Een melodie zonder einde

8 september, 2017

Zfat

Leahy and Mor : We hebben een geweldige leuke middag gehad (dinsdagmiddag), waarin we koffie gedronken hebben met koekjes en Rummy Cub gespeeld hebben met Diamenta die ons liet zien hoe je zo'n spelletje wint....

Lihi, Mor, Diamenta en haar echtgenoot

We hebben gepraat over Rosh Hashana en het eten dat ze zou gaan maken en het effect van andere keukens, die ze ontdekte toen ze haar eerste stappen zette op Israelisch grondgebied. Het effect is dat ze vandaag de dag veel Irakese en Marokaanse gerechten maakt. Diamante vertelde hoe het gaat met haar kleinkinderen en hoe ze een week lang één van haar kleindochters begeleidt had. Ze hebben samen kwaliteitstijd doorgebracht tot de dag dat ze naar huis moest.
Aan het eind van ons bezoek hebben we melk gehaald uit de kruidenierswinkel. Je moet hiervoor veel treden op en dat valt niet mee voor Diamante. Helaas moeten we onze volgende afspraak opschuiven omdat ze in het ziekenhuis een oogbehandeling zal ondergaan en het tijd zal nemen om te herstellen.

Shir : Op vrijdag ging ik naar het noorden om mijn grootouders te bezoeken, die ik erg gemist had. Nadat ik twee uur gereden had, pikte ik Eido en Eyal (mijn broers) op die met mij meegingen naar grootmoeder Esther.


Esther

We bereidden een koningsmaaltijd, van tomaten, peper en knoflook (Matbucha, dit is een Tunesische maaltijd). We hebben samen gelachen en gepraat en een goede vriend van Esther gebeld (Ronny) omdat we wisten dat het zijn verjaardag was. We hebben voor hem gezongen en hem een leuke verjaardag toegewenst. Mijn broer Eyal moest terug naar zijn basis en ik ben teruggegaan nadat ik wat boodschappen voor Esther had gedaan. Onder het zingen van Yugoslavische liedjes begon ik de woorden te hummen, terwijl ik de was reorganiseerde en Astors' slaapkamer verzorgde (waar dringend naar gekeken moest worden). Haar fysieke toestand staat haar dat niet toe omdat ze recent niet voorover kan buigen vanwege de pijn in haar benen, maar zelf vind ze dat ze niet moet klagen. "Er is niets te klagen en ik zou gelukkig moeten zijn." Haar positieve inslag is bijna onvoorstelbaar. Ze vertelde me over haar kinderen, haar kleinkinderen en haar werk in de ouderenzorg. Ze heeft zes jaar gezorgd voor een 95 jarige die erg veel van haar hield en afgelopen week is overleden. De volgende dag ging ze gewoon naar haar werk, ondanks het verdriet. We hebben over muziek gepraat en ik vertelde Ester dat ik het zo kan waarderen dat de kleine dingetjes zo belangrijk voor haar zijn, of bijvoorbeeld een bemoediging van iemand anders.. Ik ken dit ook van mezelf en daarom begrijp ik haar zo goed.

Elk weekend breng ik de koekjes die mijn moeder met zoveel liefde maakt voor onze winnaars. Dit weekend zocht ik Shalom op die het erg fijn vond me weer te zien en bijna niet kon geloven dat ik het echt was.


Shalom en Shir

Hij groette me en we waren allebei erg blij elkaar weer te zien. Hij vertelde mij dat hij me erg gemist had en over de pijn die had. Hij vertelde ook van een ongelukje met een truck die hem bijna gepakt had, maar waaraan hij op een wonderbaarlijke wijze ontkomen was. Wanneer hij in moeilijke omstandigheden komt, roept hij het uit naar de Almachige en voelt dat G-D hem redt. I vertelde hem dat al heel snel de studenten van de Mechina bij hem op bezoek zullen gaan komen en dat maakt hem erg gelukkig.

Na Shalom ben ik naar Juli gegaan. Ik ontmoetten ook Ofra (haar dochter) daar. Ik had haar al eens eerder ontmoet. Ze was bevriend met Juli's kleindochter en leeft met haar. Ik vertelde ook hen van "L'Chaim" en ze hadden interesse. Speciaal in het bezoek van de soldaten. Ze was erg gelukkig met mijn bezoek en liet me weten dat ze graag de soldaten in haar huis zou willen ontvangen. Vier keer per week gaat e naar de Club (ouderensociteit) omdat ze zich verveeld thuis. Ze had genoeg praatstof om over alle voorbije jaren te praten waarin ze had gezorgd voor oudere mensen.

Uiteindelijk ging ik naar Lilian en Meir. Lillian huilde toen ik binnenkwam. Ze vertelde me over de moeilijke situatie in haar familie, het appartement en de situatie van Meir, die 's nachts zo slecht slaapt omdat hij geen lucht kan krijgen.

Lillian en Meir

Ze vertelde mij, dat ze niet onafhankelijk en bang is en zich erg eenzaam voelt. Het is niet prettig om haar zo te zien en ik bood haar aan om eens per week naar het [koffie]cafe te wandelen met haar en al dit soort dingen met haar te gaan doen. Ze was alleen te moe en voelde zich te zwak en werd niet rustig.Impulsief bood ik aan de volgende keer iets geks te gaan doen samen. Ze kon niet stoppen om te bedanken en gaf me chocolade voor het nieuwe komende jaar en dat raakte me. Natuurlijk bracht ik de warme groeten van mijn familie over nadat we hen samen hadden bezocht de laatste keer.

Pardes Channa

We naderen de tijden van de hoogtijdagen en zijn ons aan het voorbereiden hierop met de jongelui van Neve Michael, om met hen te praten over "L'Chaim" en het nieuwe jaar voor te bereiden. We gaan ook nieuwe studenten ontmoeten van een andere school die inhaken op het project.

Lydia (in de rolstoel) met Chaya

Chaya, onze vrijwilliger in Ein Shemer, ontmoette Lidia die erg verdrietig was vanwege de herdenkingsdag van haar vader, ondanks de vele jaren die al gepasseerd waren, doet het nog steeds pijn. Ze was blij me te ontmoeten en samen hebben we gekeken naar een televisieprogramma die beelden liet zien van Tashkent, de plaats waar ze geboren en opgegroeid was. Ze was zo blij om nog oude plekjes uit haar kindertijd terug te zien.

Rivka: gisteren bezocht ik Gizela, die erg veel pijn heeft aan de blauwe plekken, opgelopen tijdens een val een halve week geleden. Ze zei dat haar weke botten (nadat ze met bloten voeten in de sneeuw had moeten werken tijdens de tweede wereldoorlog) niet ophouden met pijn doen. Momenteel gebruikt ze Morfine, om de pijn een beetje te kunnen verdragen.



Gizela is altijd blij als we komen, volgens eigen zeggen komt ze dan heel even uit haar misére. Ze heeft geen honger en heeft het zelfs koud in de warme dagen van augustus. Vanwege de pijn in haar benen werkt een airconditioner niet voor haar vanwege de koele stroom lucht in het huisje. Ze spreekt over "het mee lijden " met hen die inmiddels niet meer op deze aarde zijn... Ik zal mijn best blijven doen om haar dag een beetje op te vrolijken als ik haar opzoek.

De ontmoeting met Aliza was erg warm en gezellig. Ze is gelukkig ondanks dat ze niet in de beste situatie verkeert maar blijft positief en kan het handelen. Ze vertelde over haar vakantie met haar dochter in het noorden. Dat had haar verfrist en kracht gegeven om door te gaan. Tzvika, trof ik niet thuis aan. Hij was naar het ziekenhuis geroepen vanwege een erg laag hemoglobinegehalte in zijn bloed. Ik heb hem daar opgezocht en gezegt dat ik terug zou komen. Klara, verblijft bij haar dochter omdat de zorg voor Lionid zo zwaar werd dat hij naar een verzorgingshuis is gebracht. Zijn dementia is erger geworden. Hij werd agressief en dat kon Klara niet meer aan.


Klara, Leonid met één van de studenten.

Dit is een hele moeilijke situatie voor Klara, omdat ze tot dit moment nooit iemand anders voor Leonid liet zorgen. Met hulp van Zippora ,krijgt ze nu eindelijk wat vrije tijd voor zichzelf omdat ze voor haar kleindochter zorgt gedurende de vakantie. Deze week ging het meisje weer naar school.

Ik wens u allemaal Shabbath Shalom.

Rivka

Nieuws uit het noorden

Chatzor :

Het was goed om Yaffa en Ruchama in Chatzor weer weer te zien. Yaffa heeft voor Mina gezorgd, de zus van haar echtgenoot. Dit heeft zo z'n tol geëist. Ze is gevallen en heeft haar elleboog bezeerd. Nu heeft ze zelf rust nodig.

Mina, is degene die de meeste zorg nodig heef in Chatzor. Ze is nu al een jaar erg ziek en de doktoren kunnen de reden hiervan niet vinden. Ze heeft al heel wat behandelingen gehad.Haar galblaas is verwijderd, maar ook dat hielp niet. Mina is al erg veel gewicht verloren. Recent is er kanker geconstateerd in haar lichaam. Ze moet hiervoor naar Haifa om dit te laten behandelen in het ziekenhuis en dat is een hele uitdaging. Ik bid veel voor Mina dat G-D haar hierdoorheen leidt en dat Hij haar krachten hersteld. Volgens Jaffa, kan Mina niet meer alleen leven in huis, maar Mina wil niet weg uit haar huisje om ergens anders te gaan wonen. |

Ik ben er heel erg blij me dat ik Judith vond, een vrouw die Mina elke week opzoekt. Nu zelfs twee keer per week. Ze is een geweldige hulp voor Yaffa.

Ruchama’s gastvrijheid en vriendelijkheid is groot. Ze kan niet wachten op haar nieuwe bezoekers. Bracha heeft een paar weken doorgebracht in het huis van haar kinderen in Beer Sheva.

Rosh Pina

Rachel is verhuist naar het huis van haar enige dochter, die constateerde dat Rachel steeds meer zorg nodig heeft, sinds haar beste vriendin Esther was verhuist naar Tel Aviv. Rachel is gelukkig in het huis van haar dochter. We brachten samen tijd door en praatte over politiek, persoonlijke dingen en over katten.

Israel ontmoeten is altijd een speciale onmoeting. Israel is 93 jaar oud, maar nog zo jong in zijn geest. Het is onvoorstelbaar. Hij heeft me zijn persoonlijke verhalen verteld over Auschwitz en Buchenwald. Sinds zijn tiende jaar stond hij alleen op de wereld en moest hij het zelf zien te redden. Zijn vader overleed in het ghetto voordat Israel en zijn familie naar Auschwitz gedeporteerde werden. Zijn moeder en andere familieleden werden de gaskamers ingestuurd en hij heeft ze nooit meer gezien. Israel was de jongste van 12 kinderen. G’d heeft altijd over zijn leven gewaakt en doet dat tot op de dag van vandaag nog. Vele keren ontsnapte hij aan de dood in de kampen. Gedurende zijn aankomst in een concentratiekamp (toen iedereen werd bevolen z'n bezittingen achter te laten, pikte hij een brood en verstopte het. when everybody was ordered to leave all possessions behind, he grasped a whole bread and hided it. Hij passeerde ongecontroleerd de controlepost. Israel begrijpt nog steeds niet dat de gestapo het brood niet opmerkte wat hij onder zijn arm had. Aangekomen in de barak, verdeelde hij het brood en gaf iedereen te eten. Israel was toen 13 jaar oud.

Tiberias – Beth Avot “Kineret”

Hier ontmoette ik Tali. Ik was daar om een ontmoeting voor te bereiden voor vrijwilligers. Na de vakantietijd hebben zich acht nieuwe studenten aangemel van de mechina Meitzar. Dit zijn geen shoa-overlevenden, maar oudere mensen dat een verlangen hebben om meer contacten te hebben met mensen van buiten in het ouderenhuis zelf. De staf van het huis heeft hier weinig tijd voor. Dit is waar L'Chaim-to-life in wil stappen en een verschil wil gaan maken. De staf is erg blij en enthousiast over de wekelijkse bezoekjes.

De namen van degenen die we willen gaan bezoeken is : Michael, Carmila, Baruch en Elias. Misschien verandert er nog wat, maar voorlopig staan deze namen op ons lijstje. Miriam, die ook graag bezoek had willen ontvangen, moet naar het ziekenhuis voor nierdyalise gedurende onze bezoeken, waardoor we haar niet kunnen bezoeken. Ik heb haar en Carmila en Michael ontmoet. Het zijn allemaal zulke lieve mensen.

Met een hartelijke groet,
Timek

Modiin

Chagit : Ik heb Mordechai bezocht gisteren. Hij had een klein kadootje voor me voor het nieuwe jaar en ik vond het geweldig. Hij laat op die manier zijn liefde en dankbaarheid zien. Ondanks dat hij zich niet zo lekker voelde kon ik hem aan het lachen maken.


Mordechai en Chagit

Shir : Ik heb een geweldig weekend gehad met het bezoeken van mijn grootouders in Modiin en Zfat. Ik begon met het opzoeken van Rozitza, ik voelde met haar mee omdat ze een buil op haar achterhoofd had vanwege een val. Ze kalmeerde me door te zeggen: "Ik ben niet verkeerd terecht gekomen. Alle botten zijn nog heel, ik ben alleen maar een beetje blauw." Rozitza is één van de meest actieve oudere vrouwen die ik ken.

Rozitza, Micky en Shir

Ze houdt van het land met heel haar hart en is enthousiast over het leger. Ik besloot dus om haar te verrassen en in mijn uniform binnen te stappen. Ze reageerde heel erg enthousiast en zei : "Is het niet duidelijk dat we ons eigen leger en staat hebben?" Ze liet me een foto zien die in Yad Vashem was opgedoken. In de foto stond: "Wij zijn de generatie dat dit land gebouwd heeft, maar jullie generatie is de generatie die haar moet beschermen." Ze vertelde me hoe ze de foto bewaard had, terwijl de meeste foto's vernietigd waren. Mijn geliefde grootmoeder was zo enthousiast en ik werd het daarom ook. Toen ik wilde vertrekken hoor ik dat Mickey wakker werd, dus stond ik op om gedag te zeggen. Rozita vertelde me dat Mickey zich niet zo heel veel mensen meer kan herinneren, maar toen ik binnenkwam sprong hij van het bed af van vreugde en zei : "Shira, Shira de soldate." Hij was zo blij me te zien en ik hem.

Het volgende bezoek bracht ik aan Rachel en Nissim. Eindelijk kon ik de charmante echtgenoot van Nissim (uit Frankijk) ontmoeten. Ik ontmoette ook haar enige zoon Chaim met zijn vrouw en haar drie kleinkinderen. Ik was zo blij om het hele gezin nu een keertje bij elkaar te zien. Rachel bleef maar praten over alles wat ze zo moeilijk vond en over haar pijn. Het deed zeer om dit te zien op een dag als vandaag, ze is nog steeds van mening dat ze niet netjes behandeld wordt en dat ze niet krijgt wat ze verdiend....Ik heb gepraat met haar zoon hierover, die acht jaar lang gevochten heeft voor de compenstatie die ze geprobeerd hebben voor elkaar te krijgen (vijf van haar broers zijn al overleden en drie andere broers in de afgelopen zes maanden). Rachel vertelde over de kindertijd van haar zoon en de verhalen uit zijn legertijd toen Rachel Chaim altijd alles nabraht wat hij vergeten had mee te nemen en eigen klaargemaakt eten. Iedereen in het leger kende Chaim's moeder. In deze tijd deed ze dat allemaal door van het openbaar vervoer gebruik te maken.Het was een opwindend en humoristisch verslag. Ik vertelde Rachel and Nissim over de stichting en ze waren hierover erg bewogen. Ze zeiden dat ze het interview op de radio van Grandma Esther hadden gehoord en dat ze er van onder de indruk waren dat ik ze had weten te bereiken en ze het aanbod deed om te helpen.

Op de shabbat ging ik naar mijn geliefde Janet toe.
Ik had haar een hele tijd niet gezien en had haar gemist. Janet voelde zich niet helemaal lekker en was veel te vinden bij haar dochter in huis. We hebben gepraat over haar kleindochter die net uit militaire dienst gekomen was en over mijn plannen als ik zover zou zijn. We hebben gepraat over muziek en over muzikalen stukken en onze liefde voor live performances van zangers en ook over de wonderbaarlijke vrijwilligers die haar in het verleden bezocht hebben, speciaal die vrijwilligers waar ze nog steeds contacten mee onderhoudt.

Mijn laatste bezoek in mijn volle geweldige weekend was aan Shulamit and Chanan. Het brak mijn hart om ze huilend aan te treffen. We hebben gesproken over de behandelingen van hun dochter Ilona . Ik herinnerde Shulamit er nogmaals aan dat foto's van de familie en het eten dat men graag lust "medicijn voor de ziel" zijn, als een discette die volstaat met herinneringen en ook heb ik haar herinnert aan het gezegdt van Nietzsche :" Hij die ergens iets voor heeft, kan bijna alles dragen van het hoe." Shulamit voelt zich zwak en heeft het idee dat ze nauwelijks energie heeft. Het doet mij zeer mijn geliefde grootmoeder zo te zien. Een vrouw die voor mij de meest mooie vrouw is die ik heb leren kennen in de afgelopen tijd. Zij vertelde mij over de meest verbazingwekkende bruiden in de familie. De familie heeft een bijzondere connectie met elkaar en is dat niet geweldig? Ik legde haar uit dat ik veel van haar houd en dat haar tranen mij niet onberoerd laten. Dat ik er zal zijn als het nodig is. Ik houd van haar met heel mijn hart.

Gedurende al mijn bezoekjes neem ik altijd koekjes mee die mijn lieve moeder maakt met zoveel liefde. Het wordt met heel veel enthousiasme ontvangen.



Shulamit

Shabbat Shalom!
Shir

Op de stichting "L'Chaim"!

24 augustus 2017, 6 Ellul 5777

Er zijn een aantal mensen die erg veel voor onze familie betekenen. Allereerst het hoofd van de organisatie, voornamelijk Daniel. Daarnaast zijn er ook nog heel veel mensen in ons eigen land en in het buitenland waaronder Shir, Rivka en nog vele anderen. Jullie hebben ons nooit alleen gelaten in moeilijke tijden. Na de brand in het huis vorig jaar, toen mijn vader is overleden na de brand hebben jullie ons bijgestaan tijdens ook deze dagen en ook met de wederopbouw van ons huis. Jullie hulp is zo waardevol! De zorg warmte en de omhelzing hebben ons echt geholpen. Daarnaast heeft ook de installatie van een airconditioner onze moeder enorm geholpen.

Namens de Bar Levav familie bedanken wij jullie allemaal vanuit de grond van ons hart.

Ruti (Tamar's daughter)

Pardes Channa

Mijn reis is een week geleden gestart na een telefoontje van een vriendelijke man genaamd Roi, de nationale manager van Ariel bakkerijen. Hij vertelde mij dat hij had besloten een contributie te geven aan winnaars gebakjes die deel zijn van het project. na een vergadering met Shir was hij enthousiast over het project dat hij ons dit graag wilde laten weten.

Ik legde hem uit dat we de gezondheid van onze geadopteerde overwinnaars erg belangrijk vinden en dat we dus alleen gebakjes zouden ophalen met minimale hoeveelheid suiker en dat ze gericht moesten zijn op een gezondheidsdieet. Dat gezegd hebbende kwam ik aan op vrijdagmorgen, hopend om deze wonderlijk mooie ziel te ontmoeten, in de stad genaamd Hadera (nabij Pardes Channa). Hij had een grote doos met inhoud bij zich. Afgelopen woensdag gingen we dus met een tas vol met gebakken koekjes en pretzels naar de overwinnaars. De eerste die we bezochten was Zvika, zij is recent bij ons gekomen. Ze had een Airconditioner nodig en is sindsdien meer als dankbaar voor deze en het privilege daarvan.


Eliza

Daarvandaan ben ik naar Eliza gegaan tijdans dat bezoek. Ik heb haar op het hart gedrukt om gebruik te maken van de medische diensten. Ze is al eens eerder het ziekenhuis ingegaan voor ademhalingsmoeilijkheden en zwellingen in haar lichaam.

Het gaat nu iets beter met haar en ze was uitgenodigd door haar dochter om twee dagen om te herstellen. Ze mocht hierbij gebruik maken van een bed en breakfast. Ze twijfelde eraan of ze sterk genoeg zou zijn maar gisteren heb ik haar kunnen overtuigen om even een adempauze te nemen. Ze heeft kinderen die erg liefhebbend en zorgdragend zijn. We wensen veel vernieuwing van kracht en rust toe. Hierna ben ik naar Gizela gegaan. Ze is gevallen en heeft kneuzingen over haar hele lichaam. Ze kwam dus ook niet naar de club voor ouderen, aangezien dat te pijnlijk zou zijn.


Gizela

Ik heb haar een pakket gegeven en we zaten daarna nog even na te praten over hoe ouderen behandeld worden. Ze noemde dat dokters niet genoeg doen om een genezing te vinden voor haar pijn. Haar huishoudelijk verzorgster kon geen vervanger vinden, en dus besloot ze ondanks haar vakantie te blijven bij Gizela. En dat desondanks dat ze zich erg alleen voelt staan en haar zoon in Amerika wilde zien. Ze heeft er ook wel even om gehuild. Toch heeft ze Gizela niet alleen gelaten.

Zippora samen met Rivka

Daarvandaan zijn we naar Zippora gegaan, die desondanks onze uitleg bang was dat de airconditioner (vanuit L’Chaim geplaatst) niet terug zou komen na de reparatie. Dit is een heel duidelijk voorbeeld van slecht vertrouwen veroorzaakt door een Holocaust trauma. Ze accepteerde het bakkerspakketje van harte.


Yaffa met Rivka

Bij de Boarons Heb ik hun dochter ontmoet die uit het ziekenhuis kwam na een half jaar hospitalisatie. De hele familie was vaak onderweg naar centraal Israel om haar te bezoeken. Nu proberen ze om te ontspannen en hulp te krijgen voor hun dochter die nog steeds hulp nodig heeft om weer wat meer aan te sterken en beter te worden. Ik heb Yaffa gevraagd om de muffins aan Morris te geven. Zij is de dochter van Morris en Chaya. Met heel erg veel dank aan Roi van Ariel bakkerijen voor deze erg lekkere pretzels, koeken en andere zoetigheden. Daarnaast is er ook heel erg veel dankbaarheid voor de Goodwill van de donors met het verstrekken van de Airconditioners

Rivka

Modiin

Shir

We zijn de laatste donderdag vanuit het leger op bezoek gegaan bij oma Sara. Ze was erg blij om Steve en mij te zien. We hebben gepraat over de reis naar polen die we dit jaar gedaan hebben. Oma Sara heeft twee trips naar Polen gedaan met de studenten van Ychad (mijn school). Ze zei dat ze recent de brieven nog eens door was gegaan van de studenten die ze had ontmoet op die reizen. We hebben bediscussieerd of het belangrijk was of niet om een reis naar Polen te maken. De conclusie was dat zoiets niet met zekerheid vast te stellen was of deze nou wel of niet belangrijk was. Aan de ene kant is het beter om te zien met je eigen ogen wat de werkelijkheid is. Als iemand die dat meegemaakt heeft is het erg sterk en soms sterker als een film. Aan de andere kant is het zo dat een heleboel mensen niet voorbereid genoeg zijn. Er zijn namelijk dingen die je kan doen om de mensen die deze situaties overleefd hebben beter te begrijpen. Ik denk dat de beste combinatie is om jongelui vroeg voor te bereiden met een tour van diverse plaatsen (betreffende de Holocaust). Daarnaast is het goed om discussies te houden met het bewijs erbij en dan het proces te doorlopen. Het was al met al een erg interessant gesprek. Oma vertelde me hoe moeilijk het is om te leven in ons land op een economisch vlak. Speciaal voor oudere mensen. Ze zei dat clubs van Holocaust overlevenden geld vragen voor een lidmaatschap, dat is helaas best wel onhandig. Ik vertelde haar daarna dat we dit jaar de start van het derde jaar L’Chaim hebben.

Shir and Sara

Op een donderdagavond heb ik mijn geliefde Shulamit meegenomen op een wandeling. Eerst weigerde ze onder het voorwendsel dat ze niet voldoende kracht had. Toch zijn we uiteindelijk samen gaan wandelen nadat ik haar kon overtuigen.

Shulamit

Springend naar het einde van de conversatie , noemde ze dat haar bui heel erg veranderd is sinds ik haar geregeld bezoek. Ze waardeerd het enorm als ik er weer eens ben. We kochten wat cadeaus voor haar kleinkinderen (waarvan er eentje in het leger was gegaan deze week). Daarna zijn we naar een cafe gegaan. Daar hebben we een goed 'van hart tot hart gesprek' gehad. Chanan zit in een erg moeilijke situatie, aangezien ze zichzelf niet echt goed voelt over de situatie waarin haar man zich bevindt. Ze houdt al die 67 jaar al van hem. Deze situatie is alleen erg moeilijk voor haar om te zien. We hebben het ook gehad over kinderen hun ouders. Hoe zouden kinderen hun ouders moeten respecteren. Shulamit zei dat het voelt alsof het soms te veel problemen oplevert. Ik vertelde haar dat kinderen hun ouders liefde , zorg en voorziening kunnen en zouden moeten geven. We hebben daarna nog verder gepraat en hebben samen gelachen, waren gezamenlijk ontsteld over dingen en opgewonden. Uiteindelijk kwamen we langs een bloemenwinkel. Daar wilde ik voor haar een boeket bloemen kopen maar dat weigerde ze. Dus kochten we voor haar dochter bloemen. Zij is voor hun heel erg belangrijk. Toen we terugkwamen ben ik ook nog even naar Chanan gelopen om hem te begroeten aangezien hij meestal in bed ligt. Mijn wens voor hem was veel gezondheid en kracht. Het was een heel bijzondere dag.

Naomi en Shulamit

Shulamit was erg moe en kon nauwelijks op haar benen staan. Chanan heeft bijna de hele dag op zijn bed gelegen en ze vertelde me een klein beetje over water aan de hand was met hem. Daarnaast hebben we ook gesproken over hoe ze elkaar hebben ontmoet en haar familie en ouders. Ze schijnt haar verleden te missen. Ik houd veel van deze dappere vrouw en hoop dat het snel weer beter gaat.

Chagit

De laatste twee keren dat ik bij Mordechai op bezoek kwam was het onderwerp van conversatie zijn bril. Twee keer was het dat een van de pootjes zijn bril gebroken was. Hij was verward en had al door het hele huis gezocht. Ik ben bij hem langsgekomen om zijn ogen te onderzoeken. (Mijn baan is optimeterist). We vonden uit dat de glazen opnieuw gebroken waren en dat ze opnieuw gerepareerd moesten worden. In het kort was het een opluchting en een reden om boos te zijn op zichzelf. In plaats van zijn ogen op te meten zaten we daar en hebben gesproken over het leven, kinderen en Mordechai heeft daarna nog wat compote gemaakt.

Mordechai

Tel Aviv

Oreal

Ik kwam naar Jenny en Sino (haar verpleegster) toe om te kijken hoe het met ze ging toen ik besefte dat het ze zichzelf niet echt goed voelde. Het was een uitgelezen kans om Jenny op te vrolijken. Ze vertelde me enthousiast dat ze haar boek verzonden hadden naar haar huis en dat het eindelijk aangekomen was. Het enthousiasme hierover was duidelijk aanwezig. Nu kan iedereen die het wil kopen dat dus ook eindelijk doen. We hadden het al via facebook geadverteerd hiervoor met een telefoonnummer om haar mee te bereiken als ze het wilde kopen. Daarna gingen we zitten om te gaan eten en bleek tot mijn blijde verrassing dat Sino Hebreeuwse woorden had geleerd. Binnen een jaar zal Jenny Sino vloeiend hebreeuws leren spreken. We eindigden de avond met een film die erg leuk was, genaamd "Marie Antoinette".

Jenny, Orel en de verzorgster van Jenny

Jerusalem

Noga en Yael zijn samen met mij voor de eerste keer op bezoek gegaan bij Eti. We hadden beiden best wel veel zorgen aan ons hoofd betreft dat dit misschien niet aan onze verwachtingen zou voldoen en er misschien wel heel veel stilte zouden vallen tijdens deze eerste ontmoeting?

Etty, Noga and Yael

In de praktijk vonden we een liefelijke en levendige vrouw die ons vragen stelde over ons en vertelde over wie zij is. Daarnaast hadden we het ook over haar familie hier in Israel en een klein beetje over haar familie in Roemenië. De muren van haar kleine salon hangen vol met foto’s van haar familie, haar zoon, kleinkinderen en meer. Ze sprak over elk van hen met liefde en toewijding. Tevens vertelde ze ons over haar financiële situatie. Elke maand krijgt ze een vastgesteld bedrag, helaas was dat bedrag net niet genoeg voor de crème die ze nodig heeft om te kunnen lopen. Het was moeilijk om te luisteren naar haar nood en de wanhoop die ze voelde over haar land en andere factoren die mee zouden moeten helpen in haar situatie. Wij beiden gingen naar huis met een warm gevoel naar haar toe en we hopen haar zoveel mogelijk tegemoet te komen en haar te bezoeken.

Nieuws uit het Noorden

Shir : Op een vrijdag ging ik naar mijn beste vriend in het leger, Steve. Hij zat in het bovenste gebied van Galilea, om het gebied te bezoeken en natuurlijk ook om mijn geliefde grootouders te bezoeken. Dit was het begin van een warme ontmoeting met Clara en Anatoly.


Shir with her friends and Klara and Anatholi

Ik was blij om ze weer te zien. Ze ontvingen zowel Steve als mij met liefde, gevolgd door een pittige russisch-Hebreeuwse maaltijd op de tafel met Blinches. Clara’s traditionele gewoonte. We hebben weer een keer bijgepraat over leven, familie, het leger en nieuwe studenten van het winnaarsprogramma. Foto’s mochten daarbij niet missen. De studenten zullen beginnen in Kiryat Shmona . Daarna zijn deden we een aantal rondes Rummy Cub gespeeld. het was erg grappig en spannend. Dit bezoek was gevuld met liefde en het geluid van een lach. Ik kan niet wachten todat ik weer eens op bezoek kan komen. Zelfs Steve is verzot op deze twee prachtige mensen desondanks dat het de eerste keer was dat ze elkaar ontmoetten.

Op een zaterdag nadat we naar de rivier waren geweest, gingen we nog even langs bij Sophia. Haar dochter had ons op de hoogte gebracht over een probleem betreft de hersenen. Dit was zeven weken geleden gebeurd. Haar dochter had genoemd dat Sophia in kritieke conditie was geweest. Ze was erg verward en kon mensen niet meer herkennen. Ze kon inderdaad mijn gezicht niet meer herinneren en kende mij dus ook niet meer. Ik herinnerde haar aan dingen en liet haar een foto zien van van het jaar dat ik in de Mechina was. Het was erg verdrietig om haar te zien in zo'n verzwakte en verwarde staat. Toch was ik blij dat ik haar nog een beetje vrolijker kon maken.

Zfat

Noa en ik gingen op bezoek bij Diamenta. Ze was erg blij met het bezoek en verwelkomde me natuurlijk weer met een knuffel een zoen. We zaten daarna aan de koekjes met instant koffie. Ik vertelde haar hoe ik de vakantie had ervaren en wat ik had gedaan in deze tijd. Diamenta vertelde mij over hoeveel zij genoten hadden in de dagen die zij in Tiberias hadden doorgebracht. Ook het kleinkind op komst had hun vreugde nog even meer doen opvlammen. We keken daarna nog even het nieuws en bespraken de situatie in het land. Ik ben er maar een uurtje geweest omdat zij al laat waren voor het ontmoeten van haar zoon en ik nog door moest naar een feest in de jeugdclub. Toch was het heel erg leuk om Chanan weer eens te zien. Ze accepteren altijd iedereen met open armen. Het is werkelijk prachtig om mee te maken en meer.

Leahy : Ik arriveerde bij Eli en zoals altijd had hij een grote glimlach op zijn gezicht. Eli vertelde me dat zijn zoon en kleinkinderen op een zaterdag bij hem zouden komen en ik was blij met hem. Daarna zag ik het foto album dat zijn zoon had voorbereid om Eli te verrassen en te eren op zijn 95ste verjaardag. Zelfs het verrassingsfeestje miste niet. hij vertelde mij over diverse dingen waaronder zijn tijd in het leger in Golani en dat hij erop stond om ingeschreven te worden, zelfs al was hij 29 jaar oud.

Noa with Eli

Shabbat Shalom!
Rivka

Nieuws van L'Chaim

10 augustus 2017, 18 Mechachem Av, 5777

Nieuws uit het noorden.

We hebben om Kiryat Shmona alle Shoa overwinnaars bezocht. Het is goed om gezamenlijk kwaliteitstijd door te brengen en te horen over hoe het met ze gegaan is tijdens deze zomermaanden. Iedereen was verheugd over de voedselpakketten die ze hebben ontvangen.

Klara heeft haar broer Anatoly voor de lunch uitgenodigd en haar jongste broer kwam twee dagen logeren. Hij komt uit Beer Sheva. Anatoly en Michael zijn in die dagen gaan vissen. Een van de dingen die Anatoly erg leuk vind om te doen. Helaas hadden ze niks gevangen dus heeft Klara pannenkoeken gebakken. Het was een zeer vreugdevolle tijd samen.


Anatoly, Klara, Mordechai, Michael en Timek

Ida was erg moe toen ik op bezoek kwam, ze spendeerteen hele hoop tijd alleen en heeft daarmee ook niet echt heel veel contact. Vandaag was er bezoek van een van haar kleinkinderen wat erg fijn was. Haar kat maakt haar ook erg gelukkig. Een nieuw probleem wat ze nu wel tegenkomt is dat ze niet meer kan lezen vanwege staar. Wanneer hiervoor een operatie gepland word is nog niet duidelijk. Tot die tijd is het helaas niet mogelijk om de dingen te doen die ze nog kon doen. Lezen en puzzels oplossen.

Lisa doorloopt een behandeling voor een verstopte ader, eentje is volledig verstopt. Ze voelde zich al erg zwak voor een paar weken en wist niet waar het door kwam.

Roman liet ons zijn groententuintje zien, in het speciaal zijn cherrytomaten en druiven. Tuinieren is zijn passie en houd hem energiek en gezond.

Israel, Zina,Rina,Ina en Raya zijn in goede gezondheid en het gaat goed met ze. Ze groeten iedereen met een warme groet.

Een warme groet van mij toegewenst,
Timek

Tel Aviv

Orel: donderdagmiddag ben ik bij Jenny op bezoek geweest. Dit was na alle voorbereidingen te hebben getroffen voor een lang weekend en we besloten hadden om thuis te blijven. Vooral omdat het een zeer warme dag was. Mede daarom konden we het niet laten om van een ijsje met slagroom te gaan genieten. Het was werkelijk fijn om even te genieten van het koude ijs en bij te praten over alles wat er zichzelf afgespeeld had de laatste tijd. Hierna heb ik haar geholpen om haar weg te vinden op het internet en daarna hebben we nog wat taalstudie gedaan in de hebreeuwse taal. Al met al heel erg veel plezier!

Vandaag op de 9de van Av ben ik op huisbezoek geweest bij de lieftallige Jenny in Tel Aviv. Het was een zeer bijzondere ontmoeting! Ze speelde een liefdeslied dat ze had geschreven genaamd romantisch. Het was best opwindend en symbolisch van onze liefde op tegenovergestelde zijden.

Deze relatie is levend en heeft een punt bereikt dat we ook gewoon open kunnen zijn over privé zaken/issues. Daarna kwam ook Jenny’s dochter op bezoek. Een meisje met een duidelijk gevoel voor humor. Na het diner hebben we een verzoek gepubliceerd om Reflexology te kunnen geven aan andere mensen, eventueel voor een verlaagde prijs. Het is werkelijk verschrikkelijk dat een vrouw die door zoveel moeilijke dingen gegaan is moet vertrouwen op de goede harten van mensen. Toch ben ik optimistisch en geloof ik dat de verlosser zal komen.

Jenny, Orel en Jennies vrijwilliger

Pardes Channa

Rivka :Ik ben op woensdag op bezoek gegaan bij onze mensen waarvan hun gezondheid recent niet zo goed waren. Van Gisella hoorde Ik dat ze was gevallen als een boomstam. Gelukkig heeft ze geen breuken en is het alleen maar dat ze veel blauwe plekken en kneuzingen heeft opgelopen. De CT scan was er definitief over en op dit moment heeft ze best wel last van deze blessures en ze was ontzettend moe.

Daarna ben ik naar Yaffa gegaan om haar naar het istituut te brengen waar haar moeder Chaya aan de beademingsapparatuur ligt. Ik probeerde met haar te praten en ze reageerde met open ogen. Ik heb het gevoel dat ze me gaat beantwoorden. Helaas is dat nog niet gebeurt in deze zes maanden. Yaffa behandelt haar met grote toewijding en ik voel groot respect voor de zorg die ze geeft aan haar moeder. Ze helpt tevens Morris aangezien zij de enige is die hem mag helpen met bepaalde dingen.



Chaya, Morris, Yaffa en Rabbi Shachar

Wat erg ontroerend was was de ontmoeting met Aliza die op dat moment een vrolijke glimlach op haar lippen had. Deze keer toen ik op bezoek kwam bij Edema wilde ze graag gebruik maken van onze geavanceerde medische medicijnen in ons land en verzekerde ze me dat ze de tests zou doen om te weten wat er aan de hand is. Ze heeft sinds drie weken last van ademhalingsproblemen en verminderde energie. Desondanks was ze niet vergeten een pakket te maken van koekjes en pretzels die ze haarzelf niet geeft…. Daarnaast kookt ze ook voor haar kinderen en kleinkinderen daarbij niet vergetend 'te proberen te tonen dat alles is, zoals het altijd was'. Helaas is dat niet het geval. Ik wens al onze overwinnaars een goede gezondheid.

Aliza

Rivka

Modiin

Matan and Dor zijn Yehudith gaan bezoeken en zij voelde zich niet zo goed. Zij heeft haar been bezeerd. We zijn haar boodschappen gaan doen in de supermarkt.

Yehudit

Shir : na een drukke dag reizen van Modiin naar Tzfat en terug besloot ik om een voordeel van mijn mini vakantie te benutten en Shulamit en Chanan te bezoeken. Tijdens onze telefoongesprekken realiseerde ik hoe moeilijk de situatie soms is maar ik besefte nog niet hoe moeilijk. Het bedroefde mijn hart om ze zo te zien. Shulamit was erg ziek deze week en was gelukkig weer wat beter en sterker. We hebben gepraat ne ik toonde haar mijn diploma die Ik behaald had met mijn cursus. Zij was zo blij als een grootmoeder toen ze dit zag. Daarna sprak ik met haar, realiserende dat het een moeilijke situatie was waar zij zich in bevond. Mijn vraag over Chanan die nog in bed lag was dan ook duidelijk iets waar zij een bezorgde reactie op toonde. Ze zei dat hij erg ziek is en niet uit bed kwam. Daarnaast sprak of communiceerde hij ook niet echt. Zijn verslechterende conditie was duidelijk erg moeilijk voor haar. Toen ik haar vroeg of er nog iets was wat hem zou kunnen helpen antwoorde ze met een "machteloos" niets. Ze voegde eraan toe dat ze niet meer weet wat ze moet doen soms en dat deze situatie haar een erg machteloos gevoel geeft over het algemeen. Ik vertelde haar Nietzsche’s zin "eem persoon die een reden heeft voor iets kan bijna alles verdragen". Dit betekent dat een persoon die een reden heeft om iets te overwinnen, dat ook zal kunnen overwinnen en door alles heen zal kunnen gaan. Ze zag wat ik probeerde te zeggen en was het er mee eens. Daarna zei ze dat het goed is om van slimme mensen te leren.


Shulamit

Hierna besloten we om Chanan uit zijn bed te helpen na drie dagen. Sergei en ik hebben een hoop moeite gedaan, hebben hem ondersteund. Aan het einde van het verhaal zat hij in de woonkamer.

Ze aten het diner en Chanan zat te snoepen van dde Chocolade. (Ik herinner me hoeveel hij daarvan houd) Ilona die ze met toewijding ondersteunt zou later komen in de avond. Gezamenlijk waren we verheugd dat hij uit bed was. Ze kon eerst haar ogen niet geloven. Het is erg moeilijk om hem zo te zien. Ik vertelde hem dat we niet opgeven en hem dus ook niet toelaten op te geven. Dat we er dus ook voor hem zouden zijn en hem zouden ondersteunen.

Het was een verdrietige maar ook gelukkige avond. Ik hoop dat zij snel weer gezamenlijk beter zullen worden. Van harte hopen we ook dat ze weer snel kracht zullen krijgen en gelukkig mogen zijn. Het was een voorrecht ze te mogen helpen. Zelfs al was het maar een klein beetje….

Zfat

Shir :We kwamen langs bij Esther op mijn laatste dag waarop ik mij opnieuw op de basis moest melden. Ze was erg blij dat we langs kwamen. Ik had haar beloofd dat we langs zouden komen wanneer ik in Zfat zou zijn. Ze had de dag hiervoor bezoek gehad van Ori uit Mechina Braam en zijn vrienden. Ze had erg genoten van hun gezelschap. Ze hebben gepraat en heel veel gelachen tijdens het spelen met spelkaarten.

