Shalom vrienden!
Het is nu een paar weken dat we in de tweede lockdown zitten. Ik zie dat
er veel mensen met wanhoop, verwarring en onzekerheid zijn. Ik denk dat de
vrije tijd die de lockdown heeft geschapen, kan dienen als zegen en als
vloek. De vloek is door onszelf te belasten met het bevangen raken door
giftige informatie van links en rechts komende: de vloek van WhatsAppen,
Facebook en Gd weet van wat dan ook. Dit zijn vergiftigde boodschappen,
die we, in mijn nederige opinie, niet moeten willen aanraken of proeven.
Hun taak is om ons te verzwakken, om ons te ontmoedigen. Sommigen van de
boodschappen zijn gerelateerd aan samenzweringen en er is geen grens aan
het voorstellingsvermogen.
Er wordt maar een vraag gesteld, wat kunnen we doen? Zouden we onze ziel
moeten blijven vergiftigen met al van dit goede? Voor mij is het
antwoord duidelijk en het is ook de weg van de zegen: Besteed Slechts Je
Tijd In Het Tonen Van Vriendelijkheid. Besteed je tijd aan relaties. Het
is niet makkelijk, zeker wanneer de geest van de tijd verdeeldheid, haat
en geweld is. Zegen, barmhartigheid, vriendelijkheid en gezamenlijke
verantwoordelijkheid, elke persoon met zijn goddelijke portie en
vaardigheden. Velen hebben de mogelijkheden en we hebben geen andere
manier dan de edele, respectabele kant binnen ons tot werkelijkheid te
maken, om dit op de aarde, in het land van de levenden zichtbaar te maken.
Als we het nu niet doen, wanneer dan?
Ten eerste verbetert een zegen ons humeur en heft het ons letterlijk op.
Er is niets zo vol vreugde dan om te geven. Ik ben verheugd om jullie te
zeggen dat bij Amutat La Chaim oftewel Organisatie LChaim niet de
corona in focus houden, we houden de hoogtepunten en de dieptepunten in de
geschiedenis van de tijden waar de mensen door heen gaan in ogenschouw. We
werken simpelweg het hele jaar door en elke week (datgene wat komt, laat
maar komen). We zijn geen dag gestopt. Dankzij Gd voor Zijn eindeloze
genade, danken we de jonge en de minder jonge vrijwilligers. En de
ondersteuners van LChaim in Isral en in het buitenland voor hun grote
loyaliteit. We gaan door met werken om constant en geregeld contact te
onderhouden met de Holocaust overlevenden, en natuurlijk hen in hun
behoeften te voorzien.
Ik wil speciaal de leden in het buitenland bedanken, die gedoneerd hebben
met heel hun hart, en trouw al 16 jaar lang. Aan jullie in Noorwegen,
Nederland, Singapore, Amerika en andere plaatsen, en ook aan de geweldige
donateurs in Isral zelf, die volledig meewerken als partners in de
onderneming van LChaim, wensen we jullie de vreugde van een
betekenisvolle Joods scheppingswerk toe. We zullen doorgaan in onze
activiteiten in elke situatie en zullen doorgaan het licht te verspreiden,
daar waar veel duisternis is. Het is geen makkelijke tijd in Isralen in
de wereld, maar we zijn in het verleden al door moeilijke tijden
heengegaan. Opnieuw moeten we onthouden dat de ongefundeerde haat en
verdeeldheid onze werkelijke ziekten zijn.
We zijn altijd in staat geweest om andere mensen te bezeren en vernietigen
op het hoogtepunt van de haat en verdeeldheid.
Laten we daarmee stoppen.
Laat ons luisteren naar de andere kant binnenin ons, en het geheim van
genezing in het Woord vinden: eenheid, onvoorwaardelijke liefde,
barmhartigheid en vriendelijkheid.
Hartelijke groet,
Daniel
Luister naar de videoboodschap van Daniel: https://youtu.be/AOEx1vpbN5I
Lieve vrienden,
Afgelopen zondag was er opnieuw een introductie met nieuwe studenten van
een school die elke week de Shoawinnaars gaat bezoeken. Er was een grote
openheid en enthousiasme. Maandagmiddag gingen ze voor de eerste keer op
bezoek. Het is een feest om mee te maken, hun inzet en invoelvermogen en
hun liefde en dat op zo een jonge leeftijd. Momenteel zijn er veel arme
gezinnen, ook in Isral. Velen hebben geen werk en door de lockdown
verergerde dat nog meer. Vanuit LChaim hebben we waar we konden geholpen
met voedselpakketten. Shir en haar vriend hebben die bezorgd waar de nood
het hoogst is maar we kunnen alleen helpen als we daarvoor de middelen
hebben en nu kwam er juist weer een gift van 1500 binnen. Een ouder
echtpaar zou verhuizen maar dat ging niet door. In plaats van het geld aan
de verhuizing te besteden, doneerden zij dit mooie bedrag!!! Zo bijzonder
dat mensen hun liefde voor het werk onder de Shoawinnaars zo ondersteunen;
de mensen in Isral een hart onder de riem steken. De vreugde, juist in
deze tijd waar veel nodig is, was enorm, en vooral: Hashem kent de
situatie en zorgt dat Zijn volk niet vergeten wordt. Bijgaand als extra
deze maand, een kort verhaal van Danil wat u hopelijk zal inspireren en
misschien op een andere manier doet kijken naar de huidige aktualiteiten.
Zie link onderaan de bladzijde. Van harte sterkte toegewenst voor degenen
die nu door een moeilijke tijd gaan op lichamelijk, mentaal of financieel
vlak. Weet dat u gekend bent. Hij Die een goed werk is begonnen, zal het
voleindigen op Zijn tijd en Zijn manier. Shalom en hartelijke dank aan u
allen die ons werk steunen door te geven van uw tijd, uw inzet en uw
financin.
Namens Danil en zijn team,
Margo
Lieve Vrienden,
Ook deze week is er weer een ontroerend verhaal over het wandelen van
een kostbare overwinnaar naar het einde van de wereld. Afgelopen
donderdag, net voor Rosh HaShannah, zoals je kunt lezen in het verhaal van
Shir, bezocht ze Shalom in het ziekenhuis in Nahariya. Shalom was zo blij
om haar te zien! Shir bracht hem een geschenk vanuit het hart. Twee dagen
na haar bezoek, op de avond van Rosh HaShannah, is Shalom overleden. Mag
zijn ziel gezegend zijn.
Een ding is zeker: Shalom was een erg eenzame man, maar in de afgelopen
paar jaar waren Lechaim en in het bijzonder Shir en de kostbare studenten
van Baram, in staat om Shalom de beste tijd van zijn leven te bezorgen.
Shalom kwam naar elke bijeenkomst die georganiseerd was. Hij hield zoveel
van mensen en de studenten. Shir en Orit van Tzfat gaven hem in het
bijzonder troost. We zullen doorgaan en vreugde brengen en troost aan
de eenzame winnaars om hen te eren voordat ze naar de komende wereld gaan.
G'd's zegen vrienden,
Daniel Braun.
Shalom vrienden,
Het is bijna Rosh Ha Shana, Joods Nieuw Jaar, tijd van berouw. Het lijkt mij dat deze dagen niet langer zijn zoals ze altijd waren. Het is niet gewoon weer Rosh Ha Shana, maar we zijn gekomen in de tijd dat de profetien vanuit de Bijbel over de laatste dagen een voor een vervuld worden. We bevinden ons in zeer donkere dagen.
Er is veel verwarring, geweld en speciaal op het internet. En in wezen
kunnen we zien dat de oude wereld die we gewend waren te kennen, eenvoudig
is ingestort. En dat is niet erg, mijn vrienden, wel moeilijk. Uitdagend
is het zeker. Maar ook een grote kans om op te klimmen en geestelijk te
groeien. En om te kijken naar onze prioriteiten en proberen te kijken naar
wat we kunnen opruimen van onze oude gewoontes.
Ik moet U vertellen dat het een grote strijd is tussen het licht en het
duister. Dit is de tijd waarin we zouden moeten begrijpen dat Gd de
Koning is. Hij is de Leider en Hij is Degene Die achter alle uitdagingen
staat die we nu doormaken. Hij is Degene Die de corona toelaat; Hij is
Degene Die ons zo duidelijk het goddeloze leiderschap rond de wereld laat
zien. Ik denk nu, meer dan ooit, dat we kunnen zien hoe goddeloos de
politici zijn. Maar nogmaals: dit is niet slecht. Het roept ons op om te
groeien en niet naar een andere ster te kijken. Maar eenvoudig Gds
Koninkrijk aan te roepen. Omdat er geen andere oplossing is. En zo lang
als we denken dat er nog een andere oplossing is, zullen dingen erger en
erger worden. Totdat we weten: Gd is de Koning.
Ik ben erg blij dat ik jullie mag vertellen dat LChaim erg aktief is. De
bezoeken zijn nooit gestopt, al onze winnaars ontvingen ,en anderen de
komende dagen, een mooie gift voor Rosh Hashanna, en het contact met hen
is geweldig, zoals U zult kunnen zien en lezen in het verslag van Timek.
Volgende week sturen we U ook nog het verslag van Shir vanuit Modiin en
Zfat. Zij zal op donderdag ervoor in die plaatsen zijn.
Ik ben ook zo blij en dankbaar voor alle deelnemers aan het werk van
LChaim in Isral, Holland, Noorwegen, Singapore en sommige andere landen.
We zijn dankbaar voor elk van jullie die deel hebben aan dit heilig werk.
We zijn ook dankbaar voor de 2 geweldige vrouwen uit Jeruzalem, Tina en
Karen die veel moeite hebben gedaan om ons een mooie rolstoel en andere
mooie dingen uit de VS te schenken voor onze winnaars.
Gd zegene U allen en een gezegend jaar toegewenst van Shir, Shuky, Timek
en Danil.
Verslag vanuit Galilea
Het was opnieuw een grote vreugde om naar alle plaatsen in het noorden van
Isral te reizen en daar de winnaars in hun huizen te ontmoeten en hen de
beste wensen en zegeningen te brengen voor het Nieuwe Jaar.
Foto: Bracha van Hazor met Itai
Iedereen was erg dankbaar voor het bezoek dat ik bracht. Met de meesten
van hen bracht ik tijd door van hoge kwaliteit; pratend over hun leven en
hun noden en ze vonden het heerlijk. Allen waarderen het zozeer te weten
dat we voor hen zorgen en ook dat er mensen in het buitenland zijn die
voor hen bidden en aan hen denken! Speciaal nu in de coronatijd. We voelen
allemaal hoe belangrijk het is om persoonlijk onderling contact te hebben.
Ela uit Katzrin
Het was geweldig om Ela en Jafim en Anna uit Katzrin te ontmoeten. Jafim
was speciaal dankbaar voor de extra gift van Noa- een jong meisje uit
Netanya die van haar verkochte schilderijen geld gaf voor hem. Ela heeft
veel last van haar rug en ze heeft veel pijn. Ik ben het enige contact
voor haar met de buitenwereld. Ze voelt zich erg eenzaam en gesoleerd.
Anna heeft altijd goede zin. Ze neemt het leven zoals het komt.
