16 augustus 2018, Elul 5, 5778
Verfrissend bezoek in Genosar
Het was mooi om de winnaars weer te bezoeken. Eli-Ram was blij met de postzegels
en een mooie kaart met een zegen van Margo en haar team van Limburg - Holland.
Eli Ram
Batia geniet van haar dagelijkse rit door de kibboets in de
scoot mobile. Beide vragen ze mij steeds wanneer ik kom, wanneer de studenten
beginnen met hun bezoek aan hen.
Batia
Het nieuwe seizoen begint al gauw na de Joodse Hoge Feestdagen. Zowel Eli-Ram
als Batia zijn klaar en wachten geduldig op de nieuwe studenten die
hun kleine woonkamer en hart zullen binnenkomen.
Kiboets Chukkuk
Ruben introduceerde me aan Mika. Mika is een jong ogende vrouw, 90 jaar oud.
Ze vind het concept van "L'Chaim" met de bezoekjes van de studenten
mooi. Mika is niet een shoa overwinnaar, maar een vrouw met
veel levenservaring en een communicatief vaardig persoon, die in staat is de
jonge studenten te onderwijzen en hen te verbinden met de Joodse wortels van
het land Israël, zoals Marit dat vorig jaar deed.
Marit en Tzipora waren verheugd me weer te zien. Marit is herstellende na een
val. Het gaat goed met haar en ze is blij dat haar botten niet gebroken zijn.
Warme groeten van Timek
Modiin
Efrat en Rachel: in eerste instantie vroeg Svetlana hoe het
met ons ging, we vertelden haar dat we in Polen waren geweest. We vroegen hoe
het met haar en Dimitri ging, en ze zei dat er eindelijk een helper voor Dimitri
zou komen en dat dat hen beide zou helpen.
Svetlana, Efrat en Rachel
Rachel vertelde dat haar broer 2 weken geleden geboren was
en ze vertelde Svetlana over haar familie, wat een beetje gecompliceerd is omdat
haar beide ouders hertrouwd zijn en ze 2 broers en stiefbroers heeft. Svetlana
vertelde dat er meer mensen zullen zijn op de bruiloft van Rachel, en daarna
vertelde ze over haar kleinkinderen, daarna bood Svetlana ons koffie aan en
samen spraken we een beetje over de protesten die er waren over de Nationaliteitswet.
We spraken dat als er een schending is van de mensenrechten of iets dat stoort
dat het dan goed is om te demonstreren en erover te praten.
Shir: we kwamen samen met Riri met bijna alle kleindochters.
Riri met haar kleindochters
Het was een hele bijzondere samenkomst. We spraken over het leven, over de
plannen van de meisjes, het bijzondere jaar wat we samen hadden gehad, de voorbereiding
waar we allen gauw aan zullen beginnen. Riri vertelde over de laatste keer dat
ze contact had gehad met een ziek familielid. Het bezoek was goed en vol vreugde
zoals altijd. Dierbare Shulamit ging en we hadden samen een
familiereunie. Als een grootmoeder en een deelnemer van een kostbare vriend
mentaal gezien, lied ik haar mijn album zien die ik gemaakt had voor mijn tour
door het land Israël, haar vertellend over verschillende ervaringen en
zoals gewoonlijk was Shulamit geinteresseerd door vragen te stellen en deelde
haar eigen ervaringen.
Shulamit
We spraken over de toekomst en over wat ik momenteel doe en zij vertelde me
over haar oogproblemen. Ik hoop dat ze beter wordt.
Ik kwam aan bij Janet voor een kort bezoek en ze voelde zich
niet zo goed. We spraken een beetje over de familie en onze rondzwervingen over
de wereld.
Janet
Janet vertelde me over haar overweging aangaande een woonfaciliteit
en we bespraken de voor en nadelen ervan in een poging om te helpen beslissen.
Het was interessant en leuk.
Mordechai was blij zoals gewoonlijk. Marina is zijn verpleegster
voor een maand en het is geweldig! Hij is een heel ander mens.
Hij was gevuld met vreugde en optimisme. Onze conversatie is deels Hebreeuws
en Oekraïens.
Mordechai met zijn verzorgster Marina en Shir
Grootmoeder Sarah was gezellig en ze was erg blij toen ik met
haar favoriete cake kwam, die mijn moeder gemaakt had. We hebben de gaten gedicht.
Ze vertelde me over haar beslissing waar ze vrijwilliger zou zijn het komende
jaar. Dit zal al met al haar 12e jaar zijn op de middelbare school. Dit jaar
denkt ze vergezeld te worden door emotionele en een kleiner aantal studenten,
die een mentor nodig hebben.
Bezoek in Pardes Channa
Rivka: ik ging samen met Danny die al de activiteiten gemobiliseerd heeft die
aandacht nodig hebben. We begonnen bij Dina die altijd wel
behoefte heeft aan iets omdat ze maar een kleine overheidsuitkering krijgt en
dit alles is wat ze krijgt en haar familie is niet in staat om te helpen. Het
is al maanden dat ze assistentie krijgt per week of 2 weken met een pauze...
Iets werkt er niet goed en dat heeft effect op haar thuis.
Dina met Danny
Dina was een vrouw die haar huis echt netjes en schoon hield, maar vandaag de
dag kan ze dat zelf niet meer. Ze maakte van weinig eten iets goeds en het was
altijd heerlijk. Vandaag de dag kan ze dat niet meer en het is frustrerend dat
te zien. We brachten haar een tas vol met boodschappen die haar een beetje helpen.
Zippora
Daarna zochten we Zippora op. Ze voelt zich beter en een kostbare
man die voor haar problemen zorgt (samen met Amidar) is Alex Talmor die haar
vertelde dat hij heel snel een oplossing voor haar woningprobleem heeft met
Amidar . Laten we op het beste hopen.
Aviva
We kwamen aan bij Aviva. Ze was erg blij om deel te zijn van "L'Chaim".
Met Shulamit proostten we op haar verjaardag. Vandaar gingen
we naar Gizela.
Shulamit
Gizela
Nadat ze hard gevallen was op de grond, kreeg ze iemand om haar douche en toilet
in haar huis te herstellen en uit te breiden. We hopen dat de nieuwe badkamer
zal voorkomen dat ze weer een onplezierige val maakt. Als laatste bezochten
we Aliza, die nog steeds een ademhalingsprobleem heeft wat
nog niet opgelost is en zo af en toe een apparaat gebruikt die in zuurstof voorziet
voor haar longen. Desalniettemin maakte ze voor ons koekjes om mee naar huis
te nemen. We wensen haar het allerbeste.
Zfat
Adi en Moria (soldaten) : We kwamen aan bij Esther na een lange
tijd en de vreugde was groot! We werden begroet met omhelzingen en kusjes en
natuurlijk was Esther gelijk er mee bezig om ons te voorzien van eten en drinken.
Esther
Ze gaf ons augurken die ze zelf bereid had, en we waren verheugd om te zien
dat een stapel komkommers die er bij een vorig bezoek waren nu verwerkt waren
tot augurken. Esther deelde met ons dat ze naar het strand was geweest en lied
haar zwempak zien die ze al 40 jaar gedragen had. We waren blij voor haar dat
ze eropuit ging om een goede tijd te hebben. We gingen door met praten en vertelden
haar onze dagelijkse routine op de basis, over de commandanten en de stress
op het werk. Ze deelde met ons over haar uitstapjes die ze de afgelopen week
had gemaakt en over de ongelukkige val die ze had gemaakt. We vroegen haar om
zich haaks te houden en om naar haar moed te luisteren. We spraken over de veiligheidssituatie,
de familie en Eitavi. Het was eenvoudigweg bijzonder en we namen afscheid met
omhelsingen.
Shir: afgelopen week ging ik naar Zfat op bezoek. Ik was allereerst bij lieve Shalom. Hij is erg blij me te zien en verteld altijd dat zodra we komen om hem te bezoeken hij zich opeens goed voelt en dat alle problemen dan weg zijn.
Hij vertelde dat hij erg droevig was dat zijn dochter niet met hem spreekt
en dat zijn zoon in Frankrijk meer met hem praat dan zijn zuster in Israël.
Ik ging verder naar lieve Eli. Het was een kort bezoek maar
heel optimistisch.
Eli
Eli vertelde me over zijn familie en dat hij de dingen in het leven zou moeten
waarderen. Hij vertelde dat op een leeftijd van 97 jaar hij zoveel mogelijk
zijn leven en de vreugde waardeerd, in het bijzonder met zijn familie.
Het bezoek aan Esther was erg vreugdevol. Ik nam haar mee van
haar werk en we deden wat boodschappen die ze moest doen. Toen we thuis kwamen
lied ze me haar tuin zien en wat er nieuw aan was. We hebben videos van haar
lezingen gezien in het noordelijke gebied. Het was leuk zoals gewoonlijk en
we hadden erg veel plezier.
Over het welkom van de kinderen van Sderot! Volgende week woensdag, zullen we de eerste groep van Sderot zien die op vakantie komt.
Een volledig verslag volgt. Ze kijken net als ons ernaar uit.
Shabbat Shalom en wees gezegend
Daniel Braun
Shdrot
https://youtu.be/57b5Dfc4pTo
Shaderot with Love / Happy hearts
Geliefde vrienden!
Het is een voorrecht voor mij om te schrijven over de speciale ervaring over
het evenement met de geliefde kinderen en de ouders van Shderot.
Maar voor dat alles is het tijd om een dank te uiten voor onze gewaardeerde
donoren, die bijgedragen hebben aan deze belangrijke operatie.
Met in de schijnwerpers: Shuki, die dit hele evenement van A tot z heeft gepland
met alle gevoelige haken en ogen.
Gistermorgen, op een woensdag vertrok er een groep vanuit het zuiden.
Ze reisden naar het noorden om een verandering in de sfeer en rust te genieten.
Recent ben ik ook in het gasthuis van Moshav Keshet in de Golan geweest en wij,
Shuki en mezelf heten ze zeer welkom met genot, knuffels en opwekking.
De meeste kenden wij al van vorige oorlogen, maar ondanks dat was het zeer opwekken
d om ze weer te kunnen ontmoeten.
Nadat er een opfrisser, die gepland was door Shuki, genuttigd was, wat vers
fruit, deeg producten, en koude drankjes inhield hadden wij een groepsfoto.
Na het foto moment was er tijd voor wat rust in de kamers die geregeld waren,
om de meegenomen goederen een rustplek te geven voor het verblijf en een rustmoment.
Na dat rust moment was er diner waar ze zeer uitbundig hun dank en blijdschap
uitten.
De grote verrassing en opwekking was de volgende dag, donderdag.
De moeders uitten hun genot van hun en hun kinderen aangaande een goede nachtrust.
Het was opwekkend om te zien hoe de vermoeidheid van het reizen bij de kinderen
en ouders wat te zien was na de reis niet meer te zien was na de nachtrust.
Een goede nachtrust in de berglucht, de liefde en omhelsing van vrienden uit
het noorden lichten hun gezicht zeer veel op, en ze waren klaar voor een nieuwe
feestelijke dag.
Het was het moment waar iedereen op wachten! de reis die gepland stond met daarna
nog een leuke avond en een goede nachtrust om de batterijen wat op te laden
voor de terugrit naar het huisfront.
Tot conclusie, en het beste van dit verhaal: de verhalen van de moeders over
het zuiden.
Waar de kinderen geboren worden, om in een wereld van spanning en eindeloze
alarmen gegooid te worden die oorverdovend zijn en de dopamine flink de loop
laten.
De herrie van de explosies die ik niamand aanbeveel om ze mee te maken, en het verschil van dag en nacht als het stil is, is een welkome pauze in de idioterie van oorlog.
Goede vrienden, lees deze brief alstublieft zeer aandachtig.
Dit is de eerste groep, en we hebben de plannen om later nog meer groepen te
sturen, helaas hadden we een limiet aan lege kamers om ze in te huizen.
En dankzij G-D waren we in staat om de eerste groep te brengen, waar onze hulpkreet
volgt: Als we meer steun hebben, kunnen we meer mensen helpen in het zuiden.
Dit is de grootste eer en opnieuw een grote dank aan de bewoners van shderot
die ons dit unieke evenement gegeven hebben, en boven al: Dank aan de schepper.
Daniël.
Hier zijn 2 brieven van de personen die deel waren van deze korte vakantie:
Aan Shuki, Daniël en collega's!
"Goede mensen in het midden van de weg"
De uitnodiging naar een ruustmoment in het midden van rumoer en problemen in
het zuiden rond gaza.
De grootste oorzaak, Kassam raketten, bombardementen, explosies, tunnels en
slapeloze nachten.
Met als gevolg paniek bij de kinderen en radeloosheid bij de ouders.
In deze dagelijkse leefomgeving hebben we om te gaan en er op aan te passen
op deze vreemde realiteit.
Een kleine minuut voor deze geweldige vakantie voorbij is en alles tot de normale
zaak van de dag overgaat, waar de feesten een reëel veiligheid twijfel
zijn.
Jullie hebben ons een prachtige tijd gegeven in deze paar korte dagen van ontspanning,
loslating en genot.
Familie momenten met magische atmosfeer, warme omhelsing, vasthouden en zorgen
voor.
Het is niet overduidelijk, maar we zijn vol van waardering en dank.
Zeer veel dank dat jullie aan ons dachten, jullie huizen openden en je hart.
Wij hebben een aantal dagen vrede genoten, broederschap en liefde voor mensheid.
Beste Amutat "Lechaim" Daniël en Shuki!
Na een moeilijke tijd waar we heel veel quassam raketten en lange verblijven
meegemaakt hebben in veilige ruimtes, komen we vooral afgebranden gebieden tegen
als gevolg van de ontbrandbare vliegers.
Ook moeten we horen wat er zich afspeelt vlakbij de gaza hekken.
We willen je vanaf de bodem van onze harten bedanken, voor het geven van een
rustmoment en stilte voor deze paar afgelopen dagen.
we konden rustig slapen, onze hoofden even rustig legen van die chaos in ons
gebied.
Wij willen je bedanken voor alles, waarderen het en we zijn dankbaar.
Lior.
Manaratrail
De hele groep uit Shdrot
Daniel Braun
E-mail: danielxrw@gmail.com
Phone: + 972 54 772 3510
Welcome to our website at: lechaim2life.org.il
2 augustus 2018
Deze keer waren mijn bezoekjes zonder het verfrissende vergezelschap van de studenten van Neve Michael die momenteel thuis zijn gedurende de zomerstop. Ik had veel producten in de pakketjes gedaan, waarvan enkele gekregen zijn van goede mensen en instanties uit de regio: kaas kregen we van Jacobs zuivel, groenten zoals wortels kregen we van Shalit wortels. Al jaren ontvangen we deze bijdrage. En natuurlijk de Malka Boerderij van Sde Yizhak die ons groente geeft zoals komkommers, pepers enz. en soms krijgen we ook fruit. We zijn voorzichtig en brengen alleen vers fruit en groenten aan onze vrienden die het nodig hebben en er erg dankbaar voor zijn.
Ik bezocht Jonah. Ze lijdt nog steeds aan hevige maagpijn
en glaucoom wat onmogelijk te genezen is, maar ze geeft dank voor onze bezoekjes.
Bij Dina zijn er constant problemen zonder een onmiddelijke oplossing. Een volle
olijftak in haar tuin is gebroken en ik moest haar ervan overtuigen dat niemand
het uit kwaadwillendheid had gedaan. Ze was erg overstuur. We gingen verder
naar Tzipora. Ze is de hele tijd thuis gebleven en gedurende
deze periode verblijven haar kleinkinderen daar omdat haar dochters werken.
We kamen aan bij Aviva die nieuw voor ons is.
Aviva en Rivka
Ze is 83 jaar oud en is geboren in Yemen en begon op achtjarige leeftijd met
leren lezen en schrijven en we troffen haar aan terwijl ze een boek aan het
lezen was (natuurlijk een kinderboek) maar ze is zo blij dat ze dit kan. We
zullen over haar unieke levensverhaal vertellen. Gizela zat buiten voor haar
huis in haar goed onderhouden tuin, en zoals gewoonlijk laat ze weten hoe ze
verlangt naar onze bezoekjes omdat ze de enige zijn voor haar momenteel. De
spanning is groot omdat haar hulp een maand weg gaat om haar thuisfront te bezoeken
en ze verblijft ver weg en er is niemand die haar plaats inneemt...
Gizela en Rivka
Haar zoon uit Amerika komt deze maand om bij haar te zijn. Het is een oplossing
daar er geen andere keus is, want ze heeft een hulp nodig - en is erg afhankelijk
van haar hulp. We zullen proberen haar vaker gezelschap te houden. Uiteindelijk
kwamen we bij Aliza
en gingen zitten om een brief te schrijven naar de gezondheidszorg vanwege de
problemen die ontstaan zijn tijdens haar laatste ziekenhuisopname.
Rivka en Aliza
Laten we op het beste hopen en dat we profijt zullen hebben van wat we gedaan
hebben.
Rivka.
Modiin
Ik kwam om de dierbare Chemda te zien met haar neef Shachar
en er was ook een van de senioren genaamd Guy.
Chemda en Shachar
Nadat Guy was weggegaan hebben we samen gegeten en spraken veel over Jacob en
het leven. Chemda vertelde ons over huis uitstapjes in het buitenland, ze vertelde
dat toen ze op patrouille waren tijdens een safari in Zuid Afrika dat het hard
begon te regenen waardoor ze helemaal doorweekt werden want het was een open
Jeep... Ze vertelde ons over het gevoel voor humor, die een grap voor iedereen
en elke situatie die hij heeft ontmoet, kan herbergen. Ze vertelde ons: "Blijf
lachen in het leven, ondanks alles wat je meemaakt."
Shabbat Shalom aan iederen
Daniel Braun
E-mail: danielxrw@gmail.com
Telefoon: + 972 54 772 3510
Welkom op onze website: lechaim2life.org.il
28 juli 2018
Lieve vrienden!
Shir: Bedankt voor alles wat je gegeven hebt.
Gisteren hebben we het 3 jarig bestaan van "L'Chaim" in Modiin gevierd. We hadden een ontmoeting met winnaars en overlevenden, vrijwilligers die in het verleden hebben deelgenomen en intieme vrienden, een krachtgevende en bijzondere ervaring van 3 jaar, deze tak, familie, dit geweldige nest coordinirend.
Na elk feest zeg ik tegen mezelf dat we een top bereikt hebben. Het niveau van
openheid, de liefde, groter dan dat voorheen. En het feest erna... We hebben
een familie gecreëerd. De meest bijzondere familie in de wereld. Ik ben
zo blij dat ik er deel van ben.
Dank aan mijn moeder, er zijn niet genoeg woorden voor om uit te drukken hoezeer ik u waardeer, dank u wel en ik hou van u. Dank u geliefde grootouders die me geleerd hebben wat waarheid, Zionisme, liefde, doorzettingsvermogen en vastberadenheid is. Dank geliefde vrijwilligers, kleine broers en zussen, jullie die me nu al 3 jaar leren hoe bijzonder het is, onderwijs en het recht om te beinvloeden, te lenen en onze jeugd te verbinden.
>
Shulamit
Dank jullie wel voor jullie doorzettingsvermogen, glimlach, relatie en liefde die jullie relatie vergezelt met de winnaars en mij. Ik ben trots op jullie, mensen die ook werkelijk niet alleen maar zeggen, maar ook doen.
Dank aan de 3 geslaagden van het project ondanks dat jullie in een andere leefomstandigheid verkeren, zijn jullie een integraal deel van het project en gaan door met het bezoeken van elke meeting.
Svetlana en Leonid
Dank aan mijn oudere zus en de geweldige Chagit, je bewijst aan ons allen dat alles een zaak is van prioriteiten en dat elke moeder vrijwilliger kan zijn. Deze vorm geeft de meest toegewijde en aanhankelijke die er geweest is voor 2 volle jaren. Gedurende de avond waren we het erover eens dat dit jaar wat we deelden, we samen gelukkig waren. Daniel kwam en deelde ook zijn gevoelens en vertelde een beetje wat er gaande was binnen de organisatie in deze dagen.
Chemda
Daarna hadden we een aktiviteit met foto kaarten. Ik vroeg een ieder een foto te kiezen die de herinnering representeert van de eerste keer dat hij/zij hoorde over ons en de eerste ontmoeting die men zich kon herinneren. Het gedeelde was op het hoogste niveau, intiem en meest bewogen ooit op ons feest. We bereikten een staat van opwinding en een gevoel van vrede en ongeëvenaard bericht.
Het samen spelen van een spel.
Toen deed ik een geleide beeldspraak. Allen sloten de ogen en verplaatsten zich
naar het allereerste begin, de eerste keer dat ze over ons hoorden, het eerste
bezoek, de eerste groep van het feest, de eerste levensmars en extra bezoeken
om dit moment niet te vergeten.
De reacties waren geweldig!
Toen hebben degenen die dat wilden gedeeld en velen zeiden dat ze voelden dat vrijwilliger zijn hen doel had gegeven en dat het een groot deel van hun leven was en zal zijn. Veel geleerd en gedeeld hebbend onderkende men simpelweg de aparte band die ontstaan was en was men elke keer onder de indruk van de manier waarop ons team toestaat en bevat.
Persoonlijk was dit het meest bijzondere feest waar ik aan deelnam. Na afloop rende ik weg en begon te huilen van geluk. Ik kon maar niet geloven dat we het hadden en ik voelde me het meest bevoorrecht in de hele wereld. Mogen ze willen doorgaan en vieren en ons verheugen tesamen nog vele jaren!!!
Shir
Daniel Braun
E-mail: danielxrw@gmail.com
Telefoon:+972 54 772 3510
Wees welkom op onze website: lechaim2life.org.il
5 juli 2018
We ontmoette elkaar bij de jongerenclub van Neve Michael, met een tafel vol
met verse zomerse versnaperingen. Tzviya en de studenten kwamen en onze volwassen
vrienden, het was een feestelijke stemming. David, de directeur van Neve Michael,
kwam en sprak hartelijke woorden, door te verwijzen naar de samenwerking tussen
stichting "L'Chaim-to-life" en de groep vrijwilligers die ons zo volhardend
en consistent vergezelden dit jaar. Tzviya en Yechaim hebben hierin het voortouw
genomen. Het zijn studenten die in zichzelf geloven, en die samen met ons een
hele wereld ontdekten met deze belangrijke activiteit door het adopteren van
het idee "heb je naaste lief". Yechaim vertelde ook hoe het hem "verlichtte",
toen hij de verbazingwekkende ware verhalen hoorde van elk van onze mensen,
en zich realiseerde hoe uiterst belangrijk het project is met deze ontmoetingen.
Dit jaar was de groep studenten sympathiek, fijngevoelig en vertelden heel bijzondere
dingen.
We vormden groepen van twee (een volwassenen en een jongere) en elk koppel
moest de boodschap overbrengen van wat ze hoorden van hun metgezel. Hoyada vertelde
ons hoe ze hen ziet als helden die zoveel moeite hebben doorstaan en gekomen
zijn naar Israël, het land opgebouwd hebben en goede families hebben gesticht.
Tegenover haar zat Gizela die in Auschwitz is geweest en de meest verschrikkelijke
ervaringen heeft ondergaan, amper overleefde, naar Israël kwam en hier
al veel jaren woont.
Ze houdt van onze bezoekjes, de jonge geest van onze studenten en onze aandacht.
Morgan vond dat ze overeenkomsten had met Michael; beide hebben het contact
met hun vader verloren op 10 jarige leeftijd. De jongere ontmoette zijn vader
weer drie jaar later, Michael verloor zijn vader op die leeftijd. Het gevoel
van een 10 jaar oude jongen was een ervaring voor hen beide...
Ruth is geboren in Lithuania. Ze zwierf met haar familie rond en emigreerde naar Israël op 14 jarige leeftijd; nam in Israël deel aan het Ben Shemen jongeren dorp, met de hulp die ze kregen weten ze beide heel goed wat een jongeren dorp is. Shirel barste in tranen uit en vertelde hoe erg ze het zou missen want ze houdt van de studenten en voelt hoe belangrijk het voor haar is dat ze haar dagen komen opfleuren.
Dina waardeert de bezoekjes ook heel erg. De studenten verbreken
de lange en eenzame dagen. Toen was het tijd om een klein geschenk te geven
aan Neve Michael in de vorm van een ingelijst"dank je wel" waarin
wordt gezegt: aan de studenten die vrijwilligers zijn in het project van "L'Chaim",
Tzviya en Yechaim!
Weer een jaar is voorbij en jullie hebben aan de opdracht voldaan om "je
naaste lief te hebben als jezelf" met holocaust overwinnaars en andere
volwassenen. Hartelijke dank voor elk bezoek en voor het doorzetten in liefde.
Het is niet voor de hand liggend - en het wordt erg gewaardeerd. Wees gezegend
en blijf hand in hand met ons verder gaan. Stichting "L'Chaim-to-life"
en alle winnaars. Neve Michael bestelde shirts die alleen bestemd zijn voor
de deelnemers aan het project, jongeren en volwassenen.
We gaan door in groepen en aan het eind kan je onze familie foto's zien en we uitten onze hoop dat dit kleine elite groepje met ons doorgaat volgend jaar.
We hadden nog steeds een belangrijke opdracht om naar Aliza
te gaan die zich niet goed voelde en bereid was om de hele groep te verwelkomen
en het feest bij haar thuis te houden. Vanwege vervoersproblemen konden we daar
niet aan voldoen en besloten om na het feest naar haar toe te gaan, alleen degenen
die konden komen. Na het terugbrengen van de volwassenen naar hun huizen kwamen
we - drie studenten die van Aliza houden en ernaar verlangden om haar weer hersteld
te zien.
Ze was zo blij ons te zien en vertelde dat ze als haar kleinkinderen zijn die
hetzelfde doen. Na een poosje met elkaar gesproken te hebben wensten we haar
een betere gezondheid toe en na kusjes en een omhelzing gingen we weg. Toen
we terugkwamen boden de studenten aan dat gedurende de komende maand, alhoewel
ze vakantie hebben, ze met mij de winnaars willen bezoeken. Ik zie dit als iets
opmerkelijks en beloofde dat ik het mogelijk zou maken.
Een fijne zomer allemaal.
Rivka
Yechaim: het gebeuren was erg indrukwekkend en bijzonder. De bezoekjes zijn erg belangrijk. Toen ik merkte dat Gizela zo levendig was, gelukkig en dankbaar, grapjes makend over zichzelf, werd ik erg enthousiast en zag in hoeveel het voor haar betekende.
Tzfat
De soldaten Ido en Eden: vandaag waren we weer bij Esterke.
Zoals altijd met veel energie en motivatie na een lange wandeling in de zon, konden we niets beter wensen dan bij Esterke te zitten en watermeloen te eten. We spraken, lachten en hoorden verbazingwekkende verhalen over kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Shir: Afgelopen week, voordat ik vertrok naar mijn conferentie, ging ik naar
Zfat en bezocht de winnaars die ik gemist had.
Ik begon met het bezoek aan Juli en Yehudit in de club. Ze
waren heel blij met mijn komst.
We brachten elkaar weer op de hoogte van de afgelopen tijd en ik deed mee aan
een spelletje rummikub wat ze bijna iedere dag spelen.
Vandaar ging ik naar de innemende Larissa. Het bezoek aan Larissa was alleen al een ervaring. Ze luisterde naar mijn verhalen en was zo verwonderd en kon niet geloven wat ik allemaal gedaan had.
Ze liet me foto's en video's van haar kleindochters zien en vertelde dat ze binnenkort haar kleindochter zal zien als ze gaat vliegen buiten Israel (ze heeft haar anderhalf jaar niet gezien) en is erg blij en ziet er naar uit.
Toen maakte ze met mij een rondje door de tuin en liet me alle bloemen zien in al hun schoonheid.
Natuurlijk ging ik ook Clara en Mordechai bezoeken, degenen
met wie ik al dit goede [in mijn leven] begon. Ik bezocht Clara en Mordechai
toen ik in de voorbereiding was op [op mijn militaire training] en sindsdien
ga ik iedere keer naar het verre Galilea om hen te bezoeken.
Het bezoek ging gepaard met veel lachen en omhelzingen (zoals elk bezoek). Ze
vertelden over het geweldige jaar wat ze gehad hadden met Timek en de vrijwilligers
en lieten me foto's zien.
's Avonds ging ik terug naar Zfat waar ik sliep bij mijn lieve grootmoeder
Lillian.
We hadden een kostbare tijd samen. We spraken over de komende bruiloft van de oudste kleindochter, en haar grote verlangen naar Meir. Ik lied haar foto's zien van mijn dienstperiode en sprak over mijn belevenissen. 's Morgens wilde Lillian niet dat ik weg zou gaan en bood me aan om bij haar te slapen en te leven wanneer ik maar wilde.
Vandaar bezocht ik Moses en Irene. Onmiddellijk was daar weer die verbondenheid die aanwezig was sinds onze eerste ontmoeting en ik ben zo blij dat ze meedoen in de familie. Ze hoorden de verhalen van de dienst die ik geschreven had. Ze waren erg geïnteresseerd om de foto's en videos te zien en ze waren enthousiast over mijn ervaringen. Ze vertelden me hoe bijzonder ze het vonden dat ik hen iedere vrijdag belde om te vragen hoe het met ze gaat.
Mijn laatste bezoek was bij Esterke. Dit keer ontmoette ik
haar jongere broer Albert en Ilan haar zoon. De ontmoeting was met een blije
familie.
We hadden heerlijk bereide sinaasappelcake, we spraken over het leven, over
toekomstplannen, bezigheden en de speciale band tussen mij en Esther. Albert
lied me een geweldige video zien die gemaakt was toen alle broers samenkwamen
bij Esther om de olijven te oogsten in haar tuin. Aan het eind van het bezoek
waren de olijven klaar en smakelijk.
Modiin
Shir: deze week bezocht ik Svetlana en Chemda.
Tijdens het bezoek heb ik met Svetlana over mijn dienstperiode gepraat en vertelde
ze hoe enthousiast ze was dat ik thuis gekomen was.
Ze vroeg me om na te kijken wat ze over me geschreven had en wat ze wilde plaatsen
op Facebook want ze wilde dat het correct was. Ik was geraakt en blij dat ze
zo verbonden was met mij en aan het project van "L'Chaim-to-life"
en het voelde als een deel van mijn leven. Het bezoeken van Shulamit is geweldig.
We missen echt onze gesprekken en het delen met elkaar en het verwonderd zijn
met elkaar.
Ik vertelde haar even over de plannen en ze verheugd zich met mij en we genoten van het samen zijn. Ze vertelde me over haar kinderen en kleinkinderen en de nieuwe therapeut. Het was gewoon heerlijk. Het bezoek bij Chemda was een beetje triest. Ze vertelde over de laatste problemen met de sociale dienst en met het krijgen van een hulpverlener, en ook over de slechte ervaring met de buren die van alles bij de ingang van het gebouw neergooien en er zo'n troep van maken dat het haar hoofdpijn bezorgt. Zoals altijd vertelde ze over haar heimwee naar Yankele wat schijnbaar altijd blijft. We spraken over het idee om naar een verzorgingstehuis te gaan vanwege de zekerheid en de kosten van levensonderhoud. Ook spraken we over haar kleindochters die haar hart verwarmen. We spreken af om haar huishouden samen te regelen.
Al het goede!
Shir
Shabbat Shalom!
Daniel Braun
Vandaag, met dank aan God, hebben we wat licht mogen brengen in het hart van
een Shoah winnaar uit Zfat die erg veel last heeft van de warmte en kanker heeft.
We hebben inmiddels onze derde airconditioner geplaatst (in twee weken tijd)
in Zfat. Hiermee hebben we een hoop vooruitgang geboekt in o.a. het dagelijkse
leven van Tamara.
Onze oprechte dank aan alle gulle gevers wereldwijd hiervoor.
Onze dank aan Israel, onze betrouwbare man die alle A.C.'s geïnstalleerd heeft en aan Orit, mijn klasgenoot, inwoner van Zfat, die met dit warme weer zoveel verlichting brengt aan onze winnaars.
