Rivka (rechts), Shir (links) en Shuki (in het midden).
Rivka Goldy Zichrona L'vracha
November 3, 2019, Chesvan 5, 5780
Shalom vrienden,
Vanmorgen vernamen we dat Rivka overleden is na een lange strijd tegen haar ziekte. Rivka heeft ons 13 jaar terzijde gestaan in het werk voor L'Chaim to Life. Ze was een toegewijde medewerkster en voor de Holocaust "Winnaars" in Pardes Channa had ze een speciaal plekje in haar hart. Rivka was betrokken bij alle activiteiten van L’Chaim en heeft een belangrijke bijdrage gehad aan de ontwikkeling van het werk deze laatste jaren. Ook het bezoeken van de "Winnaars," was wat haar hart had en heel speciaal de Mars van de Levenden, vakanties buiten de regio van het zuiden van Israël, allerlei uitstapjes en meer activiteiten. Ze was leidinggevende over Pardes Channa en was betrokken bij de inzet van de scholieren van Neve Michael. Iedereen hield van haar - de "Winnaars" van de Holocaust, de studenten van Neve Michael en al onze vrienden die het voorrecht hebben gehad haar te ontmoeten in Israël (om deel te nemen aan ons project).
Ze bracht de mensen liefde, leven en troost. Dit is hoe we onze Rivka ons zullen blijven herinneren. "Je bracht veel goeds aan ons en onze ouderen en ik weet zeker dat je je plekje gevonden zult hebben in de volgende wereld. Mag het zo zijn dat je ziel op de helende plaats mag zijn in de aanwezigheid van Hashem in Gan Eden. We zullen het heilige werk voortzetten waarin je je hart en ziel legde en doorgaan met het adopteren van meer "Winnaars". Zoveel als dat we waar kunnen maken met onze mogelijkheden. De school van Neve Michael zal altijd blijven denken aan de sterke connectie die je had met de jongelui en de school zelf. Alhoewel L’Chaim niet al jouw activiteiten (waaronder die met Neve Michael) zal kunnen doorzetten samen met jou, weet dat de studenten door zullen gaan in Pardes Hanna, ook zonder jouw aansturing. Moge je ziel en je afreizen naar Gan Eden gezegend zijn.
Kol Tuv,
Timek, Shuki, Shir, Leah, Daniel en al onze goede vrienden in Israël en
wereldwijd.
Rivka (rechts), Shir (links) en Shuki (in het midden).
12 januari 2018
Beste vrienden!
De verhalen van de Holocaust Winnaars, brengt ons bij het verhaal van het
land Israel. De verhalen van pijn en vreugde vergezellen ons telkens weer. and
joy accompany us always. Over de afgelopen dagen zijn er drie van onze geadopteerde
winnaars ontvallen. Ze hebben de zichtbare wereld verlaten voor een wereld die
we niet bij naam kennen. Tijdens de onvoorstelbare route [ed. : in aanvang van
het project] die we door de jaren gemaakt hebben, de krachten die we ingezet
hebben, met de pijnlijke en de verrassende momenten, hebben ons veel geleerd,
vooral in de meest kritische momenten. Het maakt de de periode die ons vergund
wordt om met de winnaars op te trekken, gedurende het laatste stukje van hun
leven, wat gemakkelijker op het moment van pijnlijke momenten, door deze garanties.
Zoals de familie van Meir recent heeft ondervonden.
Maar ondanks de pijnlijke situaties is er ook plaats voor opgetogenheid. Meir,
Rozitza en haar echtgenoot Miki, waren omgeven door mensen die van hen hielden
en bij hen waren. Denkt u alstublieft niet te gemakkelijk over de pijn van onze
overlevenden?
Wij van Stichting "L'Chaim" willen twee nieuwe overlevenden vinden
en hen, volgens Joods gebruik, begeleiden in hun laatste levensfase! Deze week
beginnen we met twee nieuwe projecten: één in Sdot Yam ( vlakbij
Caesarea) en in Chukuk ( in de regio van het meer van Galilea). U bent van harte
uitgenodigd om onze nieuwe stappen te volgen en uzelf deelgenoot te maken (en
te mogen weten) van alle activiteiten die we zullen gaan ontwikkelen.