Jafim met zijn pakket
EliRam in Kibbutz Ginosar was erg ziek toen ik hem
bezocht. Na een week voelt hij zich nog steeds zwak. Hij heeft onze
gebeden hard nodig. We wensen hem een spoedig herstel.
Tsipora in Kibbutz Chukuk hoopt volgende maand haar 90e verjaardag
te vieren. Telkens als ik haar bezoek is ze zo opgewonden en het geeft
haar een warm gevoel. Naast haar dochter komt er niemand om haar te
bezoeken. Omdat haar gezichtsvermogen alsook haar gehoor niet goed is,
voelt ze zich gesoleerd. Dat baart haar zorgen. Wat haar ook zorgen baart
is dat mensen zo weinig respect hebben voor elkaar tegenwoordig. Ze kijkt
terug op een heel moeilijk leven. Progroms tijdens de Shoah en later haar
leven in Isral was erg lastig. In de vroege jaren van de staat Isral
moest ze haar Joods Roemeense identiteit vergeten. Het was haar niet
toegestaan om Jiddisch te spreken, haar moedertaal van thuis. En nu voelt
ze zich eenzaam in de kibboets waar ze haar hele leven hard heeft gewerkt
en tegenwoordig mist het het wezenlijke wat een kibboets juist
vertegenwoordigde, namelijk zorgen voor elkaar. En dus realiseerde ik me
dat LChaim middels mijn bezoekjes een stroom van licht in haar leven
brengt. En zij waardeert het.
Rachel uit kibboets Neot
In kibboets Neot wachtten Steve, Rivka, Rachel, Tsila en Perets op mijn
bezoek. Ik trof ze allen aan in een goede stemming en gezond. Het was de
2e ontmoeting met Tsila. Ze houdt van praten. Ze mist het dat het
dagopvangcentrum in de kibboets nog steeds gesloten is ivm corona. En dus
betekent elk levend contact heel veel voor haar.
Zodra ik het huis van Steve binnenstapte, begon hij te praten met me over
zijn geestelijk levenservaringen. Verbazend.
Peretz was bezig in de tuin. Rachel knuffelde me als een moeder. En we
spraken zoals altijd aan tafel met een kop koffie.
Het is altijd moeilijk om afscheid te nemen, maar ze weten dat ik terug
zal komen.
Mina uit Hazor
Ik besteed extra zorg aan Mina tijdens de zomermaanden als de studenten
haar niet kunnen bezoeken. Ze heeft extra zorg nodig omdat ze alleen is,
zonder familie, net als Jafim.
We weten nu nog niet zeker hoe het zal gaan met de bezoeken door de
studenten vanwege de nieuwe lock down tijdens de Heilige Feestdagen en de
verspreiding van corona in het land.
Chana uit Rosh Pina met Eden
Chana vertelde me dat Eden, een studente die haar 6 jaar geleden bezocht
nog steeds met haar contact houdt en ook haar ouders bezoeken haar als ze
naar het Noorden gaan. Het is echt geweldig om dat te weten. Chana bewaart
haar foto altijd in het zicht.
Emily met Tzvika
Ook Emily een Amerikaanse studente die vrijwilligerswerk deed met
ons in Neot, was zo blij om mij deze foto te sturen, terwijl ze Tzvika
bezocht in zijn eigen kibboets tijdens de zomer maanden.
Klara uit Kiryat Shmona
Klara was heel blij met de voorwerpen die ik meebracht uit Jeruzalem,
gedoneerd door Tina. De echtgenoot van Klara, Mordechai, heeft
deze spullen nodig. Ik kon de haken vastmaken in de badkamer.
Tina en Karen hartelijke dank voor jullie edelmoedige donatie!
Een goed jaar toegewenst,
Timek
Beste vrienden,
Nieuwjaar volgens de Joodse kalender) vieren. Dat is een heilige dag
waarin we allemaal opgeroepen worden om voor Gd te staan en onszelf te
onderzoeken op een eerlijke manier over hoe het in het afgelopen jaar is
gegaan en wat nog veranderd dient te worden.
Het is een grote dag van berouw en reiniging en zuivering van het
verleden.
Ik wil met jullie een heel diep verhaal delen dat de afgelopen dagen
gebeurd is. Ik wil u vragen er echt even tijd voor te nemen en het a.h.w.
in te ademen.
Onze dierbare Shir met haar vriend Itamar, een geweldig koppel, bezocht
onze winnaars in Zfat afgelopen vrijdag. Het bijzondere verhaal is, dat
toen ze Shalom bezochten, was hij, en zag hij er uit op zn best. Hij
heeft zich verzoend met zijn dochter waarmee hij jarenlang geen goede band
had. Hij keek zo gelukkig en tevreden, en zoals Shir zegt: beter dan ooit.
Hij was blij om Shir en Itamar te zien. Het was een geweldig mooi bezoek.
En dankrijgt Shalom een hersenbloeding de dag erna! Hij werd in alle
haast naar het ziekenhuis gebracht om hem uit die bloeding te krijgen.
Dank aan Gd, zijn dochter is bij hem. We hopen en bidden dat hij veilig
en gezond weer naar huis mag terug keren. Shir was geschokt toen ik haar
vertelde wat er gebeurd was met Shalom. Orit uit Zfat vertelde me het
nieuws smorgens. Ook ik was geschokt, maar tegelijkertijd voelde ik me zo
dicht bij het licht van Gd. Bijna als een omarming, fluisterde Hij: het
is ok. Alles is onder Mijn controle.
Zoals U kunt zien is er aan een kant verdriet en op een andere manier,
ziende naar Shalom had hij de kans om vrede te sluiten met zijn dochter.
Shir en Itamar hadden de kans en het privilege om hem te mogen zien op zn
best.
Halleluja, Gd we houden van U. U hebt het onder controle. En dat is zo
een bemoediging en troost te weten dat alles in de handen van Hashem
is.
En nu mijn vrienden, willen we graag een mooie gift brengen naar de Shoa
winnaars die geadopteerd zijn door LChaim.
We willen hen goede gaven brengen nu we het nog kunnen doen. We willen hen
opnieuw tonen dat we voor hen zorgen, dat we van hen houden, dat we ons
houden aan onze verbintenis met hen. Dit is zo belangrijk om hen dat
gevoel te brengen tijdens de laatste periode van hun reis.
Ondersteunt U ons alstublieft zodat we hen voor Joods Nieuwjaar een mooie
en overvloedige gift kunnen geven.
Met veel respect voor al onze vrienden en supporters, de LChaim familie
en degenen die van Isral houden: Dank U, dank U van ons Isral team:
Shuky, Shir, Timek, Danil en van alle geadopteerde winnaars.
Itamar en ik (Shir) reden naar verschillende vreugdevolle bezoeken in Zfat
nadat we onze geliefde overlevenden een lange tijd niet hebben gezien.
Moshe en Erena met Shir en Itamar
Allereerst gingen we naar Moshe en Erena; ze waren zo blij ons te zien en
dat er iemand naar hun huis kwam. We zaten er met mondkapjes en op een
grote afstand. Erena is erg bang voor corona en ze is niet meer gewend om
het huis uit te gaan vanwege ernstige knieproblemen. Moshe daarentegen,
wandelt rondom Zfat en voordat we arriveerden, wandelde hij 3 uur naar een
gebied dat Mishar heet en weer terug. Het was een vreugdevol,
gelukkig bezoek.
Toen kwamen we bij onze geliefde Shalom en ontmoetten zijn dochter daar
eveneens. Het was de eerste keer dat we haar ontmoetten en het was een
opgewekt samenzijn. Ik vertelde haar over de organisatie en alle hulp voor
Shalom gedurende de jaren en ze was blij en dankte ons verschillende
keren. Shalom valt vaak en ze heeft ervoor gezorgd dat hij nu een noodknop
heeft. We praatten over veel verschillende dingen; Shaloms familie, we
vertelden haar over onszelf en we leerden haar kennen. Ik was blij te
weten dat ze nu in deze dagen meer bij Shalom is en dat ze om de 2 weken
hem komt bezoeken. Ze huurt een auto en komt en probeert om een verzorger
voor hem te vinden voor elke dag. Shalom zag er zo goed uit, levendig,
geschoren en haren geknipt en goed gekleed. Het was ook grappig omdat hij
tijdens onze laatste 5 gesprekken bleef vragen wanneer de bruiloft zou
zijn en hij dacht dat het de volgende week zou zijn en hij kon het niet
verstaan als ik zei dat er meer tijd was. Dus nu legde ik het aan hem uit
en zijn dochter vertaalde het voor ons in het Frans ( zijn
moedertaal) en hij begreep het goed en nu vertelde hij ons ook meer en zij
vertaalde het. Hij keurde Itamar goed en zei dat hij een goede jongen
was en dat hij voor mij zou zorgen ,en dat was grappig en mooi.
Shalom
Van daaruit reden we naar Esterke en het was een grote vreugde. We aten
een heerlijke lunch samen en het was heel heel heel heel moeilijk om haar
niet te omarmen toen we binnenkwamen. Het gesprek was open en opgewekt, we
vertelden haar over het semester met zoom (communiceren via de computer)
en allerlei dingen die in ons leven gebeuren. Zij deelde over haar familie
en waar ze doorheen is gegaan de afgelopen tijd. Nadat Itamar en ik hadden
afgewassen en de bekende en geliefde koffie voor Esther hadden gemaakt,
zaten we samen in de woonkamer en lachten en we spraken en Esther deelde
sommige verhalen uit de Holocaust tijd.
Ze vertelde dat ze de oudste was en tijdens de Holocaust had ze nog 1
broer, en een is na de oorlog geboren. (haar moeder was tijdens de oorlog
al 4 maanden zwanger van hem). Esther had nog een broer die stierf toen
hij nog geen jaar oud was voor de oorlog. Ze vertelde dat ze in een
concentratiekamp in Kroati waren gedurende 8 maanden en toen werden
bevrijd door de Joden van een bepaalde groep, JDC genaamd, om in de bossen
te overleven. Daar bleven ze bijna 4 jaar, gaande van bos tot bos tussen
de bombardementen door. Ze vertelde dat ze brandwonden aan haar voeten had
vanwege de kou, en ze droegen haar veel op hun schouders. Ze had 2 stel
ondergoed en stoffen schoenen. Op een dag was haar broer in een veld en
plotseling begonnen de bombardementen en haar vader dwong haar moeder en
haar om weg te rennen en ze zagen een Duitse soldaat zijn geweer richten
op hem en er volgde een schot en zij en haar moeder vluchtten toen onder
tranen. Dagen na die dag was mijn moeder onze kleren aan het wassen op de
binnenplaats van een huis waar ze ondergedoken waren en plotseling hoorde
ze een schreeuw: Mamma en het was Jozef, de broer van Esther die het
gelukt was om na 11 dagen bij hen te komen. Het was hem gelukt om zich te
verstoppen voor de soldaat. Ze was heel opgewonden om ons dit verhaal te
vertellen. We waren vele uren bij haar en wilden niet vertrekken.
Uiteindelijk namen we afscheid met een afstandsomarming en we hopen haar
spoedig weer te zien.