Shabbat Shalom,
Daniel
21 juni 2018
Nieuws uit het noorden
Ela was enorm blij toen ik haar huis binnen kwam in Katzrin. Het was al een tijdje geleden dat ik haar had bezocht. Na een jaar zonder bezoek van Lechaim was het moeilijk voor haar. Ze was blij te horen dat Lechaim terug is in Katzrin. Haar ogen en gezicht lichtten op toe ik verklaarde dat ik mijn best zou doen voor 2 - 3 studenten van Mechina Meitzar die haar elke week zullen bezoeken na de Joodse Feestdagen. Ze voelde zich behoorlijk eenzaam en van de lokale bewoners in Katzrin had niemand haar bezocht. Ze dorst naar oprechte verbondenheid van hart tot hart. Ze heeft het gevoel dat niemand meer iets interesseert. Ela vertelde me een erg triest verhaal dat haar kortgeleden is overkomen. Het is een illustratie van hoe de overwinnaars zich over het algemeen voelen, en ik ben blij dat Lechaim door de donaties die het ontvangt, iets kan doen. Ze kreeg een brief van de Overheid (de Shoah afdeling) met de belofte dat alle behandelingen voor haar chronische ziekte zonder kosten gegeven zal worden. Ela vulde alle formulieren in, ging naar haar huisarts die ook de medische diagnose invulde en stuurde toen de brief terug. Na een poosje, kreeg ze het antwoord dat al de chronische ziektes die ze genoemd had, er zijn omdat ze oud is, en dat is niet gedekt, ze kan alleen aanspraak maken op vergoeding van chronische ziektes die een gevolg zijn van 1940-45. Dit is eenvoudig weg ongelofelijk.
Ela belde om uitleg. Toen ze vroeg of ze enige steun kon krijgen voor haar
hart problemen, gaf de dame aan de telefoon haar het advies om vitamine D te
nemen. Dit is belachelijk. Ela, na deze ervaringen, verloor alle hoop en kracht
om te vechten voor haar rechten. Ze vroeg waarom de mensen die door de Shoa
zijn gegaan zo slecht behandeld worden. Haar vriendin in de US is ook een Shoa
overwinnaar en zij wordt verwent met elke vorm van ondersteuning waarvan Ela
alleen maar kan dromen. Het breekt mijn hart. Ik heb geen antwoorden voor Ela.
Ik kan alleen maar luisteren en doorgaan met wat we doen door Lechaim. We omhelsden
elkaar en we spraken ook over andere dingen die ons een goed gevoel gaven. Ze
ziet uit naar de bezoekjes van de studenten.
Jafim - Katzrin
Ik had een geweldig gesprek met Jafim. Hij was zo blij met de verse groente en het eten. Jafim probeert om van zijn schulden af te komen. Iemand helpt hem nu om eruit te komen.
Jafim lachte en vertelde me dat hij licht in de tunnel ziet. Momenteel is het
een kwestie van overleven. Jafim kan niet wachten om bezoek te ontvangen van
de studenten, en ik kan ook niet wachten.
Mina - Chazor
Mina belde me en het eerste wat ze zei is dat de bezoekjes van de studenten haar zoveel vreugde en licht brengen. Het verwarmt haar hart en ze kon niet geloven dat er zulke aardige mensen zijn die het iets doet.
Ze kan ook niet wachten tot eind september wanneer de nieuwe studenten weer zullen starten met haar te bezoeken.
Warme groeten,
Timek
Bezoekjes in Pardes Channa
Yechaim: Gisteren bezochten we Dina die erg blij was met ons bezoek en we spraken met haar over hoe ze 6 jaar geleden uit Marokko naar Israël was gekomen en een gezin had gesticht. Ze vertelde dat haar geloof erg groot is en dat ze zojuist kaarsen had aangestoken ter ere van de nieuwe maand en voor de rechtvaardigen. Daarna gingen we naar Jonah en Yeshayahu. Jonah is erg blij ons te zien en ook met de chocolade die we voor haar mee brengen.
Dina
Yonna nam ons mee naar haar kamer en liet ons foto's zien van haar familie en
ze zorgde ervoor dat alle mensen op haar afdeling wisten dat we haar kwamen
bezoeken en ze wenst Zvia en Rivka liefs toe. Yeshayahu is
helaas niet in goede conditie. Hij ligt op bed en luistert naar de radio, maar
zodra hij ons ziet is hij erg blij en verteld hoe leuk hij het vindt als we
komen, vooral als we muziek voor hem maken.
Ruth en Michael
Rivka: We begonnen met Ruth en Michael, ze zijn gewoon lief
en voorzien ons gelijk van versnaperingen en drinken en ze weten hoe naar de
studenten te luisteren en hun verhalen te horen.
Deze keer hebben we getoast op Morgan's Bar Mitzvah die plaats vond bij de Westelijke
Muur met zijn familie, en met 30 andere jongens van Neve Michael de volgende
dag van ons bezoek. Natuurlijk vertelden alle studenten iets over zichzelf,
en ik voel dat deze studenten al begonnen zijn om veel minder bang te zijn om
te spreken en zichzelf uit te verwoorden. Het lijkt me een echte bevordering.
Vandaar kwamen we bij Yonna die buiten zat in de schaduw en op ons wachtte met
blijdschap.
We werden vergezeld door een familielid die ons vertelde hoe Yonna plezier
heeft aan onze bezoekjes en ons werk waardeert in het project.
Yonna
Daar vandaan gingen we naar Tzipora die een rijk gevuld pakket
van ons ontving, en verder gingen we naar Shulamit die ons
altijd hartelijk en warm onthaalt, wat te horen is op de video die we opgenomen
hebben en ook de studenten en hun gevoelens over de bezoekjes. https://youtu.be/F_YGuvgDzlo
Helaas waren Gizela en Aliza in het ziekenhuis en ontvingen een pacemaker, ze was nog steeds in het ziekenhuis en we zagen hoe haar lichaam aan de bewakingsapparatuur lag. We hopen dat zij en Gizela in staat zullen zijn om gezonder en sterker onze laatste ontmoeting bij te wonen van dit studiejaar.
Zfat
Moriah en Adi: een week geleden bezochten we Esther. Esther ontving ons met open armen gelijk na het bezoek van een van de studenten van Baraam. We ontmoeten Esther terwijl ze water aan het geven was in haar kleine tuin en ze gaf ons een dikke knuffel een beetje nat. Toen we haar huis binnen gingen gaf ze ons versnaperingen en een maiskolf die ze speciaal voor ons bereid had. Toen we een grote tas met komkommers zagen vertelde Esther ons dat ze het gekregen had van haar broer en nu maakt ze augurken.
Esther met Moria en Adi
We vroegen haar hoe het met haar gaat en ze vertelde ons over de pasgeboren
achterkleinzoon en het huwelijk van haar kleinzoon. Ooggetuigen raadden Esther
om vakantie te nemen en als gevolg daarvan vertelde Esther over haar favoriete
zwempak die ze 50 jaar geleden gebruikte. We sprake over kleding en make-up,
gewoon meisjesverhalen. Toen namen we afscheid van Esther met kusjes en omhelsden
elkaar en gingen uitziend naar het volgende bezoek.
Shabbat Shalom!
Daniel Braun
E-mail: danielxrw@gmail.com
Telefoon: + 972 54 772 3510
Welkom op onze website: lechaim2life.org.il
8 juni 2018
Ontmoetingen in Pardes Channa
Deze keer waren we we met weinigen wegens eindejaars opdrachten van
de studenten. Morgan, degene die altijd zijn instrument meeneemt en speelt bij
onze ontmoetingen was niet aanwezig vanwege het vieren van zijn Bar Mitzvah
met zijn familie.
Tzviya kwam met de studenten bij Yeshayahu, maar hij sliep
en het was onmogelijk om met hem te praten. Het tegenovergestelde ervoeren we
bij Jonah
Jonnah
die erg blij was met ons bezoek en de aandacht die haar gegeven werd en wat
ze erg mooi vindt. Ik bezocht Yonah samen met de studenten, en ze houdt echt
van ons en geeft ons veel respect. Ze lijdt aan oogklachten en heel veel gewicht
verloren de laatste tijd. Ze heeft een hulp die voor haar zorgt en heel toegewijd
is aan haar. We kwamen bij Dina, ze houdt van ons en zegt dat ze het grootste
gedeelte van de dag erg eenzaam is en dat het geweldig is voor haar als er jonge
levendige mensen komen en dat ze van hen hoort ( https://youtu.be/5GOdEEp_3Co).
Daar vandaan kwamen we aan bij Zippora, die altijd dankbaar
is voor het pakket met verse groente en fruit en kaas die we krijgen als donatie.
Ze lijdt aan astma, hoest meestal en is niet in goede gezondheid. Alex Talmor
onze vriend (een advocaat) regelt voor haar veel wettelijke problemen, helemaal
op vrijwillige basis en ze ziet uit naar de resultaten van zijn werk. Shulamit
had een hele week lang longontsteking en ze was blij ons te zien en vertelde
ons dat ze weer terug is naar de orde van de dag. Van daaruit gingen we naar
Gizela die met haar 2 voeten in iets zat dat haar bloeddoorstroming
reguleert.
Gizela en Hodaya
Aliza is altijd blij is ons te zien en omhelste ons en overlaadde ons met kusjes.
Ze krijgt een pacemaker omdat ze veel problemen heeft de laatste tijd en we
hopen dat het resultaat is dat ze zich daarna veel beter zal voelen.
Aliza and Hodaya
Dit was het nieuws hier uit Pardes Channa
Nieuws uit het Noorden
Rachel van Neot heeft zulke geweldige herinneringen aan Eliav ( een student
die haar 2 jaar geleden bezocht) en iedere keer als ik haar bezoek laat ze me
de foto zien en vraagt hoe het met Eliav gaat. Ik nam het op toen Rachel een
paar woorden sprak aan Eliav op de video camera van mijn mobiel en verstuurde
het rechtstreeks naar Eliav met Whatsapp. Het was geweldig om te doen. (Rachel
overdenkt nog steeds hoe dit werkt).
Eliav and Rachel
Eliav reageerde en hij was zo blij om Rachel te zien op zijn smartphone in de
video waarin ze met hem sprak (verbazingwekkende technologie) Eliav doet nu
dienst in het leger en hij zal Rachel bezoeken zodra hij in de gelegenheid is.
We spraken, terwijl we Rachel's koude koffie dronken, over haar verleden en
hoe ze zich thuis is gaan voelen in Israël. Heel interessante verhalen.
Rachel voelt zich niet als een 93 jarige. Ze voelt zich jong, en ze is jong!
Ze is gezond en snel in haar bewegingen en haar denken. Verbazingwekkend! Rachel
heeft nu een verpleegster thuis uit de Filipijnen en dat is omdat haar kinderen
dat willen, niet omdat ze haar nodig heeft, legt Rachel uit. Maar Rachel is
erg tevreden over haar en haar hulp.
Steve van Neot: we spraken veel samen over de meest interessante dingen die
ons door het hoofd gingen. Van dingen uit het verleden en het heden.
Steve
Bij Steve thuis is het nooit saai. Mijn bezoek ging voorbij in een zucht. Zijn
kleindochter klopte op de deur en bracht hem onverwacht een bezoek. Ze heeft
nog maar net haar studie aan het Tel Chai College beëindigd en was op de
terugweg naar haar ouders in het midden van Israël.
In Meitzar bezochten ik en Daniel de studenten die het Lechaim programma beëindigd
hebben in Kiboets Chukuk en Genosar.
De studenten uit Meitzar
We kregen een fantastische feedback van hen en Daniel moedigde hen aan met een paar woorden uit zijn hart. Na onze ontmoeting stelde Daniel een paar diepgaande vragen aan enkele van de studenten. Druk op de link om naar dit interview te luisteren: https://youtu.be/odygEGo3a1k
Vriendelijke groeten, Timek
Ik vroeg Hodvia hoe ze zich voelt als ze komt om een bezoek te brengen en ze antwoordde dat ze veel leert van hun ervaringen, en hoe te volharden zelfs als het moeilijk is. Talor stemt in met Hodvia en zegt dat ze het meeneemt voor haar leven. Dina zegt hoe gelukkig ze is als ze haar lange en eenzame dagen verbreken.
24 mei 2018
Rachel in Rosh Pina: mijn vriendschap met Rachel is in de
loop van de jaren gegroeid. Rachel houdt van een rustige en knusse atmosfeer
in haar huis. Afgelopen jaar is ze verhuist om met haar dochter Miri samen te
wonen. Ze heeft veel ruimte voor zichzelf daar, en na een gewenningsperiode
voelt ze zich er goed. Rachel houdt van de bezoekjes van de studenten. Soms
is ze moe vanwege haar hoge bloeddruk die op en neer gaat. Dan is het enige
wat ze kan doen, rusten op haar stoel en wachten tot ze zich weer beter voelt.
De volgende maand viert Rachel haar 92e verjaardag. Ik was erg verbaasd, want
ze ziet er veel jonger uit. Ik zou haar niet ouder schatten dan 85 jaar. Ik
vroeg Rachel naar haar familie ten tijde van de oorlog in Roemenië. Na
een moment stilte vertelde ze me dat haar oudere broer en vader neergeschoten
zijn door de nazi's in Boekarest, terwijl ze over straat liepen. Ik voel dat
Rachel nog steeds deze ongelofelijke pijn met zich mee draagt. Na de oorlog
vluchtten Rachel en haar moeder met een boot van Roemenië naar Israël.
Ze konden niets met zich meenemen. Alleen de kleren die ze droegen. Rachel raakt
haar shirt aan en zegt: alleen dit, zelfs niet een foto.
Rachel
Jafim van Katzrin: Jafim opent de deur en glimlacht naar me,
terwijl ik zijn huis binnen ga. Hij neemt de verse groente en fruit en het voedsel
pakket van harte aan. Zijn woonkamer is een puinhoop. Naast zijn computer is
een kleine tafel die dienst doet als eettafel. Golven van klassieke muziek vullen
de kamer, komend van het youtube kanaal. Naast de deur is een grote doos op
de grond. Jafim verzameld lege flessen om iets extra's te hebben naast zijn
kleine inkomen. Hij wacht op iemand die het ophaalt. Kleren liggen overal.
.jpg)
Timek with Jafim
Het is moeilijk om een zitplaats te vinden. We spreken met elkaar en ik vraag
hem hoe we hem kunnen helpen. Het hoeft niet, hij redt zich wel. Jafim klaagt
niet. Hij doet wat hij kan om zijn leven te leven. Wat hij nodig heeft en waar
hij het meeste behoefte aan heeft is bezoek, want daar wordt hij blij van. Hij
ziet verlangend uit naar de nieuwe groep studenten, om met hen te praten over
geschiedenis en politiek.
Tzipora van Chukkuk
Tzipora
Tzipora zit voor haar huis op een stoel als we aankomen om haar te ontmoeten.
Haar ogen weerspiegelen vreugde. Ze nodigt me uit in haar kleine huisje, waar
het veel koeler is. Ik ken Tzipora nog niet zo goed, het is
pas sinds een paar maanden dat we elkaar ontmoeten. Ik heb nog niet zo veel
de gelegenheid gehad om met haar over haar verleden te spreken. Ik informeerde
naar haar man die 6 jaar geleden overleden is. Volgende week is de herinneringsdag
aan het overlijden. Tzipora zal een kaarsje branden op die dag. Haar man kwam
ook van Roemenië. Ze hebben elkaar op de boot naar Israël ontmoet.
Twee boten met 8000 kinderen op elke boot, werden verscheept van Israël
terug naar Cyprus. Van daaruit werden sommigen teruggestuurd naar Israël,
kinderen onder de 15 jaar oud. Tzipora was toen 17 jaar.
De Israëlische Hagana had grote behoefte aan strijders tegen de Arabieren.
Tzipora kwam in februari 1948 aan en werd naar Kibboets Dafne gestuurd om de
Hagana te helpen strijden aan de Syrische grens. Daar ontmoette ze haar man
en zijn ze later getrouwd.
Ik vroeg Tzipora naar haar ouders. Ze boog haar gezicht en een grote stilte
vulde de kamer. Na een poosje vertelde ze me dat Duitse en Roemeense officieren
in hun kleine dorp aankwamen en haar 2 broers en vader op transport naar de
kampen gestuurd zijn. Ze heeft ze nooit terug gezien. Wederom werd het stil, Tzipora wordt overweldigd
door emoties. Het was niet eerder dan 1964 voor haar moeder Roemenië kon
verlaten en verenigd werd met haar en haar andere zus.
Dank aan iedereen die dit project ondersteunt.
Timek
Pardes Channa
Yechaim: ik kwam met Talor en Nathanael om Dina en Gizela te
bezoeken. Ogenschijnlijk was het net tijdens een bezoek aan het ziekenhuis "Bikur
Holim", een bijzonder bezoek.
Gizela
Twee van deze heldhaftige vrouwen zijn terug na een opname in het ziekenhuis
van een paar dagen. Het is verbazingwekkend om vrouwen te ontmoeten die optimistisch
zijn, zelfs ten tijde van pijn en moeite en die ons zegenen met [de zegenbede voor]
gezondheid.
Dina
We vertelden hen over de activiteiten op school en wensten hen een fijne vakantie
en lieten wat cadeautjes achter.
Zvia: Ishayhu blijft op bed en kan er niet uit komen. We speelden
muziek voor hem en maakten hem een beetje aan het lachen. We denken dat hij
erg droevig is in zijn dagelijkse leven.
Een jonge student en Ishayhu op de achtergrond
Yona wachtte op ons in de deuropening en omdat haar verteld
was dat we zouden komen was ze erg blij. We speelden opnieuw muziek en de mensen
waren er erg blij mee. We hebben ook chocolade voor iedereen meegebracht.
Yona
Rivka: een week geleden is Morris, Chaya's echtgenoot, overleden
terwijl ze zelf al geruime tijd buiten bewustzijn is in een inrichting. Hij
was 94 en is zonder pijn overleden. We hebben met deze familie vele jaren contact
gehad en Ora was vrijwilligster en kwam iedere week. Ze had een luisterend oor
en droeg zorg voor hen. Dank je wel Ora. Mag Morris rusten in vrede.
Morris met Chaya op de bank met de studenten
Modiin
Shalev en Rotem: we bezochten grootmoeder Sarah op donderdag.
We praten over het werk dat ze doet, interviewden haar met vragen over waar
ze geboren was en waar ze gedurende de Holocaust geweest was, hoe ze gered was
en hoe ze aangekomen was in Israël.
Savta (grootmoeder) Sara
Natuurlijk vertelde grootmoeder verhalen en specificeerden ze details in haar
verhalen. Nadat we haar geïnterviewd hadden spraken we over algemene zaken.
We vertelden haar dat Shalev zijn eerste test heeft doorlopen, en ze liet zien
dat ze blij was dat we kwamen. We verlieten haar met een omhelzing en kusjes.
Shabbat Shalom
Rivka
Daniel Braun
E-mail: danielxrw@gmail.com
Phone:+972 54 772 3510
Welkom op onze website: lechaim2life.org.il
11 mei 2018
Lieve vrienden van Lechaim!
Deze week hebben de studenten van mechinot Mayan Baruch, Kfar Hanasi en Meitsar
hun jaar van deelname aan ons project, het bezoeken van Shoa winnaars bij hen
thuis, beëindigd.
In Kiryat Shmona en Chazor kwamen we bij elkaar voor een afscheidsfeest met
een atmosfeer van liefde en waardering.
Beide partijen uitten hun waardering voor dit gezegende en prachtige jaar die
ieder van ons zoveel liefde heeft gebracht zowel voor de studenten als voor
de winnaars. We hebben allen ervaren dat we deel zijn van de geweldige profetie
uit Maleachi 4:5-6.
"Hij zal het hart van de vaders tot de kinderen terugbrengen, en het hart
van de kinderen tot hun vaders"
Elke mechina heeft een "todah" (een "dank je wel" certificaat)
van deelname gekregen van Lechaim-to-life.
Ik was persoonlijk geraakt toen studenten van Kfar Hanasi me een buitengewoon
mooi boeket bloemen gaven met de volgende woorden:
Noam
Lieve Timek! We willen je danken voor je deelname en investering in "lechaim". Je geeft zoveel en we zien hoe belangrijk dit voor je is en hoe serieus dit voor je is, het verdiend generositeit. Je bent een man met een groot hart en we zijn blij dat we deel hebben mogen uitmaken van "Lechaim", waarbij jij aan het hoofd staat. Onze diepe waardering, het "Lechaim" team: Gal, Tamir, Gal, Alon, Adi, Ido, Rotem, Noam, Nitzan, Yotam en Eden.
Klara, die de winnaars van de Oekraïne in Kiryat Shmona vertegenwoordigd,
gaf aan alle studenten een halsketting om de herinnering aan de winnaars levend
te houden, nu de studenten hun diensttijd in gaan in het IDF.
Afscheidsfeest in Chazor
In Kiboets Genosar en Chukuk bezochten de studenten de winnaars thuis. Elk
van de studenten ervoer dit als een heel indrukwekkend moment, het tot ziens
zeggen tegen de winnaars die ze een jaar lang elke week bezocht hebben.
Mika, Dana, Lior, Tsipora en Chukuk
De relatie tussen de studenten en de ouderen is sterk geworden. Dit jaar is ook gemerkt met gebeurtenissen van rouw en moeite, omdat Zelma en Izik ons ontvallen zijn.
Video clips:
Ido spreekt voor studenten van Mechina Kfar Hanasi woorden van waardering:
https://youtu.be/T8itK-TN8h4
Ido en Gal delen hoe ze hun deelname aan het Lechaim project hebben ervaren:
https://youtu.be/p_B1ZHbQ6h0
Klara's woorden van waardering voor de bezoekjes van de studenten:
https://youtu.be/KWJyFqOXE14
Inbal spreekt woorden van waardering voor de studenten van Mechina Mayan Baruch:
https://youtu.be/RAOVlfQBVNU
Bedankt voor de deelname en het ondersteunen van het Lechaim project!
Shalom Timek
Modiin
Efrat en Rachel: Svetlana vroeg ons hoe het gaat op school en vertelden haar
dat we veel proefwerken hebben op dit moment. Ze wilde weten over welke onderwerpen
we onderwezen worden en we spraken over burgerschap en gelijkheid tussen groepen
in de samenleving. Toen vertelde Svetlana ons hoe zij en Dimitri elkaar hadden
ontmoet en hoe Svetlana in het begin niets van hem wilde weten, maar Dimitri
zette door met haar en begon met haar te praten en uiteindelijk zijn ze in 1961
getrouwd. Svetlana vertelde ons dat toen ze emigreerde naar Israël, ze
als een huishoudster werkte voor een leraar in Kfar Saba. Ze wilde dat en was
altijd blij met nieuwe woorden die ze leerde in het Hebreeuws die ze hoorde.
Ze vertelde dat ze eens op het postkantoor was en iets in een enveloppe moest
versturen. Ze vroeg de medewerker om een paar woorden en schreef die op en deed
dit bij de brief. Het was prachtig geschreven. De medewerker was onder de indruk
door de kleine notitie wat zonder fouten geschreven was. Svetlana lachte en
was blij met haar Hebreeuwse vaardigheden. We beëindigden ons bezoek met
koffie en koekjes.
Yael: We bezochten Chemda op vrijdag.
Chemda
In het begin van ons bezoek vertelde ze ons dat ze zich erg zorgen maakt om haar zuster en vertelde ons al haar opeengestapelde zorgen van de laatste weken. Chemda vertelde ons van haar verlangen naar haar man en lied ons een ontroerend gedicht zien die ze had geschreven gedurende een van de nachten. Ze maakte voor ons een heerlijke maaltijd en we aten en spraken over positieve dingen. Ik moest gaan en Maya bleef om wat dingen te regelen voor vrijdag.
Pardes Channa
Afgelopen week gingen we, Zvia en ik, met de studenten. De bezoekjes aan de instelling nu, zijn best droevig. Ishyahu wordt verpleegd en kan nauwelijks praten maar is zo blij om ons weer te zien. Yonnah is ook blij met ons bezoek en de aandacht die ze krijgt, maar niet in staat om het gebouw te verlaten voor een kleine wandeling. We ontwikkelen liefde en relatie met de andere winnaars die we bezoeken. We vonden haar zittend bij de ingang van haar woning met een therapeut. Ze is blij ons te ontvangen en hoor dit keer wat informatie over de studenten, waarvandaan en komen en wat ze doen. Daar vandaan kwamen we bij Dina die altijd blij is om ons te ontmoeten en die een pakketje kreeg met de beste spullen. We moeten ook toegeven dat Tzipora gezondheidsproblemen heeft en in de gevaren zone zit. Met Shulamit is het een echt feest. Omhelzing en kusjes uit waardering voor de aandacht (see video).
Yonna
Gizela was ongeveer 10 dagen in het ziekenhuis omdat haar lichaam vocht vasthoud.
Ze voelt zich eindelijk veel beter. Wie ons verbaasde was Aliza. We wisten dat
ze jarig was en Morgan bracht zijn saxofoon speciaal voor deze gebeurtenis,
een mooi geschenk. We zagen Eliza in
de keuken spinazie klaarmaken na belooft te hebben hoe je het moet doen. (met
Purim was ze ziek en konden we haar zelfs niet bezoeken) We deden mee met werkzaamheden.
Natuurlijk was de viering in de keuken en na het bereiden van de spinazie (die
erg lekker smaakte) verhuisden we naar de woonkamer. We groeten haar en namen
afscheid haar het allerbeste en goede gezondheid toewensend. (see video).
Jeruzalem
Hallo, mijn naam is Noga, ik bezoek Eli van Jeruzalem met mijn vriend Yael.
Eti
We hebben al verscheidene keren bezoekjes gebracht maar ik kies ervoor om over deze laatste keer te vertellen: Eti was opgetogen, misschien wel het meeste sinds ik haar heb ontmoet. Ze vertelde veel over de afgelopen week en had zoals altijd veel vragen. Ze vertelde ons over de vrijwilliger die haar kwam fotograferen en hoorde het persoonlijke verhaal gedurende Yom Hashoah. Eti was vrolijk. Toen we haar verlieten hadden we het gevoel dat ons bezoek haar heel blij had gemaakt.
Zfat
De soldaten: Aviel, Moria en Adi: We ontmoeten Esther nadat we haar erg hadden
gemist. Toen we aankwamen groette Esther ons gelijk met omhelzing en zoals altijd
gaf ze ons veel respect. Ze gaf ons meloen die ze speciaal voor ons had gekocht,
noten koekjes en natuurlijk maakten we koffie met kardemom, waar Esther van
houdt.
Mori, Adi en Esther
We zaten tezamen en vroegen hoe het met haar ging en er werd ons verteld dat
ze spoedig een nieuw achterkleinkind zou krijgen. Ze vertelde dat ze meerdere
dagen in de tuin had gewerkt, omging met gevaarlijke dieren gedurende het werk
en dat het resultaat verbazingwekkend is. We vonden het leuk om alle verhalen
te horen en te ontdekken dat ze een actieve en positieve vrouw is. We spraken
over kunst, en we vertelden over onze commandanten. Een van de meest opmerkelijke
verhalen ging over mensen die ze op de weg naar huis ontmoet had die haar hadden
geholpen en haar herinnerden sinds haar jeugd. We namen afscheid met omhelzing,
warme maiskolf en een hoge verwachting voor de volgende ontmoeting.
Dit is ons nieuws voor deze week.
Shabbat Shalom!
26 april 2018
Nieuws uit het Noorden
Lieve vrienden van L 'Chaim. Het vrijwilligersseizoen met de studenten van de pre-militaire scholen loopt bijna op z'n eind. De wekelijkse bezoekjes van de studenten zijn iedere week verfrissend en inspirerend voor de winnaars. Ze houden van ze en zien ze als hun eigen kleinkinderen, deel van de familie. Klara uit K. Shmona en ook anderen vertellen me dat studenten van de afgelopen jaren haar nog steeds opbellen en op bezoek komen als ze in de buurt zijn. Sommigen als ze dienst doen in de IDF en anderen in hun vrije tijd.
Zowel de studenten als ook de ouderen ervaren de diepe "kesher", de wekelijkse verbinding als iets heel kostbaars. In enkele van de video's kun je horen wat de studenten zeggen en voelen. Batia, Michal, Yael en Noa: Batia: Ik ben erg tevreden met mijn bezoekers en hou van ze. Iedere week zie ik uit naar hun bezoekjes. https://youtu.be/lanSa_7RRRI
De meisjes: we hebben er plezier in om te komen en met Batia
te praten over van alles en nog wat. Ze maakt zich zorgen of we wel genoeg eten
en hoe we ons voelen. We zullen haar erg missen.
Gali en Boaz: we houden ervan om Eliram en Eirit te bezoeken.
Ze verwennen ons en we voelen ons net alsof we hun kinderen zijn. We houden
van elkaar en we danken hen voor wie ze zijn. https://youtu.be/HT07iqXei5c
Maya, Michal en Eitai - Mayaan Baruch: het is heel bijzonder om de winnaars
te ontmoeten die weten wat het is om de kleine dingen in het leven te waarderen
en die heel blij over alles vertellen. De ontmoetingen geven ons zoveel kracht
om de week door te komen. We houden van hen.
https://youtu.be/tz4ZsnM42gQ
Zfat
Paz en Eido: we kwamen bij Eli en hij was natuurlijk erg blij
ons te zien. We besloten om buiten te gaan zitten want het was een hele mooie
dag. Eli vertelde ons van zijn ervaring van de herdenkingsdag, en daarna de
speciale ceremonie voor het 70-jarig bestaan voor de bevrijding van Zfat. Al
die bijzondere dagen brachten ook herinneringen naar boven. De sociale problemen
die zich voordeden gedurende dezelfde periode, racisme tussen Ashkenazi en Mizrahim.
Eli was lieflijk zoals altijd en vertelde de verhalen op een manier zoals hij
alleen maar kan. We namen afscheid met een dikke hug.|
Eli
Eido en Paz: we kwamen aan bij Judith en ze was erg verheugd.
Ze opende gelijk een tafel met "filled en matbucha" die ze gemaakt
had en het was het allerbeste van de hele wereld. Daarna spraken we over de
plannen voor onafhankelijkheidsdag en we belanden gelijk in het spelen van Rummikub.
Het was zoals altijd gezellig.
Lilian with Or and Yuval
En nu eindelijk een foto van Lillian.
We kwamen bij Lillians en ze vertelde dat ze met haar kleindochter mee zou gaan
om voorbereidingen te treffen voor het huwelijk.
Ze vertelde dat het de eerste kleindochter was die ging trouwen en het was een
grote belevenis. We spraken veel over het huwelijk en over de kleindochter Lily
en hoorden dat ze elkaar erg mogen en respecteren.
Bezoekjes in Pardes Channa
We gingen met zijn vieren om de winnaars te bezoeken die het meest op zichzelf
zijn. Vooraf waren we nog bij Michael en Ruth - ze zijn bijzonder.
Hun verhalen zijn altijd interessant en uniek. Ze hebben een lieftallige familie,
maar wij houden ook van ze en willen ze graag horen en ontmoeten. Ze zijn een
voorbeeld van ware overwinnaars. Daar vandaan gingen we naar Yonna. Ze krijgt
heel goede verzorging, en ze vertelde de eerste historische verhalen over Pardes
Channa.
Yonna
Yonna heeft vandaag last van het weer en de zware lucht maakt dat ze moeilijk
kan ademen en ook haar ogen zijn gevoelig. Ondanks dat namen we afscheid met
een warme omhelzing en grote dank. Daar vandaan gingen we naar Dina. Er zijn
zoveel dingen die verwaarloosd worden, en het is moeilijk om het in de hand
te houden en op te lossen... we maakten de video met haar terwijl het buiten
hagelde en het weer met de minuut veranderde. Gizela was uitgenodigd om een
licht aan te steken tijdens de herinnerings ceremonie van de Holocaust, die
gehouden werd in een nabijgelegen plaats. Het was een eer en voorrecht.
Gizela
Gizela is 92 jaar en er zijn niet zoveel als haar die ondanks alles wat ze meegemaakt
heeft, het toch heeft overleeft. Het was groots geëerd tijdens de ceremonie.
Eliza ondergaat een lange moeilijke situatie met haar gezondheid en waarschijnlijk
krijgt ze een pacemaker geïmplanteerd. Ze is nu in het stadium van verschillende
onderzoeken. We wensen haar allen een betere gezondheid toe en een volledig
herstel. Volgende week zijn we op volle sterkte.
Rivka
Vertaling van de video
Hodayia: Ik kan veel dingen van deze mensen leren. Hoe om te gaan met de situaties in het leven. Ik ben blij om te komen, luisteren en helpen. Het is indrukwekkend om deze mensen te leren kennen.
Tal or: we leren van hen en passen het toe in ons leven.
Dina: ik ben erg blij om de bezoekjes te hebben. Het breekt mijn eenzame dag en ze zijn erg aardig.
Groeten aan onze Shir, ze maakt een wandeltocht door het land. We missen je
en wensen je veel plezier met het leren kennen van ons land.
Van ons allen - Lechaim's familie.