Shalom,
Daniel
De naam die iemand heeft vertelt iets over de expressie van van zijn persoonlijkheid.
Jij , Meir, maakte dat de wereld van de mensen om je heen straalde. Onder die
mensen, mocht ik twee jaar een grootvader kennen waar ik van hield. Meir kwam
uit Tunesië, en voor wie hier niet mee op de hoogte is, ook daar was de
Holocaust een feit en de herinneringen vergezelden hem zijn leven lang. Hij
emigreerde naar Israel, diende in het leger en was altijd de eerste om mensen
bij te staan en te helpen. Meïr heeft hard gewerkt om zijn gezin te onderhouden,
bouwde een huis voor hen allemaal en investeerde met zijn hart en ziel. Hij
deed altijd goed aan anderen. Hij was vrijwilliger onder autistisch gerelateerde
volksgenoten en bezocht de zieken in het ziekenhuis.
Meir was een man die in actie geloofde. Een gelovige in G-d en in mensen. Een
rechtvaardig man die overleed op een zaterdag [ed. : Shabbat] ! Een man met
een diepe liefde en veel intimiteit. Meïr liet me kennis maken met zijn
kleindochter en gaf me veel liefde en het gevoel van een huis waar ik altijd
welkom was. Hij leerde me veel lessen over nederigheid, wijsheid, actie, doorzettingsvermogen
en toewijding. Meïr, je zult altijd in mijn hart zijn als de grootvader
waar ik veel van gehouden heb, die ik waardeerde en ik mis je nu al. Ik wil
ook meteen van de gelegenheid gebruik maken om alle goede mensen die gedoneerd
hebben voor Meïr van harte te bedanken voor alle donaties. Het heeft Meïr
in de gelegenheid gesteld om de laatste periode intensief met zijn familie door
te brengen. Moge het zo zijn dat wat u hebt gegeven aan deze man, als zegeningen
terug mag komen in uw persoonlijke leven!
Heb je de film "The diary" (Het dagboek) gezien ? Het doet erg denken
aan het verhaal van Rozitza en Mickey (gezegend zij de herinnering aan Miki
en Rozita). Een gezegend echtpaar wat niet zonder elkaar kon leven. Ze zijn
67 jaar getrouwd geweest en samen zijn ze door de Holocaust heen gegaan. Maakte
allebei allya en leerde elkaar kennen in Israel, werden verliefd en bouwden
aan hun gezin. Het type liefde wat ik heb leren kennen bij Miki en Rozita is
een type dat ik nooit zal vergeten. Hoe ik Rozita haar koffie bracht buitenshuis
(Miki kon niet bij ons zijn omdat hij ziek op bed lag), hij omhelsde en kuste
haar en vertelde haar:" mijn geliefde ik mis je en ik heb op je gewacht".
Hij nam mijn hand en zei:" Dank je wel soldate Shir dat je haar meegenomen
hebt en weer bij me teruggebracht hebt" . Hij had dementie en andere gezondheidsproblemen.
Meïr is overleden na 67 jaar van liefde, zoals het was in het begin. Het
is een liefde die ik niet snel zal vergeten. Miki is 90 jaar oud geworden, alleen
maar vanwege de liefde van Rozitza. Ik herinner me nog hoe ze wilde dat Meïr
zijn verjaardag zou vieren. En natuurlijk waren wij "zijn kleinkinderen
en achterkleinkinder" uitgenodigd. Hij was er blij mee en lachtte breeduit.
Miki verliet deze aarde op een zondag. Het kostte me een tijdje om het te verwerken
dat ik binnen een maand afscheid moest nemen van Miki en Meïr. Allebei
heel plotseling. Een ding dat mij meer dan wat dan ook troost is dat nu ze nu
weer verenigd zijnl. Al blijft voor mij de wens dat ik hoop dat ze gelukkig
zijn in de hemel.