Esther
Uiteindelijk reden we naar het huis van Lilian. Ze had me niet geantwoord
enkele dagen geleden en dus kwamen we er onverwacht aan en ze was erg
blij. De kinderen van Eddie, haar zoon, waren bij haar omdat hun 2e
grootmoeder was gevallen. Haar zoon Mozes was bij haar zoals hij dat elke
shabbat doet. Lilian is niet in zo goede conditie. Ze is erg verdrietig en
wanhopig. Ze rouwt over het verlies van haar zoon die 51 jaar was en over
haar man Mer. Moge hun herinnering tot zegen zijn. Ook op het gebied van
haar gezondheid is ze erg achteruit gegaan en lijdt ze veel pijn vanwege
stress en verdriet. Ze was erg blij dat we kwamen en sprak met ons en ik
deelde met haar dat ik volgend jaar verder ga studeren voor een graad in
wiskunde en opvoeding om een hogeschool leraar te worden en te werken in
het onderwijs. Zij vindt het een goede keuze die bij mij past.
Met achting, Shir en Itamar
Daniel Braun
Email: danielxrw@gmail.com
Telefoon: + 972 54 772 3510
Website: lechaim2life.org.il (hebreeuws)
lechaim2life.org.il/english (engels)
27 juli 2020, 6 Av 5780
Beste vrienden,
Ik zou graag dit hele speciale nieuws met u willen delen.
Ongeveer een maand geleden, heeft "onze" Shir meegedaan aan een
competitie voor voortreffelijke vrijwilligersprojecten, ge-initieerd door
de Universiteit van Beer Sheva, waar ze momenteel studeert. Shir
vroeg me een aanbevelingsbrief te schrijven voor haar
aanmeldingsformulier. Het was een vreugde dat voor haar te doen. Ik
schreef in de brief dat Shir niet zomaar een vrijwilligster is, zoals dat
gangbaar is. Ze is veel meer als dat. Ze heeft een groot gouden hart
waarmee ze graag geeft, zonder voorwaarden te stellen vooraf.
Ik schreef ook dat ik haar zes jaar geleden ontmoette, toen ze nog
studente was in de mechina in Maayan Baruch en deelnam aan ons
project L'chaim op dat moment. Ik zie nog het vuur branden in haar
ogen op het eerste moment dat ik haar bij de studenten introduceerde in
ons project.
En sinds die tijd is Shir opgenomen in de Lechaim-familie.
Shir heeft een echt Joods hart, vol van liefde en eenheid. Ze opende twee
nieuwe takken van L'Chaim in Modiin en in Tzfat onder diensttijd en ze
bezocht elke week de Shoa-winnaars in de tijd daarna, met de studenten van
de Mechina Bar'am en de basisschool in Modiin. Ze bracht en
brengt veel licht in de harten van de mensen. Shir is een nederig
persoon en een goede leider.
Een paar dagen geleden kreeg ik een berichtje van Shir dat de Universiteit
haar geselecteerd had en dat ze een fameuze en gerespecteerde prijs in
ontvangst mag nemen. Gd heeft mijn gebeden gehoord!
Door deze prijs te winnen bracht Shir veel eer aan haar ouders, aan
zichzelf, aan ons in L'Chaim en aan de G'd van Isral. Naar mijn
mening vertegenwoordigt ze alle goede voorbeelden van de joodse natie,
namelijk: liefde, eenheid, geven en nederigheid.
We zijn zo blij en we hopen dat meer mensen een voorbeeld aan Shirs'
wijsheid zullen nemen.
Gods zegen voor u allen,
Daniel Brown
Een brief van Shir
Ongeveer een maand geleden heb ik een beurs aangevraagd bij de Lubner Foundation voor studenten die gratis vrijwilligerswerk doen in organisaties naast hun studie aan de universiteit. Dit is een fonds van een buitenlandse donor die jaarlijks een student van de universiteit een beurs geeft voor een geldbedrag (onbekend bedrag) vanwege zijn of haar vrijwilligerswerk. Daniel en Shuki schreven me een aanbevelingsbrief die me deed glimlachen en blozen, ik heb zelf een brief geschreven over L' Chaim en mijn deelname eraan in de afgelopen 6 jaar.
Deze week ontving ik het goede nieuws dat ik werd gekozen als winnaar van
de Universiteitsprijs en was hier erg opgewonden over.
Ik wilde nooit geld ontvangen voor mijn vrijwilligerswerk. Ik doe
het met liefde en van ganser harte en het rendement dat ik ontvang is veel
groter dan welk bedrag dan ook ter wereld. Ik heb nooit geld van L' Chaim
ontvangen en draag graag mijn steentje bij (toch blijf ik een student en
zonder een fulltime baan en salaris). Ik ben blij dat meer mensen
hebben gelezen en gehoord over deze wonderbaarlijke organisatie genaamd
"L'chaim", die, zoals ik in de sollicitatiebrief schreef een
onafscheidelijk onderdeel van mijn leven en mijn hart is geworden. Ik dank
u uit de grond van mijn hart.
Mogen we gezond zijn en goed blijven doen en in ruil daarvoor een beter mens worden!
Bedankt allemaal voor de warme woorden. Je bent me heel dierbaar en ik waardeer en hou van je.
Shir
Groeten,
Daniel Braun
5 juli, 2020, 22 Tamuz 5780
Shalom vrienden,
Vreugde is een groot woord en het is moeilijk om het in deze tijden te
voelen, los van een aantal speciale momenten.
Op het historische punt waar we zijn aangekomen, zijn alle
'constanten' gewijzigd zonder een eikpunt.
Probeert u zich een metafoor in gedachten te nemen van een vrouw, in twee
situaties:
plaatje 1:Een vrouw, dikke buik en op het randje van nieuw leven op de
aarde zetten, pijn op het gezicht en vermoeidheid duidelijk te zien in de
reactie.
plaatje 2:dezelfde vrouw bevallen,jong kind in de armen, vreugde op het
gezicht en onspanning op het gezicht.
Mijn geloof stelt dat we bij het eerste plaatje zijn, bij het gevoel van
pijn en vermoeidheid waar er nieuw leven op het punt geboren staat te
worden.
Het probleem voor velen is dat de tijd er nog niet is, houd vol en pak het
rustiger aan, zlefs voor de gevoelige mensen die het voorgevoel van de
nieuwe geboorte al hebben. Vertrouw op Hem,verhoog jezelf niet zodat
Hashem in staat is om de nieuwe hemel en aarde te leveren in zijn
tijd en jij erbij bent.
Gewaardeerde vrienden, dit was mijn gevoel toen ik de studenten van
MechinaKfar en Ma'yan Baruch ontmoeten vorige week.
Het voelden als dat we een prachtige waarde hebben toegevoegd hebben aan
hun harten, die blijft tot in eeuwigheid.
Timek en ik waren zeer positief verrast met wat deze studenten ons
vertelden over hun ervaringen.
Het begrip dat ze hebben ontwikkeld aangaande de kern van het werk
aangaande L'chaim, dit is een grote vreugd voor mijn vriend en vor
iedereen onder ons.
Dit was een groot moment dat ik nooit meer zal vergeten, om elke student
vanuit het hart te horen spreken.
Ook zijn de getuigenissen en woorden van de studenten een bewijs dat onze
visie springlevend is, gezegend zij de G-d van Isral die ons dit werk als
voorrech gegeven heeft.
Veel dank aan het prachtige team: Shuky, Shir, Margo, Kees en Marianne
vanuit nederland, Signe vanuit noorwegen, en al onze bewonderwaardige
ondersteuners die met ons meegelopen zijn deze vele jaren.
Laten wij doorgaan en meer practige visies brengen aan nog meer mensen.
Jullie vriend,
Danil
May 27, 2020, 4 Sivan 5780
Ik zou graag iets met jullie delen. Een verhaal dat echt thuis hoort bij L'Chaim. Met veel vreugde deel ik dit met jullie.
Op een woensdag kreeg ik van een telefoontje van een vriend. Het ging
hier om Orit uit Tsfat. Ze vertelde me over een oude vrouw op de hoge
leeftijd van 91 jaar oud. Zij woont in Tsfat en heeft de holocaust
overleefd. Op het moment van het telefoontje, had ze een grote nood. Het
antwoord op haar nood was een Air conditioner. Het was op deze
morgen ruim 43 graden Celsius op schaduwrijke plaatsen. Haar naam is
Inesa. Het korte verhaal van haar route naar Israel is erg heftig.
Inesa komt uit Oekraine. In de laatste jaren, heeft ze haar man verloren.
Alsof dat nog niet genoeg was, verloor ze haar enige dochter. Nu is
ze erg eenzaam omdat er geen enkel familielid is, die haar nu nog kan
helpen. Op het moment van Orits telefoontje was het 11 uur in de
morgen. Zoals de meeste van jullie weten is het hier in Israel in de zomer
erg heet.... De laatste week was de temperatuur helemaal abnormaal
hoog. Het kwik schoot omhoog naar 45 graden Celsius. Het was
dan ook duidelijk dat mijn antwoord op Orits vraag erg snel beantwoord
werd. Zij zou de Airco die ze nodig had snel ontvangen. Om een lang
verhaal kort te maken, de volgende dag om kwart voor tien in de morgen had
deze hoog bejaarde vrouw een airco. Ina was zo gelukkig dat ze tranen van
vreugde huilde. Haar nieuwe Airco werkte perfect! Deze hartverwarmende
operatie is mogelijk gemaakt door een grote groep goede mensen. Het is een
voorrecht hun namen te mogen delen met jullie allemaal.
Ik wil graag wat mensen noemen die betrokken waren bij deze
hartverwarmende snelle levering van deze Airco.
De eerste persoon is mijn goede vriend Jacob Mendel. Mijn goede vriend is
al jaren een vriend van L' Chaim. Hij woont in Netanya met zijn familie.
Hij begreep de directe nood van deze vrouw en reageerde zeer snel. Na een
paar telefoontjes, had Jacob een goede hoeveelheid middelen bij elkaar
verzameld om deze operatie mogeljik te maken. Tegelijkertijd had Shir, het
verhaal op haar facebook geplaatst. Er stond een link bij die het mogelijk
maakte om te doneren. De reactie hierop was dan goed en direct.
Zoals jullie waarschijnlijk weten, is het niet gemakkelijk om een Airco
technicien te vinden op zon korte termijn. Speciaal tijdens deze
hittegolf in de Corona lockdown. Het lijkt onmogelijk. Maar zoals jullie
weten, is niets onmogelijk in G-ds koninkrijk. Het telefoontje naar
Yehuda Ben Zakan was een wonder. In het gesprek begon ik uit te leggen
waarom deze weduwe direct hulp nodig had. Zijn eerste antwoord was
afwijzend. "Het zou nog enkele dagen duren voor hij zou kunnen helpen." Op
dat moment sloot ik mijn ogen. in mijn hart zocht ik naar de juiste
(overtuigende) woorden.
Mijn vraag aan Yehuda was het volgende: "Ga nou eens voor een moment op
je veranda staan." Iets wat hij dan ook deed. De momenten erna stelde ik
hem deze vraag. "Hoe voelde dat?" Zijn antwoord was duidelijk. "Het voelde
als de hel." Iets waar ik het mee eens was. Toen ik hem naar de welstand
van zijn moeder vroeg, kreeg ik het gezegende antwoord dat ze nog steeds
leefde. Ik sprak mijn hoop uit voor zijn moeder. Dat de allerhoogste haar
moge zegenen en beschermen. Mijn volgende vraag was iets meer
confronterend van aard. "Hoe zou jij jezelf voelen als je eigen moeder zou
lijden aan de hitte als omdat ze niet op tijd was voorzien van een Airco?"