Daniel Braun
E-mail: danielxrw@gmail.com
Phone:+972 54 772 3510
Welkom op onze website:
lechaim2life.org.il
26 maart 2018
Nieuws uit het Noorden
Het uitdelen van Pesach pakketjes was een grote vreugde voor mij. Stralende
gezichten van de overwinnaars, waarvan enkelen geraakt waren. Het gevoel van
erkenning, aandacht en liefde heelt wonden van binnen. Zo was het ook met Tsipora
van Hukuk. Ze is 84 en voor het eerste krijgt ze de erkenning als Shoa overwinnaar
van buiten de kiboets. In de korte tijd waarin de meisjes van Mechina Meitsar
haar bezoeken heeft ze zich opengesteld en ziet ze iedere keer naar ze uit,
zittend in een stoel voor haar huis.
Yossi (Hukuk) zal met zijn kinderen de Seder van Pesach vieren.
Ze nemen hem mee uit. Marit (Hukuk) herbergt 4 van haar kleinkinderen
met Pesach. Ze is erg verheugd.
Jafim (Katzrin) was zo blij met het voedselpakket en houdt
van de aandacht die hij krijgt.
Eli-Ram en Batya (Ginosar) geven een dikke knuffel aan alle
donateurs. Ze zijn blij met de studenten die hen bezoeken. Met de gezondheid
van Tsachi (Ginosar) gaat het niet goed. Ze was de afgelopen
maand 3 keer in het ziekenhuis. Ze kan niet praten, maar toen ik kwam lieten
haar ogen en gezicht me zien dat ze me herkende. Harry die al vele jaren voor
haar zorgt doet een geweldig liefdevol werk door zijn ontferming over haar.
Toen ik naar Israel kwam (Rosh Pina) mertkte ik dat hij zich niet goed voelde.
Hij wachte op zijn zoon om hem naar de dokter te brengen. Rachel
(Rosh Pina) verwelkomde mij en de studenten met een warme omhelsing. Het betekend
veel voor haar dat we haar bezoeken.
Chana (Rosh Pina) is hersteld na een oogoperatie.
Bracha, Ruchama, Jaffa en Mina (allemaal van Chazor) zijn zo blij met de bezoekjes van de studenten. Het brengt blijdschap in hun huizen.
In Kiryat Shmona
bedanken alle overwinnaars ons hartelijk voor de Pesach wensen en voedselpakketten.
Bezoekjes van de studenten, de aandacht van "L'Chaim" maakt hun leven
meer vreugdevol. Op die momenten vergeten ze voor een ogenblik de pijn in hun
lichaam.
Liefde en groeten ook van Rachel en Steve (Neot) en Hadassa&
Arontsik (HaGohrim).
Chaq Pesach Sameach,
Timek
Nieuwe soldaten op bezoek in Zfat
Moriah en Aviel: we kwamen naar Esther nadat we het huis met
de banden hadden geidentificeerd. Esterka kwam naar buiten om ons te begroeten
met kusjes en omhelsde ons.
We leerden haar jongere dochter Alonit kennen, en haar achterkleindochter Adele.
We maakten thee en zwarte koffie voor Ester en begonnen te praten. Ze vertelde
ons van het intervieuw wat ze had gehad voor een radioprogramma wat uitgezonden
zal worden op de dag van Herinnering. We keken naar de kamer en Ester vertelde
ons over haar familie en hoe ze haar man had ontmoet (gezegend is zijn herinnering).
We zagen de verschillende kamers in haar huis en ze vertelde ons over haar werk
en het koken. We kregen olijven en jam voor onze basis en vertrokken nu al uitziend
naar onze volgende ontmoeting.
Amit en Eden: Het was bijzonder !!!!!
We kwamen bij Mozes en Arena en namen koekjes voor hen mee en zij gaven ons chocolade.
Ik sprak met Mozes, en Eden keek in de albums met Arena. Ik sprak met Mozes
over alle denkbare onderwerpen: zijn militaire dienst in Joegoslavie, over zijn
artiesten stad Zfat, plaatsen om te studeren op universiteiten, plaatsen in
de wereld...
Hij heeft kennis van alle onderwerpen en ik was onder de indruk dat hij zoveel
wist. Kort gezegd was het heel interessant.
Shir: ik ging Lilian bezoeken en nam haar mee naar een cafe.
Ze was erg blij en verheugde zich om (eindelijk) uit huis te gaan. We spraken
over bevrijding en plannen om voort te zetten. Lilian vertelde me over de familie
en de kleinkinderen en zei dat ik als een dochter voor haar was. We hebben een
fijne tijd gehad samen. Ik zie al uit naar mijn volgende bezoek.
Daarna kwam ik bij Ester en Ido, we spraken met elkaar en hebben
samen veel gelachen. We luisterden naar liedjes. Ik maakte het huis schoon en
zij kookte een heerlijk diner voor ons. Het was heel gezellig en we wilden elkaar
niet verlaten. De volgende dag kwam ik met mijn broer terug en het was als een
hechte familie. Ester vertelde over haar kinderen en kleinkinderen en we keken
samen naar hun video's.
Shir: Dit weekend reizen we over de weg naar het noorden met enkele van mijn
vriendinnen, en we stoppen in Zfat. We kwamen als eerste aan bij Lilian en toen
we aankwamen lichte haar gezicht op. Ze vertelde dat ze de hele dag aan het
huilen was en dat ze heel verdrietig was.
Het was een blij en levendig bezoek en ze was blij om de meisjes te leren kennen
en met hen te delen wat er met haar aan de hand is. Het is erg jammer als mensen
verdrietig zijn en we weer weg moeten gaan. Ze had ook veel mooie dingen gekregen
voor Pesach en ik was daar erg blij om.
Toen kwamen we bij Ester, we spraken met elkaar en deelden
ervaringen uit en hebben veel gelachen. We aten heerlijke aardbeien en dronken
koffie. Ester vertelde ons over de toespraak die ze ging houden op Onafhankelijkheidsdag
tijdens de ceremonie op een militaire basis en zei dat ze er erg naar uitkeek.
Mijn vrienden waren heel enthousiast en zeiden dat het een bijzonder deel van
onze trip was.
Amit uit Zfat: Ik kwam op bezoek bij Moshe en Orna die blij
waren me te zien na een lange tijd dat we elkaar niet hadden ontmoet. Ze waren
blij met het pakket voor Pesach. We spraken over wat ze gingen doen met de Feestdagen.
Ze vroegen me naar mijn familie en wat ik doe in het leger.
Paz en Aldo: we ontmoeten Judith in de namiddag. Het huis
had een grondige Pesach schoonmaak ondergaan. We zaten en aten samen de lunch
terwijl we luisterden naar haar verhalen en ervaringen, over haar kinderen en
wat ze momenteel doen, over haar man en de ervaringen die ze samen hebben gedeeld.
We spraken over de Seder en waar ieder het dit jaar zou houden en Judith vertelde
dat haar familie de hele Haggadah leest van het begin tot het eind zonder iets
over te slaan en dat is wat iedereen bemoedigd en wat uiteindelijk heel vreugdevol
is.
We kwamen bij Eli die ons verwelkomde.
Eli was vol van het bezoek van zijn kleinzoon die op visite was uit Brazilie.
Hij zag hem voor het eerst sinds 3 jaar! Hij is er erg trots op en vertelde
ons van zijn ondernemingen in Brazilie en wat hij doet. We spraken over Pesach
en ik vertelde iets meer over de familie.
Ido vertelde Eli dat hij kapiteins opleide en ze hadden een lang gesprek over
de kapiteins, het leger en de militaire dienst en het leven.
Eli vertelde over een POW kamp en Rusland waar hij mensen leerde die daar waren
over de gebruiken rond de Feestdagen en maakte duidelijk dat het meest belangrijke
is dat we samen zijn.
Maya en Or bezochten vandaag Larissa en Shalom en brachten
hen opgestuurde pakketjes van Amutat "L'Chaim" gemaakt voor alle overwinnaars
van Kamcha de Pascha.
Or en ik maakten samen met Larissa pannekoeken met appels en dronken iets warms
en hadden koekjes als dessert. Haar kleindochter was ook thuis maar was in slaap
gevallen. Larissa was erg blij en zei: " het laatste geschenk" en
ze lachte. Shalom lag op bed want hij voelde zich erg moe, we hadden het opgestuurde
pakketje mee, we spraken een beetje met hem en gingen terug na een dag van goede
daden.
Lee en Ofri: maandag gingen we eindelijk na lange tijd naar Diamante en Chanan
omdat we een hele poos niet konden komen.
Het was heel mooi om na een lange tijd van naar elkaar uitzien, elkaar weer
te ontmoeten. We zaten samen en spraken bij over de afgelopen tijd en over de
voorbereiding en over hun leven. We speelden (natuurlijk) rummicub, dronken
samen thee en aten gezamenlijk en zoals altijd was er een warm gevoel als bij
familie. We kwamen bij Juli. Het was een beetje moeilijk want
ze voelde zich niet zo goed maar al heel vlug klaarden we haar gemoed op en
was het aangenaam voor haar, sprekend over de Seder en dat ze van gezelschap
houdt en geniet van elke keer dat haar familie komt en ze ziet al uit naar haar
achter kleinkinderen die een rommel maken in haar huis. Zoals altijd was het
bijzonder met haar.
Diamanta
Pardes Channa
Onze bezoekjes waren dit keer in tweeën gedeeld: bezoekjes voorafgaand
aan de Feestdagen voor vertrek naar huis, en deze week, waarin we kimcha De
Pascha pakketjes brachten, die ontvangen werden met blijdschap en grote dankbaarheid.
We hebben veel support gekregen, direkt van de ondernemers, voor onze benodogdheden.
We kregen wortels en komkommers, en ook goede kwaliteit kaas "Jacobs boerderij"
en "Hashchar" chocolade. Iedereen is blij terwijl we de pakketjes
brengen en we zien de vreugde en dankbaarheid van onze overwinnaars. Iedereen
voelt zich beter vanwege het weer en het ontluiken van de natuur overal. Aliza
kan beter ademhalen.
Aliza
Voor Michael en Ruth: de studenten kwamen en vroegen om kennis te maken met
Michael nadat ze over hem hadden gehoord. Shulamit houdt van
de bezoekjes en wenst iederen vrolijke Feestdagen. Yonna is blij ons te zien
en natuurlijk wensten we elkaar vrolijke Feestdagen.
Gizela was 3 dagen in het ziekenhuis dagen omdat ze vocht
heeft in haar longen. Ze is nu thuis en hoopt dat het niet weer terugkomt.
Shalom is een nieuwe eenzame overwinnaar en we brachten hem een pakketje
waarvoor hij erg dankbaar was. Er is een vrijwilliger die besloten heeft om
hem te adopteren en we hopen dat hij het voorrecht heeft om deze soort van aandacht
te ontvangen. Yonna is blij met onze bezoekjes en de studenten horen graag naar
haar verhalen.
Gizela
Michael en Ruth
Shulamit
Rivka.
Modiin
Shir, Talia, Mayaan en Nitzan: afgelopen jaar begonnen we met de gewoonte om
de kasten van Chemda voor Pesach klaar te hebben. Zo kwamen
we ook dit jaar, ik en 3 kleindochters (3 anderen konden niet komen) en begonnen
aan de operatie. We deden het terwijl we naar haar liedjes luisterden en spraken
over het leven, over werk, over school over het "bananenplan" na de
middelbare school en voorbereiding en het leven.
Chemda was zo blij dat we kwamen en huilde zelfs van vreugde. We maakten een
heerlijk ontbijt/lunch en we genoten samen. Chemda is met haar werk gestopt
kortgeleden (ja, je moet nog steeds werken op een leeftijd van 70+) omdat ze
aan deze eis niet kan voldoen lijdt ze eronder en krijgt nu behandelingen en
massage thuis en hoopt op het beste. Het was een liefdevol en hartelijk bezoek.
We eindigden met Romney's Schmidt's ijs wat gewoon geweldig was.
Riri
Gisteren ging ik naar Chemda en ze vertelde dat het de herinneringsdag was
aan haar moeder. Ik heb haar een beetje geholpen met haar nieuwe telefoon. Toen
hebben we een telefoongesprek opgenomen met haar geliefde Yankele en nu heeft
ze het op haar beide telefoons opgeslagen, en daar is ze erg blij mee en ik
ook.
Shir: afgelopen week ging ik met Chagit om Mordechai te bezoeken.
Hij was erg verdrietig omdat Fitziko zijn dierbare poes verdwenen is.
We hebben naar hem gezocht maar hebben hem helaas niet gevonden, maar we hebben
gelukkig Mordechai wel gezien en hebben zijn hart opgevrolijkt. Onderweg ontmoeten
we Rami, zijn goede vriend die hem meeneemt naar een schaaktoernooi.
Mordechai
Vrolijke Feestdagen
Daniel Braun
Paz, mechanicien van Baram en Inbal van Maayan Baruch gaven ons mooie antwoorden over de verbinding met de mensen en het land Israel als resultaat van deelname aan "L'Chaim". We willen hun antwoord delen met jullie:
Ik denk dat het project me het gevoel geeft verbonden te zijn met Israel, door een gesprek met de overwinnaars van de Holocaust en de moeite die ze hebben ondergaan. Naar Israel komen en werken. Het maakt me dankbaar dat ik mag weten dingen niet als vanzelfsprekend te zien. Ik denk dat de hulp gegeven aan de overwinnaars een van de dingen is waarover we het eens zijn dat het belangrijk is. Het schept een ongelofelijke eenheid tussen alle mensen en dat is iets wat we nodig hebben.
Inbal (Maayan Baruch): het bezoeken van de overwinnaars bepaald me bij het belang van de staat Israel voor het Joodse volk. Hoe belangrijk het is om in een soeverein land te zijn waar we niet gedomineerd worden door anderen, maar zelf kunnen bepalen wat goed voor ons is en waar we onze eigen regels kunnen instellen. Het verbind me met mijn wortels, verdiept mijn eigen identiteit en maakt me verbonden met Israel. Ik geloof dat het mijn behoefte verdiept heeft om deel te nemen in het leger en de staat en zijn inwoners te verdedigen. Het is voor mij ook belangrijk om te dienen en dankbaar te zijn voor de overwinnaars die naar het land kwamen en het vanuit het niets hebben opgebouwd. We moeten onze Joodse wortels verdiepen en hier generaties lang blijven. Het is ons eeuwig land.
We moeten de boodschap doorgeven over wat er gebeurde in de Holocaust zodat
diegenen die geen contact hebben met overwinnaars tenminste de verhalen horen
en meer verbondenheid met Israel voelen dan ik voelde. We moeten de overwinnaars
eren en luisteren zolang als zij ons hun verhaal kunnen vertellen. Hier zetten
we de traditie voort en het aller belangrijkste om niet te vergeten waar we
vandaan komen en waar we zijn. Het vrijwilligerswerk van L'Chaim is hierin erg
doeltreffend en ik ben iedere keer blij als ik bij overwinnaars kom en hun ogen
zie oplichten terwijl ze ons, de jongere generatie, hun verhaal geven. Het doet
ze goed, wetend dat iemand naar hen luisterd. Zo dragen ze bij aan het leren
aan ons over de geschiedenis en de waarde van verbinding met Israel.
Shalom Vrienden,
De studenten blijven de overwinnaars bezoeken in de plaatsen: Genosar,
Chukuk, Rosh Pina, Chazor, Kiryat Shmona, Neot en Ha Goshrim.
Israel van Rosh Pina genoot van het bezoek van de studenten en ook van de vrienden
uit Nederland.
Gedurende de winter hebben velen geworsteld maar nu wordt het warmer en voelen onze dierbare overwinnaars zich beter. Ida uit Kiryat Shmona is terug uit het ziekenhuis van Zfat nadat ze er 5 dagen verbleef. Ze dacht dat ze zou sterven en voelde zich zo ongelukkig in het ziekenhuis. Geprezen zij JHWH dat het vocht achter haar longen en haar zwakheid zijn verdwenen en dat ze ontslagen is uit het ziekenhuis en thuis is gekomen. De extra aandacht die ze heeft gekregen gedurende haar ziekte van veel mensen heeft haar goed gedaan. De dag dat ik haar bezocht was ze weer in staat te glimlachen.
Rachel
Hij vertelde ons zijn verhaal van het concentratiekamp Buchenwald waar hij als tiener naartoe is gestuurd. Hij heeft al zijn 13 broers en zussen en zijn ouders verloren. Samen met zijn zoon heeft hij Buchenwald bezocht in 2011. Israel liet ons foto's zien en we moesten samen huilen terwijl we luisterden naar zijn verhaal. Israel was zo dankbaar dat we hem kwamen bezoeken.
Rachel van Neot is speelt graag rumi met de studenten. Rachel
in Neot met Michal en Efrat.
Steve, Yam en Omer
Steve liet ons de foto's zien die hij gemaakt had tijdens het Purim feest. Het was leuk. Deze week kan Steve terug naar zijn huis na een renovatie i.v.m. brand. Hij ziet er erg ontdaan uit.
Marlet en Tsipora van Chukuk zijn blij met de meisjes van
Mechina die hun iedere week bezoeken.
Shalom,
Timek
Pardes Channa
Michael is geboren in Belarus wat in die tijd onderdeel was
van Polen. In 1939 verkreeg de Sovjet Unie en het communisme dit gebied. In
1941 vielen de Duitsers binnen met hun eerste groep soldaten op fietsen en dat
was de eliminatie afdeling. De mannen vluchten naar de dorpen en verborgen zich
daar. Daarna keerden ze 's nachts naar huis maar toen kwamen de Duitsers en
namen zijn vader mee en beschuldigden hem ervan een communist te zijn, hij moest
tekenen dat er geen vreemdelingen verborgen waren in zijn huis. De 2 oudere
broers waren deel van de Communistische Jeugd en waren niet thuis. Hij was thuis
en was tien met zijn 12 jaar oude zuster en zijn 8 jaar oude broertje. 's Morgens
kwam een groep met zijn vader langs door de straat met schoppen en zijn vader
had kneuzingen doordat hij was geslagen door de politie. Zijn vrouw probeerde
hem achterna te lopen en hem wat te eten te geven maar ze werd weggeduwd en
het was haar niet toegestaan dicht bij hem te komen. Het gerucht ging dat ze
gedwongen werden om gaten te graven die hun eigen graf werden. De volgende dag
kwam een politieman en een Duitser om kostbaarheden te zoeken en die werden
meegenomen naar de stad. Het was gedurende Simchat Torah. De 10 jaar oude Michael
probeerde te ontsnappen meer werd gevangen genomen. De moeder nam hen mee in
het bos en zijn jongere broer en oudere zuster hielden haar hand vast en Michael
besloot om alleen in het moeras te gaan. Vanuit zijn schuilplaats hoorde hij
de schoten en vanaf toen was hij wees. 's Nachts kwam hij terug bij de buren
die echt van hem hielden en zelfs aanboden om hem te adopteren als zoon maar
hij besloot om naar zijn oom te gaan en bracht die een goede koe van zijn familie
en liet de koe een jaar lang in de weide.
Op een dag kwam er een truck met vaten en Joodse mensen uit onderduikadressen
groeven gaten om ze te verbergen. Michael vluchtte van zijn Poolse buurman en
verborg zich daar. Zijn oom en de familie van zijn oom verstopten zich in de
schuur. De Joden die werden gevonden werden door het vuur verbrand. Michael
hoorde hun schreeuwen. Toen zijn Poolse buurvrouw het kippenhok binnenkwam vond
ze het kind en bracht het eten. Toen het 's avonds stil werd besloot de oom
om naar de bossen te vertrekken want hij kende het gebied goed omdat hij daar
rond getrokken had met zijn koopwaar. Toen het winter werd vonden ze onderdak
bij de partizanen. Er was een bos met stoelen en zelfs een kachel. Andere Joodse
mensen sloten zich bij hen aan. Uiteindelijk kregen ze last van luis en tyfus
door de slechte hygiënische toestanden. Michael werd ziek en kon niet staan
doordat hij te zwak was. Op een dag werden ze ingelicht door een partizaan dat
de Duitsers zouden komen om hen te zoeken en ze vluchten naar de rand van het
bos. We waren sprakeloos en in afwachting van het verdere verloop van het verhaal.
Michael de nieuwe overwinnaar en Ruti zijn vrouw tezamen met de studenten.
Luisteren naar Michael
Toen gingen we naar Nicholay. Hij is iemand die de taal niet
goed kent, maar we waren toch in staat om naar zijn verhaal te luisteren en
te horen over de moeite die hij heeft om de problemen te overleven. We hopen
hem te bemoedigen daar waar we kunnen en hem te helpen.
Rivka: deze week bezocht ik al onze overwinnaars en bracht hen gezond voedsel
bestaande uit groente, fruit en goede kaas die we krijgen van één
van de beste bedrijven in Israel.
Dina met de tas met goede en gezonde producten.
Aliza met Rivka
Aliza was in het ziekenhuis met een ademhalingsprobleem maar uiteindelijk vond ik haar weer glimlachend en wel werkend in de keuken aan de voorbereidingen voor Pesach. Dina, Zippora, Gizela, Yona en Shlomit voelen zich gelukkig als ik hen bezoek.
Jeruzalem
Noga: Vandaag bezocht ik Eti alleen, omdat Yael elders is.
Ik liet foto's zien van Yael en ze was erg verheugd. Ik lied haar ook het Purim
feest zien wat we gevierd hadden op de basis. Eti vertelde me dat ze naar een
concert was geweest ter ere van de feest en dat ze het erg naar haar zin had
gehad. Helaas heeft ze al weken pijn en haar dokter kan de oorzaak niet vinden.
Eti en Noga
Ze vertelde dat ze verschillende tests had ondergaan en dat de oorzaak nog
niet is gevonden. Ik bracht haar een pakketje met spullen die ze nodig heeft
i.v.m. diabetes en zoals gewoonlijk gaf ze me eten mee voor naar het leger.
We wensten elkaar een vrolijk feest en veel optimisme.
Purim in Modiin
Purim in Modiin. De L'Chaim familie vierde Purim en het onderwerp was "terug in de tijd naar de jeugd". Iedereen, het maakt niet uit hoe oud hij/zij is, blijft een kleine jongen of meisje die gelukkig wil zijn en wil doen wat hij/zij zelf wil. We kwamen verkleed in kostuum.
We speelden het doorgeven van een pakketje met daarin notities. Je kon bijvoorbeeld
het pakketje doorgeven aan iemand waar je wat van had geleerd. Noah gaf het
pakket met tegenzin door aan Chemda en zei dat ze van haar
geleerd had hoe belangrijk een gevoel voor humor is en hoeveel kracht het heeft.
Er waren opdrachten zoals het vertellen van de meest speciale ervaringen. Het
meest herinnerde Purimkostuum of wat Purim voor je betekend. Opdrachten werden
behandeld als bezoekjes welke de meest blije gebeurtenissen waren enzovoort.
Ik was blij om samen te zijn en het feest van vreugde samen te vieren. Ik wens
jullie allen dat de vreugde van Purim elke dag van het jaar met je is.
Puriem in Zfat
Shir
Idan en Talia: vandaag bezochten we Riri.
Zoals altijd was het leuk. Eindelijk doet ze dingen die ze leuk vindt, voelt
zich goed, levendig en lacht. Ze wachtte ongeduldig op ons , ondanks dat ze
zich niet zo geweldig voelde! We hebben geregeld dat de kasten op orde werden
gebracht om haar te helpen dingen weg te doen die ze niet meer nodig heeft.
Purim in Zfat
Shir: Purim kwam ook naar Zfat. We hebben allemaal Holocaust overwinnaars ontmoet van de stad, soldaten (van mijn geweldige basis), Shinshinim en Mcinistim. Een week voor mijn ontslag uit het leger.
L'Chaim familie in Zfat - Purim
We vierden samen Pesach, we beleefden, gingen verkleed en verdiepten bestaande relaties met Purim verhalen, herinneringen en meer. Het was een vreugdevolle belevenis en we wensten onszelf om blij te zijn. Het was ook de eerste ontmoeting met een nieuwe groep van geweldige soldaten, die meededen en ervan genoten en erg enthousiast waren! Veel investeringen en uitdagingen in het verschiet voor ons. Je kan de foto's zien en de deelname in de discussies van verschillende kringen. Ik heb gewonnen, wij hebben gewonnen!
Op dinsdag bezochten we onze Esterka. We maakten een luxueuze
lunch en brachten haar Purim koekjes die mijn moeder gemaakt had.
Ido, Shir met Esther
Zoals een trotse grootmoeder liet ze ons vol trots de zegeningen zien van Ido en Paz uit Baram. We waren dus blij om samen te zijn en wilden niet weggaan.
Woensdag voordat ik naar huis ging uit het leger heb ik bezoekrondjes afgelegd.
Ik begon met de verbazingwekkende Moshe en Irena.
Moshe, Irena en Shir
Ik was zo blij dat ik een gezicht kon plaatsen bij een stemgeluid. Ik bracht hen een Purim mandje (Mishloach Manot), en ze waren er erg blij mee. Ze vertelden dat Amit Hsinsinit zou komen voor een bezoek. Ze waren er blij om mee te doen met het Purim feest. Irena vertelde dat ze niet uit huis kon vanwege serieuze problemen aan haar benen. Er was gelijk een klik tussen ons en ik was blij om ze uiteindelijk te leren kennen en ik zie ernaar uit om hen weer te zien! Daarna ging ik naar Zipporah. Ze is een vrouw met een gecompliceerd levensverhaal.
Shir met Zipporah
Ik was blij haar uiteindelijk te ontmoeten en niet alleen haar foto te zien.
Ik draaide muziek waar ze van houdt en danste een beetje om haar heen om haar
op te beuren. Ze vertelde me over haar familie. Ze was in de wolken toen ik
het pakketje bracht en we hebben het naast de koffie gezet.
Daarna ging ik naar mijn lieftallige Lillian.
Mishloach Manot voor Lillian.
Lillian gaat door een heel moeilijke periode. Ik probeerde haar blij te maken
en ik was er hoofdzakelijk om naar haar moeilijkheden te luisteren wat ook normaal
is en ik deelde met haar wat op haar hart was en wat ze kwijt wilde. Ik was
blij dat ik er voor haar kon zijn en ik vertelde haar dat we de volgende keer
naar buiten zouden gaan om samen naar een cafe of restaurant te gaan en ze vond
dat erg leuk.
Yehudit met Shir
Uiteindelijk ging ik naar Yehudit, die al bij haar dochter was met een Purim maaltijd.
We spraken over de vreugde van Purim en het doorgeven van de boodschap om het
hele jaar blij te zijn, zelfs met de kleinste dingen en niet te wachten om alleen
Purim te vieren. Ik vertelde hen over mijn motto " leef nu"! We zouden
ons moeten verblijden over het hier en nu, het moment en te blijven in de vreugde.
Het was een kort maar blij gesprek en het geeft je hart energie.
Ik vertrok uit Zfat en reed een beetje moe naar huis, maar tevreden en blij.
Shabbat Shalom!
Daniel Braun
E-mail: danielxrw@gmail.com
Phone: +972 54 772 3510
Welkom op onze webpagina:
L'Chaim2life.org.il
28 february , 2018
Zfat
Emily Tal: foto's van het feest van afgelopen week, Zippora
wilde dat we met haar naar de club gingen voor Purim. We gingen er samen heen
en we dansten met haar. Ze was erg blij dat we kwamen.
Emily, Tal en Zippora
Zippora tijdens de Poeriemparty
Ze vertelde ons ook dat ze behandelingen had gehad i.v.m. een hersenschudding en dat ze verzwakt was. Het is zwaar maar we bemoedigen haar steeds door met haar te praten en naar muziek te luisteren (ze houdt erg van Yardena Arazi en Yigal Bashan).
Ze maakt steeds iets te eten voor ons en soms spelen we met Jeremy. De volgende keer wil ze dat we een pokerspel meenemen.
Mechina Braam brengt een Mishloach Manot (Purim mand gevuld met drinken en eten) in Zfat
Paz en Ido: We komen bij de lieftallige Eli die ons zijn volle
glimlach schonk. We zaten gelijk in zijn favotiete salonkamer en raakten in
gesprek. We spraken over philosofische onderwerpen, over hoe je invloed kan
hebben op jezelf en niet geraakt wordt door anderen, en herinneringen uit het
verleden en de mogelijkheid om te leren van andermans ervaringen.
.jpg)
Paz, Adi and Eli
Natuurlijk hebben we het ook over Purim en Shushan Purim gehad. Eli vertelde
ons dat toen hij klein was, toen hij nog in Hongarije was hij Jozef speelde
in een optreden, allen waren helemaal verkleed en het was erg leuk.
Eli was erg geraakt door de Mishloach Manot die we voor hem
meebrachten en vertelde ons dat we echt familie waren. Daarne gingen we op bezoek
bij Judith om haar een vrolijk Purim te wensen. Gelijk toen
we zaten gaf ze ons gekookte Israelische specialiteiten omdat ze het leuk vindt
om die te maken. We hebben over haar jeugd gesproken en de plaatsen waar ze
gewoond heeft en zelfs over hoe ze haar man ontmoet heeft met een match. Ze
vertelde ons ook over de voorbereiding voor Pesach, dat ze allen urenlang samen
werken zonder veel rust te nemen. Tegenwoordig is het een beetje moeilijk voor
haar maar ze is blij om te zien dat haar dochters van haar geleerd hebben hoe
ze voorbereidingen moeten treffen met o.a. het koken. We speelde samen Remi,
Judith's favoriete spel, en daarna namen we afscheid met kusjes en omhelsden
elkaar.
Judith met Paz
Or en Yuval: we kwamen bij Esther aan met Mishloach Manot.
Ze voelde zich niet zo goed en verontschuldigde zich dat ze niet iets had klaargemaakt
maar ondanks dat vereerde ze ons met cake en koekjes die ze gemaakt had. We
vertelden haar over onze laatste 2 weken en brachten elkaar zo weer op de hoogte.
Zij vertelde ons dat ze met haar dochter voorbereidingen aan het treffen was
voor de Bar Mitzvah die aanstaande is. We dronken samen koffie en thee en ze
gaf ons een doos olijven die ze al maanden aan het bereiden is. Uiteindelijk
las ze de zegen voor die we voor haar meegenemen hadden en waarover ze erg verheugd
was. We omhelsden elkaar zoals altijd en gingen weer uit elkaar.
Esther, Or en Juval
Ofri, Gali en Gil : Vandaag kwamen we bij Channan, Diamanta en Juli,
speciaal voor Poerim met kado's die we voor hen gemaakt hadden.
We begonnen met Juli.
Ze was echt blij toen ze hoorde dat we zouden komen en we kado's zouden meebrengen
voor het feest. Het was opbeurend om haar zo te zien. Daarna gingen we naar
de dagopvang om Chanan en Diamanta te bezoeken. Het was heerlijk om met zo'n
warm welkom binnen te komen. We werden geïntroduceerd bij iedereen als
hun kleinkinderen, Het was echt heel bijzonder.
Juli
Diamenta, Ofri, Gali en Gill
Maya en Yuval : we kwamen bij Larissa, ze voelde zich niet heel goed en we
hielpen haar. We maakten een lekkere pizza en hadden koekjes voor haar meegebracht
voor het feest. Het was leuk.
Larissa, Aia en Yuval
Shir : Ik ging snel nog, voordat ik naar de basis moest, op bezoek bij
Diamanta and Chanan en Shalom in de Dagopvang. Ze waren heel blijk
me te zien. We speelden rummikub en praten en lachten Ik ontmoette hun vrienden
van de club. Ik was blij om te zien dat ze echt tot bloei komen en dat het goed
voor ze is daar. Shalom voelde zich echt slecht en ik hielp hem in een ruststoel.
Alle andere mensen vroegen naar hem en dat was echt goed.
Ik was heel blij hen te zien en Puriem met ze te kunnen vieren.
Diamenta en Chanan
Paz van Braam geeft antwoord op de vragen:
1. Ik denk dat de wortel van alle haat jaloezie en egoïsme is. Het verlangen
van de een om boven de rest te staan. Men is er zeker van dat men anderen moet
degraderen om zichzelf te verhogen.
2. Bescheidenheid in mijn overtuiging. We zouden trots moeten zijn op onszelf en ons land maar niet arrogant moeten zijn.
3. We moeten stoppen met de haat onderling en werken aan herstel en proberen
om bruggen te bouwen daar waar gaten ontstaan zijn in de samenleving. Niet proberen
om anderen te veranderen maar accepteren en proberen om elkaar te begrijpen.
In het kort, onvoorwaardelijke liefde.
Purim in het Noorden
Lieve vrienden,
We vierden Purim en de Goddelijke redding van het Joodse volk uit de handen
van kwaaddoeners. Gezamenlijk met de overwinnaars en de studenten van Kyriat
Shmona.
Noa, Klara, Yam en Omer
Dor, Steve en Mordechai
Timek en Anatoli
Zoals je kunt zien aan de foto's en de film was de atmosfeer buitengewoon met interactie en verbinding.