Zvika
Januari 4, 2018
Vandaag ontvingen we het droevige nieuws dat Zvika, onze kostbare winnaar uit
Pardes Chana, gisterennacht is overleden en dat de begrafenis vandaag heeft
plaatsgevonden. Hij was een Holocaustoverlevende uit Roemenië. Nadat zijn
ouders voor zijn ogen vermoord werden hebben twee tantes hem geadopteerd, samen
met zijn zusje en zijn ze in staat geweest om hem een relatieve goede jeugd
te geven. We hadden een start gemaakt met zijn adoptie door L'Chaim en hebben
deze laatste hete zomer een airconditioner geplaatst in zijn huis. Zijn dankbaarheid
was zo groot dat hij niet kon stoppen om ons te bedanken. Helaas heeft hij er
niet lang van mogen genieten, hij moest naar het ziekenhuis vanwege een erg
laag hemoglobine gehalte en heeft hij heel erg weinig geluk gehad. Hij laveerde
bij voortduring tussen het ziekenhuis en het geriatrisch centrum in Pardes Channa,
tot de laatste dag. Hij hield van het leven en had heel veel interesses. Zijn
vriend heeft hem bijgestaan met veel toewijding. Zijn familie kon hem deze steun
niet geven, maar hij heeft het op een fantastische wijze opgepakt (zijn zuster
is ouder dan hem en leeft in Nahariya , maar kon hem niet meer bezoeken). Zvika
was weduwnaar die niemand had die hem beschermen kon.Gedurende mijn bezoek ontdekte
ik dat hij geen audio-apparaten had, waarmee hij muziek kon afluisteren of het
nieuws kon bekijken. Nadat ik wat vrienden heb geraadpleegd, hebben we een kleine
radio voor hem gekocht, zodat hij naar muziek en naar het nieuws kon luisteren.
Daar bleef hij me maar voor bedanken. Vandaag huilt de hemel met ons omdat hij
niet meer bij ons is.
Moge hij rusten in vrede.
Rivka
Shir : Chanan, 'de naam die je meekrijgt bij je geboorte, vertelt de essentie van je leven'. G-d heeft u inmense talenten gegeven: creativiteit, nederigheid, een gevoelig hart, oog hebben voor kleine dingen, een goed mens zijn en betrouwbaar.
Als een kleine jongen, die zijn hand opstak tijdens de lagere schoolleeftijd bij de vraag wie er Joods was, al kwam u niet van een Zionistisch gezindte familie. Als de jongere, die besloot naar Oostenrijk te emigreren, tegen beter weten in van het politiek klimaat, en als gids in de Zionistische beweging.Dankzij uw wijsheid en uw moed, overleefde uw de Holocaust, kwam u naar Israel, ondanks alle tegenslagen. U verloor uw familie in Theresiënstad.
Chanan
De man die emigreerde naar Israel en meegebouwd heeft aan het land. U hebt uw
inbreng gehad op prachtige plaatsen door te ontwerpen, met gevoel voor design,
in uw speciale smaak die u als architect en als persoon zo kenmerkte. De eerste
keer dat ik binnenkwam in uw huis werd ik getroffen door de warmte en de kleuren
en door uw Shulamit. U kwam mijn leven en mijn hart 'per direct' binnen. Ik
heb het meegemaakt hoe u vocht tegen uw ziekte en we hebben desondanks mooie
momenten gekend, als u desondanks, ondanks de pijn weigerde te stoppen met schilderen.
Helaas, aan het eind van uw ziekteperiode vroeg u me het schilderen aan anderen
over te laten...
De grootvader met een prachtige familie en kleinkinderen. U hebt bijna de leeftijd
van 94 jaar bereikt.
U leerde mij veel over geschiedenis, cultuur, kunst en liefde, door de speciale relatie met uw Shulamit.
En nu, mijn geliefde grootvader, is uw tijd gekomen om te rusten. Na een lange periode van lijden en pijn, hoop ik dat u nu tot rust komt en een goed plekje vindt in de hemel. Verzekert u zichzelf er van dat u G-D vraagt om te waken over uw vrouw Shulamit (en over ons in de jaren die nog zullen komen). De jaren waarin wij bij haar zullen zijn, voordat ze af zal reizen naar de plaats waar de heiligen zijn, bij u in de hemel. Ik beloof u dat ik zal doen voor haar wat ik kan om bij haar te zijn en mijn woord na te komen. Ik houd van u. Gezegend zij de herinnering aan u. Ik mis u nu al!