Daarna volgde een paar seconden van stilte. Een moment daarna kwam zijn
antwoord. "Daniel, ik snap wat je bedoelt. Morgenochtend heeft ze een
airconditioner."
Moge Yehuda gezegend zijn! Een warm en mooi hart als Jehudi. Hij heeft een
perfecte klus geklaard. Dat deze zegen ook voor Orit, Shir en Shuki mag
zijn. Ze hebben de aankoop van de Airco prima geregeld! De laatsten van
deze groep zijn ook zeker niet onbelangrijk. Timek, die deze brief naar
onze vrienden in Nederland heeft gestuurd. Mijn goede vriend, Jacob
Mindel, en alle donoren die dit mogelijk hebben gemaakt. Boven alles uit
is er een die al onze dankbaarheid verdient. Elohei Jisrael, de G-d van
Israel, die ons gezegend heeft met dit privelege. Een dienende taak die
wij als lechaim graag doen.
Het zou erg fijn zijn als er mensen zijn, die ons kunnen helpen, om nog
eens twee airconditioners te plaatsen bij shoa overlevenden. Deze mensen
hebben dringend een airconditioner nodig.
Mag het zo zijn dat u alle gezegend mag worden,
Daniel
Shalom vrienden,
Namens ons allen stuur ik u een warme groet.
Hier is het goede nieuws. Voor LChaim doet het er niet toe of we nu
corona hebben of Shoa herdenkingsdag of welke belangrijke dag ook. Voor
ons geldt dat we elke dag elke week en elke maand gedurende het jaar er
hier zijn voor de winnaars en ik wil een speciale dank uitspreken naar al
onze vrienden en vrijwilligers die ons voortdurend helpen en sponsoren
zelfs terwijl de hele wereld wordt aangevallen door een duister virus. We
geloven dat een echte visie die voortkomt uit een puur hart het beste is
voor het land Isral. Zo een visie kan nooit sterven.
In deze dagen lijkt het erop dat de studenten mee en mee terug komen en we
zijn bezig met de voorbereidingen om hen terug te brengen tot, en te
verbinden met LChaim, van hart tot hart met onze winnaars. En zoals ik al
net zei, niets kan een warme hart tot hart verbinding vervangen. Ik ben
erg trots op onze studenten die de hele tijd tijdens de corona in contact
zijn gebleven met onze winnaars, week na week. We sturen u dit verslag van
het voortgaan van onze activiteiten.
Voordat we weer afscheid van u nemen, wil ik nog zeggen dat ik denk dat we
niet te vroeg behoren te juichen dat we weer terug kunnen naar hoe het
eerder was. Ik denk niet dat we terug zullen naar het normale. We willen
niet terug naar hoe het was voorheen. En als we dat niet willen begrijpen,
dan klopt de volgende test aan onze deur, de volgende keer zal het harder
raken. We hebben geen plaats om heen te vluchten. Gd wil ons terug
brengen naar
het verbond.
Het volk Isral leeft.
Shalom Danil
2 april 2020, 8 Nissan 5780
Shalom Chaverim.
Deze keer is er goed nieuws van L'Chaim, uit Israel.
Ja, ook wij hebben het Corona virus, maar desondanks toch een erg
inspirerend verhaal in de rapportage van Shir.
Het is op dit moment noemenswaardig, dat mijn verwondering over onze
studenten groot is. Ze bellen elke dag met onze winnaars die nu, meer dan
ooit, dit contact nodig hebben. Mijn dank gaat uit naar alle goede
vrienden in Nederland, Noorwegen, Singapor, De verenigde staten en
natuurlijk ook de mensen hier in Israel, die deel zijn van ons werk hier
in Israel. Het is hartverwarmend hoe dit werk door kan blijven gaan.
Er is een wonderbaarlijk licht dat zich openbaart over de Pesachtijd,
gedurende deze corona-uitbraak. Er is een les die we moeten leren. Iets
wat we moeten begrijpen. Dit virus gaat rond in een veranderende tijd.Dit
is een situatie waar we geforceerd staan voor een uitdaging, waar we in
moeten staan voor de goede redenen. Onze bestaande levensweg zou in een
veranderende tijd, wel eens heel erg onrelevant kunnen zijn. Deze
situatie, die zo plots alles veranderde, is soms erg
traumatiserend. Onze bekende wereld die zo vol staat van alle
zekerheden, word herontdekt als de meest ' onbetrouwbare zekerheid'
Grootendeels omdat deze wereld bestaat uit een competatieve,
kapitalistische race, waar de meest dwaze weddenschappen worden gedaan.
Wat op zijn beurt dan weer de grootste dwaasheid en rusteloosheid
veroorzaakt. Met andere woorden, een verschrikkelijke epidemie.
In deze situatie, waarin mensen in paniek zijn, proberen ze zichzelf te
bedruipen. Het vasthouden aan de zekerheden waar we onze gewoonten aan
verbonden hebben, geeft ons een zekere veiligheid en het is begrijpelijk
dat er in een ieder van ons, angst bestaat. Maar we moeten weten dat niets
meer hetzelfde zal zijn. Het is daarom belangrijk om te gaan zoeken naar
oplossingen die onze ongezonde situaties om te zetten naar een betere
situatie.
We hebben nu een prachtige gelegenheid, wanneer we onze binnenkamers
in gaan, om te kijken in onze spiegels. Dan kunnen we onszelf vinden op de
plaats waar we soms zo snel van onze eigen levens, zouden wegvluchten.
Wat voor angsten zijn er in de onzekerheden die we soms zo
koesteren? Wat voor prioriteiten hebben we in ons leven? Het
is geen makkelijk proces. De emoties zijn sterker dan gebruikelijk. Omdat
we voor duizenden jaren al op de vlucht zijn. We zijn verslaafd aan de
competitie-cultuur waarin de eindeloze stem van binnen, verstomd word. De
rust blijft uit door het werk dat maar blijft komen. Nu word ons een
kans in de schoot geworpen. Een kans op rehabilitatie.Het is moeilijk,
maar er is een wonderbaarlijk stuk nieuws hier. Als we onszelf niet
overladen met het overschot aan media geluid, kunnen we misschien stoppen
met het najagen van de miljoenen stuks informatie, die anders onze
systemen dol draaien door het verscherpen van onze eigen angst.
Let even heel goed op! Het stoppen van de maatschappij waar we langzaam in
geforceerd worden, vraagt ons om, stukje bij beetje, minder tempo te maken
en te minimaliseren.
Deze dingen zijn precies waar het symbool van Pesach voor staat.
Vrijheid van het dagelijks werk en de slavenarbeid van het
materialistische ras en de culturele consumptie.
Ik wil graag alle Mensen van L'Chaim bedanken voor hun voortdurende en prachtige communicatie met de shoa overlevenden.
Mijn dank voor een muzikale contributie gaat uit naar Amalia Silberstein.
Een waar dichtster.Daarnaast zou ik graag de mensen die een hart hebben,
voor de spirituele identiteit van ons project, uit willen nodigen om een
donatie te doen.Daarmee kunnen we dit prachtige project voortzetten.
Voor iedereen die meer informatie wil hebben, kunnen we uit de eerste
hand vertellen over de situatie. Mijn telefoonnummer is +972 547723510.
Moge de almachtige G'D, De Genezer van Het volk van Israel, voor eeuwig
geprezen worden.
Een gezegende en gelukkige pesachvakantie toegewenst.
Daniel Braun
(Geschreven door Shir Shalev, verantwoordelijk voor de Holocaust
overwinnaars in Sefat en Modiin.)
19 maart 2020, 23 Adar 5780
Met alle gekheid waar de wereld zich nu in bevind, is er zoals altijd een
licht straal van L'Chaim die schijnt in situaties als waar we nu in
zitten.
Heel veel senioren, bevinden zich en een afgesloten situatie, geisoleerd
zonder de gezelligheid van mensen van hun eigen leeftijd, in isolatie ter
bescherming van hun gezondheid. Het is niet mogelijk voor hen
om voedsel, water of benodigdheden te kunnen kopen, omdat ze het huis niet
uit kunnen voor onbepaalde tijd.
Deze morgen arriveerden Shuki van Lechaim bij de huizen van drie Holocaust
overwinnaars die dringend hulp nodig hadden voor het doen van hun
boodschappen. Nadat de boodschappen aan de deur gebracht waren,
hield Shuki twee meter afstand (volgens de regels). Er waren een
aantal producten toegevoegd vanuit het hart.
Het is geen understatement dat financiele hulp nodig is, zeker op dit
soort momenten. Elke donatie die overgemaakt word, word gebruikt om de
mensen te ondersteunen die gebruik maken van onze hulp en diensten. Wij
zullen streven er naar deze hulp door te zetten en deze volledig te
vervullen waar nood is.
Morgen zullen onze Holocaust Overwinnaars in Kiryat shmona voedsel
leveringen krijgen aan huis.
Dit zijn mensen die we doorlopend door het jaar, ondersteunen, contact
onderhouden en financieel ondersteunen, naar de specifieke behoeften van
betrokken persoon of personen. Ook komen er eens de 1-2 weken
vrijwilligers op bezoek om vast te stellen wat er nodig is en voor een
goed gesprek - van hart tot hart .
Wilt u ons ondersteunen met donaties ? Verstuurd u die dan via dit
adres :
https://www.lechaim2life.org.il/
Het is ook mogelijk via een bank transfer geld over te maken:
Amutat Lechaim
Bank Mizrachi Tefachot bank number 20
Branch number : 458
Account number: 290850
Zelfs tijdens deze moeilijke tijden willen we onze ouderen er van
verzekeren dat ze niet alleen zijn en dat mensen zich ook niet alleen
voelen.
Wij vragen u dringend uw harten te openen en binnen uw mogelijkheden te
doneren. Elke donatie is welkom.
Wij wensen iedereen een goede gezondheid toe en dat elk gegeven bedrag
terug gegeven zal worden dor G'D als een zegen.
Shalom
Vriendelijke groeten,
Daniel Braun
15 maart 2020, 19 Adar 5780
Shalom Chaverim (beste vrienden),
Dit is een speciale update over een speciale actie die Lechaim gedurende
deze perikele periode in Israel onderneemt. Het is ook mogelijk om
meteen mijn boodschap af te luisteren die onder dit bericht te vinden is,
als u dat prettiger vindt als lezen?
De situatie omtrent het Coronavirus in Israel is als volgt : Alle scholen,
inclusief de mechinot zijn sinds vandaag gesloten. Alle studenten en
kinderen zijn naar huis gestuurd.
Maar wij in Lechaim willen door blijven gaan met de bezoeken aan
onze ouderen. Zoals duidelijk moge zijn is het voor ouderen van
dagen deze dagen een bijna onmogelijke situatie om zich buiten de deur te
begeven, omdat zij een eerste 'target' zijn voor het Coronavirus.
Vandaar ook de angst om hun huis te verlaten. Daarom willen we met ons
vaste vaste team van Lechaim (Shuki, Timek, Shir en ondergetekende)
contact blijven houden met onze winnaars, waar ze zich ook bevinden en
willen we ze persoonlijk de noodzakelijke boodschappen langs gaan brengen
die nodig zijn (inclusief vers fruit en groenten) ; het maakt ons
niet uit of de situatie, zoals die nu is, kort of lang gaat
duren. Het meest belangrijke is dat we met elkaar in
contact blijven, zoals we dat het hele jaar gewoon zijn te doen.