Esther vertelde ook over een grappige gebeurtenis die haar en haar vriendin overkwamen was. Esther bracht ongekookte mais mee en ze merkten het pas op nadat het al op was dat het ongekookt was. We hebben een hoop gelachen en zoals gebruikelijk wilden we eigenlijk niet naar huis, mede omdat we van elke minuut die we samen doorbrachten hebben genoten.

Shir : Onderweg terug van Zefat, zelfs met de drukke dag die ik voor me had, besloot ik om even langs te gaan bij Meir en Lillian die erg down was. Ik gaf ze een nieuw tafellaken dat één van mijn vrienden van het leger had besloten te geven aan mijn Holocaust overwinnaars. Hij won deze in één van de competities op de basis. Ze waren er erg blij mee en wilden dit eigenlijk al sinds een lange tijd kopen tijdens pesach. Helaas konden ze het niet doen met het geld dat ze hadden. We hebben nog een tijdje gepraat over de cursus die ik gedaan heb en ze zijn niet gestopt met de felicitaties en zich met mij te verheugen over het behaalde resultaat.


Shir, Lilian and Meïr

Meir zeidat hij voor elke dag bid. Tijdens onze gesprekken hadden we het ook over vriendschap, liefde en relaties. Meer specifiek over compromissen op sleutelgebieden en hun kinderen. Daarnaast ook de vrienden van deze kinderen in de context van waar we het over hadden. Het was een open en interessant gesprek zoals altijd. Ik heb ervan genoten en desondanks de korte tijd waren ook zij erg gelukkig om mij wee eens gesproken te hebben.

We wensen onze vriendin Maxine uit Australië een goed herstel toe nadat ze een operatie doorstaan heeft. We wensen haar een volledig herstel toe.

Shabbat Shalom voor u allemaal,

Rivka


Ik heb 'm gevonden - de Zee Scuill (Urginea maritima) !!!

Lieve vrienden!

Iedereen die me kent, weet hoeveel ik van de natuur houd. Voor mij is de natuur niet alleen schoonheid en een plek om na te denken, het is een plaats met een hoop Goddelijke inzichten.

We zitten aan het einde van een erg hete zomer. Eén van mijn favoriete dingen tijdens deze periode (aan het einde van de maand Av) , betreft het verstaan van dit begrip, namelijk dat het midden van Augustus diverse kleine schatten zich laten zien als een teken van de komst van de herfst. De plant, waar mensen vaak niet van gehoord hebben, draagt de volgende naam; Zee Scilla (ed: Urginea Maritima, familie van de lelie-achtigen). Het is (als je de plant voor het eerst zoekt) niet gemakkelijk om deze plant te vinden, maar een van de grootste geheimen die ik vond zijn te vinden op de plek waar je moet zoeken naar deze bijzonder mooie (en beschermde) plant. Deze vind je namelijk meestal in de duinen bij de kust waar ik vaak zorgvuldig zoek met een verwachting om deze te vinden in het droge uitspansel; genaamd de duinen. Deze morgen stond ik vroeg op, zoals voor mij gebruikelijk is, om half zes in de morgen. Na te gaan zwemmen in een bron ging ik op zoek naar een tankstation om mijn eerste koffie van de dag te halen en ook mijn voertuig te voorzien van zijn "drankje". Zoals gebruikelijk zocht ik zorgvuldig en bestudeerde het gebied en plotseling zag ik het staan! Prachtig gekerfd alswel majestueus, staand tussen twee duinen, stond daar in levende lijve een plantje genaamd Zee Scuill! Een grote glimlach danste op mijn gezicht, als een persoon die de diepte van de natuur kan observeren. Wat ik zag was het verhaal van de trouwe God die planten gemaakt heeft en het concept van het unieke en het mooie van deze wereld. Deze glimlach was de lach van een nieuwsgierig kind die een schatkist had gevonden. Het meisje van de koffie herkende me en vroeg: "Daniel, wat is er?" Ik antwoorde met het volgende antwoord. "De situatie is dat ik de Zee Scuill heb gevonden!!!" Haar gezicht lichtte op van blijdschap.

Nu nog een paar zinnen die me grote vreugde hebben gegeven. Deze brief legt mijn woorden op een later punt uit.

Libby, Aviv, Ariel, Mayan Talia: Het was werkelijk geweldig om Riri na zo lang weer te ontmoeten. Elke dag in Polen dacht ik aan haar, en elke keer at ik mezelf weer bijna op dat ik haar niet had bezocht voordat ik op deze reis ging. Toen we terug waren bleef ik haar bellen. En we konden eindelijk vandaag afspreken. het maakt mij erg gelukkig haar weer te ontmoeten.

Mayaan, Libi, Riri, Ariel,Talia en Idan

Elk moment met deze vrouw is verfrissend. Het brengt me zulk een grote liefde en vreugde. Ze is familie voor mij. Al haar verdriet voel ik als het mijne, wat haar vreugde geeft maakt in mij die vreugde een miljoen keer groter. Ik ben werkelijk dankbaar voor elk moment met onze Grootmoeder Riri!!



Einde reactie van onze studenten.

Zoals Ik al zei, deze zomer is lang en vermoeiend. In het speciaal door de situatie in het land en in de hele wereld. Net als de Zee Scuill, geld ook hier dat we onze eigen prachtige bloemen hebben. De glimlach en het geluk welke komen van diepe wortels. Met andere woorden, ik spreek hier over de jonge mannen en vrouwen die vrijwillig elk jaar hun tijd geven. Zij delen hun hart en leven met deze volwassen mensen. Natuurlijk gebeurt het omgekeerde dan ook. Een glimlach van het binnenste van de ziel, met de kracht om licht te brengen aan een oppervlakkige wereld die bloedt en verscheurd is. Dit ervaren we keer op keer overal waar wij mogen helpen. Deze activiteiten zorgen voor iets gelijkends; een genezing in zichzelf. Het meest verwonderlijke is dat het niet eens zo ver weg is van ons vandaan. Het is allemaal een kwestie van prioriteiten. Hoe gemakkelijk is het om licht en gratie te brengen door het 'leven te leven'. Het is gezegd door God "heb de Heer uw God lief met geheel uw hart, met al uw kracht, en alles wat in U is"!!!!

Ik ben trots op onze vrijwilligers die een heleboel licht brengen in deze wereld. En nu, binnenkort, komen er weer nieuwe vrijwilligers bij. Opnieuw een nieuw jaar gezegend met goedheid en gratie voor de hele wereld.

Shabbat Shalom !

Daniel

De maand Av - de bouw van het hart van de tempel

27 juli 2017, 4 Av, 5777

Tzfat

Shir: Omdat ik wat verder vanTzfat af woon, kwam ik met de auto naar Esther toe. Ik heb daar mijn geliefde grootmoeder Esther bezocht en heb boodschappen met haar gedaan. We hebben gepraat over de afgelopen week.

Op bezoek bij Esther (Ido en ondergetekende)

Ik had een taart meegebracht die nog over was van de verjaardag van mijn moeder. We hebben gekaart en gehad over de charmante vrijwilligers, die ze mist. Precies tijdens het bezoek belde Uri (van het Mechina) haar om te vragen hoe het met haar gaat.

Een bezoek aan Larissa:
Larissa liet ons haar tuin zien. We plukten druiven uit haar tuin en hebben deze samen opgegeten. Ze vertelde ons over haar bezoek aan haar zieke zus in Kiev, die heel erg lijdt onder haar ziekte. En over haar verlangen naar Anatoly. Ze huilde vanwege het verdriet om haar man. We hebben haar kunnen bemoedigen dat ze in ieder geval een aantal jaren met hem samen gewonnen heeft , dat ze samen een mooi gezin hebben grootgebracht en prachtige kleindochters heeft. We hebben een video bekeken van haar kleindochters.

Larissa in haar tuin

Visiting Meir en Lillian: Het bezoek aan Lillian was geweldig, we ontmoette haar kleindochter Ella. Ik had haar al ontmoet tijdens de mars voor het leven - dit jaar. Tijdens het bezoek, hebben we gesproken over de liefde en het huwelijk en het speciale huwelijk van Meir en Lillian.

De bezoeken van de soldaten

Ayelet en Naomi bezochten vandaag Larissa op maandag (17 juli). We hebben samen boodschappen gedaan zodat we later samen pannenkoeken konden bakken. Larissa had het beslag al voorbereid. Wij hebben samen pannenkoeken en croissants gebakken. We spraken over haar gezondheid en welzijn. Ze vertelde ons dat haar zus zich een klein beetje beter voelde en over haar goede bezoek in de Oekraïne. We vertelden haar over onze tijd in het leger. Ze vertelde over haar Aliya op latere leeftijd om dichter bij haar kinderen te wonen. Ze werkte bij het postkantoor, hoewel ze lerares was. Larissa is gezellig gezelschap. Het was leuk om haar bij te zijn en moeilijk om weg te komen bij haar.


Ayalet en Naomi, samen met Larissa

Lee hee en Mor:
Het was geweldig om bij Diamanta en Chanan op bezoek te zijn ! Diamanta en Chananzijn geweldige en interessante mensen. We kwamen aan en nadat we een koud drankje te drinken hadden gekregen gingen we zitten om samen wat te praten. Daarna speelden we Remmi, (Diamante won bijna alle rondes) en we leerde het spel heel langzaam. We hebben samen gegeten en het was echt heerlijk! Plotseling was al drie uur, de tijd vloog, we hebben er allemaal van genoten. We zien uit naar het volgende bezoek.

Diamanta met Lee He en Mor

Noa- Diamanta vierde vandaag haar verjaardag. Dus kochten we een cadeau voor haar en schreven voor haar een zegen uit. We kwamen naar haar huis en vond haar en Chanan in de keuken. Deze keer hebben we vuurwerk aangestoken en verrastte haar daarmee. Ze was hier, begrijpelijk, erg opgewonden over en omhelsde en gaf ons een zoen, ons zoals altijd! We hadden een kado voor haar bij ons (ik had hele mooie koekjes gekocht en een set van sjabloon met bijbehorend mes ). Na het lezen van haar gracieuze zegeningen stond ze op en begon te huilen en vertelde ons vol emotie hoeveel ze van ons houdt. Ze barstte bijna in tranen uit. Ik was erg blij om te zien dat ze zich niet inhield en spontaan emoties toonde!

Matan en Dor:
Wij kwamen naar Yudit vandaag. We gingen niet naar de markt met haar omdat het daarvoor veel te warm voor haar was. We nam haar mee naar de supermarkt en hebben daar samen onze boodschappen gedaan, waarna we terug gingen naar huis en samen een Tunesische lunch hebben bereid (Couscous en soep). Daarna hebben we samen zitten praten. Het was heerlijk (en kruidig!) eten. Ze was erg blij dat we haar geholpen hebben met de boodschappen (anders had ze het allemaal zelf moeten doen), en, uiteraard, was ze blij dat ze ons had kunnen uitnodigen om haar eten te proeven. We hadden plezier en zullen uiteraard contact met haar houden.


Judith met Matan en Dor

Noa: vorige week dinsdag ben ik met Eli, naar een eetgelegenheid genaamd "Heaven" gegaan.
We hebben koffie en cake besteld. We spraken over het leven en genoten van het magisch landschap. Ik vertelde hem hoe druk mijn week was geweest en hoe mijn taken in de kazerne mij helaas belette om hem te ontmoeten. Eli zei dat het OK was en hij bedankte me dat ik hem desondanks toch opgezocht had. We spraken over religie en politiek . Hij vertelde ook over de surprise party die zijn zoon onlangs voor hem georganiseerd had, waarbij veel van zijn vrienden en familie aanwezig was geweest.

Vandaag, tijdens mijn bezoek gaf Eli mij het boek over zijn leven. Ik was hier erg enthousiast over en bedankte hem vanwege deze geste. We hebben over zijn autobiografie gepraat, over mijn reis naar Londen, zijn familie en hij eerde me met koude watermeloen. Zoals gewoonlijk, was het was goed om hem te zien en zijn boeiende verhalen te horen. We spraken over toneelstukken en shows, en het herinnerde aan de tijd toen hij en zijn vrouw en dochter, als nieuwkomers (Israël) naar de musical/ film ging om "Het verhaal in de buitenwijken." te zien. Eli beschreef deze ervaring zo spannend en uniek.


Noa met Eli (links)

Modiin

Shir: Ik begon mijn wekend met de 82e verjaardag van 'mijn opa'. We hebben samen met de vrijwilligers van Svetlana en Dimitri zijn verjaardag gevierd. Ik had bloemen meegebracht en de andere 12 vrijwilligers brachten ballonnen en taart of cake mee die thuis gemaakt hadden. We zongen in het Hebreeuws en Russisch. We lachten veel, aten een koninklijk ontbijt dat Svetlana en Dimitri voor ons bereidt hadden, we hebben er samen van genoten. Mogen wij nog vele jaren samen verjaardagen vieren. Op de foto's ziet u Aviv, Shir, Oz, Arbel Svetlana en Dmitry.

Adi en Naomi: We bezochten Shulamit en Chanan. Het was goed om zijn glimlach te zien en genadig groeit als we gingen naar hun huis. We zaten in de woonkamer te praten met Shulamit omdat Channan te moe werd. We spraken over onze plannen voor na school, het leger en het leven. Shulamit's dochter kwam ook nog even binnenwandelen. Shulamit and Chanan waren erg blij met de tijd die we met hen doorgebracht hadden en het was ook voor hun dochter een bemoediging.

|

Shulamit, Chanan, Adi en Naomi

Pardes Channa

We hebben een aantal winnaars in Pardes Channa opgezocht. Allereerst, Zvika, om te zien of hij een beetje idee had hoe hij zijn nieuwe airconditioner (die we voor hem hadden geïnstalleerd) wist te gebruiken. Inderdaad was er een probleempje dat we heel snel hadden opgelsot, en hij kon niet stoppen om de betrokken donoren te bedanken. Bij deze geef ik dit bedankje dan ook maar meteen door aan u, namens Zvika. Dank u wel voor uw betrokkenheid bij mensen als onze Zvika.

Tzvika

Ik bezocht Zippora. We proberen met behulp van Alex Talmor (hij is advocaat en werkt vrijwillig voor ons) obstakels op te ruimen voor Zippora bij de woningbouw "amidar", door met hem uit te zoeken (volgens het gangbare recht) waarom het bedrijf weigert het huis, waar ze in woont, te verkopen aan haar, omdat ze hier na heel veel jaren bewoning gewoon recht op zou moeten hebben. Zippora is erg blij met onze bemoeiienis hierin en met het feit dat Alex haar hier vrijwillig mee wil helpen om klaarheid in de zaak te krijgen en de situatie juist te beoordelen.

Daarna ging ik naar Gizela, die al dagen, hevige pijnen over haar hele lichaam heeft en de artsen weten niet hoe ze haar hiermee moeten helpen. We hebben geprobeerd wat met haar te praten en te kijken welke lichaamshoudig wat beter voor haar is, zodat de pijn minder erg is. We wensen haar toe dat de pijn snel zal verdwijnen.

Gizela

Vanaf daar ging ik naar Aliza. Ook zij heeft medische problemen die opgelost moeten worden, maar er is altijd een glimlach op haar gezich en ze blijft optimistisch. Ze probeert er het beste van te maken.

Chaya: Ik ontmoette Lydia in Ein Shemer.
Ter ere van haar verjaardag, kwam ik midden in een viering voor haar verjaardag binnen en ontmoette haar familie die hun waardering uitgesproken hebben voor mijn regelmatige bezoeken.


Lydia en Chaya

Rivka

Nieuws uit het Noorden

Lieve vrienden.

Na een week van herstel, na mijn operatie, kon ik opnieuw beginnen met mijn bezoeken aan de Shoa winnaars. Het was een genot om met hen spreken.

Eli-Ram in Ginosar was aan het kijken naar de Tour d'France, toen ik hem te bezocht. We keken samen en hadden plezier en een ontspannen tijd. Elke dag volgt hij de tour. Het brengt hem terug naar zijn Franse 'roots'. De verslaggever spreken in het Frans en Eli-Ram glimlacht er bij en voelt zich erg gelukkig. Het geeft hem een leuke onderbreking tijdens de lange dagen en de hete zomer. Na het bekijken van de tour, hebben we gepraat en hebben we samen kwaliteitstijd doorgebracht. Van tijd tot tijd bezoeken de studenten hem en dat maakt hem gelukkig. Hij houdt een kamer voor hen vrij wanneer ze in het leger dienen en 's een plek om te slapen nodig hebben.


Eli-Ram

Ibi en Rachel in Neot zijn beide, zeer levendig, ook al is deze zomer heet. Zij rusten goed tijdens de heetste uren. Elke dag volgen ze een senior programma of in de kibboets of in Tel Chai Collage. Ze genoten van mijn bezoek. We hebben gesproken over de studenten en de geweldige tijd die het hen gaf. Ze zien allebei uit naar de nieuwe studenten.

Collage gemaakt door de studenten van een vorig jaar. Deze staat op het kastje bij Ibi en Rachel.

Shalom,
Timek

Shabbat Shalom !!!

De periode van 'drie weken rouw over de teloorgang van de Tempel'

(11 juli - 1 augustus 2017, "de periode tussen twee tijden")

July 14, 2017, Tamuz 20, 5777

Pardes Channa

Aan het eind van het jaar hebben we ons verzameld in Neve Michael. Er waren koele verfrissingen, jongelui met een brede lach op hun gezicht en liederen. We hadden jongelui bij ons uit Amerika en Canada, gasten van Neve Michael die een indruk wilde opdoen van het werk en de overlevenden wilde leren kennen.



De dochter van Chaya and Morris - Yaffa vereerde ons met haar aanwezigheid. Yaffa heeft heel lang haar moeder gezelschap gehouden gedurende de tijd dat haar moeder niet bij bewust zijn was en aangesloten lag aan een beademingsapparaat.Yaffa is het voorbeeld van een jonge vrouw die ondanks de vermoeidheid ondanks alles bijhaar moeder is gebleven. Eerst in het ziekenhuis en nu in het verzorgingshuis Malben. Een ieder van ons heeft iets over zichzelf verteld en hoe ze zich voelden over het project. Het was erg verfrissend om iedereen een dankwoord te horen spreken, de zegeningen te horen (door het uiten van de gevoelens hierover) en de constatering dat ze niet alleen stonden in de zorg voor geliefden.



We hebben spelletjes gedaan met elkaar en daarna kwam de tijd voor de zegeningen en de kadoos. Al onze winnaars kregen een mooie plant en in elke kaart stond een foto van één van de afgelegde (vastgelegd op de camera) bezoekjes. Na veel hugs en het afscheid nemen ging een ieder zijns' weegs, hongerend naar meer van dit soort bijeenkomsten. Dank je wel Zvia. Je hebt veel voor L'Chaim gedaan, we hopen je opnieuw bij ons te hebben in het team volgend jaar, verfrist en klaar voor een nieuw jaar.

Zvika Givon



Zvika Givon uit Pardesh Chana krijgt een airconditioner. Zvika staat hier op de foto met Pinchas. Hij is in 1936 in Tykocinski, in Roemenië geboren.

Het Ghetto was een feit in Roemenië toen hij acht jaar oud was. De Duitsers braken in in het huis waar hij woonde en probeerden zijn moeder te verkrachten. Toen ze weerstand bood, werd ze voor de ogen van haar twee kinderen (Zvika en zijn zus) doodgeschoten. De twee kinderen zijn naar zijn oom gebracht die ze grootgebracht heeft. In 1948 , kwam hij terecht in Kibbutz Sarid van de Hashomer Hatzair - beweging via de de jeugdgroep waarmee hij Aliyah gemaakt heeft. In 1954 diende hij in het leger. Na zijn militaire dienst kwam hij terug in de kibbutz en ging vandaar naar de enge Communistische kibbutz (Yad Channa) die er was op dat moment en vandaar kwam hij naar Pardes Chana in 1962 waar hij trouwde met zijn vrouw. Sinds 16 jaar is Zvika weer alleen, omdat zijn vrouw hem ontvallen is. Hij werkte in een fabriek waar met multiplex gewerkt werd in Kibbutz Mishmarot. Het echtpaar had geen kinderen en leefde een eenvoudig leven met een klein pensioentje sinds Zvika 65 jaar geworden is. Deze kostbare man heeft vele hete zomers doorstaan zonder airconditioner.


Zvika


Nadat de hulpvraag binnen kwam, is Pinchas op woensdag de conditioner gaan installeren. Zvika is zo dankbaar en zo blij met deze gift dat hij constant blijft vragen : " Wat heb ik opgedaan dat ik zoveel goedhartigheid tegenkom in mijn leven". Bijgaand de foto's van het verloop van de installatie, die met succes eindigde, en voor een verandering voor Zvika zal zorgen deze zomer. Met dank aan de donoren en allen, die ervoor gezorgd hebben dat de airconditioner geïnstalleerd kon worden bij Zvika.

Rivka

Special visits in Zfat

Een paar weken geleden zijn er vijf speciale bezoeken afgelegd in Zfat. Het was een voorbereidend initiatief van Kfar Hanasie, met studenten uit de negende graad , die meededen aan een project genoemd : "Kijk naar de horizon" ( een geweldig project van de negende tot de twaalfde graad) waarbij een bezoek aan Zfat ingepland stond. Ongeveer 18 jongeren hebben de huizen van de Holocaust winners uit Zfat bezocht.

Studenten van Roim Rachok

Deze bezoeken hebben een stempel gezet in de levens van de jongeren dat wellicht vele jaren zal bijven hangen en misschien zullen ze ooit een deel van het werk van "Lechaim" in Zfat worden?


Jongeren uit de negende graad, bezoeken Meir en Lilian.
Het was een vreugde om de verhalen van de overlevenden te horen en onze bijzondere geschiedenis als Israelisch!

Bovendien, was de begeleiding uitstekend. De overlevenden waren echt gefascineerd. De studenten hebben geluisterd naar hun verhalen en zagen oudere mensen (grootouders en zelfs meer) die op hun voeten stonden en zelfs meer als dat. Sommige overlevenden dragen nog hun steentje bij aan de samenleving.

Het bezoek aan Ester bracht heel veel vrolijkheid met zich mee, misschien ook wel omdat ik deze vrouw bewonder. Ze is 81 jaar oud en helpt in het ouderenhuis en ik ontdekte dat ze werkte met mijn grootouders in het verzorgingshuis waar ze leven. Esther's verhaal is heel fascinerend en het maakte me blij om het te horen.Het mooiste gedeelte van haar verhaal is dat Esther nog steeds heel gefocust is en helder in haar denken.

Visits in Tel Aviv

Ben, Israel and Orel ontmoette vandaag Jenny Rosenstein in Tel aviv.

Orel en Jenny

Gedurende mijn bezoek ontmoette ik een een charmante vrouw, beeldschoon en met een enorme innerlijke kracht! Jenny vertelde me over een boek dat ze schreef dat ze me about a book she wrote called "De engel boven de deur" waarin ze haar leven beschrijft. Het is hartbrekend en begint in de Oekraïne, in Chernovtsy, Ukraine. Naast haar schrijven, beschrijft Jenny haar innerlijke gevoelens met een verfkwast en heeft ze al verschillende spectaculaire schilderijen geverfd. Achter elk schilderijk zit een compleet fascinerend verhaal. Jenny is erg actief op Facebook. Ze gebruikt de tijd aangenaam, door alle evenementen die er aan zitten te komen op FB te zetten voor de winnaars. Bedankt voor het voorrecht om Jenny te mogen hebben leren kennen - ik heb veel geleerd en genoten van haar door haar te helpen! Ik zie uit naar onze volgende ontmoeting.

Modiin

Shir : Deze week hebben we de verjaardag van Mickey, Rozita's echtgenoot gevierd, hij werd 90 jaar oud. De vrijwilligers, Rozita en Mickey (NIR , Nadav en Ariel, waren aan het kamperen in het buitenland) en ik, kwamen met cake en vuurwerk. We begroetten Mickey en hebben voor hem gezongen, samen wat gelezen; hij was een gelukkig man.

Rozitza, Miki, Shir, Babo, Nadav and Shir

Daarna hebben we uren met Rozita gepraat over haar dochters, die de relatie vernieuwd hebben na vele jaren en hoe fijn ze dat vindt. Ze vertelde ook over allerlei perioden in haar leven. Het was leuk om haar te horen vertellen over van alles wat haar bezig houdt.

Shir : Afgelopen week heb ik grootmoeder Riri opgezocht. We wonen in hetzelfde gebouw.


Shir en Riri

We hebben samen een terrasje opgezocht waar we lekker zijn gaan zitten. Riri vertelde me dat ze erg bezorgd was over haar werk. Ze werkte hard met kinderen en voelde zich bezorgd over haar situatie. Ze werkt ook als masseuse. Ik heb haar toegezegd dat ik haar wil helpen. We hebben samen iets gepubliceerd op Facebook om te kijken of iemand misschien nog een babysitter zoekt in Modiin? Ik heb visitekaartjes gemaakt voor haar waarop beschreven staat waar ze goed in is en hoe ze te bereiken is. Die kaartjes hebben we in onze flat in de brievenbussen gedaan (25 etages). Nadat ik haar gekalmeerd had heb ik beloofd om haar te helpen, dronken we koffie en hebben samen een geweldige cake gegeten die ze gemaakt had. Ze heeft me veel over haar familie verteld. Haar zoon leeft in Finland. Ze liet me de foto's zien van haar kleinkinderen, die daar wonen. Ze zei dat ze spoedig naar Israel komen en dat ze daar naar uitziet.




Ze heeft vijf kleindochters. Avi en ik zijn er echt blij mee dat haar echte kleinkinderen haar bij wijze van grapje vertelde : "Wat ga je doen als wij komen, je hebt toch al nieuwe kleindochters ?" Het is goed om te zien dat ondanks dat ze zo hard werkt en ver weg zit van haar familie, onze ontmoetingen haar zoveel geluk en vreugde brengen.

Beste Timek ! We wensen je een gelukkige verjaardag namens de hele L'Chaim-familie!
Shabbat Shalom !

Rivka

Het nieuws van 29 juni 2017

Modiin

Shir: ...."Hoe goed is het dat we elkaar ontmoet hebben. Wat ben ik zonder jou? Wat we delen samen is zo bijzonder, is dit allemaal voo rons? "... Het einde van mijn tweede jaar bij L'Chaim en ik ben sprakeloos.

Ik kan onmogelijk uitleggen hoeveel ik houd van mijn "L 'Chaim" familie in Modiin.
Hoe trots ik ben dat ik mag behoren tot die groep jongeren met een goed gevoel voor morele kwesties en een kwaliteitsleven voor waarheid, wat hierbij hoort. Het is moeilijk te geloven dat deze jongeren die op zo'n charmante wijze kennis gemaakt hebben met L'Chaim tijdens de eerste vergadering van vorig jaar, het komende jaar als recruten toegevoegd zullen worden aan het leger of door zullen blijven gaan met dit werk en met hun enerverende enerige van ons land een betere plek zullen proberen te maken. Jongeren als we dit jaar hebben gehad, versterken mijn voornemens om door te gaan met tijd te steken in de toekomst en meer 'zout te creëren op deze aarde' zoals ik deze jongeren (en wat ze doen) zou willen benoemen.



Het is ook moeilijk uit te leggen hoe belangrijk ik de start vindt van dit jaar. Een groep jongeren is naar Polen gegaan om hier met eigen ogen te zien wat de Holocaust en de wedergeboorte van Israel inhielden, wat een heel speciale herinnering kan worden. Een andere groep volgt nog.

Buiten dat, kan ik niet verklaren hoe onze familie gegroeid is in de [verbinding] van hart en ziel. Ik kan me bijna niet voorstellen dat mijn hart nog meer liefde kan bevatten en die ontdekking verbaast me elke keer. God zij gedankt voor het privilege om onderdeel te mogen zijn van deze familie, de kracht om me te concentreren en de mogelijk om te leren van fantastisch fijne mensen. Veel dank ook aan mijn ouders, mijn fijne vrienden, die vaak met me meegaan; jullie zijn de kers op de cake. Ik wens ons allemaal toe dat we gezond zullen zijn en nog vele jaren van vreugde en liefde zullen mogen ontvangen. Ik weet dat onze 'potjes van geluk' (die we gemaakt hebben) zullen helpen op sommige moeilijke momenten.
Daarom 'dank je wel als je een deel bent van mijn zonneschijn in mijn leven, genaamd "L 'Chaim" !

Kort en goed; vandaag zijn we begonnen met "dankzeggen". De vrijwilligers gaven de winnaars foto's en ik schreef een brief voor hen. Daarna hebben we gezongen "How well we met," ("Hoe goed was het dat we elkaar ontmoet hebben.") en vervolgens hebben we een evaluatie gedaan over het laatste jaar. De punten die naar voren kwamen waren uiterst simpel! De woorden grootvader, grootmoeder en kleinkinderen werden veel gebruikt.


Idan, Talia, Riri en Maayan



Het is prachtig om te zien hoe deze droom in twee jaar tijd gerealiseerd is. Voor deze gelegenheid maakte we een "potje van geluk" - waarin we briefjes hadden gestopt, waarin we elkaar het beste toewenstte. Het idee is dat wanneer iemand wat positieve woorden nodig heeft, deze persoon een briefje uit het potje kan halen en dit hem of haar de kracht zal geven om door te gaan.

Maya bezocht Svetlana al, maar ondanks de drukte deze week, had ik voor mezelf besloten dat ik haar in ieder geval toch nog wilde opzoeken. Al was het maar een uurtje.

Svetlana

Elk bezoek met Svetlana is een opwindend bezoek. Ik vraag me altijd af of niet meer van technisch inzicht zou moeten proberen op te pikken? Gelukkig voor mij heeft ze net een nieuwe smartphone... We zijn door de instellingen gegaan en hebben een contact aangemaakt in "Whats up" waarna ze me voor de eerste keer een berichtje heeft doorgestuurd. Het leukste van alles was nog om haar te leren om te gaan met "What's App Web".

Alsof ze het speciaal voor haar hadden uitgevonden. Ze is er zo enthousiast over en heeft al aardig door hoe ze alles in moet stellen. Het zou wel eens een heel bruikbaar medium kunnen zijn voor haar en voor mij. Svetlana, heeft altijd het gevoel dat ze me iets terug moet geven voor de tijd die ik met haar doorbreng, en dus liet ze me zien hoe je al je recepten kunt noteren (in alfabetische volgorde) in haar notebook en ook liet ze me zien hoe ik dat aan mijn kinderen kan leren. Heel erg leuk. Ik ben dankbaar voor het voorrecht haar te kennen...

Shir : Nadat ik Shlomit geïntroduceerd had in de verbazingwekkende songteksten van Ishayi Ribo, had ik besloten omShlomit mee te nemen naar een concert en dat heb ik gedaan. Samen haar dochter Eilona zijn we naar zijn optreden gegaan.


Neomi, Sulamit en Eilona

De avond vond plaats in Beit Horon, en daar woont nog een vrijwilliger die met ons mee ging. We hebben iets gegeten in een cafeetje, hebben over muziek gepraat en de kracht die het heeft om ons gemoed op te vrolijken. Gedurende het concert hebben we eene geweldige tijd gehad, we waren gelukkig, hebben samen gezongen en een beetje gehuild en hebben enorm genoten van de avond. Shulamit is van mening dat dit hele speciale muziek is dat het hart raakt en dat de maker er van veel gevoel moet hebben om het te schrijven. We hebben enorm genoten van de avond en Shlomit kon niet stoppen ons te bedanken en we hebben haar toegezegd dat we uit zullen kijken naar nog andere goede concerten.

Jerusalem

Keren : Vandaag heb ik Eti weer ontmoet, nadat ik haar een hele tijd niet gezien had... Ik heb haar ontzettend gemist en dat was wederzijds.


Keren met Eti

Vandaag zijn er twee heel speciale dingen met mij gebeurd: de eerst was een reactie op het feit dat ik binnenkort moet dienen in het Israelische leger en ze vroeg me :" de waarheid, ben je bang?"

Een vrouw als zij die de Holocaust overleeft heeft, die weinig verlichting in haar leven heeft ervaren, leeft in een klein appartementje in het midden van Jeruzalem en een aantal obstakels heeft ondervonden in haar leven. Ze besefte dat ze met die vraag rechtstreeks naar de gevoelens van mijn hart vroeg. Dat het niet een kwestie van trots en mijn ego was om te dienen; ze vroeg gewoon naar een kwetsbaar onderwerp waar je niet vanzelf over praat. Het tweede onderwerp was de situatie zoals die vanaf dat moment zou veranderen. Eti vroeg me ook nog om een persoonlijke brief te openen en die voor te lezen aan haar. Aan de ene kant was ik blij met de inhoud, aan de andere kant werd ik er een beetje boos om , maar uiteindelijk kreeg ze wel de eer die haar toekwam. Ik was blij dat ik haar bezocht heb.

North

Kiriat Shmona
Het was geweldig om alle shoa winnaars in Kiryat Shmona opnieuw te ontmoeten. Nu, zonder de studenten. Zoals altijd had ik een hartverwarmend bezoek bij alle overlevenden. Iedereen was blij me te zien en zij bedankten me voor de ondersteuning van het waardevolle voedselpakket. Israël nodigde me uit voor het huwelijksfeest van zijn kleindochter. De bloeddruk van Klara is nu goed. Ze voelt zich veel beter en sterker nu. Lisa zal een hartoperatie aan haar aderen ondergaan deze maand. Ida is nog steeds in de rouw wegens het verlies van haar dochter Marina. Rina, Neli, Romeinse, Zina, Bracha en Ina laten u groeten.

Mina

Mina Solomon, van origine een Roemeense leeft sinds haar aankomst hier in Israel (sinds de zestiger jaren) in Chazor. Ik vond Judith bereid om Mina elke week even te bezoeken. Judith is 71 jaar en is een tweede generatie winnaar uit Hongarije. Hiervoor bezocht Judith Blanka. Sinds Blanka overleden was Judith op zoek naar iemand die ze kan bezoeken, nu zal ze Mina gaan bezoeken.


Israel

De kleindochter van Israel's Weitsman (K.Shmona) , trouwde in Tiberias en Israel nodigde me uit voor deze gelegenheid. Israel vond het heerlijk om op de bruiloft aanwezig te zijn.


Jafim

Jafim (Katzrin) is erg blij met mijn bezoeken en hoopt om meer studenten te ontmoeten het komende jaar. De contacten met de studenten bemoedigen hem in zijn dagelijkse leven.

Het verdrietige nieuws is dat Moisje plotseling is overleden. Hij had een hartprobleem. Zomaar ineens viel hij op de grond en was hij er niet meer. Hij heeft geen pijn gehad. De studenten en ik missen hem verschrikkelijk. Hij was erg geliefd bij de studenten. Gezegend zij zijn herinnering.

Moisje

Timrat

Shalom ! We hebben Tamar bezocht en ze was zo blij dat we kwamen. Ze liet ons foto's zien van haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Ze verteld ons over haar kinderen, hoeveel kleinkinderen ze had etc. en waar ze wonen. Ze vertelde ook over haar immigratie naar Israel, hoe ze haar echtgenoot leerde kennen en hoe ze al die jaren geleefd heeft in Kfar Hachoresh (en later in Timrat).

Het was een interessant bezoek en we vonden het erg leuk om Tamar te bezoeken.
Ruth and Rayia, Ulpana en Tiferet.

Zfat

De laatste bezoeken aan de overlevenden van Baraam :

Hee lee and Liam : We hebben Eli bezocht en ik denk dat het het meest enerverende bezoek was dat ik gebracht heb. Eli ontving ons allerhartelijkst zoals hij meestal doet .... met thee en bisquitjes.


Eli

Deze keer verliep ons bezoek een klein beetje anders, Eli liet ons zijn muziek horen en vertelde daar iets over en we hebben er samen naar geluisterd en er over gesproken met hem. Het liet weer een ander aspect zien van Eli, die we nog niet ontdekt hadden. Eli zong het lied "Put me under your wings" en vertelde dat hij zijn boek zou opdragen aan zijn overleden vrouw Ayala. We konden zien hoeveel hij van haar gehouden heeft en wat het met hem gedaan heeft.
Liam en ik hebben gepraat over de toekomst die ons wacht : leger, school .... Eli support ons in alles wat we gaan doen. Ik hoop spoedig van hem te horen wanneer zijn boek klaar is. Ik mis hem nu al, mijn grootvader Eli from Zfat.
Dori and Yoav- misten Julie omdat ze naar de tandarts moest, daarom gingen we meteen door naar Judith.
Ze bood ons fruit en wafels aan, die ze speciaal voor ons gekocht had.


Yehudit

We hebben Rumikub gespeeld en gepraat over tattoos en religie. Ze was best een beetje trots op mij, omdat ik regelmatig won.Haar sociale werker Orly kwam er bij zitten en deed een spelletje mee. Ze had een goed humeur door de gezelligheid die de visite met zich meebracht. Toen we weggingen, omhelsde en kuste ze ons en bedankte ons en noemde hoe belangrijk deze bezoeken voor haar zijn. Door onze aanwezigheid voelt ze de eenzaamheid niet zo.


Meir, Shir, Lilian, S.A. en Eido

Itamar en Neta : We hebben Meir and Lilian bezocht. We hebben bij elkaar gezeten en gepraat over van alles en nog wat. We hadden een kleinigheidje voor hem meegenomen, waar ze erg enthousiast over waren. De foto werd op een mooi plaatsje in huis neergezet. Daarna hebben we afscheid genomen en zijn naar Eli gegaan en vandaar naar Shalom. Hij gaf ons in eerste instantie een klusje; het schoonmaken van de keuken en de badkamer waarbij hij dat op een bepaalde manier gedaan wilde hebben, maar dat was niet verschrikkelijk...


Shalom

We hadden ook voor hem een kadootje bij ons en met tranen in zijn ogen zei hij : "Dank je wel! Vergeet mij niet." Het was een leuk bezoek en we hebben afgesproken dat we contact zullen houden.
Ran and Ori: het was onze laatste afspraak met Esther, waarbij we gekaart hebben. We hebben samen ook geluncht en gepraat, zonder ons op het naderende afscheid te richten.


Uri en Esther

Sommige jongens kwamen om haar verhaal te horen en wij genoten er van om het voor een tweede keer te horen en haar zo op te zien bloeien. Het was, zoals het meestal was, erg intrigerend en we verlieten Esther met de afspraak dat we zouden schrijven, wetende dat dit onze laatste bezoek was geweest. and we parted with exchanging letters, knowing that this was not the last meeting. We're really, feel lucky to meet Esther. Elk bezoek was meer dan de moeite waard en zeker waard om in de toekomst nog eens te doen.

De soldaten Mor en Lehee : We hebben plezier gehad met Chanan en Diamante vandaag. We hebben onze prestiges met Rummikub een klein beetje kunnen verbeteren. Diamante heeft een heerlijke vegetarische maaltijd gemaakt en vertelde ons een klein beetje over de tijd die ze doorbracht in een transitkamp hier in Israel. Daar is ze twee jaar geweest met allerlei verschillende mensen van verschillende plaatsen met verschillende talen. Ze hield van het leven samen en de gezelligheid daar.Toen ze de leeftijd van 12 jaar bereikt had, verliet ze het kamp om te studeren maar vluchtte toen ze haar immuniteit wilde geven [ed. : niet-onderworpen zijn aan wetten]. Haar zus bleef er, maar zij keerde terug naar haar ouders.

Pardes Channa

Chaya Kimchi , onze vrijwilliger in kibbutz Ein Shemer vertelde: "Ik maakte kennis met "L'Chaim" via de "Mars voor het leven" en de activiteiten van "L 'Chaim" in Neve Michael dit jaar, en vroeg of ik me aan mocht sluiten om vrijwilliger te worden. Ik ontmoette Daniel in het huis van de vriendschap in "Ein Shemer" en had er ook een ontmoeting met de maatschappelijk werkster Tamar, en begon Lydia te bezoeken , een mooie vrouw van 83, een winnares zoals "L ' Chaim" omschrijft. Ze spreekt alleen maar Russisch. (Ik mag dan geboren zijn in Rusland, maar spreek de taal niet vloeiend, omdat we geen Russisch spraken thuis, maar Jiddisch. Desondanks besloot ik Lydia te gaan bezoeken en ik ontdekte dat ze een hele prettige en intelligente vrouw is. Momenteel leg ik mijn bezoeken wekelijks op vrijdag af voor een uur. We zitten dan samen in de tuin vlak bij haar huis en spreken vloeiend Russisch met mijn beperkte kennis van de taal. Ik gebruik een vertaalprogramma als ik er niet uit komen en begrijpt het meeste van wat ik bedoel. Ik heb verschillende foto-albums meegenomen van mijn reis naar Moskou en St. Petersburg. We hebben samen de foto's bekeken en Lydia was zo blij om alle plaatjes te zien waar ze in het verleden geweest was. Ze heeft een scherp geheugen en herinnert zich namen en plaatsen en wordt daar heel enthousiast over. Tijdens één bezoek liet ik haar het Ballet "Moussaieff" zien die ik op Facebook gevonden had (een hele bekende Russische band) en ze genoot er intens van. Daarnaast ik breng haar bekende Russische liederen en probeer de tijd die we samen doorbrengen te veraangenamen. Ik zie de vreugde in haar ogen tijdens de bezoeken. Het is echte warmte die ons bindt. Afgelopen vrijdag, was het onmogelijk om in de ochtend te komen en dus belde ik naar het huis om haar dit te vertellen de volgende morgen vroeg. Toen ik later in de middag aankwam zag ik de vreugde in haar ogen en vertelde ze me over het telefoontje wat haar netjes doorgegeven was. Later, tijdens de conversatie, gaf Lydia me een lap met daarop het Russische alfabet, zodat ik de taal kan leren. Ze vertelde ook over haar familie en ze laat het me weten wanneer ze overkomen naar Israel. Binnenkort zal ik waarschijnlijk haar nicht leren kennen, op haar verzoek.