Shir
Shir : Op zaterdag 5 februari 2017, is Jaston, mijn adoptie grootvader waar ik heel veel van hield, overleden. Ik herinner me mijn eerste bezoek aan Janet and Jaston nog steeds heel goed na twee en een half jaar. Ons contact was meteen heel waardevol vanaf het moment dat ik bij hen binnenstapte. Ik kwam binnen in een een warm lieflijk gezin.
Jaston
Ik voelde me gelijk bij hen thuis en ik herinner me nog dat Jaston altijd lachtte,
verhalen vertelde over zijn familie en over zijn leven, met ogen die glansden.
Jaston was in Tunesia geboren en opgegroeid. Na de Holocaust verhuiste hij naar
Israel. Janet en Jaston trouwden jong en hebben heel wat jaren in Jerusalem
gewoond. Hij was een zeer ijverig man en werkte nog lang nadat hij met pensioen
gegaan was. Hij werkte in een winkel waar orthopedische schoenen aangemeten
werden. Ik herinner me nog dat hij zo ontzettend enthousiast kon zijn over zijn
werk en hoe belangrijk het voor hem was dat hij mensen weer een leven kon geven
wat weer comfortabel aanvoelde. Hij was een familieman en altijd erg trots op
al zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Hij wilde altijd iedereen
dicht bij zich houden. Daar is hij zeker in geslaagd bij zijn leven maar ook
tijdens en na zijn overlijden. Ik was zo opgewonden over de verbazingwekkende
manier waarop hele familie, Janet met veel liefde omringt. Mijn verlangen naar
Jaston is enorm, er zijn geen woorden voor om dat te beschrijven. Ik kan niet
geloven dat ik hem niet meer zal zien, zonder zijn stralende blik als ik binnenkom
in zijn huis en de knuffels en de groeten zoals hij alleen maar kan doen. Maar
naast het grote verlangen en verdriet is er ook het gevoel van een enorme vreugde.
Ik ben blij dat ik hem gekend heb. Ik heb Jaston mogen horen vertellen over
zijn leven, ik heb intens genoten van zijn speciale humor, samen zijn we blij
geweest en ik heb hem gelukkig mogen maken. Jaston was een echte vechter. Hij
vocht vijf jaar met deze vreselijke ziekte. Hij kon het niet zonder Janet, zijn
beschermengel en al zijn familie en hun speciale liefde van meer dan 59 bewonderenswaardige
jaren. Ik zal me hem voor eeuwig herinneren met een glimlach, zijn fonkelende
ogen en zijn warme gouden hart.
Ik wens mijn geliefde Janet toe dat ze niet meer geraakt zal worden door verdriet
en dat ze een gelukkig en een gezond leven mag hebben met haar geweldige familie,
dat ook mijn familie geworden is.
Avraham
12 februari 2017, Sh'vat 16, 5777
Ik ben erg verdrietig over het snelle overlijden van Avraham na paar weken ziekenhuisopname.
De studenten, vooral Tzur, die een zeer nauwe relatie met Avraham had ontwikkeld
in de afgelopen vier maanden en hem elke week heeft bezocht. Een paar dagen
voordat voor zijn overlijden bezocht Tzur hem in zijn kleine huisje en toen
was de gezondheid van Avraham al niet goed. Avraham is overleden op de leeftijd
van 91 jaar oud. Tzur en sommige andere studenten, hebben deelgenomen aan de
begrafenis.
Timek
Chava
12 februari 2017, Sh'vat 16, 5777
Twee dagen geleden is ook Chava overleden. Chava was ook de 90 jaar gepasseerd. De laatste twee jaar heeft ze doorgebracht in het verzorgingshuis van Genosar.
Op 6 januari j.l. (in de nacht van de shabbat) is Blanka ons ontvallen
op de leeftijd van 91 jaar oud.