Vanmorgen heeft Shir alle winnaars in Tsfat gebeld en een lijst gemaakt
van wat ze nodig hebben voor een hele week. Timek heeft hetzelfde
gedaan in Kyriat Shmona, Katzrin en Chazor en met elkaar willen we
deze operatie dragen en onze ouderen brengen wat ze nodig hebben in huis.
We hebben uw hulp hierbij heel hard nodig. We voorzien dat deze
situatie langer gaat duren en verwachten dat onze ouderen nog wel een
tijdje aan huis gebonden zullen blijven voor het weer veilig voor ze is op
straat. We willen er dag en nacht voor ze klaar staan en ze verzekeren dat
ze hun problemen niet alleen hoeven uit te zoeken. Voor alles willen
we dat ze zich niet verlaten voelen onder de omstandigheden.
Ik wens u allen toe dat het u goed mag gaan en dat u beschermd zult
blijven voor het Coronavirus.
Mag het zo zijn dat we allemaal de boodschap van HaShem gaan begrijpen,
wat Hij ons probeert te vertellen door deze uitdaging.
Daniel Brown
Link video: https://youtu.be/SZ_R7Vlpl2w
27 februari 2020, 2 Adar 5780
Shalom Chaverim (vrienden),
Er is iets wat ik graag met iedereen wil delen. Er bestaat een zekere
schoonheid en 'diepte van wezen' in mensen, die je kan vinden, als
je weet waar je moet zoeken. Ik zou graag een gebeurtenis omschrijven die
mijn hart diep geraakt heeft. Het gaat hier over de studenten van het
voorbereidende jaar, voordat iemand het leger in gaat. Waar ik getuige van
heb moge zijn, was een schouwspel van menselijke nederigheid die jonge
studenten van deze vooropleiding lieten zien. Deze daden brengen
leven naar dit land. De grootste van alle rechtvaardigheden die
Mozes ons gegeven heeft door HaShem: "Heb uw naaste life als U zelf".
Hoe is het mogelijk dat we de Torah vernoemen naar Mozes en niet naar
HaSHem? De Torah is het grootste geschenk aan Am Yisrael. Iets wat de
grootsheid van HaSHem laat zien. Hoe komt het dat we dit manuscript de
naam "Torat Moshe" hebben gegeven? Zou het niet een veel betere naam
dragen als "Torat HaSHem? Ik sloot mijn ogen en probeerde te
begrijpen ' hoe het mogelijk was dat de Torah, het grootste kado aan
Am Yisrael door HaShem zo genoemd is? Hoe komt het dat we de boeken
van Mozes "Torat Moshe" noemen en niet "Torat HaShem"?
Hier is het antwoord dat tot mijn hart kwam. Wij als de Joden,
benoemen Abraham, Isaac en Jacob als onze voorouders. Wat daarop
volgt is hoe wij - als Joden - onze Gd noemen. De " GD van Abraham, de
G'D van Isaac en de GD van Jacob.
De drie voorvaders hebben iets gemeen. Zij zijn de voorvaderen van de
natie en hebben een grote eer ontvangen door het beste voorbeeld te geven.
Elk van hen wandelde en werkte op een eigen unieke wijze in de weg van
HaSHem, op een zeer speciale en getrouwe wijze. Dat leidde hen naar
de status die ze nu hebben. Ze worden de " Vaderen van de natie"
genoemd.
Waar het over Mozes gaat, heeft deze " vader van de natie" een hele
speciale status. Deze man had een hele unieke relatie met HaSHem. Er is
niemand anders na hem geweest die deze relatie met HaShem op die manier
gekend heeft. Dit plaatst hem in een unieke situatie en plaats. De plaats
waar HaSHem een sociale relatie aan ging met Mozes. Van hart tot hart en
van aangezicht tot aangezicht. Mozes word hiermee gezien en benoemd als de
grootste en de meest nederige profeet van HaSHem onder alle
profeten. Deze feiten drongen pas goed tot me door in een gesprek
over de Torah.
Er word hier meer mee verteld dan de eerste blik doet vermoeden. Mozes zag
de Torah als een levende Torah. Dit was en is het ultieme voorbeeld van
het beoefenen van de Torah in nederigheid. De liefde die deze man aan zijn
volk toonde is het voorbeeld voor elke leider van vandaag. Zowel in gedrag
als richtlijn voor het leven van die persoon. Voor mij is het een prachtig
uitzicht waarin onze studenten vrijwilligers zich bevinden, ondanks (soms)
het gebrek aan woorden. Natuurlijk niet altijd, maar regelmatig komt het
voor in de praktijk. Het geven van aandacht en liefde met een groot en
vrijgevig hart is een taal op zich! De grote en liefhebbende harten zijn
zo mooi. Zij brengen licht en vreugde aan de overwinnaars van de Shoa.
Ook wij, Shuki, Shir, Timek en ondergetekende, hebben een grote plaats in
die 'grote liefhebbende harten'. Als ik hoor hoe mooi de onderlinge
connecties zijn [ed. tussen overlevenden, studenten en vrijwilligers]
realiseer ik met dat deze connecties zich nog verder zouden kunnen
ontwikkelen. Dat is wat ik met enige zekerheid kan zeggen. Het is daarom
ook heel bijzonder om deze mensen te zien wandelen in hun (persoonlijke)
wegen. Zij zingen het lied dat Mozes ons al die eeuwen terug probeerde te
leren. Het is voor mij een grote eer en privilege om met deze studenten en
vrijwilligers te mogen werken.
Er is een nieuwe en jongere generatie die nieuwe en onge-evenaarde
uitdagingen tegemoet zal zien. Voor ons, het team van Lechaim, een
bewijs dat we nu al kijken naar een 'klein deeltje' van de hof van
Eden, hier op aarde. In deze duistere tijden is dat erg bijzonder.
Toda LaKel, Thank G-D,
Shalom Shalom from Daniel
Shalom Chaverim,
Dit is een deel van onze maandelijkse brief die we al eerder verzonden
hebben naar onze hebreeuws sprekende vrienden. Nu krijgen jullie hem ook
toegezonden in de nederlandse taal. Desondanks dat jullie de toegevoegde
brieven waarschijnlijk niet kunnen lezen, zijn de foto's veelzeggend.
Daarnaast voeg ik de kern van de inhoud toe van het schrijven. Het
is een rapportage uit Tsfat, waar de studenten en soldaten samenwerken
in coordinatie met Shir. Natuurlijk is het belangrijkste uit dat
rapport te vinden in de bezoeken die deze waardevolle mensen oog in oog
brengen met de overwinnaars. De andere toevoeging is een
rapportage uit Modiin die tevens ook in hun vrijwillige bijdrage staan
onder de coordinatie Shir staan. Het meest belangrijke is te vinden in
de volle foto van ons werk met deze geweldige en toegeweidde jonge
mensen. Je kan duidelijk zien aan de gezichten, dat ze hun harten en hun
leven voor even samen kunnen vinden op hetzelfde pad. Daar onder
staat een brief die ik net ontvangen heb van onze goede vriend, Ivor
Mindel. Hij is sinds jaren terug, een ondersteuner van Lechaim. Graag
zou ik deze brief met jullie willen delen.
Shalom vanuit Israel,
Daniel Braun
4 Februari 2020
Een verhaal van twee steden - Antwerpen en Netanya
We woonden al enige tijd in Belgie toen we, in 2010,
besloten om onze toewijding waar te maken en Aliya naar Israel te maken.
Met andere woorden, 'Emigreren'. Mijn moeder en vader waren al eerder
naar Israel gegaan. Net na de zesdaagse oorlog in 1968. Dit was een
extra prikkel om zelf ook te gaan. Als we deze al nodig gehad zouden
hebben om te gaan.
Het was al sinds lange tijd dat we Israel zagen als ons
thuisland. Dit geldt voor zowel mezelf, vanuit london op dat
moment, als ook mijn toen nog 'toekomstige' vrouw. Danielle leefde
toen nog als kind in Antwerpen terwijl ik op dat moment nog in London
woonde en zelf niet veel ouder was. Onze families waren beiden sterk
zionistisch. Als leden van de religieuze jeugdbeweging "Bnei Akiva"
wisten we dat onze toekomst in Israel lag. Wanneer en hoe was nog niet
duidelijk. Desondanks was het hooguit een kwestie van tijd.
Er heerste een geest van idealisme na 1948. Dit ging nog
door tot ver in de jaren 1960 en 1970, waarin heel veel inspiratie
werd gevonden voor de bouw van de vroege Kibbutzim. In deze tijd was het
een grote beproeving om de moerassen droog te leggen, het land tot leven
te brengen en deze te verdedigen na eeuwen van verwaarlozing. Daarna
kwam de geest van het Tzahal, waarin een uniek joods leger opstond uit
de jonge verdedigers en het ondergronds verzet. Deze dappere strijders
werden later versterkt door door de aankomst van diegenen die als
'uit de as van de Holocaust waren opgestaan'. Zij brachten nu hun
contributie als joden die zichzelf nu eindelijk konden verdedigen.
We moeten ons natuurlijk herinneren dat de terugkeer naar ons land, al
lang geleden begonnen was. Dat was bijvoorbeeld zo in de jaren 1700 en
1800. De pioniers die gestart waren met het 'opnieuw terugbrengen
van zichzelf' naar hun thuisland. Lang voor de moderne staat
Israel in 1948 tevoorschijn kwam. Een paar jaar voor 2010, hadden we
Daniel Braun op bezoek gehad in Antwerpen. Er waren jonge, gemotiveerde
jonge mensen die een militaire academie nodig hadden. Dus was het nodig
om hiervoor een bewustmakingsproces te starten en de ondersteuning
hiervoor rond te krijgen. Net na Yom Hashoah, de herdenkingsdag van de
Holocaust, werden we gebeld door Daniel. Hij was nog niet zo lang thuis.
De vraag die hij me stelde was indringend. Daniel vroeg me of ik wist
dat de Israelische televisiekanalen beelden verzonden hadden waarin
Holocaustoverlevenden eenzaam en verarmd binnen de landsgrenzen van
israel woonden?
Hij vroeg me of het mogelijkerwijs waar was dat "zulke sitaties in
mijn land bestaan"?! Daniel Braun was verbijsterd toen ik vertelde dat
het waar was. Zulke situaties bestaan. Zijn antwoord was direct en
duidelijk. Daniel zei tegen mij:"als dat de situatie is, dan ga ik
zorgen voor deze mensen."
Dat was 15 jaar geleden. Daniel heeft nu deze moeilijke situatie, op
zijn eigen manier door "Amutat Lechaim" geprobeerd op te lossen. In het
process heb ik zoveel mensen leren kennen. Sommigen hiervan zijn de
grondleggers van Lechaim. Shir, Timek, Shuki Kestenbaum, Rivka en vele
anderen.