Lydia

Dit is ons verslag voor deze week,

Shabbat Shalom !!!
Rivka

Samenvatting van dit jaar in "L'Chaim"

15 juni 2017, 21 Sivan, 5777


Voorwoord van Daniel

Het Noorden

Timek : Dit jaar was een heel speciaal jaar. We begonnen in Chazor, met de studenten van de mechina Kfar Hanasi. De studenten waren erg toegewijd en er is gebouwd aan diepe vriendschappen. and they have build deep friendships. Vooral Eden en Noam, die bergen verzet hebben om Mina om haar emotionele en psychische problemen te overwinnen. Gedurende dit jaar overleed Blanka uit Rosh Pina. Dit hebben we als moeilijk en emotioneel zwaar ervaren.

Al de studenten van Mayan Baruch hebben onze winnaars uit K.Shmona, Neot and Dafna met elkaar verbonden. Met name Rachel heeft een vriendschap met Eliav en Nadav opgebouwd en vice versa.

De studenten van Meitzar waren erg toegewijd in hun bezoeken aan Genosar om de winnaars te bezoeken. We hebben Avraham verloren, wat ervaren is als een groot verlies en de studenten moesten opnieuw hun balans vinden. Ze hebben een geweldig werk gedaan en ze hebben het met zoveel liefde gedaan. Ik ben erg tevreden over de diepe verbindingen die de studenten gemaakt hebben met de winnaars. Het is verbazingwekkend om onderdeel te zijn van dit heilige werk. Shalom en zegen uit Galillea.

Timek

Pardes Channa

Rivka : Als de eerste tak van "L'Chaim" kan worden samengevat dit jaar, vooral gedurende de vakanties en spannende evenementen vooraf gegaan aan de "mach voor het leven" gehouden op 26 April. Daniel, die alles gecoördineerd had met al de leiders van al onze vestigingen in het land, winnaars en vrijwilligers (en voor de oudste winnaars is dat verre van gemakkelijk...) die alles zo hadden voorbereid dat iedereen aanwezig zou zijn. De studenten die het programma voorbereid hadden hebben alles vastgelegd hebben in een logboek. Alles werd uitgevoerd door Daniel en de voorbeeldige geschoolde organisatie door Zviad, Yechiam en natuurlijk David de manager van Neve Michael, die de poorten van de plaats van het evenement opende en ons royaal onthaalde.





De afgelegde bezoeken maakte dat de studenten zorgzaam en betrokken zijn bij de overlevenden. Het hoogtepunt was de steun die werd gegeven door deze mooie studenten, aan onze gasten op de Mars, en dit is te zien in de foto's. We hebben een echte reis doorleefd met deze meisjes en jongens, die hebben geleerd om in contact te treden met de ouderen en meer geinteresseerd zijn in de overlevenden en zijn begonnen met het stellen van vragen die aan het begin aanvankelijk onmogelijk leken. Zelfs fysieke nabijheid is mogelijk het gevolg van de nabijheid van 'ingebouwde liefde in het hart'. Wij begeleiden de winnaars al voor ongeveer 12 jaar, en Neve Michael, zijnde risicokinderen door hun achtergrond, zijn onderdeel geworden van het project en hebben al drie prachtige jaren loyaliteit betoond aan de winnaars. Ons project is sterk uitgebreidt met vrijwilligers en meer plaatsen die we (zullen) bezoeken. Ik denk dat ons doel moet zijn dat meer mensen de ervaring mogen proeven om gewoon 'gelukkig te zijn' om te ontvangen van ons wat ze nodig hebben. Hun leven zal veranderen door contact met ons.

Modiin en Zfat

Shir : Het is moeilijk om mijn derde jaar in dit project te omschrijven. Er zijn geen bruikbare begrippen voor om te omschrijven hoe liefde en licht mijn leven binnen gekomen zijn sinds ik begonnen ben met mijn vrijwilligerswerk en andere voorbereidende werkzaamhede in Modiin and Tzfat .

Wat gebeurtenissen op een rijtje:

51 Vrijwilligers die actief deelnemen.
Samen zijn er 42 winners (die ik persoonlijk ontmoet heb).
Onze lieve Jaston is helaas niet meer bij ons en we missen hem vreselijk.
4 Geweldige vrouwen - Ricky, Lihi, Shira en Dorit (Dana store ) zijn ons gaan helpen bij "L'Chaim", met bijdragen voor de winnaars.
2 Donoren.
3 Marsen voor het leven met een interview op de radio en 3 artikelen in de kranten.
We ontvangen meer dan 1600 telefoontjes voor hulp.
Er zijn meer dan 8000 gepost en doorgegeven via whatsups.
Onnoemelijk veel bezoeken zijn er afgelegd, waarin heel veel onderlinge liefde ervaren is.

Het is een genot, een waar geluk en het is leuk om deel uit te maken van de "L'Chaim" familie. Het is leuk om te zien hoe het functioneert en mensen raakt en een onuitwisbare indruk nalaat. Je staat er verbaast van om te zien hoe de respons is tussen kinderen en ouderen, die eerst vreemden waren voor elkaar en in een later stadium grootouders en kleindochters / kleinzonen werden [in relationele zin].

Het is een leuke ervaring om te worden gevuld, opnieuw en opnieuw, met emoties [die horen bij ons mens zijn] totdat de wolken van emotie komen (middels lachen of huilen).

Het is mooi om betrokken te zijn bij de winnaars en te zien wat er terugkomt uit de relatie. Elke foto, elke conversatie.

Al deze dingen maken het werken met L'Chaim tot een speciale ervaring, moeilijk om te zetten in woorden.

Alles wat ik wil zeggen is dat ik [wijze lessen] gewonnen heb. En alleen maar op deze weg door wil gaan.

We hebben een andere heel belangrijke partner in ons werk: Shuki Kestenbaum, die achter de schermen heel veel belangrijk werk doet met het budget wat we tot onze beschikking hebben. Hij is een man van wijsheid en is toegewijd. Hij verdiend het om hier genoemd te worden.



Dit is wat we graag met u willen delen deze week.

Shabbat Shalom!

Brieven van 8 juni 2017, 14 Sivan 5777

Voorwoord van Daniel
De persoonlijke noot van Daniel zullen we bij Daniel 5777 plaatsen vanaf heden, zodat het nieuws hier overblijft. Dit voorkomt langzaam laden door de aanwezigheid van heel veel tekst op de pagina.

Zfat

Matan en Dor : Donderdag 18 mei bezochten we Yehudit voor de eerste keer. Als eerste hebben we kennis gemaakt en ze vertelde ons veel over haar familie en liet ons foto's zien van haar kinderen en kleinkinderen. Toevalligerwijs waren haar zonen op bezoek, zodat we hen daar ontmoette. Gedurende dit bezoek ontdekten we dat Yehudit een warm voelend persoon is, vrijgevig en liefhebbend en erg actief in haar verleden. Helaas haalt haar leeftijd haar nu in en komt ze bijv. nauwelijks toe aan koken, dat wat juist wel heel belangrijk voor haar is, net als het wegvallen van haar man een paar jaar geleden.


Dor, Matan and Yehudit

Van zondag tot dinsdag gaat ze naar een club en ze geeft aan dat ze dat heerlijk vindt om te doen. De andere dagen heeft ze weinig te doen en verveelt ze zich. Haar kinderen halen haar elke shabbat naar hun huis toe om samen met haar de shabbat te vieren en door te brengen. We kwamen overeen om haar wekelijks elke woensdag te ontmoeten en nemen haar de volgende keer mee naar de markt. Dit was een leuk bezoek en we leerden veel van haar.

Shir : Afgelopen zaterdag kwamen mijn ouders en mijn broer Eyal bij mij op bezoek op de basis en hebben we Esther uitgenodigd om bij ons te blijven die dag om haar 81e verjaardag te vieren.


De verjaardag van Esther

Ze was er erg opgewonden onder en erg gelukkig om mijn familie te ontmoeten en ze voelde zich een volwaardig lid van ons gezin. We hadden een leuke en een levendige conversatie. We hebben vuurwerk afgestoken, samen gezongen en we hebben een heerlijke cake gegeten en fruit gegeten dat Esther voorbereid had. Ido en ik hebben samen de zegeningen voorgelezen en de vreugde was productief! We hopen haar nog vaak te ontmoeten en nog veel verjaardagen samen met Esther te vieren!

De soldaten - Onze nieuwe vrijwilligers

Noga en Noa : We hebben Eli gisteren voor de eerste keer ontmoet en ontdekten dat hij een man is met veel vreugde en fascinerende verhalen! Eli vertelde ons over de betrokkenheid van de gemeenschap, de activiteiten en competities tijdens zijn jaren in Zfat. Eli is 95 en hij kan elk detail nog beschrijven, hij kan zich alles nog herinneren. Bovendien, probeert Eli nog actief te blijven in de praktijk door de routine te handhaven van regelmatige bezoeken aan zijn zoon in Netanya, te helpen bij een verpleeghuis in de buurt van zijn woning en deel te nemen aan "Amcha" (organisatie voor winnaars) die in Zfat bevindt zich.

Noah : Ik vond het een perfect bezoek! Eli is gewoon geweldig, elke minuut is uitdagend en meestal is het leuk om te zien hoe duidelijk, vriendelijk en gelukkig hij is om zijn ervaringen met ons te delen. Het wordt een geweldige tijd die we met hem door zullen gaan brengen en ik ben blij het voorrecht te hebben om Eli te kennen.

Shir : Het bezoek met mijn commandant

Vandaag gingen wij: Ido, Major A. en ondergetekende op bezoek bij Lilian and Mair in Zfat. Het was een erg leuk bezoek. We werden met liefde en warmte ontvangen. We deelden en lachten om ervaringen uit onze militaire dienst. Meir vertelde ons over zijn ervaringen als parachutist. A. verteld over zijn ervaringen hiermee met een vriend uit zijn kindertijd als een kadootje voor zijn 40e verjaardag. Het was erg grappig.


Meir, Shir, Lilian, A. en Eido

Llilian en Meir, vertelde ons over hun familie en hoe belangrijk familie is, ook dat het niet verstandig is om de kinderen teveel te verwennen: "het leven is geen picknick, zoals ze aangaven". A. deelde wat woorden uit de Talmoed en wat versen uit de Thora, gerelateed aan de onderwerpen waarover we praatte: de waarde van vrouwen, hard werken en de kracht van geloof. Het was een heel bijzonder bezoek. Ook A. was erg onder de indruk van het bezoek en wil de volgende keer graag weer mee.

Stav en Arad : Vandaag hebben we de charmante Lilian and Meir bezocht. Zij vertelde ons veel over hun familie en de gezondheidsproblemen die zij ondervinden. We vonden het triest om te horen. Ik wou dat we konden helpen.

Ayelet, Shir and Neomi: Ons eerste bezoek met Larissa vandaag. Het was een speciaal bezoek. We hebben samen pizza gemaakt en hebben samen het landschap van de Gallilese zee bekeken.


Ayelet, Shir, Neomi en Larissa

Wij spraken over haar kinderen en haar man, hebben verhalen gehoord over zijn werk, zijn arbeid op het land van Chula. Ook vertelde Larissa dat ze lerares literatuur in Kiev was, en slechts 20 jaar geleden naar Israël kwam, hoe ze haar echtgenoot ontmoette en hoeveel ze hem mist . Het was fijn om plezier te hebben met haar en haar gezelschap te houden. Larissa stond op het punt om een bezoek aan haar zuster in Kiev te brengen. We hebben een paar verhalen gehoord over wat ze meegemaakt had tijdens de oorlog als een 3 jaar oud meisje en over het verlies van haar vader. Wij zien uit naar het volgende bezoek.

Shir : "Wanneer je geeft en je voelt je leeg is het een offer. Wanneer je geef als je helemaal vol voelt, is het liefde.

Gisteren (maandag) hebben we de verbazingwekkende winnaars van Baram en Zfat bezocht, zoals we dat het hele jaar gedaan hebben. Zoals het hele jaar al was er veel onderlinge liefde. Hoewel, veel van onze winnaars van de Holocaust niet aanwezig hadden kunnen zijn (als gevolg van medische redenen) bij het afscheidsfeest, was er een grote vreugde en een gevoel van verlangen "we willen niet dat onze relaties hier tot een einde komen."

De L'Chaimfamilie van Baram (Zfat)

Na een jaar van eindeloze toewijding brachten de mooie vrijwilligers veel licht en vreugde binnen in de levens van de winnaars van Zfat. We maakte een cirkel en ieder van ons, op zijn beurt, haalde een notitieblokje te voorschijn en beantwoordde of voltooide wat werd geschreven, bijvoorbeeld, de meeste vergeten vergadering van dit jaar is... iets wat die ik heb geleerd van het project, ik denk dat... en zo verder.


Het einde van het jaar

De gedeelde gedachten waren erg spannend. Winnaars herhaalden hoeveel de bezoeken hadden toegevoegd aan hun leven, zodat ze zich welkom voelden en hoe de gesprekken of het samen dingen doen in huis hen uit hun eenzaamheid gehaald had. Het is moeilijk te geloven dat er een jaar verstreken is. Iedereen was nieuw voor iedereen en gisteren eindigden we als een "familie voor het leven" met veel grootouders en kleinkinderen.

De vrijwilligers hadden een brief voor hun winnaar geschreven, waarin ze hen bedankte voor hun aanwezigheid in de huizen en de harten van de winnaars, waar ze zich zo welkom hadden gevoeld en waar ze zo'n beetje kind aan huis waren geworden,



Ani and Rachel

Modiin

Anni ( een nieuwe vrijwilliger) : Ik weet niet waar te beginnen.... Ik heb een geweldig echtpaar ontmoet, dankzij de verbazingwekkende Shir. Voor de eerste keer heb ik mijzelf geïntroduceerd, niet wetende wat ik er van moest verwachten. Rachel vertelde over de pijn in haar lichaam, de zwakte en de hoge leeftijd die ze had bereikt. Ze heeft me in het kort iets verteld van de tijd dat ze een meisje was en dat haar vader naar Auschwitz werd gestuurd ... wat haar onmiddellijk in tranen bracht.. Ik kon haar nauwelijks verstaan, zo verdrietig was ze en dus besloot ik haar te vragen om de telefoon neer te leggen en binnen 2 minuten was ik bij haar. Toen ik aankwam omhelsde ze me, kuste me met tranen en vreugde. Dit was een bezoek wat ik niet zo snel meer zal vergeten. Ze vertelde van haar kindertijd (als negen jarige), dat ze haar broertje van 4 jaar oud droeg om hem 2 km verderop naar de kliniek te brengen. Ook vertelde ze van haar vader die samen met andere mannen naar een Frans kamp gebracht werd, niet wetende wat hem boven zijn hoofd hing en of hij terug zou keren... Haar moeder zei tegen haar zoontje, toen de Duitsers binnen kwamen, dat hij zijn korte broek aan moest trekken, zodat hij er jonger uit zou zien en dat redde hem van de dood. Ze kwam naar Israël op een schip, is de oudste zus van drie meisjes, maar haar twee zussen overleden binnen een week en haar moeder overleed 34 jaar geleden.

Het is moeilijk voor haar dat haar enige zoon en zijn vrouw en kinderen dichtbij haar wonen, aan de overkant van de straat, maar haar niet opzoeken. Ik heb het dus op me genomen om een bezoek te arrangeren tussen het gezin en Rachel. Ze herinnert zich elk detail van al haar familieleden; geboortedata, alles. Op gedenkdagen brandt ze voor alle familieleden een kaars om hen te gedenken. Ze vroeg me of ik haar Rashel wil noemen, zoals ze ook in Frankrijk genoemd wordt.

De volgende die ik ontmoette waren Rashel en Nissim. Nissim is een bescheiden man, vol van wijsheid. Hij heeft veel geleerd over relaties. Hij serveert om vijf uur in de morgen koffie aan Rashel , met een glas water en zorgt voor haar. Hij probeert haar te motiveren niet te huilen en niet verdrietig te zijn. Sinds ik hem ontmoet heb, moet ik telkens aan hem denken, meteen zijn ze dan een onderdeel van mijzelf. In de week er na kwam ik nog een keer op bezoek met suikervrije koekjes, een gesprekje en een shabbatomhelsing. Ik zie haar regelmatig op straat met haar verzorgende en begroet haar dan met een omhelzing een een kus. Ze voelde zich deze week niet lekker, maar ze begint weer op te knappen. We praten elke dag even hoe ze haar dag beleeft en hoe ze zich voelt. Ik deel mijn leven, mijn kinderen, mijn baan met hen en ze luisteren hongerig en hebben ook mijn dochter Yam leren kennen. Ik heb Rashel beloofd haar nagels te behandelen en te lakken. Dank je wel voor deze gelegenheid.

Rashel

Noa Neomi: Op donderdagmorgen gingen Neomi en ik naar Shlomit and Chanan. Chanan lag nog in bed, maar Shlolmit was blij ons te zien. We hebben samen in de woonkamer gezeten hebben hun wekelijkse update weer even doorgenomen onder het genot van een kop thee. Normaal gesproken delen we met haar onze ervaringen en geeft ze ons adviezen, maar Shulamit is nog herstellende en is bezorgd over de conditie van Chanan, die niet in staat was om op te staan om ons te ontmoeten.

Van harte gefeliciteerd Riri van ons Ariel, Libi, Talia and Mayan. Riri was geweldig vandaag en zeer allert en erg gelukkig, de zomer is goed voor haar gestel. We hebben voor haar verjaardag gezongen en ze vertelde ons van het bezoek van haar zoon en kleinkinderen. Ze was erg gelukkig en kon zich niet herinneren dat ze ooit zo gelukkig geweest was sinds tijden omdat ze zich zo goed voelde. Ze heeft Kremshmit !! voor ons gemaakt. We zaten op de nieuwe veranda met thee en een stuk Kremshmit. Het was zo goed om bij haar te zijn.


Talia, Maayan, Riri, Ariel and Libi

Er is altijd dat gevoel van voldoening en een gevoel van 'koninklijkheid' dat niet uit te leggen is omtrent onze liefde voor haar.

Shir : de gelegenheid waarbij we ontmoet hebben in Modiin tijdens Shavuot:
"Je moet weten dat elk grassprietje een speciaal lied zingt, de kruiden op het veld zingen op de toonhoogte van de herder .... en het lied van het hart is gevuld met het graan van verlangen..."

"You should know that every blade of grass - has a special song, and by singing their own, herbs have the tune of a shepherd ... and the song of the heart is filled with weeds and longing ... "

Dit is het exacte gevoel dat we ervaren hebben toen we met 30 L'Chaim familieden van de basisschool, voortgezet onderwijs, soldten en hun ouders en de winnaars bij elkaar waren. Leeftijden van lagere school tot 86 jaar oud.


L'Chaim-family in Modiin

We vierden samen het oogstfeest (Shavu'ot) met grootouders en kleinkinderen. We startten met de overheerlijke producten van dit feest en toen gingen we in een cirkel zitten. We hoorden en zongen samen het lied van het graan. Vervolgens gingen we aan tafels zitten om een gezamenlijke activiteit te te doen met Shira Aharoni. Een ieder van ons moest op papier zetten wat ons gevoel voor L'Chaim vertegenwoordigde. Nadat we onze creatie afgemaakt hadden hadden we bijna de tranen in onze ogen staan toen we met elkaar de resultaten doorliepen. Uiteindelijk hebben we alles bij elkaar verwerkt en dat opgehangen op school.

Samen een collectie maken

Ik stond verbaast van de volwassenheid van de vrijwilliger, de lagere school leerlingen en mijn geweldige vrijwilligers van de hogere opleidingen en natuurlijk van de mooie winnaars die op een heel gevoelige manier hun emoties op papier zette.



Wat reacties die we gehoord hebben:

Riri, vertelde onder tranen dat ze eenzaam was voor de bezoeken, omdat haar hele familie buiten Israel leeft. Ze voelde zich een verwelkte bloem. Sinds "L' Chaim" haar leven verrijkt, voelt ze zich weer tot leven komen. Haar tekening was vol licht en kleuren.

Eén van de vrijwilligers maakte plakte foto's op een boom van "Rozitzh en Mickey", "Israel", "Hebreeuwse liederen " en meer. Haar verklaring hierbij was dat het project zijn wortels bekrachtigd had en hem er toe aangezet had zichzelf beter te leren kennen. Veel vrijwilligers maakten kleurige bloeken, als een teken van vreugde in hun leven. Ze ervaren dat ze opbloeien en dat ze gelukkig zijn doordat ze zien hoe hun winnaars opbloeien.

Een andere tekening war er eentje van verschillende vormen van groepen ( olifanten, dansers, etc.), de uitleg hierbij was dat de magie van het leven doorgaat en een echt familie creëert. Iedereen voelt zich een onderdeel van de groep. Elke persoon is anders en toch passen ze als een stukje in de "puzzel van het leven". Leeftijden vielen weg, er waren alleen maar vrienden voor het leven. Grootouders en kleinkinderen. Onvoorstelbaar deze uitkomst.

Ik kan niet met woorden beschrijven hoe dit me geraakt heeft. Deze dag staat in mijn geheugen gegrift, ooit zal ik hiervan vertellen aan mijn kinderen en kleinkinderen. Deze magie van het leven en deze visie komt elke keer terug, in elke groep. Het is de intimiteit van de bezoeken aan de huizen - en haar bewoners - van onze winnaars die indrukken achterlaat die blijvend zijn.

Alles wat ik wil is dat we doorgaan met liefhebben van elkaar, enthousiast en gelukkig zijn, stralend in dit leven staan en zo mensenharten bij elkaar brengen. Zo kunnen we het leven vieren voor nu en nog vele jaren. Moge de toon van het leven op meer en meer kostbare mensen komen. "Het gras dat zingt, laat de melodie van het hart horen / brengt de melodie van het hart voort." ("And the singing grass, lets hear [brings forth] the melody of the heart.")

Pardes Channa

Wij, de studenten van Neve Michael, zien het eind van het jaar komen, het moment waarop de vakanties weer zullen beginnen, waarin we onze winnaars niet zullen kunnen ontmoeten. Afgelopen week hebben we de gelegenheid gehad om Yeshayahu te bezoeken en samen met hem tijd door te brengen. We hebben samen gepraat en gelachen, ook met zijn vriend Mordechai, die niet bij ons kon zijn. Jonah hebben we gemist en alleen maar even laten weten dat we naar haar op zoek waren, waarna we maar naar Aliza zijn gegaan die problemen heeft met haar ogen. Desondanks ontvangt ze ons met een warme lach en maakte ze een heerlijke cake voor ons. Yaffa, Chaya's dochter ontmoette ons. Ze vertelde ons zo wat van de omstandigheden van wat ze doet voor haar moeder, ook al wordt ze nog steeds onder zeil gehouden middels medicijnen. Het was een verbazingwekkend les aan de meisjes, hoeveel een trouwe dochter voor haar moeder kan doen. Dit keer ontvingen wij kwaliteitskaas en meer producten, als een geschenk voor de vakantie, die met veel enthousiasme werd ontvangen.


Klara

We bezochten Gizela, Zipora, Klara & Leonid, en zwaaide hallo aan de familie Boaron, die momenteel in de ongemakkelijke situatie van een gehospitaliseerde dochter zit. Ze proberen zoveel mogelijk tijd met haar door te brengen. Chaya, onze nieuwe vrijwilligster met Lidia - die leven in Kibboets Ein Shemer - had een geweldige tijd met haar, ze liet haar de foto's zien van haar reis in Rusland. Het land van herkomst van Lidia, dat bracht een enorme opwinding met zich mee.



Klara and Leonid

Gizela

We hebben een loyale partner - Ruth, die het mogelijk maakt voor ons om aan gratis producten te komen voor onze winnaars. Deze week verloor ze haar echtgenoot die al ziek was, maar niet herstelde. We hebben haar hiermee gecondoleert.

Op de avond van Matan Torah - had ik de ervaring dat ik in een goede sfeer een kleinzoon gekregen heb als een "goede Mazal" (een teken van goed geluk van Boven). Een lief klein jongetje voor zijn twee broers die ook heel erg lief zijn. Hun vader is op exact dezelfde dag geboren. Het wonder van de [doorgaande] keten van het leven.

Rivka

Ed. Namens L'Chaim Nederland, van harte gefeliciteerd Rivka ! "Mazzel Tov."

News from the North

Afscheidsfeestje in Mayan Baruch.

Alle winnaars van Kiryat Shmona en Neot waren in de gelegenheid om te komen om een afscheidsfeestje bij te wonen in Mayan Baruch, afgelopen maandag. We hebben gelijk Shavu'ot gevierd samen.

Eliav, die vragen stelt over Shavu'ot

De studenten die een vragenlijstje gemaakt hebben over Shavuot , vanuit de Tanach, en de winnaars konden goede antwoorden geven. Het was leuk om te merken dat we geworteld zijn in de Tanach, jongeren en ouderen. Daarna hebben we Shavuot Bingo gespeeld. Opnieuw leerden zowel de studenten als de ouderen van alle afbeeldingen die gingen over Shavu'ot. De studenten deelden hun ervaring met "L'Chaim". Dit vrijwilligerswerk heeft ze veel gedaan. Ze hebben geleerd van hun winnaars. Het was een jaar van grote voldoening voor hen en de studenten hebben beloofd om terug te komen binnen korte tijd om hun winnaars opnieuw op te zoeken, omdat ze een deel zijn gaan uitmaken van hun hart. Ook de winnaars uitten hun dankbaarheid naar de studenten en naar "L'Chaim", voor de vele momenten waarop ontmoeting mogelijk was. De ontmoetingen met de studenten hebben hen versterkt en ze moed gegeven om door te gaan in dit leven.



Foto van de groep uit Kiriat Shmona en Mayaan Baruch

Timek, heeft een zegen ontvangen en een 'dank je wel' in de vorm van een persoonlijke brief van de studenten voor zijn inzet en de sterke verbondenheid die hij ontwikkelt heeft tussen de studenten en de winnaars. Na het afscheidsfeestje ging iedereen naar huis. Wie niet aanwezig kon zijn is thuis bezocht om afscheid te nemen [van de wekelijkse bezoeken].

Roy ontvangt een herinneringsmedaille van Klara


Steve

Video van het evenement

De relaties die zijn ontstaan zullen stand houden! Aan al onze donoren: " Dank u voor uw 'staan met ons in dit werk, zodat dit werk mogelijk gemaakt kan worden, elke week weer. "

Timek

Shabbat Shalom!

Rivka

Het verschil tussen academische wijsheid (de zo genaamde "vooruitgang")
en de wijsheid van het hart - De wijsheid van Israël's Torah

18 mei 2017, 22 Ijar 5777

Beste vrienden,


Deze brief kan duidelijkheid geven over één van de tragische fouten van de betekenis van het woord wijsheid (het concept wijsheid) zoals het dezer dagen naar mijn bescheiden mening de mensheid meer kwaad dan goed doet . Deze 'technische wijsheid'- is vol van technocratisch intellectuele arrograntie, dat, terwijl ze "technologie en wetenschap promoot" leidt naar zelfdestructie. Aan de andere kant, verwijdert het het natuurlijke hart van menselijke wijsheid en het spirituele in de mens, welke de mensheid tot een verbazingwekkende menselijke bloei kan brengen. Technologische wijsheid is volledig gebaseerd op ego en verdienste, met een ziekmakend effect. Helaas heeft de IT ook de muren van Beit Midrash bereikt en geleerden; ieder die leest en veel wijsheid heeft, wordt meegetrokken in het "hoe meer je hebt - des te beter" effect. Helaas nemen deze wijsheden de mens mee, weg van de geheimen van wijsheid die als een open geheim liggen, of verborgen (maar niet opgesloten) in de diepte van iemand, als een speciaal geschenk van de Schepper van onze wereld. Als de mens alleen de taal maar leerde.

Geleerden zijn academici geworden, kennis werd de essentie, en de echte essentie werd vergeten. In de Torah wordt het woord "kennis" gelijk gesteld aan "ervaring": "Weten met heel je hart, met heel je ziel en met al je kracht." Te weten en de hartslag te voelen van kennis in elk van je bewegingen. De unieke poëtische waarheid van jouw koninkrijk, jouw navelstreng naar het Licht. De waanzinnige snelheid van informatie, consumentencultuur, zijn serieuze verslavingen geworden. De taal die de wijsheid van het hart is, wordt nauwelijks meer gesproken in onze wereld! Veel van degenen die beschouwd worden als hen die Torah-denkers zijn, denken dat iedereen die veel verzen kent, of zelfs Halacha's, beschouwd kan worden als een 'geleerde', maar zo is het niet! Echte wijsheid is de mogelijkheid, zoals beschreven, "met wijsheid te wandelen in het leven!" Israël Torah veroordeelt de theorie van teveel Wijsheid. Abraham, onze vader, had duidelijke instructies van de Schepper: "Wees onschuldig!" Onze leiders waren ook vaak bekend om hun schuchterheid en nederigheid. Ze stonden zichzelf toe met het innerlijke van hun ziel elke dag te leren. Elk moment de taal van het hart (de taal van G'd, die in onze levens verschijnt in elke gebeurtenis en gelegenheid) te leren verstaan. Elke situatie, de goede en degene die beschouwd worden als slecht.. Elke situatie is een goede les voor de taal van het hart, maar er is één voorwaarde: eenvoud en nederigheid!

Academische arrogantie en factoren van vooruitgang vernietigen alle goeds in het zachte lichtveld. Ze vertrappen de taal van het hart, waar de ziel zingt. Zelfs koning Salomo, die de meest wijze man was en ondanks zijn wijsheid op oude leeftijd, ondervond dit obstakel. Hijzelf, eerlijk als hij was, zegt dit steeds weer in de Klaagliederen en Spreuken: Ik beproefde alle soorten wijsheid en ik zag de nutteloosheid in van alles. Het is niet een exacte weergave, maar dit is wel in de geest ervan. Ons wordt verteld [in Prediker en Spreuken] dat het "hebben van een grote kennis en wijsheid vaak pijn met zich meebrengt". Koning Salomo besluit zijn brieven zo duidelijk met de woorden : "uiteindelijk is alles onzinnig!" Wat er overblijft is de Torah uitgegeven door [de hand van] Mozes, de menselijke stem.

Ter afsluiting: Het lijkt alsof de meeste van onze favoriete leiders herders waren. De profeten waren simpele mensen, maar uitzonderlijk nederig. Daarom vragen de rabbijnen, de Baäl Shem Tov (grondlegger van het Chassidisme en Htni"a de Admor Shneor Zalman en natuurlijk Rabbi Nachman uit Braslav, ons om terug te keren naar de taal van het hart en de muziek van onze ziel. Nu meer dan ooit moeten we deze oude taal (weer opnieuw) leren. Maar dit vraagt een fundamentele wijziging: leg de heidense wereldvisie af van de beste willen zijn en de snelste en meest academische. Ga minder snel! Leer om in moeilijke en gemakkelijke tijden zelf de richting van je leven te bepalen [en dat niet door omstandigheden te laten doen]. Dat zijn de mooie parels voor onze tijd.

Groet,
Daniël

Jerusalem
Keren: Vandaag heb ik Eti weer ontmoet na een hele lange tijd.


Keren met Eti

We hebben elkaar erg gemist en het wat zo goed om haar weer te zien. Ze zag er goed uit! Ze heeft haar haren laten knippen, liet haar nagels manicuren en kocht nieuwe kleren, waardoor ze zich jonger voelde. Ze vertelde me over haar weekendactiviteiten en de club. Ik vertelde haar over de examens die ik moest doen, over allerlei andere noodzakelijke dingen die ik moest doen en dat ik naar Tel Aviv zou gaan voor voor een muziekbijeenkomst. Ze liep rechtstreeks naar de koelkast om een flesje Coke te geven en maakte een zak vol koekjes voor me, die ik mee zou kunnen nemen. Het was goed om tijd met Eti door te brengen, ik mis haar echt.

De bezoeken van Ido in Rishon Lezion

Vandaag heb ik Elijah bezocht en de mevrouw van de nationale verzekeringen Alizh .
Elijah onderhield het contact op een geestige manier en we hadden een goede tijd. We zijn overeen gekomen dat ik de volgende keer een kaarspel meeneem en dat we daarmee gaan spelen! Elijah vertelde me dat er a.s. donderdag een herdenkingdag zal zijn voor zijn vrouw Mazal, die 11 jaar geleden overleed en ook dat dat geen gemakkelijke tijd voor hem is geweest. Elijah is een man waar je veel kan kunt leren over hoe te handelen onder situaties die niet gemakkelijk zijn.

Eliyahu

Daarna hebben we Klara opgezocht. We hebben samen in haar woonkamer gezeten en hebben over veel dingen gepraat. Klara vertelde hoe belangrijk de staat Israel voor haar is en ook dat lang alles hier in Israel niet duidelijk is!
Klara deelde de problemen die ze heeft met Sociale Zekerheid en hoe slecht ze haar kunnen helpen thuis.Ik vertelde Klara dat ze hierin niet alleen hoeft te staan, dat we haar kunnen helpen! The next I visited was Mina, en met mij waren er ook anderen om haar 87e verjaardag te vieren!

Klara

Mina is een verbazingwekkend persoon en ik was niet verbaasd om te zien dat ze omgeven werd door vrienden die van haar houden. Het mooie was dat haar vrienden regelmatig puntjes aanwezen die hun zorg hadden, maar dat de conversatie altijd eindigte met "Het zal vast wel goed komen". Mina's kinderen hadden een heerlijke verjaardagstaart gemaakt en mijn moeder had een kaastaart voor haar gebakken. Aan het eind van haar verjaarsbezoek ging iedereen naar de Lag Baomer-activiteiten, georganiseerd door het verplegend personeel in het verzorgingshuis. De volgende keer zullen we Mina opnieuw opzoeken.


Eira, Mina en Ido

Zfat

Koren en Noah bezochten Diamenta. We hebben een spel gespeeld en vroegen haar en vroegen haar hoe ze het dagcentrum vond. Ze zei dat ze het er wel naar haar zin had. Bovendien ontmoetten we haar kleinzoon en haar dochter met haar zoon. Het was een mooi samenzijn. Vervolgens kwamen haar vrienden en hebben we samen gegeten. Dit was erg leuk!

Esther

Ran en Uri: We hebben Esther bezocht en hadden al een hele tijd gepland om samen kikkererwten te bereiden en maandag zijn we daar eindelijk in geslaagd. Esther heeft het ons geleerd en wij hebben het samen gemaakt. Als tegenprestatie hebben we een mooi boeket voor haar gekocht voor haar verjaardag morgen en ze was er helemaal ondersteboven van. Ze bedankte ons en het was zo leuk om haar zo blij te zien. Ook hebben we Rummy gespeeld, zoals we vaker doen, waarna we weer verder moesten. Het was opnieuw een leuk bezoek.


Hee Lee, Neta en Liam, bezochten Meir en Liam. Ze onthaalden ons met met veel warmte. We hebben gepraat over de diensttijd van Meir. Beiden, adviseerden ze ons over allerlei dingen in het leven en vertelden ze ons hoe we aan moesten kijken tegen allerlei ervaringen in het leger (positief en luchtig). Het was zeer aangenaam om hun verhalen en ervaringen te horen.

Larissa herinnerde ons aan de viering van de overwinning op de nazi's door Rusland ( 9 mei j.l.).
Ze herinnert zich nog steeds hoe haar moeder haar meenam naar het oosten, samen met haar zus en ze elke avond van de ene plaats naar een andere plaats vluchtten om maar uit de buurt van de politie te blijven, die zocht naar Joden die regelmatig van plaats veranderden... ze zegt dat ze toen maar 3 jaar oud was, maar dat ze zich nog alle voorvallen herinnert. Het is niet goed dat kinderen hiermee geconfronteerd worden.


Larissa

Daarna bezochten we onze geliefde Eli . We praatten over de actualiteiten. Eli deelde zijn mening en wat algemene feiten hierover. We ontdekten dat hij voetbal speelde als tiener (dat wisten we niet!). Dit was de laatste keer dat we Eli op konden zoeken en dat voelen het als verdrietig dat we hem niet meer kunnen opzoeken op regelmatige basis. We voelen ons verbonden met hem.


Eli

Shir's visits in Modiin

We hebben een nieuw familielid in Modiin! Donderdag heb ik Rachel voor de eerste keer ontmoet.
(Nisim, haar echtgenoot ging een poosje slapen toen ik aankwam). Toen ik aankwam zag ik een prachtige vrouw met de prachtige ogen, die me helemaal in beslag namen en goed verzorgde handen die me omarmden. "Ik ben iemand die heel graag hugged" vertelde ze me, dus nam ze me in haar armen alsof ze me al jaren kende. Rachel is geboren in Lyon in Frankrijk. Het leven leerde haar harde lessen. Ze was nog maar acht jaar oud, toen ze de oorlogssituatie ontvluchtte. Ze had vijf broers en zussen. Haar vader is naar Auschwitz gestuurd, haar moeder was niet krachtig genoeg om het gezin te dragen, haar grote broer van 16 jaar was ziek. Drie zusters werden naar de ketels gestuurd tijdens de oorlog, zij onderhield het huis en had de zorg voor vier broers en leefde in angst. Ze vertelde veel verhalen en leerde me hoeveel moed een meisje van acht jaar oud kan hebben en wat ze tegenkwam op haar weg. Op een dag had haar jongere broertje zijn tand (die hij gewisseld had) in zijn oor gestoken. Ze was doodsbang in het midden van de oorlog, wetende wat er zou kunnen gebeuren wanneer haar identiteit uit zou komen, maar ze weigerde de gezondheid van haar broertje in gevaar te brengen. Ze zei : er waren geweldige dokters en verpleegsters die hem onmiddellijk wat te eten brachten en zeiden dat ze Joden niets zouden doen. Al pratende over deze verschrikkelijke periode kwamen we tot de conclusie dat er in deze duistere tijd ook licht was en geweldige mensen die goede bedoelingen hadden met de Joden, ondanks alle ellende.

Shir met Rachel

Nisim is geboren in Turkeije en kwam naar Israel op jonge leeftijd, ontmoette Rachel en trouwde daar. Ze kregen een zoon Chaïm, die in Modiin leeft en ze tot een fantastische hulp is. Ze hebben drie geweldige kleinkinderen die hen regelmatig bezoeken. Rachel onderging een hartoperatie en een aantal operaties in haar voeten. Ze kan bijna niet lopen. Jarenlang zorgde zij voor mensen en nu hebben ze zelf hulp nodig van Corinn, die elke dag even langskomt om haar te helpen met de noodzakelijke huishoudelijke beslommeringen. Ze werken dan samen op. Ik had het voorrecht om ook Corinn te ontmoeten, die hen veel helpt. Rachel was erg gelukkig om te horen van onze organisatie en dat we de Holocaust-overlevenden Winnaars noemen. Ze vond het tijdstip waarop we haar graag willen bezoeken ook erg fijn, vroeg in de avond, wanneer er niemand is om haar te helpen.

Andere regelmatige bezoeken:

Vandaag, vrijdag, 12.50 uur bezocht ik samen met mijn beste vriendin uit het leger Janet , Rozitzh en Mickey.

Janet, Shir en Stav

Allereerst bezochten we Janet , die inmiddels weer terug was uit Bulgarije.
Janet deelde met ons haar ervaringen tijdens de reis en liet ons de foto's zien. We hebben gepraat over de verschillende plaatsen waar ze was geweest en over de grote steden, die vol stonden met antiek. Janet vertelde dat ze een dagboek had bijgehouden over alle plaatsen waar ze met Jaston (gezegend zij zijn herinnering) geweest was, met veel detailistische informatie. Ze verwende ons met een stuk Bulgaarse zeep "zoals ze al de rest van haar kleindochters verwent". Daarna hebben we samen gegeten. We deelden onze legerervaringen met haar en vroegen naar de andere gekoesterde familieleden. Janet vertelde dat ze gisteren een peer in stukjes had gesneden en op wilde gaan eten, toen de telefoon rinkelde. Ze kon zich niet meer herinneren waar ze de plank met de stukjes peer had gelaten en doorzocht het hele huis, waarop we het spel "Vind de peer" startte zoals je "Treasure Hunt" speelt of de Afficoman zoekt tijdens Passover. Uiteindelijk vonden we de peer in een koffer, waar we smakelijk om gelachen hebben. Dit bezoek was vol van vreugde, we hebben genoten van elke minuut.

Daarna gingen we naar Rozitzh en Mickey. Rozitzh vertelde ons van een krantenartikel waarbij ze betrokken was met het project "Herinneringen door de lens". Toen haar gevraagd werd wat zij zou kiezen als samenvattende zin dat het krantenstukje beschreef zei ze : "Wij zijn de generatie dat dit land opgebouwd heeft en jullie moeten haar overdragen aan de volgende generatie". Rozitzh vertelde ook over de Mars voor het leven en bleef maar herhalen hoe geweldig ze het gevonden had.