De studenten spraken samen met de overwinnaars over Purim. We zongen samen en verheugden ons over de blijdschap die we hadden in het samenzijn. Heel tevreden keerden we terug naar huis, vervuld van de liefde die we van elkaar ontvangen hadden.
Zie hieronder de compilatie van het Purim feest:
https://youtu.be/yU0y6m5OYsc
Ook kwamen in Chazor de studenten van Kfar Hanasie samen naar Bracha's huis. Eden en Nitzan brachten Mina mee. Yaffa en Ruchama die niet mee konden komen zullen het leuk vinden om de verhalen te horen en de foto's te zien als de studenten hen weer bezoeken.
In Rosh Pina, Chukuk en Genosar bezochten de studenten de huizen van de mensen. Zie de prachtige foto's beneden.
De studenten van Mayan Baruch beantwoorden de vragen uit Daniel's laatste brief:
Een student van Mayan Baruch beantwoord de interviewer: Maya, Michal en Inbal
Eti:
1. De Duitsers wilden in hun land wonen zonder bemoeienis van anderen. De Joodse
bevolking was waar men afgunstig op was en jaloers. We geloven dat de wortel
van de haat is dat ze zich gefrustreerd voelden en anderen wilden verzwakken.
De meeste mensen waren niet hatelijk in het begin, maar na intense hersenspoeling
geloofden ze erin en begonnen te haten.
2. Geef geen legitimiteit tot ophitsing. Help degenen die in nood zijn of help vluchtelingen. Tenslotte hebben we in dezelfde situatie gezeten. De les is om charisma die ontstaan is in rampzalige tijden te wantrouwen.
3. We moeten ons verenigen om de uitdagingen die we als natie ondervinden aan te kunnen. We hebben respect voor onszelf na alles wat we in de diaspora hebben meegemaakt. In ons land moeten we onze identiteit versterken en trots zijn en niet verdeeld.
Omar, Yam, Adi en Nofit:
1. De Joodse bevolking had succes en de Duitsers waren daar jaloers op om te
zien hoe geschoold en succesvol de Joodse bevolking was. Ook was de Joodse bevolking
anders en gesloten door haar religie. Misschien waren ze daarom gehaat. De periode
voorde de 2e W.O was hard en de mensen zochten een zondebok en stemden natuurlijk
in met vreemdelingen als veroorzaker.
2. Allereerst, doe niet aan een ander zoals jezelf behandeld bent. We moeten vriendelijk zijn naar minderheden in ons land en hen respecteren. Daarbuiten moeten we een sterk leger behouden zodat we onszelf kunnen beschermen.
3. Onderhoud de geboden, de Joodse cultuur en ga door met de pionerende erfenis. Purim in Pardes Chana.
In Neve Michael beginnen de Purim een week eerder. We ontmoeten elkaar in de eetkamer die omgebouwd was als een Kibboets. Alles was levensecht. Een student spelde Puriemliedjes en we sloten ons bij hem aan. Toen hebben we meegedaan aan een Puriemquiz: elke overwinnaar en student deed mee. Toen keken we naar een show van een ijzeren man die vertelde hoe hij zo was geworden. Nadat we terug waren gegaan vertelde Gizela ons dat ze nieuwe pure kinderen wilde bereiken van Neve Michael. Aan het einde van de viering ontvingen de gasten een Purim pakket en de overwinnaars waren erg blij. De camera heeft deze keer niet gefilmd, maar je kunt wel het pakket zien.
Bedankt voor de uitnodiging Zvia en Yechaim. Het was zo attent, de overweging van de studenten en hun vergezellen van de volwassenen. Vandaag, dinsdag, kwam ik op bezoek bij degenen die niet konden komen en gaf hun het pakket waar ze erg blij en dankbaar voor waren. Een vrolijk feest voor iedereen!!!
Rivka
Puriem in Pardes Chana
In Neve Michael begonnen de Poerim festiviteiten een week eerder. We kwamen
met hen in de eetkamer, die omgebouwd was alsof het een Kibboetz was. Alles
was er zoals in het echt. A student speelde liedjes voor Poerim en we deden
met hem mee. Daarna losten we een Poerim quiz op: iedere overlevende en student
losten de vragen op. Daarna gingen we kijken naar een show van een sterke man
die vertelde hoe hij zo sterk was geworden en zijn expertise liet zien. Daarna
gingen we terug, Gizela vertelde me dat ze graag buiten is en de frisse buitenlucht
wil ruiken en de kinderen van Neve Michael wil zien. Aan het einde van de viering
ontvingen de gasten kado's voor Poerim , en de winnaars waren heel gelukkig
en blij. (De camera deed het niet dit keer) en dus kunt u alleen de kado's zien.
Bedankt voor de uitnodiging Zvia en Yechiam. Het was zo goed doordacht , en
ook de behandeling door de studenten en hun begeleidende volwassenen. Vandaag
- Dinsdag, kwam ik om degenen te bezoeken die niet mee konden naar het feest,
met extra pakjes en ze waren blij en dankbaar.
Prettige feestdagen voor iedereen!!!
Rivka.
Modiin
Efrat en Rachel: In het begin liet Svetlana een paar prachtige
video's zien die ze gevonden ha dop Facebook en vertelde erover. Ze vertelde
dat ze de afgelopen week zich niet zo goed voelde en net terug kwam van de dokter.
Ze had wat stress tests ondergaan voor het hart en wachtte op de uitslag. Toen
hebben we thee gedronken en biscuitjes gegeten met dadels. Svetlana vertelde
dat ze Dimitri's neef hielp om het certificaat als Holocaust overwinnaar te
krijgen en ze lied ons haar en Dimitri's kaart zien. We spraken een beetje over
Puriem en ze vertelde wat haar het afgelopen jaar was overkomen. Ze vertelde
dat haar leven een wonder is sinds ze geëmigreerd zijn naar Israel. Ze
heeft het Hebreeuws zelf geleerd.
Efrat, Rachel en Svetlana
Ze vertelde dat toen ze in de Ukraine Hebreeuws ging leren, ze al veel kende, en toen ze de leraar vragen stelde schreeuwde de leraar naar haar dat ze geen vragen moest stellen omdat ze te oud was. Ze was in staat om zichzelf Hebreeuws te leren in 2 jaar tijd op 50 jarige leeftijd en verhuisde naar Israel!
Noam, Noa en Maya: Vrijdag namiddag bezochten we Chemda. In
het begin dronken we thee en aten cake en praten en lachten een beetje. Daarna
hielpen we met koken en het snijden van groenten. Helaas moesten we al weer
gaan voordat we klaar waren met snijden. Het was erg leuk om te doen. We gaven
haar een cadeautje en een bloempot.
Yael, Noa, Maya en Chemda
Shai en Nadav: Na lange tijd kwamen we weer bij Shulamit.
Channan, haar echtgenoot is na 60 jaar samen te zijn geweest overleden. Dit
was mijn eerste keer dat ik Shulamit bezocht, en ik ben verwelkomd met de wetenschap
dat ik een regelmatige bezoeker mag zijn bij haar thuis. Ze vertelde ons verhalen
over haar leven en haar echtgenoot en zegt steeds dat haar verhalen saai zijn
en dat ze verhalen over ons leven wil horen. Een van de verhalen die ze ons
vertelde was over de aankomst van haar familie in Israel komend uit Riga - Letland.
Shulamit kwam in Israel op 3 jarige leeftijd met haar familie voordat de Holocaust
was begonnen vanwege het toenemende anti-Semitisme. Haar echtgenoot emigreerde
ook alleen naar Israel zonder zijn ouders. Hij groeide op als een eniggeboren
zoon van een geassimileerde familie uit Wenen, Oostenrijk. Zijn vader wilde
niet naar Israel emigreren omdat hij actief deelgenoot was in het Oostenrijks-Hongaarse
rijk omdat hij titels en medailles had en veel had bijgedragen in het leger.
Daarom dacht hij dat hij en zijn gezin beschermd zouden zijn. Later echter,
door de impact die een gids uit de Engelse jeugd beweging had, werd Channan
bekend met het Zionistische gedachtegoed. De gids zei tegen Channan: De Joodse
bevolking in Europa moet naar Israel gaan omdat de situatie verslechterd.
Channan kwam alleen met een project die Joodse kinderen op een geheime manier
naar Israel bracht gedurende de Holocaust. Hij kwam alleen op 14 jarige leeftijd
met een laatste trein die door Arabische landen ging zoals Turkije.
Shir: Het afgelopen weekend heb ik mijn dierbare grootouders bezocht in Modiin.
Vrijdag begon ik bij Shulamit die ik al lange tijd niet had gezien door ziekte en andere zaken.
We waren blij dat we elkaar eindelijk weer zagen en hebben elkaar bij gepraat. Shulamit had veel vragen over de cursus.
Zelfs Naama kwam, de dochter van Shulamit, en we spraken elkaar bij over de
familie en kleinkinderen.
Het bezoek was hartelijk, familiair en warm op een koele en bewolkte dag.
Op zaterdag bezocht ik Svetlana en Dimitri. Ik bracht hen door Chai gemaakte cake, onze vrijwilliger. Ze waren erg blij. We hebben samen koffie gedronken en de heerlijke cake gegeten. Svetlana lied ons zien wat ze schrijft op Facebook en hoe belangrijk het voor haar is om aan bekenden in Rusland en daarbuiten over Israel te vertellen. Ik vertelde haar dat ze een ambassadeur is en dat dit een heel belangrijke missie is. We spraken over politiek, over de situatie in het land en de toekomst. Om ons niet te veel te richten op links of rechts, maar dat we ten eerste leiders nodig hebben die vooral goede mensen zijn.
Toen kwam ik bij grootmoeder Sarah en Abraham. Zij waren ook
blij met de cake. We spraken over school en over vrijwilliger zijn. We bespraken
ook onze goede band die we opgebouwd hadden. Ze vertelde me dat ze dit jaar
niet werkt met immigranten, maar dat ze praat met studenten die emotionele steun
en liefde nodig hebben. Ik was duidelijk onder de indruk over het goede en het
licht dat het verspreidde. Ik vond het erg fijn om met haar te spreken en te
horen over haar familie en haar gevoelens.
Shir en Sara
Vrolijk Purim!
16 februari 2018, 1 Adar 5778
De soldaat Mor schrijft een bewogen brief: toen ik begon met het bezoeken van Diamante en Chanan, wist ik niet wat ik kon verwachten en ik werd vrijwilliger vanuit een verlangen om "een andere laag" van militaire dienst te doen. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik een vrijwilliger ben en een bijdrage kan zijn, maar ik wachte op de dag dat het bezoek zou zijn. Deze dag verlicht me in mijn dienst. Ik en Leahy hebben het aantal bezoeken vermeerderd omdat we er zoveel mogelijk willen zijn en voldoende ervaring willen opdoen voordat onze diensttijd afgelopen is. Het bezoek is mijn lichtpunt van de week en ik heb het gevoel dat ik meer ontvang dan dat ik bijdraag door het vrijwilliger zijn. Ik hoop dat ik slaag en dat ik in de toekomst ook doorga met bezoeken. Ik ben erg blij dat ik deel ben van dit project.
Ido's antwoord aan de interviewer:
1. Ik kom met een gevoel van verwachting want iedere keer is het gesprek anders
en komen er nieuwe onderwerpen aan bod.
2. Ik plan niets vooraf aan de ontmoeting. Met een van de overwinnaars hebben
we besloten dat we zo af en toe samen gaan koken.
3. Gevoel van vreugde, ik kan luisteren naar de verhalen van de overwinnaars
en hen blij maken met mijn bezoek.
4. Het meest krachtige van de overwinnaars is hun verlangen om te leven en verbonden
te zijn aan de jongere generatie en dat ze willen weten wat er plaats vindt
in de wereld.
5. Na de ontmoeting voel ik tevredenheid en blijdschap. Deze beduidende bijdrage
dat iemand naar hun verhaal luisterd en dit dan weer verder kan vertellen.
Pardes Channa
Afgelopen woensdag bezochten Zvia en 3 jongens en ik zelf met 2 studenten de
overwinnaars. We gingen voorzien van een rijk gevuld pakket met fruit, groente
en kaas waarvan enkele gegeven zijn door de hulp van een lieve vrouw genaamd
Ruth. Ook hadden we eindelijk wortels van Eyal Shalit, die
genereus geeft. We zijn daarvoor erg dankbaar en waarderen de goede wil.
Zvia en de jongens kwamen er achter dat Yeshayahu in het ziekenhuis
lag. Ik bezocht dus met de 2 studenten Yonah, ze sprak vrolijk en trots met
ons.
Jonah
Ze waardeert de aandacht, helemaal na de ontmoeting van Tu B'Shvat in Neve
Michael. Ze begrijpt wat een voorrecht de ontmoetingen zijn. We kwamen aan om
Zippora shalom te wensen, gaven haar een tas met fruit en groente en gingen
verder naar Shulamit. Ze heeft rugpijn en kon niet aanwezig zijn bij de viering
van Tu B'Shvat. Er is verbetering in haar gezondheid en we werden warm en hartelijk
ontvangen. Toen gingen we verder om Gizela te ontmoeten die probeert om haar
pijn aan haar benen te doorstaan. Ze is erg blij met al onze bezoekjes.
Gizela
Aliza heeft Zvia en de jongen op bezoek gehad en besloot om de volgende keer als het lukt ons allen uit te nodigen om ons te leren hoe je "Sfineg" kan doen.
Hier zijn de antwoorden van Hodaya aan de interviewer:
1. Ik kom met het idee om van de onverwinnaars te leren en meer informatie te
krijgen over wat ze hebben doorstaan gedurende de Holocaust in het algemeen.
2. Het geeft me het gevoel dat ik zoveel mogelijk wil geven en helpen. Ik probeer
om een zo hecht mogelijke band op te bouwen.
3. Het vaste en verlichtende wat ik kan doen is geven.
4. Het feit dat ik naar ze luister is duidelijk van belang.
5. Ik stel mezelf hier graag voor beschikbaar.
Modiin
Shir: Ik bezocht Mordechai en hij was erg blij met mijn bezoek en vertelde dat hij zich al beter voelde.
Shir en Mordechai
Hij vertelde over een aardige schoonmaker die hem erg geholpen had. Hij is de laatste tijd erg verward en heeft veel pijn aan zijn benen. Ik vertelde over de cursus die ik doe en hij vond het leuk om de verhalen te horen. Hij vertelde over zijn familie en kleinkinderen. We waren blij om samen te zijn en ik was blij om hem weer te zien. Ook heb ik 2 keer mijn lieftallige Chemda bezocht. Beide keren was ik blij om haar prachtige tuin te zien waar ze zo van houdt. De dierbare Chemda vertelde me veel herinneringen uit het verleden van Yankele. De tweede keer heb ik een afdruk van een foto van Yankele gemaakt die nat geworden was. We hebben ook veel herinneringen en foto's die op de telefoon stonden opgeslagen. Ze was erg blij.
We hebben samen gekookt en veel met elkaar gelachen. Ik vertelde haar over mijn cursussen en zij vertelde over haar familie en haar charmante kleindochters van L'Chaim die haar blij hadden gemaakt met een muntplant voor Tu B'Shvat en haar hadden geholpen in haar tuin.
Na het laatste bezoek stuurde ze me een berichtje om me te bedanken voor het licht dat ik haar die dag had gebracht. Ik voelde hetzelfde!
Yael Ophir: We kwamen bij Janet en spraken over haar afgelopen
week. We hebben foto's van haar familie gezien en van haar kleinkind's reis
na de dienstperiode.
Yael, Ofir en Janet
Daarna hebben we samen gegeten en een beetje gepraat over Purim en de cursussen
die ze volgt. Ze vertelde over haar rugpijn maar dat er ook verlichting was
daarvoor. Yael, Noa en May: aan het begin van het bezoek aan Chemda hebben we
zoete aardappel gegeten die ze voor ons had gemaakt. We spraken samen en Chemda
vertelde over allerlei verschrikkelijk dingen die haar waren overkomen de afgelopen
jaren, met haar man die kanker had. Om haar op te vrolijken hebben we haar gevraagt
hoe ze haar man had ontmoet. We gingen naar buiten naar haar tuin die vol staat
met vele soorten planten, en we hebben haar in de tuin geholpen en de planten
water gegeven.
Nieuws uit het Noorden
Genosar
Izik, onze dierbare en moedige shoa overwinnaar van Kiboets
Genosar is plotseling maar in alle rust overleden de afgelopen week. Izik is
in december 90 geworden. Twee weken voor hij overleed bezocht ik hem niet wetend
dat dat de laatste keer zou zijn.
Izik, 2 dagen voor zijn verjaardag
Ik maakte deze laatste foto met hem en zal hem erg missen. Hij overleed slechts
3 weken na zijn lieve vrouw Sara. Izik overleefde het concentratie
kamp van Auschwitz samen met zijn vader. Zijn moeder en zijn broers en zussen
zijn allemaal omgekomen. Izik's kracht was zijn positieve instelling. Zijn positieve
en open karakter was een enorm voorbeeld voor mij en voor iedereen die hem heeft
ontmoet. Hij hield van onze bezoekjes iedere keer als ik hem bezocht, alleen
of met studenten of met vrienden deed hem dat goed.
Zelma
Zelma/Zivanit, van Kiboets Genosar is overleden. Morgen zal
de begrafenis zijn waar de studenten van Mechina Meitzar van plan zijn om heen
te gaan. Zelma kwam van Bulgarije. Op het moment dat zij en haar familie op
transport naar Auschwitz zouden worden gezet werden ze gered en was de oorlog
over. De studenten van Mechina hebben Zelma tot op het einde van haar leven
getroost.
.jpg)
Eli Ram
Inbar, een van de studenten van de voorgaande jaren heeft contact met haar
gehouden. Zelma verzamelde alle foto's van de studenten en hing die aan de muur
van haar woning.
Video: Zelma gedurende Purim in Beth Savion in Kiboets Ginosar met Mechina Meitsar:
https://youtu.be/xfA2qfwlzZU
Eli Ram was zo verdrietig toen ik aankwam. Zoveel van zijn dierbare vrienden zijn gestorven de afgelopen maanden. De vreugde keerde een beetje terug toen ik hem een envelop gaf met postzegels van een vriend uit Nederland die hem in november had bezocht. Ook brengen de bezoekjes van Boaz en Gali vreugde in zijn huis.
Video: herinnering aan de shoa overwinnaars: Zelma, Izik, Avi en Avraham. De
video is opgenomen op de Yom HaShoa ceremonie in 2014. https://youtu.be/zFFeqOAijoo
Chukok
Al na het eerste bezoek van de studenten Dana, Mika, Lior en Tsipora
is onze nieuwe Shoa overwinnaar blij verheugd. Ze is blij met deze nieuwe en
pas ontstane band. Het is een perfecte match. De meisjes houden er van om haar
te bezoeken. Hetzelfde geldt voor Marit. Ze is blij verrast
over de ontferming en liefde die ze krijgt van deze jonge studenten.
Katzarin
Jafim heeft het moeilijk met de eenzaamheid. Het is zwaar voor
hem maar zijn gezicht klaart op als we met elkaar praten en hij aandacht krijgt.
Jafim
Er komt weer leven in hem en zijn ogen beginnen te stralen. Zijn kleinzoon is nu ongeveer een jaar oud. Hij heeft hem nog niet gezien maar voor Jafim is zijn kleinzoon "Koning David". Jafim is blij en dankbaar voor alle hulp die hij krijgt van L'Chaim en de vrienden uit Nederland en Singapore. Hij doet de groeten naar allen die hem kennen.
Kiryat Shmona
Maya, Efrat, Michal en Itai bezoeken Raya (Rachel): We hebben
samen een hele goede tijd gehad. We spraken over haar kleinkinderen, over haar
leven en over haar echtgenoot Ilja die bijna 4 jaar geleden is overleden. Raya
heeft haar leven thuis doorgebracht. Ze gaat niet zo veel naar buiten maar heeft
wel enkele hechte vrienden.
Adi, Inbal en Noya bezoeken Israel en Ludmila. Ik kwam juist
aan toen de meisjes het huis van Israel verlieten, Israel straalde. Hij en Ludmila
genieten zo van het leven dat de jonge studenten in hun huis brengen. Het was
uitstekend concludeerde Israel.
Omer, Yam, Klara en Mordechai
Yam en Omer speelden rummikub met Klara en Mordechai. Klara's
huis was een paar uur gevuld met studenten. Klara en Mordechai vergaten voor
een moment hun pijn in hun lichaam. Een glimlach en liefde was overduidelijk
zichtbaar op hun gezicht.
Rosh Pina
Rachel en Chana voelden zich niet goed. Rachel's bloeddruk
is niet stabiel en dat voelt al lange tijd niet goed. Chana heeft een oogoperatie
ondergaan en is hiervan herstellende. Israel heeft ook veel
pijn aan zijn benen en kon voor een tijdje niet naar buiten. Nu voelt hij zich
een beetje beter. De studenten bezochten Israel en gaven hem troost.
Chatzor
Eden en Nitsan bezochten Mina. Mina belde me op en vertelde me hoeveel liefde en hulp ze ontvangt van de studenten. Ze hielpen haar deze keer met het schoonmaken van haar balkon.
Bracha en Ruchama zijn buren en beiden waarderen ze de bezoekjes
van de studenten.
Video: https://youtu.be/Ka5kYPGgeJw
Kiboets Neot/HaGoshrim
Steve en Rachel van Neot zijn al bekend met de bezoekjes van de studenten. Ze zien uit naar de studenten en die zijn daar erg blij mee. Ze leren van hen, van de schoonheid van het leven en de band onderling.
Hadassa en Ahrontsjik zijn een nieuw paar die de studenten bezoeken in Kiboets HaGoshrim. Hadasa en Arontsjik komen uit Polen. Ze vluchtten uit Rusland en ontkwamen aan de doodskampen en de oorlog. Hun leven is heel boeiend en ze houden ervan om erover te vertellen. De band met de studenten is buitengewoon.
Yam en Omar (M.Bruch) beantwoorden de intervieuwer: Ik ga naar de ontmoeting
vol energie en het verlangen om naar de overwinnaars te luisteren en vindt het
fijn om met hen samen te zijn. Vooraf bedenk ik niet teveel hoe het gaan zal
want bij de ontmoeting is het fijn om te zien hoe het spontaan zal verlopen.
Soms spreken we over serieuze dingen, over hen, en soms verheugen we ons en
lachen en spreken over het leven. Ik geloof dat er een echt verhaal is tussen
mij en de overwinnaar, zonder voorbereiding, want als ik er ben, ben ik er helemaal.
Een diepe verbinding is er ontstaan en het maakt ze blij. Als ik wegga ben ik
dankbaar wat mijn aanwezigheid hen doet. We spelen en lachen ook veel met elkaar.
Het voelt niet of ik er alleen voor hen kom, omdat ik er zelf ook erg van geniet.
Zfat
Aya en Yuval: We kwamen aan bij Larissa na haar trip met haar
2 zonen naar Praag. Ze verwendde ons gelijk toen we aankwamen met omelet en
aardappel, aubergine en gele pepers uit de oven.
Larissa en Maya
Het was zo interessant om haar ervaringen van de reis te horen. Ze vertelde van de plaatsen waar ze geweest was en hoe er van genoten had met haar 2 zonen en hoe blij ze was dat ze met hen meegegaan was. Toen gingen we naar haar tuin en lied ze ons de bloemen zien waar ze steeds voor zorgt. Het is leuk om te ontdekken dat Larissa vooruit gaat in haar Hebreeuws en dat ze al een gesprek met ons kan voeren. Larissa vertelde dat ze erg blij was dat we kwamen en dat ze al uitziet naar het volgende bezoek!
Gil, Gali en Ofri: Gisteren kwamen we na lange tijd bij Julie en ze was erg blij. We vertelden een beetje wat we deden in de voorbereiding en toen kwam haar zoon. Hij interesseerde zich en vroeg ons naar de voorbereiding. Toen begonnen we te vertellen over het reguleren van Judea en Samaria. We zullen daar zijn en we begonnen erover te spreken hoe we denken over de nederzettingen en de hele zaak en het was echt interessant om hun mening te horen.
Adi, Paz en Ido: we kwamen bij de innemende Eli en ontdekten
dat hij een beetje ziek was maar hij kalmeerde door onze woorden "maak
je niet ongerust, alles zal goed komen". Hij was erg geinteresseerd toen
we vertelden dat we de volgende morgen zouden vertrekken om geinstrueerd te
worden over Judea en Samaria, we spraken erover en over de toepassingen en wat
hun mening over dit ondrwerp was.
Eli, Paz, Adi en Ido
Toen vertelde hij, dat toen hij gepakt was in Rusland, hij enkele interessante ervaringen had gehad... een ervan was dat hij en zijn vriend onbewaakt konden reizen omdat ze aan het werk gingen in een fabriek voor knopen. Op een zekere dag, het was Yom Kippur, overtuigde Eli zijn vriend om samen te luisteren naar het Yom Kippur gebed. Ze hielden ervan en waren gelukkig met de uitwerking. Toen ze terug kwamen in het kamp werden ze 5 dagen geschorst. Eli herinnerd het zich als een ervaring. Eli is erg geinteresseerd in ons en gedurende ons bezoek kun je onze verbondenheid voelen.
Or en Yuval: We kwamen in de namiddag bij Lillian. Ze vertelde ons dat zondag het 30 dagen na Meir's sterfdag was en vertelde ons over de moeilijke tijd die ze doormaakt en over haar verlangen naar hem, maar ook sprak ze over haar kinderen en bood ze ons thee met biscuit aan. We hebben veel met haar gesproken en het leek of ze zich beter voelde (wat we haar ook vertelden).
Shir: bezoekt charmante Juli.
Mijn commandanten gaven me toestemming om mijn grootmoeder in Zfat te bezoeken. Het bezoek was erg goed en vol vreugde en blijdschap. We waren erg blij elkaar te zien. Juli vertelde me over haar moeite met haar gezondheid het afgelopen jaar. We spraken over haar kinderen en haar kleinkinderen en wat ze momenteel doen. Ze vertelde me over haar ervaringen op de club en ze was geinteresseerd om te horen over hoe het met mij ging in het leger.
Het bezoek was vol vreugde en hartverwarmend.
De conferentie, het verwerven van soldaten voor het 2e jaar van Amutat L'Chaim
in Zfat.
Shir: Nadat de soldaten die vrijwilligers waren bij het project en geen dienst meer hadden of van basis waren verhuist, hielden Daniel en ik gisteren een speciale informatie avond over het project. Ongeveer een uur vertelden we de soldaten (een deel van hen zijn onder mijn commando geweest) over de bijzondere band die was ontstaan tussen de verbazingwekkende overwinnaars van Zfat en wat het betekend om er deel vanuit te maken. Het was heel bijzonder erover te spreken en onze en mijn verhalen te delen. Ik vond het fijn om Daniel te horen vertellen over de hart tot hart verbinding tussen de verschillende generaties die ontstaan waren ondanks hoe het er vandaag aan de dag aan toe gaat en in het bijzonder zag ik hun enthousiasme erover, begrijpend en nadenkend waarover we het hadden.
Shabbat Shalom!
2 februari 2018
Modiin
Shir: Twee korte bezoekjes waarbij ik cake meenam, gemaakt door een vrijwilliger die heeft besloten om zijn talent bij te dragen door cake te maken. Shay is een student, heel verlegen en denkt dat het bezoeken van de overwinnaars hem teveel wordt. Hij wil wel helpen en daarom hebben we besloten dat we de taartjes/cake van hem zullen brengen naar de overwinnaars. Ik ontmoette Lilish, een lieve moeder waarvan is gebleken dat ze heel dierbaar is en een hechte band heeft met Chemda. Het was een moeilijke dag voor Chemda, want het zou haar 54 jarige huwelijksdag geweest zijn met Yankele. Ze vertelde hoe ze de huwelijksdag vierde. Toen ik kwam en haar vertelde over de cake was ze tot tranen toe bewogen. We hebben naar een programma gekeken over de Holocaust welke in Polen verboden is omdat er niet gezegd mag worden dat de concentratiekampen Pools waren. Ze vertelde dat ondanks dat ze pas drie en een half jaar oud was ze zich toch veel herinnerde. Haar vader verborg zich in de bank/stoel omdat men Joden zocht om Joodse graven te delven. Ze herinnerde zich het bombarderen van synagoges dichtbij haar huis. Ze vertelde dat ze sindsdien niet in gesloten kleine ruimtes kan zijn zoals liften, treinen en bussen omdat dat haar beangstigd. Ze is zo blij dat we om haar geven en aan haar denken.
Or beantwoord de intervieuwer:
1. Ik beleef een vorm van opwinding iedere keer als ik naar een overwinnaar
ga. Ik zie ernaar uit om met hen te zitten en te praten en luisteren. Vóór
de ontmoeting denk ik na over wat ik hen kan vertellen en over wat we kunnen
gaan doen.
2. Als ik op bezoek ben voel ik me goed. Vaak horen we van de overwinnaars dat
ze blij zijn dat we komen en het geeft me het gevoel dat we ze helpen.
3. De kracht die in de overwinnaars is maakt het hun mogelijk om door iedere
dag heen te komen en ook hun wil om te overwinnen maakt dit mogelijk. Voor mij
zijn ze een voorbeeld! Als ik hoor wat ze meegemaakt hebben, heb ik het gevoel
dat we van ze moeten leren en hen als voorbeeld mogen zien.
4. Als ik weer weg ga voel ik de warmte en dat maakt dat ik weer terug wil komen
om ze weer te ontmoeten.
5. We zijn voor de overwinnaars een groep die luisterd want het grootste gedeelte
van de dag zijn ze alleen en de beloning laten ze zien door een knuffel te geven.
We krijgen inspiratie en voorbeelden van mensen die heel moeilijke dingen ervaren
hebben in hun leven en toch een nieuw leven beginnen, een voorbeeld familie,
en terugkeren naar een volledig leven...
Ariel, Talia en Stav: we waren bij Riri's huis.
Ze was echt ziek en erg zwak. We hielpen haar met afwassen en het opvouwen
van de
was. Ze was blij en geraakt om dat te zien en erg dankbaar daarvoor.
Tu B'Sh'vat in Zfat
Adi en Paz vertellen: Vandaag vereerden we Eli met een verrassingsbezoek voor Tu B'Sh'vat. We namen gedroogd fruit mee en zegenden hem. Het deed hem heel goed en hij zei dat hij ons bezoek erg waardeerde. Toen gingen we naar Yehudit die in het ziekenhuis van Ziv lag. We brachten haar een mandje gedroogd fruit en spraken de zegen uit voor het vreugdevolle Feest. Gedurende het bezoek ontmoeten we haar dochter en brachten gezamenlijk de tijd door. We luisterden naar hun verhalen over hun familie en over hun tradities. We vertelden haar ook over onze ontmoetingen in Zfat en de ontmoetingen met de ultra-orthodoxe mensen. Ze vertelde hoe zij de toegewijden zag en hoe zij zelf het geloof beleefde. Judith was erg verheugd over ons bezoek en zei dat we wellicht de volgende keer samen een diner konden maken/eten. Or en Yuval: We kwamen bij Esther die haar dochter Yael in huis had samen met een goede vriend van haar. We ontmoeten hen en spraken een beetje met elkaar.
We kochten gedroogd fruit voor haar en nadat ze weggegaan waren vroeg Esther
ons om de pasta te proeven die ze had gemaakt. Bij Esther kun je geen nee zeggen
dus aten en dronken we thee en Esther vertelde ons dat ze zich beter voelde
en weer aan het werk wilde gaan.
Ofri, Gali en Gil: We brachten bij Diamante en Chanan een mandje gedroogd fruit voor de Feestdag. 's Morgens belde ze me en klonk verheugd dat we zouden komen. In de namiddag kwamen we aan en zagen een gedekte tafel vol met warme heerlijke gerechten en linzesoep speciaal voor ons gemaakt. We aten samen en ze sprak over haar kleinzoon die gewond was geraakt in het leger en het ongeluk dat haar was overkomen kort geleden. Later hebben we samen domino gespeeld en zoals altijd versloeg ze ons. Het was leuk en hartverwarmend zoals altijd.
Maya: we kwamen glimlachend aan met het gedroogde fruit ter ere van Tu B'Sh'vat!
Shalom vertelde dat hij zich niet goed voelde en dat het moeilijk voor hem is
om alleen te zijn. Hij was blij dat we kwamen. Hij vertelde ons over ontmoetingen
die hij had met mensen en de hulp die hij heeft voor in de huishouding.