Blanka was iemand die zo'n zin had in het leven. Ze hield van Eretz Jisrael
en de Tanach. Ze voelde zich verbonden met de natuur en haar tuin was een kleine
hof van Eden. Ze verlangde er zo naar om deze verbondenheid over te dragen op
de studenden (inclusief de liefde voor het land Jisrael; het enige Joodse thuisland
en deze wereld). Haar gezondheid stond het haar alleen niet meer toe om te doen
wat ze nog zo graag wilde doen. Het laatste bezoek wat de studenten brachten
was in November 2016. Kijkt u alstublief naar deze prachtige foto! Nadat deze
foto genomen is, werd ze opgenomen in het ziekenhuid en stierf ze heel rustig
en vredevol. Vervuld met tevredenheid en dankbaarheid naar HaShem. Na de shabbat
kwamen de studenten van de Mechina Kfar Hanasi, om haar naar haar laatste rustplaats
te begeleiden.
Daags na ons gangbare bezoek aan Israël en Rachel bezochten we Blanka's
drie dochters in het huis van Blanka. Haar dochter bedankte ons uit de grond
van haar hart voor de bezoeken van de studenten over de afgelopen drie jaar.
De studenten Yam en Eden, die haar het laatste jaar bezochten zijn altijd in
contact gebleven met Blanka, terwijl ze dienden in het leger. Opnieuw verliezen
we een kostbare vriendin en een overwinnaar, moge haar herinnering gezegend
zijn!
Nicolai Platok
Oktober 2016
Helaas is Nicolai Platok uit Kirjat Shmona in oktober j.l. overleden en liet zijn vrouw Zina alleen achter. Gedurende minstens 3 jaar woonde Nicolai in een bejaardenhuis vlak bij zijn echtgenote en herinnerde zich helemaal niets meer. Zina bleef er elke dag naar toe gaan om hem te bezoeken en hem zijn eten te brengen, omdat hij het eten van het huis weigerde te eten. Ze hebben één zoon in Oekraïne en twee kleinkinderen die in Haifa wonen. Zina heeft niemand om op te kunnen steunen, behalve onze groep van shoa winnaars in Kirjat Shmona geleid door Klara. Ze spreekt geen Ivriet en dat isoleert haar nog verder. "L'Chaim-to-life" zal haar blijven ondersteunen zoveel als we kunnen, zoals we afgelopen jaren al deden.
Nicolai
Rachmil heeft onze wereld verlaten!
17 augustus, 2016, 13 Menachem Aw, 5776
Beste vrienden !
Vandaag heeft onze geliefde Rachmill onze wereld verlaten! Hij was een echte winnaar die voor iedereen binnen de groep van L'Chaim heel bijzonder was. Rachmill was zo levendig, vol van liefde en zo hongerig naar liefde. We hebben hem een hele tijd geleden al geadopteerd. Hij was een man die het nodig had om aangeraakt te worden, om menselijk contact te hebben, belangstelling en connectie te ervaren en dit heeft hij dubbel mogen ervaren binnen de familie van "L'Chaim" welke hem maar één boodschap bracht: liefde !
De magische groep van Zvia , de jongens en de meisjes die zo vol leven zijn, het geluk, het licht en de eindeloze gevoeligheid die ze laten zien met hun lach, hun dans en en zingen. Ze zijn er in geslaagd om deze speciale artistieke gevoelige ziel de kracht te geven om door te gaan tijdens zijn leven... Rachmill hield van het leven en wilde leven.. Rabbi Shachar tilde zijn ziel op met de liederen die hij voor hem zong. Rivka, die deze man gezelschap hield door de afgelopen jaren heen, ook wanneer hij het niet zag zitten en zich depressief voelde, vooral goen hij gedwongen was zijn eigen vertrouwde huis te verlaten en naar een geriatrisch ziekenhuis te gaan en daar medicijnen toegediend kreeg door de "experts in de zaken van de menselijke ziel" , wat neerkomt op het moeten gebruiken van verdovende middelen die er uiteindelijk de oorzaak van waren dat hij vandaag niet meer bij ons is... Tegen de sombere sfeer, en de geest van de dood, die deze plaats gaf, werd er eens per week een raam geopend waardoor het licht binnen viel. Het bracht hem leven, vreugde en eindeloze liefde. Dit medicijn gaf hem de kracht om door te gaan. We zijn de weg een heel eind met hem gegaan en zijn met hem meegegaan in de muziek van zijn wereld: in de andere betere wereld zal hij geadopteerd worden door de Almachtige met liefde en zal Rachmill kunnen vertellen in de hemel, wat deze intermenselijke relatie, contact van hart tot hart, met hem gedaan heeft op deze aarde! Lieve Rachmill, moge je ziel helemaal gevuld worden met het allerheerlijkste leven wat daar is.