Rozitza


Het verslag van Rozitza in de krant

De dag kwam dat ik een geweldig bezoek aflegde aan de onvergetelijke Shulamit en Chanan, mijn favoriete winnaars. Toen ik aankwam ben ik begonnen met het polijsten van de nagels van Shulamit, onze privé traditie, zoals zij het fijn vindt. We praatte bij over alle gebeurtenissen van de laatste week, dat ze gevallen was en over het feit dat de situatie met Chanan niet goed is. Ze was ook erg geïnteresseerd in mijn leven. Tijdens dit bezoek heb ik Chanan zijn bed uit getrommeld en hebben we samen een goede tijd doorgebracht, we hebben veel gelachen. Hij heeft zich gebogen over een handwerkstuk dat ik voor hem had meegenomen en daar genoot hij van. Hij schilderde een leider, met een prikbord waarop hij plaatjes plaatste, of kleine pagina's tekst. Vervolgens maakte ik een stapel papier met hem, met goede dingen in dit leven, inclusief de liefde van de kinderen, familie, natuur, de mogelijkheid om van iedereen te leren, hun huis en nog veel meer.

Ik vertelde hem dat al deze dingen elke dag opgeschreven zouden moeten worden, dat ze de kleine briefjes op het prikbord zouden moeten vervangen en alle goede dingen in dit leven als levende herinneringen een plekje zouden moeten geven.

Chanan

De papiertjes waarmee Chanan werkte

Naast de kunst , hadden Shulamit en ik een interessant gesprek over zaken als liefde onder mensen, vrienschap en het elkaar leren en geleerd worden. We praatte over onze religie en de affectie voor onze Joodse wortels. Vervolgens praatte we over artiesten die Joodse muziek zingen en spelen en over haar favoriete zanger Jesse Ribot. We hebben samen geluisterd naar muzien van hem en ervaarden elk lied als een vreugde een genot voor onze ziel. Beide zijn we enthousiast over onze ontmoeting, deze zeldzame relatie waarin we bruggen hebben gebouwd gemaakt die de leeftijd-kloof overbrugd heeft en twee mensen verbindt en het een hechte saamhorigheid gecreëert heeft. Samen hebben we iets kostbaars gewonnen.


Shulamit

Vlak voordat ik terug moest naar de legerbasis heb ik opnieuw Shulamit opgezocht. Ik heb haar de teksten gegeven die ik haar tijdens mijn bezoek had laten zien met bijbehorende CD, die ik gemaakt had van alle muziek en waren erg enthousiast over één gedicht wat we op papier gezet hadden.

Pardes Channa

We hebben al onze winnaars bezocht. De studenten van Neve Michael, hebben nieuwe energie opgedaan na het organiseren van het speciale experiment van het organiseren van de "Mars voor het leven". De bezoeken zijn een ware viering, zo aan het eind van het jaar. Zvia: Het was geweldig! We hebben gelachen en gewandeld met Mordechai en Ishayahu, die ons vertelden hoe ze hun "Onafhankelijkheidsdag" gevierd hebben.

Yona

Zelfs Jonah was blij om ons weer te zien. Aliza , was jarig en dus zochten we haar op om haar een hug te geven, te feliciteren en blij te zijn met haar.


Aliza met Hodaya



Clara en Leonid zijn altijd blij ons te zien en we voelen hoe het hen pleziert wanneer we bij hen op bezoek zijn. Rachel blijft nog altijd een beetje hangen in haar wat gedeprimeerde gevoelens, vanwege haar dochter die ernstige brandwonden opgelopen heeft. Chaya wordt nog steeds onder de verdovende middelen gehouden, maar haar situatie is stabiel. Ze is ontslagen uit het ziekenhuis en verblijft nu op een plaats waar er voor haar gezorgd wordt. Ora, haar loyale vrijwilliger, bemoedigt haar dochter, die zoveel mogelijk bij haar moeder te vinden is. Twee nieuwe vrijwilligers Chaya en Chaya, leggen bezoekjes af in Kibbutz Ein Shemer. Deze nieuwe vriendschappen verlichten hun eenzaamheid. Zipora, ontvangt vrijwillige hulp van een advocaat, die ook werkt aan een programma voor Holocaust-overlevenden in de ether. Hij probeert te helpen met legale problemen en we hopen op goed nieuws. Gizela houdt van onze bezoeken en kan nooit wachten tot we er zijn. Ze vertelt over haarzelf en wat ze in de tussenliggende dagen meegemaakt heeft.

We wensen alle zieken beterschap toe en zij die problemen hebben - oplossingen van deze problemen.

Nieuws uit het Noorden

The students are approaching the end of their volunteering period with " L'Chaim". It was a blessed year and new friendships. Some of the students wants to open Lechaim branches in their own home towns and others who will follow the second year of study want to volunteer with us also next year.

Chazor

Dit was ons eerste jaar in Chazor en we vonden het geweldig! Bracha, Ruchama en Mina genoten van de liefde en de aandacht van de studenten. Mina kreeg veel hulp van Noam en Eden die haar geholpen hebben haar problemen structureel aan te pakken en geduldig geluisterd hebben naar haar verhalen van frustratie.


Ruchama met Ido

Bracha met Maya, Yuval en Yotam


Neot

Ook Ibi, Rachel en Steve zijn vervuld van de studenten. De studenten leren veel van hen.
De studenten hebben sterke vriendschappen opgebouwd die lang zullen blijven bestaan, ook wanneer ze het leger in zullen gaan. Ze hebben beloofd aan de winnaars om met hen in contact te blijven.


Mina met Noam en Eden

Shalom,
Timek

Shabbat Shalom !

De Mars voor Leven en nieuws

20 april 2017, Nissan 24, 5777

Beste vrienden,

Maandag werd de media opnieuw in bezit genomen door de Holocaust Dag- bijeenkomsten met de zich herhalende rituelen en steeds opnieuw dezelfde toon van luiheid, om de laatste Holocaust overlevenden te ondersteunen en te eren. Hier hadden de ceremonies een geur van verslaving van de passerende wind. Op de dag zelf van de Holocaust Herinnerings Dag praat iedereen erover en de volgende dag, de Onafhankelijkheidsdag praat iedereen al weer over het aansteken van de barbecues en de prachtige bijeenkomsten en huilt krokodillentranen en klaagt, daarbij is de interesse voor de Holocaust overlevenden al weer verwijderd uit de gedachten.
Als organisatie "L'Chaim-to-life" gaan we door met de viering van moeite en positieve acties nu al 12 jaar, van het benadrukken van de levende relaties en echte binding door de jaren met de winnaars. Een band die de heiligheid van leven omhoog tilt van de jonge mensen zowel als van de volwassenen. Onze hoogtepunten die zich concentreren in de gezegende operatie "Mars voor Leven" zeggend: Ja, Ja, JA voor Leven !!! Vol van positiefs en gebeden voor de eenheid van mensen, de liefde van G'd, de liefde voor het land en het volk Israël in al zijn delen. De parade symboliseert de liefde voor Leven en de triomf van het leven en de wederkerige verantwoordelijkheid door hand in hand te wandelen gedurende zo vele jaren zonder extra publicaties, zonder een goed-geoliede machine van "verkoop", maar activiteiten, komend van hart tot hart en om hemels wil, de licht energie te vergroten in de wereld. We onthouden ons van het uitnodigen van enige politieke mensen noch beroemde mensen en alle schijnwerpers zijn gericht op de activiteiten, die wonderen doen met een bescheiden budget, maar met een groot hart en onbegrensde verlangens. Tonen en leren dat prioriteiten de basis is van essentiële menselijkheid door het principe "Houdt van uw naaste als van uzelf".

De "Mars voor Leven" zal volgende week op woensdag gehouden worden na de traditionele Holocaust Dag bijeenkomsten en om niet een tegengesteld foutief effect of een één moment verheerlijking van de parade te hebben, maar om alleen maar samen te zijn en een diepe ervaring te hebben met diepe inhoud in het kloppende hart van alle deelnemers. We danken G'd voor de mogelijkheid voor ons om deel te kunnen hebben aan het volle licht en zegen, in staat te zijn een niet-adverterende professional te zijn met een zeer laag budget en toch een prachtig project met menselijke waardes te hebben en boven alles een Jood te kunnen zijn met de waarde van heiligheid.

We danken ook de vele donors, die samen met ons optrekken, hand in hand vanaf het begin, in de hoop dat we door zullen gaan de winnaars van de Holocaust te begeleiden tot hun laatste dag. Met G'ds wil zullen we doorgaan met de operatie zelfs meer uitdagend als de tijd komt, met de geestkracht van "L'Chaim-to-life".

Gezegende tijd en na de parade zult u foto's kunnen zien en een volledig rapport hiervan.

Met vriendelijke groet,
Daniël

P.s. De studenten van de Mechinot en de scholen hadden feestvakantie en zullen nu hun vrijwilligerswerk weer starten.

Timrat

Voor Pesach gingen we Tamar thuis bezoeken.
Ze is heel blij als er mensen op bezoek komen en met hen kan praten. We brachten haar groenten voor Pesach en zaten bij haar om te praten. Zoals altijd is praten met Tamar altijd heel interessant en vloeiend. Tamar vertelde ons dat ze afgelopen maand twee keer gevallen is onderweg in de bus, die haar naar de club brengt. Ze was naar het ziekenhuis gebracht en verbazingwekkend had ze alleen blauwe plekken en wat pijn, maar ze had geen zwaar letsel. Tamar wachtte heel enthousiast op de Seder met haar uitgebreidde gezin. We spraken over haar afgelopen jaar, wat zo moeilijk was en zelfs met alles wat er was gebeurd met haar, klaagde ze niet en was blij. Haar verbrandde huis in Timrat wordt langzaam weer opgebouwd en Tamar wacht tot ze weer in haar eigen omgeving terug kan keren. We wensen Tamar veel plezier en een leuke tijd bij de Seder met haar gezin en dat ze alleen goed nieuws zal hebben in haar leven.



Tamar met Ruth en haar kleindochter

Shir : Mijn Seder was dit jaar uniek te noemen. Ik vierde de maaltijd niet thuis met mijn familie, maar met mijn legerfamilie, inclusief Eli onze geliefde winnaar uit Zfat. Eli kon de Pessach ook niet met zijn familie vieren, omdat zijn vrouw naar Afrika was afgereisd om hun dochter op te zoeken. Zij is recent haar man verloren en was niet stabiel in haar emoties. Ik stelde voor om hem naar de basis toe te halen om met ons de Sedermaaltijd te vieren en dat hebben we gedaan. De basiscommandant heeft Eli zelf opgehaald en zorgde er voor dat Eli naast mij zag op een speciale stoel voor hem in orde gemaakt en zo droeg Eli één van onze vier glazen wijn op in gebed en sprak hij over "L'Chaim". Het is erg speciaal om te zien hoe gevoelig en gewetensvol onze officier is. Eli bedankte hem voor de uitnodiging en bracht bloemen voor me mee, als een echte 'gentleman'. Eli heeft veel over zijn leven gedeeld met ons deze maaltijd.


Eli

Hij vertelde ons over zijn 95e verjaardag, die hij gevierd heeft met 40 vrienden en zijn familie. Zijn zoon had besloten iemand mee te nemen en in contact te brengen met hem, die zijn levensverhaal op zou kunnen schrijven en deze dagen zitten ze midden in het meest fascinerende stuk van zijn leven.
Eli is in in Hungarije geboren en heeft veel geleden in een aantal concentratiekampen. Veel van zijn relaties lieten het leven in Auschwitz. Alleen zijn broer en zijn zus emigreerden naar Israel. Eli vertelde ook dat zijn vrouw behoorde tot de tiende generatie die in Zfat woonde en dat haar over-overgrootvader de "Mochtar" of Zfat was in het Ottomaanse rijk. Hij zei dat, dankzij een getalenteerde historicus, die de familielijn van zijn vrouw gevonden had tot 1819, - Ayala (gezegend zij haar herinnering) - ontdekt had dat ze tot een bekende rabbinale dynastie behoorde.

Het was fascinerend om zijn verhaal te horen. Het deed me in het bijzonder pijn dat hij vertelde over zijn eenzaamheid en wat onze bezoeken betekenen voor hem, alleen al door de hulp bij kleine dingetjes in huis en de vreugde en het geluk dat het hem brengt als persoon. We genoten van ieder moment en wenste elkaar toe dat we vaker van dit soort evenementen samen zouden kunnen vieren.

Shir : Op de tweede dag van Pessach zocht ik mijn familie in het Noorden op. Op donderdagmorgen ontmoette ik Meir en lilian uit Zfat , na een moeilijke week van tranen en verdriet en voornamelijk telefooncontact. Ik besloot om samen met hen de Seder te vieren.



Moti, Shir, Meir, Lilian, Shlomit and Eyal

Zoals altijd was ik welkom, alsof ik hun dochter was. Ik heb nu ook hun twee kinderen ontmoet. Nadat we samen genoten hadden van een goed ontbijt, maakten we samen een lijst op met allemaal mooie dingen in dit leven. Op deze lijst stond ondermeer dat ze 'nog steeds samen waren, dat ze hun huis uit waren gekomen dat lekte aan alle kanten etc.' .... Het zou er allemaal nog veel slechter uit hebben kunnen zien en toen kwamen we ineens op de relatie die we samen opgebouwd hebben. Op dat moment kwamen mijn ouders binnen om me mee te nemen voor een wandeling. Ze vergezelden me voor de eerste keer en ontmoette Meir en Lillian. Het was zo opwindend om te zien dat de mensen waar ik zoveel van houd, zo snel de weg vonden naar elkaars' hart. Tijdens de rest van de trip besloten we naar het bovenste stuk van Galilea te gaan. Je kunt nu eenmaal niet naar deze regio gaan zonder onze geliefde grootouders Klara and Mordechai (Kiryat Shmona) op te zoeken.


Clara and Mordechai

Clara en Mordechai waren erg blij met ons bezoek. Geheel overeenkomstig Clara's traditie moesten we eerst iets eten, dus zaten we samen aan tafel en aten de speciale Koshere Blintzs te gelegenheid voor Pessach. We spraken verschillende talen. Wanneer Clara ineens een Hebreeuws woord vergeten was, verstond mijn moeder haar in het Yiddisch en vertaalde het voor iedereen. Het was leuk en iedereen had plezier. Clara vertelde van haar ouders en haar familie en over haar broer en hoe ze Mordechai had leren kennen op de universiteit, waar ze allebei "Economie" studeerden. Als laatste bezochten we Sofia.



Sofia was blij met onze komst. Ze vertelde dat het goed met haar ging en dat ze onze liederen nooit vergeten was en mij en hoe gelukkig we daarmee zijn.

Wat me raakte was de onmiddellijke connectie tussen mijn familie en mijn nieuwe grootouders.

Shir: Eli kwam naar onze basis, om te vertellen over zijn levensverhaal. We besloten deze meetings klein te houden, zodat hij zich op zijn gemak zou voelen.

Hij begon te vertellen over zijn kindertijd in Transylvania (een regio in Roemenië) welke vroeger in Hungarije lag. De laatste moeilijke ervaring tijdens de Holocaust, en alle andere ervaringen, was het verhaal waarin hij vertelde van de breuk met zijn moeder en zijn oudste zus. Nadat ze terugkeerden van het werkkamp, vlak voordat de trein vertrok naar het concentratiekamp, zei zijn moeder, dat als haar gevoelens haar niet bedrogen, dit de laatste keer zou zijn dat ze elkaar nog gezien hadden .... En zo is het ook gebeurd.

Later, vertelde hij over het harde werk in een Russisch vluchtelingenkamp tot 1948, tot hij Aliyah maakte naar Israel, en over zijn vrouw, zijn twee kinderen en kleinkinderen.

De bijeenkomst was erg interessant en ik was blij dat Eli zo rustig kon vertellen over zijn leven. We hebben het samen nog heel even gehad over de bezoeken en hij bedankte me voor deze geweldig fijne Seder op mijn legerbasis.

Pardes Channa

De dag voor de Passover, kwam Zvia om onze winnaars in Shoham op te zoeken. Ze hadden een prachtig kado bij zich, dat Mordechai en Yeshayahu heel erg ontroerde. Ook Jona was blij met het bezoek. Mordecai was tot tranen bewogen en vertelde haar dat hij in jaren geen kado meer had gehad zoals hij nu in handen had voor de Sedertijd. Ook zochten we Aliza op. Haar huis had een vernieuwing ondergaan. Haar dochters hadden de muren wit geverfd en de volledige indeling veranderd. Het enthousiasme was groot toen we arriveerden met een kado, uitgezocht door Zvia. Het was een dienblaadje, speciaal gemaakt voor Matzes met een heel erg leuk geborduurd patroontje. Onze dierbare Chaya wordt nog steeds onder verdoving gehouden. We hebben geen idee wat er met haar gebeurd momenteel. Ora en ik, haar vrijwilligers hebben haar regelmatig bezocht, maar het is alleen maar mogelijk om met haar dochter te praten die naast haar zit en voor haar zorgt met een verbazingwekkende toewijding. Tijdens Pessach, heeft ze naast haar moeders' bed geslapen. Morris, haar echtgenoot, heeft moeite met het verteren van de hele situatie en we proberen dit echtpaar te helpen waar we kunnen. Laten we hopen op beter nieuws omtrent Chaya.

Rivka

Shabbat Shalom voor jullie allemaal!

Samenvatting van Purim en we blijven onze activiteiten continueren

23 maart, 2017, 25 Adar, 5777

Beste vrienden!

De laatste tijd, heeft u onze mail ontvangen over een scala aan activiteiten van Purim en andere gelukkige gebeurtenissen.
Na alle diepe gedachten, wilden we u niet de ervaring van de expansie van de vreugde, de creativiteit en het project, dat uit louter licht bestaat en de overstromende stromen van zoveel geluk [ed. : bij de winnaars] onthouden. Dit project werkt een intensivering en verhoging van de vriendelijkheid van de mensenzielen uit. In tijden waarin een zee van duisternis ons van alle kanten omringt breekt het licht door. Er was een mevrouw die aangaf "Daniel, je rapporten zijn charmant, maar zo lang. .." waarop ik haar vroeg: "Hoe lang doet u er over om het rapport van het begin tot het eind te lezen? "Waarop ze antwoordde:" Vijftien minuten. Ik vroeg haar hoeveel tijd ze spendeerde om alle nieuws te lezen die de hedendaagse verduisterde media spuit via alle wegen (social media, televisie etc.) Toen werd het een beetje stil en zei ze eerlijk: "Uren". "Ik besteedt uren aan het nieuws over het vergif van terreur die ons leven overstroomd en de beledigingen waaraan bijna geen eind komt alsof het een lange tunnel is zonder hoop". "Dan", antwoordde ik, "is vijftien minuten lezen van een brief die samengesteld is uit woorden die vertellen van de saamhorigheid van twee generaties ( jong en oud) en laten zien dat er een andere manier van leven is, en nog beter; met een heleboel goede foto's (die meer vertellen dan duizend woorden) waardoor de vruchten van die prachtige relatie, (van hart tot hart) als rivieren immense vreugde en hoop laten stromen, toch helemaal geen probleem? En dat vindt allemaal plaats hier in Israël! Een grote verandering, begint met kleine stapjes".

Deze mevrouw moest toegeven dat het zin had en dat het uiteindelijk allemaal een kwestie van prioriteit was. Met het vaststellen van onze prioriteiten moeten we (met de huidige nieuwskanalen) kiezen waar we naar willen kijken of luisteren; naar de wereldwijde corruptie en extreem geweld of een moedige beslissing nemen en ons focussen op het goede in deze wereld en hierin een beetje tijd investeren en te luisteren naar woorden die opbouwend zijn en positief, maar ook bewijzen dat we in staat zijn om te doen wat we al twaalf jaar doen voor onze winnaars! Houdt u zichzelf alstublieft voor ogen dat u, door veel tijd te besteden aan negatieve informatie in de media u uzelf in een negatieve spiraal brengt. (ed. "Leven en dood zijn in de macht van de tong", volgens Spreuken.] 'Negatieve media roept negatieve emoties op' en dat beperkt onze energie. Probeert u daarom alstublieft u brein aan goede artikelen te wennen en geef dat de hoogste prioriteit. Het is veel gezonder en levert u veel meer op. Maakt u hierin keuzes. Gezegend is de man of de vrouw die positieve waarden hoger acht dan negatieve.

Dank u wel,
Daniel

Rishon Lezion

Bar en Aido: We hebben Mina bezocht en van elk moment genoten. Toen we aankwamen met al onze groenten en fruit was Mina erg dankbaar voor alles wat er in het pakket zat en bedankte ons hier hartelijk voor. Mina had Arye op bezoek, een vriend uit het verzorgingshuis.



Arye vertelde ons dat ze beiden naar elkaar omzien in het verzorgingshuis en er voor zorgen dat ze nooit een saai moment hebben. Mina vertelde ons ook over haar ontsnapping en over haar familie uit Roemenië tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een van de meest ontroerende verhalen ging over een kleine jongen, die haar vader vond in een tank aan het einde van de oorlog. Haar vader besefte meteen dat dit kind tot de familie behoorde en hij nam het kind mee. Later kwamen ze naar Israël met het kind, waar hij trouwde en zijn eigen gezin grootgebracht heeft. Hopelijk kunnen we Mina weer snel bezoeken.

Jerusalem

Nitzan and Ronni : Lange tijd konden we Eti niet opzoeken vanwege onze militaire dienst. Ze was erg blij ons weer te zien. We hebben haar bloemen gebracht en Eti had "Hamansoren" voor ons liggen. Ze werd echt helemaal enthousiast om mij in mijn uniform te zien. Het was een leuk bezoek!

Modiin

Ariel , Nadav en Shir : We hebben Rozita bezocht. Nadav had zich een kostuum aangemeten. We hebben een pakket met levensmiddelen bij haar afgegeven.



Rozitha vertelde ons van de tijd dat ze werkte in het Rode Kruis Hospitaal in Budapest, waar ze het verplegend personeel geholpen heeft patiënten te verzorgen. Als wederdienst ontving ze een speciaal soort soep welke niet speciaal heel voedzaam was. Rozitzh vertelde dat er op een dag een mooi meisje binnengebracht werd op het geïmproviseerde ziekenhuis (een voormalige school) nadat ze werd neergeschoten. Het was een Joods meisje en ze werd aan het hek van de Donau gebracht nadat de Nazis op haar geschoten hadden, zoals ze gewoon waren op Joden te schieten. Joden werden aan elkaar vastgebonden, waardoor degene waarop geschoten werd de anderen meetrok het water in waar ze verdronken. Het was zo'n mooi meisje, van 20 jaar oud maar helaas heeft ze het niet overleefd. De verpleegkundige maakte de fijne ketting met de Mageen David er aan los en bewaarde die en Rozitzh bewaarde de kleine Sidur die het meisje in haar zakken had... Deze Sidur heeft ze nog steeds in haar bezit. Shir : Op woensdag hebben we Chemda en Yankelle bezocht. Dit is het echtpaar die we geholpen hebben [ed. : met uw steun] om de badkamer te renoveren na een serieuze operatie. We zochten ze op met Puriempakketten en ik begroette ze met omhelzingen en kussen. Ze bedankten ons uitgebreid voor ons aandeel in de renovatie middels donatie. Ze lieten me de nieuwe badruimte zien en verklaarde de complexiteit van het proces van de renovatie. Yankel deed ook zijn verhaal over zijn laatste heupoperatie. Hij vertelde dat hij een zeldzaam en gewelddadige botkanker heeft, dat slechts één procent van de hele wereld treft en zeer moeilijk te behandelen is. Wanneer hij met tegenzin de telefoon beantwoordt, vertelde hij me dat als zijn liefde voor Chemda niet zo groot zou zijn, hij misschien op zou geven.Een jaar geleden, toen ze de kanker constateerde, zei de arts dat hij zonder de chemotherapie binnen een maand zou komen te overlijden. Sindsdien ondergaat hij moeilijke en pijnlijke behandelingen en opgewonden vertelde hij me dat er drie dingen zijn die hem daarbij helpen; de kracht en de energie van verrukking, klassieke muziek (hij zei dat hij leerde zichzelf spelen) en sport. Ik genoot er van dit grappige echtpaar dat dit echtpaar me tijdens een bezoek meer dan 15 verschillende grappen vertelde. Ik was blij te horen dat, hoewel ze geen kinderen hebben, ze een volledige sociale leven hebben en snel contact maken met mensen waar ze ook zijn. Na dit bezoek zocht ik Shulamit en Chanan op.

Shulamit

Chanan had een moeilijke dag en op het moment van aankomst was hij nog nauwelijks echt wakker. We kregen een heerlijke soep en dinner aangeboden. Shulamit en ik startte met het verhaal van haar leven. Shlomit vertelde me dat in het verleden haar familie en kleinkinderen heel graag haar hadden willen helpen hiermee, maar dat ze zich daar op dat moment nog niet voor in staat voelde. Ik vertelde haar dat we dit samen gaan doen en dat er langzaam aan een boekwerk tot stand zou komen, waardoor iedereen in de wereld haar verhaal zou kunnen lezen en haar levensverhaal voor de toekomstige generaties bewaard zou blijven. In het laatste maanden van ons jaar zijn we dus alsnog een project begonnen met veel enthousiasme. Shulamit begon me ook te vertellen over haar kindertijd in Riga (Letland). Shulamit is geboren op 31 december 1930 in Riga, en emigreerde naar Israel toen ze vier jaar oud was met haar familie. Ze vertelde dat haar familie nogal gecompliceerd in elkaar zat. Haar moeder kwam van een Zionistische familie en haar vader kwam van een familie die precies tegenovergesteld was. Haar Zionistische mooeder : Yehudit Sima Gel, smeekte haar man om te emigreren, anders zou ze weggaan bij hem. Ze besloten naar Israel te emigreren. Shulamit vertelde ook dat ze blind werd aan beide ogen op de leeftijd van 1 jaar oud. Het was dankzij de vasthoudendheid van haar moeder en de hulp van vier professoren dat haar zicht hersteld werd."Het was mijn geluk," dat mijn moeder en ik en de hele familie leefde in "Givat Shmidov" in Kiryat Ata, (de naam van haar familie). Er leefden hier vijf traditionele families. Shulamit vertelde dat het goed was dat ze gezamenlijk leefde, maar niet altijd gemakkelijk. Shulamit vertelde ook dat ze gerecruteerd werd door de "Palmach", met vrienden, op de leeftijd van 10-12 jaar. Het was een trainingsperiode voor nieuwe immigranten, die de concentratiekampen overleefd hadden. Ze vertelde dat deze mensen niet gelukkig waren en dat ze niet wilde luisteren naar de horrorverhalen die ze te vertellen hadden. Ze nam de tijd om te luisteren naar hen en vertelde dat het een moeilijke ervaring was (maar wel betekenisvol) om te luisteren naar deze mensen, die vaak al ouder waren. Shulamit's verhalen, met haar gevoeligheid, vertelt deze verhalen en het is ingekerfd in mijn herinneringen. Ik ben dankbaar dat ik een start heb mogen maken om haar verhaal op te schrijven.

Op donderdag bracht ik een cake en kadootjes naar Rozitzha.




20 Maart vierde ze haar verjaardag en omdat ik op zondag al op de legerbasis moest zijn was het belangrijk voor mij om een vervangende datum te prikken voor haar verjaardag. Rozitzha was zo blij met mijn zegeningen voor haar. Ze praatte over de week die achter haar lag en dat ze nu betrokken was bij een project dat "de lens van Yad Vashem" heet. Ik hield haar gezelschap tijdens de opnames. Ze vertelde veel dingen, waarna haar gevraagd werd wat ze de toekomstige generatie zou willen zeggen. Dit waren haar woorden: "Wij zijn de generatie die dit land opgebouwd hebben met tien vingers! Jullie generatie zou dit land in stand moeten houden en ons bijzondere land koesteren".

Op vrijdag ben ik in Zfat geweest met Maitar (mijn beste vriendin sinds mijn vierde jaar), Ido Bar, ondergetekende. Ik wilde speciaal de winnaars van Modiin en Zfat ontmoeten om hen een geweldige mand met levensmiddelen te brengen die was samengesteld door een geweldige vrouw uit Modiin. De response was geweldig, we hadden een opwindende dag vol van blijdschap en liefde. De volgende die we bezocht hebben was Shalom.


Bar, Shir, Shalom en Eido

Shalom zegent Shir

Hij kreeg ons enthousiast en was verbaast dat we hem op kwam zoeken, omdat zijn huis niet op de route lag van Modiin. Het bezoek aan Shalom was ook nog eens humoristisch. We namen foto's en Shalom maakte ons aan het lachen door zijn gezichtsmimiek te veranderen in dat van een kat. Daarna groette hij ons één voor één en gaf aan alle meisjes een bloem. Daarna zochten we Eli op.


Eli

Hij was blij met ons bezoek en vertelde ons hoe moeilijk de eenzaam is voor hem en dat de bezoeken hem verheugen en hem helpen zijn eenzaamheid te doorbreken. Eli vertelde ons de geschiedenis van Zfat en dat hij sinds kort de glorieuze familielijn van zijn vrouw ontdekt had. We hebben ook over 'acceptatie' gepraat en hij gaf aan dat hij van alle mensen houdt, of ze rabbi zijn, seculier, Arabier of Druz. Hier konden we mee instemmen. Na Eli zochten we Judith op.

Terwijl we bij Judith in huis zaten arriveerde haar zoon om de Shabbat met de familie door te brengen. We lieten haar het voedselpakket zien en lazen de familiezegeningen voor en mijn persoonlijke zegeningen. Toen we de regels "We wensen je toe dat je huis en je leven altijd gevuld zullen zijn met overvloed en zegen" barstte ze in tranen uit omdat deze zegenbede altijd werd uitgesproken door haar echtgenoot die acht en een half jaar geleden overleed. Ze bedankte ons voor ons bezoek en de zegenbede. We waren blij dat we haar bezocht hadden. Ons volgende bezoek was aan het huis van Julie.

Julie had een "vol huis". Al haar familie, kleinkinderen en achterkleinkinderen waren aanwezig. Het was de herinneringsdag voor haar echtgenoot en de hele familie was bij elkaar gekomen. Ze lieten hun respect voor ons zien door ons mee te laten eten van de zelfgemaakte falafel en vertelde terloops dat ze een falafelwinkeltje hadden. We moesten erg lachen dat ze twee kleinkinderen had die (net als wij) de namen Shir and Ido droegen.
Het was een gelukkig bezoek na de vele complicaties in de smalle straten van Zfat. Gelukkig waren we in staat (dankzij de toegewijde begeleiding) om het huis van Chanan en Diamanta te bereiken.


Diamanta en Chanan met de studenten

We stapten binnen op het moment dat Diamanta aan koken was. Diamanta was erg blij ons te zien. Ze bedankten ons voor onze komst en dat we aan ze gedacht hadden en helemaal uit Modiin gekomen waren om hen te ontmoeten en ze gelukkig te maken. De volgende die we bezocht hebben waren Meir en Lillian.


Meïr en Lilian

We zijn in huis gebleven en hebben "Hamansoren" gegeten en hebben gepraat over het renoveren van huurhuizen. Ze vertelden ons van hun problemen en pijn over een claim op hun oude huis. Het huis waar ze in woonden was gesloopt vanwege een douche die illegaal gebouwt was in het huis van hun buren. Het maakte hun huis kapot. Ze vertelden dat Lillian in een diepe depressie raakte en zo'n 25 kilo gewicht verloor en bijna naar het ziekenhuis toe moest. Dat was het moment waarop Meïr besloot dat ze hun oude huis moesten verlaten. Ze waren verheugd over de pakketten en de zegeningen. Ze gaven me een prachtige zegen en een gift, vanwege mijn 21e verjaardag en raakten we hier emotioneel heel diep mee. Ze vertelden me ook dat hun kleindochter, die aanwezig was bij de terroristische aanslag in Jeruzalem, de zaak hoog opnam, Meïr voegde hier aan toe dat het heel erg logisch was dat het effect op haar had, maar dat ze door moest gaan met leven en dat de mogelijkheid tot situaties achter je laten een grote gift is aan de mensheid. Zonder dat vermogen zouden we gek worden. We waren erg blij om ze te zien en zien al uit naar de volgende keer om hen weer te ontmoeten. Onze volgende winnaar was Larissa.


In het huis van Larissa

Larissa was erg moe, maar desondanks blij met ons bezoek. Ze bedankte ons voor de voedselpakketten en riep opgewonden met haar Russische accent dat de zegeningen die we haar brachten 'er zo veel waren'. We vertelden haar dat iedereen Poeirm was komen vieren en een pakket had ontvangen en dat we haar eens flink wilden verwennen, omdat ze ons altijd zo gastvrij in haar huis binnen haalt. We besloten de bezoeken met onze Poeriem Koningin Esther.

In het huis van Esther

We gingen samen naar een restaurant in Rosh Pina, waar we Timek ontmoette en we brachten hem 30 pakketten, die waren verzameld door de hoge schoolstudnenten en hun families van Modiin . Esther vertelde ons hoe enthousiast ze elke keer weer is als we haar bezoeken. Na de herstelperiode na haar operatie is het voor niet gemakkelijk om te zitten en niets te doen, overeenkomstig het advies van haar dokter. Esther vertelde ons ook dat ze recent flashbacks heeft van dat wat ze meegemaakt heeft tijdens de Holocaust. Ze herinnert zich soms zomaar ineens bepaalde momenten en speficieke gebeurtenissen. Ze vertelde hoe haar familie op de vlucht was geslagen, zij was toen een baby met gezwollen voeten van de kou. Ze kon zich nog niet voorstellen hoe ze zich door deze hel heengeslagen hebben.... Hoe kan het dat ouders de kracht hebben hun kleine kinderen te dragen en ook nog eens de ellende van de oorlog te ontvluchten? Ik zei haar dat het mijn mening was dat het de liefde en het samenblijven als familie moet zijn geweest dat ze gered heeft. Haar ouders voelden dat ze moesten zorgen voor de kinderen, wat de reden was dat ze een belangrijke factor waren in de situatie en dat dat gemaakt heeft dat ze overleefd hebben en niet gebroken uit de situatie zijn gekomen. Ondanks dit zwaardere gesprek hebben we ook gelachten, samen wat gegeten en gedronken. , ate, drank, laughed and Esther Question and interest in us . We sloten dit bezoek af door Eshter terug te brengen naar huis. In haar tuintje begon de broccoli al goed te groeien en we kregen een heerlijke pot jam die Esther zelf gemaakt had. Uiteindelijk gingen we naar huis, nog vol van de middag, vol van liefde en geluk en wetende dat grootouders geweldig zijn. Maak ze gelukkig en verheug je met hen.

Pardes Channa
We brachten onze bezoeken met een groot pakket groenten en fruit. We kunnen vertellen over de goede verbindingen tussen de studenten en de overlevenden. Yeshayhu, wilde niet opstaan uit zijn bed, maar zodra hij hoorde ons, stond hij op en kwam met zijn grote glimlach naar ons toe en sloot zich aan bij het zingen en dansen, met de organist die ook aanwezig was in het huis. Ook Yonna en haar vriend, waren blij om ons te zien. Bij Aliza, is het altijd leuk. Ze is goed in het vertellen van moppen en verhalen over van alles. Chaya, is zeer zwak, eet nauwelijks nog en ze voert geen zinnige gesprekken meer. We brachten haar een speciale voeding (enshur), die werd gegeven aan haar als een donatie, en haar misschien kan helpen om sterker te worden. Voor Zippora hebben we een advocaat gevonden die als vrijwilliger werkt voor de stichting L'Chaim en zal proberen om haar te helpen met haar problemen. Gizela, was blij om te zien ons en bedankte voor wat we voor haar zijn. We hebben een nieuwe vrijwilliger voor haar gevonden die haar zal gaan bezoeken.

Mijn beste wensen,
Rivka

Ervaringen met de poëzie van de natuurgedachten over bekering

23 februari 2017, Sjewat 27, 5777

Lieve vrienden!

Afgelopen week had ik een unieke ervaring tijdens een ochtendbezoek aan de heuvels van Boven Galilea. Het was een poëtische ervaring. Het was een regenachtige dag - Goddank. Overal was water in overvloed. De zon kwam tevoorschijn van achter de wolken, en ik ging naar de liefde van mijn leven – de natuur! Een schilderij en lied van de God van het Heelal. Dus liep ik wat op en neer, gelukkig en doordrongen van de schoonheid en de levenslust die ik overal om me heen zag. Israëlische anemonen en cyclamen in bloei prikkelden mijn zintuigen. Enthousiast en opgewonden beklom ik een heuvel. Dankzij de vochtige grond en waterstromen was de weg makkelijk te bewandelen. Toen ik bij de top aankwam, kwam ik op een plateau. Vond ik daar vrede en stilte? Daar, mijn vrienden, deed ik een opmerkelijke ontdekking: de vlakte was modderig, terwijl alles erom heen plat was. Het was moeilijk om er over heen te wandelen, en mijn voeten zakten weg in de modder en het lopen was zwaar en uitputtend. Omringd door schoonheid passeerde ik een bordje en ik werd opstandig. Ook daar was de grond goed begaanbaar door het water en de vochtige grond. Ik voelde me opnieuw vitaal en ik deed een opmerkelijke ontdekking: ons leven hier is vol bergen en dalen. Alles wat we meemaken is te vergelijken met vers water, dat binnenin ons vloeit, en dat ons de mogelijkheid geeft om meer en meer het licht te ontdekken en de nabijheid van God. Het geheim van het antwoord is de essentie van ons bestaan op deze aarde, in de grond van het land der levenden. Als we het doorgronden, dan zijn de ups en downs het geheim van Jacobs ladder. Ik werd vervuld met grote blijdschap en vanuit de diepte borrelde de vraag omhoog: Zijn bergen en dalen noodzakelijk in de reis van het leven. Het prikkelt ons, waardoor we onszelf echt leren kennen, met onze pijn, verlangens, met onze vreugde, werk, creativiteit, en dit alles openbaarde langzamerhand iets groots. Met al onze ervaringen daagt het ons uit, om onderscheid te maken tussen illusie en waarheid, tussen de krachten van gezonde levenslust, die in ons wordt geopenbaard als we bovenop de bergtoppen of onderin de dalen zijn... en hoe zit het met het platte gebied. Het is goed om af en toe stil te staan, om te staken, te rusten, maar ga niet op zoek naar de rust, de luiheid, vanuit de gedachte dat we daarom in deze wereld zijn. Want dat is niet het geval! We moeten verdergaan! Het lied van het leven is een cirkel en vol verrassingen, en kijk! Als je meer begrijpt van het goddelijke dat ons leven raakt, dan worden we vervuld met een nog grotere vreugde, zelfs als de wereld om ons heen er slecht uitziet. Zelfs als de zogenaamde realiteit ons laat zien dat alles slecht is, dan gaat het proces van verlossing door, in de wereld van het innerlijk– de tempel van het hart en de ziel!

Laten we niet vergeten dat lopen op een vlakte ons nergens brengt. We blijven op dezelfde plek staan en voeden oude gewoontes. We staan in de modder en in de moeilijkheden en worden innerlijk verblind.
Ik houd van de profetie van Jesaja 29:18 "Op die dag zullen de doven de woorden van het Boek horen, en, verlost van donkerheid en duisternis, zullen de ogen van de blinden zien".

Hoogachtend, met leven en vreugde,
halleluja! halleluja! halleluja!!!

Daniel

Rishon Letzion
Ido en Sahar: Vandaag waren we voor de eerste keer bij Elijah. Hij was erg hartelijk en zei dat hij het fijn zou vinden als we hem regelmatig komen bezoeken. Hij ontving ons met open armen en vertelde ons een beetje over zijn kleine familie. Hij vertelde over zijn leven en over zijn dochter Shoshana, die gestorven is. Hij heeft nog drie kinderen: Albert, Mordechai en Dina. Elijah vertelde ons dat hij was geboren in Marokko, in Bat Yam had gewoond en 16 jaar geleden was verhuisd naar Rishon Letzion. We waren blij dat we iemand ontmoetten die waarden had en nederig was en dankbaar dat hij een persoonlijke toelage kreeg. We zien uit naar ons volgende bezoek. 

Tu Bishvat viering in Pardes Channa

Deze keer kregen we een uitnodiging om naar de boomplantdag ter gelegenheid van Tu Bishvat te komen in Neve Michael, en onze overwinnaars kwamen daar ondanks de regen en werden respectvol begroet in de eetzaal van de organisatie in Neve Michael met een tafel die was overladen met lekkernijen.

Helaas voor de studenten was Aliza twee dagen geleden gevallen en ze had zich zodanig verwond dat ze complete rust moest nemen en niet kon opstaan om te helpen met planten. We hopen dat ze spoedig en volledig mag herstellen.
Yona, uit het huis in Shoham, nam met vreugde deel aan het evenement, en toen ze terug kwam vertelde ze aan iedereen hoeveel ze had genoten van Clara en Leonid en van Gizela en haar verpleegster die ook waren gekomen om mee te doen aan de viering.

We begonnen met zingen en de zegeningen. Daarna deden we een quiz en het onderwerp was natuurlijk Tu Bishvat. 