Nieuws uit het noorden
Ma'ayan Baruch
Samen met de studenten van Ma'ayan Baruch en de overwinnaars van Kyriat Shmona
en Kiboets Neot hadden we een prachtige viering van Tu B'Sh'vat. We hebben een
amandelboom geplant, ter ere van onze dierbare overwinnaars. Ook om Ibu van
Kiboets Neot te gedenken die plotseling overleden was gedurende Rosh HaShanah.
Anatoly hielp een gat te graven voor de boom en samen hebben
we deze prachtige boom geplant die precies op Tu B'Sh'Vat begint te bloeien.
De amandelboom is de eerste boom die bloesem geeft zelfs voordat er bladeren
ontstaan. Deze boom herinnert ons aan de schoonheid van G'd's schepping, onze
schoonheid, Zijn Volk. Het herinnert ons aan G'd's genade en Zijn beloften voor
een eeuwig leven.
De studenten zegenden de overwinnaars en andersom ook en gaven hun blijk van
waardering weer voor de wekelijkse bezoekjes van de studenten. Na het officiele
gedeelte hadden we een fijn samenzijn met muziek en gedroogd fruit. We zongen
samen liedjes en leerden wat over Tu B'Sh'vat door een spelletje wat de studenten
hadden voorbereid.
Geniet van de foto's en de video clips van dit geweldige gebeuren.
Boaz zijn verslag van Genosar: Het is altijd een belevenis om de overwinnaars te ontmoeten. Gisteren was onze ontmoeting heel bijzonder. Elinor, Yuval en Lior kwamen en speelden gitaar zoals ze beloofd hadden aan Zivanit. Ze was heel verheugd.
Voor bij Eliram thuis had Irit een lekkere cake gemaakt voor
de Feestdag en ze vertelden herinneringen uit het verleden in de Kiboets.
Kfar Hanasi
Op een prachtige zonnige en warme dag vierden we Tu B'Sh'Vat met de overwinnaars
van Rosh Pina en Chazor in Kfar Hanasi.
Al de studenten van mechina namen deel aan de viering. Je kan het zien op de foto's en in de video clips, hoe ze de overwinnaars met veel liefde verwelkomden.
Helaas waren Israël, Rachel, Mina en Jafa ziek en konden niet aanwezig zijn voor deze viering, maar toch waren ze aanwezig. Zodra ze hersteld zijn zullen we ze naar de plaats brengen waar we de prachtige amandelboom geplant hebben, die opgedragen is aan de overwinnaars.
Een vrolijk feest,
Timek
Jeruzalem
Noga en Yael: we waren vandaag bij Ety. Ze vertelde dat ze halverwege de week
gevallen was en zich erg had verwond maar dat het al weer wat beter ging. We
vertelden haar over het leger en zoals altijd was ze erg geinteresseerd, en
vroeg of we voldoende kregen in het leger wat we nodig hadden. Ety vertelde
ons over haar zoon die volgende week met pensioen ging en over haar verwarming.
Ze was beminnelijk en zag erg goed uit.
Shabbat Shalom
Rivka
25 januari 2018
Hallo vrienden!
Deze woensdagnamiddag kwamen we samen met een lied in ons hart om het nieuwe jaar van de bomen te vieren, Tu B'Sh'vat, we hebben een tuin beplant langs een nieuw gebouw, en binnen maakten we een tafel klaar voorzien van de goede vruchten van het land. Tezamen met de groep van overwinnaars ervoeren we dezelfde vreugde, degenen die buiten bezig waren en degenen die binnen waren. In de ogen was het licht te zien. Ja, studenten en overwinnaars genoten werkelijk van het resultaat van kleurrijke bloemen en groen.
Twee studenten speelden (Tal speelde op de klarinet en Morgan op de saxofoon)
en een student zong het lied "lied van de zaden" met een stem als
van een nachtegaal. Het was heel bijzonder en authentiek. Er was een gevoel
van vreugde en welwillendheid. Daniel bracht ons een bezoek en las hoofdstukken
voor uit de Psalmen "over de vreugde en dat bomen de gezegende regen ontvangen
die ons uiteindelijk bereikt".
Een warm welkom in Neve Michael
Na het planten gingen we rond de tafel zitten. We zongen, we deelden raadsels,
en waren blij dat alle overwinnaars planten en fruit hadden gekregen voor het
feest, en met een goed gevoel beëindigden we de viering. We willen Aliza
en Shulamit nog beterschap wensen, want ze konden er niet bij zijn vanwege gezondheidsproblemen...
Lidia van Ein Shemer voelt zich goed en de band die er is met Chaya is heel
speciaal voor hen beiden.
Lydia met Chaya
Modiin
Yael en Maya: we kwamen aan bij Chemda voor dat we naar Noah gingen en organiseerden
een verjaardagstafel met cake, soufflé, Tirosh, kaarsen en geschenken.
We hadden het licht uitgedaan voor Noah kwam, en verrasten haar. We hebben veel
plezier gehad samen.
Verrassingsfeest voor Noah
Efrat en Rachel: In het begin van de ontmoeting vertelde Svetlana over het
nucleaire ongeluk van Chernobyl in de Oekraïne in 1986.
Efrat en Rachel met Svetlana
Ze vertelde dat ze best dicht bij de plaats waar het ongeluk gebeurde leefde,
en toen de ontploffing kwam stierven er veel mensen en veel kregen kanker. Svetlana
is bezorgt over de aanwezigheid van schildklierkanker en heeft het chirurgisch
moeten laten verwijderen. Ze vertelde dat ze erg bang was maar gelukkig is alles
goed gegaan na de operatie. Naderhand hebben we samen koffie gedronken met de
koekjes die we meegenomen hadden. We spraken een beetje over politiek, over
de gebeurtenis met Bibi's zoon, het doodsvonnis voor de terrorist en andere
dingen. Daarna hebben we nog prachtige videos gezien die ze van Facebook had
gehaald.
Riri, Libby Maayan en Taliha: bezochten Riri thuis
Het was aan het einde van het ziek zijn van Riri, ze was erg moe alhoewel ze zich al wel beter voelde. We maakten de keuken schoon, hoewel ze vertelde dat we niet teveel hoefden te doen omdat vrijdag de schoonmaker zou komen. We spraken een beetje hoe haar afgelopen week geweest was. De schoolkinderen die ze helpt belden haar dat ze haar misten!
Zoals gewoonlijk legden we alles aan de kant voor een ogenblik en genoten alleen maar van het zijn bij haar en de gesprekken met haar. (zoals altijd met een glimlach)
We beloofden dat we gauw terug zouden komen.
Zfat
Shir: Deze week keerde ik terug van dienst in Zfat. Vandaag had ik een dag vrij
en besloot om de grootouders in Zfat te bezoeken in plaats van naar huis te
gaan. Het was een goede beslissing.
Ik begon met een bezoek aan Shalom, hij was erg blij me te zien en zei dat hij het niet kon geloven dat dit gebeurde. Hij vertelde me het verhaal van zijn familie met zijn zoon en dochter. Hij vertelde dat hij geen contact heeft met zijn dochter en dat zijn zoon in Frankrijk woont en dat hij helemaal alleen is. Wij zijn zijn enige kleinkinderen geworden... Hij vertelde dat hij met een reisje mee zou gaan vanuit het "Centrum voor ouderen" naar Tiberias, en dat het erg leuk is bij het Centrum. Hij is erg blij met me en bracht me zoals altijd een bloem.
.jpg)
Shir met Shalom
Toen kwam ik bij Eli die me verheugd ontving. Hij vertelde me dat hij zijn
boek had gepubliceerd met zijn levensverhaal en vertelde me verhalen over zijn
aankomst in Israël en hoe hij zijn vrouw Ayala had ontmoet - het licht
van zijn leven. Het vertelde me ook over zijn bijzondere kinderen en hoe ze
hem overspoelen met hun liefde. Hij vertelde dat onafhankelijk van hoeveel hij
geloofde hij de verhalen had geschreven en met zijn zoon pakte hij het boek.
Ik was tot tranen toe bewogen toen hij me met toewijding een kopie bracht.
HIj had er een aan Daniel willen geven, maar alle kopieën waren terecht gekomen bij familie en vrienden. Ik ben erg blij en onder de indruk, iedere keer weer, hoe een man van bijna 97 jaar zo positief en helder en onafhankelijk kan zijn. Alleen om gezond en blij te zijn!
Toen ging ik naar Lillian. Het was de eerste keer na de belofte
en is was blij dat ik bij haar kon zijn. Lillian vertelde dat er honderden mensen
waren elke keer, sitting shiva, steeds was het huis vol. Ze lied zien hoe goed
Meïr was geweest als persoon. Mensen stoppen niet om hem te prijzen om
wat hij voor hen gedaan heeft. Hij was een vrijwilliger met autisme die mensen
bezocht in ziekenhuizen en zijn hart gaf overal waar hij werkte. Ze deelde met
me haar verdriet en ik omhelsde en bemoedigde haar en herinnerde haar eraan
dat ze niet alleen is. Meïr zou het mooi vinden als ze voor zichzelf zou
zorgen en gezond zou zijn en gelukkig.
Esterka
De avond eindigde met Esterka overstelpt met knuffels en kusjes! We waren blij
elkaar te zien en deelden het verlangen naar elkaar.
We hebben samen een leuk diner gemaakt, met leuke muziek op de achtergrond.
We aten samen en ze vertelde dat ze blij was dat ze niet alleen hoefde te eten.
Toen hebben we kaart gespeeld, gelachen en elkaars levenservaringen gedeeld.
Esther vertelde dat sommigen zich bezorgd om haar maakten en dat ze haar werk
mooi vonden. Ik was verbaast dat een 82 jarige vrouw nog steeds werkte en mensen
verzorgt die soms jonger zijn dan zijzelf. Esther was zo verheugd dat ik gekomen
was en zei me elke dag te komen. In de ochtend hebben we samen ontbijt en Esterka
moest naar het werk, terwijl ik besloot te blijven en haar een beetje te verrassen
door de afwas te doen. Ik lied een leuk briefje achter voor haar om haar te
plezieren als ze weer thuis zou komen.
Ik keerde terug naar de basis met een hart vol van vreugde, zoveel liefde!
Wat een vreugde om zo lief te hebben en zo geliefd en gewenst te zijn!
Ido, Paz en Adi met Eli
Ido, Paz en Adi: We kwamen bij het huis van Eli, hij zat op de bank gehuld
in meerdere lagen warme kleding een krant lezend. We vertelden hem over onze
afgelopen 2 weken, en hij vertelde over die van hem. We gaan een cursus doen
in Zfat over Judaïsme, Eli vertelde ons allerlei feiten over spamming en
de zaak van de hoofd Rabbi van Zfat die het hoofd van de IDF trotseerde. En
klaarblijkelijk is het zijn buurman. Toen vertelde Eli ons dat hij 8 jaar geleden
een kamer verhuurde van zijn huis aan enkele bedoeïenen,
mensen begonnen hem te bedreigen en eisten van hem dat hij de Arabieren niet
tussen hen zou laten leven. Toen kwam het hele verhaal van de hoofd Rabbi die
betrokken was en zijn gevoelens gedurende het hele gebeuren. Eli vertelde ook
dat hij het huis moest verkopen en hoe hij zich voelt hierover. Dat hij nu een
kleine kamer heeft nadat hij zolang het huis had gehad. Ook hebben we het gehad
over de Holocaust en de Chassidische beweging gedurende de Holocaust en het
verhaal van hemzelf toen hij in het kamp was.
Or en Yuval: we kwamen bij Lillian en Yuval en Maya kwamen met ons mee. We spreken met haar en ze vereerde ons met thee en cake. Daarna vertelde ze veel over Meïr en hoe moeilijk het is om zonder hem te zijn. We spraken met haar over verschillende onderwerpen maar iedere keer kwam het gesprek weer terug op Meïr...
Paz antwoord de ondervrager:
1. Voor ieder bezoek zijn we gespannen omdat we weten hoezeer ze op ons wachten en omdat de ontmoetingen voor hen erg mooi en vreugdevol zijn. In het begin kwamen we zonder een plan maar nu we de winnaars kennen weten we wat we hen kunnen geven. Voor mij was dat bijvoorbeeld om een rondje te maken door het Joodse Safed en het bakken...
2. Als ik bezoek voel ik dat er veel behoefte is om te overwinnen. Dit doel heb ik voor me en ik zie dat het in zijn voordeel werkt. Terwijl de tijd voortging begonnen we ons echt met hen te verbinden, hoe ze zijn en waar ze erg van houden en om geven, en de ontstane verwantschap buiten de reguliere ontmoetingen.
3. Ik denk altijd wat het met me doet en hoe onbewust het me altijd blij maakt en verlicht, het rustig aan te doen en te lachen en dat het nodig is en de hulp van iedereen nodig heeft, het is inspirerend voor me. Judith lied ons ook zien dat ze hulp nodig had, maar het is zo krachtig dat ze haar eigen moeilijkheden aan de kant zet en zich in ons interesseert en probeert om ons te leren kennen, wat niet voor de hand liggend is.
4. We gaan altijd blij en tevreden weg na het bezoeken om hetgeen waarover we gesproken hebben en het herbeleven van de ervaring. Het meest zijn we dankbaar dat we de mogelijkheid hebben om hen te ontmoeten en het beter te doen.
5. Zoals in voorgaande keren, zijn de ontmoetingen met blije overwinnaars om hen toe te voegen aan de agenda omdat ze ertoe doen. Het ontmoeten van nieuwe mensen waarvan anderen nog iets kunnen leren. We zijn altijd blij om naar bijeenkomsten te gaan en ervaren dat we veel nieuwe dingen leren, zelfs van kennis en verhalen en van de mensen tegenover ons. Men kan veel leren van iemand door het doorbrengen van tijd met hem/haar en we worden steeds verrijkt.
Dit is ons nieuws.
Een goede Shabbat toegewenst,
Rivka
Linken naar videoclips, gemaakt door Timek:
Reflection on TuBeShvat Celebration in Ma'ayan Baruch
Inbal give honor to
the Shoa Victors on TuBeShvat (see translation of Inbal words)
Omer Bless winners on
TuBeShvat (see translation of Omer words)
Closing TuBeshvat Celebration
with Gheto winners from Ukraine
now living in Kyriat Shmona
Planting of the Almond
tree on TuBeShvat in Kfar Hanasi
Arrival in Kfar HaNasi, The students welcome winners .
Nitsan: welcome us on TuBeshvat
Eden: what means TuBeshvat for me
Ido: Blessing before
planting the almond tree to honor winners
18 Januari 2018
Nieuws uit het noorden
Deze week zijn 6 meisjes van Mechina Meitsar (Shai, Mika, Noam, Dana, Lior
en Shoni) begonnen met het bezoeken van 3 nieuwe mensen van Kiboets Chukuk.
Mariet Finkel is geboren in Tel Aviv gedurende de 2e wereld
oorlog. Haar moeder was bezorgd om haar en stuurde haar naar haar grootmoeder
in Petach Tikva. Haar beide ouders waren acteurs en dus amper thuis. Ze is op
het podium geboren, om zo maar te zeggen.
Ze is opgevoed door haar grootmoeder. Ze was een goede vriend van Menashe Kasishman
(een Israëlische artiest). Haar kleine woonkamer is vol met artistieke
objecten en schilderijen. Mariet was een onderwijzeres. Ze is een getalenteerde
vrouw.
Ze genoot van ons bezoek en werd verliefd op de meisjes die met grote interesse
naar haar verhaal luisterden en veel vragen stelden.
Mariet
Jossi Poljak komt uit Argentinië. Hij studeerde daar aan de universiteit
en zijn droom was om kinderarts te worden. Toen de Chunta aan de macht kwam
stopte zijn studie door de propaganda die er heerste. Alle studies waren opgeheven
en als onnodig verklaard. Jossi kwam zelf naar Israël waar hij sinds 1961
leeft. Hij werd naar Kiboets Chukuk geleid waar hij trouwde en twee zonen kreeg.
Zijn vrouw is 20 jaar geleden gestorven.
Jossi Poljak
Jossi heeft in de Kiboets gewerkt en zijn functie was op het laatst econoom van de Kiboets. Meestal is hij alleen thuis en zonder enige activiteit. Hij heeft problemen met zijn ogen en voeten. Hij was blij dat we kwamen en ziet al uit naar de volgende ontmoeting.
Tsipora Izik was jammergenoeg in het ziekenhuis. Ze is een Shoa overwinnaar
uit Roemenië, van 84 jaar. Tsipora vertelde me (Timek) toen ik haar voor
de eerste keer bezocht, dat sinds ze naar Israël was gekomen er geen enkele
organisatie die zich bekommerd om Shoa overwinnaars naar het noorden was gekomen
om haar te bezoeken. Ik was de eerste die haar vond in haar kleine huisje op
84 jarige leeftijd. Ze geloofde niet dat het moment ooit zou komen...Het verhaal
van Tsipora, haar verhaal is moeilijk om te vertellen. Met tranen in haar ogen
heeft ze me kleine details uit haar verleden verteld. Ze denkt dat de studenten
te jong zijn om naar haar verhalen te luisteren, maar ik vertelde haar dat dit
niet het geval is. Dat zal ze spoedig ondervinden.
Lisa met Inbar en Maya
Kiryat Shmona
Lisa: De studenten zijn zo vriendelijk, zo innemend. Ze brengen warmte in mijn hart.
Klara: ik maak altijd blintzes als de studenten komen en het
maakt me altijd zo blij, we vertellen over levenservaringen en we hebben plezier
met rummikub. We voelen ons bevoorrecht met hun bezoek. Hun aandacht geeft ons
kracht, warmte en vreugde in ons leven.
Klara, Mordechai, Omer en Adi
Ida: Haar gezondheid is niet goed, ze is verdrietig. Ze heeft weinig perspectief in haar leven. Ze kan nauwelijks lopen in en om haar huis en huilt over haar dochter die een jaar geleden is overleden.
Dank en liefs,
Timek
Modiin
Chagit: Mordechai was goed gehumeurd en voelde zich veel beter. We zaten op de bank en voor het eerst deelden we met Mordechai allerlei moeilijkheden omtrent de kinderen. Ik vroeg hem naar zijn mening en hij herinnerde zich toen zijn kinderen adolescenten waren. We lachten zoals gewoonlijk en bij Mordechai kan dat niet zonder sarcasme en humor. Ik nam foto's met zijn cat Pitzco waar hij zo van houdt.
Mordechai
Shir: ik begon dit weekend met een verlaat verjaardagsfeest van Shulamit. Ik bracht cake mee en een cadeautje, waarvan ze zei dat dat niet hoefde, maar ik vertelde haar dat dat hoort bij een verjaardag van grootmoeders, viering en cadeautjes. Ze lachte. Ik las haar mijn zegeningen voor en ze was erg opgetogen. Ik had een handdoek meegenomen met "liefde" erop. Ze was er erg blij mee. We gingen verder met praten en het delen van ervaringen. We hebben beide een moeilijke tijd en we moedigen elkaar aan en dat geeft ons kracht.
Op zaterdag bezocht ik grootmoeder Sara en bracht haar cheesecake die m'n moeder
gemaakt had en waar ze erg van houdt.
Ze vertelde dat zij en Abraham naar Eilat gaan zondag na een erg moeilijk periode
van ziekte. We spraken over reizen naar Polen en het project L'Chaim en ze bleef
zeggen dat ze iedereen verteld over ons project en dat ze probeert om invloedrijke
mensen te bereiken die kunnen helpen om het bekend te maken.
Grootmoeder (savta) Sara met de nieuwe meisjes
Toen ging ik naar Chemda en die was erg blij dat ik kwam. We deelden onze ervaringen en ze vertelde me over een klein ongelukje wat ze gehad had, maar G'd zij dank dat het goed met haar is. Ze vertelde me over een jonge man die ze kende toen Yankele er nog was, waar ze contact mee heeft gehouden en die als een kleinzoon voor haar is geworden. Ze vertelde hoe zij en Yankele op het midden van de dag begonnen te zingen en dansen en hoe ze dat miste. Ze is erg blij met de bezoekjes.
Shir, Chemda en Mathai
***********************************************
Hier volgen Efrat's antwoorden op de vragen die we hadden voor de actieve vrijwilligers:
1. Ik kom met plezier om te spreken met Svetlana. De ontmoetingen
geven me voldoening, het is iets heel anders dan wat we op school doen, iets
wat geen stress geeft. Voor ik op bezoek ga denk ik na en heb ik bepaalde gedachten.
De gesprekken gaan automatisch met Svetlana. Ik en Rachel vertellen ook over
wat er gebeurd in onze levens aan haar.
Svetlana, met haar man, Efrat en Rachel
2. Als we elkaar ontmoeten heb ik altijd een enorme bewondering voor Svetlana, die goed voor mensen wil zijn en altijd verteld hoe goed wij zijn. Ze hoopt dat we zullen slagen voor testen en proefwerken. Ik ben erg blij en probeer echt een hechte band te creëren, maar we hebben nog maar 3 sessies gehad tot dusver.
3. Het meest krachtige en verlichtende wat Svetlana heeft is denk ik dat ze goed wil doen voor andere mensen, klein of groot. Ze kocht bijvoorbeeld nieuwe banken en was zo verheugd en blij dat ze een jong stel met de oude kon helpen.
4. Als ik en Rachel weer weg gaan na de ontmoeting dan zijn we altijd voldaan en gaan met een glimlach. We vertellen dan hoe schattig en leuk Svetlana was.
5. Hetgeen we ontvangen van de ontmoetingen is het erheen gaan en er altijd iets van leren. Svetlana verteld ons altijd iets waar we wat aan hebben voor de toekomst. Voor Svetlana is het ook goed want ze heeft zoveel om te delen en ik geloof dat ze er plezier in heeft om zoveel dingen met ons te kunnen delen.
"Maitzar" die Genosar bezoekt: Boaz, Michal, Elinor, Michal, Eyal en Lior
1. We waren erg moe toen we aan de bezoekjes begonnen. Ondanks dat komen we met plezier en hebben het gevoel dat het een missie is die ons inspireert, wetend dat aan het eind van het jaar we iets goeds gedaan hebben. Vaak bedenken we vooraf een beetje waarover we willen praten naar aanleiding van onze eigen nieuwsgierigheid en interesse.
2. De ontmoetingen gaan gepaard met veel emoties maar wat er bovenuit stijgt is het gevoel van voldoening die voortvloeit uit de activiteit. We investeren veel in het creëren van een band, hoofdzakelijk door het hebben van diepgaande gesprekken.
3. We voelen dat het meest krachtige van de winnaars hun hoop is op een beter en vervuld leven ondanks de moeilijkheden.
4. we hebben een groot gevoel van tevredenheid en het geeft zin, wetend dat we het gemoed van ouderen die niemand bezoekt hebben opgebeurd. Het is het gevoel dat ons drijft om met energie en verlangen iedere keer te komen.
5. de grote anticipatie van de ouderen die wachten op ons bezoek, bewijst meer
dan wat ook dat het zin heeft. Ze verlangen naar de ontmoetingen omdat ze niemand
anders hebben, ze zien het als het hoogtepunt van de week. We zijn blij om uit
de eerste hand te leren over het verleden.
Eli-Ram
Bezoekjes in Sdot Yam
We begonnen met een nieuwe tak van L'Chaim met 3 dames uit Sdot Yam, direct gelegen aan de Mediterraanse kust, naast het amfitheater van Caesarea. We arriveerden in de namiddag en ontmoeten de dames die het idee leuk vonden en instemden met het bezoek. Rachel, Mazal en Ester zijn heel actief en blij om deel te zijn van van het geven en ontvangen. Mazal bood aan om ons te laten kennismaken met haar Kiboets. Met Rachel hadden we onmiddellijk een band. We zagen aan haar muur foto's die eruit zagen als mensen uit het verleden, en toen we dichterbij kwamen om het beter te bekijken bleek dat aan beide zijden van haar familie er leiders van de natie zijn.
Rachel
Ze is kinderloos en zorgt voor haar zieke echtgenoot. Ze wil het contact met de jongelingen erg graag. Ester verontschuldigde zich dat ze onverwacht gebeld werd en iemand moest helpen, waardoor het bezoek kort was maar ze liet vreugde zien en een sterk verlangen om de band met de studenten aan te gaan. Ze is de 6e generatie in het land en erg idealistisch. Ze heeft een Ethiopische kleindochter. Haar kinderen wonen niet in de Kiboets en daarom verlangt ze erg naar de omgang met de adolescenten. We zien in de start van dit contact een interessante en nieuwe ontwikkeling om vreugde te brengen, zowel aan de kant van de studenten alsook voor de ouderen.
Bezoek in Zfat
Ofri, Gali en Gill: We kwamen bij Chanan en Diamante tijdens de lunch met hen en hun zoon. Een bord met couscous en kippensoep.
Diamante met Ofri, Gali en Gill
Vandaag ging Chanan, voor de eerste keer sinds het begin van onze deelname, bij ons zitten en sprak met ons. Het was heel spannend en we lachten. Het deed hem echt goed en het maakte dat hij zijn hart opende voor ons. Het was een hele vreugdevolle ontmoeting. We zetten de dag voort met Liliane die zeven dagen in rouw was vanwege Meir. (sitting Shivah) We waren er even en spraken met haar en haar kinderen, en toen zijn we naar Ester gegaan. Ester maakte een pan soep voor ons. Zoals altijd zei ze dat ze blij was dat we hete soep met haar kwamen eten in de winter en ze vertelde dat ze pijn in de rug had de laatste dagen.
Larissa met Maya en Yuval
Maya: we kwamen in de namiddag bij Larissa en hielpen haar in de tuin en brachten wat zware afval naar buiten wat zich opeenhoopte. We maakten omeletten, patat en ook pizza. Larissa leert ons breien en de volgende keer beginnen we met het maken van een muts. Ondertussen had ze als een geschenk voor ons een gebreide muts. Larissa vertelde over haar zoon die in Kiryat Shmona werkt...
Ido en Paz: ons bezoek vandaag was een beetje anders.
Eli met Paz en Iddo
Vandaag besloten we om met Eli een rondje door het oude Zfat te maken. Het beste is om dit te doen met een persoon die er al lang woont. Eli heeft bewezen dat hij elke hoek en steeg van Safed kent en wist hoe te navigeren. We gingen binnen bij de Asjkenazische synagoge nadat we door de artistieke wijk kwamen waar we veel oude vrienden ontmoeten. Iedereen verwelkomde ons met een grote glimlach en we moesten beloven om terug te komen. Een van de deelnemers luisterde naar een verhaal hoe ze een scheiding maakten, zo verbazingwekkend dat ze iedereen deden geloven dat ze aan het bombarderen waren. Ze hadden maar een positie. Daarna hebben we genoten van het verbluffende uitzicht op Eli's dak terwijl hij uitlegde was we zagen.
We willen al onze actieve deelnemers bedanken, diegenen die ziek waren maar niet nalieten om hun opdracht om bezoekjes te brengen nalieten. Goed gedaan!
Shabbat Shalom!
Timek
4 januari 2018
Pardes Channa
Na onze bezoekjes van een week geleden en gisteren, zijn hier een paar impressies daarvan: we waren bij Ishayhu in Rosh Pina, Morgan (een van de jongens) bracht zijn saxofoon om voor Ishayhu te spelen wat hem veel plezier deed.
Ishayhu
De jongens vroegen hem naar zijn familie, waar hij vóór zijn
immigratie naar Israël woonde. Bij Yonna mochten we geen
foto's nemen. Het gaat goed met haar en ze is altijd blij met ons bezoek.
Yechaim schrijft: "ik hoorde van Gizela hoe bedroeft ze
is dat ze niemand heeft... ze voelt zich niet goed en heeft veel pijn. In deze
maand heeft ze een test ondergaan voor epilepsie, EEG, en ze heeft veel stress
in verband met economische omstandigheden. Ze zei: in Auschwitz was het beter
want daar had ik tenminste vrienden. In Israël heeft ze sinds het overlijden
van haar man in 1966 geen familie.
Gizela
Ze liet ons een paar foto's zien van zichzelf toen ze nog jong was (ze was erg mooi), en vertelde ons over haar familie die in de oorlog is omgekomen in de crematoria. We zaten er geruime tijd en waren neerslachtig, een vrouw van 91 jaar oud die zich voelde alsof ze niets meer had... maar toch overleefde. Ik lied natuurlijk mijn mobiele nummer achter voor het geval ze iets nodig mocht hebben, zoals het gaan naar een dokter of wat dan ook maar. De meisjes boden aan om vaker te komen, al was het alleen maar om er te zijn. Ik zal dat ook proberen want het doet Gizela goed en ik denk iedereen die deel heeft aan dit grote project dat levens redt.
Sally: ik ben vrijwiligger om de 14 dagen voor het L'Chaim project. We praten met de mensen en brengen hen wat te eten. Gisteren waren we bij Yonna die ons vertelde over haar pelgrimsytocht naar Israël en het was voor mij de eerste keer dat ik hoorde over de opgang van Yeminitische Joden naar Israël. Het was heel indrukwekkend.
Yonna
Dina
We kwamen aan bij Dina en ze was heel blij ons te zien.
Ze is een heel moedige vrouw, die al vele jaren zich redt van de voorziening
voor de armen. Ze klaagt nooit, en weet met heel weinig van alles te doen. Na
een beroerte loopt ze met een rolator en heeft ze een therapeut die haar helpt
om zichtzelf te redden.
Zippora vertelde ons over haar bezoek aan Boedapest waar ze de herdenkingsdienst
van haar zuster bezocht.
Zippora
Ze was blij dat ze van ons een tas met groenten en fruit kreeg. Van daaruit gingen we naar Gizela voor een kort bezoekje en we zagen dat de pijn bij haar niet ophoudt en dat er geen oplossing komt van de kant van doktoren. Adi werd 17 en is één van degenen die Aliza bezoekt, maar zonder de zegeningen van Aliza was voor haar de viering van haar verjaardag niet compleet...
Shabbat Shalom voor jullie allen
Rivka
Nieuws vanuit het noorden
Genosar:
Ilan, een student van het vorige jaar, die vrijwiligger was van het programma, bracht een onverwacht bezoek aan Tsachi en Zivanit in Kiboets Genosar. Hij schrijft: Hallo Timek! Hoe gaat het met je? Ik hoop dat alles goed gaat. Ik ben vandaag naar Ginosar geweest om Zivanit en Tzachi te bezoeken en het was heel leuk. Ik was zo blij hen te zien. (Ilan studeert momenteel in Amerika).
Elinor schrijft: vandaag hoorden we veel verhalen uit het verleden van Zivanit en het was heel indrukwekkend en zoals gewoonlijk was de atmosfeer erg warm - als bij familie.
Boaz: vandaag deelde Eliram met ons zijn herinneringen uit het verleden en het was schokkend en echt verschrikkelijk. Het was de eerste keer voor ons dat we uit de eerste hand hoorden over de verhalen uit de Holocaust. We werden weer verliefd op hem.
Rosh Pina:
Het was Israël's 94e verjaardag. Studenten uit Kfar Hanasi brachten hem een taart met 94 kaarsen... Ik bracht hem een pakket met allerlei soorten fruit. We hadden plezier samen en Israël was erg blij (op de foto staat Israël met zijn kleindochter Talia ).
Israël
Rachel voelt zich al 3 weken niet goed. Ze ondergaat allerlei
medische testen en de doktoren kunnen niets vinden. Rachel heeft een hoge bloeddruk
en is duizelig. Dat maakt haar depressief en daardoor gaat ze ook niet haar
huis uit. We hopen allemaal dat Rachel gauw beter wordt.
Rachel
Chana is altijd erg optimistisch en heeft veel te vertellen
aan de studenten.
Neot:
Rachel liet ons het boek zien wat ze gemaakt had ter herinnering aan haar zoon die lang geleden overleden is. Hij was heel creatief. Zijn beelden zijn te zien in de Kiboets. Rachel is 93 jaar en ziet er jong uit. Ze vertelde ons dat ze geen hulp in huis nodig heeft want ze redt zichzelf wel.
Tot vorig jaar ging ze iedere morgen eruit om te zwemmen. Dit jaar slaat ze dat alleen over gedurende de winter. Ze leest veel en houdt zichzelf de hele dag bezig. Dit is haar geheim om jong te blijven in geest en lichaam. Rachel is vol van vreugde en ontvangt de studenten met veel plezier. Het is een groot geschenk voor haar - geeft ze toe.
Hadassa en Rontsi
Na het overlijden van Ibi, vonden we Hadassa en Rontsi in Kiboets HaGoshrim. Ze houden erg van bezoekjes van de studenten. Dit echtpaar komt oorspronkelijk uit Polen. Gedurende de oorlog vluchtten ze naar Rusland waar ze zichzelf verborgen hielden gedurende die tijd. Maya, Adi en Inbal hebben hen voor het eerst bezocht en ze hadden samen een goede tijd.