Met actie en liefdevolle toewijding is deze organisatie nu een buffer
zonder enige tolerantie voor de beloften van de autoriteiten. Onvervulde
beloften, die de regering gemaakt heeft om deze problematiek voor eens
en altijd op te lossen. Daniel heeft dit gedaan met een groeiend
aantal studenten uit het brugjaar voor het leger en de soldaten van het
land. Allemaal toegewijde en zeer gemotiveerde vrijwilligers. Zij
ondernemen actie, terwijl de regering en de lokale authoriteiten hun
steun uitspreken in woorden en mooie verhalen. Hier voegen ze dan zoal
beloften en lege of eenmalige gebaren aan toe. Om het nog maar niet te
hebben over de verschillende organisaties die opgezet zijn om
eerlijkheid en rechtvaardigheid te geven aan al de overlevenden.
Deze "winnaars" voelen zich achtergelaten en zitten nog steed te wachten
op invulling van deze mooie woorden en de ceremonies van deze
regeringsleiders, die zouden moeten volgen.
Israel heeft heel veel facetten waar we erg trots op mogen zijn. De
meesten hiervan zijn ontzettend inspirerend en indrukwekkend. Toch
moeten we heel erg goed uitkijken dat we het oog op elkaar niet
verliezen. Heel speciaal wil ik hier ook de zorg voor diegenen die
niet zo bevoorrecht zijn als de mensen in de spotlight, noemen. De armen
zijn diegenen die hulp nodig hebben, maar hier niet naar durven te
vragen in hun schaamte.
We zijn een grote natie die leeft in het land dat aan ons gegeven is
door G'd. Dit zorgt ook voor een grote verantwoording die, niet in het
minste gegeven hoort te worden in het zetten van een goed voorbeeld.
Daniel en zijn vrijwilligers binnen Lechaim zijn een voorbeeld van hoe
het wel moet gaan. Onze toekomstige generatie die nu opgroeit, kan veel
leren van de ethiek en de zorg die deze jonge mensen ten toon spreiden
aan de oudere generatie. We kunnen veel van ze leren en laten graag
weten wat hun onmeetbare waarde is binnen Israel. De inzet die ze nu
laten zien, brengt ons gezamelijk waar we vandaag zijn.
Ivor, Danielle en Mindel
Tsefat: Arena en Moshe (oorspronkelijk afkomstig uit Yugoslavie)
Shalom ontvangt bezoekt in zijn kleine appartementje
Shalom,
Daniel
(Een dag van internationale schaamte met mogelijk een aanmoediging tot
antisemitisme)
26 januari 2020, 29 Tevet 5780
Lieve vrienden, Vorige week was men in Jeruzalem op een donderdag verzameld om de 75ste verjaardag van de bevrijding van Auschwitz te herinneren. Het was een internationaal "Festival" van herdenking. Deze woorden zullen geen makkelijke kost zijn. Helaas is het soms nodig om de simpele waarheid te presenteren om een gezond en realistisch perspectief te zien.
In de dagelijkse krant en verschillende uitzendingen werd een breed feestmenu uitgemeten door vooraanstaande koks die ingehuurd waren om de Koninklijke families en vooraanstaande mensen van een maaltijd te voorzien. In schril contrast tot de overlevenden van de Holocaust die met veel moeite moeten vechten voor warmte in de kou van deze dagen. Bibberend, gehuld in lakens tegen de kou - die de huizen binnen komt in deze koude winter die door regen gezegend is. De kachel staat uit. Er is geen geld om de rekening te betalen als zij hun huis deze winter daarmee zouden verwarmen. Het is hard om te zeggen dat dezelfde overlevenden, het moeten zien dat hun lot wederom op de proef word gesteld, terwijl ze zien dat er een grootse ceremonie is opgezet om de gebeurtenis te herinneren die hun hele leven op de kop heeft gezet. Wereldleiders in mooie pakken, verzameld voor de glorie van de Israëlische staat. Dat alles terwijl de overlevenden worstelen om hun dagelijks brood op tafel te krijgen, in een poging om te overleven.
Er zijn vandaag de dag ongeveer 200.000 overlevenden van de Holocaust. Ze leven in onze gemeenschappen waarin ze, vaker dan we verwachten, leven onder de armoede grens. Eenzaam en zo ver verwijderd van het festival waar hun keerpunt herinnerd word met grote rijkdom.
Wij in Lechaim-to-life, zijn een kleine groep met minimale grondstoffen. Desondanks dat hebben we ons nu al 16 jaar ingezet om huizen te repareren, (sommige huizen waren hier echt aan toe!) luchtconditioners te schenken en verwarmingen te installeren. Daarnaast geven we het hele jaar door, wat velen van deze overlevenden hun dagelijks brood noemen. Het belangrijkste is vaak het regelen van geregelde bezoeken die belangrijk zijn voor zowel geloof als de mentale gezondheid van de overwinnaars. Dit gebeurt veelal door studenten van het voorbereidende militaire jaar en andere vrijwilligers. Ze geven van hun kostbare tijd en helpen daarmee deze kwetsbare groep ouderen. Het is een grote genade dat G'ds liefde gedragen mag worden op de schouders van deze jonge mensen. Het helpt de overwinnaars om weer op te staan en hun warme hart te delen met de jonge mensen die hun tijd beschikbaar gesteld hebben. Het neemt een uitzonderlijke hoeveelheid gevoeligheid en respect voor deze mooie mensen, om hun zelfbeeld op te bouwen en een positieve factor te zijn in het leven van deze overwinnaars. Dit kan je dan ook geregeld lezen in de brief die we uitgeven.
De mensen die onze activiteiten op de voet volgen, weten wat de waarde is van deze gebeurtenissen. Van hart tot hart en van mens tot mens. Dit zijn vaak gedeeltelijke rode lijnen waarmee het wereldbeeld van de overwinnaars word bijgesteld. Vooral omdat de bureaucratie in hun wereldbeeld, hen behandelt als tweederangs burgers in een harde omgeving die niet geeft om anderen. Binnen in mij komt daarom de volgende vraag omhoog. Wat is de boodschap die we de wereld in zenden? Hoe kunnen we als Israel roepen en vingers wijzen naar de storm die antisemitisme in het buitenland heet, terwijl onze voormalige en huidige regering schaamteloos ongevoelig zijn? Ongevoelig voor het lot van de Holocaust overlevenden, de armen - en diegenen die hulp horen te krijgen.
Lieve vrienden,
Het is voor mij duidelijk dat deze groots opgezette gelegenheden alleen de ego’s van de organisatoren strelen. Het directe doel van deze is namelijk niet om kenbaar te maken wat het lot is geworden van de mensen die de Holocaust hebben overleefd. Hiermee is het ook gelijk duidelijk dat ze niet hebben geprobeerd om tegemoet te komen bij de nood die nu nodig is. De overwinnaars die op zoek zijn naar hulp en een hart vervuld met compassie.
Festivals met de nadruk op ego en publiciteit zijn niet nuttig. Waar we wel belang bij hebben als land, is een gedreven persoon die geeft om andere mensen en het mandaat heeft om de wonden te genezen. Door directe en betekenisvolle handelingen, basisvoorzieningen die niet afhankelijk zijn van een of ander comité, maar de nood van de persoon. Toegepast met oog zorg de persoon die ze voor zich hebben. Dit zal een grote stap vooruit zijn om deze wereld weer een stukje op te bouwen voor ons en voor anderen. Het maakt “tikun Olam”. Laat dit dan eens voer zijn voor de gedachten. Misschien dat de gemaakte besluiten en uitgevoerde daden dan zijn tot de glorie van Israel. Het is aan ons om onze prioriteiten recht te zetten en daarmee onze missie te doen! Als we onze missie doen, hebben we geen belang meer bij het klagen tegen de wereld. Het doel was altijd om een voorbeeld te zijn van zorg en compassie. Dat is tevens ook onze lijfspreuk/credo.
De slotsom op dit alles is ere en van tegengestelde daden. Mijn mening hierin is de volgende; Een deel van het antisemitisme ligt in ons zelf. In de zelfhaat, de zelfmarteling van het ons waar het Israel betreft. Het meeste van alles is misschien nog wel te vinden in de redenloze haat die zich binnen ons als persoon bevind. Zodra we dat herkennen, kunnen we deze onfortuinlijke eigenschap rechtzetten. Op dat moment schijnen de projectoren niet naar buiten, maar naar binnen. Het zou helpen in het verbeteren en verfijnen van onze maatschappij door de introductie van eerlijke, nederige en echte richtlijnen die te verantwoorden zijn. Dat zal werkelijk zijn voor de glorie van de staat van Israel.
Mijn hartelijke groet, Daniel
7 januari 2010, 10 Tevet 5780
Shalom Lieve vrienden.
Graag wil ik een paar woorden van dankbaarheid uiten voor Hem Die de winter naar Israel bracht. We hebben overal in heel Israel voldoende regen, waardoor alles tot leven komt. Met grote dank aan en veel zegeningen voor HaShem
Toch is er tegelijkertijd in de winter een koude en donkere periode
aangebroken, die een moeilijke tijd brengt voor velen.
In het bijzonder voor de oudere mensen die erg eenzaam zijn en ziek. De
duisternis van de winter brengt soms depressies maar ook zeker veel
eenzaamheid. Wij als L'Chaim proberen te verzekeren dat we, zeker in
deze tijd, zoveel mogelijk in contact blijven met onze winnaars. Het is
voor ons erg belangrijk om licht en liefde te brengen. Bovenal willen we
ze een warm hart toedragen om de ziel van deze waardevolle mensen te
laten weten dat ze er mogen zijn!
Ik heb erg belangrijke woorden die ik graag met jullie wil delen. Over de hele wereld zijn de problemen van de oudere generaties vaak hetzelfde. Zeker als we oud en grijs geworden zijn. Om de een of ander tragedische reden krijgen ze vaak maar weinig support vanuit de samenleving in hun onderhoud. Ze krijgen vaak niet het respect, de liefde en de zorg, zoals deze eigenlijk normaal zou moeten zijn. Specifieker nog, de zorg is vaak zorgwekkend matig. Dat is het resultaat van een snelle generatieomwisseling waarin de jongere generatie vaak te druk is met alle andere zaken die ze moeten of willen doen. Dat, terwijl we tijdens het druk zijn het belangrijkste vergeten. De zorg voor onze waardevolle oudere generatie.
Ludmila en Roy
Adi en Ruchama
Niet omdat we ze een grote gunst bewijzen, maar gewoon omdat dit de normaalste zaak is van de wereld. Dit is erg belangrijk om te herinneren. Deze mensen zijn zo belangrijk dat ze onze eerste prioriteit moeten hebben. Zelfs als het leven zo snel en zo druk is, horen we zo nu en dan even de tijd te nemen voor de mensen die ergens in deze duisternis en kou, verlangen naar de warmte van een medemens, om even de eenzaamheid van het oude hart te verlichten. Ik ben erg gelukkig met het voorrecht wat L'Chaim is. Het gaat namelijk precies om die verbinding. Het brengen van vreugde, liefde en die verbinding. De beeldschone "kesher" van jonge harten naar de harten van de oudere generatie.
Dat is een zegen en een groot geluk voor ons allen. Het grote privlege die ons in staat stelt to het brengen van deze zegen naar de ouderen van dagen en de jongere generaties. Wens voor ons allen een goede winter en vergeet alsjeblieft niet wat de grootste rechtvaardigheid is in onze tijd. Heb je naaste lief zoals je van jezelf houdt.