Halverwege het spel was de lucht wat opgeklaard en gingen we naar buiten om te planten in de gemeenschappelijke tuin van "L'Chaim" en Neve Michael. Toen we terug waren in de eetzaal gingen we verder met de quiz en smulden van de delicatessen van de tafel. Het was een fijn samenzijn met gastvrije ontvangst. Warme dank voor Zivia die haar best heeft gedaan om het leuk en plezierig te maken. Elke overwinnaar kreeg een plant mee om thuis te planten.

Rivka

Modiin
Talia en Maayan: zoals (bijna) elke keer hadden me maandag een ontmoeting met Riri, ook al was het voor ons een drukke periode van tentamens en toelatingsexamens. Maar we hebben besloten dat het belangrijk is om haar te ontmoeten, ook al is het maar een korte afspraak. We begonnen zoals altijd te praten en verhalen te vertellen. We realiseerden ons hoe belangrijk die momenten waren voor ons -in alle drukte en stress, ruis, school, verplichtingen. We hebben hier een aantal momenten van vrede, waarbij we op de bank zitten (wat een luxe!) waar we in wegzakken, fruit eten en praten, lachen en ontspannen. 
We hebben Riri geleerd hoe ze iets kan opnemen met whatsapp omdat we zagen hoe moeilijk het voor haar is om iets op te schrijven -en het was erg leuk om te doen. Ze stuurde ons zelfs een fantastische boodschap waarin ze vertelde hoe ze van ons genoot en dat ze van ons hield. We namen een klein cadeautje voor haar mee ter ere van Tu Bishvat (een munt plantje voor op de veranda) en stukken fruit. 

Riri

Nieuws uit het noorden :
Mayan Baruch

Afgelopen week werden we gezegend met droog en zonnig weer, hoewel het de hele ochtend regenachtig was. Ik besloot om verder te gaan met planten en de overwinnaars waren het met me eens. De studenten en overwinnaars hebben een amandelboom geplant als symbool voor het leven. We hebben deze boom opgedragen aan onze geliefde overwinnaars die onlangs zijn gestorven. 




Het planten van een amandelboom

Dat zijn: 
Nicolai Platok uit Kiryat Shmona (de man van Zina).
Anatoly Limunsky uit Kiryat Shmona (de man van Larisa, ze woont nu in Zfat).
Eliahu Karadi uit Kiryat Shmona (de man van Bracha).
Chaya Kroskal uit Kibbutz Genosar.
Avraham Petolowitz uit Kibbutz Genosar.
Blanka Pieg uit Rosh Pina.
Gaston Shimaoni uit Modiin.

Mag hun herinnering een zegen zijn.

Het bleek een grote zegen en overwinning te zijn. Samen genoten we van versnaperingen, we zongen samen Tu B´Shvat liedjes en speelden bingo, waarmee we ons geheugen trainden en we gingen voldaan terug naar huis.

Ook heb ik samen met Anatoly een citroenboom geplant bij de ingang van zijn appartement. Het was zijn grote wens die nu is vervuld. Kijk maar op de foto hoe tevreden Anatoly kijkt. Het planten van een boom in Eretz Jisrael is iets bijzonders. Iets met eeuwigheidswaarde. En elke keer als hij nu op pad gaat, of terugkeert naar huis, wordt zijn hart vervuld met vreugde als hij kijkt naar deze boom des levens. 


Anatoly

Genosar

De wekelijkse bezoekjes in Genosar lopen goed. Miri, de vrouw van Eli-Ram, geniet van de hulp die Nitsan haar biedt in haar tuin. Eli-Ram vertelde me dat Miri het niet makkelijk vindt om andere mensen te laten werken in haar tuin, maar Nitsan heeft haar hart geraakt en ze genieten ervan om samen te werken.Een aantal weken geleden werd Eli-Ram opgenomen in het ziekenhuis en ze kwamen tot de ontdekking dat zijn hart er niet goed aan toe is. Na een paar dagen kwam hij veilig thuis en zijn hart is nu weer stabiel. Eli-Ram vertelt de studenten het verhaal van zijn leven. Hij doet dat systematisch met heel veel details. Batia, Israel Moshe, Tzachi zijn allemaal tevreden en heel blij als de studenten komen. De studenten hebben al een diepe vriendschap met hen opgebouwd.

Na de dood van Avraham is er een gat gevallen. Twee studenten, Tzur en Anat die hem gedurende vier maanden hebben bezocht, missen hem heel erg.

Zevaniet krijgt regelmatig een telefoontje van studenten die haar in het verleden hebben bezocht. Dat geeft haar kracht. Vandaag de dag worstelt ze met haar gezondheid.

Chazor

In Chazor Bracha met de studenten: Maya en Yotam hebben een heerlijke maaltijd gemaakt en met elkaar gesproken. Bracha is erg gelukkig. Ze heeft een grote familie, maar die woont ver weg. Doordeweeks is ze op zichzelf aangewezen. Haar man is gestorven.

Ruchama geniet er ook enorm van als Daniel en Ghezi bij haar op bezoek gaan. Eden en Noam helpen Mina enorm. Voor Mina zijn deze twee meisjes een grote zegen. Ze helpen haar met zoveel problemen, als Mina zelf niet kan zeggen wat er is. Ze is erg eenzaam en de studenten zijn haar zonlicht in het donker. Ze brengen haar naar de dokter wanneer nodig, en ze doen onder andere boodschappen voor haar.

Neot/Dafna

De studenten gingen op bezoek bij Israel in Dafna, Steve, Rachel en Ibi in Neot. Ze hadden allemaal een geweldige tijd samen. De relatie wordt steeds dieper en het is mooi om dat te zien.

Rosh Pina

In Rosh Pina heb ik samen met de studenten van Kfar Hanasi een bezoek gebracht aan Channa, een nieuwe overwinnaar uit Tunis bij wie de studenten op bezoek gaan sinds Blanka is overleden. Channa is erg creatief en spraakzaam en jong van hart. Ze woont al 70 jaar in Rosh Pina. Haar man is vijf jaar geleden gestorven. Ze heeft twee dochters. De familie van haar man woonde al 18 generaties in Israël toen ze met hem trouwde.


Op bezoek bij Rachel en Channa

Rachel was een beetje moe en haar krachten waren op. Ze had een aantal weken last gehad van een fikse griep. Met Israël gaat het goed. 

Baruch HaShem!
Timek

Zfat 
Yoav en Dori: Vandaag waren we bij Yehudit. Ze vertelde ons over haar reis naar Tiberias, om uit te rusten. Ze heeft er enorm van genoten en ze vindt het moeilijk om weer terug te zijn, zowel fysiek als mentaal. Ze vertelde ons dat ze veel tijd doorbrengt in een club, en dat ze daar ook fysiotherapie volgt. Ze vertelde ons dat ze ervan geniet als er iemand langs komt die haar nagels doet.

Yehudit

Liam Neta en Itamar: Vandaag gingen we op bezoek bij twee lieve mensen Lillian en Meir. We hebben ze eerst geholpen dingen te bedekken met plastic zodat het niet nat zou worden en ze waren daar blij om. Daarna dronken we thee met een biscuitje. We spraken over de orthodoxie en de gebieden, omdat we net terug waren van een bezoek aan Judea en Samaria. Het was mijn eerste ontmoeting met Meir en we kwamen erachter dat zijn broer vroeger in mijn kibboets heeft gewoond (Kibbutz Gezer) en dat Meir heeft gediend op de militarire basis van mijn gemeente. Al met al was het een leuke en gezellige dag. 

Meïr

Itamar en Netta, gingen met mij mee op bezoek bij Eli. Het was geweldig, hij vertelde ons over de Holocaust en diste ontzettend veel verhalen op en bewoog daarbij als een gek. Hij sprak erover hoe het was om gescheiden te zijn van zijn familie, toen hij in werkkampen verbleef, en legde ons dingen uit over gebieden in Hongarije, Oostenrijk en Polen. In de loop van het gesprek kwamen we erachter dat over twee maanden een biografie over zijn leven zal verschijnen. Zijn verhaal is altijd spannend. 
Ran en Ori: We gingen naar Esther, en omdat Uri weer terug moest naar het leger had hij niet veel tijd. Esther waardeerde het dat we langs kwamen en was blij dat hij de tijd had genomen, al was die maar kort. Daarna bleven we met z’n tweeën over. Ze vertelde me over haar werk en de mensen met wie ze werkt. Het klinkt alsof ze haar erg aardig vinden en dat ze alles met liefde doet. Daarna speelden we, net als elke week, een aantal spelletjes. Het is altijd leuk om bij haar op bezoek te gaan.

Koren en Noa: we gingen op bezoek bij Diamenta en Chanan. Chanan voelde zich niet zo goed nadat ze boodschappen had gedaan en hij ging meteen naar bed. We spraken over de dingen die eerder in de week waren gebeurd en Diamenta vertelde ons hoe het was om naar de markt te gaan. Terwijl we aan het spelen waren, vertelde Diamenta ons een beetje over Tunesië en wat de reden was dat haar familie ervoor had gekozen om te emigreren naar Israel. We kregen een smaakvol linzensoepje dat ze zelf had gemaakt en daarna gingen we samen met haar koekjes bakken. Ze was erg blij dat we waren gekomen en ook wij genoten er van.

Shir: Een nieuwe week en ik ging vroeg in de morgen op weg uit Modiin voor een bezoek aan Meir en Lillian, een lief stel. Ze verwelkomden me met knuffels en kussen en grote blijdschap. Lilian begon onmiddellijk de tafel te dekken en ze vroeg me steeds wat ze voor me kon halen en had geen tijd om stil te staan tot de tafel was overladen met gerechten alsof er een heel leger op bezoek kwam. We spraken veel met elkaar en Lillian zei dat ze erg verdrietig is omdat haar zoon moeilijkheden heeft en vanwege hun appartement. Ze bedankte me voor alle bonnen die we hadden meegenomen voor de winter en ze zei me dat ze God dankt. Meier was niet ziek zoals afgelopen winter toen hij ernstig heeft geleden. We spraken over hun kleindochters. Een van hun kleinkinderen was in Jeruzalem betrokken bij de aanslag met de vrachtwagen, en had het erg moeilijk. Meir zei opnieuw hoe belangrijk het is om een goed arbeidsethos te hebben en adviseerde mij om te investeren in het leven. En daar was ik het helemaal mee eens. 

Ze vertelden me hoezeer ze genoten van mijn bezoekjes en hoe waardevol de vrijwilligers voor hen zijn, en hoe ze onder de indruk zijn van hun inzet, vooral omdat ze zo jong zijn. Ik heb genoten van de tijd samen en vertelde hen over de "Mars voor het leven ", die in april zal plaatsvinden, en daar werden ze enthousiast en blij van. Ik wens hun toe dat het gedaan is met hun moeilijkheden en ik heb ze telkens opnieuw verteld dat ze niet alleen waren. Ze bedankten me en Meir noemde me in zijn gebed en daar was ik erg blij mee. Dori en Yoav: We gingen op bezoek bij Juli en spraken met haar over de gebieden en over linkse en rechtste politiek en de doodstraf voor terroristen. Het was een interessant gesprek. We waren het ermee eens dat we van elkaar kunnen houden, ondanks meningsverschillen. 


Juli

Itamar Lee Hee en Neta - we waren bij Shalom. Hij vertelde ons dat ons bezoek hem verlichting geeft in zijn eenzaamheid. Hij was erg aardig en heeft ons met liefde vermaakt. Hij zei dat hij vroeger fotograaf was en we luisterden naar Marokkaanse muziek waar hij van houdt en vertelde ons over alles wat hij die dag had gedaan. 

Shalom


Neta 

We zijn ook op bezoek geweest bij de charmante Eli. Hij was erg gelukkig en zei ons hoe belangrijk onze bezoekjes voor hem zijn. Het was hartverwarmend. Eli vertelde ons over zijn dagelijkse routine, zijn verleden en wat hij zoal doet op een dag. Eli is van plan om ons meet e nemen naar het Hongaarse Museum en daar zien wij naar uit. Ran en Uri gisteren: Esther voelde zich niet fit. Ze had last van hoge bloeddruk die al een aantal dagen aanhield, maar ze stond erop dat we bij haar op bezoek kwamen. 
Ze was erg blij en haar stemming werd steeds beter en we genoten ervan toen we ons dat realiseerden. We speelden een kaartspel en hadden plezier. Het was geweldig om haar op te vrolijken en wij genoten er ook van.

Esther

Dit was al ons nieuws van de afgelopen twee weken. 
Shabbat shalom !

Het nieuws van deze week

9 february 2017, 13 Sh'vat, 5777

Lieve vrienden!

Zoals jullie kunnen zien, is een deel van ons werk om afscheid te nemen van kostbare Holocaust overwinnaars, die hun rol gespeeld hebben op het podium in dit leven, zoals wij het kennen. Opnieuw, moeten we zeggen dat het ons enorme voorrecht is, om deze fantastische mensen gekend te hebben. Voor mij, is dit een generatie die grenst aan andere generaties, en allen hiervan, die behoren tot een eeuwige dynastie van Israel, gedurende deze generaties. Jaston, Abraham en Chava, die veel liefde ontvangen hebben door onze helpers, die ook veel liefde van hen terug gekregen hebben. Er is niets zo wonderbaarlijk en vol met levenswaarde, als de relatie die is tussen jongeren en volwassen, moreel inspirerend en levens-instruerend in hoe je in het leven moet staan, met doorgang naar de volgende generatie, die weer leren van het verleden en het beter zullen doen in het nu en in de toekomst. Geheime schoonheid en licht, verbonden aan dit project als volharding, continuïteit en verdiepen van deze banden die daardoor wortelen in de grond van dit bestaan. . Hoe belangrijk is het om de wortel te zetten en om de grootsheid van dit volk te kennen, de oneerlijkheid in de verzadigde lange geschiedenis met goede momenten en slechte momenten. Hoe wonderbaarlijk is het om deel te zijn van een volk, levend met het bevel "Heb je naaste lief, als jezelf", een leven levend, met respect voor licht, die de geest versterkt. Dit is onze vlag en visie. Dank jullie wel, lieve overwinnaars: Abraham, Chava en Jaston, dat julllie ons een kans gaven om jullie te vergezellen in jullie laatste jaren. Verblijf in shalom in jullie rustplaats en doe een goed woordje voor ons in de hemelen. We zullen doorgaan nieuwe winnaars te adopteren, waar en wanneer we maar kunnen.

In volle oprechtheid,
Daniel

Jaston passed away on Februari 5, 2017 (Sh'vat 9, 5777)

Shir : Op zaterdag 5 februari 2017, is Jaston, mijn adoptie grootvader waar ik heel veel van hield, overleden. Ik herinner me mijn eerste bezoek aan Janet and Jaston nog steeds heel goed na twee en een half jaar. Ons contact was meteen heel waardevol vanaf het moment dat ik bij hen binnenstapte. Ik kwam binnen in een een warm lieflijk gezin.

Jaston

Ik voelde me gelijk bij hen thuis en ik herinner me nog dat Jaston altijd lachtte, verhalen vertelde over zijn familie en over zijn leven, met ogen die glansden. Jaston was in Tunesia geboren en opgegroeid. Na de Holocaust verhuiste hij naar Israel. Janet en Jaston trouwden jong en hebben heel wat jaren in Jerusalem gewoond. Hij was een zeer ijverig man en werkte nog lang nadat hij met pensioen gegaan was. Hij werkte in een winkel waar orthopedische schoenen aangemeten werden. Ik herinner me nog dat hij zo ontzettend enthousiast kon zijn over zijn werk en hoe belangrijk het voor hem was dat hij mensen weer een leven kon geven wat weer comfortabel aanvoelde. Hij was een familieman en altijd erg trots op al zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Hij wilde altijd iedereen dicht bij zich houden. Daar is hij zeker in geslaagd bij zijn leven maar ook tijdens en na zijn overlijden. Ik was zo opgewonden over de verbazingwekkende manier waarop hele familie, Janet met veel liefde omringt. Mijn verlangen naar Jaston is enorm, er zijn geen woorden voor om dat te beschrijven. Ik kan niet geloven dat ik hem niet meer zal zien, zonder zijn stralende blik als ik binnenkom in zijn huis en de knuffels en de groeten zoals hij alleen maar kan doen. Maar naast het grote verlangen en verdriet is er ook het gevoel van een enorme vreugde. Ik ben blij dat ik hem gekend heb. Ik heb Jaston mogen horen vertellen over zijn leven, ik heb intens genoten van zijn speciale humor, samen zijn we blij geweest en ik heb hem gelukkig mogen maken. Jaston was een echte vechter. Hij vocht vijf jaar met deze vreselijke ziekte. Hij kon het niet zonder Janet, zijn beschermengel en al zijn familie en hun speciale liefde van meer dan 59 bewonderenswaardige jaren. Ik zal me hem voor eeuwig herinneren met een glimlach, zijn fonkelende ogen en zijn warme gouden hart.

Ik wens mijn geliefde Janet toe dat ze niet meer geraakt zal worden door verdriet en dat ze een gelukkig en een gezond leven mag hebben met haar geweldige familie, dat ook mijn familie geworden is.

Genosar

Ik ben erg verdrietig over het snelle overlijden van Avraham na paar weken ziekenhuisopname. De studenten, vooral Tzur, die een zeer nauwe relatie met Avraham had ontwikkeld in de afgelopen vier maanden en hem elke week heeft bezocht. Een paar dagen voordat voor zijn overlijden bezocht Tzur hem in zijn kleine huisje en toen was de gezondheid van Avraham al niet goed. Avraham is overleden op de leeftijd van 91 jaar oud. Tzur en sommige andere studenten, hebben deelgenomen aan de begrafenis.


Avraham


Chava

Twee dagen geleden is ook Chava overleden. Chava was ook de 90 jaar gepasseerd. De laatste twee jaar heeft ze doorgebracht in het verzorgingshuis van Genosar.

Onze nieuwe tak in Rishon Letzion

Aido : Ik ging op voor de eerste keer op bezoek en had het privilege om bijzondere mensen te ontmoeten. Naast het oogcontact wat heel snel ging, was er ook een interessante band: Ik kwam bij Mina met bloemen en het deed haar terugdenken aan haar man die overleden is, die altijd bloemen meenam, en ik kreeg veel bloemen te zien die hij gewoonlijk meebracht om haar te geven. Mina vertelde me over hem (Avraham). Ze hebben twee kinderen: Sammy en Sarit en ook kleinkinderen en achterkleinkinderen, zussen en broers en een heel interessant levensverhaal, wat begon in een kleine stadje tussen Roemenië en Moldavië en hun overwinning steeds opnieuw in Israël. Ik beloofde om snel weer terug te komen en er is geen twijfel dat ik wacht op onze volgende bezoek. Buiten het protocol vertelde Mina me over de nieuwste verpleeghuis veranderingen die de economische moeilijkheden meebrengen. Ze legde uit dat ze een certificaat heeft, maar dat de staat haar maar nauwelijks helpt.

Zfat

Hee Lee en Lee Am: Wij kwamen om de lieve en verbazingwekkende Larissa te bezoeken.
En om dat Lee Am haar nog niet ontmoet had, vertelde ze hem over haar leven. Ze toonde hem foto's en nam hem in haar leven.
De tijd met Larissa was heerlijk. We maakten eten en zaten samen te eten, we zaten buiten in de warme zon en brachten ettelijke uren samen door.

Het voelde zo goed en leuk en we voelden echt dat we Larissa een goede tijd gaven. Ze deelde een gevoel van warmte met ons, die zij met Israëli's voelt en de liefde die ze krijgt van mensen die haar zogezegd vreemd en onbekend zijn... Het was heel goed te horen dat dat haar gevoelens zijn. We gingen lachend naar buiten en kijken uit naar de volgende ontmoeting.

Ran en Ori: Vandaag hebben we Esther bezocht. Zoals gewoonlijk deden we kaartspelletjes. We deelden onze ervaringen na elkaar twee weken niet gezien te hebben. Ze is echt geïnteresseerd in ons en is bezorgd over ons. Het was heel leuk zoals altijd.

Koren en Noah: Vandaag was ons eerste bezoek. We kwamen thuis bij Diamante en Chanan . Ze vertelden ons iets over zichzelf, een aantal kleinkinderen en de kinderen die ze hebben, wat ze zoal doen gedurende de dag en allerlei verhalen over Zfat.

Chanan en Diamenta met Noa

Wij vertelden hen iets over onszelf, waar we vandaan komen en hoe oud we zijn. We deelden men hen wat dit soort dienst dit jaar is en we gaven hen een idee van wat we hier doen en wat onze taken zijn.
We hebben zojuist het bezoek aan Diamanta and Chanan afgerond. Chanan voelde zich niet zo lekker na het boodschappen doen en dus lag hij op bed en kon niet bij ons zitten.

Chanan en Diamanta met Koren

We praatten over hoe ons weekend was geweest en toen leerde Diamanta ons een aantal leuke spelletjes uit haar verleden in Tunesië.
Daarnaast speelden we ook Rummikub, en dit is een uitdaging voor haar en geeft haar veel vreugde (ze is heel competitief en het is leuk om haar te zien spelen).
Terwijl we speelden, vertelde Diamanta ons over haar jeugd in Tunesië en over haar twee zussen die in Tzfat wonen en vier broers die overleden zijn voor zij geboren was. Diamanta is een leuke vrouw met een groot hart. Ze vertelde ons over Tunesisch eten. We zeiden haar gedag met een lach op ons gezicht. Ze was heel blij dat we geweest zijn.

Nieuws uit het Noorden

De bezoeken met de andere winnaars gaan heel goed.EliRam, Tzachi, Moshe, Batia genieten van de bezoeken zoals u kunt zien in de foto's en notities van de studenten.
Neta en Nevo bij Israel: Hij vertelde ons hele interessante verhalen. We genoten ervan.


Israel met Neta en Nebo

Alon en Anat met Moshe: We ontdekten dat Moshe van Domino spelen houdt en we speelden het met z'n drieën en genoten er allemaal van. Bij Zhachi ontmoetten we Ana, de nieuw dame die voor hem zorgt.


Moshe

Kiryat Shmona en Neot

De studenten van Mayan Baruch bezochten Rachel en Steve in Kibboets Neot-Mordechai, Het was genieten voor ze. In Kiryat Shmona, was Bracha opgewonden toen de studenten bij haar kwamen en liefde en vreugde in haar huis brachten. Ook het bezoek met Rina, Klara, Rachel and Israel waren heel goed. De bezoeken bemoedigen de winnaars, ze weten dat we voor hen zorgen en het geeft hen levenskracht in hun levens en gezondheids problemen, die vaak niet gemakkelijk voor hen zijn.


Bracha met Roy en Ellen

RoshPina

Rachel, Esther en Israel, ontvingen bezoek van de studenten uit Kfar Hanasi. Ze genoten! Rachel en Esther brachten een week door in Tiberias hete bronnen, maar Rachel werd heel ziek afgelopen week. Nu is haar gezondheid weer normaal. Israel doet het goed en voelt zich veel beter. Israel is altijd opgewonden als de studenten komen. Hij heeft veel herinneringen die hij kan delen met hen.

Shalom Timek.

Bezoeken in Pardes Channa

Het was een regenachtige middag. We verdeelden ons in twee groepen en gingen op bezoek. Zvia and de ander meisjes gingen Yonna bezoeken en leerden haar dammen.


Yonna aan het dammen

Ze nam ons mee naar haar kamer en toonde ons foto's van haar verleden als verpleegster. Bij Mordechai and Yeshayahu, was iemand Israëlische liedjes aan het spelen en de meisjes en Zvia deden mee en zongen samen met de bewoners. Yeshayahu had nog geen knie operatie ondergaan omdat het twee weken is uitgesteld. Ik ben met twee prachtige meisjes naar de aparte huisjes gegaan. Dit keer was Chaya gezond genoeg en stond ons toe een foto te maken.

Chaya

Klara en Leonid waren weer blij ons te zien en deelden lekkere koek uit. Leonid's situatie is nog niet beter maar ze wordt prima behandeld. door Clara en ze waren heel blij ons weer te zien. Bij deBoaron's ontmoetten we Rachel en zij vertelde ons hoe het met haar gaat. Ook twee kleinkinderen kwamen erbij en we hadden een levendig gesprek.


Rachel Boaron

We ontmoetten Zippora bij haar thuis en ze vertelde ons over de onopgeloste zaken waar ze nog mee zit. Gizela ontving ons met veel genoegen en de meisjes zagen het indrukwekkende handwerk van haar helpster, en zij gaf hen een prachtige bloem als een kado. We eindigden bij Aliza. Niemand wil het bezoek bij haar missen. Ze verwelkomt ons altijd met een lach, zelfs als ze pijn heeft. Dit keer moesten de meisjes de couscous van haar proeven en aten het bord leeg met veel plezier

Aliza, met de meisjes

We kwamen blij en voldaan terug. We plannen om het feest der bomen (Toe Bishvat) te vieren.

Rivka

Modiin

Shir : Mijn bezoek aan Rozitzh

Afgelopen vrijdag bezocht ik mijn Rozitzh. Een maand lang lag ze in het ziekenhuis maar nu ontmoetten we elkaar eindelijk. We omhelsten elkaar lang.

Het boek dat Rozithzh kreeg van de religieuze man in het ziekenhuis.

Rozitzh vertelde me dat ze enorm veel herinneringen kreeg tijdens haar tijd in het ziekenhuis.Een verhaal raakte me diep. Een religieuze man kwam in het ziekenhuis en gaf een kort gebed en een boek. Ze keek op de voorkant van het boek dat hij gebruikte en haar gaf en zag een mooie zin die daarop was geschreven: "Wees dankbaar en geloof dat alles meewerkt ten goede."

Ze vertelde me dat ze dacht dat haar ziekte uit de hemel kwam. Haar man moet geopereerd worden en zij is daar bang voor. Ze zei dat er een kans is dat hij niet door de operatie komt. En dat ze blijkbaar ziek was geworden zodat hij niet geopereerd kon worden.

Ze zei ook dat met dit gebed, dat ze zich de vrouw van de rabbijn herinnerde, die haar dicht bij God terugbracht nadat ze religie na de holocaust had afgezworen. We hadden een fascinerend gesprek over God en geloof. Ze vertelde me dat de vrouw van de rabbijn gezegd had dat de grootste zonde is, om een mitzvah (goede daad) te doen zonder er in te geloven en dat het dan beter is om deze niet te doen. Ze vertelde me dat ze nu weer geloofd en de geboden houdt en daarin geloofd.

Daarnaast praatten we veel over haar unieke relatie met Mickey, haar man. Ze vertelde me hoe hun leven begon met twee koffers die later de trouwtafel vormden: twee koffers op elkaar met een kaart die ze op hun trouwdag kregen. Zo is hoe hun leven samen begon. Twee kinderen met een droom.

Rozitzh vertelde me dat ze altijd blij was. Blijdschap is wat haar door de verschrikkelijke moeilijkeden in haar leven heeft doen overwinnen. Goed vertrouwen en goed doen.

Rozitzh roerde me tot tranen toe en ik wens haar toe dat ze gezond en gelukkig mag blijven.

Chagit: Vandaag gingen wij, Mordecai en ik, boodschappen doen in de supermarkt Super. Mordecai was een gentleman en stond er op het karretje te duwen ... Daarna praatten we over zijn leven thuis, het verleden en onze lach als altijd!! Ik kan uren bij Mordechai zitten praten over politiek, geschiedenis en gewoon over het leven. Een prachtige man en diep in mijn hart !!!


Chagit en de familie van Mordechai

Maayan, Shir en Arbel: Op 26 januari bezochten we Svetlana en Dimitri. We praatten met Svetlana over de Israelische politiek en zij vertelde ons haar mening over veel zaken. Ze gaf ons advies: blijf altijd helder nadenken en blijf niet onverschillig. Op het eind van het bezoek keken we samen video's van kleine kinderen die zongen. We kijken uit naar de volgende ontmoeting.


Svetlana, Dimitri, Arbel en Shir

Noa, Adi en Neomi: Op donderdag gingen we op bezoek bij Shulamit en Chanan. Sog'ii maakte ons een heerlijke India's eten, we zaten bij elkaar en praatten over de stemming van de afgelopen weken en natuurlijk waren ze geïnteresseerd in ons .

Shlomit vertelde ons over haar dochter en we deelden over beslissingen, die verdeling brengen. Hannan legde ons uit over de foto's aan de muren in haar huis. We praatten onder andere ook over de plaatsen waar we in de wereld geweest zijn en hoe we verschillend eten proeven in verschillende plaatsen. We kwamen tot de overduidelijke conclusie dat het eten in Israël het lekkerst is.

Nadav Ariel en Snir : Toen we bij het huis van Rozitzh en Miki kwamen waren we blij hen na een maand weer te zien, waarin Rozitzh in het ziekenhuis lag. Tijdens de conversatie vertelde Rozitzh ons over haar ervaring tijdens de Holocaust. Ze herinnert zich de eerste keer toen de familie zich voorbereidde om weg te vluchten van de Nazi's in Joegoslavië. Het was heel dicht bij de Seder tijdens Pesach.. Later werd haar vader gearresteerd en vastgehouden in de lokale gevangenis, hoewel hij onschuldig was. Rozitzh geeft aan dat haar nerveuze vader zei tegen één van de commandanten van de Hongaarse soldaten in de gevangenis: "Wat willen jullie van mij??!" Als antwoord op de Hongaarse soldaat die zei dat "als deze Jood weer probeert te praten" tegen hem dat hij hem zou straffen door hun huis over te nemen. Rozitzh benadrukte dat gedurende het verhaal dat dit niet zomaar een apartement was. Haar vader stemde toe en vroeg de soldaat hem drie dagen te geven om spullen van de familie in te pakken om te vertrekken. de derde dag namen ze haar vader mee, die naar het werkkamp Dachau werd gestuurd. Die dag begon de 13 jarige Rozitzh haar vlucht met haar 5jarige broer. Ze bezochten hun tante die in dezelfde plaats woonden, die bekend stonden al rijke Joden die onder de ongelovigen woonden. Daar zag ze haar nicht, die iets jonger was dan Rozitzh. Haar nicht vroeg haar of ze de grammofoon wilde zien die ze voor haar verjaardag had gekregen. Toen Rozitzh in haar nichtjes' kamer kwam om het apparaat te zien, kwam haar tante en gooide haar eruit en vertelde haar weg te gaan en naar haar moeder te zoeken. Onderweg naar huis besloot ze om naar het treinstation te gaan om te zien of ze weg konden uit het plaatsje. Toen ze thuiskwam zei ze dat ze om halftwee weg zouden gaan om de trein te pakken en te vluchten. Jaren na de oorlog ontdekte dat ongeveer 5 minuten nadat ze het huis van haar tante verlaten had, de Joden waren geëvacueerd. Rozitzh zei dat het haar verjaardagskado was van God die haar geleid had te ontsnappen en hen gered had....

BS

Timrat

We gingen op ons geregelde bezoek naar Tamar op maandag. Tamar heeft ons geleerd hoe we aardappelstamppot en gevulde pepers kunnen maken. We praatten wat over wat er gebeurd in het nieuws en terwijl we praatten kreeg ze een telefoontje van haar nichtje, die vertelde dat haar zus, die erg ziek is, haar genoemd had en daar was Tamar heel blij om....


Tamar, Ruth en kleindochter

Ze sprak over de telefoon met haar zus en vertelde waar zij samen door zijn gegaan. Het bezoek was goed en plezierig.
Tamar was blij met ons bezoek.

Jeruzalem

Keren : Het was heel leuk vandaag, Eti heeft weer gebreid, ( na een lange stop) en liet me de sokken zien die ze gemaakt heeft voor haar achterkleinzoon. We praatten wat over wat er bij haar gebeurd was deze week en wat bij mij gebeurd was. Na een foto van ons beiden, vroeg ze me haar een foto te brengen van ons tweeën en beloofde die te zullen bewaren.

Shabbat Shalom !
Rivka

De derde mars voor het leven - 2017

26 januari 2017, 28 Tevet 5777

Lieve vrienden!

Als alles gaat zoals verwacht en God het wil, zullen we op 26 april (na Ongezuurde Broden) voor de derde keer meedoen aan de mars voor het leven. Deze keer zal uniek zijn, omdat de mars wordt gelopen in "Neve Michael" waar onze geweldige pupillen, veelal kinderen van Ethiopische immigranten, de Holocaust overwinnaars en al onze partners en studenten vanuit het hele land zullen opvangen. Dit jaar zal de nadruk van de mars liggen op de boom des levens! Die op een wonderlijke en symbolische manier staat voor de oudere generatie die wordt verenigd met de jongere generatie. Dat staat symbool voor de eeuwigheid van Israël en de voortdurende, opmerkelijke reis van dit volk met alle uitdagingen die op haar onvoorspelbare pad komen. De mars voor het leven staat symbool voor de essentie van het project dat groeit in bevlogenheid, menselijke ontwikkeling en verbinding, terwijl het is voortgekomen uit de donkere tijd waarin wij leven. Dit is een project vanuit de kern van ons wezen, tot stand gekomen in vele harten. Het brengt persoonlijke en algemene dingen teweeg die er echt toe doen: zelfopoffering, voor elkaar zorgen, het beste voor elkaar zoeken; zowel jong als oud. En de gevolgen daarvan zijn een ontwikkeling van sociale betrokkenheid ten aanzien van de betekenis van het bestaan. Ik heb het gevoel dat studenten en volwassenen deze daden niet meer zien als een op zich staand project, maar voor de studenten en de oude mensen is het een manier van leven geworden, een lichtpuntje in het leven van alle dag. Dit is een eersteklas educatief project, waaraan steeds meer jonge mensen willen meedoen. We moeten ernaar blijven streven om alles grondig te doen zodat iedereen het uiteindelijk zelf mag ervaren! Zodat ze het mettig. Wij van "L’chaim" kijken naar de kwaliteit en niet naar de kwantiteit, we zien de ernst, vreugde en het geluk dat eruit voortkomt. We zijn niet gebrand op het opzetten van projecten of ervaringen, we zijn het project en we zijn het materiaal en dat maakt een groot verschil. De Westerse wereld springt van het ene naar het andere en ook al zijn we dat gewend, toch is het niet de waarheid. Dit is het ego van "zoveel mogelijk, dus ik ben nog meer waard!" Maar wij geloven dat als je veel hebt gegraaid, je uiteindelijk niets hebt begrepen... En het is belangrijk om je ergens op te richten en daaraan te bouwen, en dan zijn er geen grenzen aan hoe ver het kan worden uitgebreid en zul je leren doordat je het grondig en trouw doet.

Nog even terug naar de mars: Deze keer zullen we een Torah-rol dragen (Torah als symbool voor de EEUWIGE, die Waarheid (EMET), Rechtvaardigheid (MISHPAT) en Vertrouwen (EMUNA) representeert. We proclameren daarmee dat Hij onze lof verdient in alles wat we ondernemen) en samen gaan bidden voor eenheid; het gebed voor deze wereld, liefde voor Israël en voor de G-d van Israël!

Voor de mars brengen we onze sjoa overwinaars en studenten uit het noorden, het zuiden en Jeruzalem naar Pardes Chana (stad ten zuiden van het Karmelgebergte). Hiervoor wordt een aantal bussen en minibussen gehuurd. Dit evenement duurt van 11:30 tot 15:00. Er zal voor eten en drinken worden gezorgd. Ook zal een filharmonisch orkest voor een muzikale invulling zorgen, en zullen er medaillons worden uitgereikt aan de sjoa overwinnaars en vrijwilligers. Een aantal sjoa overwinnaars zal een korte toespraak houden. Alle Mechinot (studenten) zullen een bijdrage leveren op deze dag. Er komen ook soldaten uit de basis van Shir mee. Een cameraman zal een video van de bijeenkomst maken. Het tehuis voor Ethiopische weeskinderen zet zich enorm in en biedt ons de faciliteiten. Veel inzet gebeurt op vrijwillige basis, maar er zullen ook kosten worden gemaakt. L´chaim denkt hiervoor € 3000,- nodig te hebben. Hiervoor willen we u, onze donateurs, om een bijdrage vragen om deze speciale bijeenkomst -een eerbetoon aan de sjoa overlevenden en aan de EEUWIGE- te helpen financieren.

Hartelijke groet,
Daniel

Bezoeken in Pardes Channa

Onze bezoekjes verliepen deze week goed. Behalve dan, dat Yeshayahu binnenkort een knie-operatie moet ondergaan; we hebben hem het allerbeste gewenst, dat de operatie voorspoedig mag verlopen en het herstel daarna spoedig en geslaagd mag zijn.

De studenten die Yeshayahu bezoeken.


Mordechai

Mordecai was erg blij ons weer te zien, en Yona was heel blij met de chocolaatjes die de studenten voor haar hadden meegenomen. Ze is er namelijk dol op.

Yona

Ondanks ziekte, gingen we op bezoek bij Chayia en Morris. Ze lag op bed en was erg zwak, en we werden binnengelaten door Morris en hun dochter Zvia. Clara en Leonid, vertelden ons over een bezoekje van hun zoon en over hun pasgeboren achterkleinzoon, een kind van hun kleinzoon die in Netanya woont. Hun tuintje "voelde zich niet goed" en de plantjes hebben het niet allemaal overleefd. We zien uit naar zonnigere dagen op het balkon waar het tuintje staat en dan gaan we weer nieuwe plantjes zetten, samen met hen. Bij Zipporah zijn de problemen nog niet opgelost, maar we proberen haar zo goed mogelijk te helpen. Gizela is teruggekeerd uit het ziekenhuis, waar ze een week heeft gelegen. Ze is weer hersteld en hoopt verder te gaan met de club en ze ziet uit naar gezonde en gelukkige dagen.


Gizela

Aliza, geniet van haar bloeiende tuin en vond het heerlijk dat we langs kwamen.


Aliza

Natuurlijk dekte ze de tafel voor ons en bediende ons overvloedig. Al onze overwinnaars hebben een grote tas met groenten en fruit gekregen.

Hartelijke groet,
Rivka

Modiin

Ariel , Maayan en Talia – We gingen op bezoek bij Riri, onze oma. Het was erg leuk en we hebben veel gelachen en gepraat, terwijl zij ons koekjes serveerde. Ze vertelde ons dat ze steeds erg moe is. Het is altijd leuk om bij haar op bezoek te gaan. Ze deelt dingen met ons en geeft ons het gevoel dat we heel bijzonder zijn!! We genieten van haar. Ze is fantastisch, grappig en we vinden het geweldig om bij haar op bezoek te gaan.


Riri met de studenten

Een andere keer dat we op bezoek waren bij Riri: Eida, Maayan en Ariel: We kwamen om zes uur ‘s avonds aan bij onze lieve oma Riri, ze was net terug van de kleuterschool, en ondanks dat ze de hele dag had gewerkt en erg moe was, begroette ze ons met een glimlach en kregen we een knuffel. We zijn anderhalf uur bij haar geweest en genoten van elke seconde!! Het was zo leuk, grappig en hartverwarmend. We genieten ervan en gaan altijd naar huis met een enorm glimlach op ons gezicht!!! We zijn zo dankbaar dat we haar kennen.

Zfat

Shir: Op een regenachtige en koude zaterdag gingen Ido, mijn goede vriend uit het leger, en ik, op bezoek bij onze geliefde Esther. We hebben daar heerlijk geluncht; Esther had met veel liefde gekookt. We hebben geluisterd naar het Filharmonisch orkest. Esther was zo enthousiast toen ik haar vertelde dat zij mee mag gaan doen aan de "Mars voor het leven" (Zo de Heere wil). We spraken over de afgelopen week en Esther verbaasde ons door te zeggen dat het niet uitmaakte dat ze zich niet goed voelde of was uitgegleden. Ze vertelde alles met een glimlach en zei ons dat ze ondanks dat alles naar haar werk was gegaan, met vrienden had afgesproken en liefde had ontvangen van de lieve vrijwilligers. We spraken over de liefde voor bloemen en waren gefascineerd door de bloemen die licht in haar huis brachten. We speelden samen het spel Remy, en dat was leuk en grappig.

Laten kwam Alona erbij, haar jongste dochter, en we vonden het leuk haar te ontmoeten. We wilden eigenlijk niet weggaan en net als altijd beloofden we haar om snel terug te komen. Zowel Esther als wij beiden zijn erg blij dat we vertrouwen en een familieband met elkaar hebben opgebouwd.

Liam, Hee lee, en Eitamar: We kwamen bij onze lieve Eli en het was plezier alom! Eli nam ons mee met een rondwandeling door Zfat, en vertelde over de geschiedenis van de synagogen en inwoners, en het was heel interessant. Buiten dat Eli maar een paar volledige verhalen kent, konden we zien dat hij ervan genoot en blij was dat hij naar buten kon om zijn stad aan ons te laten zien.

Eli

Het was leuk en gaf voldoening. We spraken met hem over de situatie in het land waar hij vandaan komt – extremisme onder ultra-Orthodoxen en seculieren, de situaties in de bezette gebieden en het was erg interessant om zijn mening daarover te horen. Eli vertelde ons verhalen over zijn vrouw Iyala. Prachtige en spannende verhalen! Hij vertelde dat zij het beste was wat hem was overkomen, en dat hij dankzij haar beter was geworden. We hadden de tranen in onze ogen.