Groeten,
Timek
Modiin
Idan, Mayan, Nitzan en Talia: We ontmoeten Riri in het Kaisercentrum voor een ijsje. Het was een korte ontmoeting maar we hebben weer bijgepraat na Chanukah. Twee van ons gingen eerder in verband met een ontmoeting over Polen. Nitzan en Idan bleven bij Riri. Zoals altijd zijn we erg blij om haar te omhelsen en lief te hebben. Ze vroeg of we de aankomende week weer zouden komen en dat moeten we doen want ze mist ons echt.
Riri
Het was echt leuk om haar te zien en te spreken. We houden echt van deze vrouw!!
Efrat en Rachel: de ontmoeting met Svetlana en Dimitry. We vertelden haar dat we op een seminar waren van de inlichtingendienst, waar het ging over de gevaren van Facebook. Ze vertelde ons dat ze een nieuwe stoel gekocht had en dat ze de oude niet zomaar weg kon gooien maar dat ze hem gegeven had aan mensen in nood. Zoekend naar mensen die het nodig zouden kunnen hebben had ze zelfs de gemeente gebeld. Uiteindelijk vond ze een jong stel die verheugd waren en verrast dat ze in staat was om hen te helpen. We brachten voor haar koekjes mee, dronken samen koffie en hebben samen gegeten van de koekjes.
Svetlana, Efrat en Rachel
Shir: Vrijdag kam ik met mijn beste vriend Maital om grootmoeder Sarah
en haar man Abraham te bezoeken.
Sarah met Shir
Zoals altijd werden we ontvangen door omhelzing en kusjes. We hebben veel gesproken over de situatie in het land, onderwijs en de scholen. We hadden het over haar enorme collectie klokken die ze thuis heeft en ze verteld iedereen over de klok die wij haar gebracht hebben. Het is haar meest geliefde van allemaal omdat we aan haar gedacht hadden toen we in Griekenland waren, wat niet zo vanzelfsprekend is voor haar. Ze heeft de klok op de 2e rij gezet omdat haar kleinkinderen soms spelen met de klokken uit de 1e rij en er dan wel eens een kapot kan gaan. We hadden het er ook over dat ze iedere dag helpt als vrijwilligster, of het het nu met kinderen is op school of het helpen van nieuwe immigranten of het vertellen van haar verhaal aan anderen. Ze vertelde ons over de meest bijzondere ontmoeting die ze had met Bedoeïenen soldaten. Ze ontvingen haar met verbazingwekkende liefde en respect. Ze vertelde ons dat ze nog nooit over de Holocaust gehoord hadden en het was heel bijzonder voor haar om hen te vertellen over haar leven in het land. We waren blij te horen dat ze haar 5e kleinkind verwachtte.
Ze vertelde Maitar ook hoe leuk zei en Abraham het bord vonden die we brachten
met Nieuwjaar met de woorden " ik stond deze morgen op en al het overige
is een bonus". In alle eenvoud was onze bijdrage vol humor en een les over
het leven in ons land. We zien al uit naar onze volgende ontmoeting.
Shir: Vrijdag in de namiddag ging ik naar mijn geliefde Chemda.
Chemda
Heel snel hebben we de relatie die we hebben opgebouwd aangescherpt en we spreken elkaar bijna elke dag. Ze deelde met me hoe blij ze was met al de "kleinkinderen" die we in haar leven hadden gebracht en ze vertelde dat "haar dagboek is gevuld en dat ze misschien een slaapplaats voor gasten moest gaan maken"... We spraken over veel dingen en we deelden veel ervaringen en verhalen. Chemda lied me de herinneringen aan haar wereldtrips met Yankel zien (gezegend is zijn herinnering) leuke kleine dingen zoals zoutstrooiers, kaarsenstandaards in de vorm van een appel, hart, bloemen en nog veel meer, toen hebben we met elkaar afgewassen en heb ik een pot gerepareerd waar ze zich eerst niet goed bij voelde omdat Yankel dat altijd had gedaan toen hij nog leefde. Ik deed het met liefde en dat vond ze erg fijn. Toen lied ze me mooie sieraden zien die hij voor haar vanuit alle werelddelen gekocht had en sieraden die van haar moeder geweest waren. Ze vertelde me vandaag ook iets over haar zuster die dement is. We aten samen van een heerlijke groentesoep en hebben veel gelachen en hebben wel voor een week geknuffeld.
Zfat
Adi, Paz en Ido: we kwamen bij Eli met een leuke verrassing, nl. aardbeien. Eerst hadden we het erover hoe de afgelopen twee weken waren gegaan sinds we elkaar voor het laatst hadden gesproken en hoe hij Chanukah had beleefd. Hij vertelde dat op een avond zijn familie hem bezocht had, en dat ze bij hem waren was voor hem heel belangrijk.
Eli, Paz, Adi en Ido
We bespraken wat we de afgelopen twee weken meegemaakt hadden en hij sprak met Eli over Bedoeïenen en waar hij Bedoeïen in het verleden had ontmoet. Hij vertelde ons dat hij misschien zou moeten verhuizen naar een andere kleinere woning in Zfat wat een beetje jammer is want hij woont al zijn hele leven in zijn huidige woning en is er aan gehecht.
Op een gegeven moment spraken we over de oorlog en in het bijzonder over de rol van Rusland in de oorlog. Ook spraken we over een goede vriend van hem die ontsnapte uit Rusland en later een kunstschilder is geworden. Hij liet ons ook een krant zien met een artikel over de familie Rothschild en over hoe verschillende belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis deze familie heeft geraakt. Aan het einde van ons bezoek gaf hij ons zijn boek over zijn leven.
Or en Yuval: Toen we bij Esther aankwamen was ze net aan het olijvenplukken van haar jonge olijfboom. Ze was aan het sorteren van de olijven en wilde rusten. Toen zijn we gaan zitten en hebben met elkaar gesproken. Esther vertelde ons, als reactie op onze vraag naar haar jeugd en de Holocaust een beetje over deze periode en over haar familie en toen over de immigratie naar Israël. Voor Or was het de eertste keer dat ze verhalen uit het verleden van Esther hoorde. Het was heel interessant en ze gaf toe dat ze niet over de Holocaust sprak, maar toen ze begreep dat het belangrijk was om het uit de doeken te doen begon ze heel veel te vertellen. Toen we weg moesten verontschuldigde Esther zich dat ze wegens haar rugpijn niet op kon staan en niet iets te drinken voor ons had kunnen maken.
Maya en Yuval: We kwamen eerder bij Larissa aan dan verwacht, en we hebben aardappel, omeletten en salade gemaakt. We zaten en spraken met elkaar. Ze vertelde ons dat ze vroeger breide en boeken las. We hebben foto's van haar familie gezien. We hebben besloten dat we de volgende keer samen petjes gaan breien.
Larissa
Ofri, Gali en Gil: We kwamen aan bij Diamante en Chanan. Zoals altijd ontvingen ze ons hartelijk. We aten samen de lunch en ze leerde ons een nieuw spelletje waarin ze ons natuurlijk versloeg. We spraken over Chanukah, en ze vertelde dat ze naar het huis van haar zoon was geweest in Herzliya om de inwijding van zijn nieuwe huis te vieren. We spraken ook over de huizen prijzen en het grote verschil in prijzen. Het was zoals altijd heel leuk en leerzaam.
Diamante
Maya: we kwamen in de namiddag aan en zaten in de woonkamer. Shalom vertelde ons over zijn verleden als fotograaf. We zagen foto's van zijn familie en hij vertelde over hen. Hij voegde eraan toe dat hij in Tunis geboren is en in het land begon zijn leven in Netanya, en nu leeft hij hier in zijn apartement. Hij is heel blij dat we bij hem komen, en noemt ons altijd zijn kleinkinderen. Hij zegt dat hij wacht tot zijn kleinzoon "Godfather" wordt.
Or en Yuval: we kwamen bij Juli en ze verwelkomde ons. We hielpen haar om naar huis te gaan en maakten thee en koffie en zaten in de woonkamer. Twee vrouwen van de veiligheidsdienst vergezelden ons.
Juli
We hadden een heel boeiend gesprek met haar. Ze vertelde over haar familie, kinderen kleinkinderen en achterkleinkinderen, en over haar werk in hotels en daarna in de falafelzaak die haar familie runde. Ze vertelde ons dat er verschil was in stand, nl. dat een Ashkenazi alleen trouwde met een Ashkenazi en een Mizrachi alleen met een Mizrachi. Maar nu is dat verschil er niet meer en zijn er gemengde huwelijken. Een mens is een mens onafhankelijk van zijn afkomst. Het maakte ons blij dat ze zei dat we voor haar kleinkinderen waren en dat ze het heel leuk vind als we komen.
Or en Yuval: We kwamen bij Lilian en Meir, en Lilian gaf ons koekjes en thee. Meir voelde zich helemaal niet goed en lag in bed. We zaten op de bank en Lilian begon ons te vertellen over haar gesteldheid en die van Meir. Ze vertelde dat het moeilijk is maar dat ze echt steun heeft van haar kinderen en de sociale kontakten. Ze voelt nog steeds dat ze de situatie niet aankan, en daardoor is ze erg van streek. Ze zei dat ze geen voor haar vreemd en onbekend werk gaat steunen.
Dit zijn onze woorden voor deze week,
Shabbat Shalom
14 december 2017
Mechina Braam in Zfat
Gali Ofri and Gil :we arriveerden in de middag en brachten donuts bij Diamanta
voor Chanuka.
Toen we binnenkwamen hoorden we dat er borden met eten voorbereid werden en
bleek dat ze voor ons een lunch voorbereid had.
We aten couscous en bouillon. Ze verwendde ons nogal en we volden ons de meest
confortabele personen op de wereld op dat moment.
`
Na de hoofdmaaltijd dronken we thee met lekkere koekjes, als toetje, terwijl
we ondertussen Rummikub speelden.
Er werd veel gelachen en we genoten van dit rustmoment.
Hierna gingen we naar Juli om daar ook donuts te brengen voor
Chanuka, en haar vrolijke feestdagen te wensen.
Ze was opgewekt en ze vertelden dat wij zo vaak mogleijk moesten komen en dat
haar huis voor ons openstond.
Maya and Yuval : op ons vorige bezoek hebben we het huis van Shalom
opgeruimd, wat erg verslofd was geraakt.
We namen Shalom deze keer mee naar een cafeetje ophet plein, vlakbij zijn huis.
We hebben daar rustig gezeten en hebben gepraat over zijn Menorah die hij had
gekocht in Nethanya. Hij had zijn Menorah aangetoken op zijn straatje. Een voorbijkomende
toerist zei hem dat hij een grote mitzvah gemaakt had en wilde helpen met het
aansteken van de lichten.
Ook had shalom het over zijn grote passie van fotografie en heeft met ons een
aantal foto's gedeeld die hij in het verleden heeft gemaakt.
Terwijl we op het plein zaten was het geweldig om te zien hoe mensen hem herkenden
en ook een praatje met hem aangingen.
Met woorden en acties hebben we laten zien hoe zijn nieuwe telefoon werkten
die hij ontvangen had. Voor we weggingen legde hij de nadruk op het feit dat
hij erg blij was met de Chanoekawensen die we hem brachten.
Ido Adi and Paz: op de middag van chanuka kwamen we bij Eli
om hem Chag Sameach te wensen en donuts te brengen.
Hij was erg opgewekt en het was goed om te zien hoe onze kleine actie hem veel
plezier bezorgde.
Eli
Daarna gingen we naar Judith.
Zij deelden een deel van haar jeugd waar ze in de Holocaust moest vluchten,
en tijdens het vluchten haar jongere broer (Tunis) verdween zonder eenl spoor
na te laten. Ze vertelden ons ook over de sobere periode in het land nadat ze
Aliyah gemaakt had naar Israël en ze in tenten moesten leven. Zij vertelden
ons over het feit dat zelfs als je geld had je niks kon kopen, tenzij je coupons
had en alles gelijk was zonder een andere optie. Vooral de vrijdagen waren speciaal
want dan hadden ze een wekelijkse kip, die tot op het bot werd verslonden zonder
een spotje eten te verspillen. Het eten was zo veel dankbaarder en je kon er
extreem van genieten wat het meer waard maakte.
De dagelijkse moeilijkheden die passeerden en haar ervaringen met Chanuka toen
ze kaarsen maakten (kaarsen van katoen en olie) en een serieus feest maakten
met het weinig middelen voor handen. De droogte kwam ook ter sprake, toen ze
net Aliyah gemaakt hadden.
Als laatste dronken we thee en Mamolim en speelden Tournament. [ed. Wrs. het
draaien van de tol met de vier begrippen gimmel, hey, noon en qaf, als begrip
of je verliest of wint. Wordt gespeeld met Chanoeka.) Natuurlijk won Judith
meestal.
Or and Yuval: wij kwamen bij Esther, en zoals altijd begroette
ze ons met veel warmte en liefde. Het gesprek kwam op haar groot-grootvader,
Rabbi Alcalay. Wij vertelden haar over een week waarin we archeologische opgravingen
zouden gaan doen. Esther liet ons een ontroerende video zien van een Holocaust
overlevende. Na de video bood ze ons pannenkoeken aan en ander voedsel wat ze
voor ons gemaakt had. Na het eten zette ze een kop koffie op tafel met een heerlijke
eigengebakken cake. Esther heeft genoten van ons bezoek. Zij uitte haar genegenheid
door pannekoeken met ons te maken en door het in woorden aan te geven dat ze
er zo van genoot en wij voelen hetzelfde.
Milly en til in Zfat , in dienst, bezoeken Zippora, de nieuwe
winnaar met meerdere bezoeken, waarin ze veel over haar leven vertelde.
Zij vertelden ons dat ze uit Roemenië komt en vanaf haar vierde levensjaar
in een soort kostschool van een Kibbutz leefde.
Zij ontmoetten haar man op 16 jarige leeftijd terwijl hij 28 was op dat moment.
Ze trouwden 2 jaar later en werd haar leven lang geslagen door hem, tot een
aantal jaar geleden toen ze van hem scheidde. Na het scheiden overleed hij,
en ging ze door over de problemen met de kinderen.
Ze praat veel over de club en over haar ervaringen daar. We hebben gepraat over
koken en allerlei recepten, waarop ze zei dat ze alles kon koken. We hebben
besloten de volgende keer een ontmoeting met Couscous en vlees te regelen, wat
we samen gaan maken.
In de volgende ontmoeting hadden we een goede maaltijd en ze zong een aantal
liederen voor ons. Deze ontmoeting was veel lichter en met meer blijdschap.
Om een omslag te creëren in haar denken, hebben we haar gezegd dat een
optimistische blik soms nodig is.
Minder praten over het verleden, meer hobbies, de liederen (die ze geweldig
vind) en oude films. In de volgende ontmoeting gaan we met haar naar de film:
"Dokter Zhivago '' en steken we ook lichtjes aan. Zipphora is erg open
en we genieten er van om bij haar op bezoek te gaan.
Nieuws van het noorden:
Geliefde vrienden,
In deze laatste twee weken is er een hoop gebeurd. Ibi, onze
geliefde shoa winnaar van Kibbutz Neot is plotsklaps weggevallen.
Het gebeurde in haar slaap, heel rustig. Het is een grote zegen dat het zo gebeurde,
maar ik was geschokt toen ik een telefoontje kreeg van de kibbutz in de morgen.
De begravenis werd diezelfde middag nog gehouden. Het was moeilijk om afscheid
van Ibi te nemen
Zij is één van de vele Shoa winnaars waar ik een speciale vriendschap
mee had. We deelden veel algemene dingen.
Drie weken voor haar overlijden werd haar het boek gepresenteert waar ze een
jaar aan gewerkt had over haar leven.
Gezegend zij haar herrinnering.
Ibi
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Vorige week heb ik een reis georganiseerd voor de shoa winnaars van Rosh Pina
en Chazor naar Kibbutz Kfar Hanissi.
We hebben gewandeld in het natuur park met overzicht op de rivier de Jordaan
en de Golan hoogte.
Het bracht en hoop herrinneringen terug bij de overlevenden uit het verleden.
Israel vertelden over zijn deel als een tankcommandant in de 6 dagen oorlog
en hoe hij gevangen zat in Syrië.
De studenten vroegen veel aan hem aangaande het leger.
Zijn antwoord was: Herrinner! Wees nooit bang in het leger, Israël heeft
meerdere levensbedreigende dingen meegemaakt en is er levend van weggelopen.
Helaas had hij dit principe in de gaskampen geleerd als kind van 10 jaar oud.....
Deze week hebben we G-ds wonderen van Chanuka gevierd. De studenten van Mechinot
Meitzar, Kfar Hanassien en Mayan baruch vierden met hun Shoa winnaars in Ginosar,
Chazor, Kyriat Shmona en Neot Chanoeka. Op al deze locatie's was het een warme
sfeer met geweldige relaties.
We zongen Chanoekaliederen, we spraken over de Chanukah wonderen, onze eigen
wonderen, we dansten, we hebben één op één gesprekken
met de winnaars gevoerd. Iedereen was opgewekt en voldaan, het was een dynamische
connectie van een hart tot hart viering van het leven van Hashem. Israel van
Kiryiat vierde hier ook zijn 87e verjaardag. Voor hem had deze Chanuka een dubbele
betekenis en dubbele zegening.
Israels' verjaardag
Anatoly (rechts)
Bracha met Imbar
Chanuka in Kfar Hanasie
Chag Sameach!
Timek
Modiin
Shir : Deze zaterdag vierden we samen met Janet haar verjaardag
in de morgen met charmante dames. Samen werd er ochtendeten gegeten, en heeft
janet verteld over haar familie die een verrassing feestje hadden gegeven en
een dag reisje naar Rosh hanikra.
Ook Rozithz kwam ter sprake die niet al te lang geleden is overleden - gezegend
is haar herrinnering -
Janet
Boeken kwamen ook ter sprake, en het was leuk om op te merken dat we een bijna
gelijke smaak hadden. De zegeningen voor verjaardagen werden voorgelezen en
ze vond het zo mooi dat er tranen vloeiden. Er was ook een cadeau dat ik gaf,
een geborduurde handdoek met de woorden: "Met liefde gemaakt voor jou Janet,
van Shir, in de hoop dat het vaak gebruikt word.
Bij de handdoek zat ook een koekjestrommel wat symbool stond voor het aantal
bezoeken en het meesterschap van haar vrijgevigheid.
We hebben er vele jaren van genoten en we hopen dat er nog vele jaren mogen
volgen.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Shir : Iedereen sterft eens op het eind van dit leven, maar je hebt mensen
die dat niet willen geloven.
Mijn Rozithz was zo'n vrouw. De echte israëlische super vrouw die ondanks
alles altijd optimistisch bleef en bleef glimlachen.
Een vrouw die altijd uitgestrekte handen had, een stevige knuffel gaf en met
ogen die altijd direct de ziel inkeken.
Tijdens bijna al mijn bezoeken aan haar hadden we tranen, of het nou van het
lachen was of opgewektheid.
Rohithz was door zoveel moeilijkheden gegaan in de Holocaust en in israël, en is er altijd sterker uitgekomen in kracht voor zowel haar als anderen. Door deze video's en foto's die ook drie kleinkinderen van L'chaim zijn, zult u wellicht begrijpen wat er 'verloren'is gegaan op deze wereld. Als een ware Tzedika vertrok ze op een onbekend moment voor ons op een shabbat, G-d moet een engel gemist hebben die 86 jaren aan de aarde gegeven was en heeft haar wrs. teruggeroepen? In de gesprekken met jou heb ik zoveel geleerd over geloof, liefde, familie en over ons land. Zij heeft me in principe alles over liefde geleerd van mijn 20e tot mijn 90e. Mijn grootste droom is om de liefde te winnen die jij had, het is zo veel beter dan de liefde in films. Ik heb van jou geleerd dat je het land liefhebt, evalueert en leert het land lief te hebben, ondanks alle moeilijkheden. Jij keerde richting van de jongere generatie om door te zeggen: wij hebben dit land gebouwt, en jij zorgt voor haar generatie.
Ik beloof je Rozithz, ik doe alles in mijn macht om van dit land te houden zoals jij er zo diep van hield.
Ik hou van jou, kan niet geloven dat ik je echt nooit meer zal zien. Gezegend zij jouw herrinnering!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pardes Channa
We werden uitgenodigd voor een Chanoekaviering in Neve Michael, om de eerste
kaars aan te steken, samen met de studenten en de winnaars. We kwamen samen
in de grote hal, met voorbereidde tafels en twee studenten die voor ons speelden,
eentje op de saxofoon, en op de clarinet, waar we op meezongen.
Het ontsteken van het eerste lichtje.
Dreidelen...
Daarna deden we een rondje met namen, wat een gevoel van samenheid gaf, en genoten van donuts en veel meer. Daarna losten we een quiz op met de inhoud van het Chanoekafeest. Onze lieve Aliza, heeft de quiz opgelost. En toen was het tijd om de Chanoekakandelaar aan te gaan steken ( 20 minuten voor het zichtbaar worden van de eerste ster).Yechiam eerde Aliza en één van de studenten stak de eerste vlam aan. Samen hebben we Chanoekaliederen gezongen.
Het meest spannende die avond was de Dreidelwedstrijd om de rondes van de tollen
zo lang mogelijk te maken. We hadden veel plezier.
We gingen uit elkaar na elkaar de Chanoekacadeau's gegeven te hebben, met knuffels
en bedankjes voor het vieren.
Lydia van Ein Shemer had gewonnen en mocht de kaarsen aansteken.
Onze vrijwilligster Chaya, volgde haar en zag het licht in haar gezicht oplichten.
Zvika zit in een herstelproces en zendt ons zijn hartelijke
groeten. Hij waardeert onze zorgen om hem.
Onze vrienden die niet aanwezig konden zijn, krijgen een speciaal Chanoekabezoek, en ik wil met deze laatste zin mijn Chanoekagroeten doorgeven voor een blij festival van het licht.
Rivka
De studenten uit Modiin brengen Chanoeka-bezoeken
Efrat end Rachel: Svetlana vertelde ons aan het begin van
ons bezoek dat ze zichzelf Hebreeuws aangeleerd had voor ze emigreerde naar
Israel vanuit de Oekraine, en dat ze een beetje benauwd was voor het feit dat
ze dat misschien niet goed aangeleerd had en daardoor in de problemen zou komen
haar nieuwe thuisland.
Dmitri deed niet met haar mee en daarom gaf ze hem briefjes in zijn lunchdoosjes
mee om hem aan te moedigen om het in ieder geval een klein beetje aan te leren.
We hebben het ook gehad over Putin die hele stukken van de Oekraine in beslag
nam. Svetlana vertelde ons dat tijdens de tweede wereldoorlog, Dimitries familie
vluchtte naar Uzbekistan en daar waren ze erg vrijgeving. Ze gaven hen een plaats
om te leven en kleding. Toen Svetlana zo oud was als wij nu zijn, deed ze schaakcompetities
in de Oekraine.
Shir, Svetlana en Leonit
Ophir en Yael : We kwamen aan bij Janet om Chanoeka te vieren
en de eerste kaarsjes aan te steken. Na het eten deelde ze ons mee dat ze naar
het buitenland ging om familie, kinderen en kleinkinderen te bezoeken.
Janet
Ze vertelde ook van een oude vriend uit haar schooltijd en dat ze ontdekt had
(recent) dat deze vriend Professor was geworden in de wiskunde.
Hij heeft een boek geschreven (wat ook verfildmd is) dat haar erg aanspreekt
dat zegt: "Je moet je eigen pad lopen in dit leven."
Israel en Noam: Wij hebben Chemda bezocht. Ze vertelde ons
dat ze toen ze jong was van de tweede verdieping afsprong naar beneden, goed
was in touwklimmen en soms iets zover weg gooide dat niemand het meer kon vinden.
We hebben gepraat over sneeuw en ze vertelde ons ook nog over haar reiservaringen
in Zwitserland en Schotland.
Chemda
Shir, onze soldate: Ik heb Chanoeka gevierd met Chemda. Ze vertelde me onder tranen dat deze vakantie heel speciaal voor haar was,omdat ze in deze tijd haar Jacob herdacht. Hij was speciaal voor haar. Vrienden wachtte altijd op de Chanoekafeestjes bij Chemda en Jacob thuis. Het was een boeiend bezoek met tranen van verwondering. Jacobs' overlijden heeft een diep gat geslagen in haar hart. Ze was zo blij met ons bezoek, want ze heeft geen kinderen. Het is een sterke vrouw met een fabuleuze sterkte en het is leuk om haar verhalen aan te horen.
Eén van die verhalen is hun enorme verbondenheid. Als de één begon met het neuriën van een liedje dan zong de ander dat liedje vaak ook. Of Jacob was in de winkel en zij ontdekte dat ze iets miste in de keuken. Het is wel voorgekomen dat Jacob thuiskwam met dat item, zonder dat ze Jacob gesproken had. Ze begrepen elkaar vaak al zonder woorden. Ik vind het jammer dat ik Jacob nooit heb kunnen ontmoeten.
Uiteindelijk ging ik naar Shulamit en haar dochter Ilona.
We hebben gepraat over de voorbereidingen voor een familiebijeenkomst op dinsdag
(tweede kerstdag). Ook over dat je 'nooit weet waar iemand mee in zijn gedachten
loopt of hoe zwaar het pakket is dat hij op zijn rug draagt'. We hebben plezier
gehad. Ik ben blij dat ik ze weer gesproken heb.
Shir en Shulamit
Zfat
Shir en Ido (soldaten) hebben Chanoeka gevierd met onze overlevenden. We begonnen
met Meir en Lillian die blij waren ons te zien. Meir is erg
zwak in zijn gezondheid. Zijn familie zorgt erg toegewijd voor hem, ondanks
veel problemen.
Lilian and Meïr
We zaten in de kamer voor het raam, kijkend naar een zonnige zaterdagmiddag
en hij was gelukkig. Ze kunnen niet ophouden om te blijven vertellen hoe ze
onze bezoeken waarderen en hoe veel het helpt om positief te blijven denken.
Lilian vertelde dat Meir depressief is en last heeft van nachtmerries vanwege
zijn Holocaustverleden. Hij droomt over zijn moeder en zijn broer. Ik vertelde
hem wat hij altijd tegen zijn vrienden zegt:" wanneer het moeilijk is,
stop dan even en denk dan na wat je beter kunt doen en hoe om te gaan met de
situatie". Hij zei dat ik gelijk had en verzekerde mij dat hij zijn Physiotherapie
volhoudt, ook als is het een langduring proces en heeft hij weinig kracht over.
Op leeftijd komen is niet altijd even gemakkelijk, en het is zo verdrietig om
mensen waarvan je houdt in een dergelijke situatie te zien komen.
Daarna zochten we Esterke op, die een aantal verschillende ziektes heeft en
veel pijn. Maar nu was ze op haar best, ze heeft tijd met ons doorgebracht en
had een goede dag. We hadden elkaar een tijd niet gesproken en het was goed
elkaar weer te zien!
Esther zei dat ze genoot van alle bezoeken en ook nog steeds een goede relatie
heeft met Ran en Uri van vorig jaar. We praatte over Chanukah en al het goede
in dit leven en de familie en liefde. Toen ik in dienst zat in Zfat, was het
normaal dat we ondanks weer of geen weer bij haar kwamen en als we haar huis
binnenkwamen, was het gevuld met warmte en liefde. Ook Esther ervaart de tijd
met ons als kostbaar en waardevol.
Shir, Ido en Esther
Als laatste gingen we naar Shalom. Omdat het shabbat was, was
het niet mogelijk om te bellen en onze aankomst te melden en helaas was hij
ook niet thuis. We lieten onze doos met groenten en fruit achter (gedoneerd
door iemand uit Modiin). Toen we hem later over de telefoon spraken vond hij
het jammer dat hij ons gemist had. Hopelijk zien we hem de volgende keer wel.
Shabbat Shalom !
Shir en Rivka
16 november 2017
Ter ere van het kostbare "L'Chaim"!
11 december 2017
Ik wil u danken namens mijn vader en mijn gehele familie, voor uw in actie komen om mijn lieve vader Meir Bagauvi te helpen met uw fondsenwerving om een duur medicijn te kopen, dat niet in het pakket zit van de gezondheidszorg. Dit medicijn helpt en verzacht het lijden van mijn vader. Helaas heeft hij kortgeleden zijn gezichtsvermogen verloren en is blind geworden.
Lieve Shir! Dank u voor het initiatief om de hulp opgang te brengen. U bent deel van onze familie en een van de kleindochters van grootvader Meir.
We hopen op meer donaties voor mijn vader die zoveel andere mensen hielp in zijn leven.
Veel succes met uw acties.
Een gigantisch dank u wel.
Chagit (de dochter van Meir).
Mechina Baraam bezoek in Zfat
Adi Paz Ido: We kwamen bij Eli en zoals altijd werden we hartelijk
begroet met zijn typische glimlach. We spraken over zijn levensverhaal en concentreerden
ons vooral op het verhaal van hem als tiener, opgegroeid in Hongarije.Hij liet
ons op een kaart zijn geboortestad zien en de plekken die hij gepasseerd was
voor hij naar Israël kwam. Hij sprak met ons over de periode van drie jaar
die hij doorbracht in het concentratiecamp, waar ze met zes joden waren en de
andere mensen waren nazi's, en hij sprak ook over een nieuw perspectief betreffende
de nazi's en de relatie die er tussen hen was. We hebben ook gesproken over
de tijd dat hij in het werkkamp was en wat zijn taak was en waar hij de moeilijke
periode had. Op een gegeven momen kwamen er twee gasten bij Eli en nadat ze
vertrokken waren vertelde hij ons dat ze proef officieren waren, en vervolgde
zijn verhaal over zijn eenzaamheid na de dood van zijn twee broers. Ido speelde
voor ons op de piano en we spraken over cultuur, muzikanten en theater. Hij
vertelde ons ook over zijn jeugd in Roemenië.
Paz, Iddo, Adi en Eli
Ofri, Gali en Gil: we kwamen aan bij Diamenta en Chanan en
hebben samen thee gedronken. Ze nam een plaat met koekjes en we beseften dat
ze een vrijgevig hart heeft, dat we altijd warmte voelen in haar familie en
dat geeft ons altijd het gevoel dat ze het zo aangenaam mogelijk wil maken.
We zaten en speelden Rummikub, en we spraken over het Tripolitania eten, en
namen ons voor om samen te lunchen. We zaten en lachten samen en lieten haar
in een goed humeur achter.
Ofri, Gali, Gil en Diamenta
News from the North
De studenten van de mechinot voelen zich verbonden met het hart van L'Chaim
door de Shoa winnaars te bezoeken in Kibbuitz Neot, Ginosar, Kiryat Shmona,
Rosh Pina en Chazor. En dit jaar ook in het ouderenhuis in Tiberias.
Nitzan, Michael, Esther en Chazor
De winnaars houden van hen en ontvangen hen met een lach op hun gezicht en
met alle liefde die ze in zich hebben in hun kleine huisjes. Samen vieren ze
hun wekelijkse momenten samen. Ze raken het hart van elkaar, raken verdiept
in de verhalen van de winnaars en ook dat wat de studenten meemaken, hun studies
en plannen voor de toekomst, komen aan de orde in een gesprek.
Klara, Mordechai en Adi
Elk wordt er een nieuw stuk brug gebouwd tussen de jongeren en de ouderen.
Veel studenten komen, nadat ze een jaar meegedaan hebben met het project, nog
steeds bij de winnaars waar ze altijd contact mee gehad hebben. Bijvoorbeeld
om ze een vredevolle Shabbat te wensen of gewoon om een bezoekje af te leggen
wanneer ze in de buurt zijn.
Ook in het ouderenhuis in Tiberias, komen de studenten bij de winnaars om
daar wat licht te brengen.
Ze spelen een spelletje schaak, praten samen en werken samen aan het Chanoeka-project.
De studenten zijn erg gemotiveerd en willen graag een verandering teweeg brengen
in het leven van de ouderen en hiermee investeren ze in hun eigen leven.
In Kfar Hanasi, zijn de studenten begonnen aan het "Shvil HaChaim"
: Het pad van het leven.
Dit pad zal opgedragen worden aan L'Chaim tijdens Too Beshvat (28 januari 2018)
wanneer we hier planten zullen planten en nieuwe bomen, samen met de winnaars.
Volgende week zal ik met winnaars naar dit pad gaan, samen met wat studenten.
Path of life
Geniet u van de foto's, ze spreken meer dan 1000 woorden.
Lehitraot (tot ziens),
Timek.
----------------------------------------------------------------------------------------
Pardes Chana is vernieuwd!
Helaas hebben we afscheid moeten nemen van enkele winnaars (gezegend zij de
herinnering aan hen) en hebben we nieuwe contacten opgebouwd met nieuwe winnaars.