Veel zegeningen van Daniel
P.s. in deze koude tijden zullen de elektriciteitsrekeningen van de
overwinnaars iets meer zijn als gebruikelijk. Daarom geven we ze deze en
de volgende maand geld om ze hiermee te ondersteunen. Alvast heel erg
bedankt voor de ondersteuning die jullie al gegeven hadden. De volgende
maand zullen onze overwinnaars ook jullie hulp nodig hebben. Hartelijk
bedankt voor alles!
Daniel
26 december 2019, 28 Kislev 5780
Shalom vrienden,
Ik wil graag een paar speciale woorden met U delen die in mijn hart
kwamen met betrekking tot Chanuka. Vorige avond had ik zo een
vreugdevolle tijd bij het bezoeken van onze geweldige groep uit Kyriat
Shmona bij de Chanuka bijeenkomst.
Ik ontmoette Timek in de Mechina Mayan Baruch om 16:15 uur. Hij
verzamelde studenten en sommige Shoa winnaars en we ontmoetten elkaar in
de moadon, (een ouderenclub in Kyriat Shmona). De oudere mensen kwamen
langzaam langzaam de club binnen en ik kon zien dat ze ouder
aan het worden zijn en ze zagen er erg moe uit. Toen we aan tafel zaten
en we de 1e Chanuka kaars aanstaken, kwam langzaam langzaam het licht en
het vuur uit het hart van de shoa winnaars tevoorschijn. Ze deelden met
ons enkele persoonlijke verhalen die neerkwamen op een belangrijk
kernpunt: ze voelden allemaal dat het enige thuis voor hen Eretz (Land)
Isral is. Het Joodse thuisland.
En hoe meer we daarover spraken, hoe meer je de ogen van de oude mensen
zag schijnen en gevuld worden met enthousiasme. Delend met de jonge
studenten en met ons wat een prachtige reis zij hebben gemaakt om terug
te komen naar Isral. En opnieuw kunnen we voelen hoe belangrijk de lev
to lev kesher is oftewel de hart tot hart verbinding is. Dat geeft
zoveel vuur en licht. Uit diepe schatten verborgen op een geheime plaats
die ik de
neshama (ziel) noem.
Dat was speciaal en ik voelde dat we allen een waren. Het licht van de
eerste kaars scheen meer als ooit te voren. Het tweede verhaal is te
geweldig om het u te onthouden. We hebben een kostbare Holocaust
winnaar, een oudere dame die al vele maanden in het ziekenhuis
verblijft. Ze is erg intelligent, maar ze heeft een zeer grote tragedie
in haar leven. Ze verloor haar hele familie in de Shoa. Maar het
zwaarste van alles was voor haar toen ze haar enige dochter verloor in
Eretz Isral. Toen dat gebeurde, sloot ze haar hart dicht en ze wilde
niet meer geloven in wat dan ook.
En nu zie wat een mooi hart van een jong meisje kan doen met een
gesloten hart van een bittere vrouw. Toen ze haar naar huis bracht met
de trein vanuit het ziekenhuis, nam ze haar handen en zorgde door dicht
bij de oude vrouw te zijn haar zoveel mogelijk te beschermen
tegen de kou en misschien tegen iets anders. Zittend in de trein, legde
het meisje haar hoofd op de schouder van de oude vrouw en op dat
moment, vertelde ze me, toen ik het hoofd van dat lieve meisje voelde
leunen op mijn schouder, was mijn hart opeens opnieuw open en ik voelde
me dichter bij Gd dan ik ooit in mijn leven heb gevoeld. Die diepe
verbinding met dat meisje ,die mijn kleindochter kon zijn, was zo
liefdevol en warm dat het was alsof ik in de hemel was. Dat maakte dat
ik wilde leven. Dat is het 2e Chanoeka licht voor vandaag.
Dank aan Clara ( die de spil is voor de ouderen), de studenten, Timek en
onze sponsors die ons steunen om dit feest te organiseren.
Fijne feestdagen,
Daniel Braun
Luistert u naar de Chanoeka boodschap voor u van Danil, beide linken in
het engels.
De boodschap van Daniel :
https://youtu.be/MFwk4nTZpJ0
Een nieuw Chanoeka verhaal:
https://youtu.be/X2JPQiIBfag
11 december 2019, 13 Kislev 5780
Beste vrienden,
Vandaag willen we een onverwacht maar erg mooi verhaal met u delen. Dit gebeurde gisteren tijdens de wekelijkse bezoeken. De studenten van de mechina Meitsar brachten een bezoek aan het noorden van het land. Dit verhaal is erg speciaal voor mij en daarom wil ik het ook graag met jullie delen. Het is een enorme bemoediging om dit moment met jullie te mogen delen.
Jullie kennen allemaal Eliram, een zeer bijzondere man en overwinnaar van de Shoa. Hij woont in de kibbuts in Ginosar. De studenten geven erg veel om hem en voelen een sterke verbinding met hem. De studenten geven hem een wil en doel om te leven.
Een paar dagen terug moest Eliram naar het ziekenhuis voor een
operatie. Dit moest uitgerekend op zijn verjaardag gebeuren. De
studenten gingen op bezoek. Vier jonge, rechtvaardige vrouwen. Omer,
Maya, Amit en Shachar waren vastbesloten om Eliram in het ziekenhuis te
bezoeken. Het ziekenhuis ligt op flinke afstand van hun woonplaats.
Omer, Maya, Amit and Shachar aan het bed van Eliram
Het was hun eigen vrije keuze dit te doen. Er werd niet van ze
verwacht dat ze dit zouden doen. Het was die dag erg regenachtig en
koud. Na diverse keren overstappen en een tussenstop voor taart en
ballonnen kwamen ze aan bij het ziekenhuis. Het bezoek dat ze daar
brachten was vervuld met vreugde en liefde. De liefdevolle
familierelatie is zelfs in een ziekenhuis als dit, voldoende om het
verschil te laten zien die terug te vinden is in een 'gezamenlijk
ontmoeten'.
Het was een grote verrassing voor Eliram die niet had verwacht dat ze
langs zouden komen. Hij huilde tranen van geluk bij het zien van deze
vier jonge mensen. De ogen van de studentes beleven ook niet lang zonder
tranen. Ze vierden zijn verjaardag in het ziekenhuis en gaven hem
daarmee nog een extra reden om door te vechten voor zijn gezondheid.
Om heel eerlijk te zijn ; toen Timek mij dit verhaal vertelde had ik tranen in mijn ogen. Het voelt voor mij als een groot privelege en een liefdevolle toewijding. Eentje die we delen met alle studenten. Het is dan ook een grote zegen voor de Mechina in Meitsar en Timek. Hij loopt door het jaar heen mee met de studenten zoals een vader voor zijn kinderen dat meestal doet.
Ik kon mezelf niet bedwingen om toch nog een telefoontje te doen naar Tair. Tair is verantwoordelijk voor de studenten van Meitsar. Ik wilde mijn waardering uitspreken voor het goede werk die de school in Meitsar doet. Daarna belde ik ook nog even naar Shachar. Een jonge, mooie maar ook rechtvaardige ziel. Ze had de tijd genome nom de ballonnen en de taart te halen. Gewoon zodat Eli Ram niet vergeten zou worden.
Dit is een geweldig verhaal om te lezen naar de aanloop van de Chanoeka. Het festival word meestal gevierd met vrienden en echte muziek.
Moge de allerhoogste jullie allemaal zegenen en ik breng dank aan Gd die mij de zegen en het privelege heeft gegeven om deel te mogen zijn van deze prachtige symfonie.
Shalom Daniel.
28 november2019, 30 Kislev 5780
Shalom vrienden,
We zijn blij dat we weer wat kunnen delen van de bezoeken. Deze bezoeken zijn van week tot week bij de shoa overwinnaars. Deze bezoeken vertegenwoordigen een speciale eenheid van het hart. Dit nieuwe jaar is een paar maanden geleden gestart. Toch voelen we al dat de vrucht van onze activiteiten, jaar na jaar, steeds beter smaakt. De studenten zijn erg toegewijd en voelen zich sterk gemotiveerd in deze opgave, om licht te brengen aan deze overwinnaars van de Shoa. Het is een grote vreugde en een privelege die we als leden van LChaim hebben om dit werk te doen in een tijd als deze.
Mijn lieve vrienden, er is een hoop duisternis in de wereld. In deze dagen kan je het overal vinden. In Israel en daar buiten. Daarom is het nog belangrijker om te begrijpen dat het werk wat we doen, erg belangrijk is. Simpelweg omdat we een licht moeten brengen naar onze natie. Het gaat allemaal over eenheid. "Ahavat Jisrael" de liefde voor Israel.
Nu staat het festival van Chanoeka voor onze deur. Het feest van het licht. We zouden tijdens dit feest een speciaal licht aan willen dragen, aan de harten van de shoa overwinnaars. Help ons alstublieft om deze visie met ons te delen.
Ik wil jullie allemaal bedanken; de leden van L'Chaim in Israel en alle goede vrienden van L'Chaim in Noorwegen, Nederland en de Verenigde staten. Voor al onze vrienden die zoveel hebben gedaan wil ik graag mijn dank geven aan de Allerhoogste. In hun grote liefde voor de mensen in dit project, hebben jullie ons geholpen om de nheid van het hart te vinden. Het uitdragen van deze nheid is zeer speciaal.
Mijn dank aan jullie allemaal,
Daniel Braun
17 november 2019, 19 Cheshvan 5780
Shalom vrienden,
We hebben een geweldig fijne Shabbat gehad met een paar families uit
Sderot die een rondreis aan het maken waren door de Golan en eindelijk
de kans hadden om in volledige rust en vrede te kunnen slapen. Het was
zo'n vreugde om de moeders van de gezinnen tot rust te zien komen,
terwijl hun kinderen speelde met een glimlach op hun gezicht van oor tot
oor. Dit uitje gaf hen de mogelijkheid om naar lichaam en geest bij te
tanken [van alle stresvolle emoties]. Ondanks de "stiltes" tussen de
verschillende vuursalvo's uit Gaza, richting Sderot, is er een enorme
emotionale geladenheid onder de bevolking. De bevolking weet nooit
wanneer de volgende sirene zal klinken en de volgende raket zal vallen.
Elke donatie die we ontvangen en in kunnen zetten om meer families uit
het zuiden even tot rust te laten komen in het noorden (Golan), zullen
we ten volle hiervoor benutten. Moge het zo zijn dat er sprake mag zijn
van een continuiteit in het n zijn met de bevolking van Israel in het
zuiden van het land, gedurende deze [aanhoudende] raketaanvallen.
G-d Bless you All,
Daniel Braun
November 12, 2019, Cheshvan 14, 5780
Hallo lieve vrienden,
Zoals beloofd sturen we nu eens per maand een brief om iedereen op de
hoogte te houden van alle gebeurtenissen binnen ons programma. In de
volgende brief zullen we een aantal prachtige verhalen met jullie delen
met foto's. Dat zal ongeveer over twee weken zijn. In de tussentijd zou
ik graag een paar van mijn gedachten met jullie willen delen.