Dit is ook het moment om iedereen die betrokken is geweest bij Rachmill in Norwegen en Holland, te bedanken dat de adoptie van deze man mogelijk is gemaakt door de giften die voor hem binnenkwamen. Het maakt dat we ons gesterkt voelen om meer winnaars te begeleiden met vreugde, licht en de connectie uit een hart vol liefde voor hen, naar het einde van hun levensreis.
De uwe,
Daniel
Rivka: Rachmill vertelde me heel vaak dat sinds hij met "L'Chaim"
in aanraking kwam, zijn hele leven veranderde en de hulp die hij kreeg van ons,
heeft hij ervaren als geweldig. We hebben hem al deze jaren geadopteerd en hebben
met hem gezongen en gedanst en veel meer. De laatste twee jaar waren voor hem
het moeilijkst, omdat hij verbleef op een gesloten plaats en wij de enige waren
die hem mee mochten nemen naar buiten toe, waardoor hij nog mensen bleef zien,
waardoor hij nog met anderen [als het personeel] kon praten en van het leven
kon genieten. Toen we vandaag zijn familie ontmoette, hebben we zijn twee dochters
proberen te overtuigen zijn slechte kant te vergeten, maar zijn goede kant en
de goede herinenringen te onthouden, hem alsnog tegemoet te komen als dochters,
ook al wist hij niet goed hoe hij een goede vader moest zijn. Ik heb ze kunnen
vertellen wat er in zijn leven gepasseerd was en ook dat hij het nooit aan zijn
kinderen had kunnen vertellen. Ze bedankten ons en we zijn naar huis gegaan,
hen achterlatend in een situatie van verwarring en verdriet. We missen hem allemaal
heel erg. Rachmill was voor ons een favoriet persoon, de studenten van Zvia,
hielden heel erg veel van hem en zorgden voor hem. We hebben de begraafplaats
verlaten met volle maan, zoals zijn wens was en deel van de ceremony.
Moge hij de rust krijgen die hij verdient.
Rivka
Een paar woorden van zijn familie: Dank jullie wel voor al die jaren dat jullie
hebben gezorgd voor onze vader en bij hem gebleven zijn. Onze waardering is
groot.
De familie Shmilwitz
Gad Bar Levav - gezegend zij zijn herinnering
7 Augustus 2016, Menachem Aviv 3, 5776
Beste vrienden,
Met een ingetogen buiging en veel respect voor het beëindigen van een levensreis en de voortgang van de reis in de hemel, moet ik u mededelen dat aan het eind van de afgelopen week Gad zijn ziel heeft mogen teruggeven aan de Almachtige. Alle gebeurtenissen in het afgelopen jaar en voornamelijk de brand in zijn huis, waren teveel voor hem en de Goede Schepper gaf zijn grote ziel de genade en bracht hem "thuis".
De stichting "L'Chaim-to-life" was heel belangrijk voor hem deze laatste jaren. We waren zijn enige ruggesteun, hij kreeg nooit zoveel aandacht en liefde als wij hem gaven. We adopteerden hem toen hij leefde! We maakten hem aan het lachen en huilen, groeien met pijn en dit allemaal toen hij omringd was met mensen die van hem hielden. Hij was niet meer alleen! Na zijn dood is stichting "L'Chaim-to-life" klaar met haar taak en geven hem in de handen en de verantwoordelijkheid van de Almachtige. We zijn zeker van dat deze man zijn plaats in de tempel in de hemel met eer zal mogen innemen... Maar onze taak is nog niet af!! Tamar, zijn vrouw, is , dank aan God, nog in leven en heeft als een Auschwitz overlevende onze hulp nog net zo hard nodig als toen Gad nog leefde. Ze heeft het nu meer dan ooit nodig. Een groot gat is in haar hart geslagen. Haar man heeft haar hier achtergelaten in het land van de levenden. Het is niet heel gemakkelijk voor haar. Hij was haar steun en al haar aandacht ging naar hem.