Yoav Dori, Ran en Ori: Het was onze eerste ontmoeting met Judith. Het was erg leuk. We spraken met haar en speelden Remy. Ze heet Judith Bukhris. Ze is een weduwe die al iets van 50 jaar in Zfat woont. Ze heeft zeven volwassen kinderen en ze ziet ze elk weekend. Ze komen langs om haar op te halen, elke keer een ander kind. Ze is naar Israël geïmmigreerd toen ze 4 jaar was en komt van oorsprong uit Tunesië. We vonden het erg leuk haar te leren kennen en het was een gezellig bezoek.

Nieuws uit het Noorden

Ginosar

Een aantal weken geleden moest Avraham met spoed naar het ziekenhuis. De dokters ontdekten dat hij kanker heeft. Zowel ik als de studenten Tzur en Anat die regelmatig bij hem op bezoek gaan, waren erg geschrokken. Nog maar een paar weken geleden zag hij er nog prima uit.

Deze week heeft hij de dokters gevraagd om hem terug te brengen naar Genosar en als ze dat goed vinden zal hij voor de Sjabbat weer thuis zijn. Maar hij is nog steeds heel erg ziek, helaas heb ik hier geen verdere details over. Als hij weer terug is in Ginosar kan ik meer vertellen.

Avraham

Nitsan werkte samen met Irit, de vrouw van Eli Ram, in zijn tuin. In de tussentijd werkten Lihie en Aviv samen met EliRam aan zijn levensverhaal.

Israel en Batya hadden een geweldige tijd met de studenten. Anat: "Mosje was ziek en voelde zich niet lekker. Het was verdrietig om hem zo ziek te zien. Nadat we Mosje hadden bemoedigd gingen we op bezoek bij Tzachi. We luisterden naar haar lievelingsliedjes terwijl zij meezong. Het was prachtig en we zien uit naar ons volgende bezoek."

Tzachi

Chazor

Bracha en Ruchama genoten enorm van het bezoek van de studenten. Ze spraken over hun verleden en over de dingen die hen interesseren. We keken ook samen naar een film. In de tussentijd hielpen Noam en Eden Mina bij een aantal moeilijke zaken ten aanzien van haar appartement. Ze hebben veel geduld nodig om een en ander aan haar uit te leggen en haar te helpen en te zorgen dat ze rustig wordt. Noam en Eden krijgen een dikke pluim omdat ze niet slechts langs zijn gekomen om plezier te hebben, maar ze helpen Mina echt om moeilijke dingen in haar leven op te lossen. Ik heb ontdekt dat Mina eigenlijk niemand om zich heen heeft om op terug te vallen en deze studenten doen een geweldig werk voor haar. Ik vroeg ze of ze het niet te veel vonden, maar ze zeiden van niet, omdat ze zien hoe hard Mina de hulp nodig heeft willen ze haar graag helpen. Eden en Noam hebben aangeboden om Mina te helpen bij afspraken in het ziekenhuis, ze willen boodschappen voor haar doen en haar naar de dokter brengen, zelfs buiten de tijd om dat ze vrijwilliger zijn. Ik ben echt onder de indruk van wat en hoe ze doen voor Mina.

Kiryat Shmona

Alle overwinnaars hebben ondersteuning gekregen van L´chaim om hun huizen beter te verwarmen. De koude winter houdt aan en we moedigen hen aan om de verwarming te gebruiken, waar ze dankbaar gebruik van maken. Ze zijn erg blij met de hulp die ze krijgen. Ik had niet verwacht dat de studenten uit Mayan Baruch deze week vrijwilligerswerk zouden gaan doen, maar op de een of andere manier is hun programma gewijzigd. De jongens hebben hun uiterste best gedaan om op bezoek te gaan bij Rachel en Steve in Neot en Omer en Yuval zijn samen met mij op bezoek geweest bij Rachel in K. Shmona. Ze had speciaal voor deze gelegenheid een taart gemaakt.

Rachel uit Kiriat Shmona

Het was heel leuk en de studenten vinden het enig om weer op bezoek te gaan bij Rachel, Anatoly, Klara en haar broer die naar het huis van Klara kwam.


Op bezoek bij Klara en Anatoly

We hadden samen een geweldige tijd. Lisa’s lift deed het niet omdat een van de buren niet bereid is om de maandelijkse bijdrage te betalen. Voor Lisa is dat een groot probleem. Ze woont op de 5e verdieping en wilde naar beneden gaan om op een bankje te gaan genieten van de zon, maar zonder lift is zoiets erg moeilijk voor haar. Ze is afhankelijk van de lift. Met Israel en Ludmila gaat het goed en ze zijn God dankbaar dat ze elke ochtend mogen ontwaken. Neli: haar zoon heeft een nieuwe tuin aangelegd voor haar huis. Hij heeft een hek geplaatst en een aantal bloemen en een citroenboom geplant. Neli is er erg blij mee.


Neli (links)

Groeten,

Timek

Jeruzalem

Keren: Eti vertelde me over de club activiteiten waaraan ze had meegedaan. Ik voel me al erg op mijn gemak bij haar en we hebben veel plezier. Ik heb haar een beetje verteld over de militaire testen die ik heb ondergaan en ze was erg geïnteresseerd. We hebben afgesproken om elkaar volgende week weer te zien.

Met dank aan onze dierbare Shir, openen we een nieuwe tak in de stad Rishon Lezion. Shir heeft haar vrienden uit het leger enthousiast weten te maken en het ‘virus’ overgedragen, en daarvanuit hebben ze besloten om te gaan werken vanuit een nieuw opgerichte afdeling in de stad Rishon Lezion. Rivka heeft haar uiterste best gedaan om in contact te komen met overwinnaars, en we hebben er nu al drie gevonden die uitzien naar een eerste bezoek.

Shabbat Shalom voor jullie allemaal.
Rivka

Gerechtigheid en wet - overeenkomstig de Bijbel

12 januari 2017, Tevet 14, 5777

Beste vrienden,

Gedurende deze periode hebben we een felle publieke discussie meegemaakt over veel onderwerpen waarvan de belangrijkste die van Elor-Azaria is. Ik wil proberen de redenen van deze felle discussie en zijn desastreuze resultaten te begrijpen. Allereerst dat wat recht wordt genoemd. Het woord "humanitair" is prachtig, maar ook gevaarlijk als het niet ten diepste wordt begrepen. We zien het in de annalen van de geschiedenis, de desastreuze resultaten van generaties van westers humaniteit. Westerse humaniteit staat voor "vrijheid en democratie, waarin alles is toegestaan". Maar als er geen grond is voor proportineel gezond inzicht tussen goed en kwaad, wordt dat alles als rottend pulp van datgene dat opgetild is boven andere overleggingen. Dit staat veel kwaad en wreedheden toe, zoals er geschreven staat: " Zonder visie - vergaat het volk." Maar wat is volgens de Bijbel dan gerechtigheid? Allereerst werden de bepalingen van de Thora en de wetten opgericht door de Schepper van het heelal en de melkwegstelsels, met het geweldig potentieel van de Thora, de oorsprong van het land van de levenden.

De Torah en de mitzvot (inzettingen), zijn aan ons gegeven als een basis voor een sociaal leven, gebaseerd op de wetgeving en gerechtigheid, gegeven door G-D. Beschouwende de schoonheid van deze wetten door het grote gebod voor vrede - zo aangenaam als de zanger van Israël heeft gezegd: "Streef naar vrede - en blijf daar mee doorgaan!" en het gebod "Houdt van je naast - als van jezelf!" Maar tegelijkertijd is er ook het belang van dat wat de meeste wijze man - Koning Solomo - zei: " Er is een tijd voor vrede en een tijd voor oorlog. tijd om te omhelzen, en tijden te onthouden omarmen", maar er is ook een helder en scherp gebod dat zegt: ,"degene die tegen je opstaat om je vermoorden, breng hem om, voor hij jou ombrengt."

De wereld van Torah vraagt van ons een dagelijkse verantwoording van onze daden en een nooit eindigende taak om de grenzen hiervan te leren inzien en toepassen. We moeten leren dat "dood en leven in de macht van de tong zijn". De situatie vandaag is dat Rechts en Links in zo'n dodelijk conflict zijn, dat wanneer er een interessante situatie naar voren komt zoals die met Elor Azaria, eigenbelang vervaagd en snel verwordt tot een politieke zorg. Dit conflict speelt alleen de vijand maar in de kaart! Onze verbitterde vijand raakt niet onder de indruk van het Westerse Humanisme zonder grenzen. Ze verachten het en interpreteren het als zwakheid, wat hen motiveert om de verscheurde natie van Zion op verschillende manieren pijn te doen. De vijand ruikt bloed, als een haai in de diepte van de zee bloed al vanaf een grote afstand ruikt. Helaas is het zo dat het kwade bloed dat gezet wordt zich als eerste openbaart in een interne strijd. De geschiedenis heeft het al zo vaak bewezen, dat wanneer we probeerden een gunst te verwerven van de Westerse landen en probeerden om sympathie en goedkeuring te verwerven, we het tegenovergestelde terugkregen. Zie waar het Humanisme in de Westerse cultuur toe geleid heeft : één voorbeeldje hiervan is de Holocaust. Een ander voorbeeld zijn de open grenzen (zonder restrictie) die hebben geleid tot terreur en door zal gaan. We moeten weten dat de waarschijnlijkheden en de en de enige kracht, die is in ons als volk met een gezonde visie, is gebaseerd op Bijbelse waarden en geloofswaarden en niet vanuit de wereld en haar instellingen. De bijbelse visie onderwijst wat goed is - de waarheid van HaShem , maar hij moet in vrede zijn met de overige in lichaam en geest. Maar dit alles, is afhankelijk van het verenigd zijn in de eeuwigheid van een pure natuur, met de God van Israel, zonder schuld zonder onszelf te geselen, en onszelf onder te dompelen in zelf-verachting, de media en de rumoerige meerderheid volgend , lerend in onze binnenste ziel, de wonderbare werelden die vol zijn goddelijke potentieel bestaan in onze ziel. Maar dat vereist werkelijke oprechtheid en moed om te kijken en onze innerlijke ziel te zien, net zo goed als de geschiedenis en de kronieken die ons geleid hebben tot dit punt, zoals de Bijbel zegt: "tussen twee generaties." In andere woorden, terugkijken naar je verleden en ervan leren, voor het nu. Dit is de periode welke een hoop moed van ons vraagt. Niet alleen om de waarheid te vertellen, maar voroal door er in te wandelen, de waarheid te tonen en niet bang te zijn om het te zeggen - maar op een manier dat het niet middels geweld word gebracht .

We moeten ons herinneren dat, de enige manier waarop de uitdagingen die voor ons ligge realiteit kunnen worden, is dat we een waarachtige motivatie en een oprecht verlangen naar eenheid moeten hebben. Om onszelf schoon [ed.afzijdig] te houden van de schreeuw van haat en geweld en deze uit ons midden te verwijderen, welke de wereld verontreinigt. Het woord "waarheid" vereist het achterhalen van de waarheid, die zonder aarzeling brandt, te dansen zachtjes, met vreugde en vastberadenheid, met liefde voor Israel. Begrip van het buitengewone potentieel dat in ons aanwezig is sinds de dageraad van de schepping en de samenwerking, die goed zal doen, zal dienen als een baken voor Israel waar waarheid en recht, uit zullen werken als een voorbeeld en licht voor de wereld. Moed ! moed ! moed ! Genade als licht van deze wereld.

Beste vrienden!

Voor u die

Beste vrienden !

Voor degenen onder u, die de tijd neemt om onze bezoeken (twee)wekelijks bij te houden; houdt in gedachten dat het belangrijkste ding niet is wat hier geschreven staat, maar deze grote genade en dit licht; dat elke ontmoeting, die bij volwassenen en jongeren rivieren van genade doet ontwaken. Inderdaad, in tijden zoals de onze, is dit het bouwen aan een reële brug naar een betere wereld. Bidt voor ons dat we onze activiteiten overal kunnen uitbreiden en intensiveren. Dit licht en deze genade is het significante van dit project; conditionele liefde en communicatie tussen zulke verschillende werelden. Maar het brengt harten bijelkaar tot één, met een heldere visie gedeeld van het aanbreken van de dag tot het einde van de dagen.

Daniel

Nieuws uit het Noorden

Na Chanuka, hebben we onze regelmatige bezoeken in Genosar, Chazor, Rosh Pina, Kiryat Shmona, Neot-Mordechai en Dafna hervat. De studenten weten de weg te vinden naar de overlevenden, houden van hen en zijn op een prachtige manier met ze verbonden. Over en weer worden de contacten als vreugdevol ervaren. In dit rapport een aantal verslagen van de afgelopen twee weken.

Rosh Pina

Op 6 januari j.l. (in de nacht van de shabbat) is Blanka ons ontvallen op de leeftijd van 91 jaar oud.



Blanka was iemand die zo'n zin had in het leven. Ze hield van Eretz Jisrael en de Tanach. Ze voelde zich verbonden met de natuur en haar tuin was een kleine hof van Eden. Ze verlangde er zo naar om deze verbondenheid over te dragen op de studenden (inclusief de liefde voor het land Jisrael; het enige Joodse thuisland en deze wereld). Haar gezondheid stond het haar alleen niet meer toe om te doen wat ze nog zo graag wilde doen. Het laatste bezoek wat de studenten brachten was in November 2016. Kijkt u alstublief naar deze prachtige foto! Nadat deze foto genomen is, werd ze opgenomen in het ziekenhuid en stierf ze heel rustig en vredevol. Vervuld met tevredenheid en dankbaarheid naar HaShem. Na de shabbat kwamen de studenten van de Mechina Kfar Hanasi, om haar naar haar laatste rustplaats te begeleiden.

Daags na ons gangbare bezoek aan Israël en Rachel bezochten we Blanka's drie dochters in het huis van Blanka. Haar dochter bedankte ons uit de grond van haar hart voor de bezoeken van de studenten over de afgelopen drie jaar. De studenten Yam en Eden, die haar het laatste jaar bezochten zijn altijd in contact gebleven met Blanka, terwijl ze dienden in het leger. Opnieuw verliezen we een kostbare vriendin en een overwinnaar, moge haar herinnering gezegend zijn!

Israël samen met Ofer

Israel is een paar weken geleden gevallen en had moeite met lopen. Hij weigerde het ziekenhuis op te zoeken. Hij voelt zich nu een stuk beter. Baruch HaShem. Israel is ondertussen ook al de 90 jaar gepasseerd en verzwakt ook met het jaar.
Rachel houdt erg veel van de studenten en ontvangt ze met zoveel vreugde.

Rachel bezig met een spelletje met Nadav en Eliav

De studenten houden erg veel van Rachel en Rachel is altijd blij hen te zien. Afgelopen week hebben ze samen Rumicub gespeeld, waarbij ze erg plezier hebben gehad samen.

Neot-Mordechai

Ibi is erg actief met het maken van schilderijen en volgt de activiteiten in het Tel Chai Collage. Zo blijft ze jong ondanks haar negentig jaren. Haar huis is erg gezellig en Yuval en Omer houden er van om haar te bezoeken. Rotem en Omer hebben Steve bezocht. Steve heeft een geweldig fototoestel en maakt plaatjes van alles wat hij om zich heen zien als hij buitenshuis is. Hij liet Rotem en Omer de foto's zien die hij gemaakt had tijdens onze Chanukkaparty.

Dafna

Roi en Ela bezochten Israel from Dafna. Israel en zijn vrouw zijn erg actief en houden er van om te reizen. Ze houden ook erg van de bezoeken van de jongelui en beleven hier altijd veel plezier aan.

Kiryat Shmona

Er zijn veel overwinnaars ziek geweest deze winter. Klara heeft een operatie gehad en hersteld maar langzaam. Klara, Bracha, Israel, Rina, Neli hebben de studenten deze week weer ontmoet en samen hebben ze een goede tijd gehad. Klara vertelt de studenten vaak van de tijd in het ghetto van de Ukraine wanneer ze pannenkoeken bakt. Het is bijna traditie. Roman, Klara en Lisa vinden steeds meer vreugde in hun tuintje, nu de producten beginnen te groeien.

Chazor, Noam en Eden zochten Mina op. Tijdens hun laatste bezoek hebben ze de boodschappen voor haar gedaan. Het was koud en regenachtig en Mina kon het niet goed alleen doen. De studenten waren een enorme hulp voor haar. Yotam, Yuval en Maya bezochten Bracha. Bracha is tussentijds opgenomen geweest in het ziekenhuis, met problemen in haar benen. Nu ze terug in haar huisje is, moet ze rust houden en dus hebben de studenten met haar gepraat over Chanoeka en hebben ze samen een film bekeken. Daniel en Ghezi bezochten Ruchama. Ruchama is een bijzondere vrouw die erg veel van dieren houdt.


Mina

Genosar

Onze wekelijkse bezoeken aan Ginosar zijn goed geweest deze week. Lihi en Aviv bezochten EliRam en hebben veel details van het leven van Eli Ram op schrift gezet.


Eli Ram

Tsur en Adi bezochten Avraham. Gal en Nevo bezochten Batia. Batia is deze winter ook opgenomen geweest in het ziekenhuis, maar is ondertussen weer thuis. Neta en Ofri bezochten Israel. Ze houden er van om de verhalen te horen van de eerste jaren van Kibbutz Ginosar. Anat en Ella bezochten Mosje. Het zijn altijd weer vreugdevolle bezoeken. Mosje leeft er altijd zo van op. Alon en Anat bezochten Zachi.

Alon, Ella en Tzachi

Ofri: Ik was vandaag alleen met Israel en het was een leuk bezoek. We hebben samen een mandarijn gegeten en naar dierenprogramma's gekeken op de televisie. Alon : Ik was vandaag op bezoek bij Tzachi en hoorde hier liederen van Arik Einstein. Samen hebben we teruggekeken op de laatste twee weken. Zachi zong zelfs wat 'klassieke nummers' mee !!

Tsur : Ik heb een bijzonder interessant bezoek gebracht aan Abraham. We hebben zijn zoon Eli ontmoet en een goed gesprek gehad met allebei.

Timek

Pardes Channa

Nadat er twee weken voorbij gegaan zijn na Chanukah, waarin de studenten van Neve Michael op studieverlof waren zijn we opnieuw teruggekeerd tot het bezoeken van onze winnaars. Het grillige weer was weer tot rust gekomen en we hebben niet zo heel veel last meer van regenbuien. Samen met Zvia gingen we naar Shoham, om onze winnaars hier op te zoeken. Deze keer begon Mordechai, na een hele lange tijd te vertellen over zijn verleden. Hij vertelde ons van zijn kindertijd in Polen. Zijn vader was groenteman.Hij moest vluchten naar Duitsland en verbleef hier de eerste vier jaren daarna. Door de Aliyah-jeugd werd hij op sleeptouw genomen naar Israel, maar werd gearresteerd en gevangen gezet in Cyprus door de Britten. Een paar maanden later werd hij toegelaten in Israel, ging in dienst, leefde in Haifa en trouwde aldaar. Hij heeft nooit kinderen mogen ontvangen
in zijn huwelijksleven. Ook hij was groenteboer en altijd bezig met bestellingen de verkoop van groenten. Hij bracht zijn dankbaarheid [ten aanzien van de studenten] onder woorden, alsmede de vasthoudendheid waarmee de bezoeken bleven komen. Zelfs Yeshayahu was bij ons komen zitten en luisterde mee naar de verhalen en ook hij kwam los. Hij is twee keer getrouwd geweest en heeft een geadopteerde zoon van 57 jaar oud. In zijn kamer liet hij ons hij verschillende ere-certificaten zien voor zijn vrijwilligerswerk- activiteiten. Jonah vertelde ons dat haar dochter regelmatig komt en haar dan meeneemt naar haar huis. We hebben samen haar geplantte planten bekeken en deze komen goed op.Ik ben met vier andere studenten de overwinnaars op gaan zoeken. Het bezoek aan Clara en Leonid was erg inspirerend. Hun zoon woont in de VS en is professor in de wiskunde en onderwijst aan het UC Berkley en zocht hen op. De verrassing was groot.


Clara en Leonid

Zippora, kwam terug uit haar geboorteplaats (in Hongarije) met grote teleurstelling omdat ze het graf van haar zus niet kon bereiken en er ook achterkwam dat haar nichten (vier) overgegaan zijn naar het christendom en niets te doen willen hebben met hun tante Zippora en haar zelfs niet wilden vertellen waar haar zus begraven lag. Maar ze was blij om ons te zien en vroeg onze hulp in verband met problemen met haar buren. Gisela is al 90 jaar, ze vertelde ons over de dagrecreatie waar ze elke morgen doorbrengt.


Gisela

We sloten af zonder Aliza te missen. Haar beroemde tuin, was werkelijk mooi en alle planten die we geplant hadden doen het goed.

Aliza

Toen we weggingen begon het te miezeren
Rivka.

Modiin

Chagit : Op de achtste dag van Chanoeka, haalden we Mordechai over naar mijn huis. Hij had de kans heel mijn familie te leren kennen en speelde een potje dammen met Asaf, mijn jongste, en schaakte met mijn man. Die beste Mordechai kwam met een verbluffend boeket bloemen en snoep voor de kinderen. Het was prachtig en bemoedigend om te zien dat we er nog een opa bij hebben (Saba).


Mordechai's familie

Het aansteken van de acht kaarsen

Ofri en Alon : We hebben dinsdag Janet and Jaston bezocht.

Jaston en Janet

Het was een emotionele ontmoetind tijdens Chanoeka die ons steeds weer opnieuw de enorme capaciteit van onze mensen laat zien om te overleven tegen alle verwachting in. We waren blij om te zien dat Jaston's conditie verbeterd. Janet maakte pizza, chocolade, thee, en donuts voor ons. Samen staken we de kaarsen aan en zongen. We kijken al weer uit naar ons volgende bezoek.

Shir en Arbel: Op 29/12 hebben we Svetlana en Dimitri opgezocht. Svetlana vertelde dat haar kleindochter gaat trouwen. We praatte over haar toekomstige plannen en Svetlana gaf ons levens-adviezen. We hebben de Chanoekakaarsen aangestoken en dat was heel erg leuk. We zien uit naar ons volgende bezoek.


Eidan, Riri, Talia en Libi

Libi: Het was leuk om Riri te ontmoeten. We vonden haar bezig met het voorbereiden van kikkererwten in de braadpan. We hebben met haar gepraat over over haar ziekteperiode, waarvan ze nog steeds herstellende is, en over haar werk (ze houd van kinderen en geniet daar intens van) waarbij ze aangaf dat ze weer helemaal in vorm wilde komen om haar 'normale bezigheden op te kunnen pakken'. Eidan: We hebben samen thee gedronken met een bisquitje en het was reuze gezellig. Ze glimlachte alleen maar en genoot van onze aanwezigheid.

Shir : Bezoekjes in Modiin : In het afgelopen weekend heb ik twee boeiende bezoeken afgelegd.

We (Naomi was bij mij) kwamen voor het eerste bezoek aan bij het huis van Shulamit and Chanan. We hebben samen de verjaardag van Shulamit gevierd. De vreugde was groot. We hadden bloemen en Kafkiis gekocht voor Shulamit en we hebben verjaardagsliedjes gezongen. Shulamit and Chanan bliezen samen de kaarsjes uit. Ook hun charmante dochter Eilona , was bij haar ouders en we realiseerden ons (en dat spijt ons oprecht) dat ze door een periode van chemotherapie gaat die niet gemakkelijk voor haar is. Uiteindelijk bleef ik alleen over met Shulamit. Ik heb haar nagels gepolijst, zoals zij dat prettig vindt, en daar was ze erg blij mee. Ik heb haar mijn zelfgeschreven zegeningen voorgelezen en ze was tot tranen geroerd. We hadden een lang gesprek over geluk en over de emotionele verbinding die we hebben opgebouwd, en hoe zeldzaam en bijzonder dit voor ons is. We zijn niet gestopt om elkaar te bedanken met woorden van bemoediging en het uiten van datgene wat we graag nog zouden willen bereiken voor onszelf. Moge het zo zijn dat we dit komende jaar gezondheid en geluk samen mogen vieren...

Mijn tweede bezoek was aan Janet en Jaston. Het was geen gemakkelijk bezoek met tranen aan twee kanten. Janet vertelde me over de moeilijke situatie met Jaston. De moeite die de behandeling met zich teweeg brengt en haar zorgen en pijn. Het brak mijn hart om haar zo te moeten zien. We spraken er uitgebreid over dat ze haar zorgen moet gaan loslaten, omdat ze anders in zal storten van alle artsen, zorgen en angsten en ook dat ze moet meer vertrouwen op de therapeut, die met hen meeleeft en af en toe haar verantwoordelijkheidsgevoel een beetje los moet laten. Ik stelde haar wat ideeën voor waardoor ze zich beter zou kunnen gaan voelen en daar bedankte ze me voor. Eén van de dingen die we ons voorgenomen hebben is dat ik haar wat bemoedigende woorden zal geven die haar kunnen bemoedigen, wanneer ze het niet ziet zitten. Ze zei dat dat een hulp voor haar zou zijn. Bidt u alstublieft voor onze geliefde Jaston en ook voor Eilona (de dochter van Jaston en Janet) voor gezondheid en herstel.

Naomi en Shulamit

Arbel en Shir : Op 11 januari bezochten we Svetlana en Dimitri.
Svetlana had een nieuwe computer gekocht, dus hielpen we haar en beantwoordde haar vragen over een verbinding op de computer. Wat later praatte we over politieke zaken. Het was een goede middag.


Arbel, Shiri, Svetlana en Dimitri

Zfat

He-Lee : I bezocht Larissa, die me ontving met warmte en liefde in de kou van Zfat .... Larissa had van tevoren deeg bereid , omdat ze samen met ons wilde koken ... Wij hebben samen pizza gemaakt.


Larissa

Ik voelde haar liefde elke minuut die we bij haar doorbrachten... We praatten veel over haar pas overleden echtgenoot en haar verlangen naar hem. Ze vergeleek Kiryat Shmona met Zfat. De kinderen en kleinkinderen en achterkleinkinderen, en over wat ze graag doet in haar vrije tijd. Omdat Larissa aangaf dat ze niet de menorah wilde aansteken besloot ik met haar het vet van de kaarsen te smelten en dat te laten druppelen. Het gaf haar een klein beetje een gevoel van een speciale dag. Het bracht herinneringen bij haar boven aan de tijd dat ze een klein meisje was in Kiev, waar dit gedaan werd met de kaarsen. Ik zag dat deze herinnering haar goed deed voelen en haar hart warm maakte. Ik I saw that this memory made her feel good and warmed her heart. Ik heb genoten van deze ervaring. Ondertussen praatten we over Eli. Larissa kent ieder huis en ieder steegje waar Eli te vinden was.. We hebben het ook heel even over de oorlog gehad en dat het allemaal mensenwerk is....
Aitamar: Ik ben kort op bezoek geweest bij Shalom. Het was niet de bedoeling dat ik naar hem toe zou gaan, maar omdat ik tijd over had stapte ik bij hem binnen om hem gedag te zeggen en te vragen hoe het met hem ging. Hij vertelde niet veel, voelt zich nog steeds niet lekker en slaapt veel. Ran and Ori: Het was gezellig om bij Esther te zijn, zoals het altijd gezellig is. We kwamen aan en waren blij elkaar weer te zien. We hebben wat gegeten en daarna zijn we een spelletje gaan spelen. Esther leerde ons de regels liet zien hoe ze het spel speelt met haar vrienden.


Esther

Shir : Afgelopen zaterdag ging ik met een goede vriend, Ido van het leger, naar Esther toe om haar te bezoeken. Esther wachtte ons op aan de Shabbattafel met een lekker wijntje. Zo snel als we binnen kwamen vergaten we de kou en de regen en de warmte van Esthers' huis vulde ons. Het is verbazingwekkend hoe snel je je thuis kunt voelen, terwijl je zo ver weg bent van je ouderlijk huis. We hebben samen de lunch gebruikt. We hebben foto's gezien van de hele familie van Eshter en hoorde de verhalen over haar familie. Eén verhaal in het bijzonder raakte me : Haar achterkleindochter Adele, kwam naar Eshter toe toen ze vier jaar oud was en zei tegen haar oma "Oma, ik weet dat u alleen bent, maar maak u geen zorgen. Ik wil voor u zorgen zolang als u leeft." We spraken over de geweldige ervaring van het Chanukah-feestje en Esther kon niet stoppen om me te bedanken voor de verzorgende en de warme houding [ten aanzien van haar].

We vonden het heerlijk om bij Esther te zijn en wilden eigenlijk helemaal niet terug naar de basis. We hebben haar beloofd snel weer terug te komen en dan zullen we samen een heerlijke maaltijd koken.

Sommige vrijwilliger hadden een andere missie deze week in een dorp genaamd : Jordan Village en konden daardoor niet komen.

Jerusalem

Keren bezoekt Eti

Vandaag hadden we een prettige ontmoeting (zoals dat meestal wel het geval is) met Eti. Bij aankomst had ze koekjes voor ons klaar staan en ze vertelde ons hoe ze Chanoeka had gevierd met haar familie en twee vrienden. Ze deelde haar ervaring over de clubactiviteiten en het bezoek aan het museum in Cholon. Het was leuk om een gesprek met Eti aan te gaan en bij haar te zijn.

Eti

Dit is weer ons nieuws van de afgelopen twee weken.
Shabbat Shalom,

Rivka

De authentieke rechten op het land Israel voor de Joden als een spirituele visie

December 15, 2016, Kislev 15, 5777


Beste vrienden!

Dezer dagen vieren de demagogen feest en de beste experts klikken hun tongen en praten over de Palestijnse rechten op een staat in Israël en het feit dat duizenden jaren en vele generaties lang, de Palestijnen hier zaten in het land, lang voordat het volk Israël terugkeerden naar hun land na tweeduizend jaar verbannning. Helaas, zelfs onder ons, zijn er mensen in hun eigen gevangenis, die het nog steeds fout zien, vertrouwend op hun wijsheid en met open ogen weigerend te begrijpen, de diepte van het innerlijke oog, dat het land toebehoord aan het volk Israël.

Laten we dieper gaan en leren: Inderdaad, het eerste moment, bekeken vanaf de West Bank (Judea en Samaria) en elders, bewerken de Arabieren hun land, hun handen ruw en gegroefd, praten over hun levens hier in Palestina en je kunt foutief denken dat ze de authentieke inwoners zijn. Door een parallel oog, niet de geestelijke, wordt er ook getoond, hoe in 1943, verrassend duizenden Joden kwamen, terneergeslagen [komend uit de Shoa] met een verbazingwekkende mix van bedroefdheid en het 'dromen van een droom' [overigens voorgesteld door Europa zelf, dat even politiek gezien]. Zelfs hun geur was buitenlands en vreemd. Ze verzamelden zich uit Noord Afrika, Oost- en West Europa, Noord Amerika en vele andere plaatsen. Hun duidelijke geur van een andere 'vreemde' cultuur was duidelijk een deel van het land van herkomst. We zijn een 'vreemde collectie volk'en helaas nog niet gespeend van de resultaten daarvan, tot nu toe. Inderdaad is het moeilijk om zovele broeders te zien die zich gedragen als vreemden en uitheemsen in het Heilige Land, kort van memorie, al heel snel de Westerse cultuur adopterend in z'n geheel; zonder boodschap en nog steeds deze cultuur onderhoudend. Voor velen van hen zal, de droom van een land, zoals de rest van de landen, hier floreren, maar het nieuws is dat dit niet zal gebeuren!

Natuurlijk zijn er vele Joden en Israëli's die het licht en de heiligheid van de plaats voelen. Maar als je dieper kijkt, waar is dan de authenticiteit van het volk Israël ten koste van het land Israël? Nou! Het antwoord ligt op een verrassende plaats: Diep in het hart! Waar de relatie geheel heilig, vol van liefde, en als een bruidegom naar zijn bruid, vol tranen, al duizenden jaren van verlangen, en nog voelend als in een droom terugkeren naar Zion, slechts enkele tientallen jaren geleden. Maar authenticiteit werd [wordt] geopenbaard met een enorme innerlijke kracht van liefde, die niet uitgelegd kan worden. Eeuwige liefde, eeuwige relatie, vastzittend aan de navelstreng dat - hoe verrassend - komt van het eeuwige verbond met de Almachtige van het Universum, de G'd van Israël! Dit is geen verbond zoals een zakelijk contract op papier. Deze alliantie was uitgezet in de harten van onze voorvaderen. Dit contact kan niet geraakt worden! Dezelfde verbinding en authenticiteit voelen we in ons hart, als Joden. De kracht van authenticiteit heeft geen logische verklaring, maar het eeuwige vuur is brandend. Met dezelfde kwaliteit waarmee we ook de diepe verbinding van Jood tot Jood kunnen voelen, waar hij ook is. Dit is het geheim, door vergeving en her-ontdekking, het geheim van de illusie van scheiding, die uiteindelijk zal verdwijnen als we één lichaam en één hart hebben. Wanneer deze gevoelens onthuld zullen worden met de redding, voelen we nu al de vonken ervan. Alleen gevoelige en oplettende mensen voelen deze mysteries diep van binnen en ze kunnen dit zo goed voelen dezer dagen. Als bewijs, met alle verschillende opinies en basisloze haat, in momenten van opdrachten of angst, ontwaakt het duidelijk in ons, de liefde van de Heilige Drieëenheid: Het land van de Joden! Het Joodse volk! En de liefde van de G'd van Israël! Zelfs als deze woorden niet een algemeen gevormd begrip zijn in het bewustzijn van elke persoon, brandt deze waarheid diep van binnen in het menselijk hart. De Eeuwige Vlam is verborgen, maar niet gedoofd.!!! Vanuit een plaats zoals deze - met dank aan de Almachtige, Die ons langzaam terugbrengt, om de ontdekking te vieren, die we verwacht hebben, al duizenden jaren - Die ons langzaam brengt naar deze viering met koor en zang. Waaiend in de wind van openbaring zoals er staat geschreven: "En op die dag zal Hashem Één zijn en Zijn Naam één!!!

Laten we ons dit blijven herinneren en bijdragen aan deze trouwe bruid die al een paar duizend jaar wacht op de terugkeer van haar geliefde - haar Bruidegom - nadat het land voor een paar duizend jaar lang een woestenij was, verlangend wachtend op de terugkeer van haar Bruidegom. Nu wachten we alleen nog maar op het breken van het glas*, de gelukswensen, onze liefde die de liefde van de Almachtige beantwoordt en de complete vergeving.

Opnieuw uiteindelijk: G'd's belofte is eeuwig! Het land van Israël, het volk van Israël, de G'd van Israël - zijn de sleutel naar nationale vergeving. Halleluja! Hallelujah! Hallelujah !!!

Bij deze gelegenheid wil ik de gevers heel hartelijk bedanken, zowel Joden als niet-Joden die gul hebben bijgedragen om de slachtoffers van de branden te helpen.

Ik zegen jullie beste vrienden!
Daniel uit naam van heel Israël.

* Breken van glas / Mazzeltov - Breken van het glas door de bruidegom

"Mazzeltof!" wordt onder meer geroepen nadat er op een joodse bruiloft, chatoena, symbolisch een glas dat in een doek is gewikkeld, kapot wordt getrapt door de bruidegom. Het breken van het glas staat symbool voor de breekbaarheid van het huwelijk dat nooit verbroken dient te worden, alsmede om even stil te staan bij het verdriet van het vernietigen van de Tweede Tempel en de daaropvolgende diaspora en vervolgingen. In Israël vindt het breken van het glas voor het lezen van de ketoeba plaats.

Pardes Chana

Deze keer was de groep van Neve Michael op volle sterkte onder leidinng van Zvia. Allereerst willen we Zvia van harte feliciteren met de geboorte van haar kleinzoon twee dagen geleden en beterschap wensen met haar griepje van de afgelopen week wat haar nogal aangepakt heeft. Vanwege de naderende Chanoekatijd moesten we desondanks toch onze bezoeken doen en hebben we de lichten symbolisch ontstoken en onze overlevenden gezegend met de zegeningen die hierbij horen. Dus, gingen we voorzien van donuts en een zak groente en persoonlijke zegeningen voor Chanoeka naar elk van onze winnaars toe. Yona, Mordechai en Ihosiah, ontvingen onze geschenken met dankbaarheid en opwinding. Ran - Tal, kwam met de klarinet en dat gaf een grote vreugde.

Morris and Chayia, aanvaarden beiden ons voorstel om uit bed te komen (met een goed humeur) en waren blij met ons bezoek.
Met Clara en Leonid hebben we de kaarsen aangestoken.



Het echtpaar Boaron was erg enthousiast over ons bezoek. Rachel heeft een longontsteking. We hebben samen de kaarsen aangestoken en we hebben ze beiden een goede gezondheid toegewenst.



Gisela was nogal pijnlijk gevallen. Om haar balans weer te leren houden zal ze wrs. met een rollator moeten lopen de komende tijd. Ook Aliza was ook in het ziekenhuis geweest vanwege een longontsteking. Toen we haar bezochten, was ze blij dat ze het ergste achter de rug had. We hebben Chanoekaliedjes gezongen en de kaarsen ontstoken.


Plantjes planten met Gisela.

Het ontsteken van de kaarsen bij Aliza thuis.

We haar tuin uitgebreid bezocht - een week geleden, en hebben sla, koriander, bloemkool en venkel in haar tuin geplant. Wij wensen iedereen een Gelukkig Chanoeka, met een gevulde regenval ten behoeve van de landbouwers in ons land.

Rivka

News from the North

Kiryat Shmona

Een aantal van onze winnaars (Rina, Israel, Rachel) hebben deze week nogal te lijden van verkoudheden. Het weer is veranderd, waardoor de winterkou hun kleine apartementen binnenkomt. Klara is opgenomen geweest met een gecompliceerde hartoperatie. Ze herstelt nu, maar komt haar huis niet uit. We bidden voor een spoedig herstel van de zieken!

Bracha (zij is de vrouw van Eliahu, die overleden is) is heel blij dat de studenten komen en haar nu iedere week bezoeken. Ik kreeg een telefoontje van één van de kinderen van Eliahu en hij bedankte "L'Chaim-to-life" voor de zorg voor zijn moeder. Bracha voelt zich nu veel minder alleen en is blij dat de studenten haar zo regelmatig bezoeken.

Op bezoek bij Bracha

De studenten genieten ook van het bezoek.

Neot-Mordechai

Nadav en Eliav hebben Rachel geadopteerd.


Rachel

Ze houden simpelweg van haar en doen alle moeite haar iedere week te bezoeken. Rachel houdt ook veel van hen. Ze voelt de aandacht en dat geeft haar een warm en goed gevoel. Deze week was Rachel ziek. Hetzelfde geldt voor Ibi en Steve. Omer en Rotem bezoeken Steve en genieten daarvan.


Steve

Rosh Pina

Helaas moest Blanka worden opgenomen in het ziekenhuis in Tzfat en is pas een paar dagen geleden thuis gekomen. Ze heeft het nog heel moeilijk. Ik hoop haar snel te kunnen bezoeken.

Israel heeft wat problemen met zijn maag, maar voelt zich al beter. Hij is opgewonden als de studenten hem komen bezoeken en hij vertelt hen heel interessante verhalen over zijn verleden.


Israel, with the students Eido and Yotam

Rachel is veel meer open geworden sinds we haar begonnen te bezoeken. Ze praat nu over haar dagelijks leven en laat foto's zien en vertelt over haar familie.

Chazor

De bezoeken bij Bracha, Ruchama and Mina zijn heel gezellig. Bracha maakte soep met de studenten en Ruchama liet de studenten haar hobby zien: vogels. Ze heeft een aantal exotische vogels. Mina was niet thuis deze week. Ze hadden allemaal een heel goede tijd samen.

Ginosar

Avraham kreeg bezoek van zijn zoon uit Los Angeles. Eli was blij de studenten te zien en dat zijn vader daar zo blij mee is. Avraham zal zijn 95ste verjaardag vieren en zijn familie probeert er iets speciaals van te maken. Eli nam Avraham mee naar de vertaler die zijn boek in het Engels vertaal om te kijken hoever dat al is.

Israel geniet van Ofri en Neta. Zij luisteren naar alle verhalen over de kibboets. Israel is een van de oudste mensen in de kibboets en kent de gemeenschap heel er goed.


Israel

Lihie en Aviv luisteren naar de verhalen van EliRam's en schrijven ze ook op. Ze proberen ook om de stamboom van de familie te maken en hem te helpen met het categoriseren van alle foto's van zijn schilderijen.

Mosje is extreem blij met de bezoeken en ik zie hem opleven na de droge zomer.


Ela en Mosje

Hartelijke groeten,
Timek

Modiin

Nadav Snir en Arial ontmoetten Rozitzh na de verschrikkelijke branden en een heleboel regen, die Mickey ongeveer twee weken in huis hielden, maar toen wij aankwamen zagen we de lach op hun gezichten. We praatten over hun hulp, die uit India komt en dat leidde tot een gesprek over de huidige situatie van Israëli die voorkeur hebben voor werk in de high-tech en het contrast met mensen met minder geestvermogen zoals deze. Het feit dat we voor de mensen zaten die hun eigen staat hebben opgebouwd leidde ons tot andere gedachten. Daarenboven herinnerde Rozitzh ons dat haar man Mickey 90 jaar is, en maar twee uur verwijderd was van zijn door door de Nazi's. Aan het einde van de oorlog ontvingen de Nazi's een telegram met de opdracht om de Joden in het kamp die avond te vermoorden. Door een wonder werd het kamp twee uur voor de uitvoer bevrijd door de Russen. Dit werd bij toeval ontdekt door één van de Russische soldaten die het telegram in een tas vonden.. Dank zij hen kwamen de Nazi's er niet aan toe.... en dankzij deze vondst houden deze twee een erfenis in stand. Daarnaast vertellen ze over hun buitenlandse hulp, die anderhalf jaar moest werken, alleen maar om degene te betalen die hem had ingehuurd....duizenden dollars. Ze zei dat ze hem haar kamer gaf en dat ze eens langs de kamer liep en hem hoorde huilen, met tranen van verlangen naar zijn gezin in India, die hij nu niet kan zien.