Hun verhalen zijn zo wonderbaarlijk en zo anders dan de verhalen die we hiervoor
altijd gehoord hebben. Jona(op de foto met ons voor haar huis) uitte haar vreugde
over onze (aan)komst bij haar thuis.
Shir-El: Dit is de eerste keer dat ik een vrouw uit Jemen ontmoet en het verhaal
van haar reis uit Jemen hoor. Zij kwam als een wees naar Israël toen ze
pas 10 jaar was, getrouwd met een 14 jarige jongen. Het was een situatie daar
(hier is hun foto). Dina is ook geboren in Casablanca (Marokko), ze kreeg kort
geleden een hartaanval en werd heel beperkt in haar bewegingen, maar haar hoofd
werkt prima. Ze kwam naar Israël als een moeder van 5 kinderen en baarde
nog 2 jongens. Ze is een heel dappere vrouw, die met ernstige economische moeilijkheden
kampt, maar overleeft en alles uit niets maakt!!! en ook nooit klaagt. Een bijzondere
vrouw.
We gaan na Chanoeka starten met de adoptie van mensen uit kibboets Sdot Yam en we geloven dat de ontmoetingen tussen Neve Michael met deze ouderen heel vruchtbaar zal zijn.
Tijdens ons bezoek aan Yeshayahu, hadden we een gesprek over de Holocaust
en wat hij hier in het land deed. Ofek: Ik ben zo blij om de overlevenden zo
blij te zien als we komen. Jonah is ook blij als hij ons kan ontvangen.
Jonah en Yeshiyahu (rechts)
We kwamen bij Zipporah om afscheid te nemen, voor zij naar de herdenking van
haar zus gaat. Ze is uitgenodigd door haar neven uit Boedapest.
Gizela en Aliza (rechts)
Gizela ontving ons, met veel pijn en wanhopig omdat er geen medicijn is die haar kan genezen of zelfs maar maar pijn kan verlichten.
Shulamit is zo blij met ons bezoek en vertelde over de tour die ze de dag ervoor meemaakte en hoe ze was.
Ik geloof dat de volgende bijeenkomst zal zijn als we de eerste kaars van Chanoeka
ontsteken in Neve Michael, waar de studenten de gastheren/vrouwen zullen zijn.
Met hartelijke groet,
Rivka
Maya en Yuval: We kwamen vandaag voor de eerste keer bij Larissa
in haar huis in NOF Kinneret. Larissa onderhield ons zo vriendelijk en liefdevol,
maakte voor ons thee en appeltaart en andere versnaperingen. We overwonnen de
taalbarrière (lrish spreekt Russisch en wat Hebreeuws) samen met een
Russisch-Hebreeuws woordenboek, met handgebaren en voorwerpen in huis, die ons
in staat stelden om haar elke seconde te kunnen begrijpen. Larissa vertelde
ons over haar familie, en over haar werk als onderwijzeres in de Oekraïne.
Larissa voeld zich alleen sinds haar man is overleden en was dus erg blij dat
we kwamen.
Maya, Yuval en Larissa
Modiin
Nadab: Toen ik Rositza zag was ik erg blij om Mickey te zien.
In tegenstelling tot andere keren was Mickey meer toegewijd dan gewoonlijk.
Hij luisterde en begreep. Vanwege de verschrikkelijke ziekte van dementie, zijn
de meeste herinneringen weg, en de woorden waarmee hij kan reageren zijn OK
en bedankt. Rositza en ik spraken over de Shoa en het verhaal van Mickey. Toen
ik vroeg of Mickey zich de Shoa nog kon herinneren, zei hij dat hij van Oostenrijk
kwam (Rositza voegde eraan toe dat er een werkkamp was voor de vervaardiging
van bakstenen) en daarna ging hij naar Treblinka. Toen ze dit vertelde bevestigde
Miki dit en zei, ja.
Mickey herinnerde zich niet veel meer dan dat, maar zei: nou ja, wat wil je.
Ik ben 90 jaar oud ... Vervolgens vertelde Rositza me over het schip waarop
zij en Mickey aliyah maakten (in het Hebreeuws betekend de naam van het schip
"lopend"). Het schip was voor 2/3 overladen en had meer dan 1500 mensen
aan boord. De tocht duurde zes dagen, en het schip voer op de verjaardag van
Rositza's moeder. Zij herinnert zich dat toen de boot aankwam in de haven van
Atlit, een passagier zijn harmonika pakte en de hymne van hoop/Hatikvah speelde
en iedereen stond en zong het. Rositza vertelde me ook over een meisje uit haar
familie (van mijn leeftijd), die op reis was naar Polen. Toen ze in Auschwitz
was, zocht ze naar informatie over Mickey's moeder (die stierf in Auschwitz).
Ze vroeg haar vader en Rositza, en die gaven haar begeleidende instructies hoe
Mickey's moeder te vinden. Uiteindelijk kon het meisje haar niet vinden. Chaya
Schwartz is vermoord op 44 jarige leeftijd in Auschwitz. Rositza voegde eraan
toe dat wat ook gezegt word, ze ook haar baby gedood hebben die ze in haar buik
had.
Het bleek dat één van de gevangenen de familie vertelde over de
staat van hun moeder toen ze aankwam in Auschwitz. Deze feiten konden worden
gehoord door de mensen die getuigen waren en het konden navertellen.
Nadav, Miki en Rozitza
Yael en Ophir: arriveerden om Janet te bezoeken. Ze was echt
lief en maakte eten voor ons allemaal, en ze vertelde ons allerlei verhalen
en het was zeer interessant. Ze sprak over haar kinderen en dat ze een zoon
heeft met twee prothese benen, die met alle tours en groepen meegaat.
Ofir, Janet en Yael
Noach en Maya: de eerste keer dat we Chemda bezochten. We
waren erg blij dat we lang genoeg bij haar konden blijven om met haar te praten
en haar beter te leren kennen. Ze liet ons haar tuin zien, waar ze ons vertelde
dat ze het erg leuk vindt om voor planten te zorgen, van schrijven houdt, en
ze liet ons een bundel zien vol gedichten, door haar geschreven voor haar man,
en ze vertelde over hem. We zaten, en hadden thee en koekjes. We spraken een
beetje over religie, en over haar man, die religieus bleek te zijn. We zetten
het gesprek voort en ze vertelde ons over Yankele, en dingen die ze gewend waren
om te doen voordat hij stierf. Ze vertelde ons over zijn laatste maanden, die
meestal doorgebracht werden in ziekenhuizen, waar ze niet altijd een goede houding
hebben en zelfs zeer ""casual" zijn hetgeen haar raakt. We hebben
afgesproken dat we de volgende keer over meer optimistische onderwerpen zullen
spreken.
Chemda, Maya, Noya en Yael
Pardes Channa
Ein Shemer: ik bezocht vanmorgen Lydia en ze was erg opgewonden en vertelde me dat ze deze week haar tandarts had bezocht en dat die had besloten haar de behandeling te geven die ze nodig had. Ook had ze fysiotherapie behandelingen, waaronder lopen, en het gaf haar een goed humeur. Kortom, ze is zeer tevreden.
Shabbat Shalom,
Chaya
Pardes Channa
Zvia en drie jongens kwamen bij Soham, en ontmoeten Yeshayahu.
De jongens
begonnen hem te vragen hoe het kon zijn dat niemand Hitler had gedood om de
verschrikkelijk Shoa te stoppen. Yeshayahu luisterde naar de uitleg van Zvia,
dat de opstand kwam en dat er pogingen waren om weerstand te bieden, maar dat
ze niet effectief genoeg waren. Yeshayahu voelde zich alleen en was erg blij
en voldaan met het bezoek. Jona begroet hen ook altijd met
enthousiast en deelt met andere deelnemers over haar bezoekers. Het laatste
adres was Aliza.
Aliza, Zvia, de jongens en de dochter van Aliza
Rivka: de twee meisjes namen echt deel aan het bezoek. We zijn begonnen met
Zipporah en zagen de verwaarloosde tuin die al geruime tijd
verzorging nodig had, door het verzamelen van alle vuil die zich jaren opgestapeld
had. De meisjes boden zich aan om zorg te dragen voor de tuin.
Zippora
Van daaruit gingen we naar onze lieve Shulamit, die ons warm
onthaalde met een heerlijk drankje. We zaten en luisterden over de bruiloft
van haar kleinzoon, van een week geleden, en hoe het met haar gezondheid ging
de laatste tijd. Wij stelden voor dat ze zou beginnen om iets te doen aan haar
grote tuin van haar huis. De meisjes gaven blij hun wens te kennen om haar daarmee
te helpen. Gizela was erg verheugd.
Gizela met haar zoon
Haar zoon, die in de Verenigde Staten werkt, kwam voor een bezoek van twee weken
in het land en we ontmoetten hem. Er was een enorme opwinding. We spraken al
met hem via Skype, en hem zien was opwindend. Gizela was goed gekleed, en met
een zeer goed humeur. We boden aan om iemand te regelen die haar levensverhaal
kan opschrijven, en ze liet zien dat ze enthousiast was over dit idee. Aliza,
met warme omhelzingen en altijd bereid om te horen en door te vertellen.
Aliza met haar bezoekers
In een gesprek met de meisjes, vertelden ze me dat ze het erg leuk vinden om te komen en te bezoeken, omdat ze het gevoel hebben iets te doen ten behoeve van anderen, en dit is een geweldige gebod. Er is een gezegde: vertrouw op de zaden die je hebt geplant.
Het allerbeste,
Rivka
Nieuws uit het Noorden
Ginosar
Zelma is zo blij dat Yuval and Lior haar elke week bezoeken.
Ze vertelt hen de verhalen van haar leven.
Eli-Ram vindt het heerlijk als Gali en Boaz zijn kleine kamer
binnenkomen. Hij is net klaar met twee van zijn schilderijen en gaf ze aan Gali
en Boaz om zijn waardering hiervoor uit te drukken. Gali: We hadden een goede
tijd met EliRam. We kunnen niet wachten tot de volgende week! Eyal: Hi Timek,
Batya voelde zich niet goed, maar we hebben haar bemoedigt en dat voelde goed
aan.
Gali and Boaz
Rosh Pina
Rachel voelde zich niet lekker, maar was blij met haar bezoek.
Rachel zegt niet veel, maar haar gezichtsuitdrukking spreekt voor zich. Ze omarmt
de jongeren en toont ze haar liefde. Chana houdt er van om
over haar leven te praten. Ze is de 18e generatie die in Israel woont. Haar
voorouders kwamen uit Spanje en gingen in Zfat wonen in de 13e eeuw.
Chazor, Yaffa, Bracha, Ruchama and Mina wachten de studenten
op met open armen. Mina is gestart met haar chemo-kuur en heeft het moeilijk.
Yaffa knapt op van haar valpartij. Haar arm geneest voorspoedig.
Neot
Het was Rachel's verjaardag. Rachel werd 93, maar ziet er jonger
uit. We hadden een goede tijd samen. De studenten brachten haar bloemen en cake.
K.Shmona
Klara & Mordechai, Rina, Israel & Ludmila, Rachel, Bracha
genieten van de bezoeken van de studenten.
Ze voelen de zorg en dat maakt ze sterker en vrolijker. Omer: We hadden een
goede tijd met Rachel.
Bracha's zoon belde me de volgende dag op om te vertellen dat Bracha haar bezoekers
zo waardeert.
Ludmila
Onze hartelijke groeten uit Israel van de overlevenden!
Timek
Shabbat Shalom!
7 november 2017, 18 Cheshvan, 5778
Beste vrienden,
Deze week staan we voor een basis materiaal tekort voor onze holocaust overlevenden
genaamde medicijnen.
iedereen zit hier achteraan, met op de top onze gewaardeerde Shir. Dit is de
plek om een beetje te vertellen over het licht van ons project, genaamd Shir.
Om het volgende duidelijk te maken: Shir is soldate en commandant in het leger,
met resultaat dat tijd een zeldzaam middel is in haar leven. Het wonder wat
zich hier bevind is dat ze tijd weet te vinden voor ons project en zorg voor
de mensen los van haar werk, wat geen gemakkelijk haalbaar feit is.
Shir's statement is: "met veel moeite en pijn heb ik mezelf beschikbaar
gesteld aan jullie en het project" waardoor ze samen met 'L'Chaim' hoop,
licht en kracht in zoveel donkere hoeken brengt.
Zeer veel dank shir voor wat je bent, wie je bent. Het is een gebed dat ik meer
van zulk soort sterren tegenkom vanuit het universum en het land van het leven.
Dit is ook het moment om de 'actieve wonderen' die zich vanuit hun hart inzetten
in hun waardering aan ons werk en de kostbare donoren in Israel en in het buitenland
die achter onze visie op L'Chaim staan. Ons werk en uw liefde is een manier
van leven, waarbij de vlag van licht en kracht sterkte brengt volgens het principe:
'houd van je naaste als van jezelf'.
We werken met een minimum aan administratieve kosten, geen gebouwen, geen kantoren
en geen opgeblazen salarissen maar vooral zonder bureocratie! Dit is de stichting
'L'Chaim' waar ik zo trots op ben dat ik hier de project leider van mag zijn
om de wil van de Eeuwige Koning en zijn visie te kunnen tonen zoals het is op
dit moment.
Gezegend zijn alle vrienden in hun vrijgevigheid, en onze donateurs in israël!
Laat de Eeuwige voor altijd bij jullie zijn.
Daniël
P.s. Gisteren hebben we het eerste bedrag gegeven wat we verzameld hadden en vandaag hadden we ook een bedrag gegeven. De familie reageerden bewogen op de campagne met een diepe waardering en dankbaarheid voor u, donoren.
Jerusalem
Noga en Sivan: Deze week kwamen we bij Eti en haar mentale staat was niet goed.
Haar zoon werkt internationaal (zijn tijd is verlengd) en de dame die voor haar
zorgt is binnenkort ook bij familie in het buitenland. Er is gelukkig een tijdelijke
overbrugging van die periode gevonden.
Het grootste probleem is dat ze zich eenzaam voelt als haar zoon in het buitenland
woont.
Ze zei ook dat het beter zou gaan zonder haar, dat ze zichzelf als een last
ervaarde. We hebben haar proberen op te vrolijken terwijl we met haar praten
over haar kleinkinderen, wat weer glans in haar ogen bracht.
Op dit moment bezoeken we haar zeer regelmatig om haar eenzaamheid op te lossen.
Noga, Eti en Sivan
Modiin
Shir: Direct vanuit Zfat en 4 uur later vanwege een ongeluk op de wegen, kwamen
we aan.
Door de vertraging vielen we midden in de opening van het jaar van "L'Chaim"
in Modiin.
De meeting opende met alleen maar vrijwilligers en opnieuw sprak ik over 'L'Chaim'.
Met veel liefde ontvingen we de nieuwe vrijwilligers in onze familie.
Wij, drie van onze oude vrijwilligers groep, hebben gesproken over hun ervaringen,
hoe generatiekloven niet tellen en hoe niet-bloedverwante relaties als echte
familie kunnen aanvoelen.
De nieuwe groep van het project derde jaar Modiin bestaat uit 13 winnaars, 23
vrijwilligers van de 11e groep en 12e groep, 1 volwassenen en jong volwassenen
van de hoge school voor ze in het leger gaan.
Oma Sarah
Rozita met haar 'grootouders'
Impressies van de geslaagden die naar het evenement kwamen:
Moria (soldaat) : na een lange tijd zag ik Svetlana Dimitri.
Er was een gigantisch enthousiasme, svetlana was blij om me te zien en ik haar.
We hebben samen bijgepraat over alle laatste ontwikkelingen en nieuwtjes.
Daarna hebben we afgesproken voor een afspraak op een latere datum.
Alon: (voorbereidende militair factor): Ik maakte de opening voor de eerste
keer mee als volwassene. Het was goed om te zien hoe de familie vrijwilligers
en winnaars uitgebreidt is. Het is goed om een deel van deze familie te zijn.
Janet, Alon en Yael
Arbel (soldate) : Ik was zeer opgewekt dat er weer een nieuwe groep vrijwilligers
bijgekomen is.
Na een aantal maanden geen bezoek meer te hebben gedaan bij Svetlana
en Dimitri was ik blij haar weer te zien, en hoop ze weer vaker te
zien.
Mayaan Nitzen en Talia: Vandaag hebben we onze Riri ontmoet.
We hebben gepraat over leuke en serieuze onderwerpen.
We hebben pizza gegeten. Het was gewoon leuk. We hebben ook gepraat over haar
kleinkinderen die een reis naar polen achter de rug hadden en vroegen of zij
van het verhaal van hun eigen oma afwisten? Ze zei dat ze er niks vanaf wisten,
waarop zij meteen ook opmerkte dat ze er beter wel vanaf konden weten, want
wat is het waard om te weten dat je familie daar geweest is, en niet te weten
hoe het was? Daarna vertelden ze over haar ouders.
Zfat
Shir: Op zaterdag starten we in Zfat met het bezoek aan Esther.
We zaten, lachten, Esterke en mijn moeder zongen liederen in het yiddish, ook
leerden we haar hoe haar nieuwe telefoon te gebruiken waar ze zeer blij mee
was. Ook kwam haar familie ter sprake samen met haar recente slechte gezondheid,
waarbij ik haar een goede gezondheid toegewenst heb. Ze was blij dat ik weer
met mijn ouders kwam, waarna we vertrokken naar Lillian.
Shir met haar moeder en Esther
Lilian en Meïr
Lillian was zeer bedroefd. Ze was niet te spreken over de situatie bij Meir, en legt de nadruk op wat zij al weten,dat het een persoon van goud is en dit niet verdient. Ze praten over de financiële crisis en hetmedicijn wat 17.000 NIS kost per maand wat hij nodig heeft. Met zekerheid heb ik gezegd dat we hem helpen en dat ze niet alleen zijn omdat ik en zijn kinderen bij hem zijn. Lillian zei dat ze blij was dat wij kwamen en zei dat we altijd een huis in het noorden zouden hebben [wat openstond voor ons] als we komen.
Dit is ons nieuws voor deze zeer intense week.
Shabbat shalom!
2 november 2017, 13 Cheshvan, 5778
Nieuws uit het Noorden
Bezoekjes in K. Shmona
Omer en Yam bezochten Klara en Mordechai:
"We hebben een geweldige tijd ervaren met hen. We voelden hun liefde. Het
was geweldig. We hebben veel plezier gehad samen."
Omer, Jam, Klara and Mordechai
Iqbal, Michal en Itay bezochten Israel en Ludmila en later
bij Bracha: “Och Israel en Ludmila zijn zo aardig, we
houden allemaal van ze. Israel vertelde ons zijn levensverhaal. Bracha was zo
blij met ons bezoek."
Inbal, Michal, Itai en Ludmilla
Dor kwam naar me toe na onze bezoekjes en vertelde me dit: "Het bezoeken
van shoa overwinnaars is erg belangrijk voor me. Ik vind het ook fijn om diegenen
te bezoeken die ziek zijn en niet kunnen komen om ons te ontmoeten." Ik
beloofde Dor dat we de volgende keer samen zullen gaan en dat we Ida
zullen bezoeken.
Bezoekjes in Neot-Mordechai
Steve kwam aan op zijn speciale fiets om ons te ontmoeten.
Het gebeurde op de avond van Rosh Hashana dat zijn huis compleet verbrandde.
Hij zat in zijn kamer en plotseling begon het plastic van de airconditioner
te smelten. Hij probeerde het vuur te stoppen, maar kon het niet. Steve verloor
al zijn herinneringen uit het verleden. Alles. Dit is erg verdrietig, maar Steve
ziet er aan de buitenkant onaangeroerd uit door dit grote verlies. Zijn huis
is nu gerenoveerd, maar waar hij aan gewend was, al zijn meubels en schilderijen
aan de muren, alles wat maakte dat hij zich thuis voelde, zal nooit meer terugkomen.
Mensen van de kiboets hebben voor Steve gezorgd en hij heeft voorlopig een woonplaats.
Omer, Yam en Dor, waren allen onder de indruk van het verhaal van Steve.
Steve
Ibi ontving de nieuwe studenten met een grote omhelzing en
liefde. Maya, Inbal en Adi hadden een geweldige tijd met Ibi.
Efrat, Michal en Itai bezochten Rachel. Zoals altijd straalt
ze en is ze erg tevreden om ons voor de eerste keer te ontvangen.
Bezoekjes in Rosh-Pina
Israel was blij ons te zien, en nadat ieder van de studenten
zichzelf had voorgesteld begon Israel snel om zijn gebeurtenissen uit het verleden
met ons te delen. Ook Rachel kon niet wachten tot we zouden
komen. Ieder van ons heeft een warme omhelzing en kusjes ontvangen. Ze houdt
zoveel van de studenten, ze brengen vreugde in haar huis. Sommigen van jullie
kunnen zich nog herinneren dat een paar jaar geleden het erg moeilijk was om
Rachel's hart te bereiken, maar vandaag zien we Rachel vanaf het eerste ogenblik
open om haar warme gevoelens met ons te delen.
Rachel
Bezoekjes in Chazor
Yafa is altijd druk met het helpen van andere mensen, maar
als de tijd daar is om studenten te ontmoeten, zit ze en verheugd zich. Ook
haar man kwam om bij ons te zitten wat betekend dat hij meer verbonden is met
ons dan dat ik had verwacht.
Bracha en Rachel zijn allebei zo blij. De ontmoeting met studenten is waardevolle
tijd voor hen. Ze brengen vreugde in het eenzame huis. Mina was in Haifa voor
de eerste chemo therapie. Ik. hoop dat we haar de volgende keer kunnen bezoeken.
Nu is Mina ziek. Yafa heeft geregeld dat er iedere dag iemand
Mina bezoekt, zodat ze niet alleen thuis is de hele dag.
Bezoekjes in Genosar
De studenten hebben nog niet het besef hoe groot de "mitzva" (goede
daad) is waar ze deel van zijn. Het leven, de gemeenschap en energie die ze
brengen in het huis van Eli-Ram.
Zelma, Batya en Tsach
De studenten houden meer van dit werk dan welk vrijwilligerswerk ook wat ze
doen tijdens hun studie. Ze voelen de warme atmosfeer in de huizen en ze brengen
vreugde voor de winnaars. De foto's spreken voor zich.
Shalom Timek
Pardes Channa
Chaya bezocht Lidia 'smorgens terwijl ze deelnam aan activiteiten in het huis voor de ouderen in Kiboets Ein Shemer. Beiden zijn samengekomen om een puzzel te maken van 35 stukjes met een afbeelding erop die voor hen gemaakt is. Lidia vond het fijn om deze bezigheid met Chaya te delen. Ze voelt zich goed en altijd welkom en gewaardeerd. Gisteren hebben Zvia en ik een eenzame vrouw bezocht die erg blij was om ons te accepteren.
Het bleek dat de ouders van Zvia en de ouders van Channah woonden in twee dorpen
die erg dicht bij elkaar lagen en waarschijnlijk hebben ze een familie verband,
wat een kleine wereld...De opwinding was groot en ze herkenden beide personen
uit het verleden in de foto's die er aan de muur hingen. Ze vertelden over hen
met elkaar. Zvia en 5 studenten gingen om Ishiayho en Yonah
te bezoeken. De vreugde was groot en je kan Yonah zien omringd door de jongens.
Ishiayho gaat door een frustrerende periode want de verblijfplaats waar hij
is gaat sluiten en hij weigert de ruimte te verlaten en ook elke oplossing die
hem geboden wordt. Je kunt je voorstellen in welke gemoetstoestand hij is. Er
zijn nog twee winnaars aanwezig in twee verschillende afdelingen. Het nieuws
over Zvika is dat hij zich een beetje beter voelt en we hopen
op zijn herstel en genezing. Chaya's toestand is niet veranderd.
We hebben een goede relatie door Yaffa, hun dochter, met Morris.
We horen van hen en ze krijgen tassen met producten die onze winnaars krijgen.
Samen met drie geïnteresseerde meisjes ben ik voor de eerste keer naar Zippora gegaan, die altijd lijdt aan ademhalingsproblemen en voor wie elke dag een zegen is als ze zich goed voelt. We hebben een aantal dingen onderzocht en Gizela's 91e verjaardag gevierd. Ze heeft van ons gekregen waar ze erg van houdt, een mooie plant als geschenk, om de gebeurtenis te vieren. Ze is altijd erg blij met onze bezoekjes want we verbreken haar sociale leegte waarin ze zit, alhoewel ze soms, als ze zich goed voelt, naar de dagopvang gaat. Het is al 16 jaar dat ze deelneemt aan de opvang en ze hebben al de verjaardagen gevierd maar vergaten dat ze een verjaardags geschenk verdient. Ze was erg teleurgesteld in hen. Van daaruit gingen we naar Shalomit, die een lieve vrouw is en langzaam de harten van de studenten wint.
Natuurlijk gingen we ook naar Eliza, die ons allemaal deed
lachen, kussend en omhelzend, en natuurlijk zijn er altijd zelfgemaakte koekjes
en cake. Mayaan houdt van haar als haar grootmoeder.
Rivka
Visits in Genosar
De studenten hebben nog even geen idee van wat voor grote “mitzva”
[inzetting] ze onderdeel geworden zijn. they are part of. Het leven, get samenzijn,
de de energie die ze brengen in het huis van Eli-Ram.
Eli-Ram
Zelma, Batya en Tsachi
Het vrijwilligers wat de studenten doen ervaren ze als vrijwilligerswerk wat
met kop en schouders uitsteekt boven alle andere projecten die ze gedaan hebben.
Ze voelen de warme atmosfeer en het geluk dat ze brengen aan de winnaars.
Shalom,
Timek
Pardes Channa
Chaya bezocht Lidia in Kibbutz Ein Shemer. Ze hebben samen
een aantal puzzeltjes van 35 stukjes in elkaar gezet. Lydia
geniet erg van de aandacht van Chaya. Het doet haar goed. Gisteren heb ik een
oudere vrouw bezocht die erg eenzaam is, haar naam is Channa, samen met Zvia.
Lydia
Channa
Het bleek dat de ouders van Zvia en de ouders van Channan in hetzelfde dorp
wonen en ook een zelfde familie-achtergrond hebben.Het is maar een klein wereldje.
Het enthousiasme was groot en beiden herkenden personen op foto's aan de muur.
Zvia bezocht met vijf andere studenten daarna Ishiayho and Yonah.
De vreugde was groot.
Yonah
Ishiayho, gaat door een aangrijpende periode. De plaats waar hij woont gaat
sluiten en hij weigert het pand te verlaten en suggesties van anderen wil hij
niet aanhoren. Het nieuws van Zvika is dat hij zich beter voelt
en herstellende is. Chaya's conditie is nog niet hersteld.
We hebben contact met Yaffa - haar dochter en haar man Morris.
Ook heb ik Zippora bezocht, die tobt met haar luchtwegen. Elke
goede dag is een zegen. Met Gizela, hebben we haar 91e verjaardag
gevierd. We hebben voor haar een prachtige plant gekocht voor deze gelegenheid.
Gizela
Ze is altijd blij met onze bezoeken, omdat we haar sociale isolement doorbreken.
Soms bezoekt ze een dagcentrum, als ze een goede dag heeft. Na Gizele hebben
Shalomit bezocht.
Shalomit
Shlomit is een lieve vrouw. Rustig aan wint ze de harten van de studenten. Natuurlijk
konden we Aliza ook niet overslaan. Bezoeken aan haar gaan altijd gepaard met
een dankbare lacht, kussen en huggen en natuurlijk ontbreken de koekjes en de
cake niet. Die maakt ze zelf. Mayaan houdt van haar als haar eigen oma.
Aliza
Rivka
Soldaten in Zfat
Lihi en Mor bezochten nu Diamante en Chanan.
Het was erg leuk, we houden van ze. Het was kort vandaag want ze moesten naar een bruiloft. We speelden rummikub, (Diamante en Mor strijden altijd om de eerste plaats, terwijl ik verlies...) daarna reden we hen naar het busstation. Normaal gesproken kopen we melk voor haar en/of nemen haar mee naar de supermarkt zodat ze heeft problemen heeft met het verkrijgen van wat ze nodig heeft.
Voorbereidend studenten van Baraam
Paz, Adi en Ido : vandaag kwamen we bij Eli, een beetje als verrassing en hij ontving ons met open armen. We spraken over religie en religieuse ultra-Orthodoxe protesten. Op een bepaald moment spraken we over cultuur, schrijvers en muzikanten. Daarna speelde Adi op de piano en Eli was erg verheugd.
Ofri en Gali : gelijk daarna kwamen we bij Juli. Ze bood ons een warm drankje aan. We zaten met haar in de woonkamer en ze vertelde ons dat ze de afgelopen tijd ziek was en over haar operatie. Toen spraken we over haar familie en over die van haar man, en over waar ze vandaan kwamen. Ze maakte dat we ons welkom voelden en thuis, het was innemend.
Maya: we kwamen bij Shalom voor de tweede keer, en het was heel leuk om hem weer te zien. We hielpen hem opnieuw met het schoonmaken en op orde brengen van het huis, en hij vertelde ons dat hij alleen de kracht heeft om schoon te maken als wij komen en hem helpen. Tegen het einde van het bezoek vertelde Shalom ons over zijn familie en waar hij vroeger woonde. Hij kocht voor Maya een naar appel geurende parfum en voor Yuval een mok die hij zelf had uitgekozen. Hij vroeg ons om te bellen, ook als we niet zouden komen en het was erg bijzonder om het te horen. Andere winnaars waren ziek en we hebben onze beterschaps wensen gestuurd.
Maya: we kwamen bij Shalom om 15.00 uur, nadat hij was teruggekomen van de dagopvang voor ouderen waar hij aan deelneemt. Shalom vertelde ons een beetje over de dagopvang en over de synagoge die hij bezoekt. We hielpen hem het huis schoon te maken en de keuken op orde te brengen. Hij was zo blij dat we gekomen waren, en wij ook.
Adi en Ido: Vandaag kwamen we bij Eli en hij ontving ons met open armen! Gewoon een lief persoon! We spraken over politiek, onze leiders en hij deelde zijn gebeurtenissen van zijn familie met ons en fascineerde ons met zijn interessante verhalen over Zfat en zijn leven.
Yuval Paz: We kwamen bij lieftallige Esther en ze ontving
ons hartelijk en ging gelijk zitten om te praten.
Esther vertelde ons een beetje over haar familie en de kinderen die leven in
haar omgeving en dat is erg goed voor haar. Over haar werk in het huis voor
ouderen en over haar huisgemaakte Chummus, en ook over de oorlog en haar ervaringen
toendertijd. We vertelden haar wat we doen in de voorbereiding en de volgende
keer hebben we ons voorgenomen om van haar te leren hoe je kikkererwten klaar
maakt.
Gali en Gil: we kwamen in de middag aan bij Juli, en zoals
altijd hadden we warme thee en koekjes. We speelden remmy en ze versloeg ons
meestal. We hoorden verhalen over haar kleinkinderen en haar kleindochter die
dienst doet als militair in een speciale eenheid van het leger en hoe goed ze
dat vindt ook al is het niet altijd makkelijk...We ontmoeten haar zoon die op
bezoek kwam uit Kiryat Shmona.
Juli
Maya: We hebben Shalom voor de tweede keer opgezocht en het
was leuk. We hebben hem geholpen om zijn huis op orde te brengen en vertelde
ons dat hij de moed daartoe eigenlijk alleen maar op kan brengen als hij hulp
heeft. Hij heeft ons ook een stukje van zijn leven verteld. Hij heeft voor Maya
een appelparfum gekocht en voor Yuval een mok. Hij vroeg ons om hem even te
bellen wanneer we niet kunnen komen en het was een hele ervaring voor ons om
dat te horen.
Shalom
Maya: Shalom vertelde ons een klein beetje over het centrum waar hij woont en over de synagoge die hij bezoekt. Hij was zo blij met de hulp die we hem gegeven hebben en dat zijn wij ook.
Adi en Ido: Vandaag hebben we Eli bezocht en hij verwelkomde
ons met open armen! Gewoon een heerlijk mens! We praatte over politiek, onze
leiders en over zijn familie . Hij fascineerde ons met interessante verhalen
over Zfat en zijn leven.
Eli
Yuval Paz: We kwamen aan bij onze charmante Ester. Ze ontving ons met blijdschap. Esther vertelde ons een klein beetje over haar familie, de kinderen en iedereen in haar omgeving die goed voor haar is. Over haar vrijwilligerswerk in het ouderenhuis en haar eigen gemaakte Choumous. Ook vertelde ze over haar jaren tijdens de oorlog. Wij vertelden haar wat we doen op de voorbereidende tijd op de dienstperiode en dat we de volgende keer van haar willen leren hoe je Choumous maakt.