Nu moeten wij de wond in haar hart verzachten en zoveel als we kunnen. Het
plan is nu dat als het huis gerenoveerd is, ze terug zal gaan naar huis en dat
wij (zoveel als we kunnen) zullen proberen te helpen met het aankleden van het
huis en wat er verder nog nodig is. Wat mij het meest aansprak was dat hij zijn
verbazing en waardering deelde voor "L'Chaim-to-life" met Uzi en Ruti
- zijn kinderen- voor onze hulp. Meir en zijn vrouw, vrijwilligers van "L'Chaim-to-life"
van Migdal Haemek, hebben de begrafenis bijgewoond. Ik zeg nederig: "We
beloofden je, beste Gad, bij je te zijn, zonder falen, tot het einde van je
leven" en dat hebben we gedaan. Voor mij was je heel dierbaar. Ik was bij
je, tijdens je verschrikkelijke strijd in de put van het leven en mijn hart
was bij je. Ik heb nooit begrepen waarom je, na Auschwitz, ook hier in Israël
moest lijden. We beloven je dat we (zonder terughouden) met Tamar mee zullen
gaan en haar dezelfde steun blijven geven die jij ook kreeg... En voor jullie,
beste mensen, degenen die de hulp geven en dat nog steeds doen: Ga ermee door
want onze missie is nog niet ten einde! Het is een groot privilege om deze vrouw
te adopteren! Veel dank aan onze donoren. Moge zijn ziel gezegend zijn en eindelijk
rust krijgen!!!
Daniël
Hier is wat gebeurd is tot aan zijn overlijden:
Meir: Ik bezocht Tamar & Gad in Migdal Haemek en wist niet hoe ik hen kon
opbeuren nadat ze alles wat ze hadden verloren hadden. Ik bracht challe voor
shabbat en wijn, fruit en vis. Ze waren heel blij met mijn bezoek en voor het
feit dat andere mensen aan hun dachten en zich hun situatie aantrokken. Op shabbat
middag viel Gat en verloor zijn bewustzijn. Toen ik het hoorde ben ik naar het
ziekenhuis gegaan. Hij voelde zich al weer veel beter maar hij voelde zich alsof
er niemand voor hem zorgde. Ik sprak met de dokter, die hoofd van de afdeling
was waar Gad verbleef, en gaf hem mijn telefoonnummer voor het moment dat ze
hem weer naar huis zouden laten gaan. Ik ging tussendoor naar Tamar en vertelde
hoe hij zich voelde. Op zondag belden ze mij en ik ging naar het ziekenhuis
om hem vanuit het ziekenhuis naar huis te brengen. Ik vroeg me af hoe hij het
redde zonder mijn hulp. Hij was zo dankbaar en bedankte me, blij dat hij weer
samen met Tamar was.
Aan stichting "L'Chaim-to-life": We willen u uit de grond van ons hart bedanken en allen die onze ouders helpen: Daniel, Shir, Rivka en Meir voor de warme omhelzing, de sympatie, de goede wil en alle moeiten en het belangrijkste ding is dat we ons niet alleen voelen! We hopen verder te komen met hen terug te brengen wat ze het meest nodig hebben en ook wanneer ze het nodig hebben.
Onze diepe waardering voor uw gezegende actie, Ruti en haar broer, Gad en Tamar.
Menashe van Neot Mordechai
15 juni 2016, 9 Siewan 5776
Assaf (van Mayan Baruch) : Menashe uit Neot Mordechai is een week geleden overleden - mag zijn herinnering een zegen zijn. Ik ging naar zijn begrafenis en vertelde zijn familie over onze wekelijkse ontmoeting. Hij heeft geen kinderen en de enige familie die hij heeft zijn neven van zijn broers kant. Ze vertelden mij dat hij de Shoa maar niet kon vergeten en dat hij zijn hele leven erg moeilijk was geweest. Ze vertelden me dat ze hadden gemerkt dat hij in de loop van het afgelopen jaar zachter was geworden. Hij had de gewoonte om op zijn scooter een ronde te maken op de Kibboets, samen met zijn hulp en met mij, en dan gingen we koud water drinken bij Nana. Ik bracht wel eens leerlingen mee van de basisschool en zij luisterden naar zijn wilde en fascinerende verhalen die soms moeilijk waren om naar te luisteren. Zijn familie herkende mij vanwege de foto die ik aan hem had gegeven toen we afscheid namen. Ook mijn vriend Ron kwam regelmatig met me mee als ik op bezoek ging en ook hij nam zijn leerlingen met zich mee.