Shir: Vandaag ging ik op bezoek bij mijn geadopteerde ouders. Ik kwam bij de lieve Shulamit en Chanan. We waren blij elkaar weer te ontmoeten bij hen thuis, nadat Shulamit was gevallen en lange tijd in het ziekenhuis lag. Nu is ze eindelijk weer thuis, maar met longontsteking. Ze is nog steeds niet op haar best. Ook Chanan is bedrukt, vanwege zijn gezondheid. Ik praatte met Shulamit over allerlei dingen: Over het gezin en hoe belangrijk het is, maar dat het niet opvalt. Over de 18de verjaardag van mijn broer en over relaties en dat het meest belangrijke daarin eerbaarheid en eerlijkheid is. Ook praatten we over een positieve houding en ik herinnerde haar aan wat zij al wist, dat houding alles veranderd. Ik vertelde haar hoe belangrijk het is om gewillige blik te hebben en naar het goede te kijken... zo goed, dat ze groeien en sterker worden. Ze was heel blij en bracht me onder de indruk van haar wijsheid en ze vertelde dat ze heel blij was met de telefoontjes en de interesse dwars door deze moeilijke periode. Ik vertelde haar dat dit vanuit mijn hart komt en dat ze me zo lief is als mijn eigen oma.

Shulamit

Daarna ging ik naar de lieve Janet en Jaston. Aan het begin stelde ik Ganet voor om een pauze in te lassen en samen naar een film te gaan en naar een restaurant om haar verjaardag te vieren die vorige week was. Maar Janet zei dat ze zich niet gerust voelde om uit te gaan en Jaston in deze situatie achter te laten, hoewel hij krukken heeft. Ik begreep het en we bleven thuis. Jaston's gezondheid is echt niet goed. Hij lijdt onder veel problemen en is constant onder controle.Misschien dat hij aan de dialyse moet (we hopen en bidden dat dit niet nodig is). Jaston huilde bijna van emotie toen hij wakker werd en me zag en Janet bedankte me en omhelste en kuste me. We praatten over de verjaardag die Janet vierde met haar familie. De kinderen geven veel goede hulp bij de behandeling van Jaston. Ook ove mijn dienst in het leger en weer over de positieve houding. Ik legde Jaston uit dat onze gedachten als planten zijn: Als we rozen planten, zullen we rozen plukken, maar als we doornstruiken planten, prikken we ons aan de doorns. Ik legde hem uit hoe het ons beïnvloed en wat de gemakkelijkste manier is om een depressie te krijgen. Hij herhaalde mijn mantra: "Het zou beter zijn" en het zal beter zijn. Ik vertelde hem dat hij weer sterk en beter moet worden, Chanoeka moet vieren en ooit nog moet komen dansen op mijn trouwdag. Hij was opgetogen toen ik dat zei en zei me dat het zijn droom is. Janet zei dat ze ter ere van de trouwdag van de oudste kleindochter een Trouw baldakijn had geborduurd met hun namen erop. Hij zei dat hij erop wacht met mijn baldakijn te kunnen dansen. Janet feliciteerde me. Misschien wordt het nog waarheid..

Janet

Jaston

Aviv en Arbel: Op woensdag 14/12 bezochten we Svetlana en Dimitri. Svetlana liet ons de banden van haar kleinzoon Danny zien die danste in het TV programma "Dancing with the Stars".. We genieten met haar samen van het kijken ernaar.


Svetlana en Dimitri

En we wachten al weer op de volgende ontmoeting.

Jerusalem

Nitzan en Roni bezochten Eti: Het bezoek was geweldig! En inderdaad, verder dan elkaar beter leren kennen, vertelde Eti ons verhalen... Ze sprak over haar leven in Roemenië en over de molen die haar familie bezat, hoe ze gewoon was gratis meel te brengen naar niet-joodse vrienden van haar, die geen geld hadden. In Roemenië was ze blij en had veel geld. Ze wilde meer weten over het leger. Alles was echt interessant en ze lachtte en was blij en dat is het meest belangrijke.!


Eti, Ronni en Nitzan

Tzfat / Baraam

Ran: Vandaag was het optreden vanEsther. Ze zong met het koor Russische en Hebreeuwse liedjes, en Ik was uitgenodigd om de komen en te luisteren. Het was echt leuk.
He-Lee : Ik ging naar de lieveLarissa.

Larissa

Ze zorgde voor me met liefde, verfrissingen en een grote glimlach... Larissa en ik, we begrijpen elkaar helemaal. Ze vertelde me over haar leven in Israël, over het leven in Kirjat Shmona en Kiev... over haar overleden man, vertelde haar verlangen naar hem, over haar kinderen en haar hobbies. Larissa is zo liefde vol en het zitten bij haar roerde me tot tranen toe. Ik voelde, toen ik naar haar luisterde, dat ik haar iets gaf, iets dat ze al een lange tijd niet had en het was prachtig. Larissa vertelde me over haar familie en hoe ze het uithielden gedurende de periode van de Holocaust. Ze toonde me foto's en het was moeilijk haar te verlaten... Ik verlang er alweer naar om haar te zien, ze heeft mijn hart veroverd.

Itamar en Neta:Vandaag hebben we Meir and Lillian bezocht. Meir leek zich niet zo lekker te voelen en gaf aan dat hij zich wat minder gezond voelde. We dronken samen thee met koekjes en we praatten veel over de tijd die de jeugd nu doorbrengt in het leger... Eén van de verhalen die hij vertelde was het moment waarop hij naar Israel kwam op tienjarige leeftijd, hij gescheiden werd van zijn oudere broer, met wie hij samen naar Israel gekomen was. Ze zaten allebei in een andere kibbutz. Hij huilde zoveel totdat hij op een bus klom en de politie hem van de bus af heeft moeten halen... Ons samenzijn was erg interessant en grappig. Meir heeft zo'n gulle lach en het maakt dat we er zo blij van worden. Dori en Yoav: Wij hebben Julie opgezocht en zij vertelde ons van Maital, een meisje dat geadopteerd was en twaalf jaar samen met haar leefde. Maital voelde zich niet zo lekker en bleef thuis en zo hadden wij de gelegenheid om haar te ontmoeten en beter te leren kennen. Dat was erg leuk.



Juli, Dori and Yoav

Shir : Mijn bezoeken vandaag: Omdat ik een paar uurtjes niets te doen had op de legerbasis, ben ik mijn geliefde winnaars gaan opzoeken in Zfat. I zocht Julie op in de club waar ze altijd komt. Ze was zo blij en enthousiast om me te zien zoals ik binnenstapte. Halverwege de bijeenkomst werd ze duizelig en begon ze zich onwel te voelen, dus ging ze terug naar haar kamer om wat te rusten en hebben we het er heel even over gehad 'hoe belangrijk gezondheid is voor een mens'. Dat we dat eigenlijk veel meer zouden moeten waarderen. Ze vertelde me onder tranen dat ze verlangt naar haar echtgenoot die tien jaar geleden al overleden is en ook vertelde ze me over haar vijf kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ik heb er van genoten om haar te ontmoeten en meer van haar te weten te komen. Het is mijn streven om voor haar te zorgen waar ik kan, zoveel ik kan. Na Julie zocht ik Mordechai and Lillian op.

Mordechai and Lilian

Ze hebben me geaccepteerd als hun kleindochter met veel kussen, lekker eten en veel liefde. Ze vertelden me over hun kinderen, hun verleden en de tijd waarin Meijer diende als paratrooper in het leger (Nachal Paratroepen) en hij gevochten heeft in oorlogen. Lillian prees hem en vertelde over zijn verbazingwekkende vrijwillige actie door twee mensen te adopteren die met een trauma kampte. Hij heeft ze geholpen om hiervan te herstellen. Mordechai heeft ook op vrijwillige basis met autisten gewerkt. Hij heeft altijd tijd voor ze vrijgemaakt, terwijl hij in het ziekenhuis werkte. Haar verhalen maakte mij enthousiast. Lillian zei dat ze nooit onafhankelijk was en veel angsten uitgestaan heeft. Ze ging op in het moederschap en was huisvrouw en ze was bang om naar buiten te gaan, te wandelen en blij te zijn over alles om haar heen.Ik zei haar dat ik de volgende keer met haar naar de winkel zou willen gaan. Daar was ze blij mee en ze bleef me maar bedanken voor alle zorgen die we hebben voor hen. We praatten ook over relaties en over hoe belangrijk die zijn. Ook het respect en begrip en meelevendheid in een relatie kwam ter sprake. Lilian gaf aan dat ze dit jaar hun 50-jarige huwelijksfeest zouden vieren. Ik wenste hen het beste voor deze viering. Ik vertelde ze ook dat als de dag komt dat ik zelf in het huwelijksbootje stap, ik ze zou uitnodigen voor mijn huwelijksdag.

Lee am en Lee Hee : Vandaag hebben we gewandeld met Eli in het prachtige gebied waar hij woont... het was wel duidelijk dat Eli blijft lachen en de dingen van de zonnige kant ziet... Al zijn buren waarderen hem en wensten hem een goede gezondheid toe. Het was erg interessant om de historie van van zijn omgeving te zien.


Eli, Liam and Lee Hee

We hebben samen met Eli bij elkaar gezeten en hij vertelde ons van het werk wat hij in het werkkamp moest doen gedurende de periode waarin hij daar werkzaam was in de oorlog en ook vertelde hij over de tijd waarin hij zijn legertijd doorbracht in het Russische leger, waar hij samen met andere Joden werkte in de bevoorradingsruimte. Het verhaal van Eli en zijn familie is niet een fijn verhaal.... Zijn zus en haar dochter werden vrijwel meteen afgevoerd naar het crematorium. Eli vertelde ons dat hij nooit iemand zal beoordelen vanwege zijn achtergrond, maar wel op wie de man is als persoon. Zijn visie op het leven is er één om over na te denken, na wat hij heeft meegemaakt in zijn leven ... we houden van hem. Afgelopen maandag was de meest leuke dag in de periode dat we bij Eli geïntroduceerd zijn, hij liet ons kennis maken met zijn kleinkinderen en dat was heel erg leuk. We bereikten een diep nivo van betrokkenheid in de relatie met Eli, die hij met ons aangegaan is.

Itamar , Ran,Ori en Neta: Wij bezochten Shalom, en hij was in een goed humeur en vond het leuk om ons te ontmoeten. Hij vertelde ons dat hij slecht geslapen had die nacht. We hebben hem geholpen met de instellingen van zijn televisie die hij gekocht had. Hij liet ons ook het dak van zijn huis zien en de door het water geruïneerde muren; het water kwam via het plafond naar beneden.... we vinden het fijn om hem te helpen met zijn lekkage-probleem in zijn huis.

Dit is ons nieuws voor deze week.
Shabbat Shalom !!!

Rivka

Tikkun Olam in het koninkrijk van God

1 december 2016, 1 Kislev 5777

Het volk Israël - workshop

Zeer geliefde vrienden!

Israël heeft twee hele moeilijke weken gehad, die het hele volk hebben geschokt, en helaas is duidelijk geworden dat de meeste brandhaarden waren aangestoken door Israëlische Arabieren. Ik zou de hele situatie daarom graag in een geestelijk perspectief plaatsten. Er is een grote boodschap en een grote mogelijkheid om te groeien door dergelijke moeilijkheden. Houd allereerst in gedachten dat Israël is gekozen om een missie te volbrengen, met een globale, kosmische betekenis voor de wereld, die een lange adem vergt, aan de zijde van de Schepper. Vijandige extremisten, radicale islam; ze hebben slechts één functie: ons inspireren om de aanwezige krachtige aan het licht te brengen, die binnenin ons is geborgen, waarbij we ons realiseren dat er Tikkun Olam is in het koninkrijk van God! Het laatste verschrikkelijke vuur bracht enorm veel goeds voort uit het volk Israël. Hulp, onderlinge toewijding, eenheid, vertrouwen op de hemel. In dergelijke situaties is de hemel zeer tevreden. We moeten niet vergeten dat de begrippen identificatie en verlangen uren van ongelooflijke moeite beslaan om te helpen en te geven. Het doet ertoe en is respectabel, maar het is niet genoeg. Natuurlijk laten die prachtige uren waarin mensen het licht van glorie verspreidden zien dat er een mantel van genade is en dat er gezond verstand is wat we zo hard nodig hebben in onze materialistische wereld, dat aan het verdrinken is in het moeras. We moeten niet vergeten dat in al deze vernietiging enorme kansen liggen om vernieuwing te genereren. Het ontstaan van een nieuwe manier van denken, een wedergeboorte. Dat wat ik ervaar, hebben veel mensen gemeen in deze periode: Deze situatie, met alle pijn en de schok, vereist dat we opnieuw leren om op een andere manier te werken en te handhaven. Dat is de essentie die moeilijkheden voortbrengen, als de wereld als geheel of individuen het tegenkomen, dat we leren om te repareren, groeien, opnieuw te groeien en dingen voort te brengen.

Lieve vrienden, ik beloof jullie, en ik zeg het ook tegen de vijanden van Israël: Als jullie vernietigen, dan zullen wij het opruimen en nieuwe tuinen planten! Als jullie vernietigen, zullen wij herbouwen. Als jullie haat zaaien, zullen wij het licht van liefde laten zien! Dan zal er intense eenheid en liefde zijn! Dat is ons antwoord aan onze vijanden dat ze het volk van Israël zullen leren kennen en de heilige ziel en de relatie met de Almachtige, die onbreekbaar is! Dit is het eeuwigdurende verbond! Het volk van Israël heeft de meest pijnvolle dingen meegemaakt in de geschiedenis van haar bestaan, en alleen een dergelijke pijnlijke situatie laat ons zien, en verstrekt ons in het licht van de Heilige Verbinding met de opmerkelijke uitspraak dat "Israël zal in eeuwigheid niet gaan liggen!" Israël leeft! Israël leeft heel duidelijke! Israël is springlevend!!!

Wij van "L´chaim", gaan verder met het project: boom des levens, en bouwen verder aan een opgewekt hart onder jonge en oude mensen.

Het is de hoogste tijd dat wij uit de grond van ons hart onze vrienden in Israël en over de hele wereld bedanken, Joden en niet-Joden, voor jullie geweldig, overvloedige donaties, waardoor wij in staat zijn om de slachtoffers van de vuren te ondersteunen. Bedankt jullie allemaal, het wordt zeer gewaardeerd, Hallelujah! Hallelujah! Hallelujah !!!

Daniel

Modiin

Shir : Eind van de week ging ik met mijn beste vriendin (al vanaf dat ik vier jaar oud was) op bezoek bij Rozitzh.
Het was een plezierig en grappig bezoek. Rozitzh vond het geweldig om mijn vriendin Maitar te ontmoeten, en we lieten haar foto´s zien van ons als kleine meisjes. We spraken over vriendschap en de voordelen daarvan. Rozitzh vertelde ons over haar familie, alle appartementen waar ze had gewoond en over haar man Mickey en dat hij haar beste vriend is. Rozitzh vertelde ons over haar nieuwe computer en ze liet ons zien hoe ze langzaamaan begon te ontdekken hoe ze die kon gebruiken. Ze liet ons de mandala´s zien die ze had geschilderd, indrukwekkend en knap. Ze zei dat ondanks haar bibberende handen "alles mogelijk is" . Ze maakt sudoku's en doet veel andere dingen.


Shir en Maitzar bij Rozitzh

Ofri May en Alon: We gingen op bezoek bij Janet en Gaston. Janet maakte pizza, gaf ons allemaal een grote zak citroenen mee en leerde ons hoe we gepekelde citroen moeten maken. Het was leuk om elkaar weer te zien. Janet en Gaston vertelden over de tijd van hun immigratie naar Israel en deelden hun herinneringen over Operatie Kadesh en de Zesdaagse Oorlog. Het was interessant om naar te luisteren en goed om hen na zo lange tijd weer eens te zien. Omdat Gaston in het ziekenhuis heeft gelegen konden we lange tijd niet op bezoek.


Janet, Jaston en hun bezoekers

Tzfat

Shir : Afgelopen zaterdag ging ik samen met een goede vriendin op bezoek bij lieve Esther. We hadden zelfs het voorrecht om Bracha te leren kennen, met wie ze al 40 jaar nauw bevriend is. Hun relatie is vol humor, eerlijkheid, bemoediging en kritiek, en het bracht een glimlach op ons gezicht en we waren erg blij voor hen allebei.
We aten samen Sambusak, en Esther maakte salades klaar. We spraken over hun familie waarop ze heel trots zijn en over hun succesvolle kinderen en kleinkinderen en Esther vertelde dat haar achterkleinzoon woensdag was geboren.
Ik vertelde hen over de organisatie en over onze visie. Ze waren erg enthousiast en Esther zei dat het heel anders is dan andere organisaties die alleen maar bezig zijn met het verleden en waarbij ze daar elke keer over moeten praten. Ze legde ons uit hoe belangrijk het voor haar is om de mogelijkheid te hebben om te spreken, maar dat het soms erg moeilijk is. Ze vertelde uitgebreid fascinerende verhalen over haar kindertijd in Joegoslavië. De ontsnapping van haar familie naar de bossen, de bijzondere manier waarop haar ouders elkaar leerden kennen. Een verhaal was erg bijzonder en het ging over haar broer Joseph. Op een dag, toen ze ondergedoken zaten in een van de dorpen, ging haar broer op zoek naar voedsel. De Duitsers kwamen plotseling tevoorschijn en ze realiseerden zich dat ze moesten wegrennen. Haar ouders hadden een groot probleem, moesten ze alleen ontsnappen, of moesten ze op Yossi wachten?... Ze realiseerden zich dat ze geen keus hadden omdat als ze niet weg zouden rennen, iedereen zou sterven. En ze lieten Joseph achter. Ze waren ervan overtuigd dat hij dood was en de moeder van Esther meende zelfs dat ze had gezien dat hij werd neergeschoten door de Duitsers toen hij op de vlucht was. Ze bleven rennen en waren er van overtuigd dat hij niet meer leefde. Tien dagen later hoorde ze dat haar moeder werd geroepen. En het was niemand anders dan Joseph. Esther vertelde het vuur vol enthousiasme en we waren allemaal onder de indruk, voor ons klonk het als een nachtmerrie. Uiteindelijk moesten we terug naar het leger, ook al hadden we nog uren kunnen blijven want we genoten van elke minuut van ons bezoek.

Helee en Liam: We zijn op bezoek geweest bij de charmante Eli. Hij was erg gastvrij voor ons en gaf ons thee en koekjes... Hij vertelde over zijn familie, en liet ons zijn geweldige zolder zien... het was erg grappig en gezellig en mooi om zijn enthousiasme te zien bij de dingen die hij ons vertelde en zoveel mogelijk met ons deelde..

Studenten uit Baraam:

Neta en Aitamr: Vandaag gingen we op bezoek bij Shalom .We kwamen zijn kleine appartement binnen waar hij zat tussen de boeken, foto's en klokken.. We zaten bij elkaar en spraken een uur en gingen daarna met hem mee lunchen.



Ran : We kwamen aan bij Ester en zaten met haar en hadden een plezierig gesprek over koffie en koekjes, ze sprak over het koor waar ze lid van is en vroeg ons of we eens wilden komen luisteren naar hun uitvoering. Ze vertelde ons nog meer over haar familie en liet ons foto's zien en film waarin ze had gespeeld.
Itamar: toen we aankwamen waren we weer erg enthousiast om Esther te ontmoeten. We zaten bij elkaar en aten wat ze voor ons had klaargemaakt en we spraken met elkaar. Na het eten vertelde Esther ons een spannend verhaal uit haar kindertijd en over haar familie. We waren aan haar lippen gekluisterd. Als we niet hadden moeten gaan waren we langer gebleven om meer te horen ...


Esther, Ran en Itamar

Dori: We ontmoetten Julie voor een kort bezoek. We zaten bij haar thuis en ze vertelde ons over haar leven en haar familie.
Liav: We zijn op bezoek geweest bij Julie en haar vriendin die bij haar was. Het was een erg leuk bezoek, we hebben gesproken over het leven en over hun families. We vertelden hen over onszelf en wat wij doen in de voorbereidings Mechina dit jaar en we hadden het erg naar ons zin.


Dori en Liav bij Julie

Hee lee, Liam en Neta: We gingen op bezoek bij Eli en hij vertelde zijn verhaal over zijn leven, het was fascinerend en interessant ... We genoten van elke minuut. Hij is zo lief en grappig, en we vinden het erg gezellig.


Eli vertelt verhalen

Jeruzalem

Tamar is op bezoek geweest bij Edit. Het was een erg leuk ontmoeting. Deze keer spraken we over geloof en over erfenis. Ze gaf me kaarsenhouders voor het aansteken van de sabbatskaarsen.

Pardes Channa

Deze keer werd er een feest gevierd door de Ethiopische studenten in Neve Michael. Slechts twee jongen (een tweeling) kon met me mee op de bezoekjes. Vanwege onze relatie met de Ethiopische studenten en hun viering, wil ik graag kort uitleggen waar het om gaat bij dit feest dat een nationale feestdag is geworden in Israël, en door de hele Ethiopische gemeenschap wordt gevierd. Sigad feest: 1. Verwijzingen naar het verbond tussen het volk Israel en de Almachtige, en de openbaring op de berg Sinai. 2. Vasten en een verdediging: Negenenveertig dagen na het einde van het vasten met Jom Kippoer gaan zij verder met het onderzoek van hun ziel om te genezen en zich te bekeren. Op de vijftigste dag vieren ze een speciaal feest. Terwijl het bij Jom Kippoer gaat om ze ziel van het individu , bij dit bijzondere feest gaat het om de ziel van het hele volk . 3. Verlangen naar Jeruzalem: Een van de belangrijkste ideeën die ten grondslag liggen aan dit bijzondere feest is het verlangen om op te trekken naar Israël en naar Jeruzalem.

We gingen dus op weg met een tas vol groenten en veel goede wil. We begonnen bij Chaya en Morris. Ze lagen allebei in bed, en Chaya was te schuchter om op de foto te gaan omdat ze onder de blauwe plekken zat omdat ze heel vaak was gevallen. Volgende week planten we een klein moestuintje in hun tuin. Daarvanuit gingen we naar Clara en Leonid. We gingen kijken hoe hun plantjes het deden en Clara had zelfs al selderij kunnen gebruiken in de soep. De Boarons hebben de plantjes gezaaid terwijl wij aanwijzingen gaven hoe ze ervoor moesten zorgen. Bij Zippora, zagen we dat de plantjes het erg goed deden, en we zeiden haar gedag omdat ze op reis ging naar Boedapest, haar thuisstad, voor de eerste herdenkingsdag aan de dood van haar zus.



Gisela was blij om ons weer te zien, en klaagde over haar gezondheid waardoor ze veel pijn en frustraties heeft.
Daarna gingen we verder naar Aliza, we keken naar het nieuwe tuintje dat we zaaiden bij ons vorige bezoek maar dat nog niet echt opkwam. We moeten afwachten hoe het zich ontwikkelt. De kostbare jongens moesten weer terug naar Neve Michael, dus we moesten afscheid nemen tot de volgende week. We wensen frisse en goede dagen met regen na het droge weer, zodat het groen zal overwinnen en in het hele land aanwezig zal zijn.

Hartelijke groeten,
Rivka

Nieuws uit het Noorden

Chazor

Het project "Hof van het leven" gaat erg goed in Chazor en K.Shmona.

Zoals je kunt zien op een van de foto's is Mina's hof van het leven springlevend! Je ziet de blaadjes van de uienbollen die we twee weken geleden hebben geplant al boven de grond verschijnen. Intussen genieten Mina en Louise van de muntblaadjes in hun thee. Het balkon van Mina is weer helemaal schoon nadat Noam en Eden het twee weken geleden hebben opgeruimd..

Bracha, leert Yotam, Yuval en Maya hoe ze Shakshuka moeten maken. Het was leuk om samen te koken en de Shakshuka was heerlijk.

Genosar

De studenten voelen zich meer en meer verbonden met de overwinnaars in Genosar. Terwijl de relaties groeien horen ze de diepere verhalen. Vorige week nam ik een groep mensen uit Nederland mee naar Genosar terwijl de studenten een bezoek brachten aan de overwinnaars. Het was indrukwekkende voor hen om dit project te zien werken met al haar dynamiek tussen de twee generaties.

Eli Ram, heeft pas zijn nieuwe schilderij afgemaakt en het zag er erg kleurrijk en indrukwekkend uit. Wow! Het schilderij is een zicht op een dorpjes in Frankrijk, waar hij vroeger woonde, voordat hij Alijah maakt en naar Israël verhuisde. EliRam gaf zijn schilderij spontaan aan mij. Het betekent erg veel voor me. EliRam's schilderij hangt nu dan ook in een van mijn kamers. Bedankt EliRam voor zo'n groot geschenk en betonen van je liefde!

Kyriath Shmona

We zijn op bezoek geweest bij Bracha, de kostbare vrouw van Eliahu, die onlangs is gestorven, drie dagen voor Jom Kippoer nadat hij was opgenomen in het ziekenhuis. Hij was geboren in Libië. Eliahu was de laatste twee jaren heel erg ziek en kon zich niet meer bewegen. Het was een moeilijke periode voor Bracha, ze zorgde dag en nacht voor hem. Nu is ze opeens alleen in haar huis. Dus voor haar zijn onze bezoekjes erg welkom en ze brengen licht in haar leven. Ze heeft dan ook vol blijdschap onze uitnodiging voor Chanoeka, het feest dat eraan zit te komen, in ontvangst genomen. Ook al is Bracha geen slachtoffer van de Shoa, ze was negen jaar toen haar leven opeens veranderde. Ze groeide op in Mosul ( Irak), en op een dag werden zij en haar familie weggestuurd naar Israël. Ze moesten vertrekken en hun leuke huis en alles wat ze hadden achter zich laten. Haar leven veranderde volledig. Toen ze haar verhaal aan mij vertelde, voelde ik haar trauma van het zijn van een vluchteling. De eerste jaren dat ze in Israël woonde waren erg moeilijk. Ze woonden samen met haar ouders in barakken in de Hula vallei, die toen nog een moeras was vol met malaria. Er was geen schoon drinkwater en geen hout om een vuurtje te maken voor het koken. Het waren jaren van ontbering en overleven. Nu heeft ze 6 kinderen en 15 kleinkinderen, maar diep van binnen is ze nog steeds niet helemaal genezen. We zijn toegewijd om haar geest te helpen helen.

Israël was blij om de studenten te zien. Ze hielpen hem met het schrijven van een brief aan de regering in het Hebreeuws.

Neot

In Neot, zijn Rotem en Omer op bezoek geweest bij Steve. Steve vertelt altijd interessante verhalen. Nadav, Roi en Ela
gingen op bezoek bij Rachel. Ze is ontzettend blij met de studenten. Ze heeft een erg positieve kijk op het leven, ook al is ze zonder ouders opgegroeid. Ze voelt zich nog steeds jong en ziet er ook zo uit, en dat terwijl ze al 92 jaar is !!!



Yuval en Omer zijn op bezoek geweest bij Ibi.

Ze houden van haar en Ibi houdt van hen . Ze is nu bezig haar levensverhaal op te schrijven. Elke week komt een vriendin langs om te schrijven terwijl zij de verhalen vertelt. Ibi sprak over haar echtgenoot Max. Een zeer getalenteerde man. Max is in 2015 gestorven, voordat ik haar leerde kennen.

Shalom en groeten, Timek.

Dit was ons nieuws van deze week.

Shabbat Shalom!

Een nieuwe hemel en aarde & hoofdstuk 2 en meer nieuws

17 november 2016, 16 Chesjvan, 5777

Beste vrienden,

Ik wil u graag verslag uitbrengen van de continuering van ons project "De boom van het leven" en nog een beetje terug willen komen op de inhoud van mijn vorige brief over de spirituele aspecten van de verkiezingsuitslagen in de Verenigde Staten. Wat we daar hier van begrijpen is dat G-D de spraak van de wereld verward. Een taal is gebaseerd op oude meningen en gewoonten welke, blijkbaar het eind van hun cariëre bereikt hebben. Veel mensen spreken van verwarring , een gebrek aan richting en een levensweg dat een sterk gevoel creëert van onzekerheid en 'niet meer weten waar aan toe te zijn', doordat oude zekerheden ineens geen zekerheden meer zijn. In veel gevallen interpreteren mensen hun gevoelens als iets waar introspectie voor nodig is.

In de eerste plaats moeten we vaststellen dat een deel van deze nieuwe taal is dat we vandaag de dag moeten leren flexibel te zijn en situaties niet in categoriën in te delen in dit leven, hoe hard en hoe moeilijk de pathologische verklaringen ook zijn (soms zo hard als steen). Situaties in dit leven waarin een persoon een totaal ander perspectief kan hebben, een voorbeeldje hiervan is om de disorëntatie en verwarring te voelen. Is dit verkeerd? Hierin mijn vrienden ligt de verrassing van de versterking en de bemoediging. Dus, is het gevoel van verwarring en verlies van richting (als een interne woestenij) niet een probleem, maar een grote zegen!!! Hoe kan dat?

Wanneer een era tot zijn einde komt is daar een intermediaire periode, waar alles lijkt te ontbranden, zoals de profeet Amos het omschrijft. Deze periode van droogheid, roept ons op om een nieuwe taal te leren. Het toont ons dat in deze dagen oude gedachten en gedragingen ons niet langer dienen. We hebben een keus om te kiezen hoe te denken, hoe te spreken en hoe te handelen. Dat is het charmerend bekorende van deze gift van G-D, welke is gegeven aan de mensenheid als een partner aan de creatie in het land van de levenden. Het is belangrijk dat we ieder voor zich begrijpen dat er niets boven en onder ons is, dan alleen maar HaShem! Hij heeft alles onder controle, alles wat wij het leven noemen! Zoals in onze bronnen genoemd, alles wat er gebeurd is vooraf vastgesteld en er is vrijheid van keuze! En met deze paradox moeten wij onze levens leiden en hier komt een goddelijke factor [Hij omvat alles] bij. Er is niets, dan alleen maar Hij. Aan de andere kant van dezelfde medaile, heeft G-D wonderbaarlijke gevoelens in ons geplant . We delen deze wonderbare symfonie met het uiteindelijke doel, het spel van 'hide en seek' (verstoppertje spelen) dat al bezig is sinds de de dageraad van de schepping, om niet opnieuw te stoppen, maar door te gaan in onze zoektocht naar wat we verloren zijn en liefhebben: de G-d! Aan het eind van de trip zal een grote belofte gerealiseerd worden: we kennen allemaal de naam van G-D! De verborgenheid, een scherm, de illusie - zal worden verwijderd, en de eer van G-d zal aan ons allen worden onthuld, aan de kleinen en de groten. Dus, begrijpen wij dat om zelfs het realiseren van de tenuitvoerlegging van het verbond en de profetie, we in één van de moeilijkste periodes ooit, van menselijke kennis aangeland zijn. Het vereist moed en vasthoudendheid, zelfs wanneer de wereld om ons heen ondersteboven gekeerd lijkt te worden en de oude grenzen verwijderd worden. We hebben het nodig om nederig en bescheiden te zijn. We hebben een volledig hemelse grootsheid nodig: Geloof ! geloof! geloof! Alles gaat zoals het moet gaan, de verlossing van deze wereld nadert.

Met zegeningen en kracht,
Daniel

Voor wat betreft het project van "De boom van het leven" wil ik alleen maar zeggen: Wij hebben het grote voorrecht genoten van een inspirerend project dat gevuld is met gezondheid, creativiteit en vreugde. Alle verdere details, komen van de vertegenwoordigers, in heel Israël, die meedoen met dit project.

De allerhartelijkste groeten en waardering, van uw Israëlische vriend:
Daniel

Pardes Channa

Gisteren (woensdag), deden we een volgende stap in het project van "De tuin van leven". We kwamen aan met Snunit en met haar hebben we een bed vol groenten aangelegd in de tuin van Aliza.


Het opstarten van de eerste klusjes in de tuin van Aliza

Ze was blij om eindelijk te zien dat haar afgekeurde, verwaarloosde, tuin een nieuw gezicht kreeg. Haar planten gedijen hier en is het bloemenbed gaan bloeien. Ze geniet er zo van. Het charmante team bestond uit: Efrat, Eliel, Fasil and Eliezer. Zij waren helemaal afgestemd op wat Snunit ze aanreikte en u kunt hiervan de resultaten zien.

Uiteindelijk zaten we samen bij elkaar met de opgewekte Alize en kregen van Snunit uitleg over planten, zaaien en wat we gedaan hebben om te zorgen voor de aarde. Het was een waardevolle les en de studenten bedankten haar voor deze les en het plezier wat ze door het doen hadden gekregen. Bij Gisela zagen we het resultaat van de toegewijdde zorg voor de planten. Alles bloeide op en is ook al gebruikt in de soep die ze had gemaakt. Ze praatte over haar eenzaamheid na de dood van haar man, en vertelde ons haar schokkende verhaal over haar werk in Auschwitz, waar ze "maar" twee weken werkte bij het verwijderen van de lichamen uit het crematorium...Dat alles gebeurde terwijl ze een meisje van maar 16 jaar was. Voor haar is vrijdag de moeilijkste dag, wanneer ze de kaarsen aansteekt en niemand komt en haar zegent voor de Shabbat. Het verhaal raakte de studenten zo, dat ze haar beloofden wat te organiseren en te proberen bij haar te komen en te groeten vlak voor de Shabbat. In Neve Michael, gaan de jongelui om het weekend naar hun familie en dus kunnen ze niet iedere week komen. Snunit beloofde ook zo vaak als ze kon langs te komen. Ik moet zeggen dat dit jaar de groep van Neve Michael, opengebloeid is en veel meer reageert dan de vorige groepen en meer communiceert met de overlevenden. Dit is een grote zegen voor ons allemaal. In Shoham was Jonah blij en zorgde voor de planter bij ons.


Gisela met de studenten


Yona, die haar planten water geeft.


Yehoshyia with the students

Yeshayahu nodigde ons in zijn kamer en vertelde ons over zijn familie en het licht wat recent in zijn leven is gekomen, door één van zijn neefjes, die begonnen is hem te bezoeken (Hij heeft geen eigen kinderen). Mordechai voelde zich niet goed en bleef in bed. Clara en Leonid ontvingen enthousiast en diepe dankbaarheid het rijke pakket met fruit en groenten, die we hen brachten. Ook Zipora en Chaya. Iedereen voelde zich min of meer goed.


Clara en Fasil, zorgen samen voor de planten.

Hartelijke groet,
Rivka

Bezoeken in Jeruzalem

Keren : Om duidelijk te zijn: Ik ben gekomen om te geven door geduldig te luisteren, maar het is zo dat ik er veel uit terugkrijg. Naast het gezichtspunt van een oudere vrouw in het laatste deel van haar leven, krijg ik uitzicht op een leven na 80 jaar. Vandaag bracht ik mijn Ukelele (een kleine gitaar) mee en speelde vele liedjes. Na een poosje kwam er een lach op haar gezicht en ze vertelde me: "iedereen die moeite heeft, moet vinden wat zijn ziel goed doet voelen." Ik ben blij dat de muziek haar raakte en onze ontmoeting zo positief was.

Nitzan and Ronnie : We ontmoetten Eti maar een heel kort moment, maar genoten er toch van. We voelen hoe ieder bezoek onze relatie meer persoonlijk wordt. We voelen ons meer comfortabel bij haar en zij met ons. Vandaag lachtten we veel samen! We hadden veel plezier.

Eti

Tamar: Vandaag was mijn eerste ontmoeting met Edith. Ik kwam naar haar huis en zij kwam om me mee te nemen op ene korte trip. We praatten over ons levensverhaal met onze familie, hobbies en verzeilden in de filosofie. We dachten samen na over wat ik kon doen om haar te helpen voor de volgende ontmoetingen: voorbereiding, de reis, (misschien) samen koken. En we zaten vele uren genietend bij elkaar.


Edith samen met Tamar

Zfat

Ran and Ori : We gingen op bezoek bij Esther en het was heel goed. We aten met haar en dronken koffie. Ze liet ons foto's zien van haar familie en vrienden. We ontmoette haar vriend en dat was heel leuk. Lee hee en Liam ontmoetten me thuis en dat was bijzonder goed. Eli deelde zijn geschiedenis met ons en zijn enorme kennis van de wereldgeschiedenis. Hij vertelde ons over zijn relatie met Yigal Allon en over zijn activiteiten in Tzfat. Het was charmerend en gezellig, Eli was geïnterreseerd in ons en luisterde naar ons ...we houden veel van hem.


Eli en Ran

Yoav and Dori : We had een leuk bezoek bij Golie. Toen we aankwamen was het moeilijk voor haar om op te staan, dus hebben wij voor ons drieën thee gezet en een koekje erbij gepakt en dat was leuk. We praatten over van alles en het was goed om zo te praten en dingen te herkennen. Darna keken we kort naar het televisieprogramma "Ons lied" waar ze echt van geniet.

Het bezoek aan Shalom werd op het allerlaatste moment uitgesteld, omdat hij echt ziek was. We wensen hem veel beterschap en hopen volgende week hem wel te kunnen bezoeken. Foto's: Liam en ik en mijn camera: één minuut van een gezellig moment.

Modiin

Shir (de student) en Arbel : Op maandag bezochten we Svetlana en Dimitry. Dimitri was bij de kapper geweest en was even vrolijk als anders. We speelden schaak met Svetlana. Svetlana won met verbazende zetten. Na het schaakspel praatten we over de huidige gebeurtenissen en Svetlana toonde ons artikelen en vertalingen van Russische berichtjes die ze op Facebook zette. Het was gezellig en we wachten alweer op onze volgende ontmoeting.

Snir, Ariel en Nadav: Rozitzh vertelde ons verhalen over haar familie en toonde ons een oud foto album met foto's van har familie nu en wij vertelden over onze jaarlijkse trip en stuurden haar foto's van ons bezoek.

Shir : Ik bezocht de aardige Mordechai.


Shir op bezoek bij Mordechai

Mordechai heeft een zware tijd. Hij is echt ziek en dat beïnvloed zijn humeur behoorlijk. Hij vertelde me dat hij niet kon slapen en dat er heel veel niet werkt in zijn lichaam en dat hij geluk heeft dat zijn hoofd nog goed werkt en hij nog kan winnen met schaken. Ik vertelde hem dat hij zich moet richten op de zaken die goed gaan, omdat er altijd voor iedereen problemen en moeilijkheden zijn, maar dat het richten op de goede dingen, deze groeien en een verbeterd humeur geven. Toen vertelde ik hem dat ik drie goede dingen zag in zijn leven en dat hij praat over de liefde van zijn ouders voor Zell en zijn liefde voor zijn kinderen. Zijn kat is als een kind voor hem en de vrijwilligers die hem komen bezoeken. Ik was heel blij hem te zien en dat maakte hem ook blij.

NIeuws uit het Noorden

Kiriat Shmona:

We hadden een heerlijke tijd met de Shoa winnaars. We hebben ze verrast met het tuin project. Het was goed om te zien dat ze genoten van dit nieuwe idee van het verbouwen van hun eigen groenten. Eerst bezochten we Roman en zijn vrouw, die al op ons wachtten. Roman toonde ons zijn recente video, waarin hij spreekt over zijn verleden in het getto van Viniza (regio in Oekraïne). In deze regio had Hitler zijn paleis en daar vermoordde hij ook 1,5 millioen Joden. Hij had een verhaal wat ons raakte. Veel van zijn familie is vermoord. Alleen zijn moeder en hij overleefden. Roman bezocht recent alle plaatsen in de Oekraïne waar zijn jeugd zo dramatisch startte. Hij drukte zijn waardering uit dat de graven zo netjes zijn bijgehouden. De overlevenden uit die regio hebben mensen betaald om de graven bij te houden. Zij doen dat met liefde en eer. Daarna zijn de studenten met Roman begonnen aan het planten van de groenten en ik gaf ze instructie hoe ze dat moesten doen en ze deden het erg goed.


Roman, Eliav, Yuval, Omer en Rotem
(v.l.n.r.)


Een gelukkige Roman

Ik bracht voor de winnaars uienbollen en kersentomaatzaden mee om te planten. Aan het eind gaf Roman water aan de planten. Roman houdt van tuinieren, het geeft hem zoveel plezier. Daarna gingen we verder in de huizen van Klara. Mordechai, Israel, Ludmila en Lisa. Ze genoten er allemaal veel van, zoals u in de foto's kunt zien.


Lisa, Nadav, Omer, Roi en Ela
(v.l.n.r.)