Esther
Gali and Gil: Juli hebben we opgezocht rond het middaguur
en natuurlijk had ze thee en koekjes voor ons klaar staan. We hebben Rummikub
gespeeld en meestal wint ze het van ons. We hebben van haar de verhalen gehoord
over haar kinderen en kleinkinderen, waaronder een kleindochter die dient in
het leger en hoe ze er van houdt, ook al is het niet eenvoudig.... We hebben
haar zoon uit Kiryat Shmona ontmoet die haar opzocht toen wij er waren.
Modiin
Shir : Vrijdag in de namiddag ging ik om mijn kostbare Chemda
te zien. Ze heeft haar man ongeveer anderhalve maand geleden verloren. Ze heeft
geen kinderen van zichzelf en na een gelukkig huwelijk is ze werkelijk erg eenzaam.
Ik kwam bij haar thuis en ontmoete haar "kleindochters" uit Europa.
We werkten samen in de tuin en het was erg leuk. We hebben de grond omgeploegd
en stekjes geplant. Daarna hebben we samen geluncht.
Chemda
Vrijdag in de namiddag ging ik om Riri te zien. Ik ontmoete haar net voordat ze zich klaar maakte om haar zoon te huisvesten die naar Israël kwam met haar kleinkinderen.
We dekten de tafel en ik bracht haar haar nieuwjaarsgeschenk, een beetje laat omdat ze erg druk was geweest. Ze was erg blij en zei dat het precies was wat ze nodig had. Ze was tot tranen toe bewogen en zei dat ze niet wist hoe we in haar leven waren gekomen. Ze houdt van al haar kleindochters van de "L'Chaim familie", en is erg blij voor deze verbondenheid.
Dit is ons nieuws! Shabbat Shalom!
Daniel Braun
E-mail: danielxrw@gmail.com
Telefoonnummer: + 972 54 772 3510
Welkom op onze website: www.L'Chaim2life.org.il
20 Oktober, 2017 Elul 29, 5778
Shir: vandaag gingen Daniel en ik naar Yachad, de middelbare school in Modiin, om extra vrijwilligers te werven voor het nieuwe jaar.
Aan het begin van ons gesprek was er veel cynisme. Toen kwam de opwinding, vragen, en zelfs huilen om een aantal trieste verhalen. Uiteindelijk hebben meer dan tien vrijwilligers zich opgegeven om mee te doen. Interessant om elke keer te zien, dat er veel cynisme en apathie in het land en onder de jeugd is. Maar er is nog steeds kwaliteit die jeugd verbindt om diepgang te vinden.
Jeruzalem
Noga and Yayel kwamen bij Eti na Yom Kippur. De reünie
was spannend en leuk. Eti vertelde ons over Rosh Hashana en Yom Kippur.
Vorige week ging ze naar een bruiloft van iemand van de vrijwilligersorganisatie Latet, die haar kwam bezoeken. Yael is een appartement gaan huren en Eti was erg enthousiast om erover te horen. We hebben haar verteld over onze liefde voor koken en bakken en ze vertelde ons dat ze zelf ook gewend was om ook veel te koken in het verleden. Later liet ze ons dingen zien die ze gebreid had en waar ze nog steeds mee aan het breien is zoals sokken, hoeden, sjaals en dekens. De Shabbat brak aan net voordat ze de kaarsen aanstak. We vertrokken met de wens voor een goede Shabbat.
Pardes Channa
Deze week heeft Zivia, de inspirerende geest achter het project en degene die
de afgelopen drie jaar de studenten van Neve Michael organiseerde, met grote
vreugde kennis gegeven van het huwelijk van haar dochter. We zenden haar onze
warme groeten, en de felicitaties aan het jonge stel en haar familie, van ons
allemaal van de "L'Chaim'" familie.
Yechiam: Het bezoek was erg succesvol, Isaiyahu vertelde ons over zijn immigratie
uit Hongarije en zijn werk als timmerman.
Isaiyahu
Daarna hebben we Yona bezocht en ze was erg blij. Ze liet de studenten foto's
zien en danste zelfs op de muziek van de mediterrane stem uit de radio. Rivka:
Ik ging met drie studenten en een meisje van de Nationale dienst - die met ons
meeging op bezoek. We hadden een pakket verse groenten en fruit voor al onze
winnaars. We kwamen naar Zippora en bemerkten dat ze zich veel
beter voelde vanwege het veranderde weer en haar ademhaling was verbeterd. Ze
is midden in de onderhandelingen met "Amidar" in verband met de rechten
op het huis waar zij woont. Zoals ik je al heb gezegd, is onze vriend Alex Talmor
een advocaat, en hij heeft toegezegd om haar vrijwillig te helpen bij het bereiken
van resultaten in deze strijd. Ze zijn midden in het proces. Wij hopen en wensen
dat het zal lukken.
Zippora
Ook ontmoetten we voor de eerste keer Shulamit, die zes maanden geleden weduwe is geworden en erg blij was met onze bezoeken. Ze is geboren in Turkije (Istanbul), en met haar familie op ezels gekomen, toen ze 8 maanden oud was. Ze moesten door de grens van Turkije zien te komen naar Syrië en door de Golan hoogte naar Tiberias. Van daar gingen ze naar Jeruzalem en daar groeide ze op in de de wijk die "German Colony" heet. Door haar hebben we ook een beetje gehoord over de moeilijkheden in de strijd om hulp van de nationale verzekering te krijgen, hoewel door alle dokters aanbevelingen wordt gegeven dat ze hulp nodig heeft, is het al vier keer afgewezen.
Daar vandaan gingen we naar Gizela, die thuis zat en er al even niet uit geweest
was omdat ze moeite heeft om op haar voeten te staan. Haar antwoord toen een
van de studenten ernaar vroeg was, dat toen ze zelf de leeftijd van de studenten
had, ze werd gedwongen om op haar blote voeten in de sneeuw te staan en voor
de Duitsers moest werken. Dit is het gevolg van die dagen. Deze vrijdag zal
haar 91e verjaardag zijn. Op de foto is haar leeftijd niet te zien. Zegeningen
voor haar voor een gelukkige verjaardag en verlichting van haar pijn.
Gizela
Aliza verwelkomde ons met knuffels en kusjes. Versnaperingen
stonden al klaar op tafel en ze vertelde hoe het met haar ging en vroeg hoe
het met de studenten ging. We gingen naar haar vernieuwde tuin en niets doet
meer genoegen dan het verwelkomd worden door een bloeiende tuin. Aan het eind
van ons bezoek gaf een van de studenten een brief van Mayaan. Mayaan schreef:
"Het spijt me dat ik niet kon komen. Ik hou zo veel van je. Je bent voor
mij de oma, met eindeloze liefde. Mayaan ... kijk naar het opgewonden gezicht
van Aliza ....
Aliza
Nieuws uit het noorden
Het nieuwe seizoen is vol enthousisame begonnen, deze eerste week na de Succotvieringen.
In Kiryat Shmona hebben negen studenten van mechina Mayan Baruch besloten om
zich dit jaar bij L'Chaim aan te sluiten. We begonnen onze reis in K.Shmona
waar we onze geliefde ghetto-slachtoffers ontmoetten in hun clubhuis voor ouderen.
Zowel studenten als ouderen kwamen samen met veel plezier en met hoge verwachtingen.
Beiden waren niet teleurgesteld. Een nieuwe familie is geboren. De liefde was
overvloedig aanwezig en brak alle taalbarrières. We stelden ons aan elkaar
voor, we spraken en dansten samen. De studenten kwamen naar mij toe na de viering
en waren heel erg enthousiast.
In Chatzor sluiten tien studenten uit Mechina Kfar Hanasi zich dit jaar bij
me aan en zij legden hun eerste bezoek deze week af bij Yafa, Bracha,
Ruchama en Mina. Het eerste bezoek was erg leuk. Het was een
echt wonder dat we Mina konden bezoeken. Mina is erg ziek, maar ze heeft besloten
om terug te gaan naar huis en niet in het bejaardenhuis te blijven. De studenten
konden haar vreugde en licht brengen in haar kleine huis en ze was erg tevreden.
In Ginosar sluiten zeven studenten zich aan bij "L'Chaim" van Mechina
Meitsar. Brigitte introduceerde hen aan onze winnaars: Eli-Ram, Zelma,
Tsachi en Batya. Brigitte was erg enthousiast over de toewijding en
het enthousiasme van de nieuwe studenten. Eli Ram werd tot tranen toe bewogen
toen de studenten zijn huis binnenkwamen. Hij wachtte de hele hete zomer op
hen. Eindelijk zijn ze er dan. Zelma, Batya en Tsachi waren
verheugd.
Zelma
Het was de allereerste keer dat studenten uit Mechina Meitsar ook het bejaardenhuis "Kineret" in Tiberias bezochten. Tali de maatschappelijk werkster, introduceerde hen bij de ouderen die zij zullen bezoeken: Michael, Miriam, Carmila en Baruch. Tali liet haar enthousiasme over de studenten zien. Ze is zo blij dat L'Chaim studenten naar deze mensen stuurt die verlangen naar verbondenheid in hun kleine wereld.
Ik wens u shalom, namens de winnaars en de studenten,
Timek
Mechina Baram bezoekt Zfat,
Yuval en Amit: We kwamen naar het plein, vlakbij het huis van Shalom,
en hij wachtte ons op om ons naar zijn huis te escorteren.
We hebben hem een beetje geholpen om zijn huis schoon te maken. Hij vertelde
ons dat hij een fotograaf geweest was en tegen het einde van ons bezoek gaf
hij Maya bloemen.
Shalom
Ofri, Gali en Gil: we gingen naar Diamante, en zaten rond
de tafel en kregen thee en koekjes geserveerd. Ze vertelde ons waar ze vandaan
kwam. Ze vertelde ons dat wanneer de Duitsers bij de stad aankwamen, ze een
weddenschap hielden met een rood lint en een wit lint. Het rode lint betekende
in het weddenschap dat ze de stad met alle inwoners zouden verbranden .... en
als het witte in het weddenschap won, zouden ze de stad niet aanraken maar van
iedereen het goud afnemen. Hun stad had het witte lint in de weddenschap en
de Duitsers vlogen weg met het goud dat werd meegenomen, maar het vliegtuig
storte neer omdat de piloot dronken was.... We speelden rummikub met haar en
haar buurvrouw Susan en het was echt leuk en grappig.
Chanan, Gali, Gill and Diamanta
Adi, Paz en Ido: Na een lange reis in de regen en hagel kwamen we in het warme
huis van Eli. We opende de deur en ontmoette een geweldig persoon met een bijzonder
levensverhaal, een geweldige gastheer. Tijdens de ontmoeting hebben we hem leren
kennen en ons aan hem voorgesteld. We hoorden zijn verhalen over Zfat en de
diverse moeilijkheden die er waren en over zijn familie. Eli zei hoeveel hij
geniet wanneer we hem bezoeken en ontmoeten, en hij was erg blij met ons samenzijn.
Toen zaten we met hem in de woonkamer, met kopjes warme thee, en hij nam ons
mee met een kleine rondleiding door zijn huis en we hoorden over haar geschiedenis
en we zagen de oude kelder, die gebruikt werd door de vader van zijn vrouw.
We wachten al op de volgende ontmoeting.
Eli, Paz, Ido en Adi
Bezoek van soldaten in Tzfat
Mor en Lehee: we kwamen op zaterdagmiddag naar Diamanta. We hebben samen gezellig
koffie gedronken, speelden rummicub en praatten over hoe de vakantie was geweest.
We hebben haar verteld over onze vakantie en ze zei dat ze niet naar de kinderen
ging (Chanan kan niet gaan), maar ze komen allemaal naar haar toe. Alle kinderen
waren al minstens één keer bij haar geweest.
Mor, Leehe met Diamanta
Noga: Dinsdagmiddag op bezoek bij Eli. Er waren familieleden uit Australië
bij hem, die hij al heel lang niet gezien had. We zaten allemaal samen en ik
hoorde verhalen, het belangrijkste verhaal ging over de Australische officier
die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Zfat aankwam om naar zijn familie om te
zien. Zoals gebruikelijk, tot mijn verbazing, met humor en een brede glimlach.
Ik kijk uit naar de volgende ontmoeting.
Noga met Eli
Modiin
Chagit: Ik heb Mordechai op de nacht van Simchat Torah bezocht. Mordechai kreeg een nieuwe iPad van zijn schoonzoon met veel schaakspelen er op. Hij probeerde me wat zetten te leren, maar zijn hoofd werkt veel beter dan de mijne. Daarna herinnerde hij zich het verhaal van zijn dochters (Estee) introductie aan haar man, en vertelde me het hele verhaal. Hij zei dat hij erg kieskeurig was en als vader had hij haar niet toegestaan om overal te slapen. Over het algemeen is er een grote affectie en goede relatie. We hebben afgesproken om na de vakantie elkaar te spreken. Ik was blij om hem gelukkig te zien en dat hij niet te veel klaagde.
Mordechai en Chagit
Nadav: toen we aankwamen bij Rozitzh, ontving ze me zoals altijd
met knuffels en kusjes. Ik begon het gesprek na een algemene update over nieuwtjes,
met de vraag: waar ze was in november 1947? Ze glimlachte en zei dat het een
goede vraag was en dat het is al de tweede keer was dat ze die dag ernaar werd
gevraagd en begon haar verhaal: "Na de Holocaust werd Servië, wat
tijdens de oorlog door de Hongaren was bezet, bevrijd en werd weer Servië.
Rozitzh en haar familie, kwamen terug naar waar ze voor de Holocaust leefden.
Meer volwassen, zag Rozitzh en ging snel aan de slag om leraar te worden, maar
in een boardingschool in een andere stad, besloot Rozitzh haar studie te doen.
Door de Holocaust had ze een jaar gemist (waarschijnlijk 1944-1945). Om op een
boardingschool te komen had ze het Servische diploma en volledige studiejaren
nodig. Ze ging naar het Ministerie van Onderwijs van Servië en verklaarde
dat ze als een Joods meisje die jaren had gemist en nog steeds op een of andere
manier wenste om de kaart te krijgen. Ze kwamen overeen dat ze een examen moest
doen over het materiaal van de jaren die ze had gemist, maar in de Servische
taal. Ze behaalde alle onderdelen behalve Duits omdat ze zei dat ze niet meer
geïnteresseerd was in die taal na de Holocaust. Ze werd aangenomen op de
boardingschool voor meisjes en was de enige Joodse daar.
's Avonds konden ze de stad uit gaan een beetje genieten. Op een dag, toen ze in de stad was, ontmoette ze een man die haar vertelde over de opgerichte Staat voor Joden en de naam was niet Palestina, maar Israël. Rozitzh begreep niet hoe het gebeurt, dat de nieuwe staat betekent, dat het nu een nieuwe naam had. Ze dacht erover en begreep het niet. Ze besloot om naar de lokale Joodse gemeenschap te gaan en ernaar te vragen. Daar hebben ze alles aan haar uitgelegd. Ze dacht er veel over na. Zou ik hier trouwen, met iemand die geen Jood is? Zal ik een leraar zijn voor de kinderen van de heidenen? Rozitzh besloot te immigreren naar Israël. Ze ging terug naar de Joodse gemeenschap en heeft documenten bemachtigd (omdat het gebied nu een communistische was en enige speciale vergunning was nodig om migratie mogelijk te maken. Op de weg uit het gebouw, met de documenten, struikelde iemand die haar moeder kende, over haar met zijn fiets ... en vertelde de ouders van Rozitzh, waar hij haar had gezien. Toen ze terugkeerde, redetwistte ze urenlang met haar vader; hij was tegen het land, hij wist dat de Arabieren daar Joden doodden. Haar broertje zei dat hij niet alleen met de "oude" ouders wilde blijven (hij was maar 10 jaar oud en hun ouders waren slechts 40 ongeveer = "oud" ...). De volgende dag ging haar moeder naar de migratiedienst om het vertrek van de familie te organiseren. Haar vader vertelde haar dat ze moest werken en betalen voor de familie (met de ouders), maar Rozitzh is getrouwd en haar vader heeft het haar nooit vergeven.
Rozita, Miki, Shir, Babo, Nadav en Snir
Dit is ons nieuws voor deze week. Shabbat Shalom!
Rivka
September 20, 2017, Elul 29, 5777
Nieuws vanuit het Noorden
Shalom vrienden,
Het was een vreugde voor mij om de Rosh HaShana groeten en cadeau’s te brengen aan de winnaars. Sommigen vond ik vrolijk, sommigen vond ik verdrietig of bezorgd, of met pijn in hun lichaam of ziel. Maar het moment dat wij elkaar groetten, vulden een grote vrede en vreugde onze harten.
Israel vond het moeilijk te lopen..Zijn knieen deden hem pijn,
maar een grote lach kwam op zijn gezicht, toen ik binnen kwam en we over de
goede dingen praatten.
Rachel kwam net thuis en haar gezicht was vol met pijn, toen ze de trap op kwam, maar het moment dat ze me zag, sprong ze op als een jong meisje en omhelsde me. Ze vergat direct haar pijn. Klara’s gezondheid is sterk verbeterd sinds het afgelopen jaar, ze geniet weer van het leven.
Lisa gaat door een moeilijke tijd, vanwege de behandelingen van haar hart.
Mina wacht op een behandeling in het ziekenhuis. Het is niet mogelijk voor Jaffa (haar verzorgende) om haar te bezoeken, en voelt zich eenzaam. Ik zal haar morgen bezoeken.
Het beging van het jaar in Mechino Mayan Baruch en Kfar Hanasi was goed.
De studenten waren enthousiast aan het luisteren naar Daniel’s woorden,
hart tot hart, en antwoordden met vele goede vragen. Na de ontmoeting kwamen
ze naar me toe en gaven nog veel goede suggesties over het project. Sommige
studenten besloten op de plaats zelf om het project te ondersteunen door deelname.
De bezoeken aan de winnaars en de ontmoetingen met de studenten geven me veel
vreugde. Ik houd er van het te doen, en zie uit naar een goed jaar met nieuwe
studenten.
Shana Tova,
Timek
Zfat / Mechina Braam
Shir : Op vrijdagmiddag, net nadat ik thuiskwam uit het leger, veranderde ik van kleding, nam de auto, en reed richting het noorden : Baram. Na een lang en niet zo gemakkelijke weg, exact een jaar geleden, hadden we een openingssamenkomst en introductie en inschrijving voor studenten van Mchina. Daniel en ik. En hier, na een jaar stond ik voor een nieuwe groep, gekleed in het wit voor hun eerste zaterdag, als deel van het programma. We spraken vanuit het hart en in het midden van de toespraak, stonden grootouders vanuit Mechina op, en we waren heel blij om hun verhaal te mogen horen. In toevoeging van mijn uitleg en mijn ervaring, kwam Uri, een student van vorig jaar en vertelde ook zijn kant van hoe hij dingen zag. Het vervulde met blijdschap en we kunnen niet wachten dit jaar te beginnen!! Toen ging ik naar Zfet om Esther te bezoeken en cadeau’s te brengen voor Rosh HaShana.
Pardes Channa
Gistermiddag ontmoette ik de studenten van Neve Michael, die het auditorium vulden om te horen over ons project en te besluiten of het iets voor hen is. Ze luisterden met interesse, nadat sommigen van hen al een klein voorproefje ervan hebben gehad afgelopen maart. Ik sprak over het project en de toewijding van het geven, dat je zoveel terugkrijgt. Ze hoorden over Zvia, over de bezoeken en haar ervaringen met de studenten. Yechiam ook, voegde toe aan de betekenis van het geven en de regelmaat. Meteen sloten 7 studenten zich bij ons aan, en we gingen groeten en pakketten afleveren die alles met het seizoen te maken hadden. Deze keer hebben we ontvangen van “Ariel pastries” (gebak), dankzij een man genaamd Roi, die ons project leerde kennen en heel vrijgevig een rijk-gevulde muffin aan de pakketten heeft toegevoegd. Ook het Noorden zal van deze muffins ontvangen, dank je wel en we waarderen het.
De Ariel Bakery
We werden opgesplitst in twee groepen. Zvia’s team en Yechiam. Ishayhu was blij met het bezoek en het cadeau dat we hem brachten. Jammer genoeg is Mordechai een paar weken terug gestorven.
Yshaiyu
Met tranen gaven wij de geschenken aan zijn vriend, die hem vergezeld heeft
in zijn laatste dagen. Moge hij rusten in vrede. Jonah was
heel blij om ons te zien en vertelde al haar vrienden wie haar charmante vrienden
waren. De tweede groep was bij mij, en we kregen allemaal zakjes met mooie spullen
voor Zippora, Gizela en Aliza. Ze bedankten ons hartelijk.
Jona
Zvika, die laatst een airconditioner heeft gekregen, ligt in het ziekenhuis
, en we wensen hem veel beterschap. Ook Morris heeft ons pakket
gekregen. Chaya bezocht Lydia van Ein Shemer, na het spreken
met de sociale werker, die hoorden dat dit de enige wekelijkse bezoeken zijn
die Lydia krijgt. Ze houdt van Chaya.
Gizela
Aliza
Lydia
We hopen op een succesvol jaar rijk aan gebeurtenissen, die een ieder vrolijk maken zullen.
Goed nieuw jaar,
Rivka
Modiin
Ariel en Nadav : Wij bezochten Rozitza en Mickey.
Ariel, Rozitza en Micky
Als een actief persoon in de Whatsup, waren wij in staat om met haar te praten en haar ook foto’s te zenden gedurende de maand, omdat ze gelukkig ook de technologie gebruikt van de andere kant van de wereld. Ze vertelde ons dat ze ook deel neemt in een project gepresenteerd aan Yad Vashem, welke komt in de huizen van Holocaust overlevenden, fotografeerden hun plaatje, presenteerde hun hun spreuk en hun geboortelocatie van het plaatje. Een maand geleden heeft Rozitza besloten haar foto aan Yad Vashem te geven. Dus ging ze met de bus om de foto te nemen. Toen haar verteld werd, dat sommige foto’s vernietigd zouden worden en dat de tentoonstelling over is, werd ze heel duidelijk in haar communiceren en werd haar eindelijk verteld waar de foto’s waren. Door haar doorzettende houding heeft ze uiteindelijk gevonden wat ze zocht. Ze heeft de foto in haar appartement boven haar Bat Mitzva certificaat gehangen,die ze gedaan heeft toen ze tachtig jaar oud was, want op de originele datum (in 1945) kon ze geen Bat Mitzah feest krijgen, zoals elk meisje vandaag de dag heeft, vanwege de Holocaust.
Shir, Svetlana and Dimitri
Shir : Ik ging op bezoek bij Svetlana en Dimitri. Toen ik
kwam en vroeg hoe het met haar gaat, was haar antwoord, “dat er goede
dagen en slechte dagen zijn.” Dus vroeg ik hoe haar dag vandaag was? En
ze antwoordde: “heel slecht”. Ik bood aan te komen en haar groentes
te brengen en om wat boodschappen te doen, en dat maakte haar heel blij. Dus
gingen we naar de supermarkt en de kluswinkel om een raam”shutter”
te repareren die kapot was. Uiteindelijk kochten we voor haar en Dimitri een
ijsje en ze waren zo bewogen door dit gebaar.
Shulamit
Samen gingen we naar huis en Dimitri was heel moe. We ruimden samen de boodschappen op. Ze zei dat ze onze samenkomsten en praatte over het bezoek van de vrijwilliger van Modin. Ze wacht op het nieuwe jaar. Ik vertelde haar over mijn verlangen om ooit een boek te schrijven met alle verhalen en notities en foto’s van de winnaars en onze bejaarden. Verhalen van het verleden en de verschrikkelijke dingen en de immigratie naar Israel en hun familie. Ze is heel blij daarmee. En ze vertelde waar ze op is gegroeid. Het bracht haar werkelijk terug naar haar verleden. We bleven praten over haar familie, die ontsnapten en over haar moeders zuster, wiens kinderen besloten niet weg te rennen van de Nazi’s en hoe ze levend in de put zijn gegooid. Ze praatte over haar moeders vrijgevigheid, die altijd heeft geprobeerd te helpen en meer vrienden heeft helpen overtuigen om te ontsnappen. En dat delen van haar familie, die in verbinding zijn met Svetlana, zeggen dat ze dankzij Fanny (Svetlana’s moeder) nu nog leven.
Toen ging ik naar mijn Shulamit, ik was heel blij haar te zien, zo krachtig en positief, na een moeilijke periode. Ik ben blij om haar CD te hebben gehoord, die ik heb gemaakt als deel van de samengestelde soul, en de begeleiding van haar album, liedjes en foto’s.
Ik bracht haar een souvenir vanuit Griekenland en chocolade en ze zei dat ik dat niet had hoeven doen. Ik vertelde haar dat ik aan haar heb gedacht, en ook iets meegenomen had voor Chanan wat hem blij zou maken. Ik heb chocolade voor hem meegenomen, want daar houdt hij van en ik gaf haar een mooie magneet, met stranden en zee. We hebben gepraat over haar kleinkinderen en ze vertelden haar dat één van haar kleinkinderen de basistraining heeft voleindigd, met certificaat van eer, en nu begint zijn eerste cursus. Ik vertelde haar dat op zondag ook mijn cursus zal beginnen en dat ik er veel zin in heb. Ze wenste mij veel geluk en omhelsde mij en vertelde hoeveel vertrouwen ze in mij had.
Shir
Tel Aviv
Orel: Vandaag heb ik Jenny bezocht.
Jenny
Jammer genoeg geen verandering in haar gezondheid en mentale conditie. Ze is het overgrote deel van de tijd depressief en ik kan dat jammer genoeg niet veranderen. Ik kan niet liegen dat het mij niet verdrietig maakt. De Nationale dienst nam haar verzorgster weg, die ze tot nu toe had (Sino). Ik was verdrietig dat te horen.
Vandaag heb ik Sino geholpen haar e-mail te bekijken en belangrijke formulieren uit te printen, die ze had ontvangen.
Jerusalem
Noga en Yael: we zijn opnieuw bij Eti geweest. Deze keer zijn
we lang gebleven, en ik realiseerde me niet eens, dat er zo veel tijd voorbij
is gegaan. Ze heeft een klein wit hondje, die haar zoon haar heeft gegeven om
voor te zorgen, ze is er heel gelukkig mee. Het brengt vreugde en verlicht haar
eenzaamheid. Eti vertelde ons over de nieuwe club, die ze hebben geopend in
haar buurt. Bait HaKerem, waar ze drie keer in de week naar toe wandelt en ze
graag haar tijd besteedt.
Eti
We zijn blij om te horen dat deze plaats blaadjes, films en meer verschaft. Ook twee maaltijden en gezelschap. Vandaag vertelde ze ons over Roemenie en gaf ons een paar details over de oorlog. Het was een beetje moeilijk om te horen, maar we zijn blij dat ze ruimte voelde om zich te openen naar ons toe. Daar bovenop, toonde ze ons foto’s van familieleden die overleden waren, en het was werkelijk geweldig. Gedurende het bezoek, ging de telefoon en verschillende mensen van haar familie wensten haar Shabbat Shalom. We waren blij te zien, dat ze om haar geven, en haar niet alleen laten. We hadden een kans om te spreken over huidige gebeurtenissen in het land, ze verraste ons over hoe geinformeerd ze was, qua kennis en in politieke zaken. Aan het einde van het bezoek bewees ze haar liefde door ons een kus te geven en ons een goede shabbat te wensen. Er is geen twijfel dat dit bezoek onze Zaterdag beter heeft gemaakt. We hopen ook dat ons bezoek wat voor haar heeft betekend. We vroegen of ze nog enige hulp nodig had en ze vertelde dat ze nog nieuwe brillenglazen nodig heeft, maar het niet kan betalen.
Zfat
Shir : Ik bracht een telefoon met de boodschap : "Ik werd vanmorgen wakker
deze morgen! Alles wat erbij komt is een bonus" Het is de moeite waard
om te noemen dat zelfs in moeilijke dagen de goede en positieve aspecten genoemd
zullen worden. Ik heb Judith ontmoet met haar dochter. Het
maakte mij blij om haar zo met liefde omringd te zien wordne. Ze was heel gelukkig
en het maakte wat los in mij. Ze is verdrietig om alleen thuis te zijn en daarom
ging ze vier keer per week met mij naar een senioren club. Ze wachtte op onze
bezoeken. Ik vertelde haar dat al snel de vrijwilligers zullen starten met hun
bezoeken. Toen ging ik naar Esther. Dit bezoek zal ik mijn
leven niet vergeten. Vanuit deze sessies, maakt niet hoe moe ook, of wat je
ook hebt meegemaakt, ik voelde slechts vreugde en kracht. Toen ik daar kwam
omhelsde ze me en begon te koken. Ik pakte meteen de borden en begon af te wassen.
Ik vertelde haar dat ik er plezier in had en af wilde wassen.
Na een koninklijk feest te hebben gehad, georganiseerd in seconden, met een
prachtige bloemenkaart, deelden wij onze ervaringen met Griekenland, werk, familie…
Ons gesprek heeft lang geduurd en we voelden de liefde eraf komen… en
we merkten dat we gewoon vrienden zijn die overal over kunnen praten.
Op die avond heeft ze haar geschenk geopend, en werd ontroerd over mijn geschenk van Griekenland, het was precies haar smaak wat de magneet betrof, en ook de chocolade. Ze las het kaartje, dat ik erbij had geschreven, en vertelde mij het meteen op een belangrijke plaats te zetten. We lachten, omhelsden, blij, we zongen, dansten, genoten gewoon van elkaars aanwezigheid. Grappig was dat ik haar vroeg of de schoonmaakster (deze week) haar linnen had vervangen. Ze aarzelde en zei ja. En meteen ging ze naar boven, en beiden lachten we, en gingen ze verwisselen. In de kamer toonde ze mij de dingen die ze had gekocht en vertelde mij ook dat ze de afgelopen paar jaar weinig voor zichzelf had gekocht, en niet veel aan zichzelf had gedacht.
Het was een andere Esther zonder zekerheid, zoals ik haar daarvoor kende, toen heb ik haar geleerd met een nieuwe telefoon te werken, en ze was blij om het te kunnen gebruiken. Door de avond heen verbaasden wij ons over de grote hoeveelheden dingen die we gemeen hadden. Ze dacht dat ik zou blijven slapen (zaterdag) maar ik moest naar huis toe. Het was een geweldige avond. Ze vertelde mij dingen die ze nog nooit iemand had verteld.
Noa with Eli
Noga: Op dinsdag ging ik naar Eli, en zoals gewoonlijk was ik blij hem weer
eens te zien en te weten dat het goed met hem gaat. Het vorige bezoek gaf hij
mij een boek dat zijn zoon heeft geschreven, het verhaal vertellende over Eli.
Dit bezoek hebben we gepraat over het boek en het adres met de ervaringen die Eli had toegevoegd. Ook vertelde hij hoe hij van huis was weggezonden naar een werkkamp, toen hij een tiener was. Hij wist niet wat de volgende keer zou zijn dat hij zijn ouders zou zien. Hij beschreef, hoe zijn moeder op een zaterdag naar het werkkamp toereisde om hem te zien, terwijl ze een vrouw was, die nog nooit de Shabbat had ontheiligd. Diezelfde zaterdag was de laatste keer dat hij haar nog heeft gezien. We praatten door over het boek, over leven en ik zie er naar uit om nog meer herinneringen en verhalen te horen
Shir : op zaterdag wandelden we met mijn uitgebreide familie door het gebied
Zfat en kwamen regelrecht langs Shalom's huis.
Shir, Shalom en haar moeder
Dus bezochten we hem en konden meteen de nieuwe Airconditioning bewonderen. Hij was heel blij mijn ouders te ontmoeten en de verbinding was er meteen. Hij vertelde ons hoe blij hij was dat hij mij had ontmoet. Hij toonde ons de vele foto’s in het huis, waarvan hij ze grotendeels heeft genomen . Hij vertelde ons over zijzijn omgekomen verlangen om een grote foto te ontwikkelen, die hij genomen heeft, ter herinnering van de 6 millioen, in de Holocaust. Hij bedankte ons voor het bezoek, en vertelde dat hij zich levend en niet verdrietig of verveeld heeft gevoeld.
Ran and Ori: na drie maanden afwezigheid(vanwege zomerkamp), kwamen Ben and ik Esther bezoeken. Natuurlijk waren we alle drie blij en enthousiast. Ik had eindelijk de kans haar opnieuw te ontmoeten ! Het was leuk bij te kletsen en te lachen, zoals we dat altijd deden, en herinnerde me hoeveel ik haar gemist heb en hoe ik onze wekelijkse ontmoetingen ga missen...
Chag Sameach aan een ieder !!
