. Heel veel succes Shir!

Dit zijn al onze evenementen.

Shabbat Shalom!
Daniel Braun

Vreugde, vreugde, vreugde en meer nieuws !!

Op weg naar Rosj HaSjana

Het programma van activiteiten voor het komende jaar en meer nieuws

Licht uit het duister en meer nieuws

De connectie van de mens met de G-ddelijke vonk in zijn ziel

Investeren in mensenlevens en het nieuws van deze week

Een briefje van de dochter van Gad en Tamar

Gad & Tamar Bar Levav - Verslag van de verwoestende brand

Een kort overzicht van - Rosh HaShana 12/9/15, - Sukkot 1/10/15, - Chanoeka 7/12/15, - Tu Bishvat 25/1/16, - "Mars voor het leven" 4/2/16, - Poerim 24/3/16, - Pesach, 22/4/16

De zon zal van haar verborgen plaats uitgaan

Wereldomvattend herstel van het Koninkrijk van Shaddai

Engelen met een boodschap

De nieuwe projecten van "L' Chaim"

Onafhankelijkheidsdag

Nieuws van deze week / en de Shoa herdenkingsdag

Pesach: van slavernij naar vrijheid

Het verheerlijken van de mensheid

Het Poerimfeest en haar betekenis

Fondsenwerving avond in Modiin door Shir en de vrijwilligers van de "Yachad" school

Over "De mars voor het leven"

De Mars voor het Leven

Vanuit donkere tunnels zal God's licht schijnen en zal er genezing zijn

Geloof, de enige oplossing in deze dagen

"Hart tot hart" als een Weg om het koninkrijk van Shadai te repareren

Onze activiteiten om het leven te heiligen

Onze dank voor de waardering die we ondervinden voor ons werk

De nieuwsbrief van 15 januari 2016 (5 Sjewat 5776)

Over onverschilligheid, redenen en hoe er vanaf te komen.

Het verschil tussen Verlosser en Messias (Boodschapper)

Het blij maken van de Shoa-winnaars

De boodschap van redding overeenkomstig de inzettingen, uiteengezet door Mozes

Zonder visie zal een natie verdwijnen

De plaats waar we staan is Heilig land

Geestelijke honger en dorst, volgens de profeet Amos

Fondsenwerving voor de stichting "L'Chaim" in Jerusalem

Het nieuws van eind oktober 2015

Veranderend bewustzijn tijdens onze reis naar de Verlossing

Israël bloedt

Het openingsevenement

Het nieuws van deze week

De start van een nieuw seizoen

Een kort overzicht van

- Rosh HaShana 12/9/15,
- Sukkot 1/10/15,
- Chanoeka 7/12/15,
- Tu Bishvat 25/1/16,
- "Mars voor het leven" 4/2/16,
- Poerim 24/3/16,
- Pesach, 22/4/16