Allereerst zou ik willen beginnen met de viering van een fantastisch
nieuw jaar. Onze huidige groep is zeer toegewijd aan het werk om een
sterke connectie te bouwen met de vertegenwoordigers van "Lechaim." Met
name gaat het hier om Timek, Shir en mezelf. We mogen er nu al getuigen
van zijn hoe de vruchten van al het verzette werk (tot nu toe) nu al
zichtbaar worden. De "winnaars" van de holocaust ontvangen vol vreugde
de studenten waar ondertussen het onderlinge vertrouwen snel groeit.
Graag zou ik iedereen willen herinneren aan het grootste doel waar
"Lechaim" voor staat.
Dat is een bekend en belangrijk gebod uit onze Thorah: "Heb je naaste
lief als jezelf." We doen dit door onze Israelische jeugd in aanraking
te brengen met onze Joodse geschiedenis en de mensen van deze tijd [die
een onderdeel zijn hiervan] en ook de ideologie van onze Joodse staat
wordt niet vergeten. Onze jonge mensen hebben een grote honger en dorst
naar het "onderdeel zijn van hun geschiedenis in hun tijd" op een
waardevolle manier, "in hun situatie en met wat zij aan vaardigheden tot
hun beschikking hebben".
Het is misschien niet helemaal duidelijk wat ik bedoel met de term "onze
tijd"? Tegenwoordig gebruiken we veel technologische middelen om met
elkaar in contact te komen. Dit gebeurt meestal door machines en korte
berichten.
Zoals we allemaal weten kan niets de warmte vervangen van direct contact
; "van aangezicht tot aangezicht en van hart tot hart". De diepe echte
connecties die je niet in technologie kunt vinden. Dit is de kern van
het werk dat we proberen te "DOEN". De grote inzet van de huidige groep
studenten lijkt op de belichaming van een beroemd vers uit onze Torah.
Ik heb een zeer grote bewondering voor om die reden.
Als laatste zou ik graag zou ik nog een verhaal met jullie delen. Een verhaal over Tova uit Haifa. We hebben al jaren contact met haar. Tova is nu bijna negentig en ligt in het ziekenhuis en is een intelligente en heldere vrouw in haar denken. Helaas heeft de frustratie van 'het zijn in een ziekenhuis' haar depresief gemaakt tot het punt dat ze niet meer wil leven. Toen Shir zich hiervan bewust werdt, vroeg ze aan een van haar vriendinnen om Tova in het ziekenhuis te bezoeken. Haar vriendin heet Shelly. Dat bezoek bleek een ware "eerst hulp" voor Tova. We danken G'd voor Shelly en haar vriend, Itai. Het bezoek aan Tova van deze prachtige mensen heeft een hoop troost gebracht. Het was niet makkelijke voor ze om te horen over haar leed en de wens om deze wereld te verlaten. Gelukkig waren Shelly en Itai in staat om haar geest op te beuren zodat ze de wil heeft om het gevecht voor het leven voort te zetten.
We hebben gezien dat een groot aantal jonge mensen interesse heeft in
"L'Chaim" en graag wil meehelpen in ons project. De mensen die mee
willen helpen, komen van verschillende plaatsen. Maar zoals jullie
weten, is het aantal vrijwilligers voor ons niet belangrijker dan de
kwaliteit van de mensen. Sterker nog, de kwaliteit van de mensen en hun
verbinding met het project, zijn wat het verschil maakt. Voordatwe deze
brief afsluiten, zou ik graag noemen wat mij zo met warme trots vervult
als ik aan "L'Chaim" denk; Het is het enthousiasme en het vuur dat
brandt in de harten van onze jeugd. Dit vuur en enthousiasme wordt
overgedragen op de "Winnaars"van de holocaust. Dit, mijn vrienden, is
het echte medicijn. We zullen doorgaan met G'ds hulp, om dit werk te
doen.
Met grote dank aan Hashem die ons in staat stelt om het werk te doen. We
zullen dit dan ook niet als iets normaals zien in het dagelijks leven.
Ik wens aan jullie allemaal het beste en dank jullie voor de steun die
jullie ons geven.
Dat G'd jullie allemaal moge zegenen,
Daniel Braun
Email : danielxrw@gmail.com
Phone: + 972 54 772 3510
Welcome to our website at: lechaim2life.org.il
(hebrew)
https://www.lechaim2life.org.
il/english (english)
24 oktober 2019, 28 Tishrei, 5780
Shalom lieve vrienden,
Nu de Joodse Feestdagen achter ons liggen, zijn we er klaar voor dat
onze studenten beginnen met hun eerste ontmoetingen van het jaar
aanstaande maandag. Als voorbereiding hierop hebben Shir en ik 2 dagen
geleden de studenten in het Mechina Program van Bar Am, gelegen in het
noordelijke deel van Isral, naast Tzfat ontmoet.
We hadden een samenkomst met de studenten die samen gaan werken met
onze dierbare overwinnaars in Tzfat. We kwamen om precies 14:30 en de
studenten wachtten al op ons in het klaslokaal, zeer verwachtingsvol om
te horen over ons programma van Shir, onze toegewijde teamgenote die
blijft deelnemen als tak van L'Chaim in Tzfat en Modi'in op zo'n fijne
manier. Ze vertelde de studenten hoe ze zelf kennis had gemaakt met
L'Chaim vijf jaar geleden, toen ze zelf een student was in de Mechina
van Ma'Ayan Baruch. Ze vertelde hoe het haar had geraakt, de ontmoeting
met ons, en om te zien hoe toegewijd we waren om nieuwe hoop te brengen
voor de overwinnaars en om hen van "Slachtoffers" te veranderen in
"Overwinnaars". Ze vertelde de studenten hoe ze deelnam aan ons project
toen ze zelf soldaat werd. In het leger, maakte ze veel vrienden en
velen werden enthousiast om ook deel te nemen aan ons project.
Het meest speciale gedeelte van die ontmoeting voor mij was om te
luisteren naar Shir en te zien hoe goed ze ten diepste de visie begreep
van ons werk en hoe ze, nu als een jonde dame, verandering kan
bewerkstelligen in de harten van zoveel andere jonge mensen in ons land.
Tegen het einde van de ontmoeting, waren de studenten heel enthousiast
om aan het project te beginnen. Ik hoefde niets tegen de studenten te
zeggen - ik kon achterover zitten en alleen maar met plezier luisteren
naar elk woord wat Shir sprak recht uit haar ziel.
Ik wil graag een ding delen wat me bijzonder geraakt heeft. Shir
vertelde me dat toen ze de Holocaust overwinnaars belde, nadat ze terug
was gekomen met haar vriend, dat ze haar hadden verrast door te zeggen
dat ze periodiek bezoek hadden gehad van voormalige studenten van 2,3 en
4 jaar geleden. Deze jonge mannen en vrouwen houden niet alleen nog
steeds contact met hen , maar brengen soms ook hun hele familie mee op
bezoek - moeder, vader, zuster en broer. Ik kon mijn oren niet geloven -
ik voelde veel trots en vreugde in de woorden. Na de ontmoeting bij de
Mechina (school als voorbereiding op het leger), kwam ik thuis in mijn
huis in Zichron en Shir ging terug naar haar huis in Modi'in. De
grootste verrassing gebeurde de volgende dag - Shir liet een bericht
voor me achter, dat ze de kans had gehad om de nieuwe studenten te
ontmoeten in Modi'in die overwogen om vrijwilliger te worden bij ons
project in die locatie. Ze had 6 studenten verwacht om deel te nemen,
maar was overweldigd met vreugde dat feitelijk 29 studenten zich hadden
gemeld om deel te nemen aan ons project om onze "Winnaars" in Modi'in te
ondersteunen!
Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om een hartelijke dank uit te
spreken aan een speciale donor in Holland - een oudere vrouw die zo
genereus 2000 euro gaf omdat ze zo'n sterke binding heeft met het werk
wat we doen.
Op dit moment wil ik waardering uitspreken aan alle donoren van
Nederland, Noorwegen, Singapore, de USA, Canada en Isral die toegewijd
waren en blijven aan het werk van L'Chaim. Ik weet dat ze allemaal
geheel uit hun hart geven. Ik wil HaShem bedanken die ons in staat stelt
om dit heilige werk te verrichten wat de jongere harten met de oudere
verbind,
zoals de Tenach ons opdraagt, "Laat de Zonen tot de Vaders en de Vaders
tot de Zonen terugkeren". We zijn blij en trots om ons 16e jaar van
bestaan te naderen van het L'Chaim Project. Baruch HaShem, dank aan G'd.
Met G'd's wil zullen we onze prachtige verslagen van de acties en foto's
sturen na de eerste ontmoetingen van de studenten.
Shabbat Shalom! Vriendelijke groet,
Daniel Braun
8 oktober 2019, 9 Tishrei 5780
Lieve vrienden,
We vieren in Israel als een natie gezamenlijk het Joodse nieuw jaar in
de maand Tishrei. Tegelijkertijd zijn we hard aan het werk om voor onze
nieuwe studenten een framewerk klaar hebben staan bij de aanvang van ons
speciale programma van het nieuwe jaar. Samen met Timek heb ik de grote
vreugde en het enthousiasme van deze jonge mensen mee mogen maken. Ze
wilde graag beginnen aan dit project! Het geef mij zoveel blijdschap om
te zien dat jongeren en ouderen vreugde vinden in vriendschap en
betekenisvolle levenskracht in dit leven.
Zoals elk jaar, hebben we ook deze keer weer verschillende
ontmoetingsbijeenkomsten. Het is de bedoeling dat we elke locatie
bezoeken om de studenten plaatselijk te vertellen over ons unieke
project genaamd Lechaim. Het is erg belangrijk dat we de overwinnaars
van de holocaust een plaats geven om te zijn. Zoals elk ander jaar
voorheen zijn we buitenzinnig verheugd over de jeugdigen die zo dorstig
zijn naar een leven waarin een barmhartige en oprechte levenshouding te
vinden is. Wat mijn hart verwarmt is dat ze begrijpen wat het belang is
van het niet vergeten van de ouderen die dit land opgebouwd hebben. Dat
is de essentie van onze natie.
Kijkt u eens naar de fotos hieronder en zie hoe de ogen van deze jonge
harten glanzen. Het is erg belangrijk voor ons als L'Chaim om de
voortzetting van onze Joodse geest op te heffen naar de allerhoogste in
een warme hartenwens om goedheid en rechtvaardigheid na te jagen.
Hiermee laten we ons hart kloppen met barmhartigheid en liefde. Dit
versterkt de eenheid van ons volk onder jong en oud.
We willen van deze gelegenheid gebruik maken onze vrienden in Israel en wereldwijd te zegenen! Van hier wens ik Rivka een compleet snel herstel toe en wensen haar en haar familie een zegenrijk nieuw jaar toe. We waarderen al de jaren van hard werk en toewijding die ze met haar volledige hart gegeven heeft aan dit project.
Persoonlijk wens ik Leah Politzer een warm welkom na haar aliyah naar
Israel. Zelfs al een moeder van vijf kinderen vind ze de nodige tijd om
ons te helpen met het belangrijke computerwerk voor ons project. We
geven ook graag een warm welkom aan Natan Greenman die zeer recent in de
L'Chaim familie gestapt is en Leah helpt met vertaalwerkzaamheden. Dat
we de vreugde en het licht mogen blijven verspreiden als een zegen voor
alle mensen van Israel gedurende deze uitdagende tijdsperiode.
Een zegen voor iedereen,
Daniel Braun
Head of "LeChaim"