Op de begraafplaats ontdekte ik dat de meeste graven van mensen waren die de
Shoa hebben overleefd.
Lieve vrienden!
Ik heb Menashe pas in het afgelopen jaar leren kennen . De vrouw die hem aan
me voorstelde waarschuwde me dat hij erg moeilijk was. Als ik bij hem zat, op
zijn kleine scooter dan voelde ik zijn stijve lijf als ik hem een knuffel probeerde
te geven, en ik begreep dat hij een zware last met zich mee droeg. Ik wist dat
onze dierbare studenten een licht in zijn leven zouden brengen dat hij daarvoor
niet had gekend... Menashe ging naar zijn rustplaats met vrede, vriendelijkheid
en liefde in het laatste jaar van zijn leven. Lieve Assaf en Tom, jullie genazen
zijn gewonde hart. We begrijpen nu meer dan ooit hoe belangrijk het is om deze
dierbare mensen te adopteren, waardoor ze in de laatste jaren van hun leven
vrede mogen ervaren.
Dat zijn herinnering een zegen mag zijn.
Daniel
Benyamin Litman
9 oktober 2015, 2 Cheshvan 5776
Vanmorgen (Woensdag 7 oktober) werden we er van op de hoogte gesteld dat onze
dierbare overlevende Benyamin Litman was overleden, nadat we hem afgelopen maand
ontmoet hadden was zijn gezondheid alleen nog maar harder achteruit gehold.
Gedurende de jaren dat hij door ons geadopteerd is geweest, lijkt het dat dat
de gelukkigste jaren van zijn leven waren. Ik zal hem nooit vergeten. Mijn eerste
ontmoeting met hem was een eenzame en persoonlijke ontmoeting. Het was de eerste
menselijke aanraking op emotineel vlak voor Benjamin. We hebben hem met liefde
geadopteerd en voor veel jaren hebben we hem kunnen geven wat hij nodig had.
We hebben zijn huis gerenoveerd, we hebben een Airconditioning voor hem aangelegd
en zijn tuintje voor hem opgeknapt, omdat we wisten hoezeer hij gesteld was
op het buiten zijn. Hij zat vaak in zijn tuintje en wachtte ons dan op. De geweldige
studenten, Rabbi Shachar en Rivka, waren degenen die veel licht en liefde in
zijn leven brachten en hij gaf ons dubbel terug wat hij ontvangen had. Hij heeft
meegedaan aan de mars voor het leven en bezocht de studenten van Neve Michael,
die heel erg veel van Benyamin hielden. Hij werd door ons gerespecteerd en dat
was hem nog niet eerder overkomen.
We vragen om het respect aan andere overlevenden, die nog in leven zijn, voornamelijk
zij die eenzaam zijn. Hun levens veranderen volledig wanneer we onze bezoeken
aan hen beginnen. We gaan met ze mee tot de laatste dage, een gedachte achterlatenden
in de de hoekjes van hun hart, dat medemenselijkheid nog gevonden wordt op deze
wereld.
De Stichting "Lechaim" heeft Benyamin nooit teleurgesteld. Hij wist dat hij altijd op ons kon rekenen en hij wist ook dat we geen loze belofte zouden doen. Altijd zouden we ons woord nakomen. We hebben van Benyamin gehouden, gezegend zij zijn herinnering.
Onze speciale donoren! Herinnert u alstublieft dat we nog meer overlevenden om ons heen hebben, die net zo hard als Benyamin hulp nodig hebben. We het hart en een stichting gebaseerd op menselijke waardigheid om deze mensen te kunnen ondersteunen en de kwaliteit van leven beter te maken in de laatste jaren van hun leven.
Benyamin Litman en Rabbi Shachar