Het planten van Cherry tomaatjes

Shalom


Rosh Pina en Genosar :

Afgelopen week, toen ik met de studenten in Kiryath Shmona was, bezochten de studenten van de Mechina K.Hanasi de overwinnaars in Rosh Pina en namen de studenten van Maitzar de overwinnaars in Ginosar voor hun rekening. Het was het eerste bezoek dat ze zonder mij brachten. Ondanks de adressen die we ze hadden gegeven en hoe ze er moesten komen, was het nogal een uitdaging voor ze om het huis van de overwinnaars te vinden. Allemaal bereikten ze de overwinnaars en hadden ze een goede tijd. Je kunt de blije gezichten van Blanka en Rachel zien op de foto's. Ze waren zo opgewonden over dit bezoek en het gaf ze zoveel energie.



Studenten op bezoek bij Rachel.

Yotam en Yuval op bezoek bij Blanca.

Ook de studenten hebben veel aan deze bezoeken gehad. Kijkt u naar de foto's en leest u de rapporten die ze geschreven hebben. Ik ben heel erg trots op onze nieuwe studenten!

Maitzar in Genosar

Alon bezocht Zachi in Ginosar:
We waren laat, omdat we niet direct de goede weg konden vinden, maar desondanks genoten we van dit korte bezoek. We hebben samen gelachen en ze deelde met ons de afgelopen twee weken daarvoor. We wachten alweer op ons onze volgende bezoek aan Zachi.


Elon, Zachi and Anat

Alon en Tzur bezochten Avraham in Ginosar:
We kwamen bij Avraham aan en hebben hem geholpen met zijn hek en zijn tuin en hij liet ons zijn tuin zien en vertelde wat hij er aan gedaan had en hoe. In zijn huis spraken we over zijn boek, over zijn families en zijnhobbies. Het was interessant en we wachten op het volgende bezoek.


Adi, Avraham en Tsur


Lihi and Aviv op bezoek bij Eli Ram en zijn vrouw.

Tsur en Maya bezochten Israel in Rosh Pina:
Ikzelf en Maya bezochten Israel en we hebben veel plezier gehad. Hij sprak over de Holocaust en over zijn kleinkinderen en ook over zijn dienst in het leger. Het was een interessant verhaal.
Ofri : Samen met Israel heb ik de planten op een plaats uitgeplant waar ze de kans kregen om uit te groeien. Het was een leuk, interessant bezoek en ik kan niet wachten tot volgende week om Israel weer te bezoeken.
Ofer en Neta : We genoten er van. Gal : Het was leuk om Batia te ontmoeten!

Chatzor

Onze eerste bezoeken in Chatzor.


De studenten van Kfar Hanasi

We gingen in groepjes van twee naar de overwinnaars. De studenten gingen erg enthousiast van start. Eén van de studenten zei aan het eind van de bezoeken: "Timek, je maakt betere mensen van ons. Dat is waarom we van je houden!" Dank je wel lieve studenten, voor dit compliment.

Eden en Noam bezochten Mina. Ze was extreem gelukkig om ons te zien en en ze genoot van het idee van "De tuin van het leven" vanaf het moment dat we binnenkwamen. Ze sprak ook over haar gezondheid. Ze moet geopereerd worden en heeft een heleboel problemen op het moment. Ze gaat vaak naar het ziekenhuis om de dokter te bezoeken. Mina is erg eenzaam en heeft geen goede buren in haa directe nabijheid wonen die naar haar omzien. Ze liets ons haar dak zien. Ze toonde ons haar dak vanuit haar raam en het vuil dat van de buren - van beide zijden - en van de buren boven haar komt. Ze legde uit dat ze het regelmatig schoonmaakt, maar dat ze daar nu niet meer de kracht voor heeft.Om het op te ruimen, moet ze het dak opklimmen vanuit haar raam. Er is geen andere manier om erbij te kunnen. Dus gingen Eden en Noam het dak op om de rommel op te ruimen. Wat een vreugde en een opluchting was dat voor Mina. Ze hebben afgesproken dat ze vanaf nu elke week het dak op zullen klimmen (als het nodig is) om de rommel weg te halen. De buurman keek nogal beschaamd, toen hij zag wat er gebeurde. Voordat de studenten kwamen, had hij niet zoveel respect voor Mina, maar nu verwachten we dat hij het vuil niet meer zal achterlaten op haar dak.


Het schoonmaken van het dak.


Mina, Noam en Eden, vieren samen het het project van "De boom van het leven".

Na het schoonmaken van het dak, was het tijd voor de "Tuin van het leven". Mina heeft geen bloemen of planten in haar kleine appartementje, deze plantjes geven haar een klein beetje een connectie met de natuur. Ze houdt van mint en citroen (Luisa) en uien. Ze kan vanaf nu nana- en lemonthee drinken van de blaadjes van haar eigen plantjes.

Daniel en Ghezi hebben Ruchama opgezocht:
Ze wachtte de hele dag op de studenten om ze te ontvangen totdat we om drie uur aankwamen. Ze zei tegen me : "vanaf het eerste moment dat ik de jongelui binnen zag komen, wist ik dat het goede mensen waren." Ze is erg gelukkig met de bezoeken en het brengt een lach op haar gezicht. De "Tuin van het leven" brengt haar nog veel meer vreugde.

Yotam and Maya bezochten Bracha


Bracha, Maya and Yotam

Na een goed gesprek met Bracha, kwamen ze op het idee om te leren koken van Bracha. We hadden Basilicumplantjes bij ons, uienbollen en zaden voor Cherrytomaatjes. Dat gaat vast lekker smaken!

Shalom mijn hartelijke groet,
Timek

Dit is ons nieuws.

Shabbat Shalom!
Rivka

Het project van de "Terugkeer naar de Boom, in de tuin van het leven" en meer nieuws

3 november 2016, 2 Chesjwan, 5777

Lieve vrienden!

Een nieuw project, het ‘Boom uit de Hof Project’, is van start gegaan. Tijdens dit project gaan onze studenten met een nieuwe boodschap naar de huizen van de Holocaust overwinnaars: ze zaaien bekende groenten die in de woonkamer kunnen worden opgekweekt. Het is een inspirerend project dat veel te bieden heeft. Het idee komt van mijn vriend Yair Cohen, die zelf gezond leven promoot en mensen in complexe situaties probeert te inspireren om hen te helpen kracht te vinden in de tuin van het leven. In een gesprek dat we recent met elkaar hadden kreeg ik het overweldigende verlangen om studenten en volwassenen in aanraking te brengen met het thema gezondheid. In de Bijbel staat daarover een prachtige en inspirerende tekst in het boek Genesis; 1: 11 En God zei: Laat de aarde groen doen opkomen, zaaddragend gewas, vruchtbomen, die naar hun soort vrucht dragen, waarin hun zaad is op de aarde! En het was zo". En later zei God, Genesis 1:29 En God zei: Zie Ik geef u al het zaaddragende gewas dat op heel de aarde is, en alle bomen waaraan zaaddragende boomvruchten zijn; dat zal u tot voedsel dienen;"

Dat, beste vrienden, gaf God aan ons; de groene velden en de vruchten van het land, en zaden die aan ons zijn gegeven zodat we gezond blijven. In honderden, misschien wel duizenden jaren, is de mensheid verwijderd geraakt van de aarde. De industriële wereld heeft de menselijke ziel vernield. We zijn vergeten wat goed is voor ons en we zijn verzwolgen door de consumptie-industrie. Alles komt kant en klaar op onze tafel. Fast food is schadelijk en veroorzaakt vele ziekten. De bekendste daarvan is diabetes waardoor de levenskracht, die zo belangrijk is voor mensen, tot een nulpunt wordt gebracht. Die kracht is juist aanwezig in organisch fruit en groenten die ervoor zorgen dat we gezonder en beter leven. Het project wil mensen terugbrengen naar de tuin van het leven, het is revolutionair, waar jong en oud basis ruwe materialen ter beschikking krijgen: potjes, grond en verscheidene groenten en samen met ons zaaien ze dat in, zorgen ervoor, zodat ze op een dag zullen ontdekken dat er een klein, nieuw, groen blaadje is ontsproten; de vrucht van hun inspanning...

Ik geloof met mijn hele hart dat als iemand op die manier verantwoordelijkheid neemt "en in het zweet zijns aanschijns brood eet", hij zich meer bewust zal zijn van het eten dat hij in zijn mond stopt. Natuurlijk werden er ook andere ideeën geopperd: om iets voor ze te kopen met kant en klare groenten erin, maar ik geloof dat het veel dieper gaat als je iets vanaf het allereerste begin meemaakt, vanuit de ziel; en de zaadjes plant en ervoor zorgt totdat je de vruchten ervan kunt eten. We zullen het project van huis naar huis brengen en verbinden het aan de eeuwige redding die ons allemaal te wachten staat. Het gaat erom dat we leren verantwoordelijkheid te nemen voor onze levens en onze gezondheid. Het gaat erom dat we ons weer verbinden met de aarde en een hemelse rij gaan vormen in de tuin van het leven. Er zullen vrienden zijn die het belang daarvan inzien en die de boom van het Leven uit de Hof herkennen. Het is mijn visie (met hulp van God), dat we in de loop van de komende paar jaren honderden mensen zullen beïnvloeden om hun levensstijl te veranderen, ook al is het maar geleidelijk. En als die prachtige groenten gaan groeien, kunnen we ze misschien zelfs delen met onze buren. Deze week zullen de studenten van Neve Michael, samen met Zvia en Rivka, en een professionele adviseur van de plaatselijke kwekerij met ons mee gaan om dit project op te zetten, en volgende week zullen Timek en de studenten van de Mechinot planten gaan zaaien bij de overwinnaars thuis.

Laten we tenslotte nog aan iets belangrijks denken: Mensen die van de Bijbel en van God houden, die vol verbazing kijken naar de dramatische gebeurtenissen die overall ter wereld plaatsvinden: natuurrampen en vreselijke oorlogen, mogen een bijdrage leveren om de oude wereld te veranderen. Laten we niet vergeten dat de belangrijkste oorlog op meerdere slagvelden plaatsvindt. Binnenin ons. Daar wordt een verandering bewerkt, in het menselijke bewustzijn, door een verandering in concepten, referentiekaders; door afstand te nemen van vooroordelen, van een heidense cultuur die de menselijke ziel al veel te lang, generaties door, nietig heeft gemaakt. Laten we aandacht geven aan het feit dat de meest duidelijke veranderingen de veranderingen in onszelf zijn. Er woedt een echte oorlog. De echte verandering zal niet plaatsvinden als de persoon er niet mee instemt om van binnenuit te veranderen. Dat is de waarde van het proces, stapje voor stapje. Maar dit proces is nu meer dan ooit nodig. En ik wil jullie herinneren dat als een mens verantwoordelijkheid heeft, er geen passieve houding meer kan bestaan. Passiviteit is een ziekte die de prachtige rol die we mogen spelen als geliefde partner voor tikkoen olam, het koninkrijk van God, ondermijnt. Daarom willen wij met ons project mensen aanmoedigen om vooruit te kijken, om verantwoordelijkheid te gaan nemen, om contacten te leggen, om mensen die in uitzichtloze ellende leven moed te geven doordat we Ja! Ja! JA! Voor het leven! zeggen.

Ik wil jullie opnieuw aanmoedigen om over ons werk te vertellen en mensen aan te moedigen om ook bij te dragen aan dit gezegende project.

Daniel.

Pardes Chana

We hebben deze keer, voor het eerst, potjes met zaadjes en grond meegenomen voor onze overwinnaars, zodat we samen met hen peterselie, sla, selderij en bosuitjes kunnen planten: Snunit, die in een kwekerij werkt, heeft ons daarbij geholpen, zij heeft het project "aangewakkerd" en haar hulp aangeboden vanuit het feit dat haar moeder een Holocaust overlevende is. In eerste instantie begeleidde ze de studenten in het planten en daarna hielp ze de overwinnaars hoe ze moeten zorgen voor de plantjes die ze met eigen handen hebben geplant, en ze legde ook uit waarvoor ze de plantjes kunnen gebruiken. Onze overwinnaars waren blij verrast. De meeste mensen die in Pardes Chana wonen zijn daar begonnen als boeren, en voor hen was het een herinnering, waardoor ze zich weer verbonden voelden met hun ervaringen als nieuwe immigranten en jonge mensen die zich moesten vestigen in Israël. Op deze foto zie je hoe Snunit ons uitlegt hoe je moet planten. Toen we de instructie hadden gehad werden we in twee groepjes verdeeld.


Snunit with Sofia, one of the students

Zvia en de jongens gingen naar Yonah, die erg enthousiast aan de slag ging; haar planten water gaf en zelfs haar vrienden erover vertelde. En voor de allereerste keer stemde ze er mee in om haar huis uit te gaan en mee te gaan op bezoek bij Mordechai en Yeshayahu. Yeshayahu -die een aantal dagen in het ziekenhuis had gelegen- lag in bed om te herstellen van haar ziekte (hartproblemen). Mordechai was blij om ons te zien, en praatte over zijn gezondheid en hoe het met hem ging.

Yona plant wat kruiden


Yona en Mordechai

Ik ging met een groepje meiden op pad en we gingen naar Chaya en Morris, die ook bedlegerig waren door gezondheidsproblemen, maar ze waren blij om ons te zien; we plantte de plantjes uit en legden ze uit hoe ze het moesten aanpakken. Daarna gingen we door naar Clara en Leonid die erg blij waren ons te zien, en Clara ging vol vreugde met ons aan de slag. Leonid houdt heel erg van bloemen en zij zal haar kennis over planten zeker met hen delen. Daarna gingen we naar Zipora die ook samen met ons ging planten en beloofde om er goed voor te zorgen.



Clara


Bij Gizela was het erg vrolijk; Ze houdt heel erg van haar tuin en het was een verbetering waar ze zelf nog niet aan had gedacht. Ze ging naar buiten en heeft vreugdevol met ons geplant.

Ook Aliza stond op uit haar sofa, ondanks haar rugklachten, en plantte met veel plezier samen met ons, en zei dat het een nieuw begin was voor haar verwaarloosde tuin, waar ze door haar medische toestand niet goed aan toe was gekomen. Toen we naar huis gingen hadden we het idee dat er iets fris en nieuws was gebeurd, wat voor onze overwinnaars zal helpen om bewuster te zijn, en kan bijdragen dat ze zullen investeren in hun kwaliteit van leven en voeding.

Rivka.

Noorden: Neot-Mordechai

Deze week brachten we voor het eerst een bezoek aan kibboets Neot-Mordechai met de nieuwe studenten van Mechina Ma'ayan Baruch: Rotem, Nadav, Yuval, Omer en Omer, Eliav en ik. We gingen op bezoek bij Rachel, Ibi en Steve. Ze ontvingen ons allemaal met open harten en grote warmte in hun kleine huisjes. De studenten waren onder de indruk en erg enthousiast. Ze vonden het heerlijk om de sjoa overlevenden te leren kennen. Ze hebben voor dit vrijwilligerswerk gekozen en zijn erg gemotiveerd. Na de bezoekjes wist iedereen al wie hij de volgende keer zou gaan bezoeken. Maar ze hielden van hen allemaal en wilden met hen allemaal in contact blijven. Dat is misschien wel mogelijk dankzij alle activiteiten die het komende jaar in de planning liggen. Zoals je op de foto’s kunt zien waren we na dat eerste bezoek al een familie.


Steve


Rachel


Ibi

Rachel was erg blij met de aandacht die ze kreeg. Ibi vertelde ons dat ze nog contact had met de studenten van afgelopen jaar. Ze liet ons haar schilderijen en aardewerk zien. Ze is geweldige en getalenteerde vrouw, 91 jaar! en ze bestudeert allerlei interessante onderwerpen aan het Tel Chai college! We kregen allemaal een dikke knuffel van haar. Steve houdt ervan om ons geweldige verhalen te vertellen over de eerste jaren waarin Eretz Jisrael een onafhankelijke staat werd. Het zijn allemaal mensen die voor hun leeftijd nog ontzettend vitaal zijn. Wat een zegen nadat ze zo´n ontzettend moeilijke jeugd hebben moeten doorstaan! We zien uit naar een geweldig jaar samen.

Warme groeten, Timek

Modiin

Nadav, ging op de laatste dag van Sukkot op bezoek bij Rozitzh en Mickey. Nadav: "Toen we haar huis binnengingen zagen we kopjes en half afgegeten koekjes op haar tafel. Rozitzh zei dat we zojuist een heel bijzondere gast hadden gemist die er was geweest voordat wij kwamen. Jaren geleden was de zoon van haar neef soldaat in het leger van Joegoslavië. Hij wilde heel graag naar Israël komen, maar het land was in oorlog en daarom was hij wettelijk verplicht om in Joegoslavië te blijven en daar te vechten. Na lange tijd vroeg Samuel op de legerbasis aan zijn commandant of hij een bezoek mocht brengen aan zijn huis. Hij zei dat hij kleren nodig had en dat hij zijn ouders graag wilde zien. De commandant gaf Samuel toestemming om te gaan, maar slechts voor 24 uur. Hij ging er tegenin, en zei dat hij in zo korte tijd niet op en neer kon gaan omdat hij ver van de basis woonde. De commandant verlengde zijn verlof zodat hij genoeg tijd had om zijn ouders te zien. Toen hij aankwam bij zijn huis gooide hij zijn spullen op het bed en vertelde zijn ouders dat hij van plan was om te deserteren uit het leger om naar Israël te gaan. Zijn moeder moest huilen, omdat ze bang was, maar Samuel aarzelde niet en nam de trein naar het vliegveld. Rozitzh, die op dat moment in Canton leefde, kreeg het bericht dat Samuel rond middernacht zou aankomen in Israël. Ze ging naar het vliegveld om hem in het midden van de nacht welkom te heten, maar Samuel was er niet en ze ging terug naar haar huis in Holon. Om 3 uur ‘s nachts kwam Samuel aan in Israël (en werd zijn wens vervuld). Toen Rozitzh en Samuel veilig thuis aankwamen belde ze zijn ouders op om hen daarover te informeren en tegen de huilende moeder van Samuel zei ze: "Huil maar niet, je zoon is hier, wees blij voor hem" en tranen van emotie en vreugde vloeiden aan beide zijden van de oceaan.

Alon en Ofri gingen na lange tijd weer eens op bezoek bij Janet en Gaston: "Gaston is terug uit het ziekenhuis nadat hij daar een maand lang long- en hartbehandelingen heeft ondergaan. We dronken hete muntthee die ze in hun eigen tuin hadden gekweekt. Het was goed om elkaar weer te zien en bij te praten over van alles en nog wat. Daarnaast spraken we over de academische studies die hun kleinkinderen volgden en ons ten zeerste aanraadden".

Tzfat

Neta: toen we arriveerden bij Meir en Lillian waren ze erg aardig voor ons. We praatten vooral over koetjes en kalfjes. Ze vertelden heel veel over hun kinderen en kleinkinderen, en over de militaire achtergrond van Meir. We spraken met hen over de kwestie die ze hebben met hun voormalige buren. Ze stelden heel veel vragen en het was heel gezellig.

Hie-lee: Vandaag hadden we een ontmoeting met Eli en het was heel leuk en opwindend. We hebben bijna twee uur met hem voor zijn prachtige huis gezeten. Eli vertelde ons over zijn leven, zijn bezigheden en natuurlijk was hij ook geïnteresseerd in onze levens. We hebben tijdens de ontmoeting erg veel gelachen. We waren erg blij met het contact met hem, want Eli was heel charmant. We zien uit naar het volgende bezoek waarbij we hem weer beter hopen te leren kennen.


Eli

Ran: Het was erg gezellig bij Esther. Ik ging rechtstreeks naar haar toe en ze gaf me een knuffel en vertelde me dat ze naar me had uitgekeken. We maakten samen Humus en ze vertelde me over haar familie en haar werk (ze werkt al weer meer dan 15 jaar in een kwekerij). Het was erg leuk om met haar te praten, ze heeft een goed gevoel voor humor.


Esther

Jeruzalem

Keren: Vandaag had ik voor de tweede keer een ontmoeting met Eti, maar voor haar was het alsof het de eerste keer was. Ze was de eerste keer waarschijnlijk vergeten en vertelde me van alles over zichzelf, net als bij onze eerste ontmoeting. Ze stelde mij precies dezelfde vragen en vertelde mij dezelfde verhalen. Ze had een trommeltjes met droge koekjes, maar bood ze met een glimlach aan, zodat ik niet kon weigeren. Het was eigenlijk een beetje saai en ik dacht sarcastisch: "Ik kan niet wachten om weg te gaan..." We spraken even over welke dingen zij leuk vindt om te doen en hoe haar dagelijkse leven eruit ziet. Ik nodigde haar uit voor een concert en beloofde haar dat ik tijdens mijn volgende bezoek een gitaar zou meenemen. Na een poosje kwam een vriend van haar kleinzoon lang en zag ik in hoe blij ze was met een huis vol mensen. Vandaag besefte ik hoe verveling en onvoldoende interactie kan leiden tot wanhoop, en hoe belangrijk onze bezoekjes zijn.

Lieve vrienden! We doen onze uiterste best om het beste nieuws te brengen op een zo goed mogelijke manier. Als je opmerkingen hebt over onze berichten, voel je dan vrij om die te delen. Kritiek is de enige manier om dingen te verbeteren. Als jullie het ons niet vertellen, hoe moeten wij het dan weten? Dus feedback is van essentieel belang, en alles is relevant.... laat het ons gewoon weten.

Shabbat Shalom !
Rivka

Het L'Chaim to life team in Nederland

19 oktober 2016

Lammie Lassche is al een paar jaar actief in haar tweedehands winkeltje (ter ondersteuning van L' Chaim to Life) in Meppel en heeft haar leven toegewijd aan ons project. Ze doet dat met heel haar hart. De naam van het winkeltje is "L'Chaim to Life-shop".

Alle vrijwilligers nemen wekelijks een dag of een dagdeel voor hun rekening en doen dat letterlijk pro-deo.
Wij hopen op deze manier iets bij te kunnen dragen om het leven van die mensen die het toch al zo zwaar te verduren hebben gehad, wat te verzachten. Wij weten dat geld niets goed kan maken van wat er gebeurd is, maar dat jullie, L'Chaim to life vrijwilligers in Israel er toch iets moois mee kunnen doen. Alles wat in de winkel wordt verkocht, wordt door mensen uit de regio binnen gebracht in de winkel en soms nog van verder weg. Aan de klanten mogen wij vertellen wat een blijdschap de jongelui van L'Chaim to life aan de overlevenden brengen.Elke dag is weer een nieuwe uitdaging en de beloning is de regelmatige nieuwsbrieven en foto's die wij van jullie krijgen. Wij hopen nog heel lang met dit werk door te kunnen gaan. Wij ervaren dagelijks Gods zegen.

Wat betreft de foto's; Wij staan er niet allemaal op maar we hebben het meteen diezelfde dag gedaan omdat wij vanwege een vergadering bij elkaar waren. Daarom staan er vier van onze vrijwilligers niet bij, misschien een volgende keer? De afwezigen zijn Maria, Froukje, Greetje en Gerbrig.

De hartelijke groeten van ons allemaal en Gods zegen .
Het team van L'Chaimtolife in Nederland.

Op de foto van rechts naar links staand, Liesbeth, Annie en Jaap, Titia, Saskia en Lammie. Op de voorgrond, Theo, Hylkje en Marian (van rechts naar links).

De nieuwe winkel

Rosh Hashanna activiteiten

30 September, 5776, 27 Ellul, 5776

Lieve vrienden!

Het is de week voor Rosh HaShana. We zijn begonnen met prachtige en bijzondere activiteiten met de nieuwe studenten die zich hebben opgegeven om als vrijwilligers te helpen bij het project. We begonnen met de prachtige Modiin brunch waarmee Shir een jaar geleden is begonnen, en die nu voor het tweede jaar plaatsvindt. Zondag hadden we een geweldige ontmoeting boordevol enthousiasme, vreugde, licht en gezegende bezigheden. Maar voordat ik daarover vertel, wil ik jullie iets zeggen over iets dat daarvoor gebeurde. Shir had het openingsfeest georganiseerd op de school waar zij had gestudeerd. Ze had prachtige plannen gemaakt. De overwinnaars zouden per taxi naar de bijeenkomst worden gebracht, evenals de studenten, en het zag ernaar uit dat het helemaal vol zou zijn. Maar, het leven zit vol verrassingen, en zondagmorgen belde Shir me en vertelde me teleurgesteld dat een aantal overwinnaars niet naar de openingsbijeenkomst kon komen. Ik voelde met haar mee, maar ik glimlachte meteen in mezelf en realiseerde met dat de Almachtige soms met ons lijkt te spelen om ons geloof te beproeven. We spraken met elkaar, deelden onze gedachten erover en waren het met elkaar eens dat ongeacht het aantal mensen dat zou komen, het toch een groot succes zou worden omdat elk persoon een hele, wijde wereld is! De aantallen zijn niet belangrijk, het gaat om de kwaliteit, de liefde en goede wil. Er is niets anders nodig om het succesvol te maken. Op de kwantiteit heeft alleen de Almachtige invloed. Kwaliteit hangt af van ons geloof, onze pure harten en onze bedoelingen. Dit gebeurde er!!

Toen we binnenkwamen was de sfeer heel vrolijk, we zagen een mooi aantal nieuwe vrijwilligers en nieuwe overwinnaars die gingen meedoen in het project, en daarbij waren er gezegende activiteiten die waren bedacht door een zeldzame en pure ziel genaamd Shir, Shir vol licht!!! Ik merkte dat we ontspannen waren, en geloofde dat het een hele goede avond zou worden, en daar deden wij ons best voor. Ik begon vrolijk, op weg van Zichron naar Modiin. Ik had eerst een ontmoeting met de nieuwe studenten en degenen die vorig jaar al hadden meegedaan. De sfeer was actief en vol vreugde en na een uur kwamen de overwinnaars erbij om met ons mee te doen. Er kwam een mooi aantal, de meeste waren gekomen, en er hing een bijzondere sfeer die licht in de ogen en in de harten van alle aanwezigen bracht. Dit samenzijn bracht licht, meer dan we kunnen begrijpen, en dit alles was door Shir georganiseerd, met haar hele hart. De overwinnaars spraken hun grote vreugde en dankbaarheid uit dat ze deel mochten zijn van de "L’chaim" familie. We zijn geslaagd voor een grote geloofsles. Ik was erg gelukkig en vol energie en vernieuwde kracht toen ik terugging naar huis. Nogmaals mijn diepe waardering voor deze jonge vrouw, die het leger dient maar nog steeds tijd maakt om haar visie te vervullen; het uitbouwen van een prachtige tak in de stad Modiin.


Eerste bijeenkomst


L'Chaim familie, tweede jaar Rosh Hashannaviering



Meitzar

Maandag was het eerste bezoek van de studenten van Mechina Maitzar - in Genosar (zie verslag Timek). Woensdag zal Mechina Kfar Hanasie, onder leiding van Timek, een bezoek gaan brengen in Chazor en Rosh Pina.

Mechina Kfar Hanasie

Donderdag maakt Shir haar tweede wonder mee: De opening van een nieuwe tak in Zfat. We nemen de winnaars mee naar Kibboetz Baram, en daar organiseren de studenten de eerste ontmoeting door de overwinnaars uit te nodigen voor een gezamenlijke viering van Rosh Hashana. Het was niet makkelijk om door de bureaucratie van deze arme stad heen te komen, maar met geduld en een geest van liefde, gaan we onze weg daarin wel vinden. Op dezelfde dag zullen ook de studenten van Mechina Maayan Baruch, hun eerste bezoekjes brengen, waarbij ze een geschenk meenemen voor de feestdagen voor de overwinnaars in Kiryat Shmona, Neot Mordechai en Kfar Bloom.


Mechina Baram

Tot slot: Het is een groot voorrecht om zoveel blijdschap te kunnen brengen en ook te kunnen ontvangen van de mensen die het mogelijk maken om een verbinding van hart tot hart, en van ziel tot ziel te hebben, met de visie om de mensheid en het Israëlische volk te onderwijzen in de geest van oprecht geven!!! Wij zijn jullie, onze sponsors over de hele wereld en in Israël, ontzettend dankbaar. Jullie zijn onmisbare partners in dit gezegende project!

Shana Tova oemevoerechet !
(een gezegend en goed jaar)

Daniel


Modiin
Het prachtige wonder is opnieuw geschied! Ik kan de juiste woorden niet vinden om uit te drukken hoeveel voldoening dit geeft, hoeveel vreugde, en de glimlach staat nog steeds op mijn gezicht vanwege de eindeloze liefde en het geluk dat ik ervaar omdat ik bij de L’chaim familie hoor. Allereerst vanwege het voorrecht om een dergelijke familie te hebben die met me mee gaat en me onderweg ondersteunt. Ten tweede, de rijkdom van de ontmoeting met zulke prachtige overwinnaars, opa’s en oma’s die deel van mijn leven zijn geworden. En ten derde, dat we zulke geweldige vrijwilligers hebben, oude en nieuwe, die een groot licht uitstraalden door de glimlach op hun gezicht. Er was een waarlijke vereniging tussen onze overwinnaars en de vrijwilligers.

Eerst hadden Daniel en ik een ontmoeting met de vrijwilligers om hen op weg te helpen in de visie van L´chaim. Ze waren erg nieuwsgierig en luisterden aandachtig en stelden vragen. Daarna werden de overwinnaars binnengebracht en elke overwinnaar werd voorgesteld aan zijn vrijwilligers. We vroegen aan iedereen die meedoet om elkaar iets te vertellen wat je gelukkig maakt. De meeste overwinnaars hadden het over hun Aliya naar Israël en hoe blij ze waren met deze jonge mensen die bereid zijn om er voor hen te zijn, met hun hele, pure, hart. Daarna kwamen de verhalen aan de hand van een foto of een voorwerp dat ze elkaar lieten zien; soms was dat erg grappig, of juist heel interessant en sentimenteel. De meest sentimentele was van Riri (Rivka), de nieuwe overwinnaar. Ze is helemaal alleen en erg eenzaam omdat al haar kinderen in het buitenland wonen. Toen zij haar vrijwilligers ontmoette, die als het ware haar kleinkinderen zouden zijn, huilde ze tranen van blijdschap. Aan het eind van de ontmoeting gaven we iedereen cadeautjes voor de feestdagen, namelijk vazen met zijden bloemen. Daarnaast kregen ze een kaart die was ontworpen door de meisjes die Arabisch leren in de studio van mijn leraar, en daarnaast gaf ik hen een kaart van mij zelf. We maakten foto´s van onze uitgedijde familie en je kunt zien dat de ogen van de leden sprankelen. Ik wens dat we allemaal blijven bloeien, liefhebben, uit onze harten spreken, geven en blij worden en genieten van de magische aanraking van de L´chaim familie.

Nadat ik met Janet had gesproken hoorde ik dat Jaston in het ziekenhuis ligt, en ik besloot op bezoek te gaan. Ik nam een appelcake mee die mijn moeder had gemaakt, en ook een orchidee en een kaartje voor Rosh Hashana. Hij had een ernstige oorontsteking en hij krijgt nu goede medicijnen en is omringd door zijn familie. Ik hoop dat hij voor de feestdagen weer beter zal zijn.

Jason

We ontmoetten Eti, en het belangrijkste doel van ons bezoek was kennismaking. Ze vroeg naar ons en ze vertelde over zichzelf aan de hand van foto’s van haar familie. We gingen met een glimlach op ons gezicht naar buiten. We hebben het idee dat zij er net zoveel van heeft genoten als wij.


Eti

Als onderdeel van de samenwerking tussen mijn oude school "Yachad" in Modiin en de L’chaim familie kwam er vandaag een groep studenten op bezoek bij Svetlana & Dimitri, en ze repareerden de muren van hun huis door ze te verven; ze deden dit alles met liefde en efficiëntie. Svetlana reageerde op dit gebaar met een briefje: Wat kunnen wij, in onze situatie, zeggen? Heel erg bedankt voor het gebaar. We hebben geen woorden! Zulke goede jongens, Shneor (hun leider).

Shir.... bedankt voor alles, kusjes en pas goed op jezelf.




Verven in het huis van Dimitry en Svetlana

Shir

Zfat
Shir: We kregen een grote gift van de familie van Dana. Ze hebben uit hun hart gegeven voor de overwinnaars uit Zfat, als geschenk voor Rosh Hashana. Het is prachtig om te zien dat deze aardige mensen ons ondersteunen bij onze inzet om de overwinnaars tot zegen te zijn, en ze mogen zelf ervaren hoeveel voldoening dat geeft.


Een gift van Dana's shop

Na een week vol activiteiten hadden we vandaag (donderdag) een ontmoeting met overwinnaars, studenten uit Mechina, soldaten, Daniel en Asaf, vanwege de opening van de tak van L´chaim in Zfat. Voor mij was het de eerste keer dat ik de overlevenden, waarmee ik lange interessante telefoongesprekken had gevoerd, ontmoette. Ik maakte ook kennis met de vrijwilligers die gaan meehelpen. Ester, Eli en Shalom reden met ons mee naar Baraam. We hadden een ontmoeting met de mensen in Kibboetz Baraam. Daniel en ik spraken over de Amuta en daarna zongen we samen onder begeleiding van een gitaar een lied voor Rosh Hashana, we doopten stukjes appel en cake in de honing en daarna werden we in groepjes verdeeld. We maakten kennis met elkaar door middel van spelletjes. Tot slot werd ons een chinees verhaal verteld over bamboe en dat we moesten investeren en trouw zijn om het te laten groeien en bloeien, en dat werd vergeleken met onze nieuwe tak die ook moest groeien en bloeien. Het geven van geschenken aan de overwinnaars (de gift van Dana) en de kunstkaarten die door de meisjes uit Modiin waren gemaakt, dat alles verheugde de overwinnaars en ze vertelden ons dat ze uitzagen naar onze bezoekjes. We zijn gestart met onze activiteiten!!!


Eerste keer in Zfat

Noorden

Maitzar in Genosar
Nieuwe gepassioneerde en toegewijde studenten, uit Mechina Meitzar, kwamen gisteren voor de eerste keer bij elkaar om de Sjoa overwinnaars te ontmoeten in Kibboetz Genosar. Brigitte en ik ontvingen hen liefdevol en brachten hen naar de huizen van de sjoa overwinnaars die de hele zomer hadden uitgekeken naar de studenten. Het was voor iedereen een bijzondere tijd. Je ziet op de foto’s van Moshe hoe blij hij is. Hij vroeg of hij bezoek kon krijgen van twee vrouwelijke studenten. Waarom? Omdat hij zelf twee zonen heeft en geen dochter. Avraham was erg spraakzaam en wilde alle studenten leren kennen, hoe ze heten en waar ze wonen. Daarna analyseerde hij de informatie en probeerde zich een moment uit zijn leven te herinneren waarop hij die plaats had bezocht. Dat is erg grappig. Vooral omdat hij over de 90 is en niet zo goed meer kan horen.

We lieten de bezoekers het boek zien dat Avraham heeft geschreven en dat onlangs naar het Engels is vertaald, dankzij de hulp van Margo en Shir. Een van de studenten komt uit New York en tijdens het eerste gesprek met Avraham, kwamen ze tot de ontdekking dat zij Avrahams kleindochter, die in Los Angeles woont, kende omdat ze betrokken is bij het Internationale Israëlische Jeugd project. Dat laat zien hoe bijzonder Gods wegen zijn en hoe klein de wereld is waarin we wonen.


Avraham

Eli-Ram, was zoals gewoonlijk direct, gezellig en maakte grapjes. Hij liet de studenten zijn schilderijen zien. Hij gaf twee schilderijen aan Mechina Meitzar, als cadeau. Hij is voor het komende jaar van plan om voor de studenten zijn hele sjoa verhaal op te schrijven. En hij beloofde een pizza-feest voor alle studenten aan het eind van het jaar, als ze zich "goed gedragen"… Nogmaals een grapje. Het is een traditie: Pizza Party aan het eind van het jaar bij Eli-Ram. Hij is zo dankbaar!


Eli-Ram

Izik vertelde de studenten een klein gedeelte van zijn prachtige verhaal hoe hij opgroeide in een traditionele Joodse familie, Torah studeerde in de Chaider, en hoe hij Auschwitz had overleefd, samen met zijn vader, en hoe hij in Genosar was beland en begonnen met een prachtig en vruchtbaar leven waarvan hij nog steeds iedere dag geniet. Zijn vrouw Sara ligt nu in het ziekenhuis. Ze heeft haar heup gebroken maar haar revalidatie verloopt voorspoedig.

Batiya, Tsachi en Zelma waren ook erg blij met de nieuwe studenten. Het is erg opwindend voor hen. De studenten en ik waren na de bezoekjes erg voldaan. Ons eerste bezoek met de studenten van Mechina Kfar Hanasi in Chazor.

Gisteren heb ik voor de eerste keer de studenten ontmoet die me zullen helpen in Chazor en Rosh Pina. De kennismaking met de nieuwe Sjoa overlevenden was geweldig. Elke overwinnaar heeft een geschenk gekregen voor Rosh HaShana. Yaffa, is onze belangrijkste contactpersoon in Chazor. Ze komt uit Tunesië. Ze kent de mensen goed en dat is een goed begin. Ons eerste bezoek was aan Mina. Ze komt uit Roemenië en woont helemaal alleen in haar kleine appartement. Ze is extreem blij met het bezoek dat ze krijgt van de studenten.


Mina

Daarna gingen we naar Bracha. Ze komt ook uit Tunesië en woont sindsdien op dezelfde plaats in Chazor. In het begin hadden zee en heel klein huisje, maar beetje bij beetje hebben ze het uitgebreid. Bracha heeft achter kinderen grootgebracht, vier meisjes en vier jongens. Haar echtgenoot is afgelopen jaar overleden. Sindsdien is ze eenzaam, ondanks haar grote familie. Want naast de sabbat en de Feesten ziet ze hen niet vaak omdat ze allemaal of werken of studeren of ver weg wonen. Haar buurvrouw heet Ruchama, een lieve vrouw die ook uit Tunesië komt. Ook zij waardeert de bezoekjes van de studenten enorm.

Eerste bezoek in Chatzor, door R' Shachar en zijn kinderen: ze gingen op bezoek bij Etka en Eva, die erg blij waren met zijn bezoek. "Mijn kinderen herinnerden de twee lieve dames aan hun eigen kindertijd. Het bezoek was erg succesvol en ik hoop dat ik meer gezinnen zo ver kan krijgen dat ze zich ontfermen over de overwinnaars die hier in Chatzor wonen.


Etka met de kinderen van rabbi Shachar


Ela

Shana Tova!"
Shachar

In Rosh Pina brachten we een bezoek aan Rachel. Dit is het tweede jaar dat we Rachel bezoeken. Ik weet nog dat Rachel, tijdens het eerste bezoek afgelopen jaar, erg verlegen was en nauwelijks communiceerde. Nu zie ik een andere Rachel. Open, vol liefde en spraakzaam. Dit is het directe gevolg van de impact die het bezoek van de studenten heeft. Het raakte Rachel toen ze ons aan zag komen en ze huilde van blijdschap.

Israel was er klaar voor om ons iets te vertellen over zijn ervaringen tijdens in de concentratiekampen en in Auschwitz. Hij herinnerde zich dat de nazi's varkensvlees voorzette aan de Joden, en dat niemand het at, tenzij iemand het niet kon laten vanwege de honger. En nadat het Russische Leger de kampen had bevrijd en de overlevenden de vrijheid had geschonken, was Israel verplicht om terug te gaan naar zijn geboorteplaats. Daar vond hij het huis van zijn ouders, dat in beslag was genomen door een niet-Joodse familie. In de salon van het huis hielden ze varkens (binnen in het huis). Israel kon er niet tegen en vertrok naar Italië. Hij kon niet naar Eretz Israel, dus hij werd een jaar naar Zuid-Amerika gestuurd voordat hij Aliya kon maken. Israel werkte ook voor de beroemde "Mossad", en was een van de agenten die hielp om Eichman op te pakken.


Israel

Blanka was erg enthousiast. De hele zomer had ze uitgekeken naar de nieuwe studenten en een programma voorbereid dat ze hen kon leren. De gedachte erachter is dat ze de studenten het belang van tuinieren wil bijbrengen, en hen te laten zien hoe ze moeten zorgen voor Eretz Israel, een prachtig geschenk van God, wat ze nooit als vanzelfsprekendheid moeten zien. Israel is het enige thuisland van het Joodse volk en ze ziet het als een groot geschenk en wonder.

Eerste bezoek vandaag in Kiryat Shmona met de studenten van Mechina Mayan Baruch.

Ik pikte de studenten op en we reden naar Klara. Zodra Klara de studenten zag, proefde ik de wederzijdse liefde. De studenten liepen aan de zijde van Klara naar het huis van Neli, en later die dag naar Roman en Rina. Roman vierde zijn verjaardag! We brachten waardevolle tijd door met Rina, Israël en Rachel. Israël vertelde ons een indrukwekkend verhaal over zijn leven, vanaf dat hij een kleine jongen was, tot wie hij nu is.

De studenten luisterden naar alle verhalen met een open hart en met toewijding. Het was een fantastische start van het nieuwe seizoen. De huizen van de overwinnaars staan open wanneer ze maar op bezoek willen komen. Ze zullen ze ontvangen met open armen en liefde. De studenten hebben grote liefde betoond aan deze prachtige overwinnaars.

Shana Tova,
Timek